장음표시 사용
41쪽
predens, sinceraso , gravis: non ut in lucticiis versares caω- aas, sed ut su histomis bella narrares. Itaquε nunquam es nunwratus orator. T. Rutiluc. hist. o. orat. m. p. XXXVIII. Nec sero, as historram non am V1 nomen sius non in Hi, quum praesertim fuisset honoratias et nobilia. v. cie μaer. Art. iust. Gr. p. 279. Ex lia Blitem, quae ip e non au speetae veraeitatis vir I, 22. de omittonit, e titiliosa eo αcitiis itis pro Dus est, Hulicare lieet alo gententia Bentiendissert. d. ep.' Phesarid. P. I 5. conglaro et ieentia, Primo. ἰrraecorum historieos Orationdit altariam compo uine ipsos. Item, loti autem et Thuodilua orationum diveravnx nam rammenio meliua deseripsit, qiIanI paucis veri,ia Verbollua ectero Fun
verborum et gravitatem et veritate iii atterito praemeavit Geuter. Art. hist. P. I 66. Certe mlui lenx clas teo ix historico mim oracliones oninimis omni nn reeentior In argumentationia
ius iliter historias Positis, clitibus liliarias hi lieti tollitur, i, elle in lucor, ut Praeferam. Iani vero illitii inter Dinnex eonstat, Thuevi idem anto alios liistorieos nonii ne συγγραφεύς insigDiri, partim eo nior Uio praestantistamuni in suo luenique genere ab isto ipso appellant. ut IlomeranI, Arellii Oelitani, Aristophanem, Sua, B in , alios ἰ partim Piod historiam sui aevi con eripsit.
z33, 13. οὐθε γὰρ συγγραφευς λέγεται ὁ καταλογάδην prosa omitione) εἰρ κώς, αλλὰ εἰλκῶς συγγραφεύς εκεῖνος ονομάζεται ὁ τὰ ἐπὶ των --b καιρῶν γεγονότα συγγραφόμενος, ῶς
Θουκυδίδqς. adde p. 731, 6. SVnes. in Enconi. ealis. p. 73. Eon . u. in τριακοντούτνς. Schol. ad I huc. I, I 38. Anianonὲ d. dister. Voc. p. 76. Greg. Cor. p. 6. ibique interpretos. p.
69. Sohol. ad Pind. Nem. 2. Θουκυδί et o συγγραφεῖς ὁ
'Oλόρου. Cons. Cretiger. l. l. p. II 3. not. Historiam ad vicesimum modo priniunt boni nnnum peris
duxit, ab aliis continuata est: a Cratippo v. Dionys. p. 347.ITheopompo et Xenophonto v. Diodor. xll, 37. XIlI, 12. Polys. vlli, 3, 3. Quomni lit,romini modo unum, XenopΙhontis hist Tiam graceam, quas initium hal, et titile a pugna ad Κυνός
42쪽
I inroram non unam up ut veteres pamtionem sitisse , ii piet a
I tollor. XII, 37. ὁ δε Θουκυδί ς ἐ rq δυο προς τοῖς εἴκοσι γέγραφεν, ἐν βιβλίοις οκτώ, ῶς δέ τινες διαιρούσιν, ἐννέα,
et ex Mareollini I ita Diue. prope fineni: ἱστέον δε δτι τον πραγματείαν αυ-ὐ οι μεν κατέτεμον εις τρειςκαίδεκα ιστορίας,
το μέχρι τῶν oκτῶ λyρῆσθαι την πραγματείαν. I 'ortasse, Wossclinς ait ad I iodor. l. l. nata oninis haec est discordia, .loci ouili Thuevclides continita oratiotio Ilistoriam ali solvisset, eritici eandem in plures paucioresve lili ros secuerint: qliae opinio est etiam fictioliastae Casaeli. exuenio libro IV. cons. , IStephan. in Addendis p. 747. t. 2. ed. I, s. Dulcer. Praef. P. XXV. De numero octo libromini satis idoneus testis egi
κατέλιπε, στρεφων ἄνω και κάτω.A paueis onini tempore udamatuni suisse Trii didem et per se facile intelligitur, et testinioniunx veteritin vicit. Amatores huic desunt gi ut multis iam anta aeculis et Philisto Syra aio et ipsi Thucydidi. Νum ut horrem concisis aenistentiis, interdum etiam non salis apertis, secia The pompua elations uigua altitudine orationis suae: aio 'at nis luminibus obstr uxit haec posterior rem plagi Mamreata allius oratis , acripsit Cie. Briit. e. IT. V. do Vita et gemptis Pliilist. p. I 38. Idoni observavit Philemon grainanaticus apud Porphyr. quaest. Horiter. v. in Villoisoni an eo l. M'. t. 2. p. I 36. not. sive in proleg. ad Honier. II. p. 34 , a laens 1 li eydidis ali omini Ie egreg ormn scriptoriam opera tan . antiquitiis tirati Iu rarioruui erratis, tirin emendator Ini ait laeta lepravata esse. Vid. de vita et scrip t. Pliuisi. p. 14 I. Et esse indicia monet IVesaeling. ad Diodor. t. 5. p. 550. A1 gent. , qtiae Thu-ev liiiis Ιχros iam Plutarctat aetate depravatos filisso signifieent. Qitoniani vero clistic illinii intellectu sunt, mature inulti exorti sunt, iiiii et illustrando operii ni ita 'piat. In liis consententatorii, iis a Suida niemoratiir Εὐαγόρας Aίνδιος ἱστορικός. ἔγραψε βίον Tιμ γένους και ετέρων λογίων ζοτήσεις, κατὰ στοιχεῖον ' Θουκυδίδου τέχν ρητορικὸν, εν βιβλίοις έ τῶν παρὰ Θουκυδίδη ζοτουμένων κατὰ λέξιν. ἱστορίαν περιέχουσαν τὰς Αἰγυπτίων βασιλείας. Ea leni Eviloeia Violari p. I 63. Uiuois. Cons. Duker. praes. p. X. Rulinicen. Adilendi ad praef. Hesycla. p. 2, 23., qui vectis ζητορομένων κατὰ
tur nescio qui Sitti inus γ. Casa alion. ad Ι iogen. Laert. III, 47. , An Ilus, Aesculapius et Phoebanimo; apii 1 Marcellinum Hemippus, Diiivnxias, Zopyriia, alii, do quil, is ita videndi
43쪽
interi retra et Dulier. praef. p. X. Adde oriun MilesIum apud Et vituli. u. p. 410, 50. θειαζόντων μαινομενων η θεολήπτων γινομένων ' καὶ θειάσαντες ' καὶ επιθειάσας το ἐπιθαυμάσας. ὁ δε Μιλ σιος παρα τω συγγραqει θεούς επικαλεσάμενος καὶ κατευξάμειρος ' εστι γαρ από τω μιθεάζειν. mi Heinstem.
in praef. ait Ilesyeh. et apud Behkeriini ad Tliue. II, 75. Iburgium valide a reeto al, ereare arguit, eum fieriliat: - e ruin to luitiir a plui I liue didem non Milesiua, ae t Arelli damus. - Νam, ait, is Et vinologi Milesiua est O a Milesius, graInniatimia non ignobilis, qui in Thucydidem, ut opinor,
et 'Mρέων saepe eonintutantur: 's noς ὁ Μενδήσιος et Ῥο ν. utroque modo εἰ alenus; et in litatoria eeelesiastica plurea inter Aegvptios Mροι, qui iii leni apitii alios 'sὀρέωνες. - Ut
autem Paucos, ita nullo non ten*ore Rui aniatores at Hliosi filanos scriptor naetus est, utenrassi e tuni apti l Graeeoa tum Ronianos imitator a ponrultos, et in his, ut fieri solet, imperitos quovie et ineptos. Via. Lueian. de conser. hiat. Cic. Orat. e. s. I lilicvit lilia nemo neque verbor ut, negri. sententiariem graviatilem imitatur: aed qκum mutila νι ae- m et hiantia locuti sunt, quas vel aine magistro Iacer. Potuer ni, gemanos ae putant ease Τλueodidas. In inlitatoriinx numero censendi sunt I io Caasiua v. Plio . bibl. p.
35, 3I. Belia. Arriaiuia, Appianira, Plutaretius, Pausania Proeopius, Helio lorus, ex deperilitia Philistus, luent Cicero arare puri una Thucydidem dixit. V. de eius vita et scriptis
P. I 25. sqq. I eniosthenem oeties sua ninnii ΤΙiuc vili lis historian descripsisse, notum ex Luci . t. 8. P. 4., gemel ni EodeIn memoriter restituta esse absurda eliuillam fabella se tur, cum incendio Athenis exorto omnia Tlhucydidis Ilistoriao Exemplaria eonflagrassent. V. Gail. mis i. p. 2I. n. 2. uanquam in Demosthenia oriuionilius rarao insunt Thucydidia insitation 3, ad vorbum tui leni facide. vid. Wolf. ait Dem. Leptiu. p. I I. collato Dionus. p. 943. 914. uenia lino Iunx vero Alexander Magnus Homeri iliruleni ubique fi eum circumttilisso ferrair , splendida pretiosa spie e stula inelusam. utque Plutaretii Vitae illustriunt viromini, ab Amyoto egregio in serinonem Gallicum conversae, nitri adaniatae ab Henrico, Galliarum rege eius nominia IV. fuisse narrantur; ita Alphon-Rlis V., Anagoniae rex ipso pluries sua Iuanti I hiivdidia historiam niagni illius oratoris ad exenipluni leseripsisse diaeitur. aie irnperiitor Carolus V. in bellicia expellitionibus ut,
que Thney lidis interpretationem a Clatullo SVsselio laetam,
44쪽
Iieet exile pravissimi arctietvpi ginnilaemIm ninnibus versavit. Auetor est Bredom Vit. Thuc. p. I 2. ThucVdides aceri linum liatri t adversariunt Dionysi uni Halicarnassensent, insulsum Plemimque iudiceIn, et proprii titillosi sis, quae ipso alibi I huc vitidem a se notatum titutatus scripsit, tinpugnatorem Atilite ad illuni refellendum abunde iam dictum ab aliis, velut Leves pilo excursibus interpretationi suae additis, a Gallio, inpraniis auteni a Poppone in prolegonienis et Em
gero ad Dionysii h littoriograipitica. Ex Latinis Tini distiatinitatorii ius noniinanili restant Sallustius, Tacitus pie; Iiaud pauca nostri acriptoris a Livio et C. Nepote veri otenus e
Τliu lules Ioco meinorat, ili I, 21. non solli In de logo grapitis, sed oInii ilius, qui allini de reluis gestis pedestri
oratione seripserant, etiani de Herodoto tu ti eiu in tulisse, a hue putabatur. Quo usque Herodotus vitam extenderit, certo non scitur. Aetas sto ἡatalis annus eius testimonio Palliphilaeeognoscitur, ex quo principio belli Peloponnesiaci annos natiis eIat tres et quinquaginta, ut priIuani Iuceni adspexerit Ol. 74., quatuor ante Xerxis in Graeciani expellitioneni annis,
i. e. anno ante Chr. N. 434. Unde eum usque ad fiuem belli Peloponnesiaci anni effluxerint nou Ininus Oetoginta, Vesaelingio praef. ad Herodot. p. XXIV. visus est Herod tua liistoriamini libros Sami condidisse, eosdem ante Italicum iter semel at pie iterani in frequenti Graeeoruiti conventu praelegisse, in Italia vero elimavisse, nonnulla ad iocisse, alia fortasse retexuisse. Addidisse aliten , ea Em in1ento sunt, quae profectione in Magnam Graeciani longe posteriora Eiint. Talia est Diebanomni in Plataeenses invasio, et eaedes Eur
maelii principio belli Peloponnesiaci VII, 233. cons. IIuie. II, 2. sqq. Quae facta est Ol. 87, I. 43 I. ΤHis etiam Spa tanoruin in Asiani legatio VII, I 37. Ol. 87, 3. 3300 eons. aue. II, 67. Huc pertinet etiani fuga ZopΠi, filii Megabygi ad Athenienses III, cap. ulti, luem citatas Pers. c. 42. sub Ol. 88. 429.) non multo ante Artaxerxis obituni ab rege defeeisso at die Athenas albiisse columemoravit. Seriora etiani istis Enunierat Dalilinann. Herodat. p. 38., unde efficit, acriptorem sit uni, cuni illud de Medis a Datio Νollio delicienti tuis, Piod I, 130. est, scriberet, certe septem et septuaginta annos natum misse, fit non paulo allipIius, pioniain illa defeetio contigit helli Peloponnesiaci anno quarto Vicesimo.
oruni socius tondendae abiit. Negat Duilini annus, a quoquam inemorari duas eius lii Atoriae ellitiones, alterani alite colonia ui deductant, alteram post factant. Quin et ipsum opus
45쪽
I Orent aerotinum ro Ia exteritia qitit, rutilani latervenIentibus interpellculini pro irro vi intiir, elii ix rei argivile ni Int reperit in loe. VII .2 3. extri, illii historimis ae proiit tur nn Y t Im n , pine n is itinin in se luentibus eoni parent. Unile colligit, Id mulotuni res ante tollertas a iuriis ilennim in istam operia Morinationeni redegisse. Id Pio constrinatiir Plinii testim nio, qui e ini Thlamia liis oriani conseripsi sae refert, unde etiani IIvimus appellari noli dira est: at liae veri,a exoratii ab Aria
ntotele ita efferrentur: iροδότου Θουρίου ἱστορέης ὐπόδεξις
ηδε. Ea leni Ilio dii plex scriptura Pituaretio quoque de exilio e. I 3. eognita. Pori, Hero lottia IV, 99. Oiersonesunt Taliri-eani continentia Sevilitae clii asi promineritoni in aliare angulum diei na ron parat clim figura austriIlia Atmeae extrernitatis; litam vii non eircumvectita nit, eum ex pei insulae Iapvgiae forinti inirigineni ci emoneat rapere po se, q iae pen in tria Dunxn T iurus ortum aestivum speetans ol3 Octiloa elua uilia ine Iis i Meret: seriptor ante onines q iidem laraeeoa univeraOR, vii is ora Attica in eonspeetia fuisset, aeeundo loro illo viilius nunc popularis εNoe, respexisse videtur. Iain ai pro-veetua aetate Thuriis opus nggressus, ibi lite nil finoni uavi evitae eonin Oratus eat, sententia Dahinianni I. l. p. 2 4. fert, mi in exitu ni thelli Peloponnesiaci ibi utilisse, ninioremque εlulia dein annis Τliuevit ille, se 1 geritia Remptorem extitisse. Ita pie opus ab eo non Perlcet In , fiest partes eiu dian perfectae sunt, Praexectunt nil ung Ienh ei inligatas gero detiit in paulatini-vie per iraeeiam innotuisse coniicit, itoneo in notionem Ctesiae venerit, qui ut latius olgaretur, secit. εὶ ioil autom vulgo I liuevdi lea Herodotum non nominatum noti nullis locis notasse existimetur, vere existimari negat. Ulii enim ille, a
non αγωνισμα ἐς το παραχργα ἀκούριν fieripsisse dieat, I, 22 , sed κτῆμα ες ἀεί, id ne sie cliuilein repte ilici potuisse,
etiamsi Herodotus illan, Olunipiae praeleetionein halnaisset; diei enim a I.uciano solum sine eertantilatia optia gulIm recitasse. litoti poreo Thucvdides errores historicoa titiosita nexagitet, quibus vulgua caraeeorem Diem habiterit, quosque Herodotus quoque tui miserit, non ideo putat, Hero loturn pe atringi, neque vimn eunt, qui oninen anin i corporisque Vigorem historicis quaestionibus intenti erit, eunt Intini nniai nil ἔ T posse arroganti hac gententia: ουτως αταλαίπωρος τοῖς πολ
λοῖς ἡ ζήτησις τῆς ἀλ θείας. καὶ ἐπι τα ἐτοῖμα μῶλλον τρέ
πονται. Addo Dat In ann. Forschun I. aus d. Gebiat d. Ges P. I. p. 95. Quin Herodoti historia si liue udaei eo ita fuisset, naulta fuisse Pergit, viae ab isto respiciemia, ex eaquae eonini e Inorruula fuissent. Ita in comparatione eluo quo bolli Peniet eum PeIoponnesiaco, at Herodoteatu deseriptionem Diuili od Coosl
46쪽
usus legisset, paulo modestius eum de suo bello I uestram, intini et alteriim melius et eompertum habitur Ini, et veras respeetur Ini fuisse alia, vel nominato Herodoto, veὲ oblique significato, alia in eo reprelie tarmin. Velut gloriantiu Uiu Thuevdidem I, 74. legati Atheniensium, ad naves Graeeoru
universa fi , n utiero PIadringentas, a Populo suo bim teretiam parten contributant esse, citiae sunt Ina ducentariaIlI Roxaginta ex naviuni est. Prodsi iam tirni in Oniniunx Itianii, iis Horo
doti liis toria fuluset, lacile, Dahiman n. iii piit, legati inania
laetantiae argui potuerunt. Nam ne dini illiani tui delii navit imparte ni Allientcnses de terunt, utpote de navi Mia trecentia octoginta duabus A rei cae fitemini eentuni octoginta. Atqui Tlnicvd idem ari,itratiir apud Herodotum accuratum naviunx recensum repertur ani sitiisse. Atque eunx idem in nauatione turi,am in Cnonis a I IlucviIide recedat, hunc sperare nori potuisse fore , ut fi lea naristioni lial, eretur suae, si qui abonini Graecia lanx ut era inius rermni suamanx auctor habeI tur, eius a se viserepantiam silentio praeteriisset. Denique quenxem orein de Hippiae HipparcIiive caedo obtinere vulgo Thise dides I, 20. ilicusavit, ab Heri, Ioto observat Dahi malin. noII eoniniissunt esse. In prolixiora. e iiiii liuitis rei narratione V, 55. Hipparetnini tyranni fratrem, non ipsunt turan n uinal, Harmodio et Aristogitone interemtum esse diserte tradit. Ii in qui toties illuni carpsisse vieitur, non sine nareationia eius approliatione, si ipsi nota fuisset, IIero loti mentionem iniicero itet, et,at. - ii in ipsum illud de binis regiani Spar tanoria in Ruringiis, et eohorte Pitanate conamentum ni iniis recto in Her Hlotiani irransfertur. Nam is, ut hoc a litam, VI, 57. at reges in senatum non veniant τοῖς μάλιστα σφι, ait, των
γερόντων προς κοντας ε χειν τα τῶν βασιλ ων γέρα, δυο φῆ-
gius haec adnotavit: Equident duo singulis regi Mia suffragia non largior, Valileque vereor, ut Vecta δυο νῆφους τιθεμε- νους illis contrit,itant. Regunt at gentium viceni maxillae propinvios obsisse et duo poxuisse calculos scribitur, tertiurn luctaviarii: toti leni ergo ferebant sumagia, quot usi urni o reges fuissent, ni odo ne consessu abstiniussent senioriam; tulissent ille n Praesentes citio, singuli suum. Haitit itaque i ina si giuis sit stragia hae in descriptione. - Cons. Od. uitellex cI orer P. I. p. I 02. Itein il e Pitanato cohorte sententia non unius Ilerodoti, sed cominiInia viligo ni isso videtur. Mentoratur ab eo cotiora IX, 53., Pitano trilnis eum ab aliis, itum ab Hesvetito, oppidii in eliin noni in is a multo pluribtis. eoi f. lueller. l. l. P. 50. 238. alit i. interpretes Rit Herodotuni, et in liis Ibarchor. t. s. p. Il T. ed. Prisδ'. Dissi reo da ν GOoste
47쪽
Θουκυδίδην ' Oλόρου, Κεκροπίδον τὸ γόνος.
48쪽
Tῶν Θημοσθένους μυστας γεγενημένους θείων λόγωet τε καὶ lωγώνων, συμβουλευτικῶν τε καὶ δικανικῶν νοημάτων μεστοὐς γενομένους καὶ ἰκανῶς εμφοροθέντας, ἄρα λοιπόν καὶ τῶν μυκυθίδου τελετῶν ἐντbς καταστηναι ' πολυς γὰρ ὁ μηρ τμχναις καὶ καλλει λπων καὶ ακριβεία πραγμάτων καὶ oτρατηγία καὶ συμβουλαῖς και πανηγυρικαῖς υποθέσεσιν. ἀναγκαῖον
δὲ πρῶτον εἰπεῖν του ἀνδρὸς και τι γένος και τον βίον ' προ γὰρ τῶν λόγων ταῶτα ἐξεταστέον τοῖς φρονουσι καλῶς. Θου-2κυδίδης τοίνυν o συγγραφεύς πιλόρου μεν προηλθε πατρός, τον ἐπωνυμίαν ἔχοντος 4nὁ λόρου τοὐ Θρακῶν βασιλέως, και
μητρὸς 'μοσι πυλος, ἀπογονος δε τῶν ευδοκιμωτάτων στρατηγῶν , λέγω δ' τῶν περὶ Μιλτιάδην και Κίμωνα. ωκείωτο δε εκ παλαιου τῶ γένει προς Μιλτιάθον τονοῦ στρατογόν , τῶδε Μιλτιάδν προς Αἰακὸν τον Λιος. o υτως αυχεῖ xo γένος οπυγγραφεύς ἄνωθεν. και τούτοις Λίδυμος μαρτυρεῖ, Φερεκυ- 3δον εν τν πρώτη ὶ τῶν ιστοριῶν φάσκων ουτως λέγειν ' Φιχαίας δε 'ὁ Λῖαντος οἰκεῖ ἐν τοῖς Ἀθήναις, εκ τούτου δἐ γίγνεται
σον. μαρτυρεῖ τουτοις και 'Eλλάνικος εν τν επιγραφομένη Aσώ- 4πιδι , ἀλλ' οὐκ ἀν ελοι τις, τί αὐτῶ προς Θουκυδίδον; ἐστι
49쪽
πρὸς Ἀψινθίους, ἔντας γεέrονας ' ταλαιπωρούμενοι δε Tω πολέμω καὶ τί κακόν οὐ πάσχοντες ἐκ τοὐ μεῖον εχειν αε. των
πολεμων, καταφεύγουσιν επι τὰ τοὐ θεοὐ χρηστῆρια, εἰδότες ὁτι μονος ὁ Οεὸς ἐξ αμπανων ευρίσκει πόρους. θεῶν γὰρ ισχύς και κατ' Ainχύλον δὶ υπερτέρα ' πολλάκις δ' ἐν κακοῖσι τὰν ἀμήχανον εκ χαλεπὰς δίας υπέρ τε δμμάτων κρημναμέναν νε-6 φελαν oector. και οὐκ ἐψευσθησαν των ελπM- ἐχρηοθησαν γαρ κράτιστον ἔξειν γεμόνα τολον λ ἄν αυτούς ἁλωμένους ἐπὶ ξενιαν καλέσοι. τότε καὶ Κροῖσος εἶχε Αὐδίαν καὶ τώς - - τας ἡ ΙΠεισιστραrιδῶν τυραννίς. ἐπανιάντες Οὐν απὸ τοῖ χρο- στηρίου περιέτυχον τψ Μιλτιάδη προ των πων καθεζομένω τῆς Ἀττικῆς. ἀχθομένω μεν τῆ τυραννίδι, δικαίαν δε ζητοῖντι τῆς Ἀττικῆς εξοδον ταύτα γὰρ ἁκονόμησεν o χρησμὸς αυτοῖς.
7ὁρων ουν αυτοῖς πλανητων εχοντας στολήν, συνεὶς τι δίνα- ται πλάνο, καλεῖ τοὐς ἄνδρας ἐπὶ ξενίαν, υπηρετῶν τω χρησμῶ λανθάνων. οἱ δ' ῆσθοσαν τον ηγεμόνα τον από των ξενίων εἰληφότες, καὶ πάντα αὐτω διηγοσάειενοι στρατογὸν ἐχειροτόνησαν αυτόν. οἱ μεν οὐν τον θεον qασιν ἐρωτῆσαντα ἐχελθεῖν, οἱ δε οὐκ ἄνευ γνώμης τοὐ τυράννου την εξοδον πεποιηκεναι, ἀλλα τω κρατοῖντι την πρόπλησιν των Θρακῶν
δινοσάμενον ἀπελθεῖν. ος καὶ προς&ὐς θύναμιν ἀπέπεμψεν, iοθεὶς ὁτι μέγα δυνάμενος ἀνὴρ εξεισι των Ἀθηνῶν. ου-8τος ουν ηγούμενος ἐπλήρωσε τὰ μεμαντευμένα και μετὰ τρου νειον γιγνεται και πιθυ- σου οικιστῆς. ἀποθανόντος δε μετὰ παιδὸς αὐτοῆ, διαδέχεται την ἐν π ρον σω αρχὴν δε 10 σαγόρας ὁ αδελφὸς αὐτΟὐ oμομήτριος. άποθανοντος δε καὶ τούτου διαδέχεται την απὸν Μιλτιάδqς. ομωνυμος μεν τε πρώτον οικιστῆ , αδελφὸς δε πιησαγόρου Ῥομ τριος και γ 11πάτριος. οἶτός Οὐν, δντων αὐτω παίδων εξ Ἀττικῆς γυναικὸς, δμως ἐπιθυμῶν δυναστείας λαμβάνει Θρακῶν βασιλεως ' Oλόρου θυγατέρα ' Ηγησιπύλην πρός γάμον. ἐξ οὐ καὶ αυτῆς 11 γίνεται παιδίον. κατελθόντων δὴ εἰς τὸν Ἀλλώω IIερσῶν συσκευασάμενος τὰ αὐτοδ εις τὰς - νας πέμπει καὶ τὰ πολ
50쪽
ωράκης κτηματα και μέταλλα χρυσῶ. δοκεῖ ουν τισιν ἀδελ- 15φιδοῖςJ εἶναι του Μιλτιάδου η θυγατριδούς. παρέσχε δ' ημῖν τηνάλλως αυτὸς ζ τοσιν, μηδεμίαν μνῆμην περὶ του γέ
τάφου αυτοῖ κειμέν', ἐνθα κεχάρακται
προς γὰρ ταῖς Μελιτίσι πύλαις καλουμέναις ἐστὶν εν κοιλν 17 τὰ καλούμενα Κιμώνια μνῆματα, ενθα δείκνυται ' Ηροδότου καὶ Θουκυδίδου τάφος. ευρίσκεται δολονότι τοὐ Μιλτιάδου γένους οντως. ξενος γὰρ οὐδεὶς ἐκεῖ θάπτεται. καὶ Πολέμμων δε εν τω περὶ ἀκροπόλεως μαρτυρεῖ ' Iνθα ' καὶ θεο ηαυτῶ γεγενῆσθαι προςιστορεῖ. ὁ δέ Ἀρμιππος καὶ απb τῶν 18 Πεισιστρατιδῶν αυτὸν λέγει των τυράννων ἔλκειν το γένος, δι ὁ καὶ διασθονεῖν αυτόν φησιν ἐν τῆ συγγραφῆ τοῖς περι ρμόδιον καὶ Ἀριστογείτονα, λέγοντα ῶς οὐκ εγένοντο -- ραννοφόνοι' γὰρ ἐς όνευσαν τον τύραννον, αλλὰ τον αδελφὸν τού τυραννου ' παρχον. ξγάγετο ει γυναῖκα από Σκα- 19 πτῆς υλης τῆς Θράκης πλουσίαν σφοδρα καὶ μέταλλα κεκτημένην ἐν is Θράκst. τουτον δῶ τον πλουτον λαμβάνων Οὐκ 20εις τρυφῆν ἀν λισκεν, ἄλλα προ τοὐ Πελοποννησιακοὐ πολέμου τον πόλεμον αἰσθοθεὶς κινεῖσθαι μέλλοντα, προελόμενος συγγράψαι αυτὸν παρεῖχε πολλὰ τοῖς Ἀθηναίων στρατιώταις και τοῖς Αακεδαιμονίων καὶ πολλοῖς ἄλλοις, ἶνα ἀπαγγέλλοιεν αὐτω βουλομένω συγγράφειν τὰ γινόμενα κατὰ καιρὸν καὶ λεγόμενα ἐν αὐτῶ τω πο1έμω. ζοτ τέον δὲ διὰ 21 τι -ὶ Λακεδαιμονίοις παρεῖχε καὶ ἄλλοις, εξὸν Ἀθηναίοις μόνοις διδόναι καὶ παρ' εκείνων μανθάνειν. καὶ λέγομεν οτι οὐκ ἀσκόπως καὶ τοῖς ἄλλοις παρεῖχε ' σκοπὸς γὰρ sν αὐτωτην H θειαν τῶν πραγμάτων συγγράψαι, εἰκὸς δε ῆν Ἀθηναίους προς τὸ χρήσιμον απαγγέλλοντας τὸ ιαυτῶν ψεύδεσθαι, και λέγειν πολλάκις ώς Ῥεῖς ἐνικῆσαμεν, Ου νικῆσαντες. διὸ πασι παρεῖ νεν, ἐκ τῆς τῶν πολλῶν συμ ωνίας θηρώμενος τὸν τῆς αλοθείας κατάληψιρο τὸ γὰρ ασαφὶς ἐξε-1έγχεται τῆ τῶν πολiῶν συναδούσν συμφωνία. ηκουσε δὲ δι-22δασκάλων Aναξαγόρου μἐν ἐν φιλοοόφοις, δθεν, φησὶν υ τυλλος, καὶ ἄθεος ξρεμα ἐνομίσθη, τῆς ἐκεῖθεν θεωρίας ἐμ-qορηθείς. 'Aντιφῶντος δἐ ρήτορος, δεινοῶ τὸν ρητορικὴν ἀν- δρὰς, οὐ καἰ μέμνηται ἐν τῆ ἡδον si ῶς αιτίου τῆς καταλύ-