장음표시 사용
181쪽
LIB. I. CAP. 82. τούτω oυδε καταλύεσθαι ἔτι καλόν, αλλως τε και εἰ δόξομεν
υπολίπωμε Ουrως hiabo 'Aθηναίους φρονήματι μῆτε τῶν ri δουλευσαι, μῆτε Aςπερ ἀπείρους καταπλαγῆναι τῶ πολ*φ. 82 ου μὴν ουδὲ ἀναισθῆτως αὐτούς κελεύω τούς τε ξυμμαχους ημῶν εῶν βλάπτειν καὶ ἐπιβουλεύοντας μῆ καταφωρῶν, άλλα οπλα μεν μήπω κινεῖν, πέμπει ν δε καὶ αἰνιῆψαι μοτε πόλεμον ἄγαν δολοῖντας μηθ' ὐς επιτρέψομεν, κἀν τούτω καὶ τὰ Θμέτερα αiτῶν ἐξαρτυεοθαι ξilμμάχων τε προςαγωγῆκαὶ Ἐλλήνων καὶ βαρβάρων, ει ποθεν τινα ἡ ναυτικοὐ nyρ μάτων δύναμιν προςλ φόμεθα ' ἀνεπίφθονον δῶ οσοι
ῶ ερ καὶ ημεῖς bae Uθηναίων ἐπιβουλευόμεθα μὴ Ἀλλη
νας μόνον, ἄλλα καὶ βαρβάρους προςλαβόντας διασωθῆναι καὶ τὰ αὐτῶν ἄμα ἐκποριζώμεθα. καἐ ῆν μεν εὐακουσωσί τε πρεσβευομένων ημῶν, ταυτα ἄριστα ' ῆν δε μὴ, διελθόντων ε τῶν καὶ duo καὶ τριῶν ἄμεινον ξδ' εν δοκῆ πες ρα μόνοιιμεν επ' αυτούς. και Αως ορῶντες ημῶν ξδη τήν τε παρασκευῆν καὶ τοὐς λόγους αυτῆ ὁμοῖα -οσγαίνοντας μἀλλονῶν εἴκοιεν, καὶ γον ετι ἄτμητον εχον rες καὶ περι παρόντων
υγαθῶν καὶ Οἴπω ego αρμένων βουλευόμενοι. μὴ γὰρ ἄλλο τι νομίσητε τῆν γον αυτῶν ἡ θ ρον εχειν, και οὐχ ἡσσον
182쪽
καὶ μ' ες ἀπόνοιαν καταστήσαντας avropς ἀληπτοτέρους ἔχειν. εἰ γὰρ απαράσκευοι τοῖς τῶν ξυμμάχων εγκλήμαοινεπειχθέντες τεμοῖμεν αυτήν, ορανε οπως μὴ αἴσχιον καιίπορώτερον τῆ Πελοπονν - πράξωμεν. εγκλήματα μεν γὰρ Mai πόλεων καὶ ἰδιωτῶν οἷόν τε καταχῶσαι ' πόλεμον δε ξύμπαντας ἀραμένους i νεκα τῶν Hίων, oν ora υπάρχει εἰ δὲ ναι καθ' ὁτι χωρ σει, ου ράδιον εὐπρεπῶς θεσθαι. καὶ 83ανανδρὶα μζδενὶ πολλοῖς μιμ πόλει μῆ ταχυ επελθεῖν δοκεέris εἶναι. εἰσι γὰρ και ἐκείνοις οὐκ ελάσσους χρήματαφέροντες ξυμμαχοι, και εστιν ὁ πόλεμος οὐχ ὁπλων τό πλεον, αλλὰ δαπάνης, δι ξν τὰ οπλα ωφελεῖ, ἄλλως τε καὶ - πειρώταις προς θαλασσίους. πορισώμεθα ουν πρῶτον υτὸν, καὶ μὴ τοῖς τῶν ξυμμάχων λόγοις πρότερον επαιρώμεθα, οῖπερ δε καὶ τῶν ἀποβαινόντων τό πλέον επ' ἀμψότερα τῆς αιτίας εξομεν, ουτοι καὶ καθ' ησυχίαν τι αυτῶν
πρoἴδωμεν. καὶ τὸ βραδὐ καἰ μέλλον, o μέμφονται μάλιστα Mημῶν, μῆ αἰσχίνεσθε. σπεύδοντός τε γὰρ σχολαίτερον ἄν
παύσαιο θε διὰ τό απαράσκευοι. χειρεῖν' καὶ ἄμα ἐλευθμοαν καὶ ἐνδοξοτάτην πόλιν διὰ παντὸς νεμόμεθα, καὶ δύναται μάλιστα σωφροσύνο εμφρων τοῖς εἶναι. μόνοι γὰρ δί αυτὸ εὐπραγίαις τε Οὐκ ἐξυβρίζομεν καὶ ξυμφοραῖς ἡ Πον ετέρων εικ εν τῶν τε ξύν επαίνω ἐξοτρυνόνrων ημῆς
183쪽
μὶ τὰ δεινὰ παρὰ το δοκούν πῖν οὐκ ἐπαιoόμεθα ηδονῆκαι ην: τις ἄρα ξύν κατηγορία παροξύνν, οὐδὲν μὰλλον
ἀχθεσθέντες ἀνεπείσθομεν. πολεμικοί τε και ευμυλοι διὰ το εὐκοσμον γιγνόμεθα, τὸ μεν orι αιδῶς σωφροσύνης πλK-στον μετέχει, αισχύνος δε ευφυχία, ευβουλοι δε ἀμαθέστερον των νόμων τος υπεροφίας παιδευόμενοι, και ξὐν χωλεπότοτι σωφρονέστερον η λτε αυτῶν ἀνοκουστεῖν, καὶ μὴ τὰ αχρεῖα ξυνετοι ἄγαν οντες, τάς των πολεμίων παρασκευὰς λόγω καλῶς μεμφόμενοι ἀνομοίως ε ργω επεξιέναι, νομίζεινδε τάς τε διανοίας των πέλας παραπλησίους εἶναι και τὰi προπιιπτουσας τύχας οὐ λόγω διαιρετάς. αει δε ως προς ευβουλευομενους τοὐς εναντίους εργω παρασκευαζόμεθα ' καὶ
οὐκ ἐξ ἐκείνων Ae ἁμαρτ σομένων εχειν δει τὰς ελπίδας, αλλ' ὐς ημῶν αυτῶν ασψαλῶς προνοουμένων. πολύ τε λα- ρειν οὐ δεῖ νομίζειν ἄνθρωπον ἀνθρώπου, κράτιστον δε
Heracl. 20 I. Sciri l. monet veri orunt Homeri: si δομένων δ' ἄν- δρῶν πλέονες σόοι v. πέφανται. huippe, ut Simonides ait, o θάνατος ἔκιχε καὶ τον νυνόμαχον, cuius vertia expressit IIOrat. Dd.
III, 2, 14. Mora et sugaeem peraequitur uir an , nee Parcit inle Ita tunentae poplitibus timidore tergo.
εἴβουχοι δε - ποονοουμένων J Hoc dicit : rno destia nostra, quain tarilitate ni dicunt Corinthia, ellicit, ut et hellicosi siniunet circii a specti; ac bellicosi quiden . quia nio destiani vel niaxi-nte pudor in Vitandi dedecoris stii liuin se sititur, rurs is ex illo P Hl Dro na Citur Periculoriani contenitus et fortitudo. Ita sit, ust Dellicosi sinius. Circumspecti autem modestia nostra Eunius, ciuia sic instituimur, ut leges non contenana Intis, et se emtato disciplia ae ita Oh teniperare viscat nus : quia sic iiistitui miir, ut inuti- ia astili cere nolentes non cimi leni liostiurn apparatum m undo reprehendi naus, Aed tanto acrius agendo rem ipsam aggredi nur ἔquia denique sic ii titu iniur, ut pei suasiana nobiis halu a Inus, Consilia tiostium sintilia esse sortunae castinis, qui ne ipsi quidem callide disserendo ex incertis certi rediti possunt. Quare seni Perre et saetis parati xiiiiiiis, ut ait versus bene consultos hostes, ne Nie in erroribus , quos illi fortasse eoniniissuri sunt, ii luctan Pon in us, sed inde spern victoriae capimus, quoci in ontuen event in sen per praeparati sumus. - Verba et . μέν ante orgαιδώς refer ad πολεμικοί, ut sit: καὶ πολεμικοὶ μὲν γιγνόμεθω. Verso retorύνης non aliud viiii Diani significatur quan verbo αἰ-δώe: hic eni in est nexiis et quasi cliniax iiii id an sententiarent: I i Odesti sunt us, ex naodestia vitandi dedoctii is studiosi, ex hoc attritio fortes. Iam cum post το μέν sequi deberet τὸ M. Posuit
184쪽
λύγω διαιρετάς i. e. die nichi init Irirten ausaumachen ainc iunx recist ob, non μὴ lialaeni, quia sic resolvenda sunt: αῖ ου διαιρεταὶ λόγω εἰσίν. Cons. 1 ericlis verba inis. c. 140. ἐκδέχειαι - αἰτιῶσθαι. Hae e totius periodi interpretatio sequentibus tirniatur, mi imas laoc dicite proptet ea Ni Dd pro incertis consilia hostilini,pi o incertis casus sOIthinae liui enius; nainus qui leni veri omini facinius, sed tanto tutius bella aggredimur, seniper ita P LIat , quasi hostes optime sibi consulue i iiit, quo sit, ut nullus reruinoventus praeter spent nobis contingat. Particula Ue, cun genitivo absol. προνοουμένων iuncta Per circun scriptione in relicten laesi: nian vivo . Hos num haben in dem Belo salselyn, dasa manaeibat avf alle Falle ἄσφαλῶς) gersistet av. V. Blitin . Gr. f. I 32. not. 5. Verba denique extreii a huius cap. refero ad Iaii ies, quas Corinthii Atheniet ibus tribuerant c. 70. 71. Schol. plera
μων. Notum ἔ uteni est, Allienienses a iversariis suis exprobrasso αμαθίαν, illiod fecit etiatu Olator Corinti lus e. 7I., tan miani ἀμού
viod attinet, schol. yal ti in vertim vidit, pii Ni in caecutiit; ὁ δέ τε σίνδεσμοe ante διανοίαςὶ πρὸς τὸ ob ἐπίδρωα. Sed illa particula.
185쪽
85 έἶναι οπις ἐν ταῖς αναγκαιοτάτοις παιδεύεται. ταυτας ουν
ἔς οἷ πατέρες τε ἡμῖν παρόδοσαν μελετας καὶ αυτοὶ διὰ
ἐν βραχεῖ μορ- ημέρας περὶ πολλῶν σωμάτων καὶ χρομάτων καὶ πόλεων καὶ δόξος βουλεύσωμεν, αλλὰ καF ησυχίαν.
et se oμoως Πνσι, λόγω διαιρετός αντι του ' ODY ως ah o λέγουσιν οἱ μο σκοποῖντες α δεῆ, οἴσω τος τύχας ἔκειν υποχαμβάνειν. quod nullo modo lieri potest; nani ne di ει ou pi'o μὴ ponere licebat,n quo parti malam negativam ex spii tentia uti alia pendente traiia- ferre in s latentia in , unde illa pendet. Ita eniim exit fons is plane alientis: non putamus similia esse e sntilia hominum et fortunaseaava, tun potitis sint ilia esse Velit, GuippΘ qtiomam neutria in verbis dirigatur Pt in celeto ponatur. νο carui turn διαιρετός per νανερός l. e. e Drata exponit. Veri,in ως αρμαρτησομένων etc. rursus Corinthius tangi,. recte Inonet. V. si pr. c. 69. Veiba ἐν τοῖς ἀναγκαιor άrοις Piae 'Ontrari in i nificant illin αγρείοις, ex ri dent explican la sunt. Non siint igiti ir, ut ficti Ol. vult, τὰ ἐπικινδυνώ-τcirci , sed thoc sibi vult: ne putate, hominem hominἱ mulio prae-atare ἰ est ut vir viro virtutibus quilius lati non nece A.imis, velut mcumlitate, deliciamini Atti liii priles tot, sed praealantissimus ille est, qui in maxime neces artia eruditur i. o. in severa corporis Ino mi incitie disciplina at pie Obedieritia legum. - ceteriam prim , ilis Heunt anili coniectura est, scholiasten legiAAe: πaeanino νς Et actipsisse Ομοίως, tili Od nisi ita sit, ni Iiiis alumirda eius explicatio est. Ipse autem ita interprptatur: Linsere geretrie Denk
μ ξ usiis exelisutiir; ac sa ere sane videtur copulatio purii 'ularii iret e - καί, e tu i EX ni Ea explicatione γε ni Plilis ulu sset; cui rudistis Iocus parulli cliis s. I 40. ex oratione Periclis Opit illam viilptur; piare sortasse re ante διανοίας delen tu lat. Vetha αεὶ δε ώς τους ἐναντίους sic EXPli ea n lἐi esse : πρὸς τοῖς ιν ανζίους ὼς προς ευ
186쪽
ἔξεστι δ' ἡμπν μῶuoν ετέρων διὰ ἰσχύν. καὶ προς τοὐς
Ἀθηναίους πέμπετε μεν περὶ τῆς Ποτιδαίας, πέμπετε δῶπερι ων οἱ ξύμμαχοι φασιν ἀδικεῖσθαι, ἄλλως τε και reo μων cντων αυτῶν δίκας δοῖναι ' ἐπὶ δελτον διδόντα οὐ πρατερον νόμιμον. ώς επι αδικοὐντα ἰέναι. παρασκευάζεσθε δετον πόλεμον ἄμα. ταλα γὰρ καὶ κράτιστα βουλωσεσθε καὶ τοῖς ἐναντίοις φοβερώτατα. καὶ ὁ μεν ' χίδαμος τοιαύταεἶπε παρελθὼν δι Σθενελαῖδας τελευταῖος, εἶς των ἐφ ρων τότε ών, ἔλεξεν εν τοῖς Αακεδαιμονίοις ἄδε. Tovς μεν λόγους τοῖς πολλούς των Ἀθηναίων οὐ γι 6ροωσκω ' ἐπαινέσαντες γὰρ πολλὰ εαυτούς οὐδ Οὐ αντείπονώρ οὐκ ἀδικοῖσι τοῖς ἡμετέρους ξυμμάχους καὶ την Πελοπόνν'σον ' καίτοι εἰ προς τοὐς Μήδους ἐγένοντο αγαθοὶ τότε, προς ει πῶς κακοι νει, διπλασίας χμίας ἄξιοι εἰσιν,λι αντ παθῶν κακοὶ γεγένονται. ημεῖς di ὁμοῖοι καὶ τότε καὶ νυν ἐσμεν, και τοὐς ξυμμάχους ῆν σωφρονῶμεν οὐ περιοψόμεθα αδικουμενους ουδὲ μελουσομεν τιμωδεεῖν' oὶ σοὐκέτι μέ χουσι κακῶς πάσχειν. ἄλλοις μεν γὰρ χρήματάωτι πολλὰ καὶ νῆες καὶ Ἀποι, ἡμῖν ει ξύμμαχοι παθοι γυς οὐ παραδοτέα τοῖς 'Aπαίοις ἐστίν, ουδὲ δίκαις καὶ ιόγοις διακριτέα μῆ λόγω και αυτούς βλαπτομενους, αλλὰ ιμωρητέα ἐν τάχει καὶ παντὶ σθένει. καὶ ἄς πῶς πρέπειλυλεύεσθαι αδικουμενους μζδεις διδασκέτω, αλλὰ τοὐς έλλοντας ἀδικεῖν μὰλλον πρέπει πολύν χρόνον βουλεύεσθαι. οφίζεσθε οἶν, ω Αακεδαιμόνιοι, ἀξίως τῆς Σπάρτος τοτόλεμον, και μῆτε τοὐς 'Aθοναίους ἐάτε μείζους γίγνεσθαι, τε τούς ξυμμάχους καταπροδιδῶμεν, αλλὰ ξύν τοῖς θεοῖς
ιαῶτα δὴ λέξας ἐπεψήφιζεν αυτὸς Θορος ῶν τ 87κλησίαν τῶν Αακεδαιμονίων. ὁ δέ, πρίνουσι γὰρ μῆ καὶ
187쪽
οὐ ψέ ω I ουκ εφη διαγιγνώσκειν τὸν μὴν ὁποτέρα μείζων,
άuia βουλι ενος αὐτους φανερῶς ἀποδεικνυμένους τον rνώμην ἐς το πολεμεῖν μὰλλον ὁρμῆοαι ἔλεξεν 'Oτω μἐν υμῶν, ὼ Αακεδαιμόνιοι, δοκούσι λελύσθαι αἱ οπονδαὶ και o. uoονυχι ἀδικεῖν, ἀναστῆτω ες εκεῖνο τι χωρίον δείξας τι χωρίον αὐτοῖς ' om δε μη δοκοῖσιν, ες τὰ επὶ θάτερα- αναστάντες ει διέστ σαν, και πολλῶ πλείους εγένοντο o .ἐδόκουν αἱ σπονδαὶ λ λύσθαι. προςκαλέσαντές τε τους ξυμμάχους εἶπον οτι sφέσι μἐν δοκοῖεν ἀδικεῖν οι Ἀθηναῖοι, μυλεσθαι δε καὶ τους πάνως ξυμμάχους παρακαλδεαντες η' τον ἐπαγαγεῖν, μως κοινν βουλευσάμενοι τον πόλεμον ποιῶνται, ην δοκῆ. καὶ es μἐν ἀπεχώρησαν ἐπ οἴκου διαμπράξάμενοι ταυτα, καὶ οἷ Ἀθηναίων πρέσβεις υστερον ἐφάπερ ῆλθον χρηματίσαντες. et ει διογνώμο αυτη τῆς εκκλη-οέας, τοὐ τας σπονδὰς λελύσθαι, ἐγένετο εν τῶ τετάρτω
ἔτει καὶ δεκάαρ των τριακοντουτίδων σπονδῶν προκεχωργυιῶν αι ἐγένοντο μετὰ τὰ Εὐβοεικά. 88 Υψηφίσαντο δε οἱ Αακεδαιμόνιοι τὰς σπονδὰς λελύσθαι καὶ πολεμητέα εἶναι οὐ τοσοῖτον των ξρομάχων πεισθέντες τοῖς λόγοις δοον φοβουμενοι τους Ἀθηναίους μῆ επὶ μεῖζονῶσιν, ὁρῶντες αὐτοῖς τὰ πολλὰ τῆς 'Eλλάδος υποχείρια non ὁντα. οἷ γὰρ AJ ναῖοι τρόπφ τωωδε ηλθον επι τὰ πραγματα εν οι εὐξ θησαν. επειδὴ μωι ἀνεχώρησαν ἐκ τῆς Εὐρώπος νικοθέντες και ναυσὶ ααὶ πεζέ υπb Eu νων, καὶ οἱ καταφυγόντες αυτῶν ταῖς ναυσὶν ἐς Μυκάλην διεφθάρησαν, Αεωτυχωος μἐν ὁ βασιλεύς των -κεδαιμονίων, λ- περ ηγεῖτο των εν Μυκάλy 'Eλλήνων, ἀπεχώρησεν επ ota κου ἔχων τους απὸ Πελοποννοσου ξυμμάχους' οἱ δε Ἀθηναῖοι καὶ οἱ απὸ Ἱωνίας καὶ Ἐλλοπιόντου ξύμμαχοι ἐμ4φεστηκότες απι βασιλέως υπouείναντες Σοσων εnoiιόρκουν M δων εχόντων, και ἐπιχειμασαντες εἷλον αυτὸν ἐκλιπόν
188쪽
επει' αὐτοῖς οι βάρβαροι εκ τῆς χωρας ἀπῆλθον, διεκομί-
να ευθὴς ὁθεν ὁπέζωεντο παῖδας καὶ γυναῖκας και την
περιολαν κατασκευήν, και τον πόλιν ἀνοικooομεῖν παρεσκευάζοντο και τὰ τείrv. του τε γὰρ περιβόλου βραχέα ε σήκει και οἴκίαι αἱ μεν πολλαὶ πεπτωκεσαν, ὀλίγαι δὲ π ριῆσαν, εν αἷς αυτο. εώ νησαν οι δυνατοὶ των Περσῶν.
Αακεδαιμόνιοι δε αἰσθόμενοι τὸ μέλλον ῆλθον πρεσβεία, τὰ κμεν καὶ αυτοὶ 'διον ἄν ὁρῶντες μῆτε εκείνους μὴτ άλλον
μψενα τεῖχος ποντα, το δε πλέον των ξυμμάχων εζοτρυνόντων καὶ φοβουμενων τού τε ναυτικου αυτῶν τό πλῆθος,
o Miν οὐχ υπῆρχε, και τὸν ἐς τον Μοδικὸν πόλεμον τόλμαν νενομόνην. ξίουν τε αυτούς μὴ τειχίζειν, ἀλλα καὶ των ε ξω Πελοπονν σου μαλον ὁσοις εἱστ κει ξυγκαθελεῖν μετὰ σφῶν τούς περιβόλους, τὸ μεν βουλόμενον καὶ υποπτον τῆς γνώμης Ου δηλοῖντες ες τοῖς Ἀθηναωυς, ῶς δὲ τοὐ βαρβαμ ρου, εἰ αὐθις ἐπέλθοι, οὐκ ἄν ἔχοντος απὸ πυροὐ ποθεν,
-περ νυν εκ των Θηβῶν, ορμῶσθαι ' τὴν τε Πελοπόννησον σιν έφασαν ικανὸν εἶναι ἀναχώροσίν τε καὶ αφορμῆν. οι δ' - ναιοι Θεμιστοκλέους γνώμη τοὐς μεν Αακεδαιμονίους ταὐτ εἰπόντας ἀποκρινάμενοι ore πέμψουσιν ώς αυτούς
πρέσβεις περι ων λέγουσιν ευθὼς ἀπ λλαξαν εαυτόν M in Lυεν ἀποστέλλειν ώς τάχιστα ὁ Θεμιστοκλῆς ες τὴν -κεδαίμονα, ἄλλους δὲ προς εαυτω ελομένους πρέσβεις μῆευθύς εκπέμπειν, ἀλλ' ἐπισχεῖν μέχρι τοσούτου ἐως ἄν τοτεῖχος ἱκανὸν ἄρωσιν gςτε ὰπομάχεσθαι εκ του ἀναγκαιοτά-
189쪽
MII. l. CAP. 9 I. -υ υφους' τειχίζειν δὲ πάπας πανδγει τους ἐν τη πόλει καἰ αυτοὶ ς καὶ γυναῖκας και παῖδας, φειδομένους μητε ἰδίου μ τε δημοσίου οἰκοδομῆματος δθεν τις ωφέλεια ἐζσται ες το ἐήγον, ἀλλα καθαιροῖντας πάντα. καὶ ὁ μεν ταλα δμαζας καὶ ὐπειπὼν τἄλλα ἔτι αυτος τἀκεῖ πράξοι ωχετο. καὶ ἐς την Αακεδαίμονα ἐλθὼν οὐ προς ει προς τὰς ἀρχάς, ἀλλα διῆγε καὶ προὐφασίζετο. καὶ Oπότε τις αυτόν ἐροιτο των ἐν τέλει ὁντων δ,τι Οὐκ επέρχεται ἐπι το κοινόν, ε φοτους ξυμπρέσβεις ἀναμένειν, ασχολίας δέ πινος ουσης αυ- τοὐς ὐπολειφθῆναι, προ θεσθαι μέντοι εν τάχει εξειν καὶ 91 θαυμάζειν ώς Ου πω πάρεισιν. οἱ δἐ ἀκουοντες τφ μἐν Θεμιστοκλεῖ ἐπείθοντο διὰ φιλίαν αυτ ' των δὲ ἄλ1ων ἀφικνουμένων καὶ σαφῶς κατηγορούντων οτι τει*ίζεταί τε
καὶ ν' υψος λαμβάνει, Ουκ εἶχον ὁπως χρὴ απιστησαn. γνοῖς δῶ εκεῖνος κελεύει αυτούς μη λόγοις μὰλλον παράγωσθαι ἡ πέμψαι σφῶν αυτῶν ἄνδρας es τινες χρηστοι και
πιστῶς ἀπαγγελούοι σκεψάμενοι. αποστέλλουσιν οὐν, κώπερὶ αυτῶν ὁ Θεμιστοκλῆς τοῖς Αθηναίοις κρύφα πέμπει κελεύων Aς Θιστα ἐπιφανῶς κατασχεῖν καὶ μὴ αφεῖναι πριν ἀν αυτοὶ πάλιν κομισθῶσιν ' ξδη γὰρ καὶ ἡκον αυτψοὶ ξυμπρέσβεις Ἀβρωναός τε ὁ Αυσικλέους καὶ Αριστείδης ὁ Αυσιμάχου ἀγγελλοντες ἐλειν ἱκανῶς τό τεῖχος ' ἐφοβεῖς γὰρ μῆ οι Αακεδαιμόνιοι σφῶς, o πότε σαφῶς ἀκούσειαν, οὐκέτι ἀφῶσιν. or τε ou Ἀθηναῖοι τούς πρέσβεις ώςπερωεστάλο κατεῖχον, καὶ Θεμιστοκλῆς επελθὼν τοῖς Aακμδαιμονίοις ἐνταῖ θα δὴ φανερῶς εἶπεν ὁτι ἡ μἐν πόλις σφῶν τετείχισται ἡδο ἄπε ικανῆ εἶναι σώζειν τούς ἐνοικουντας' εἰ δέ τι θύλονται Αακεδαιμονιοι ῆ οἷ ξύμμαχοι πρεσβεύμσθαι παρὰ σφῶς, ῶς προς διαγιγνωσκοντας το λοιπὸν ιέναι τά τε σφίσιν αὐτοῖς ξύμφορα καὶ τὰ κοινά. τῆν τε γὰρ πόλιν ὁτε εδόκει εκλιπεῖν ἄμεινον εἶναι και ες τὰς ναῶς ε se
190쪽
αι, ἄνευ εκείνων εφασαν γνοντες τολμῆσm, καὶ oσα αυιετ εκείνων βουλεύεσθαι, οὐδενος υστεροι γνώμy φανῆναι. οκεῖν ουν σqέσι καὶ νυν ἄμεινον εἶναι τον εαυτῶν πόλινεῖχος ε χειν, καὶ ἰδία τους πολίταις καὶ ἐς τοὐς πάντας υμμάχους ἀφελιμωτερον εσεσθαι, οὐ γὰρ οἷον τε εἶναι μὴ ὶπo αντιπάλου παρασκευῆΤ Ῥοῖον τι ἡ ἰσον ες το κοινὸν Ουλεύεσθαι. ἡ πάντας oi ν ατειχίοτους ἔφο χρῆναι ξυμμαεῖν ἡ καὶ τάδε νομίζειν ορθῶς εiειν. οἱ δε Αακεδαιμόνιοι Mi κούσαντες οργὸν μῶν φανερὰν οὐκ εποιούντο τοῖς Αθοαίοις ' οὐδε γὰρ ἐπι κωλυμη, αλλὰ γνώμης παραινέσει δῆ-uν τω κοινῶ ἐπρεσβευσαντο ' δμα δἐ καὶ προπιλεῖς οντες ν τω τότε διὰ την G τον Μοδον προθυμίαν τὰ μάλιστα:ὐτοῖς ετύγχανον ' τῆς μέντοι βουλῆσεως ἁμαρτάνοντες ἀδ - ως εχθοντο. es τε πρέσβεις εκατέρων ἀπῆλθω ἐπ οἰκου
Toυτω τ6 τρόπω οἱ 'Aθηναῖοι την πόλιν ετείχισαν εU3λθω χρόνω. και δ λη ἡ οικοδομία εYι καὶ νυν ἐστιν δri ατὰ σπουδῆν ἐγένετο. οἱ γὰρ θεμέλιοι παντοίων λίθων πόκεινται καὶ οὐ ξυνειργασμένων ἔστιν η, ἀλλ' ἄς ἔκαστοί