장음표시 사용
511쪽
quem vix eret lilii tu est multo prius innotuisse. et Eridani, si vo is Padus hallendus est. illi ni admodum primus Pherecydes flatu issse videtur ' , sive alius ad occident om fluvius sabulosus. Asiam porro et Europam in Oceani liliabus numeralas, v. 357. 359, non facile aliam ob causam xistimabimus. piam illiud essent illae magnarum terrarum cognomines. cuius rei antiquius vos ligium nullum est, illiam in hymno in Apollinem D)thium G . ipioin hollo sacro adversus Cirilia os Ol. XLVI gesto posteriorem sesse vorsus postremi sidona faciunt δ' . APque minus liticreseremus Tyrrhenos et Latinos v. lut 2. lui I memoratos. iiiiud pie Phaethon das ιευν διος Venet isque aedituus factus esse dicitur v. 990, siquidem Jmsιοως hoc sensu. ut es sorit in lor deos homines Iust mediisti illorum ministri. non anto si plena sapionium a 'lat m a Gi aecis creditos esse cum liorimus. Eliam in sermon se nonnulla Sunt non modo ab Homeri, sed . ipiantum liuidem constei a communi vel ustissimorum usu abliori Pntia, vel iit γε ro Pro εγε vero, pPP in Sin liro καὶ ο
v. 283 et 284, λοι σύ orcirx. v. 29 l. alia pie sol lasse plura, quae non libet con lilii ero, ilitonia in lubricum sane de omni hoc genere iudicium
proci vel, ut hodie loquimur, reflexivi sormam com POSilam εGUT , V. t 26. stipi idem harum formarum usum veloi'ibus epiris ignotum fuisse constat sere inter gi'aminalicos . neque ego me ullum antisiuius Oxemplum invenire momini, ac ne in i 3r otis iliai dein, pii post Pisistrali aetalem scrip Serunt, antiquiorauit Simonido auctorem Cluare posSum p .
30ὶ Vid. MareLsehesset. p. 355 sit. et s. ll. Voss. sched. erit. II p. 339. 37 V. 72. 73. et I 13. 14. , ubi ad templum Λ pollinis eoi eursuri dicuntur
ῆι ἐγ o τοι IDλorrori νοῦσον πίειοαν ἔχονοι P. OGOt Chusπρὶν νε αυτ ιου τορος κατιι νῆσονδε E schol. iet. ad IIum. II. XI l, 233 p. 450 a 3, tibi Di, donus Iovis ex Europa Oeennide filius esse dieitur, nomen illud praecipue Epiro et finitimis torris ini positiun fuisse suspiceris. CL etiam Wolcher. dst Cret. eo-lon. p. St. 3Sὶ Nisi quis sorte hos versus insiticios credat eum A. Sehoenbornio in lihello nuperrime edito, Leher das Ues eii Apo uotis uiid die Verbre it ungs ei nos Diens te s. Berol. 1,54, p. l,. Mihi tamen argnimenta olus parum vnlida esse Aidentur. rectiusque Matthiarii in iudicasse arbitror in ed. ityniti. Hom. p. 29. Nee Murius, hist. liii. Gr. II p. 333, de versibus illis dubiint. Grotium, II ist. Gr. toti . I, p. 5SI et s. germ ., quid permoverit, ut it 1 unum antiquiorem censeret, ex ius verbis non liquet.
39, Simonidis epigra imita apud Thucydidem M. 59 ses. Schnoide A in . Simoniis.
512쪽
Non miror igitur viros doctos liii deosse versum illum in theogonia 2 inon posse intelligerent . iaste ferre tamen formam minus anti piam vollent. certatim ad coli lectitras confugiss0, quae lanio malo mederentur. Nimirum sic multi criticam exercent, ut illi idiluid conciliari eum praeiudicatis suis opinionibus non potest, corrigendo, ut ipsi aiunt, removeant. Ad istum igitur modum pliam illa ex rebus duela indicia. de luibus supra dixi, removeri poterunt, si quis versus illos spurios et abali luo interpolator insortos osso tironimi isti. Uui autem sobriam vori investigationem pluris faciunt, quam opinionum arbitria, haud a grestiam illos tolerabunt si quae inde conseiluuntur accipient. At dixerit fortasse aliquis: si uim sero theogonia composita est. qui fieri potuit, ut laniam mox vetustalis opinionem et auctoritatem nancisceretur 30 8 Restion istinus idom, quod in Orphi eorum causa non dissimili a Lobeckiu, viro summo. responsum est: Si Calenus
in bibliopolarum tabernis libros sibi ipsi inscriptos repperit, quorum nullam litteram agnosceret. si illius Vi ter hiensis domini cani aequales sabulas paene sub oculis ipsorum confictas crediderunt, Platonis quoque aevo carmen et condi a salsariis et pro dudum condito asserri potuit i . Quanto magis igitur Pisistrali aevo, sub ipsis nascentis modo litteraturae stl pruditionis initiis. quo tempore illi otiis quisque ad criticam exercendam instructus paratusquo fuisse vidi'bitur' Sod Pisistrati aevum quum dico, n0lo hoc sic intelligi, quasi non alibi quam in huius aula et ab iisdem, a quibus uom orica, Orphica aliaque collecla
esse constat, etiam hanc Hesiodeorum colloctio noni, quae theogoniam catalogo praefixam habet set, consectam Psso pro C rio Statuam. Non improbabile hoc osse dixi: colerum si quis eodem ast vo etiam alibi quam Athonis brevit pist vot anto Pisistratum vel post stum tempore similos poetarum coli cliones facias esse funicat, equidem non inter pilam; quamquam in hii ius modi quaestionibus, ubi certo sciri nihil pol est, id potissimum amplectendum suaserim, quod maximam habeat veri si-
'χεδίκν ν ηδε κέκεε γε κον G. Ceterum apud Aeoles usus lioruin eo inpositoruin sine dubio antiquior fuit. CL Goeti ling. ad th. v. 470 et Ahrens. dialeci. Λeo l. p. 126. - Zenodotum etiani Homero sorniam compositum tribuisse ostendunt si hol.
ad Il. I, 27 l. XIV, l62. 40ὶ Sie sere vir doctissimus, I. Caesar, in dissert. de Hesiodi Theogonia
eiusque censoribus, Diurn. antiqv. ann. l843 p. 423.
513쪽
militi illinem. Auctoritas ait lena theogoniae: iIualis ei iluam magna suerit, non salis in illi coini, prium esse saleor. Loquuntur de poetica aucturitale, hoc st, si rocte mentem eorum de illio, de auctori late apud Iloelas. qui de stiritibus cognationi liusque deorum ead in sere, quae in ilicogunia sunt, referre soleant. Λt lili facile foret Iton pauciorum cum illa dissensum quam csensensum demonstrare; deinde, si maxime omnes consentirent, nihil tamen hinc de carminis illius auctoritate conse lustri'lur, piandoquidem eius compi sitor sabulas non ipse primus conlinxit, sed ipsas traditas accopit, adoptavit. Possit alii luis
eo doni iure de philosoldii ea aut etiam de historica theogoniae auctori late lolpii. Quippe ex philosophorum numero iam Phorecydos ille
ΝΙrius, aequalis Pius adlatis, flua ego theogoniam compositam esse statui, chaos ab Hesiodo sum pSisse idque a luam interpretatus esse creditur - . Quasi vero constet, ne minoin ante compositam thoogoniam de chao luiluuium esse. Plato porro stl Aristoteles theogoniast ut 26 Hesiodoi operis aliquoties mentionem faciunt. Id autem quam vim habeat, iam supra Pxposui. Neque vero Zenonem, Chrysippum zilii S- pist Stoicos, qui theogoniam in isti prelati esse dicuntur δὶ, aliqua auctoritalis ac vetustatis i sti Silasione, sed hac potisSimum ratione permotos esse ei sediderim, quod in nullo alio carmine tam multas fabulas tu brevi conspectu liositas viderent: Hesiodino illud an alius auctoris tribusne an sex ante saeculis compositum esSel, quaeri re nihil alti nebat. - Videamus nunc historicos. Λcusilai serphantur genealogiarum libri, in quibus maxime uesiodum Sequutus essi' oitis luse vorsus in prosam orationem convertisSe dicebatur, ita lamen, ut lilurima corrigerot 3 3. Aperium est, id de ratalogo polissimum accit, tendum esse: luam piam etiam theogonica multa ab illo tractata esse sex fragmentis intolligitur. Nec minus apertum est, itui factum sit, ut Hesiodeis car-
514쪽
nlini laus usus esse crederetur: ab iis nimirum, illii Hesiodum, alis litot saeculis mutililiorem, theogoniae et catalogi auctor in esse non dubitarent; ipsum autem Acusilaum Suidas ait aeneas liuasdam labulas a Se usurpatas allii maSSe, in Patris sui domo est Ossas 3 3. Non magis auctoritatem theogoniae demonstrant iplae de Eumelu lstgimus. Ferebantur etiam huius libri, in quibus pariter atque Λcusilaus Hesiodum
se Iuutus esse credebatur' hi: nempe eandem tib causam, antiit uiorem scriptorem recentior. ne vera autem, quum Eumelus centum sere annis ante scripserit quam theogonia componeretur, huius compositur Eumelum potius, quam Eumelus theogoniam usurpa Sse videri poterit. Et ne apparet quidem, liancine an catalogum in mente habuerint, qui illud de Eumelo credid runt. - Tantum de liis loricis: celerum quod modo dixi, patet latissime, estque in omni hac quaestione de auctori late theogoniae tenendum: nun liquere plerumque, ubi Hesiodus simpliciter numinatur, utrum haec an aliud iluodpiam carmen intelligendum sit. Ita lue Pythagoras, Xenophanes, Heraclitus, Λ naxagoras, quorum nota sunt iudicia, reprehendere Hesiodum propter sabularum absurditatem atque impietatem potuissent, etiamsi thstogoniam nullam nossent. Nam eiusmodi sabulis etiam catalogus et Eo eae resertae Prant..uid Τ quod nu Horodoti quidem illud celebratissimum testimonium
II. 53, omni dubitatione caret. Coniungit enim cum uosiodo Homerum, qui certe th 0goniam nullam condidit, sed propterea lamen memoratur, quod multa theogonica in carminibus proposuit: idem aut min catalogo quoque et Eocis factum erat. Uuami Iuam non dubito equidem. iluin vere theogoniam Herodotus significaverit eiusque Hesiodum auctorem credidorit. Hoc idem post Herodotum lilurimi secerunt quum veteres luna recei liures; auctoritatem autem carminis ii incestici, eamque talem, quae Oh Stare possit, quominus theogoniam sexto demum saeculo ab aliquo collectore carminum Hesiodeorum compositam
esse dicamus, id vero concedi nullo pacto potest. Scrib. Gryphis valdiae a. d. XII. Cal. Mart. ann. MDCCCLIV.
4bὶ Suid. s. v. 'Aκοεσίλαος. - Ceterum subditicium illud Arusilai olius suisse erit leos non si glebat. Vid. C. Militer. D. hist. gr. I p. XXXVII. et ile tabulis istis effossis Here her. in diss. leber die GlauhM iirdigk. d. ii. Goseli. des Ptolemaeus Cli nnus, in Annal. phil. et paed. Suppl. N. F. I ann. t Sosii p. 278 sl 2 . 46ὶ CL de his Eumeli libris Mari schel l. p. 223 sqq. , euius sententium p. 226 propositam merito probat C. Mulier. Fragm. hist. Gr. tom. II p. 20.
515쪽
Uuod in siilieriore dissieti alio ne p. I99 dictum est, si quis ciuis aresthei guttiae spri adhuc ex literviil acet rinios enutii rai t. in liis locum vel praecipuum mihi assignatum iri, id illio pertineret et quoi tiro dictum esset nomin in latore posse putabam, qui pi'iores meos libelloS perlegissPl. Num non uno loco ii quo vel his Obscuris aut ambiguis, sed ali iuuites et planissime sic me iudicare pro lassus sum, ut hanc theogoniam non ab uno poeta uno tanquam fetu ingenii editam, sed e variis variorum poetarum carminibus aut earminum partibus ab
aliquo compOSilore concinnatam essse censerem. qui, quum narrationem
coni xere viqiet do deorum origini hiis imperiique ab aliis ad alios translati vicibus, mutuaretur ex aliorum carminibus si quid consilio Suo aptum vid retur, quase autem deessent ad absoli nilis in hoc corpus theogoni ciuia, ipse de suo Suppleri t. sic lamen, ut ultra brevem recensum generationum paucis plorum quo vorsibus conclusum nihil adderet ): ol rationes quoipie, cur ita iudicarem. plus Semel indi avi 3 Si. Ecce aut Pin, extitit nuper quidam theogoniae editor, qui haec omnia non mollia pro non dictis habuit id enim facile ferrem, Sed prorsus diversam maximoque a me impugnatam opinionem mihi attribuere non vortius est. Nam et in praes aliuncula editionis, et in commentalione de theogonia luae Actis Acad. Borol. ann. lS56 in- Serto est, in iis mo numerat, qui de uno aliquo theogoniae ut unius carminis Puela somniars non dos ierint, et quo magis appareat, tuan tum a meae opinionis vanitalo ipsius iudicium discrep t, illud ipsum, quod Pgo satis a me demonstratum esso erodidi, theogoniam e fragmentis inaestualibus compositam esse, tanquam adversarius contra me demonstrandum sibi sumit. Nimirum aut non legit meas dissertati ο-i PS, - iplam quarti aliquoties, nec sine laude, arum mentionem facit - aut miro quodam ol vix erodibili orrore prorsus contraria eorum. piae legerat, Se legisse opinatus st, aul - sed quod restal silentio preni Te malo. Cetorum ali norum carminum partes a conu Ositore theogoniae eontextas esse dudum ante nos alii intellexerunt; interest aulom inlor mo sel hunc moiam advorsarium hoc maximo, ipiod ego ne 47 id. diss. de theog. in saer. noli adli. p. 4 46bl. do interpid. II p. 10 450l. de sal s. indie. lae. p. 7 l39Si de Titan. p. 32 l lal J. 34 li 23l do Phoste. p. 6 l ib0 l. 4S, E. e. de ex tr. mund . parti p. lS 338 sq.l. de Typlioeo p. 6 l344l et p. 24
516쪽
illud quidem pro certo accipi posse crpilo, suisse in illis carminilius
etiam antiquam ituandam theogoniam uosiodeam, ille contra linc non dubitandum Psse Iiutat, proptorea scilicet, iluod uesiodum theogoniae auctorem perhiberi a multis videt. Itaque credulital se Sallem me ah eo superari haud invitus agnosco. Neque illam ei laudom invideo. quod certam ituandam Hesiodoi characteris notitiam sese habere a stirinal qua fretus quill illo nomine dignum sit dignoscere possit, aut quod
etiam Ononi acriti, ut compositoris, circopis vero, ut interpolatoris, manum a se d pro hensam osse opinatur. Haec igitur, ut non invidenda, sic ne examinanda quid om hoc tempore. sed admiranda tantum ducta: Sunt senim sane seiusmodi, in quae recte convenire dicas vorsiculum ab ipso, suae sibi virtutis conscio, confidonior do suo quodam DPere uSurpatum, 1ιcstii σεrαί τις ιιαλλον VScrib. Gryphis alitiae d. XXL m. Mai. MDCCCLVII.
517쪽
llesiodiis popla quamquam ne tu aelato nec gloria multum Ηο- moro inferior habituς, furto in lamon admodum diversam nactus est. Nam quum quast Homero tribuebantur duo rarmina primaria inde ab initio nasconlis apud Graecos pruditionis excoli talium ingeniorum Puris collocla ot disposita. moxque magno acumin et sublili doctrina certatim explicata ol omendata sint. iis contra, quae Hesiodi osse serebantur, mullo minus omni leniliore curae ac studii imperlitum esse vid mus. Sat magnus quidem eorum numerus podem fore eum Ηο- moricis istin pore colligi et in duo fortasso corpora coniungi cooptus osse vi dolur; sed nollue de hac ipsa ci lectione quidquam memoriaeli roditum est. neque criticorum aut interli retum studia his carmini hus perpurgandis et explicandis magnopstre insun illa sunt, quum lue ΗΟ-m seu ica ab omnibus. otiam indoctis, assidue audirentur ac lectitarentur
Bosiodea plerative in pauciorum hominum doctorum manibus sero doli luerunt, adeo qui' postremo in t rcidorunt. ut de magno numero nihil prastior duos libros haud magnos, uniusque fragmentum paullo am-ldius. reliquorum autem paucissimi tantum versiculi relicti sint. hic illi e a veteribus citati. Atquo de duobus illis libris alter, ciuem suerunt qui solum ipsiuς Λscrapi poetast esse iudico reni. Opera et Dies. Iu0S-nam Voleres commonia toros inu neri l. quaserere nune nihil attin pt: perpauca quid sena sex horum sontibus in hos. quos hodie habemus, Proeli TZel Zao. Moschopuli. Ioannis Protos palliarii commoniarius derivata esse Salis 3 pliaret. Λlter, I heogimia, quum tiropter argumenti naturam philosophos, Stoicos imprimis. ad interprsetandum invitaret, tum etiam a grammaticis non prorsus negleelus est: sed mullo minus tamen quam in Iliade aut Odysssea studii in theogonia collocatum esse
518쪽
haec ipsa, quae exstat, carminis sorina vel liolius ilHormitas manifestum facit, i piae mihi quidem non, ut nonnulli crodiderunt, medio demum aovo invecta, sod antii luitus tradita et a grammaticis Alox andrinis, licet animadversa, non tant m correcta esse , id tur. Uuae autem de horum studiis ad nostram notitiam perlata sunt, haec et numero perpauca et prelio fore vilia sunt, ac ne id quidem theogoniae contigit, ut Identur aliquis commentarius ex eo Sallem genere, ex quo qest Procli senarratis Oporum et si isti uin, aetatem serrei. Nam nihil hodie habet nus praetor liatica iluaedam Scholia Περική, i 'len ad inoduni inscribuntur, ex ulterini,hus olim commentariis excerpta ij. id lue ab hominibus indoctis, illii plurima, pro captu Suo, aut resecti runt tan-quani inutilia aut malo excorpendo corruperunt, ne pie pauca sui ilia et inepta ipsi do suo admiscuerunt. Alitust haoc scholiorum conditio de-iserruisse recontior 's oditores idetur, quominus aliquid accuratioris studii in ea conserrent; nam sunt sane plera pie eiusmodi, quae currigondi et in torpretandi laborem nullo ipsa fructu rei Pndant, neque qui iliivam ad Hesiodei carminis aut emendationem aut intellectum conserant. Hinc factum sest, ut ad hunc us pie diem ista sarrago Susque deque habita sit omnique corruptelorum genere Scaleat: quod etsi nemo magnopere dolPat aut irascatur, probandum lamen certe non est, suturoque thougoniae editori videndum erit, ut scholiis spio lue tantum curae impondal, quantum, si non ilisorum dignitas, huius certe, quam profitemur, artis lex et ratio postula l. . t ille mihi quidem, si quando contigerii, ut theogoniae editio noua talem ipialem animo informavi, perli rere ipse possim, etiam scholia illa non negligere it cretum est:
nunc autem alii 'tot curae meae specimina prolis nere Vi Sum est, quo
et iudicia virorum doetorum experiar et, si qui sint. qui opera aut consilio me adiuvare possint, horum mihi voluntatem conciliem, eorum
affertur verbi ori γεῖν interpretatio, eadeui legitur in schol. ad v. 3S3. - ΚοP- νομου εἰς r ι rose 'IIaio δου θεογονιαν et εtς re γλει roὐ 'IDρακλέους in bibliotheca Laurentiana extare dieitur a Montesa leonio. Biblioth. us. I p. 338, ut ex O. Itilinii protegg. in Persiuni p. XII didici: naui ipsum uotat. librum usurpare non potui. Et polliceri eo mutentari uin in theogoniam ipse Cornutus visus est, de nat. deor. c. 17 p. lio, donee Ioel liuius seriptura e eodd. Paris. ah Osalino eo recta est. Cons. illo is iii prolepg. p. XX li eum Osauni annotatilille. De ista tamen bibl. Laur., quid rei sit et quo iure Cornuto tribuatur, pervelimaeeuratius inquiri ab aliquo corum, quibus Laurentia ua patet.
519쪽
maxillae, illii sex codicibus manu scriptis ali luid. quod operae pretium sit, conferre in m n meam possint. Nam praeter eos codices , qui adhuc ab editoribus usurpati sunt ψ), extant passi in etiam alii complures scholiis instructi, quiliniliae illi quidem omnes eando in sere Scholiorum sat i ziginem ollorant, ili iam i pis descriptum legimus, liori lamen potest, ut alia div 'rsa et fortasse nudi ora in aliis servata sint. Certe in bibliotheca Casana tensi, quae Romae est ad S. 3lariae Supra Min Dr am, codicem esse audio homhγcinum, saeculi XIII aut XIV.
formae quartae, soliorum Ssi, signatum G. V, b oli in I, ii, si , tui sol. 58- theogoniam habent cuin scholiis, ac deindu sol. 74-SI IIDiodoti moroνιας, ab edilis scholiis itemque ab
Isaimis I iaconi allegoriis divorKam, quantum quidem ex Ilaucis Versi, culis, pro specimine excerptis. in tolligere potui δὶ . Videtur interpreta liu esse allegorica, ea sile perquam ini pla; tum pigebit lamen etiam lalia cognoscere, Si quidem pertinent quodammodo ad litterarum nostrarum historiam: et inepta plurima ab ipsis veteribus sabularum inter-2 Iii Triti avelli editione usurpati sunt tres codiests Veneti, de quibus es. I. Morellius in F. A. Vols. Anale et t. I iit. IIl p. 263 sqq. , in Basileensi codex Cantabrigiensis, denique a t. ais sordio aliquot Parisini, i inpr. B in o. 2708ὶ, praetereaque
Nehellers heinianus et B dleianus. 3 odistis huius notitiam I h. Moinni seni humanitati debeo, qui pilam de aliis quibusdam eodicibus uos indeis in Ital. bibl. ad ino porseripsit. Horum unus itemi a sanat ensis est, G. II, l6. olim I, II, tu, in quo praetor Hesiodum eum scholiis cxint TEstinianuui rarmen theogo ut eum, ab I. Bevhero publicatu in in C in in . Acad. Berol. 1840, porro Oppiani Halie ut ira, Τ hoo eriti idyllia octo priora, et Batracho Inyo inachia, omnia cum scholiis . . iter est Oitobonianus no. 193, qui praeter se laolia in theogoniam etiam habet, eandem fortasso quam Casan. G. b. Tertius bibliothecae , uti ea nae Palatin. no. 3l 9, theogoti iam eum commentario contiuens, cuius in sine lite versus legitur: γασας rὁ κέντρον, ἔν γει δ' ειοχῆκαὶ r Sunt aut in in bibl. 'atie. eodi eos Hesiod i haud minus XLI, alii O. et I . alii theog. continentes, plerique nondum collati. Ilosiodi tria carmina eum scholiis habet etiam eodex Laurentiatius no . 2823, qui Lentie pio est Flor. I , quamquam is selioliorum nullam mentionem facit. Eliam Parisiis praeter eos, quibus Gaissorii. usus est, in aliquot eodie ibus scitolia esse dicuntur, velut in eo, qui est no. 2SIT, ex quo paucula quaedam a Boissonadio asseruntur in ed. vos. p. v i. cf. Lentie p. preties. p. XVI et XV u. De codice Vindobonensi i 28, qui Ioannis Diaei ni allegorias habet, es. Laiube e. coiiiiii. bibl. ind. l. II p. 234. Monachii tres, ni fallor, Hesiodi eodires sunt eum scholiis, unus uo. 283, de quo vid. F. nati Lius ad Ilos. Seu t. p. 292, alter no. 9l, de quo vid. id. p. 29S, tertius ictorianus, de quo es. B Lker. praes. ad schol. Iliad. p. III. Denique de duobus codd. Moscov. vid. Runk. p. 295.
520쪽
pretibus, a Zenone, Chrysippo aliisque excogitata esse novimus, unde nonnulla etiam in hos novicios commenlarios manare potuerunt, qua lia si sorte ad auctores i elata suerint, in lucro, Si non magno, at tamen aliquo deputabimuS. I e horum autem is uae vulgata sunt scholiorum conditione universa iam ante hos quindecim annos vir praestantissimus, Iulius M uel Zell, tam accurate et subtiliter tantoque multiplicis doctrinae apparatu dispulavit ), vix ut quidquam praeter paucas quasdam ac tenues stipulas ad spicilegium successoribus reliquerit, quamobrem pliam haec mea opora non fore nisi in levioribus quibusdam rebus versabitur, quas ille, pro consilii sui ratione. breviter tantum et Sum malim attigit. - Primum igitur, quod supra proposui, esse hanc Sthο-lioriani surraginem ex antiquioribus et uberioribus commentariis ab indoctis ho in inibus imperile et negligenter sublectam . multisque noviciis ac sutilibus addita montis mixtam. id quum commune habeat cum ceteris scholiorum collectionibus longe plurimis, tum haud scio an nullatam multis tamque manifestis in qualibet liagina indiciis prodat. Ηο-rinn unum illud videri possit. quod in schol. ad v. 2ll in Parcarum in thrpretatione legitur: Μοιρας λεγει τὰς ἐπιι ιερι Ουσας κaὶ ἐπι-κ Γρονσας, εἰρ ται, τον θανατοι : siquidum nihil in superioribus scholiis de Parcis parumque munere dictum est, quo illud cυς reseratur, luamobrem omissum eiusmodi locum ab excerpente suspicoris. Verum in lam multis horum scholiorum corruptelis illud quoque haud improbabile, peccatum a deseribente, et steri zat pro ε='- ιι aerat positum esSe: quod si tui sit, in vetere commentario de IIοι eo ν nomine Piusque cum M ΕΙΡΩ, ias αρται, stερος cognatione aliquid dictum fuisse coii ieceris, unde nunc nihil relictum est, nisi illi odin delinitione et Dr ιαρι ειν et hoc, quod posui, ε=λιαρTat uSurpatur.
Cisterum descripsi scholii verba ut in editione Basileensi leguntur; in Τrincavelliana aut in hasec sunt: Moiρας λεγει τ&ς ἐπιsαρι ουσας, Κηρaς di τὰς ἐπι ipvφι ηιένας τὰν θύν-ον, omissis verbis iaς ει ρηται. Quod si quis ipsum Hesiodi versum, ad quem haec pertinent,
rospiciat, non poterit non g ntentiam veteris interpretis rectius in s rin avelliano quam in Basileensi scholio servatam iudicare, villetur
lue is tales quid scripsisse: II. λέγει τὰς ἐπιφιεριγυσας, Κ. δε τὰς
4, De emendatione theogoniae Hesiodeae libet tres. Lips. 1833.