장음표시 사용
51쪽
σεως τῆς δομοκρατιας και τῆς των τετρακοσίων καταστάσεως. oτι δἐ μετὰ τον θάνατον τιμωρούμενοι τον Ἀντιφῶντα Οι Ἀθηναῖοι ἐρριψαν ἐ ξω τῆς πόλεως τὸ σῶμα σεσιώπτκεν, ἄς διδασκάλω χαριζόμενος ' λέγεται γὰρ ώς ἐρριψαν αυ- του τὸ σῶμα οι Gθοναῖοι in αἰτίου τῆς μεταβολῆς τῆς δη-23μοκρατίας. οὐκ ἐπολιτευσατο δὲ ὁ συγγραφεύς γενόμενος ἐνῆλικία οὐδὲ προςῆλθε το βηματι. ἐστρατ γησε δε ἀρχέκακοναρχὴν παραλαβών ' ἀπό γαρ ταύτης φυγαδεύεται. πεμφθεὶς γαρ ἐπ ' φίπολιν, Βρασἐδου φθάσαντος και προλαβόν μαυτὸν ε σχεν αιrίαν, καίτοι μ' πάντα καταστὰς ἀνόν τει Ao'- ναίοις ' τῆς μἐν γὰρ αμαρτὼνει, πιώνα δε την ἐπὶ Στρυμ τι λαμβάνει. αλλὰ και Ουτω, τό πρῶτον στύχημα εἰς αμα 24 τημα μεταλαβόντες, φυγαδευουσιν αυτόν. γενόμενος δ' ἐν Αἰγίνν μετὰ τqν φυγὴν, ῶς αν πλουτῶν, εδάνεισε τὰ πλεῖστα 25 τῶν χρημάτων. ἀχλα κἀκεῖθεν μετῆλθε και διατρίβων εν Σκα
26 μαὰρ ' λέγοντι ἄρ φυγὰν ωκησεν εν Ἀταλία. ἔγραφε δ' οὐδ' Οἴτω μνοσικακῶν τοῖς Ἀθηναίοις, αλλὰ φιλαλήθης ἄν και τὰ γη μέτριος, εἴ γε ούτε Κλεών παρ' αὐτῶ ούτε Γραοίδας οτῆς συμψορὰς αἴτιος απέλαυσε λοιδορίας, ώς ἄν τοὐ συγγρα- 27 ςέως οργιζομενου. καίτοι οἷ πολλοι τοῖς ἰδίοις πάθεσι συνέθεσαν τὰς ἱστορίας, ἐκιστα μελῆσαν αὐτοῖς τῆς. αλ θείας.
δἐ Μένωνι λοιδορεῖται τῶ Πλάτωνος εταίρω διὰ τὸν προς Πλάτωνα ζῆλον. ὁ δε μέτριος και επιεικῆς τῆς αὶ θείας ἡττων. 28μη ἀγνοῶμεν ει oτι ἐγένοντο Θουκυδίδαι πολλοί, Οὐτός τε ὁ πιλόρου παῖς, και δεύτερος δομαγωγός, Μιλqοίου, ἔς καὶ
Περικλεῖ δεπολιτεύσατο ' τρίτος δῶ γένει Φαρσαλιος, Ου μέμνηται Πολέμων εν τοῖς περὶ ἀκροπόλεως, φάσκων αυτον εἶ
ναι πατρὸς Μένωνος ' τέταρτος ἄλλος Θουκυδίδης ποιητής, τόν δῆμον Ἀχερδούσιος, Ου μέμνηται Ἀνδροτίων εν τῆ Ax-29 θίδι, λέγων εἶναι πατρὸς Ἀρίστωνος ' o εχρόνισε δ', in φροσι Πραξιφάνης ἐν τῶ περὶ ἱστορίας, Πλάrωσι τῶ κωμικω, πιάθωνι τραγικῶ, Νικηράτω ἐποποιῶ και πιιρίλω καὶ με-
52쪽
πὶ τον, Αο αυτος Πραξιτάνης φησίν, υστερον δὲ μγ νίως ἐθαυμάσθη. οἱ μεν οὐν ἐκεῖ λέγουσιν αυτον ἀποθανεῖν31ἐνθα και διέτριβε φυγὰς ών, και φέρουσι μαρτύρων τοὐ μοπεῖσθαι - σῶμα ἐπὸ της Ῥττικῆς ικρέον γὰρ ἐπι του τά-
του κεῖσθαι, τοὐ κενοταφίου δε τούτο γνώρισμα εἶναι επιχώριον και νόμιμον Ἀττικόν των επι τοιαύτη δυςτυχία τετελευτηκότων καὶ μη ἐν Ἀθῆναις ταφέντων. Λίδυμος δ' ἐν δ -32ναις ἄπο τῆς φυγῆς ελθόντα βιαίω θανάτω φησιν ἀπο
νεῖν. τούτο δέ φqσι Ζώπυρον ἱστορεῖν. τους γὰρ -'ναίους κάθοδον δεδωκέναι τοῖς φυγάσι πλὴν των Πεισιστρατιδῶν μετὰ τὴν ἡτταν τρο ἐν Σικελία ' ἡκοντα Ουν αὐτὸν ἀποθανεῖν βία, καὶ τεθῆναι εν τοῖς Κιμωνίοις μνῆμασι. και καταγινώσκειν εὐήθειαν εφη τῶν νομιζόντων αυτὸν ἐκτος μεντετελευτηκέναι, ἐπὶ ρος δε τῆς Ἀττικῆς τεθάφθαι. ει γὰρ Ουκἀν ἐτέθη εν τοῖς πατρι ις μνήμασι συλλή ον τεθείς, ουπαν ετυρον ούτε - λης Οἴτε ἐπιγράμματος, η τω τάφω προγκειμενο τοὐ συγγραφέως μηνύει τούνομα. ἀλλα Ναον ἔτι κάθοδος ἐδόθη τοῖς φεύγουσιν, ώς καὶ Φιλόχορος λέγει καιασημήτριος ἐν τοῖς ἄρχουσιν. ἐγώ δε Ζώπυρον λ ρειν νομίζω33λέγοντα τοὐτον ἐν Θράκr λ τετελευτηκέναι. καν ἀληθευειν --μιζη Κράτιππος αυτόν. το δ' ἐνὸ Ἀαλέα πιμαιον D αυτόν καὶ ἁλλους uno κεῖσθαι μη καὶ ποδρα καταγέλαστον di. χε m-34ται δ' αυτόν το εἶδος γεγονέναι σύννουν μεν τό πρόςωπον, προ δε κεφαλῆν καὶ τὰς τρίχας εις αὐ πεφυκυιας, τὸν δὲ λοιπὸν εξιν προςπεφυκέναι τῆ συγγραφῆ. παύσασθαι δἐ τον
βίον υπἐρ τὰ πεντεκοντα ἔτη, μῆ πλ ρώσαντα τῆς συγγραφῆς τὸν προθεσμίαν. ζηλωτὴς δε γέγονεν ὁ Θουκυδίδης εἰς35 μἐν τὸν οἰκονομίαν 'Oμῆρou, Πινδάρου δἐ εἰς τυ μεγαλοφυῶς και υφηλὸν τοὐ χαρακτῆρος, ασαφῶς ει λέγων ἀνῆρ επίτηδες , ἶνα μὴ πῶσιν έ- βατός, μηδἐ ευτελὴς φαίνqται παντι τω βουλομένω νοούμενος εὐχερῶς, ἀλλα τοῖς λίαν σουμέδοκιμαζόμενος παρὰ τούτοις θαυμάζηται ' ὁ γὰρ τοῖς αρμοτοις πιαινούμενος καὶ κεκριμένην δόξαν λαβὼν ἀνάγραπτον
εἰς τον ἐπειτα χρόνω κέκτqται τὴν τιμήν, οὐ κινδυνεύουσαν ααλει*θῆναι τοῖς ἐπαρίνουσιν. εζηλωσε δὲ ει ολάρον,36ῶς φησιν 'Aντυλλος, καὶ τὰς Γοργίου τοὐ Aεοντίνου παρισώσεις καὶ τὰς αντιθέσεις τῶν ονομάτων, ευδοκιμούσας κατιεκεῖνο καιρου παρὰ τοῖς Ἐλλησι, in. μέντοι καὶ IIροδίκουτοῖ Κείου τὸν ἐπὶ τοῖς ὀνόμασιν ἀκριβολογίαν. μάλιστα δἐ37 πάντων, μερ εἴπομεν, ἔγλωσεν 'Oμηρον καὶ τῆς περῶ τὰ όματα εαλογῆς και τῆς περὶ τὸν σύνθεσιν απριμιας, τῆς τe ισχύος τῆς κατὰ τὴν ερμηνείαν, και τοὐ κάλλουι; καἰ τοὐ
53쪽
38τάχους, τῶν δὸ προ αυτου συγγραφέων τε καὶ ἶστορικῶν αφύ- ρους ἄπιερ εκπόντων τὰς συγγμφας καὶ vap μὀνη χρο- σαμένων διὰ παντος διηγῆσει, προςώποις 3. ου περιθέντων λόγους τινάς, ovili ποιησάντων δροηγορίας, ἀλλ' Ηροδότου ἐν ἐπιχειρ σαντος, ου μον ἐξισχύσαντος, δἰ ολιγων γὰρ ἐποίησε λόγων ως προς--ούας μῶλλον ἐπερ δημηγορίας, μόνος ὁ συγγραφεος ἐξεῖρέ τε δημηγορίας και τελε-s ἐποNησε μετὰ κεφαλαίων καὶ διαιρέσεως, ἄςτε και στάσει ὁποπλ39πτειν τὰς δομπορίας' ἔπερ ἐστι λόγων τελείων εἰκών. τρι- . ῶν δῶ ὁντων χαρακτῆρων φραστικῶν, υφολμ, πνου, μέ σου, παρεὶς τοὐς ἄλλους ἐζ iωσε τον υφηλόν. ως ὀντα τη φύ-sει πρόςφορον τν οἰκεία καὶ τω μεγέθει πρέπονzα τού τ σούτου ποχέμου ' ἄν γὰρ αἱ πρόξεις μεγάλαι, και τον περικαυτῶν ἐπρεπε λόγον ἐοικέναι ταῖς πράξεσιν. ινα δἐ μηδὸτοῖς ἄλλους ἀγνοῆς χαρακτηρας, ῶσθι M. μέσω μἐν 'Hρό - , τος ἐχρήσατο. ες 'ουτε υψηλός ἐστιν Οἴτε ἰονός, ἰσχνῶ δἐ ὁ41 Ξενοφῶν. διά γε οὐν το υφηλον ὁ Θουκυδίδης και ποι τι-καῖς πολλάκις ἐπῆσατο λέξεσι και μεταφοραῖς τισι. περι δἐ πάσης τῆς συγγροφῆς ἐτόλμπαν τινες ἀποψήνασθαι ὁτι αυ- τό τo εἶδος τῆς συγγραφῆς Ουκ ἔστι ρ τορικῆς αλλὰ ποιητικῆς. καὶ ὁτι μἐν Ουκ ἐστι πω τικῆς - ν ἐξ ἄν οὐχ ἡποπλά πτει μέτρω τινι ει δέ τις Ῥῖν ἀντείποι οτι οὐ παντ- όπεζις λόγος ρ ορικῆς ἐστιν, λπερ stat τα Πλάτωνος συγγράμματα Ουδ. τὰ ἰατωκά, λέγομεν ἔτι ἀλλ' ἡ συγγραφῆ --φαλαίοις διαιρεῖται και ἐπι εἶδος ἀνάγεται ροτορικῆς, κοι- 42νῶς μἐν πλα συγγραφῆ ἐπὶ το συμβουλευτικόν ἄλλοι δὲ καῖε υπό το πανηγυρικον ἀνάγουσι, φάσκοντες ἔτι ἐγκωμιάζει τούς ἀρίστους ἐν τοῆς πολέμοις γενομένους ' ἐξαιρέτως d. ἡ
Θουκυδίδου ἐν τοῖς τρισὶν ἀδεσιν υποπιπτει, προ μἐν συμμυλευτικῶ διὰ των ὁλων δομηγοριῶν, πλὴν τῆς IIλαταιέων και Θηβαίων ἐν τη τρίτη τω δε πανηγυρικῶ διὰ τοὐ ἐπιταφίου βλτω δἐ δικανικω διὰ τῆς δομηγορέας τῶν Πλαταιέων καἰ των Θηβαίων, ας ανωτέρω τῶν ἄλλων ὐπεξειλόμεθα. μου γὰρ
δικασταὶ κρένουσι Αακεδαιμονίων οἱ παραγενόμενοι κώ viai νεται προς τὸν ἐρώτοσιν ὁ Πλαταιεύς καὶ ωπολογεῖται περιών ερωτῆσαι διὰ πλειόνων τούς λόγους ποιούμενος, και αν- λέγει τουτοις ὁ Θψαῖ- εις οσῆν τον Αακεδαιμόνιον προκαλούμενος, ἡ τos 1ώου τάξις καὶ μέθοδος καὶ τὸ σχῆμα δι- 43κανικὸν καθαρῶς ἀποροίνει τὸ εἶδος. λέγουσι δέ τινες τὰν ὀγδόην ιστορίαν νοθευεσθαι καἰ μὴ . ναι Θουκυδίδου, ἀλλ' οἷ μέν φασιν εἶναι τῆς θυγατρός -τοὐ, οἷ δἐ Ξενοφῶντος. προς ους λέγομεν ετι τῆς μἐν θυγατρός ώς Οὐκ ἐστι δῆλον
54쪽
λα πολλὰ κατελιπεν ἄν, τὸν οἰκείαν εκφαίνουσα φύσιν. ὁτιδε -δἐ Ξενοφῶντός ἐστιν ὁ χαρακτῆρ μόνον Ουχὶ μῶ ' πολύγαρ τὸ μέσον ιοχνου χαρακτῆρος καὶ υφολοὐ. οὐ μην Ουδὴ
Θεοπόμπου, καθά τινες ηξίωσαν. τισι δέ, και μῆχλον τοῖh44 χαριεστέροις, Θουκυδίδου -ν εἶναι δοκεῖ, ἄλλως δ' ακαλλωπιστος, δι ἐκτύπων γεγραμμένη, και πολλῶν πλῆρης εν κεφαλαίω πραγμάτων καλλωπισθῆναι και λαβεῖν ἐκτασιν δυναμένων. ἐνθεν και λέγομεν ῶς ἀσθενέστερον πέφρασται, καοελθον καθότι ἀδρωστῶν αυτὸν φαένεται συντεθεικώς. ἀσθμνοῖντος δε σώματος βραχύ τι καὶ ὁ λογισμὸς ἀτονώτερος εἶναι φιλεῖ' μικροὐ γὰρ συμπάσχουσιν ἀλλ iοις ὁ τε λογισμὸς
και τό σῶμα. απέθανε δὲ μετὰ τόν πόλεμον τόν Πελοπον-45νησιακὸν εν si Θράκν, συγγραφων τὰ πράγματα τοὐ ει--πτοὐ και πρώτου ἐνιαυτού. εἴκοσι γὰρ και επτὰ κατέσχεν ὁ πόλεμoe. τὰ δὲ τῶν ἄλλω ἐξ ἐτῶν πράγματα ἀναπλmor ora Θεόπομπος κω ο Ξενοφῶν, οἷς συνάπτει τqν 'Ελληνικὸν ἱστορίαν. ιστέον δῶ με στρατηγήσας ὁ Θουκυδίδος εν --κvi πόλει και δόξας εκεῖ βραδεως ἀφικέσθαι και προλαβόντος αυτὸν τοὐ Βρασίδου ἐφυγαδεύθη υπ 'ναίων, διαβάλλοντος αυτὸν τού Κλέωνος ' διὁ και ἀπεχθάνεται - Λυωνιναι ῶς μεμ νότα αυτιν εις ει πανταχου. καὶ ἀπέλθών, λφησιν, ν τ= Θράκν, τὸ κάλλος ἐκεῖ τῆς συγγραφῆς συνέθηκεν. αφ ου μἐν γὰρ ὁ πόλεμος ῆρξατο, ε μειουτο τὰ λεγόμενας ἄπαντα καὶ τὰ πραττόμενα, οὐ μῆν κάλλους εφρόντισε τὸναρχὴν ἀλλ' ῆ τοῖ μόνον σῶσαι τα σημειώσει τὰ πράγματα 'υστερον δ. μετὰ την εξορίαν ἐν Σκαπτῆ ἴλη τῆς Θράκης χω- ρIoa διαιτωμενος συνέταξε μετὰ κάλλους δ ἐξ αρχῆς μονονεσημειοὐτο διὰ τὴν μνῆμ'ν. εστι δἐ τοῖς μυθοις ἐναντίος48 διὰ τό χαίρειν ταῖς ἀληθείαις. οὐ γὰρ ἐπετήδευσε τοῖς ἄλλοις ταὐτόν συγγραφεμιν ουδ. ἱστορικοῖς, οῖ μύθους εγκατέμιξαν ταῖς εαυτῶν ἱστορίαις, τοὐ τερπνοὐ δέον τῆς ἄληθείας αντιποιούμενοι. ἀλλ' εκεῖνοι μἐν Ουτω' τῶ συγγραga δ' οὐκ ἐμέλησε προς τέρψιν τῶν ἀκουόντων, ἀλλὰ προς ακρίσειαν τῶν μανθανόντων γράφειν. καὶ γὰρ ἀνόμασεν πώνισμα ' τῆν εαυτοὐ συγγραφήν. πολλὰ γὰρ τῶν προς ηδονὴν ἀπέφυγε, τὰς παρενθῆκας, ἔς εἰώθασι ποιεῖν οἷ πλείονες, ἀπο-
κλίνας, ὁπου γε καὶ παρ' Ἐροδότω Τὰ καὶ ὁ δελφίς ἐστιν ὁκτιλήκοος καὶ Ἀρίων ὁ κυβερνώμενος μουσικῆ, καὶ ὁλως ἡ δευτερα των ἱστοριῶν τὴν ὁπόθεσιν ψεύδεται. ὁ δὲ συγ-
55쪽
ανάγκην λέγει, διηγεῖται δε μόνον εις γνῶσιν τῶν ἀκουόντων ἀφικνούμενος. o τε γὰρ περὶ φρέως avxφ λόγος 'ὶ π φρασται μόνον περι παθῶν τῶν γυναικῶν, η τε Λυκλώπωνιστορία 'γ τῶν τόπων εμνωονεύθη χάριν, καὶ ὁ Ἀλκμαίων *', οτε σωφρονεῖ, μνημονεύεται, ἐνθα τὰ τῆς σωφροσυνης αυτ νῆσους ποιεῖ, τὰ δ' ἄλλα o- ακριβοῖ. περὶ μῶν οὐν τους
ωμύθους τοιοῖτος. δεινὸς δἐ ωογραψῆσαι. καὶ ἐν μἐν τοῖς μέρεσι σαφὴς, υπό δἐ τον σύνταξιν ενioτε διὰ τό ἐπιτεῖνον τῆς ερμηνείας ἄδηλος εἶναι δοκῶν. ἔχει δε χαρακτῆρα ὐπέρ-
μνον καὶ μέγαν. τό δε τῆς συνθέσεως τραχύτοτος - μεστὸν καὶ 1μβριθἐς καὶ ὐπερβατικόν , ενίοτε δε καὶ ασαφε αδ δε βραχύτητες θαυμαοται καὶ τῶν λέξεων οἷ νόες πλεIo-51νες. τό δε γνωμολογικόν αυτοὐ πάνυ επαινετόν. εν δε ταῖς ἀφηγήσεσι μόδρα δυνατός, ναυμαχίας ἡμῖν καἰ πολιορκίας, νόσους τε καἰ στάσεις διηγουμενος. πολυειδὴς δε εν τοῖς σχήμασι, τὰ πολλὰ καὶ τῶν δεργίου τού -οντίνου μιμούμενος, τοὐς εν ταῖς σημασίαις, πικρὸς ἐν ταῖς αὐστηρότysιν, ηθῶν μιμητὸς καὶ ἄριστος διαγραφευς. oφει 'οὐν παραὐτω φρόνημα Περικλεους καὶ Κλέωνος οὐκ οἶδ' ὁ, τι ἀν εἰ- ποι τις, ωκιβιάδου νεότητα, Θεμιστοκλεους πάντα, Nικίου χρηστότητα, δεισιδαιμονίαν, ευτυχίαν μέχρι Σικελίας, καὶ ἄλ-52λα μυρία, δ κατὰ μέρος επιδεῖν πειρασομεθα. ῶς επὶ πλευ
τού α παρείλοφεν, ὁταν ξυνέγραφε και ξυμμαχίαν λέγη, καὶ την δίφθογγον τὸν αι αντι τού α γράφy, αἰεὶ λέγων. καὶ δμς. εφευρετῆς εστι καινῶν ονομάτων. τα μεν γάρ ἐστιν ορ- χαιότερα τῶν κατ αυτὸν χρόνων, τό Aυτομει και τό Πολεμησείοντες καὶ Παγχάλεπον και Ἀμαρτάδα καὶ δεος Φακέλους' τὰ δε ποιηταῖς μέλει, οἰον τό Ἐπιλύγξαι καὶ τὼ Ἐπηχύται καὶ τὸ Ἀνακῶς καὶ τὰ τοιαῖσαρ τὰ δ' ἰλα. okν ωπο- σίμωσις καὶ Κωλωπ καὶ Ἀποτείχισις, καὶ ὁσα ἄλλα παρ' ἄλ-53λοις μἐν οὐ κεῖται, υπ αυτοῖ δἐ λέλεκται. μέλει δὲ αὐτῶκαι ἔγκου τῶν ονομάτων καὶ δεινότqτος τῶν ενθυμημάτων καὶ ἄψπερ φθάσαντες - εἴπομεν, sigαχύτητος συντάξεως ' τὰ γὰρ πολλα τῶν πραγμάτων καὶ λεξει δείκνυται. τέθεικε δὴ
πολλάκις και πάθο καὶ πράγματα ἄντ ἀνδρῶν, ώς τὀ Ἀντίπαλον δέος. ἐχει δε καί τι τοὐ πανηγυρικού, ἐν οἷς επιταφίους λέγει, καὶ ποικίλως ειρωνείας ε φέρων και ερωτ σεις ποιούμενος καὶ φιλοσόφοις εῖδεσι δομηγορῶν' εν οἷς γὰρ μοιβαῖος εσνι, φιλοσοφεῖ. τὸν μέντοι ἰδέαν αυτοῖ τῶν λέ-l8J II, cap. 29.
56쪽
IIξεων καὶ τῶν συνθέσεων αἰτιῶνται οἱ πλείους, ἄν ἐστι Λι 'νύσιος ὁ 'Aλικαρνασσεύς' μέμφεται γὰρ αὐτῶ ἄς πεζῆ καὶ πολιτικῆ λέξει χρῆσθαι μη δυναμένω, ουκ εἰδὼς ὁτι ταύταπάντα δυνάμεώς. ἐστι περιττῆς και αεως πλεονεξία. φαίνε-54ται δε επὶ τῶν ' Ηροδότου χρονων γενόμενος, εἰ γε ὁ μεν - δοτος μέμνηται ) της Θοβαίων ἐσολῆς ἐς την Πλαταιαν, περι ης ἱστορεῖ Θουκυδίδες εν τν δευτερα. λέγεται δέ τι καὶ
. τοιοῖτον λ ποτε τοὐ μοδοτου τὰς ἰδίας ἱστορίας ἐπιδεικνυμένου παρων τy ἀκροάσει Θουκυδίδης και ακούσας εδά- 'κρυσεν ' ἔπειτα φασι τον μόδοτον τοὐro θεασάμενον εἰπεῖν
τού προς τον πατέρα τον πιλορον' m ' λορε, ὀργα η φύσις τού υἱ σου προς μαθωατα. ετελεύτ σε δἐ εν τν λά-55ην ' καὶ οἱ μῖν λέγουσιν οτι ἐκεῖ ἐτάς , ἄλλοι δὲ λέγουσιν ὁτιεν ταῖς 'Aθήναις ξνέχθη τὰ οστα αυτοὐ κρύφα παρὰ τῶν ' συγγενῶν καὶ Οἴτως ἐτάφη ' Ου γὰρ ἐξον φανερῶς θάπτεινεν 'Aθήναις τον επὶ προδοσία φεύγοντα. ἐστι δἐ αυτοὐ τάφος πλησίον τῶν πυλῶν, εν χωρίω τῆς 'Arτικῆς o Mav καλεῖται , καθά φησιν Ἀντυλλος, αξιόπιστος ἀνῆρ μαρτυρῆσαι ναὶ ιστορίαν γνῶναι καὶ διδάξαι δεινός. καὶ στήλη δέ, φησιν , εστ εν εν τῆ Max, OOTATBΙΛΗΣ Ο ΟΤ AADMO Τω ἔχουσα επίγραμμα ' τινἐς δὲ προμο αν και- ENUME AMITAL αλλὰ λέγομεν οτι νοούμενόν ἐστι τοὐτο καὶ προςυπακουόμενον ' οὐδἐ γὰρ ἐκειτο ἐν τῶ επιγράμματα ἐστι δἐ την ἰδέαν καὶ τον χαρακτῆρα μεγαλοπρε- , νής, ῶς μζει ἐν τοῖς οἴκτοις ἀφίστασθαι τοὐ μεγαλοπρε- ῶς' ἐμβριθῆς την φράσιν, ασαφῆς τὴν διάνοιαν διὰ τό vπερβατας φαίρειν. oλίγοις ὀνόμασι muta πράγματα δολῶν, καὶ ποικιλωτατος μἐν ἐν τοῖς τῆς λέξεως προασι, κατὰ δὲ
τqν διάνοιαν τοὐναντίον απομάτιστος. oύτε γὰρ εἰρωνείαις Οἴτε ἐπιτιμ σεσιν οἴτε ταῖς ἐκ πλαγίου ρ σεσιν οἴτε ἄλλαις iτισὶ πανουργίαις πρcς τον ακροατὴν κέχροται, τυο Λ o σθένους μάλιστα ἐν τούτοις ἐπιδεικνυμένου τὴν δεινότοτα. οἶμαι δἐ οὐκ ἀγνοία ' ματισμοὐ τοὐ κατὰ διάνοιαν πα- . . ρεῖναι τον Θουκυδίδον - τοιοὐτον, ἀλλα τοῖς υποκειμενοις
προςώποις πρέποντας καὶ αρμόζοντας συντιθέντα τοὐς λόγους. οὐ γὰρ ἔπρεπε Περικλεῖ καὶ Ἀρχιδάμω καὶ Mκία καὶ Βρασίδα, ἀνθρώποις μεγαλόφροσι καὶ γενναίοις καὶ ηρ-- κῆν ἴχουσι δόξων, λόγους εἰρωνείας και πανουργίας περιτιθέναι, ῶς μὴ παρρησίαν ἐρχουσι φανερῶς ἐλέπειν κά αντικρυς μέμφεσθαι καὶ ὁτι οὐν βούλονται λέγειν. διὰ sepro τοαπλαστον καὶ ἀν' πο*τον ἐπετήδευσε, σώζων κἀν τούτοις το προςῆκον καὶ si τέχνη δοκοὐν τεχνίτου γὰρ ανδρος φυλάξαι τοῖς προς-οις τὸν ἐπιβάλλουσαν δόξαν καὶ τοῖς πρά-2l Thue. II, 2. Herodot. VII, 233.
57쪽
λοι δῶ ἄλλως. -- δε ἡ πλείστη και ἡ κοινο κεκράτηκε, τομπρι των -- Myρῆσθαι την πραγματείαν, ῶς και ἐπέκρινεν ὁ Ἀσκληπιός.
τούννα. γέγονε δἐ των Μιχτιάδου συγγενῆς. αὐτίκα γοῆν ἐνθα Μιλτιάδος περὶ μέλον τέθαπται, ενταυθα καὶ μυκυδίδος τέθαπται. ὁ δε Μιλτιάδος ἐγημε τοὐ Θρ κῶν βασι-2λέως θυγατέρα 'I γιπυλην. γέγονε δε Ἀντιφῶντος τοῖ' H- μνουσίου μαθοτῆς, δεινου λέγειν, καὶ υπόπτου γενομένου τοῖς δικαστηρίοις. καὶ διὰ ταύτα λέγοντος μεν οὐκ ῆνείχοντο α τοὐ, γράφειν δε επεχείρησε τους λόγους, καὶ ἐξέδωκε τοῖς
δεομένοις. εμαρτυρ σε δε αὐτῶ καὶ Θουκυδίδος ) ὁ μαθητὸς διι ω ἄν σύμμυλος γένοιτο, ἄριστα εκεῖνος ἀπήλλαττεν εἰς τὰς δίκας. ἀχλ ὁ μέν Iδοξε πονηρὸς Ἀντιφαν εἶναι, και προοὶ τέλη τοὐ Πελοποννοσιακοὐ πολέμου κριθεὶς προδοσίας, ῶς -κεδαιμονίοις μεν τὰ ἄριστα κατὰ πρεσβείαν παραιν σας, Ἀθηναίοις δε ἀλυσιτελέστατα, εάλω. καἐ συν αὐτῶ διεφθάρησαν Ἀρχεπτόλεμος καὶ πινομακλῆς, ἄν καὶ κατεσκάφησαν και αἱ Οικίαι, καὶ τὸ γένος το μἐν διεφθάρη τ' M3ατιμον ἐγένετο ' στρατηγικὸς δε ἀνῆρ ὁ Θουκυιδ et γενομε- νος , καὶ τὰ περὶ sάσον πιστευθεὶς μέταλλα f, πλούσιος μενήν καὶ μέγα ἐδύνατορ εν δῶ τῶ Πεiοποννησιακῶ πολεμω α - τίαν επε προδοσίας - βραδυτοτός') τε και ολιγωρίας. ἔτυχε μἐν γὰρ Βρασίδας τὰς επὶ Θράκ et καταλαβὼν πόλεις Ἀθηναίων , ἀφιστὰς μεν μοναίων, -κεδαιμονίως δὲ προςτι- θεές' κἀνταὐθα δέον ταχέως ἀναπλευσαι, καὶ σῶσαι ψν την ΙΓόνα εγγὴς κειμένην, περιποιῆσαι δε την υμφίπολιν, μέγα
κτῆμα τοῖς Gθναίοις, τον μὲν Ῥῖόνα ἐδυνήθ' φθάσας σμσαι, την ti Ἀμφιπολιν ἀπώλεσε. καίτοι Κλέων D θῶν ταῖς επὶ Θράκ'ς πόισι κατέπλευσε μἐν εἰς υμφίπολιν, ἄλλ' ὁμως μάχqς γενομένqς Βρασίδας μεν ὁ Αακεδαιμόνιος ενίκοσεν αυ-
58쪽
το. ενθα καὶ τὼ 'πινώι εια. οικοδομῆματα καθελοντες οἱ ' - ψιπολῖται Βρασίδεια εκάλεσαν, μιοοσαντες μεν τον Ἀττικὸν αποικίαν, λακωνίσαντες ει καν τούτω, καὶ την τιμῆν μετα-
ίέντες εις Αακεδαίμονα. γενόμενος δε φυγὰς ὁ Θουκυδίδος4ἐσιόλαζε τῆ ξυγγραφῆ τοὐ IΠελοποννησιακοὐ πολέμου, καὶ
δια τοὐτο δοκεῖ πολλὰ χαρίζεσθαι μεν Αακεδαιμονίοις, κατγορεῖν δὲ Ἀθοναίων τὸν τυραννίδα καὶ πλεονεξίαν. Ουγαρ καιρὸς αυτῶ κατειπεῖν Αθηναίων εγένετο, Κορινθίων
κατογορούντων ῆ Αακεδαιμονίων μεμφομένων ξ Μιτυληναί- iων αἰτιωμένων, πολυς εν τοῖς ἐγκλήμασι τοῖς Ἀττικοῖς ἐρρύει καὶ τὰς μἐν νίκας τὰς Αακωνικὰς εξῆρε τω λόγω, τὰς δὲ γ ξυμφορὰς ηύξησε τὰς Ἀττικάς, ὁπου καὶ τὰς εν Σικελία. π 5παυται δἐ τὸ τῆς συγγραφjς εν τῆ ναυμαχία τῆ πιρι Κυνὸς σῆμα, τουτέστι περὶ τον Ελλῆ οντον, Γνθα δοκοῖσι καὶ νενικηκέναι Ἀθηναion. τὰ δέ μετὰ ταλα ἐτέροις γράφειν κατέλιπε, Ξενοφῶντε καὶ Θεοπόμπω. εἰσί δἐ καὶ αἱ εφεξῆς μαχαι. οἴτε γὰρ τὴν δευτέραν ναυμαχίαν τὴν περὶ Κυνδέσῆμα, ῆν Θεόπομπος εἶπεν, οἴτε τὴν περὶ Κύζικον, ἐνενίκα Θρασύβουλος καὶ Θηραμένης καὶ Ἀλκιμαδος, οὐτε
τὸν ἐν 'Αργινούσαις ναυμαχίαν, ἐνθα νικῶσιν υθηναῖοι --κεδαιμονίους , οὐτε τὸ κεφάλαιον των κακῶν σων Ἀττικῶν,
τὸν ἐν Αἰγος ποταμοῖς ναυμαχίαν, μου καὶ τὰς ναῖς - λεσαν 'Aθηναῖοι καὶ τὰς εξῆς ἐλπHας ' καὶ γὰρ τὸ τεῖχος αυ- τῶν καθηρμο καὶ ἡ των τριάκονm τυραννὶς κατεστ' καὶ πολλαῖς ξυμφοραῖς περιέπεσεν ἡ πόλις, ἄς ῆκρίβωσε Θεόπομπος. ῆν δὲ των πάνυ κατὰ γένος 'A remi δοξαζομενων. ὁ6Soυκυδίδος. δεινος ει δόξας εἶναι ἐν τω χθειν προ τῆς συγγραφῆς προίστο των πραγγάτην ' πρώτην δὲ τῆς ἐν τολέγειν δεινότητος τῆνδε ἐποι)σατο τὸν ἐπίδειξιν. Πυριλάμπης γαρ τις τῶν πολιτῶν ἄνδρα φίλον και ἐρώμενον ἰδιον δια τινα ζολοτυπησας ἐφονευσε ' ταύτης δὲ τῆe dian: ἔν
'Aρείω πάγω κινουμενης πολχὰ τῆς ιδίας σοφίας ἐπεδείξατο, αὐλογίαν ποιούμενος υπἐρ τοὐ Πυριλάμπους, καὶ Περικλε- ους κατογοροῖντος ενίκα. οθεν καὶ στρατηγὸν αυτόν ἐλομέ- των Ἀθηναίων, ἄρχων προίστο τοὐ δομου. μεγαλόφρων7δἐ εν τοῖς. πρόναοι γενόμενος, ἄτε φιλοχρηματων, ουκ εῖα τον πλείονα χρόνον προστατεῖν τοὐ δῆμου. πρῶτον μἐν γὰρ οπιτοῖ Ξενοκρίτου, ώς Σύβαριν ἀποθω σας, ῶς ἐπανῆλθεν εἰς- νας, συγχύσεως δικαστηρίου φευγων ἔάλω ' υστερον δὴ
59쪽
ἐξοστρακίζεται ετη δέκα. qείγων δε ἐν χγίνη διέτριβε. κἀ-
ωει λέγεται τὰς ἱστορίας αὐτον συντάξασθαι. τότε δε τροφιλαργυρίαν αυτοὐ μάλιστα ψανερὰν γενέσθαι. ἄπαντας γὰa ἐμνῆτας καιατοκέων ἀναστάτους ἐπο*σε. μετὰ δε τηνωτορὶαν φασὶ συντετάχθαι τ6 συγγραq ει το προοίμιον, ἐπειτῶν εν τψ πολεμω μίμνοται γεγονότων, ωπερ τῆς Aῆλον καθάρσεως, ἡν περι το ε νον ετος ἔπι Εὐθυνου ἄρχοντος γεγενῆσθαί φασι. eέμν'rαι δε ἐν avr6 -ὸ τῆς του πολέμου τελευτῆς λέγων ' τον τελευτῆν τοῖδε τοὐ πολε ιου.
λησιν ἐγένετο και μερει τινι τῶν βαρβάρων, ὼς δε εἰπεῖν καὶ πι πλεῖστον ανθρώπων. πληρώσας δε την ογδόζν εστορίαναπέθανε νόδω. σφάλλονται γὰρ Οι λέγοντες μῆ Θουκυδίδου 10εῖναι την ὀγδό ν, ἀλλ' ετέρου συγγραφέως. τελευτήσας δ' ἐν ' - ντσιν ετάφη πλοσίον τῶν Μελιτίδων πυλῶν, ἐν χω- his τῆς 'Aττικῆς o προς ορεύεται Κοίλη , εῖτε avrὁς επανελθὼν Ἀθονα ε εκ τῆς φυγῆς τού ὁρισθεντος χρόνου πλο- ρωθέντος, καὶ τελαυτ σας εν τj ἰδία πατρίδι, εῖτε μετακo - μισθέντων αὐτοδ τῶν ὀστέων απὁ Θράκης, ἐκεῖ καταστρέ- ' αντος τον βέο λέγεται γὰρ επ' ἶμΤότερα. και στῆλο τις ανέστοκεν ἐν τῆ Koίλν τούτο ἴχ6bσα - επίγραμμα.
60쪽
Λ. o lex mem . s. niax. Belchem, vii eunt ex Italia superiore Parisieri si bibliotlieeae iliatus esset, anno IBI IAustriacis redditus lilii nunc lateat nescitur. Scholia inerant, ad nicilium fere Iibriani ab antiqua manu scripta, deinde n
B. Vaticaniis I 26. meinbr. f. paullo niinore, DI. IBB. vera iunx a 32., vii singuli Iitteras Minent 60-70. Belaeri. Seraptura eonipendiis reserta ne De a iiiiiii Coistiniano 315.
Seliolia ab ea leni uianu adscripta. C. Laurentiantis plut. 69. eo l. 2. membr. f. max. Beh-keri. Uteris Πandibus et rotundis, Pae Platoniciun is renaeant. Versus liabet vieenos septenos, litterariam 26-29. Folia sex ait, initio reeentia. Sel olia et Ieniniata a reeontiori manu satis niuita, ab antivia rara, ne mo ante librant seclin-
in I 5-I46., octavi I-3I. eum e litia oomparavit. D. Marcianus 367. Bessarioneus. membr. f. niax. f. GI. versuum GD-64. Bel heri. Praeniissi In soliunt recoris vitam Thu didis habet. Be ceriis lit,mni septianum comparavit. E. Palatinus 252. Hei lciberg. niem . f. niax. f. 326. versuum 32. Belcheri ot in usum Popponis a Freninielio Fo- me Excussus. Scriptus ni anu Aristophanem Ravennateni et Photimn Marcianum referente. Hal, et et Marcelliniun. Seliolia nec niuita nolle anti Fa. Coniparavit Behhemia libro tertilini et sextum et prinii capita ea vae desunt 1,alirentiano. Mentoratur hic cod. a Fabric. bibl. gr. t. II. p. 729. Hari. F. Augustanus Rerier. p. 69. M. 40. , nunc Monacensis chlamit. nr. 430. membr. Batieri, cuius V. praef. P. 1RSeculo duodecinio anti Nior. Fallitur Fabrie. I. 1. de eod. Augustano, solunt Periclis orationein, ut nil, COInpleetente.