장음표시 사용
531쪽
est, ut ex uberiore coriami ntario indiligenter excerptum esse appareat, atque insuper una manifesta corruptela assectum. Nam quod Herculis
mentio sit . qui solem significet, is iust τρυγῆσαι τὰ ιιῆλα dicitur, addita etiam huius rei interpretatione, quamvis nihil de hac fabula in hoc Hesiodi loco dictum sit, id vix aliter explicari posse videtur, quam
fuisse in v plere commentario omnem Hesperidum historiam sabulosam paullo copiosius memoratam, atque hinc ea excerpta PSSe, quae nunc in schol. legimus. Quod autem scribitur οτι πaρερχομένου τουιλίου ἐ/ιπαίνονται τὰ ωrea, perversum et veritati contrarium esse apparet. ortum vitium ex omissione negationis et hermutatione litistrarum ειι et til, scribendum Ille nuκ σι φαίνοι Ἀαι. - Satis mihi his exemplis probasse videor, id quod supra posui, multa in schol. Cant. meliora quam in Ven. esse; possunt alia proferri, in quibus Veneta scholia praestant, pauciora lamen et minoris sere momenti, quamobrem do his nunc dicore nolo. Sed unus locus est lierquam memorabilis, nec silentio praetermittendus. Nam ad eos theogoniae versus,
qui sunt de muliere Iovis iussu a Vulcanu facta. quum in Cantabr. scholiis nihil annotatum sit, scholia Ven. solitum sibi interpretationis modum longe excedunt, Simulque nonnulla asserunt, quae ad geminum polius locum in O. et D. , quam ad hanc theogoniae partem pertinent, veluti p. 429 ex tr. : ἐκ τεσσύρεον στοιχείων σΓνίστησε σωμa: καὶ ὁ /ι ἐν ποιητ/ης τὰ τρια κατελεςε, quae respiciunt ad O. et D. v. 60, H Iaιστον δ' ἐκελεi σε γαῖαν Dδει ν υρειν, ubi VHφαιστος ignis Gse videbatur, tΡrram aquae copulans. item p. 430: τὰ is ἀθανύ- ταις δῶ θεαiς εἰς corra Πσκειν , quae sunt ex O. et D. v. 62. Dicemusne igitur haec ex aliquo in O. et D. commentario huc translataeSSe, quemadmodum Milet2ellio visum est p. 347 an theogoniae interlares, non alienum ratus hoc loco alteram eiusdem saliciae narrationem simul tractari, de suo ipse penu haec exprompsit 8 Sic potius ut statuam, permoveor verbis. quae p. 429 leguntur: ὁ ποιητr ς ουτος
532쪽
commentiario ad O. et D. qui Pandorae fabulam tractabat. non potuit. quae in eodem carmine de Eride dicuntur, ἐν τοῖς οπισθεν, sed debebat εν τοις ει προσθεν proposita dicere. Nisi quis illud ipsum
consulto factum esse dicat, quo celaret hanc annotationem aliunde translatam esse. Verum in ipsa hac anno latione tam multa sunt ad solam theogoniam, non ad alterum carmen Spectantia, eaque cum ceteris arctissime cohaerentia. ut floruin scriptori non opus suisse credam aliena compilare. Ulut psi, hoc certe apparet, habuisse eum conius
carminum Ilesio deorum uno codice comprehensum, in quo theogonia operibus praemissa, non, ut in plerisque qui hodie extant utriusque carminis codicibus, subiuncta esset: eamque collocationem si iis dubio vortorem iudicabant, is licumque, cum Proclo ad O et D. v. bi, etiam ab ipso Hesiodo theogoniam prius editam esse ex hac ipsa de Pandora narratione sibi intelligPro videbantur. Verissime autem illud a Mueuellio observatum est, tantam esse multis locis Venetorum scholiorum cum Ioannis Diaconi allegoriis similitudinem vel potius congruentiam, ut aut scholia ab Iuanne, aut
Ioannem a scholiorum Scriptore compilatum eSSe appareat, contra mulio minorem Cantabrigistii si cum Ioanne necessitudinem intercedere. Atque ea fluidem . quae aut loannes cum solo Cantabrigiensi, aut omnes tres inter se particiliant la sere comparata Sunt, ut ex communi sonte quum ad Ioannem tum ad scholiorum compositoreS permanasse videantur. h. e. ex V lere commentario, quem Ioannes ipse p. 46S significat. Tον nraλaιον citans. Conspirantes enim in universum sententiae verbis tamen plus minus diversis proponuntur, id quod 'sacile apparebit, si quis locos a Muel Zellio p. 346 indicatos intor se contulserit, quibus addi pulerunt scholl. ad v. li 5. 182. 2lb. 237. 886. 93l. 938. cum Ioann. Diae. p. 556, li. 558, 27. 559, 35. 568, l6.59S. 13. 60 I. 21. 602, d. Lips. sive p. 457. 459. 460. 466. 490 492. 493 sed . Oxon. Contra si quid Cantabrigiensia scholia sine
interpretatione praetermittunt, cuius in Venetis scholiis interpretatio extat, haec pallem somper fore etiam apud Ioannem reperitur, itemque si de duabus diversis interpretationibus alteram Cant ., alteram Ven. scholia habent, hic quoque Ven. , non Cant.. cum Ioanne conspirare videmus. Prioris generis exempla sunt ad v. 178. 240. 328. S99.
902. 904. 912. 9l3. 930. 934. 937. 940. 945. 947. 957. quae es. cum
533쪽
corrii pia nul propior piloni 's lire ilaletii oli illi ala sunt. inli mora apud Ioanni ni I guntur, unde oni nitari illa aut illustrari liossunt, x
ut recte intelliganti ir abs tuo Ioantiis interpri tatione, qui hanc ration nisub As lemonstrat, ilii ad Iuno. h. e. aer, a love honoretiir, quum is
534쪽
pauca de mullis, s 'd ι piast si inicialit tamen ad id illi id volui dolii oli- stranduiti. Nollust illud cuiqua in obscurum esse potest . quod iam Muos ollius promuiliavit. selioliorum rompta Silurri ex Ioanno, non hunc sex illo hausisse. Nunt aut in aliquot interpretationes selioliorum, quarum gominae oliam in EtSmologico M. inveniuntur; sed in liis quo- qu Cantabrigio usium sel Von torum dispar conditio pst, ut ali pra ρx simili ii iudam alipi Elymulogicum sonte. altera ex hoc ipso derivata videantur. Nain quae in Cani. ad v. Kι I de noni inibus Titanum, et ad v. las, de Illi ea loguntur, Ox parte quidem, non iam Pn lilane cum Elymol. p. 523, 5u et Tul. l, ire,ngriiunt; contra Venet. ad v. 459 dρ Λρύ- i φ, et ad v. 594 de apibus tam similia sunt iis, quae Etymol. hali et p. 540. S, si Tl 3. 2l ut aliora ex alteris descripta PsSe apparoal: quuntque Elymol. p. 54Η, 2 lI hulius auctor citetur, non Elymulogum scholiis,
sed scholiorum compositorem Elymologico usum esse pons Piluitur.
Iam de iis scholiorum lucis dicendum est tui I su οἴσεις grammaticorum ol driri Ιεις coirimen urant, splos ni allis filum Psi Dilan sex veloro Di Druditu commentario servatos esse. Sunt autem, qui timidi in disoriam stitis modi montionem habeatit, praetor unum OmnΡs in Cantabrigion si tantum soli tiliorum collectione, iplae res v l sola d monstrat, fluantoli rit illa Venetis scholiis prat stolat. Primus ex hoc
genere locus est in scii ul. ad v. lT: σν si εἰ υσαι δἐ ori di ren- 16 διται, coi τὸ ν sit, σvrέ ει ξε Θει ιδι, ἀρχαιοτέραν ni σαν. Duas de Veneris ortu sententias a votustissimis poetis prodi nemo ignorat, quum aut mari prognata ilicatur. Caseli gstnitali hiis immissis. aut Iovis sex Dione filia, illiorum ait 'ram Hesiodus proposuit theo g. v. 188 sqil. alteram Homerus. impr. Iliad. V, 370. Hac subiit artim diversi late inducii posteriores Veneris numen in duas personas dispertiverunt: quinsuerunt itui plures etiam sacerent. ul apud Ciceronem d. n. d. III. 23 quattuor enumerantur, poteratque setiam hic numerus facile augeri; sed nihil opus ost talia nunc persequi. Plerique lamen duas VPn res Statuebant, alteram ἀιιν foeci illam Caelo oriam . iluae ili ania dicta est, alteram Dionae filiam, quam quidem, tanquam πάνδημον, non intelle-
535쪽
cla vora huius cognominis ratione, Caelesti illi oppositam credρbant').ta torum voteros Hosiodi interproles ut maior iii Venerem in proopiniotheogoniae instinoratam credor 'ni', practer eam causam, quam ilisas holia indicant, scilicet quod aptius hanc quam alteram cum I liemide, Caeli item lilia, componi censerent, etiam hoc sine dubio pol movit,iluod minoris Veneris, Ilione prognatae, nullam prorsus in ipsa theogonia mentionem fieri videbant. - Plus dii Iicultatis obiiciunt schol. adv. Il7, ubi in Cantabr. haec leguntur: δε ὁ δε υικος εἰκὼ Touἱποσιωθ/ι ιν γεγενῆσθαι Ix σιν, ο ν ἐraro si ει ος sic, uθετεῖ το ς σ1ιχoDς: in Venet. autem haec: δια rni roκ ui II risa' mTιον του κοπιιου τὸν γῆν φν σιν εν et Si uJaἰδιωνι,ογεν o ἐ'raro1ιενος sc9εTεῖζ&ι στιχος. Utraiple porrupta osso appari t. duo sensu terra mundi causa dici potuerit. intolligitur se schol. ad I 27: quoniam scilicet lori a mundi centrum est, contrum dulem causa vid obatur orbis cit cum dii cli. Sed notitie dictum huc de re a Issalono est in Phaedone. neque facile Purspicias, qui modo propter huiusmodi ratio uom proximus versus ii, damnari potueri l. Uuanuiuam hoc quidem aliquis propterea factum esse Suspicetur, quod, si qui terram contrum universi ideoque rerum omnium sempiternum quasi sun damonii tui. π ἔνει, ν r. ος G Hi GHς αμί, a postia habitam si aluerunt hasto sontentia perverti viil ballir addito proximo versu, ctour πων haἴχουσι κε te 2 νι ποενοος υλί/ιrro , quippe quum sic illud recturo Pnon, ut illi volebant. rerum universi salem. sed deos lanium significaret. Allamen vel sic in scholio n. agnoscenda erit opiti maioris imperilia qui ea ipsa Omiserit, ibiae maxime ad rem portinerent. Ego autem itellis illi idem, quae extani, o εrrar0Mενος αγε rorat G θος, sidem haberi posse censeo, sed προραδιορ ιυσιν esse credo Poriun quae in
Cantabr. leguntur, ὁθεν ἐγα; os ενος h. o. rre: furori cio ειεῖ τοι ς lorς, Zeno scilicet. De si in his accuratior vorsuum, quos Zeno damnaverit. dosignatio: ni fallor et oi ς ἐνεξῆς di o: deost autem etiam
explicatio rationis, cur, Si terram sedimentum ex humore dixit. propteroa proximos duos versus alienos iudicaverit. Sed videtur mihi sic sere iudicasse: deorum immortalium tirniam soniper Hi stabilem sc-dem terram dici non potuisse propterea, quod dii fuerint etiam ante, quam illa ex humore desederit: vorsu autem l l S damnato, necesse
536쪽
orat sellam proximum li9 paritor damnari. strii eiura set sonisentia arctissime eum illo connexum, stipi id ira In ρζc ρα a vertio εχωυ- 1σι pondeliat. Nam lai storiorum interpretolio. qui Treet te i octo casu ilici et nasconlis imi Iuli et molitum ipio dilaria linc nomin designari volvorunt. a Zenonis ratio no innge aliti irret pii primum liaos piod aspiam interpretabatur. liinc terram, ni tuae fodim Pntum.1Prtium dentiluo amorem luisse stalii 'hal. Scliol. Λ poli. Illi. I, 49S:
ρεο ῖrtit' re ον δε εο υτ α γεγονDcti. Uuod aut in suorunt. ilui Tartarum aerem interprotarentur tDrrae circumfusum. Ilia de re supra dictum ost. Zenonem in his suisse non adducor ut ero iam. Nam pugnat hao intorti relatio cum ipsis uesiodi viri his, iliai illum non ei cum susum terra , ssed inclusum IM PDς ε te οδεί ς PSse ait est pie sino dubio a posterioribus demum sex cogitata. iptibus pliam pugnantia plovis liacto conciliare mos erat. 'torum Z nu non pii di in commentarium in theogoniam composuit. - nam Cicoronis vorba d. n. d. l. l4, 36 in hanc sententiam detorquore non licet. - sod saope
nuinero in libris suis de theogonia disputavit Τ ipient ad modulia Chrysipiuma Cicero, c. i5. 4 l. in secundo libro de natura deorum Orphei Musaei. Hesiodi Hunieri tuo fabulas tractasse scribit, ii lud ipla rati uno se orit, hodieque alii iuui exemplis cognosci potest. Itaque in tali disputatione ii seri facile potuit, ut unum alti rumque lucum lanipiam alienum ait lue insiticium notar l, ipias notationes grammatici post a. urtis suae voca- hulo appullulas . iani tuam Ziuionis ἀγειν σεις in commontariis commemoriarunt. no aut in has sabulas cosmogoni eas in libris περi invoi DP i Diog. VII, l363 aut περι ει ι σε ως Stob. ecl. I. li. l7Si, vix ab illis divorsis, tractasse videtur. - st M 9σιν vPlerum grammatieOrum scholia Cant. etiam ad v. 233 t stantur, do coniunctis duobus Noroi opitholis ἀφειδεα και ἀλι γε a: di si licita si ενοι G 1ιειον recte cod. 1'ar. , in i pio idem scholiunt oxiati δει ονκ εστι
admodum in cod. Cant. corrupta, emendatiora in Par. Suni. adscriber nihil attinet. Pro διὰ λόγον apparet aut δίλογος eum cod. Par. Seri-
537쪽
hemium, ut subaudiatur ο στίχος, aut, quod magis placet, διλογία, quemadmodulii in schol. Ven. ad Iliad. VII, 295:- ος κα-IGlρων τα προειρ 1ιενα - εχει δἐ κπύ dιλογίαν ετ ci ς κ ai
ante Elmsici uin scribellatur διαλογία. - ΛIleram autom hoc loco similis cuiusdam annulationis sexemtilum, quamquam non diserte me morata σ1 s ει cώσει, in Schol. ad v. li6: ἐκ παρc II λον τὰς ισοδι
ι sodi vasto ι ἐκ παραλλii Roh h. e. voces eiusdem potestatis iuxta se positae. quo sensu graminati os illud ἐκ rectea λλν λου dicere nemo ignorat. Minus recte seliol. Ven.: ἐκ nastu Ii μου τὰς δυν*ιεις αἰτίον λέγει, ituae verba in illorum locum ab alii pio substituta videntur, qui sententiarn eorum non asse tu retur. - Porro Grisιείωσις est, Sed neque hoc verbo, neque Blio, ut G 3μι υτεον aut 18 si εἰ osora, notata, in schol. t aut . ad v. 323: δτι οἱ stoag Lλον
nemo dixerit. Sensus postulat. ut rescribatur τῆ ςraeo δοθείσιν aut tale qui di i). Est aut sem hoc scholium sine dubio ex uberiore disputatione Exci rptiim, quae ibi alis fuerit sciri quidem non liotest, sed probabiliter lamen sortasse divinari. Ad constructionem huius loci, impeditam sane et perversam, qua Oileii si critici recentiores duos versus 323. 324 eiiciendos censu runt, eam distultationem non lieri inuisse, ipsum φρύσις vocabulum demonStrare videtur, i luod lo piutionem, non constructionem significat. Discimus autem e schol. ad stud. VI.1 Sl, fuisse quos M/ιateaς nomen Olselideret, quando luidem bellua ista neque lola, neque capite Saltem et anteriore corporis parte capra esset, sed incilia tantummodo, cetera autem aut leo, aut serpens. Ita quo tali Oil sensione permotum etiam Hesiodum eSSu Slaluerunt, ut triabolluae capita daret, in quibus unum Saltem χι ιαίρας sive capriae, contra menti m Homeri: 'Hσίοδος δ' ὐ παιήθ V, rei κέν aλον αἰει ν λέγεον. Inην robata igitur est haec niulatio, ut non in melius facta: at pie hinc illud superesse credo, quod in scholiis legimus: se Si iluis, ut ab Hesiodo factum est. dictionem immutat, meliorem sace-
538쪽
re debet, sin minus, ea uti, quae tradita est. - Proximum exemplum est in scii ol. ad v. 484, de Iove recens nato, in specu amatre abscondito ἐν oρει:-αζε καὶ Ουζος
alios propterea dictum credidisse, luod caprae laete nutritus esset uiro τῆς αἰγὰς ὀχῆς h. e. τροφνης, alios ab aegide, quam geStaret. Illam Hesiodi sententiam suisse colligebant ex Aegaei h. e. Caprini
montis nomine, quippe quod et ipsum a capra pustrum in specu montis nutriente repetendum videretur: atque huiusmodi expositionis quasi breviarium scitolia nostra servarunt. Ceterum spium Αἰγαῖον s. Αἰγος ορ- in Creta a nullo vetere Scriptore memoretur, nomen illud apud Hesiodum nonnullis corruptum visum est, pertitutandumque cum
Aerat ', quod in Ald. aliisque editionibus, sed in nullo, quod sciam, codice in v ntum est. Commendavit hanc mutationem etiam Hoeckius, Creta, tona. I p. 409, sed nulla, ut arbitror, idonea ratione. Nam ne γργαῖον quidem ορος alibi a veteribus mi moratum est: Αἰγαιον autem etiam Arati olim codices habuerunt v. 32, pro eo quod nunc legimus et Theo in comm . ad Arat. , quamvis dubitanter loquatur, non tamen prorsus illud alterum damnat, adeoque in theogonia tanquam antis luitus traditum agnoscit: quod etsi iure aliquis miretur in tam frequenti Iovis natalium cominemoratione nuSquam a quoquam alio tradi, non tamen conseilui arbitror, ut ne suisse quidem unquam illud nomen statuamus. Quidni enim obsoletum potius et alio celebriore obscuratum crodimus CL et Salmas. ad Solin. p. 626 et Graev. Lecti. Ues. p. 628 I.OeSn. - Postrema scholii verba, το υσα ἐνιων ἔκδικον καλουμενον, non inscite GaiSsordius emendavit. Λικταῖον scribens. Nam hoc nomen non ei solum monti proprium suit, qui est in extrema insulae parte, qua ad orientem vergit, sed pertinet etiam ad
ea iuga, quae magis ad occidentem procurrunt, et haud procul a Prianso, Praeso et Lycto Idaeis iugis appropinquant, qua de ro vid. 19Hoech. l. I. p. 407. Sed verius tamen puto Αἰγιδοκον, quo nomine τοrrον ἐν Κρήτη fuisse ait schol. II. II, 157 Euphorionem auctorem citans λ . Quod autem Goetuingius ait, Αἰγαιον Deoς ipsum Idam
539쪽
maloris aut liluarii nogligetilia omisit; sed res ipsa docet pertinere liociudicium ad quinque versus, 573-5TT. - duae purro G ι εμυσις in cod. Cani. ad v. 26 comm moratur: Necor ος ουτος Tον VH Ia -σro1 ἐκ - Πρας διο καὶ τὼ ἄζιιεῖον, ubi listi peram Gaissorii. scripsit dio καὶ τοι ro G ιιεί 0σαι, - debebat potius adv. 927 adscribi. - Doniitue ad v. 943 in Cant. loguntur: Gx. μειουονο ι δύο σε λὰ c iuὼν ti: οκοπcia εἰσιν. DyεLot νται ἐφεξῆς σrίχοι ἐννε t. et Oi ς γὰρ dit Iorερ υν γενεc λογεiν αυτ ij πνίκει - ται. De duarum syllabarum apocopa iam supra dixi, et G1-sιειει σιν alio pertinere monui. Pertinet enim ad aliquot versuum ἀ9ser σι M. sed quod novem versus a criticis damnati esse dicuntur, librariis sine dubio imputandum est, qui notas numerales β Pt e permutarunt. Nam
quae causa affertur . eos lantum hoc loco memorari, qui utros lust parentes deos habeant, haec Herculem solum excludit, cuius mal r mortalis suit. ne post murtoni qiii lem, id quod Semelae contigit. inter deos recepta. Monui hac de re iam duillim in diss. de sal s. indic. la uia. theog. Hesiod. p. 2ii 423l, et corrigendum apud scholias iam num serum etiam antea God. Hermannus monuerat in Diar. scliol. ann. lS 33 p. 926. Sed quoniam ex his ilitas consideravimus. criticorum notationibus
ires v. 323. 384. 926) ad comparationem Hesiodi cum uom pro pertinent, adii ingam nunc reliquas eiusdem generis observationes, quibus quod non diserta σι γαι υσε 0ς commemoralis additur, epilo maloribus impulandum vidi'lur, a quibus eam etiam in schol. Cant. ad v. 323 omissam vidimus, ubi ipsa coniunctio ore omissionem arguit, et in sen. ad v. 484. 'Bosersenda igitur huc ost schol. Cant. annotatio ad
540쪽
inseri verba non recte ab Hesiodo accepta atque hinc multa aliter, quam deberet. ab eo tradita esse criminsentur, ex quo genere est quod de Chimaera Supra attulimus. item liuod do Nereo notatur ad Iliad. XVIII. 38.
de Cypride et C, therea ad Il. V. 122. Od. III, 362 de Cyclopibiis ad Od. IX, 106. cuiusmodi comparationibus διπλῆν apponere solebant schol. Il. VIII. 368. X. 130. XI, 750. XXIII, 679. XXIV. 527). sodHesiodeo versui duplex, ut arbitror, nota appoSita luit, altera pri liter comparationem Homeri. altera propter τὰ aχοιιενω in ipsius descriptione Atlantis. Et admonet hoc me alterius tiaχ ιένον in Schol. ad v. 2 nouili: ιιώχεrat et o serra λοῖσι καὶ rὰ επερρωσαν et n.
ἀνοικ.ὶ δε IIoi Ga ς τὼ επίθε ro, . quibuscum conferre iuvabit schol. Iliad. XXIV, 616. - Contra laudatum a criticis Hesiodum vide- 20 mus, quod quae Homerus ambiguo, ipse planius et O luutus esset, in schol. Cant. ad v. 934: νγιῶῆς εκδε dorar τὰ nae' 'Osti eq3 c ιισι - βδλονς vom sui oν: iluae annotatio pertinet ad G όβον κaὶ Λεhιον, Pavor m et Τ errorem, quos Hesiodus diserte Martis ex Venere filios dicit, quum Homerus alterum quid 'm a Marte genitum perhibeat Il. XIlI, 299, de altero autem, quem una cum illo comitem Marti additli. IV, 440, hoc non dicat, neque qua uterquo mali e natus Sil USquam signi licet. Agnoscimus autem otiam in hoc scholio. quantopere omnia ab epitomatoro breviata sint: accedit praeterea divorsorum Scholiorum confusio. Nam cluae prima ad hune vorsum 934 adseripta sunt. επειδὴ ἐν πανει-τ si Dei κεχρι μεθα, nihil ad hunc locum pertinent, sed ad v. 929: scilicet ἐκ πώνειον τεχν5σι κεκασ1ώνον Oiρανιώνων Vulcanum propterea dici, quod vix ullum artis opus ab hominibus nisi ignis ope persici liossit. - Tertia praedam uesiodicum Homero comparatio est in schol. ad v. I 004. de quo iam supra dictum est. Addam autem schol. ad v. 250, ubi cum recentioribus poetis ille comitonitur: ευειδὴς Γώ. ἰτεια : rot ro τὰ επί9ετον ἀφοριιν ν παρεσχε τοῖς νε υτεροις, τὰν Κυκλ υπος κciὶ Γ λατείας κατασκε Γύσαρ ερωTci. Neque alienum fuerit hoc loco etiam eos scholiorum locos allingere, qui sabularum minus vulgo tritarum commemorationo antiquae eruditionis grammaticae vestigia ostendunt, velut Cant. ad. v. 985, de Emathione ab Hercule inter inpio, eiusdsem lue ad v. 992, de laboribus Iasoni ab Aeeta impositis. Unum paullo aesui'a-