장음표시 사용
221쪽
τό τε πρῶτον δἰ αὐτὰ ταύτα ἀνεκάλεσαν απιὰν, και επει-
' τῆ ' μιονίδι νnt τὸ δεύτερον ἐκπλεύσας οὐ κελευσά πων
αι τῶν τοιαυτα ἐφαίνετο ποιων, και ἐκ του Βυζαντίου si in Ἀθηναίων εκπολιορκηθεiς ες μεν τον Σπάρτην οὐκ επα
νεχώρει. ες δε Κολωνάς τώς 2 ρωάδας ἱδρυθεὶς πράσσων τε ες'γγέλλετο αὐτοῖς προς τοὐς βαρβάρους και οὐκ επ' ἀγαθῶ
ν μονην ποιούμενος, Οἴτω δη Οὐκέτι ἐπέσχον, αλλὰ πέμψαντες κῆρυκα οἱ ἐφοροι καὶ σκυτάλην εἶπον τοὐ κῆρυκος μη λείπεσθαι, εἰ δε μ , πόλεμον αυτῶ Σπαρτιάτας προαγορεύειν. ὁ δε βουλομενος ώς ηκιστα ἴπωτος εἶναι καὶ πιστευων χρήμασι διαλυσε ιν την διαβολον ἀνεχώρει τοδεύτερον ες Σπάρτην. και ἐς μἐν την ειρκτον ἐπιίπτει το πρῶτον υπό των εφόρ- ἔξεστι δε τοῖς εφόροις τον βασιλέα δρῶσαι τούτο ' ἔπειτα διαπραξάμενος ἔστερον εξῆλθε, καὶ καθίστησιν εαυτόν ἐς κρίσιν τοῖς βουλομένοις περὶ αυ-
132 τον ελέγχειν. καὶ φανερὸν μεν έθον οὐδεν οι Σπαρτιῆται σπεῖον, Οἴτε οἷ ἐχθροὶ οἴτε η πάσα πόλις, οτω ἄν πιστεύ-
gitur ap. Philostratiani I. p. 17. extr. ; apud Plat. p. 972. Steph.
στεατηγος Ἀβων τον μάντα, τῆ εαυτos σκυτάλη Περιείλιτ Te, καὶ ἐγίγνωσκε την rῶν γραμματων περιπῆν. Addit OPus esse, ut P iu-nanias scytalanx iisde a priora imperio retinuerat. Ceteranti luteo
Ex scripsit e Plot. V. I.ysandr., o adplaque habet A. Gell. X. A. XVII, 9. Cons. scitolia ad Pind. Ol. 6., IDiq. interPy. 132. Cum hinc sequente narratione cons. Den . in Νeaer. p.
222쪽
τα καὶ ἐν τω παρόντι τιμην εχοντα ' Πλείσταρχον γὰρ τον Αεωνίδου ἄντα βασιλέα και νέον ἔτι ανεψιὸς ἄν ἐπετρόπευεν '
υποφίας δ. πολλὰς παρεῖχε τῆν τε παρανομία και ζολώσει των βασάρων μ' λος βούλεσθαι εγαι τοῖς παρουσι, τά τε
ἄλλα αὐτού ἀνεσκόπουν εἴτι που ἐξεδεδι τοτο των καθεστώτων νομίμων καὶ oτι επὶ τον τριποδά ποτε τον εν Λελφοῖς, ον ανέθεσαν χἶ 'Eλληνες από των Μήδων ἀκροθίνιον, η --σεν ἐπιγρἄφασθαι αυτος εδει το ελεγεῖον τόδε,
Ἀλλήνων αο γος ἐπεὶ στρατον ώλεσε Μῆδων, Παυσανίας Φοίδω μν, ἀνέθηκε τόδε.
το μεν ουν ἐλεγεῖον oὶ Αακεδαιμόνιοι εξικόλαφαν ευθυς τότε απο τοὐ τρίποδος τουτο, καὶ επέγραψαν ὀνομαστι τὰς πόλεις ὁσαι ξυγκαθελουσαι τον βάρβαoον ἔστησαν τὸ ἀνάθημα ' του μέντοι nαυσανίου α&κ μα και τοῖτο ἐδόκει εἶναι, και ἐπειδὴ εν τουτω καθειστηκει, πολλω μὰλλω παρόμοιον πραχθῆναι ἐφαίνετο τῆ παρουσν διανοία. ἐπυνθάνοντο taxαι ες τους αλωτας πράσσειν τι Ουτόν, και ην δε qἴτως' ἐλευθέρωσίν τε γὰρ υπισχνεῖτο αὐτοῖς καὶ πολιτείαν, 'ν ξυνεπαναστῶσι καὶ τὸ πῶν ξυγκατεργάσωνται. ἀλλ' οὐδ' ως
Ουδε των Πλώτων μηνυταῖς τισι πιστευσαντες ἡξίωσαν νεώτερον τι ποιεῖν εἰς αυτόν, χρώμενοι - τρόπω ωπερ εἰ
θασιν ες σφῆς αυτούς, μῆ ταχεῖς εἶναι περὶ ἀνδρος Σπαρτιάτου ἄνευ ἀναμφις τήτων τεκμορίων βουλεῆσαί τι ἀνή
κεστον, πρίν γε 44 αὐτοῖς, - λέγεται, ὁ μέλλων τὰς τελευ-
BemPsemant, reperiuntur ap. Diodor. XI, 33., ubi v. IVesse . Alterius insemptionis Νimonident auctorem appellat Pausan. I. P. 360. Cons. Iyio I. XVI, 26. Athenae. XII, 9. Imul. d. malign. Herodot. t. IX. p. 461. Pseudotheniistocl. ep. II. P. 12. Strid. S.
v. Παυσανίας. ἐπορόπευεν 4 v. Pierson. nd Μoer. s. v. et interpp. ad Thon . Μ. P. 360. . . . F
223쪽
ργίλιος, παιδικά ποτε - αὐτοὐ και πιστότατος ἐκείνω, μηνυτὴς γίγνεται, δείσας κατὰ ενθυμησίν τινα ὁτι Ουδεές
πω των προ εαυτοῖ αγγέλων παλιν ἀφίκετο, και παραποιο-
σάμενος οφραγῖδα, ἶνα ην ψευσθῆ της δόξης η και εκεῖνός τι μεταγράψαι αἰτηση, μ' ἐπιγνω, χύει τὰς ἐπιστολάς, εν
αἷς υπονοήσας τι τοιοὐτο προςεπεστάλθαι καὶ αυτόν ευρεν
133 ἐγγεγραυμένον κτείνειν. τότε δε οἱ εφοροι δείξαντος αυτοῖτὰ γράμματα μῶλλον μεν επίστευσαν, αυτήκοοι δε βουληθέντες ἔτι γενέσθαι αυτού Παυσανίου τι λέγοντος, απὁ παρασκευῆς τοῖ ἀνθρώπου ἐπὶ Tαίναρον ικέτου Οἰχομένου καὶ σκονησαμένου διπλῆν διαφράγματι καλυβον, ἐς ῆν των τε ἐφορων εντός τινας ἐκρυψε, καὶ Παυσανέου ώς αυτὸν ελ- θοντο ς καὶ ἐρωτῶντος τον πρόφασιν τῆς ἱκετείας νοθοντο παντα σαφῶς, αἰτιωμένου τος ἀνθρώπου τά τε περὶ auros γραφέντα καὶ τἄλλα ἀποφαίνοντος καF εκαπιον ώς Ουδεν πώποτε αυτὸν ἐν ταῖς προς βασιλέα διακονίαις παραβάλοιτο, προτιμοθείη δ' ἐν ἰσω τοῖς πολλοῖς των διακόνων ἀπο νειν, κἄκεὶνου αυτὰ ταύτα ξυνομολογούντος καὶ περὶ τού
seraιoel nomen gentile, non proprium. C. Νep. V. Patis. c. 4. Amastua quidam, quem puerum Pausanias amore venereo dilexerat. Id apparet ex apposito ἀνῆρ. Sic ἀνῆρ Πέρσος, Ἀβδη-Erης dicitur. Ortiis igitur nic homo fuit Argilo Thraciae oppido.
richol. τινὲς κὰιον, τινὲς ἐθνικόν, ἀπο πόλεως Θράκος , o Iste
224쪽
διδόντος της αναστάσεως καὶ ἶξιουντος Ac τάItστα πορεύωσθαι και μq τὰ πρασσόμενα διακωλύειν. ακουσαντες δὲ 134
ακριβῶς τό τε μεν απῆλθον οἷ εφοροι, βεβαίως ει ξω εἰδότες ἐν τῆ πόλει τον ξύλληψιν ἐποιούντο. λέγεται δ' αὐτόν μέλλοντα ξυλλο- σεσθαι ἐν τη ὁδω ενὸς μεν των ε*όρων
. To πρόςωπον προςιόντος ως εἶδε, γνῶναι ἐφ ω εχώρει, ἄλλου ει νευματι ἀφανεῖ χρησαμενου καὶ δολώσαντος εὐνοία, προς τὁ ἱερὸν τῆς χαλκιοίκου χωρῆσαι δρόμω και προκατασπεῖν ην δε εγγυς το τέμενος. και ες oia μα οὐ μέγα δ ἰν ταύι οὐ εςελθων, ινα μ' υπαίθριος ταλαιπωροίη, ῆσύχαζεν. οἶ δε τό παραυτίκα μεν υστέρησαν τη διώξει, μετὰ δε τοὐπιτού τε οἰκήματος τον δροφον ἀφεῖλον και τὰς θύρας ενδονδετα τορ σαντες αυτόν και ἀπολαβόντες εἰσω ἀπωκοδόμωσαν, προςκαθεζόμενοί τε ἐξεπολιόρκοσαν λιμω. και μέλλον- τος αυτου ἀποψύχειν ἄμερ ειχεν ἐν τφ οἰκ ματι, αἰσθόμενοί τε ἐξάγουσιν ἐκ τού ἱεροῖ ἔτι εμπνουν ἄντα, ηαε ἐξαχθεὶς απέθανε παραχρῆμα και αυτὸν εμέλλησαν μεν ες τον Καιάων, ουπερ τούς κακούργους ἐμβάλλειν εἰώθασιν ἐπειτα εδοξε πλησίον που κατορυξαι. ὁ δὲ θεὸς ὁ εν Λελφοῖς
ν τε τάφον ἴστερον πρ σε τοῖς Αακεδαιμονίοις μετενεγκεῖν. φυπερ απέθανε, καὶ νυν κεῖται ἐν τω προτεμενίσματι, ὁ
γραφῆ στῆλαι. δηλουσι, καὶ ως ἄγος αὐτοῖς δν τό πεπραγμέ
σάμενοι χαλκοχ ανδριάντας δύο ῶς αντὶ IMυσανίου ανέθεσαν.
Leocrat. p. 226. Reis . Nox δροφον e Thuc. estavit Pollux VII,
225쪽
LIB. I. CAP. 135. 136. 135or δε Ἀθηναῖοι, ἄς καὶ του θεοῖ αγος κρίναντος, αν -
πέταξαν τοῖς Αακεδαιμονίοις ελαύνει ν άτό. του δε μδι--οὐ του Παυσανίου Aακεδαιμόνιοι, πρέσβεις πέμψαντες παρα τοῖς Ἀθηναίους ξυνεπητιῶντο καὶ τον Θεμιστοκλέα, - εἴρισκον ἐκ των περὶ Παυσανίαν ἐλέγχων, ηζίουν τε τοῖς αὐτοῖς κολάζεσθαι αὐτόν. οἶ δε πεισθέντες, ετυχε γαρ ἀστρακισμένος καὶ ἔχων δίαιταν μεν ἐν 'Ἀργει, ἐπιφοιτῶνδε καὶ ἐς την αλλην Πελοπόννησον, πέμπουσι μετὰ των --κεδαιμονίων ετοίμων ἔντων ξυν3ιωκειν ανδρας οἷς εἰρητο 136 ἄγειν ὁπου in περιτυχωσιν. ὁ δε Θεμιστοκλης προαισθόμενος φεύγει - Πελοποννοσου ἐς Κέρκυραν, ἄν αυτῶν ευερ-
τος δεδιέναι δἐ φασκόντων Κερκυραίων ἔχειν αυτὸν ω a
aori Coni Ammon. d. diis. Voc. p. 29. Sitidas in βάραθρον, και- άδαο et κεάδας, Eustath. in Il. β. p. 291. in Oa. . ., I. Strab. p. 564. B., M,iq. Casaul, . De elmno vocis, ut alios taceam, liae
NeFn. ad Il. t. IV. p. 320. ,,nomine καίετος appellati l latus et ca- Em ae ex terrae ni isti , quo Iaaeonicam infestam fuisse constat,
unde et Miάδα e seu πιάδας, nani a κέω sndo ductiun videtur, ii fossa , uuae Spartae pro carcere erat. De scriptura, nu ctuant libri , nan καιάδαν iust pnt A. H. S. 13. e. d. e. s. g. Σαιά- δαν lx. Κεάδαν reliqui; εἰωθασιν ἔμβάλλειν G. Κ. d. εἰώθεσαν -- βάλλειν F. H. c. s. ἐμβάχλειν εἰώθa νιν L. O. 4eβάλλειν εἰώθασιν c. I. P. εἰώθεσαν ἐςβάλλειν S. supra scTipto γρ. ιμβ. Iteni ἐμβάλλειν B. g. inter versus posito ille εἰώθεισαν, hic εἰώθεσαν. Bredo . et Heklc., commate post κακούρρους posito, veri vini εἰώθεσαν delent, Contra quos disputat POpp. Os s. p. 97., qui anilii εἰώθασιν iure praetulisse videtur, quoniani Tliucy lidis aevo institutuni hoc Icia Cedaemonioruni ki uilic vigebat. Inlinitivum vero post eiώθασιν collocat, ut pendeat ali utroque Vertio linito ἐμέλλοσαν et εἰώθασιν. itia ii vi uni sane facilliniani inire vetat ipse libromini in lanx cliversa abiens dissensus, qui, ni fallor, explicari potest ex strat 'tura ano κοινοῖ non satis intellecta, ilia mi a n onuit Ilern .
ad Viger. p. 892. Is igitur εἰώθασιν collocat post υβάώειν, et cogitatulo eundo in infinitivum supplet post ἔμι Ποσαν. Coni parrat 1 cuni Plui. Pliae tr. c. 10. ως περ γορ οἱ τὰ nεινῶντα θρέμματα θαλ-
είοντες, sed ὀniissunt est participiunt ἄγονet ες propter verbum finitum quod sequitur, ut Plena Oratio luxeo futura ait: ἄςπερ οἱ τὰ πειν κτα θρέμματω ἄγοντες θαλλον η et ινα καρπον neoςείοντες ἄ
135. Sequitur da Themistoclis obitu digressio. Noli putars,n ne demunt paulo 'ante bellum P Ioponnesiacum Tlieni istoclis Rucumationem a Spartanis postv atam esse; nam is niulto ante an ου - rat. Μοrte Pausaniae nariata scriptor adiecit Titemisi elis inta, titpote rebus Pausaniae innexa. V. on nino Dah in ann. Herosit. P. H4. Μarx. ad Epliori p. 222. - Mox Thoin. M. P. s. exscripsit Teatia μιρο - ἈργεLI36. αντῶν σεργιτηe J se. Coronaeorum. Praecessit πέρκυραν. Iheniistocl dissuaa erat Graecis, ne Corcyraeos ditiasque
226쪽
Aακεδαιμονίοις καὶ Ἀθηναίοις ἀπέχθεσθαι, διακομίζεται υπαυτῶν ες την ηπειρον την καταντικρύ. και διωκόμενος υnbτων προς τεταγμένων κατὰ πίστιν ν χωροεο, αναγκάζωται κατά τι ἄπορον παρὰ Ἀδμοτον τον Μολοσσῶν βασιλέα δντα αυτῶ οὐ φίλον καταλὐσαι. καὶ ὁ μεν οὐκ ε τυχεν ἐπιμμῶν, ὁ δε τορ γυναικὸς ἱκέτης γενόμενος διδάσκεται υπ αυτῆς τον παῖδα σφῶν λαβὼν καθίζεσθαι επὶ τον εστίαν. καὶ ελθόντος οὐ πολύ υστερον τοὐ GO του 'λοῖ τε ες ἐστι, καὶ οὐκ ἀξιοῖ, εἰ τι ἄρα αυτος ἀντεῖπεν αυτψ Ἀθηναίων δεομένω, φεύγοντα τιμωρεῖσθαι. καὶ γὰρ ἄν υπι ἐκείνου πολλῶ ασθενέστερος εν τῶ παρόντι κακῶς πάσχειν, γενναιον δε εἶναι τούς νοέους απὁ τοὐ Aou τιμωρεῖσθαι. καὶ ἄμα αυτος μεν εκείνω χρείας τινος και Ουκ ἐς το σῶμα Gώζεσθαι 'εναντιωθῆναι, εκεῖνον δ' ἀν εἶ εκδοίη αυτόν,
εἰπὼν υφ ων καὶ ἐφ ω διώκεται, σωτηρίας ἄν τῆς ψυχῆς οστερῆσαι. ὁ δε ἀκούσας ἀνέστησέ τε αυτὸν μετὰ -5137 ἐαυτοὐ υἱέος, g ερ καὶ ἔχων αυτὸν ἐκαθέζετο, καὶ μέγι
δαιμονίοις καὶ Ἀθηναίοις εχ ὐσι καὶ πολλὰ εἰποῖσιν οὐκεκδίδωσιν, ἀλλ' αποστέλλει βουλομενον Aς ασιλέα πορευθῆναι επὶ τον επέραν θάλασσαν πεζα ἐς Πύδναν την 'in ξανδρου. εν η ὁλκάδος τυχών αναγομενος εα γωνίας καὶ
Tent. V. schol. Mox κατά τι ἄπορον displicuit Titiersolito aet. Phil. Non. t. III. p. 456., vita aperiti ni sit, non aliqua necessitate, sed ipsa nee e sitate coactuin ad Asinieturii fugisse. Ha Die Iegii τε pro τι. Nihil inuto. Ipsa necessitato coaetus fugant ea Pessivit, sed ἔili illa necessitate , iluani scriptur nareare fili Perae-Git, eoactus ἔλδ regi ni illiun iuiniicii iii sibi potitis, qmini ait ullum quemcunque confugit. Causa poterat esse tit unti II, PIO Inuuis, imae a Nidere poterant, pona in) ten pestas, qiua in has DIas de- emetur. Νci Ol. nam at, Theniistocleni, cuni reX Molossoriana auxiliuni Allieniensiunt i inplui asset, ne n πιε, ill P , vetuisse. In Procnie se papilliinus a Tlluc dido recedit C. Nepos V. I lis in. c. 8. scribens: sliaua eius paruulain .rripuit. Cuni nostro Remptore consentit Plutarcliam. ἀσθροιο τεοας J Ita scripsi, stag tante et nexu orationia et ratione gramniati ea. I ulgatani ἀs θεοστερου ita explicant: nunc quidem se mala asiel porae ab iis, qui multo imberistiores alat illo Admeto sc. Ad quae: durior est straICtu Ia, IIat Pr. PERPDuc , ω iun quae se probet: ecquis en ini serat latine dicturn: ab ino multo inferiora, quod sit, ab lioinine, qui sit illo inferior -. Addo: non idcirco, si voIuisset, I ex Supplicen malo assecisset, ut Potentiani suam ostentaret, sed ut inimi ni uIeisceretur. Hoc igitur dicit: ignobilis viri esas, bonis rebus suis Itonii neni in fortuna adversa positum laedere; getierosi, ParΘnI Para cotuliti O-nu aggredi. Λσθενέοτερον g. cuui Ti sano, quod soloecuni eat. Is ro σῶμa I Αieticulus bis cogitandus. V. IIerui. ad Vig. P. Diu i Zina ou Corale
227쪽
202 LIB. I. CAP. III. ἔπιβὰς καταφέρεται χειμῆνι ἐς το Ἀθηναίων στρατόπεδονο επολιόρκει μων. καί, ην γὰρ ἀγνώς τοῖς εν U νs, Jείσας ςράζει τῶ ναυκλῆρω λεις εστι καὶ δι ἁ φεύγει, καὶ εἰ μηGώσει αυτον. ἐ ' ἐρεῖν orι χρὴμασι πεισθεὶς αυτον ἄγει 'την δε ασφάλειαν εἶναι μηδένα ἰκβῆναι ἐκ τῆς νεώς μέχρι πλους γένηται ' πειθομένω δ' αὐτω χάριν ἀπομνῆσεσθαι αξίαν. ὁ ει ναυκληρος ποιεῖ τε ταὐτα καὶ ἀποσαλευσας ἡμέραν καὶ νύκτα υπὲρ του στρατοπέδου υστερον ἀφικνεῖται ἐς Ἐφεσον. καὶ ὁ Θεμιστοκλῆς ἐκεῖνόν τε εθεράπευσε χρημάτων
δόσει, ῆλθε γὰρ αὐτω ἴστερον in τε Ἀθονῶν παρὰ των ψέλων καὶ εξ Ἀργους ἁ krεξέκειτο, και μετὰ των κάτω Περσων τινος πορευθεὶς ἄνω ἐπιέμπει γράμματα ῶς βασιλῆα-τοξέρξον τον Ξέρξου νεωστι βασιλεύοντα. ε λου ει ἡ γραφὴ οτι Θεμιστοκiῆς ῆκω παρα σέ, ος -κὰ μἐν πλεῖστα
O2, 20. Paulo superius ad καταλύσαι speelal glossa Suidae et
l. v. 470. Anecd. Bel ker. I. p. 1 . ἱκετείαν, ἀντὶ του ἱκεσίαν Θουκυδίδνς τρίτF. 137. μέχρι - γένηταίJ non addito ἄν. V. Popp. s. p. 143. Μox ἀmosaiείσας Suidas explieat: παρὰ Θουκυδίδη ἀντi vos αποφυγων ἐκ et os λιμένος καὶ σόχω ouιλῆσας , τουτέστι τW.ἀλιμένω τόπεο, ἔνθα σάλου γίνεται. Ea leui Zonar. sis in V. ex acti Olus. Περσων τινος J cu in I,3 sititide, de quo V. Diod. XI, 56. Idem Ephomini secutus scribit, XerxΘn ipsum a Titem istoele a lituin, non Per. literas. V. Εplioi . fr. II 5.or, κωJ I e usu hoc coniunctionis v. Viger. p. 548. Citat haec vertrix Priscian. p. 107I. Cons. ΡIut. V. The m. c. 28. C. Ne p. V. Tliem. C. s. octo plerosqoe ita aeripsisse, Themistoclam me regnante in Asiam transitare. Sed ego potissimum Thucydidi credo, Flod aetate proximus erat de ras, qui illo In temporaιια historiam reliquerunt et eiusdem eisitaria fuit. Is autem ait, ad Arisaee em eum venisse, at ιe his verbia epistolam misisse: Τλemiat ocles veni ad te, qui p lurima mala omni ton Graeeomon in a ovi u m tuam μικον, delyebat dicere regnum in- vir, qu uvι mihi necesse fuit, a d v e Oua p aer em tuum bellare, patriamque meam defendere. Idem multo plura bona se ei, postquam an tuto xpaa et i II ein P rie u Is ellae coepit ἐπειδὴ ἐν τῶ ἀσφαλεῖ μδν ἐμοὶ, ἐκείνω δδ ἐν ἐπικινδύνω πάλιν ἡ αποκομιδὴ ἐγένmo, ubi πάλιν non est visisaran, eontra, ut voluit Abrescit. dilue. p. IV. sed avnchysis est proh πάλιν ἀαoκ. i. e. reperiam. Nam quum in Asianι repertove Π e t, , pr Oetio apud Salamin a faeto, Irteria eum e e rorem feei, id agi, ut pona, qu Em in Hellesponto fecerat, d 8 3OIPer et uν, atque ab lictatibus circumiretur. Quo nuntio ille periculo a at libera tua. Nunc
228쪽
203πλείω λαθά, ἐπειδη ἐν τῶ ἀσφαλεῖ μεν ἐμοί, ἐκείνω δε ἐν
ἐπικινδύνω πάλιν η αποκομιδη ἐγίγνει o. καί μοι εὐεργεσίαοφείλεται, γράψας τον ἐκ a. αλαμῖνος προάγγεiσιν της ἀναχωρῆσεως και την τῶν γεφυρῶν, ην ψευδῶς προ ποι σατο, τότε δἰ αὐτὸν οὐ διάλυσιν,) καὶ νῶν ἴχων σε μεγάλα παθώδρῶσαι πάρειμι διωκόμενος υπό των. βούλομαι δ' ενιαυτιν inani
eonfugi ad te, ex agi a tua a Geneta Graee re, tuam Pelena arni et ei a tur quam a ero adeP tua, non minu me bonuni amicum habebia, quam forte vι iis imi nasi Ie expertus ea t. Ea autem rogo, ut de hia rhbrua, de quibus lectran conloqui volo, annuum ni hi ter pus dea, e gue tranaaeto, me ad te ventre pat arx . Adde C. ID. Iu vectis νεόφας - διάχυσιν partici pririn eo leni nMulti post tun , quo supr. c. I 36. Hπων έν ων καὶ - δε διώκεται. In loco distinguendo secutus stin Vntent acilitani, Mii contina ponens post προσεποιήσατο, Parii culani τότε iunxit cum sequentilatis, quam quain ii 1 sEn sunt nillil refert, utriini praeseriis: urn potest at a Ctor mulin hoc si nili carct, I semistoclem non hoc tenipora nequis in epistola ea, cuius argument IIn hoc est, Ii De Sinita lasse, sed iailla epistola, quam tunc scripsit, cunx rex ad II ellesponimii re
cedetriit. Eani epistolani liab t Heri, lol. VIlI, Ilo. Sed vitinhetiani nil in hoc si nimiet, pro tuli conrina unte τότε pia sit in . De inde revocavi scripti iram δἰ αυτόν, pro δἰ αδτόν, ῬHul ex unico R Gotil. recepit. Ieri a τον τότε - ου διάλυσιν verte: die da nιalige Verachonung der Bruche, ron der er Sache getnesen aer. Eri δ προάγγελοιν της ἄναχωρῆσεως non reserenda sunt ad Xerxis nigant; potius liis dicit eadem, UIaB C. Nep. c. d. noctu de aer via auia quem habuit /delissimilan, ad rege n misit, ut ei nuntiaret auia verbis, adversarios eius in ima esse: νιε ai discessissent, maintore eum labore et langinquiore te ore intum confecturrem, git ιu singulos consectar cogeretur: quos si sttalian aggrederetur, brevi univera a oppressurum. Duo issiti ir Xe Ixi tu vie Inomani revocat,
alteruin quod ante pugnant Satantiniana, quare dicit ἐκ Σαλαμῖνος, certiore ni secerit regeni, Graecos in fuga esse; cons. IIerodoti VIII, 75. alteriani, ciuod regi fugienti non dissolvetuli pontis auctor fuerit. C. Nep. V. Tlieni. e. 5. nam Themistoclea verens, nahessare peraeveraret, ceratorem eum fami, id agi, ut pons Plem tus in Hellesponto fecerat, dissoloeretur, ae reditu in Asiam exclude retur, ia quod ea perauarit. cons. Hei Odo t. VIII, 109. Verbum προάrγελσις non significat warnender Rath, ut Isredov. vertit, aednuntium ante misatran. UsuIn particulae οὐ eun subst. copulatae ex Tliucγdida ni emorat Eustath. atl II. I. P. III. Roui. Loiis.
Greg. Cor. p. 98., ibi I. interpp. Ad te III, 95. διὰ τῆς Aευκάδοι
τὸν Ου περιτείχισιν, quent Iocum lari se tu mente habuit Dionys. p. 795., ubi scribit: ταύτης δέ ἐσta τῆς ἰδέας ε τε οὐκ αποτειχισις
Sed verba ali eo allata frustrix qii aeras, ne lite unquaIn Ine inniyriunx ab Atheni pusibus continui avni est. V, 50. - οὐκ ἐξουσω. ue in autenI Greg. I. l. assera locvin III, 10. is inic non perti
229쪽
204 LIB. I. CAP. 133. 38ηκω δολῶσαι. βασιλεύς δε, ἄρ λέγεται. ἐθαύμασί τε αὐτοῖ
τ ν διάνοιαν και ἐκέλευε ποιεῖν Οἴτως. a δ' εν - χρόνω ον
ἐπέσχε τῆς Περσίδος γλώσσης ὁσα ἡδυναντο κατενοησε καιτῶν επιτηδευμάτων τῆς φώρας' ἀφικόμενος δε μετὰ τὸν
ἐνιαυτον γίγνεται παρ αυτῶ μέγας και oσος οὐδείς πω H-
κλῆς β αιότατα δὴ σύσεως ἰσχυν δηλώσας καὶ διαφεροντως
τι ἐς αὐτό μῆλλον ἔτερρου ἄξιος θαυμάσαι. Oικεέα γὰρ ξυνέ- ει, και ουτε προμαθὼν ἐς αυτὴν οὐδἐν Ους ἐπιμαθάν ,
eime ad δέοντα ἐγένετο p. 807. et acli I. ad Ileriti Og. Ad veri a δι αυτό supple ις το τῆς φύσεως ἰσχύν δοχοῖν. De vliis θαυμνάσαι i. e. θαυμασθῆναι. v. Dor . ad Uiar. p. 435. 469. 526. v. Naith. Gr. I. 532. ilenister i. ad I .ucia n. t. I. p. 308. NOX VO C. οἰκεία i. e. φυσικῆ, ut Nelio l. explicat explanat ili' pulticipiis oύra προμαθών Οἴτε ἐπιμαθών, quomini prius est : e vi nihil dissiciet, prius 7uam remptillicam everseret, ulteria nar nihil post publica negotia addiditas/et, omnia innata quadavi ingenia felicitate praedia tua perveret. trix rων τe παραχρῆμα - εἰκαστῆς lauit ut Cic. ep. ad Att. X, 8. Paullini in niutata; convertit 'ep. V. Tlien - Q. I. neque minus in rebus gerendis promtus, quam e reogitandis erat; quod et de instantibua ut ait Thucydiceo verissime iudiea-δat et de futuro eallidissime eoniimebat. Plemn unie, Popp. ait Prol. t. I. p. I98., a Miticydide eadena notio aliis vectis ureatur, eunt in aliis veri,is, tun in noni inibus, ut h. l. τῶν μελλόντων εἰκαστῆς. - Sed in his verbis pleonasnius non est, si iungas
τῶν μελλόντων αριστος εἰκαστῆς /rti πλεῖστον του γενησομένου. Initetur L ionus. A. R. VII, 57. p. 1445. συνενέγκοι μεν et aura Ῥῖν καὶ γενοίμην ἐγὼ κακος εἰκαστῆς etῶν ἐσομένων. v. Henrat rh. ad L. Iciun.
t. I. 190., ubi plura liuius inlitationis exempla. Adde interpp. alnionus. p. 44s. Verba μεχμης - ἐγένεro sic Expressit C. Nep.
I. I. eleriterpre quae opus erant reperiebat. Vella κοῖναι - οὐκ vin Maaκeto explicanda sunt ex supra dictis ad c. 74. Supplo articu- Iuni τοῖ ad κρῖναι. ,, Μέλχοντα stunt universe futur In tempus p γ νησόμενα tanquunt sornia generis μελλόντων ea qttae revera serit: haec disseretitia lain tu n in sermonis consuetudine obs rva Datur,
et magis explicita est postea philosopliorrum disputationibus de
230쪽
LIB. I. CAP. I 32. 205των τε παραχρωα δι ελαχίστζς βουλης κράτιστος γνώμων '
καὶ των μελλόντων ἐπὶ πλεῖστον τού γενο μένου αριστος
εἰκαστης. καὶ δ μεν μετὰ χεῖρας εχοι, καὶ απήσασθαι οἷός
τε ' ων δε απειρος εῖο, κρῖναι ἱκανῶς οὐκ ἀπῆλλακτο. τό τε ἄμεινον η χεῖρον εν τω ἀφανεῖ ετι προεωρα μάλιστα. καὶ τοξύμπαν εἰπεῖν, φυσεως μἐν δυνάμει, μελέτης δε βραχυτητι,
κράτιστος δ' ουτος αὐτοσχεδιάζειν τὰ δέοντα πένετο. ν
fato. Μετὰ χεῖραρ pro, opponitur proximo ων δε ἄπειρος ela, ergo
Rmipiendum pro μεταγειρίζοιτο, quae frequenti usu tractare sol ret. Ἐξηγεῖσθαι inicere Petid auo ductu, res gerere, ut reil lictu Ne- Pns .... Porro μελέτης βραχυτητι meditationis brepitate, brer lana M agendum praeparatione, naturali ingenii facultate νistio erpediebat τὰ δέοντα , Nιod opus erat, Nisa Plaerebatur, ροιο ea θεεεet. Igitur αυταπεδιάζειν non cun .seliot. de extemporali dicendi facultate accipiendum, sed item ut ἐξηγεῖσθαι do actione. Verba sunt ttetit achia ecl. 1iist. p. 365. μετὰ χεῖρας ἔχειν est tra clare, exsequi: est igitur, Petae tractaret, no . Plae nequenti usu traetare soleret. De illis μελλόντων et γενησομένων iam siIPra MX i. V ἰογεῖσθαι autem ut interpreter: oratione exponere, facundia pο rere, adducor Iocis veter Iri, ubi sumnia in lau te ponunt agenali cum elo iliendi facultate coniunctam solereti an , vel ut II orat. ep. I, 4, 8. gurd poveat dulei nutrietila maius alumno, qui sapere et fari po3sit, quae aenuat y Anzoσχεδιάζειν est miliato t. e. Non messitato reperire quod in rem ait, nemie aut solum actio men , aut solani orationeni spectat. tioci ad Nepotent provocat Vmenb., is expressit Thucydidis locunt, sed ut ILatini sol cnt, non ad Verbuni. Itaque lilis mor versio eius est in Verisis: neqDeminua in rebus gerendia prov/ptus, quam excogitandis erat. Riit, luutem ad ι ηγεῖσθαι spectat, praeterea conler, ouae in Iaudenhsummo 'uIn Viromani Periclis et Antiphontis pi otulit, eos et res
cognitas habuisse, et cog tata saetinclo est ari didicisse: δ τε γὰρ γνοῖς Ρericlis vecta sunt II, 60. καὶ μο σαφῶς διδάξας ἔν ἴσω καὶ et μη ἐνεθυμήθη, o τ' ἔχων ἀμφότερα, τη δε πόλει δίςκους, οὐκ ἄκομοίως τι οἰκείως φράζοι, et καί roι ἐμοὶ τοιουτω ἀνδρὶ ὀργίζεσθe, oe
Sintilitei Xenoph. Μeni. II, 32. μόνους δε φάσκειν Δυro ν ἀξιους εἶνα - τιμος τους Και ac τὰ δέοντω καὶ ἐρμηνεῖσαι δυναμένους. ΡOI 3. IV, 8. de Arato: κσὶ γὰρ εἰπεῖν καὶ διανοηθηναι καὶ στέξαι τὸ κριθεν δυνατόζ. Dion1 s. 1. R. p. 2080. de Siccio Dentato: καὶ φρονῆσαστὰ δέοντα ἱκανός, εἰπεῖν τε ώς στρατιώτvς συα αδύνuroς. L. Iciari. d. saltat. t. V. p. 146. καὶ ἶπυ . Θουκυδιδος περὶ του Περικλέους ἔφη, ἐπαινῶν τον ἄνδρα, et Osro καὶ το του ὀex mod δκρόrατον οῦν ἐγκώμιον eis, γνωναί τε τὰ δέοντα καὶ ἐσηνεῖσαι αὐτά. Abrescii. misc. Obs. VOl. III. p. 15 I. se Lucianus legit ἄ-ά, quomodo et alibi adlatuni nie invenisse scio. v. interpP. Lucian. t. V. p. 464. t. VII. p. 22 I. ILaudat Periclis vecta etia1In schol. IIerni Og. P. 75. iInitatur Dem. pi'. eOr. p. 355. Geno. v. Abresch. diluc. P. 245. Philo p. 312. καὶ ἐνθυμεῖσθαι τὰ βέλτιστα καὶ ἐξαγγέλλειν τὰ νονθέντα Et P. 747. πυκνος - - κἄὶ ὀξὶς νοοσαι καὶ βουλευθέντα neῶξαι. Ad Ge de Pericle veri a inf. c. I 39. extr. ἀνηo κατ' ἐκελνων τον χρόνον πρῶτος Λ ναίων, λέγειν τε aaὲ πράο ιν δυνατώτοτος,