장음표시 사용
211쪽
LIB. I. CAP. I 22. μιῶ μονάρχους ἀξιουμεν καταλύειν. καὶ ουκ ἴσμεν οπως τάδε τριῶν των μεγιστων ξυμφορῶν ἀπ λλακται, δυνεσίας tu μαλακίας η αμελείας. ου γαρ δὴ πεφευγότες ταὐτα επὶ τον πλείστους si βλάψασαν κατώφρόrοσιν κεχωρήκατε, ο - τού
καὶ οὐκ ἴσμεν -- ξ αμεχείας J Vulgo additur οὐκ ante απῆλχα- ωται. Ea particula abest ab A. B. C. F. G. H. Κ. e. e. g. et ibinterpretatione I alIae, μii ita convertiti ignari. Promodo ab hia
Vulgatam interpretatur ita vulgaris interprest nec intelligimus, Raee tribua maximia viisia non ea re, Mumdentia, et ignaras, et neglFentia. Sed haec interpretatio requirit, ut pI Q o nως legere
I., et de I .atinis adiri iubet δε ossium d. ari. granant. VII, 6 I. Interest tamen ali ii inter locos tragicoriani et . Maucydidis. Nain in illis ni era repetitio est partieulao ob, ad un in id enimio Verbilin pei tinetitis; in loco Maucydidis non sola repetitio est, neque particula ad linunt ident Pae vectun spectat, s8d prior Particula ad ἴσμεν, ad ἀπφλακται altera. Unde hoc ni nunt di Ginien inter hos locos oritur, quod apud tragicon nu Ila sensus mutatio repetita particula enicitur, apud Tlui γ li leni esticitur. Nani sensus 'niissa particula hi C est: auu nos, adversus patria in exemplum , qui Graeciant Iiberarunt, totarn civitatent, i mannos expeIlentes, tyrannidern in Graecia exercere siniurias, ignari ammua, quomodo tale institutum a tribus maarmis malis libωιm ait,
vel ab ignaria, vel ab infestia, vel a socordia, sed intelligimus,
ill necessario tritu iano lior ut triuInt malori III coniunctum esse. Vulgata voro litinc sensum habet Plane contrariun : terr aehem
agendi ratio non potest non vel cuin inscitia, vel cuui ignavia, vel cuni socorma coniuncta esse. Quae gumma diere mala hancienini sente litiani Rupplet) quod raran ea non e geritiε, καταφρόνη-
σιν Ueberklugheio induistis, Muae tamen plurimis iam detristento fuit ideoque alio etiam et illi quidem contrario nomine αφροσύνη Ghlux it noeata est. In his priniunx hoc displicet, quod conis vertat Deber Iugheit, quod potius Gerius halaung Vel, antithe-
qui leni est Unaian. Deinde non est, cur scri Ptor potius iuua Diuitiaco by Corale
212쪽
xλους σφάλ χειν - ἐναντιον ονγα αφροσύνη μετωνόμασται. - μἐν ουν προγεγενημένα τί δεῖ μακρότερον ἡ ες ὁσον 123 τοῖς νυν ξυμφερει αἰτιῶσθαι; περὶ δε των ἐπειτα μελλόντων τοῖς παρουσι βοηθούντας χρῆ επιταλαιπωρεῖν ' πάτριον γὰρ ἡμιν εκ των πόνων τὰς ἄρσας κτῆσθαι' και μη μεταβάλλειντο ἔθος, εἰ ἄρα πλουτω τε νῶν και εξουσία oλθον προφέρετε ' ου γὰρ δίκαιον α τν απορία ἐκτήθη τν περιουσία απολέσθαι' ἀλλα θαρσοῖντας ιέναι κατὰ πολλὰ ' ἐς τον πόλεμον, τos τε θωυ χρῆσαντος καὶ αυτού υποσχομενου ξυλ-λ φεσθαι και τῆς ἄλλης 'Eλλάδος πάσης ξυναγωνιουμένης, τυ μεν φόβερ, τὰ δἐ ωφέλεια. σπονδάς τε Ου λύσετε πρότεροι, ἔς γε καὶ ὁ θεὸς κελεύων πολεμεῖν νομίζει παραβεβάσθαι, ξδικημέναις ει μάλλον μοθήσετε ' λυουσι γὰρ ori οδ α -
νόμενοι, ἀλλ' οἱ πρότεροι επιόντες. ωςτε πανταχόθεν καλῶς 124 ἡπάρχον ista πολεμεῖν καὶ Ῥῶν τάδε κοινῆ παραινούντων εἴπερ βεβαιότατον - ταὐτὰ ξυμφέροντα καὶ πόλεσι καιιδώταις εἶναι, μη μέλλετε Ποτιδαιάταις τε ποιεῖσθαι τιμωρίαν οὐσι Λωριεὐσι καἰ υπό γώνων πολιορκουμένοις, οἴπροτερον ὴν τουναντίον, καὶ των ἄλλων μετελθεῖν τον ἐλευ-
unum Merίστων ξυμφορῶν explicet, PIam totam', quae praecessit, sententi an . ιὶuod enim dicit, eos uno illoriam triti ni mulor ina alio mire, id eo ipso probat, quod hostes despiciatu nin in e conteIunendos. Sic igitur haec supplenda sunt: o υκ ἀπελλακται, νη- ei, ου me δο nεφευγότες ταῶτα etc., haec auteIn sententia: non intelligi Inus, quomodo haec agendi ratio vel ab inscitia, vel ab ignavia, vel socordia libera sit: certe enim non haec tria suminnia ni ala effugistis, cum talem hosti in conte Intum in illi istis. Thiersch. serit,i vult oυ γαρ δη πεφευγότες aν ταὐτω - κεχωρῆκατ' Dio I RI Voluisset, scriptor lixisset: οὐ γαρ δ' πεφευγευς ταῶτα - βλάψασαν ἄν καταφρόνησιν ἐνωροσστε. -- ceteriam Scnolia ad h. l. exscripsit Sui las in καταφρονοσιν. 123. ἐκτήθη I Raro passivi vini flabent ROristi vectoriam, quois r m ui rastus activus nuIlus est, medius auten habet sensunt piois Prie activunt. V. Et nisi . ad Eur. Heracl. 757. mox veri a nαοα- βε aθαι τας σn ανδας miscripserunt Sitidas et Ρhol. in v. , ubi lege tritum est ἀνακολούθως cuin Abrrachio Misc. obs. Vol. III.
124. το ταὐτα ξυμφέρονταJ Vulgo το ταμα. COITexi ταυτιι via ni utatione facta sententia tit universalis, nequB Ril solos Peloponnesios pertinet. Νοtuni illud Sallustianum: idem velle, idens nolle, ea demum sma amitatia est, et nobis eadem mihi bona malamve intellexi, ubi ea vin mihi per Graecisn uni dictunt, ut abra ἐμοί. Huc spectant glossae Suidae, Photia, Zonarae in ιηιώτας et ἰδιῶται, ἄντι τού noiaraa. ODrω Θουκυδίδης. Cons. II, 60. 65. VIII, 1, 144. init. et alth. His locis omnibus ἰδιῶταa opponuntur τῆ πόλει. V. Eurni. Μ. p. 466. schol. Dent OAth. t. II. P.
213쪽
LIB. i. CAP. I 24. I 26. θεριφαν. ῶς οὐκέτι ἐνδέχεται περιμένοντας τοὐς μεν ἡ βλὰπτεσθαι, τούς δ', εἰ γνωσθησόμεθα ξυνελθόντες μέν, ἁμύνεσθαι δε - τολμῶντες, μ' πολὐ υστερον τὁ αυτὼ πάσχειν ' ἀλλα νομίσαντες ει ἀνάγκην ἀφῖχθαι, ἁ ἄνδρες ξύμμαχοι, και ἄμα τάδε ἄριστα λέγεσθαι, ψηφίσασθε τον πόλεμον, μο φο θέντες τι αὐτίκα δεινόν, της δ' ἀπ αυ- τοὐ διὰ niείονος ειρῆνος ἐπιθυμῆσαντες ' ἐκ πολέμου μἐν γὰρ
Ουχ UOIως ἀκίνδυνον. και τον καθεστηκυῖαν ἐν τῆ Ελλάδι πόλιν τύραννον ἡγησάμενοι ἐπι πῶσιν ομοίως καθεστοναι, ἄγτε των μεν ἡδο ἄρχειν. των δἐ διανοεῖσθαι, παραστησώμεθα επελθόντες, καὶ αυτοὶ ἀκινδυνως το λοιπόν οἰκῶμεν καὶ τούς νῶν δεδουλωμένους 'Eλληνας ελευθερώσωμεν. τοιαύτα οἱ K
125 in δε Αακεδαιμόνιοι επειδὴ ἀφ απάντων ηκουσαν γνώμην, ψῆφον επήγαγον τοῖς ξυμμάχοις ἄπασιν ὁσοι παρῆσαν ἐξης καὶ μείζονι καὶ ελάσσονι πόλει' καὶ - πλῆθος εφηφέσαντο πολεμεῖν. δεδογμένον de αὐτοῖς εὐθύς μεν αδ νατα ὴν ἔπιχειρεῖν ἀπαρασκευοις Οὐσιν, εκπορίζεσθαι δεεδόκει εκάστοις δ πρόςφορα ην καὶ μi εἶναι μίλλοσιν. ομως δε καθισταμένοις ἄν ἐδει ενιαυτὸς μεν ου διετρίβη, ἔλασσονδε, πριν ἐς λεῖν ες την Ἀττικ ν καὶ τον πόλεμον ἄρασθαι 126 φανερῶς. εν τούτω δε επρεσβευοντο τω χρόνω προς τοὐς Ἀθηναίους ε λῆματα ποιούμενοι, ὁπως σφωιν οτι μεsmet
περιμένοντας Scia M. dicit, hi Oc pareti c. in accusativo positum
esse Pro περ μενοντων 'μῶν; scriptorem initio veribuni ἐαν addere voluisse, sed deinde Orationein Iti ut i ΗΘ, opilitia', existinians. Facilius est, περιμένoriae referre ad Poti laeutas Eoriin, die 56- mos, ut sit sensu : exspectantes vestram auxilium.
ἐκ πολέμου - ακίνδυνον J Stubae. p. 358. In hanc sententiam Cic. Phil. VII, 6. ει pice friti volumus, helturn gerem uva estς ει livm oniittimus, pace nunquam fruemur. Ea leni sententia Bup I ac. 71. Im. πόλιν τύραννονJ hic accusativus pertinet ait tria vecta ξγο-
214쪽
Ἀθηναίους το ἄγος ἐλαύνειν της θεου ' το δε ἄγος ην τοιονδε.Kύλων ην χλυμπιονίκης ἀνὴρ Ἀθηναῖος των πάλαι ευγμνός τε καὶ δυνατός' εγεγαμῆκει δε θυγατέρα Θεαγενo Μεγαρέως ἀνδρός, os κατ εαεῖνον τον χρονον ἐτυραννει duoάοων. χρωμένω δε τω Κυλωνι εν Λελφοῖς ανεῖ aν O θεος εν τη του Λιὰς τη μεγίστη εορτη καταλαβεῖν την Ἀθηναίων ἀκροπολιν. ὁ δε 'παρά τί τοὐ Θεαγενους δύναμιν λαβων καιτους φίλους ἀναπείσας, επει' ἐπηλθον Oλυμπια τὰ εν
Πελοπὴν σω, κατέλαβε την ακρόπολιν ως επὶ τυραννίδι, νομίσας εορτην τε Mo s ιις μεγίστην εἶναι καὶ ἐαυτω τι
Mνει σαφῶς Θουκυδίδης. Narra it Cnonis conatum praeter alios etiani I liit. V. SOl. p. 84. Α. IVech. Cons. Suid. In aroe et Μenair. ad Dios . I ri. I, 110. De sela OL ad Thuc., quod adscriysi,m,ni . Vulclc. ad 1 ori dot. V, p. 407. - Tulliae Cylonis ea tune in Ol. 42. v. Hei o lot. l. I. Victoriam reportaverant Ol. 30. coni. Plat. d. ter. I, II. P. 642. E., ut, i V. illius lati lat Ast. p. 69 Cio. l 1eg. II, II. Metius. Solon. c. 9. Dis pittavit do his Coisin. P. Α . III. p. 64. 72. Errat acti Ol. ad h. l. dicens o τι τὰ κωτα Maiis,
ἐπράχθν σχεδὸν ἐπὶ τῆς ἐν Μαραθῶνι μάχος, errat Suidas in Π ζ' Σωφαντια - θεοῖJ Suidas verbolenus in ἄγος, aeque entibus
post oeoti in brevius Contractis. πειδῆ ἐπῆλθον - ΠελοποννεσφJ Fuerunt etiam OlDupla iam aceti cinia, do quili Is dixi in prol. ad I en . or. de re p. luilut u 32 et Athenis. I e scriptura ιπ'λθεν contro VBrsianx ni Oint Poo , Drol. t. I. p. 97.' Apud Atticos, ait, ibi tantuni plurato neutrunt clini verbo plurali iungi, ubi personae nomine neutiro indicentur, Ino nitit Pomon. addend. ad Ree. Od. Iec. Eur. p. 99. et mattii. Gr. p. 4lli. Cui quidem regulae aliquot 1lMicydidis Ioci reptienare videntur. Secl ex lii 'putres rari rupti sunt. H. I. pro vulgata ἔnῆ ν πιλi,nια F. M. curn aliis codd. exilibent 1 ν Iani si ornnia, Pergit, Thirevdidis loca, quibus plurale verrunti pro singulari nonratii ne Iti i iuiu tu ui est, coniungimus nuspicari licet, ubi nomini neutilus Eeneris aliud. in culini. vel ni inini freneris faello cogitationa sithstituatur etiani ab Atticia stratotur ni per pluralem adinissan esse, velut h. l. incile sumstituas 'Ozυμπιοι ἀγῶνες. Ita lue pluraleni num emim verbi rerunendunt putat VIII, Io. τα Ἱσθμια ἐγίγνετο και Οι Ἀθηναιοι ἐπηροωHθοσαν γὰρ) εθεώρουν ἐς αὐτά. Ut,i, inqtiit, eum comparavε V 49 λέγοντες μῆ knηrriaθαι πω ἐς Αακεδαίμονci τας πονδας. s ne intelliges, sensum isb iis recte exPIessum esse, Ilia snvryέλ-θnσαν ad la 'Iσθμια retulerunt. Cun layneu Graeci, addit, Mirandicant: ἐπαγγέλaoμαι τα uo ια, li. l. nillil probat. Tuni coli parat
215쪽
MB. I. CAP. I 26. που η μεγίστη εορτὸ ε ητο Οἴτε ἐκεῖνος ετι κατενόησε τότε μαντεῖον οὐκ εμίου. ἐζστι γὰρ καὶ ωθαίοις Λιάσια, ἀκαλεῖται Λιὸς εορτη Μειλιχίου μεγίστη, ἔξω τῆς πὀλεως,
εν η πανδομει θυουσι, πολλοὶ οὐχ ἱερεῖα Maα θύματα ἐπιχώρια ' δοκῶν δε ὁρθως γιγνωσκειν ἐπεχείροσε τῶ Lem. oώo Ἀθηναῖοι αἰσθόμενοι ἐδοξθησάν τε παν μει ἐκ των πρῶν ἐπ αυτοῖς καὶ προ αθεζόμενοι ἐπoLόρκουν. χρόνου δε ἐπιγιγνομενου οι Ἀθηναῖοι τρυχόμενοι τῆ προςεδρεία
απῆλθον οἷ πολλοι, επιτρέψαντες τοῖς εννέα αρχουσι τ ψυ κῆν καὶ τό παν αὐτοκράτορσι διαθέῖναι η αν αριστα διαγιγνώσκωσι ' τότε δῶ τα ποuὰ των πολιτικῶν οἱ εννέα. ἄρχοντες Iπρασσον. οι δε μετα τού Κύλωνος πολιορκούμενοις εὐρως εἶχον σίτου τε και ὁδατος απορέα. ὁ μεν ουν -- λων καὶ ὁ αδελφὸς -τού εκδιδράσκουσιν ' οἱ δ' ἄλλοι Ac ἐπιέζοντο και τινες καὶ ἀπέθνησκον υπό του χιμοὐ, καθίζουσιν επὶ τον βωμὸν ἱκέται τον εν τῆ ἀκροπόλει. ἀνα- σαντες δε αυτοῖς οἱ τῶν Ἀθοναίων επιτετραμμένοι τρο φυ-
χρησμολόροι ηδον, pro nisero optimi codd. voI ἐχέροντο suppeditant, vel ἔλεγον. Acoeait locus V, 26. ubi ἄμφοτέροις αμαρτήματα ἐγένοντο, scribitur in codd. lonE plurimis, recepitque Belcher. ινμωοντο. - Et de hoc et de reliquis locis consentio, quia hic sacile
θυουσι δε notioὲ οὐν ἱερεῖα , πνὰ δε θυματα ἐπιγύρια. V. t. I. p. 3bo. Iaucian. ed. Bip. 1 o DIi enim I. Icianuni de Di assis, quasi victi-nias eo die sesto Iovi immolassent, quod negare videatur Thm dides. Pollux: τὰ da αρώματα καὶ θυμιάματα καλεῖται. Θουκυδίδος δ' αὐτα Κροκεν ἄπνὰ θύματα, προς Ta αἱμάσσοντω καὶ σφαTT μενα ἁνατιθεὶς ssori. οντιτιθεὶς σμύρναν, λιβανωτόν. Ex h. l. niMIemcitur contra tot tu rorun emptoriam auctoritateIn. et Ilen sterh. v ut ata huius loci distinctione deceptus est: ἐν η πανδημεὶ θύουσι πολλοί, οὐχ ἱερεῖα, αλλά etc., quain conexi. In viugatagnini vel coni inctio Veriri man πανδημεὶ et πολλοι abstirila est. Victimas Iovi Intellio creniatas esse, non soluni e Luciano, se letiain ex Xenopli. Anni . VII, 8, 5. et Arist. Νub. 407. patet. Iboci hic sensus: quo die omnia eisitas saer eant, multi non ηέerimas, aed liba apud eos usitata. Reete enim θύματα schol. Qxplicat per πέμματα εἰς ζώων μορφος τετυπωμένα. Etenim tenuiores, de plebe homines pro victi nil in tormam victiniariani ligur ta popana of rebant. V. Stii l. in βοῖς. Vocab. ἐπιχώρια hoc signiticat landesubsieli, non e Eetiniae 3. ἐννέα ώσουσι I V. BOeckl . Stuatελ. d. ath. t. I. p. 274. , ἐκδιδράσκουσινJ Sui las in ἄγος κυλώνειον narent, Cylonem eum in Furiarunt rem Plun fugisset, inde abstraettini et intemfeetuni esse. Cuni Tlluc dicis facit schol. ad Arist. Equ. 443.
Iuro lot. quoque V, 7 I. ulla aliter narrat, ubi v. Valetc. p. 407.
216쪽
κακὁν ποι μουσιν, ἀπαγαγόντες λέκτειναν ' καθεζομένους δέ τινας και ἐπὶ των σεμνῶν θεῶν εν τοῖς βωμοῖς ἐν τηπαρόδω διεχρήσαντο. και -ὁ τούτου εναγεῖς καὶ αλα ριοι τῆς θεσυ εκεῖνοι τε ε χοῖντο καὶ - γένος το ἀπ εκείνων. ελασαν μὲν Ουν καὶ οἷ Ἀθηναῖοι τους ἐναγεῖς τούτους,
ξλασε δε καὶ Κλεομένης ὁ Αακεδαιμόνιος υστερον μετὰ Ἀθη
ναίων στασιαζόντων, τούς τε ζῶντας ελαύνοντες καὶ των
τεθνεώτων τὰ ωτῶ ἀνελόντες εξέβαλον ' κατῆλθον μέντοι-τερον, καὶ τό γένος αυτῶν Ιστω ετι ἐν τῆ πόλει. τ ro δῆLTIia ἄγος ot Αακεδαιμόνιοι ελαύνειν εκέλευον δῆθεν τοῖς θεοῖς πρῶτον τιμωροῖντες, εἰδότες δε Περικλέα τον Σανθίππου προέεχόμενον αὐτῶ καπὰ την μητέρα, καὶ νομίζοντες εκπεσόντος αὐτοὐ ραον σφίσι προχωρεῖν τὰ ἀπο των Ἀθηναίων. 'ου μέντοι τοσουτον ελπιζον παθεῖν ἄν αυτὸν τούτω os δια λῆν οἴσειν αυτῶ προς την πολιν ώς καἰ διὰ τὴν εκείνου
ξυμφορὰν τι μέρος ἔσται ὁ πόλεμος. ἄν γὰρ δυνατώτ-
των καθ' εαυτὸν καὶ ἄγων τὸν πολιτείαν ἡναντιολο πάντα τοῖς Αακεδαιμονίοις, και Ουκ εια ὐπείκειν, ἀλx ἐς τον
κόλεμον -- τους Ἀθηναίους. Ἀντεκέλευον δε καὶ or Ἀθηναῖοι τους Αακεδαιμονίους 128 τδ από Tαινάρου Θος ἐλαύνειν. οἱ γὰρ Αακεδαιμόνιοι ἀνα--ἐσαντές ποτε - τοῖ ἱεροῖ τοῖ Ποσειδῶνος ἀπο Tαινάρου
Addo interpp. ad IIaryser. p. 250. I.eopar l. emend. VII, 19. In
217쪽
σφίσιν αυτοῖς νομίζουσι τον μέγαν σεισμὸν γενέσθαι is
Σπάρτy. ἐκέλευον δε καὶ το τος χαλκιοίκου ἄγος ἐλαίνειν ciύτους' ἐγένετο ει τοιόνδε. επειδη Παυσανίας ὁ Αακεδαιμόνιος το πρωτον μεταπεμφθεὶς υπὸ Σπαρτιώτῶν απὸ τει
ορχης τῆς εν 'Eλληπιόντφ καὶ κριθεὶς in αὐτῶν ἀπελυθη μὴ ἀδικεῖν, δομοσία μεν ουκέτι ευπέμφθο, ιδία δἐ αυτὸς τρι ρο λαβὼν 'Eρμιον. , ἀνευ Λακεδαιμονδεν, ἀφικνεῖται si Ἐλλήπιοντον ' τῶ μεν λόγω επὶ τον 'Eλληνικὸν πόλεμον, τῶδε ἐοργω. τὰ προς βασιλέα πράγματα πράσσειν, λπερ καὶ τοπρῶτον ἐπεχείρηοεν, ἐφιέμενος ' Ελληνικῆς αρας. ευεργεσίαν δε απὸ του δε πρῶτον ἐς βασιλέα κατέθετο καὶ τοὐ
218쪽
LIB. I. CAP. I 29. Isa παντος πράγματος αρχην ἐποιεσσω ' Βυζάντιον γὰρ ἐλῶν τῆ προτέρα παρουσία μετὰ την ἐκ Κύπρου ἀναχώρησιν, εἶχον δὴ νῆδοι αὐτό και βασιλέως προς κοντές τινες καὶ ξυγγενεῖς, οἷ ἐάλωσαν εν αὐτω, τότε τούτους ους ἔλαβεν απο-
πέμπει βασιλεῖ κρύφα των ἄλλων ξυμμάχων, τῶ δε λόγω
ἀπέδρασαν αὐτόν. ἐπρασσε δε ταῶτα μετὰ Toγγύλου τοι 'Ερετριέως , ωπερ επέτρεψε τό τε Βυζάντιον και τοὐς αιχμαλώτους. ἔπεμψε δε και επιστολην τον Tόνυχον φέροντα αὐτω ἐνεγέγραπτο δε ταδε εν αυτῆ, ως υστερον ἀνευρέθη.
Παυσανίας ὁ πεμῶν τῆς Σπάρτης τοὐςδε τέ σοι χαρίζεσθαι
υλόμενος αποπέμπει δορε ελών, και γνώμην ποιοῖμαι, εἰ και σοι δοκεῖ, θυγατέρα τε τὸν σὸν γῆμαι καί σοι Σπάρτην
τε και τὸν ἄλλον 'Eλλάδα υποχείριον ποιῆσαι. δυνατὸς δεδοκῶ εἶναι ταῖτα πράξαι μετὰ σου βουλευόμενος. εἰ οὐν τι σε τούτων ἀρέσκει, πέμπε ἄνδρα πιστόν επι θάλασσαν δἰ ου τὸ λοιπὸν τοὐς λόγους ποιοσόμεθα τοσαλα μεν ἡ γρα- 129
deposita. - ΜDT verba Βυζάντιον - παρουσία Rdseripserant Suid. et Phot. in παρουσία, tina Ieg. ΙΠάτωνος Φωίδωνι c. 12. p. 22. v. Porson. ad Eur. Μod. I 40. Cons. Dulier. ad VI, 86. Deinde prononien or in verisis or ἐάχωσαν Bel ker. nielitis Rhessct putat. Donique etότε post pallic. infertur ιaών, de more. Neque secus I .atini, ut Sallust. Cat. II, 6 I. eonfecto proelio, tum vero cernerest et alib. δυεeJ cons. IV, 98. Forma voeabuli poetica. Dionus. p. 1908. dixit δόρατι. Ilox de Vectis σε ἀρέσκει Pliavorin. ex scitoI. Arist. Plut. 69. dicit, dativlan pro accus. ponendunx ibisse. Sed v. Matth. Gr. p. 512. Scit Ol. 'Aττικο και αρχαία η φράσις. Cons Bere,
Ier. ait Alciphr. III, 5 l. p. 392.
ἄνδρα πιοτον I C. Nep. V. Puus. e. 2. eertum hominem ad eum mittas face. Is lotunt locunt inde a vertis Βυζάντιον γὰροιών in latinum serni Oneni conVertit: Nam quum Byzantro expi gnato cepisset complures Persaraim nobiles atque in his nonnulloa r gia propinpio , hos elam Aer a remisit, stimulana ex vineulis pubi eis stigiare ; et mem his Gongylum Eretriensem, νιι literaa regaredderet, in quitrita haee fg ase scripta Thuevsside3 ni mortae pro didit e Patua anta a duae Spartae, guo a Byzant ceperat, po a equa πι p r Opinquo 1 tuo ε cognovit, es b muneri antis ait, aeque tecum adfrnitate coniungs cupit: quareat et M uidetur dea et filiam tuam nuptum. Id si se eeria, et Spartam et ceteram Graec iam aut tuam O te talem, ste adiuvante, te re dae t urum, pollicetur. His de rebus arsu id ger g noluersa', certum λο- nas nem ad eum mitta ε faee, Cum guo eonio g uatur. Reae tot hominum salute, tam sibi neceεεariorem magnoperε gsvratra, eonfestini eum epistola Artabazum ad Pausaniam mittat; an qua erum eonlaudat ac petit, ne cui res parcat ad ea perscienda, quas poli eatvr. Siseeerit, nulliua rei a Ae reputiam latura . etc. v.
219쪽
LIB. I. CAP. I 29. Ἀρτάβαζον τον Φαρνάκου ἔπὶ 'θάλασσαν καὶ κελευει --ν
την τε Λασκυλῖτιν σατραπείαν παραλαμν Μεγαβάτρο ἀπαλ
λάξαντα, ος πρότερον ἡρχε, καὶ παρὰ Παυσανέαν ἐς Βυζάν
τιον επιστολον ἀντεπετέθει -- ῶς τάχιστα διαπέμψαι καὶ την σφραγῖδα ἀποδεῖξαι, καὶ ρο τι αυτῶ Παυσανέας παραγ-
up περὶ τῶν ἐαυτοῖ πραγμάτων, πράσσειν ώς ἄριστα καὶ πιστότατα. ὁ δε ἀφικόμενος τά τε ἄλλα ἐποίπεν ἀπιερ ελ
ειτο . καὶ την επιστολην διέπεμψεν ' ἀντεγέγραπτο δε τάδε.
Ωδε λέγει βασιλευς Δέρξης Παυσανία, καὶ τῶν ἀνδρῶν Ους
μοι πέραν θαλάσσης ἐκ Βυζαντίου ἐζσωσας κεῖταί τοι ευε γεσία εν τω νμετέρω οἴκω αεὶ ἀναγραπτος καὶ τοῖς λόγοις
τοῖς απὁ σοῖ. ἀρέσκομαι. καί σε μῆτε νύξ μ τε ημέρα επισχέτω ἄπε ἀνεῖναι πράσσειν τι ων ἐμοὶ υπισχνῆ, μηδὲ χρωοὐ . και αργύρου δαπάνο κεκωλυσθω, μηδἐ στρατιὰς
vero sacrificio, ouod inest in uni nil sanctimonia: ης το λχάοιστον
220쪽
πλῆθει ει ποι δεῖ παραγίγνεσθαι' αubα μετ' υρτα γυανδρός ἀγαθού , - σοι εhεμψα, πρῆσσε θαρσῶν και τὰ ἐμὰ καὶ τα σὰ ὁπη κάλλιστα και αριστα εξει ἀμφοτέροις. ταύτα 130 λαβὼν ὁ Παυσανίας τὰ γράμματα, ἄν και πρότερον εν μεγάλφαξιώματι -ὁ τῶν ' πιλήνων διὰ τον Πλαταιῶσιν πεμονίαν, uia τότε μῆχλον ῆρτο καὶ ουκέτι ἡδυνατο εν - καθεστηκότι τρόπω βιοτευειν, ἀλλα σκευάς τε Μηδικὰς ἐνδυόμενος ἐκ του Βυζαντίου εWει και διὰ τῆς Θράκ'ς πορευόμενον αυτὸν Μῆδοι καὶ Αἰγύπτιοι εδορυφόρουν, τράπεζαν τε Περσικὴν παρετίθετο και κατέχειν τον φάνοιαν ουκ ὴδύνατο,
τα ἐμελλε πράξειν. δυπρόςoδόν τε αυτὸν παρεῖχε καὶ τρ
δυνασθαι προς έναι' διόπερ καὶ προς τους Ἀθοναίους Ουχ
δμφοτέραιe. Itia thesauri, Rc dit DoI V., et Pecuniae κεῖσθαι passim dicuntiar. Vopisc. Caro c. b. tantum apud milites amoria loeasit. It ;x Cliarit. II, 7. προηνεχυριασμένον CalIHThoen dicit ταῖς θυεργεσίαις i. e. pignori datam bene erea, ubi V. Dorv. p. 320. Atque sic acropii idein illud Heracloteli in VIII, 109..ιποθῆκον μέλλων ποιῆ-oga Θαε εὶς τον Περσέα , 'Iasi προεκπυριασόμενος regem. Sed T. clah. I. in in r. de sit. et orig. SITac. p. 175. ad fragm. Philist. 59. quod habent etiani Suid. in v. ἀποθῆκv et anee l. Beckk. I. p. 428. Porro apud Charitonem, qui multus est in hac metaphora usu panda, p. 97, 12. 1egittir: ευεργεσίαν κατατίθεσθαι Hς αυτόν, plano ut ap. Thuc. supr. r. 33. et 128. Varie, ait Dorv. p. 448., haec Iocutio effertur, sed semper denotat gratiaΠι anire apud aliptem, ut is vicissini et suo ten pore tibi reni grataru faciat. De in. d. Rhoi . lni. p. 145. B. ευεργεσία κ καταθέσθαι πρός τινα. de suis. IeE. p. 330. B. χάριν τινί. Xenoph. C TOP. VIII. p. 216. Eurrip. Iphist. T. GM. τίθεσθαι χαριν. Plat. SVn p. P. 208. C. κλέος δς τον ἄδεῖρόνον α θάνατον καταθέσθαι. - Aude esseI. ad I iod. IV, 1.
ieini . ad Plat. Craul. p. 28. Nostrum 10 cunt expressit Achil I. Tat. V, 18. p. 462. BOd. κεῖταί σοι χάρις et III, 22. P. 304. αποκεί- oriae σοι παρ αειν' ἡ χάρις. Ailseri ps i t eriri, κεῖται - ἀνάγραπτoe Tlio m. M. p. I4. In aec, quocum Cons. interpretes ad Gree . Cor. P. 346. 30. Inαταιώσιν J Vulgo ac uitim ponunt in a σ. Sed v. Μatth. Grip. 358. Bulini. p. 374. Di ad Plat. Ateib. I. c. 40., ex otiorum praecepto scripsi etiani ' Ολυμπίασι, Θῆβxσι etc., ut advermium a nomine proprio factum, quoad fieri potest, toni ni nominis sui reis tineat. ιδορυφόρουνJ V. Matin. Gr. q. 407. 2. Mox vecta δυς όροδον - ἐς πάντας aGscripsit Hom. Μ. p. 254. ὀργὴ Suidas: ὁργῆ παρὰ Θουκυδίδη αντὶ του διανοία, τρόπει
οργε, i q. Alberi. merae pro in niuitu civitatis iante aulictae le-