Thucydidis De bello Peloponnesiaco libri octo ad optimorum librorum fidem, ex veterum notationibus, recentiorum observationibus recensuit, argumentis et adnotatione perpetua illustravit, indices et tabulas chronologicas adiecit atque de vita auctoris

451쪽

430 LIB. III. CAP. 96. δεξιq εχων τον Παρνασσόν, ἔ- καταβαί' ἐς Φωκέας, es προθυμως εδόκουν κατὰ τον Αθγαίων θεί ποτε ψιλίαν ξυ-Grρατεύειν η κῶν βία προς θῆναι ' και Φωκεῖσιν ἡδο ὁμο- ρού ἡ Βοιωτία ἐστί ύρας Οὐν ξυμπαντι τω στρατευματιαπὁ τῆς λυκάδος ἀκόντων Ἀκαρνάνων παρέπλευσεν ες α

χιον. κοινώσας δε την επίνοιαν τοῖς Ἀκαρνῆσιν, ώς ου προς-

εδεξαντο δια τος Aευκάδος τον οὐ περιτείχισιν, αυτὸς τν λοιπῆ στρατιῶ, Κεφαλλησι και νεοσπνίοις καὶ Ζακυνθίοις καὶ 'Aθηναίων τριακοσiοις τοῖς επιβάταις των σφετέρων νεων, . αἱ γὰρ πεντεκαίδεκα των Κερκυραίων απῆλθον νῆες, εστράτευσεν ἐπ Αἰτωλους. ἄρμῆτο δε ε ξ Οἰνεῶνος τῆς Α κρίδος. οἱ δε ' Oζόλαι Ουτοι Aoκροὶ ξύμμαχοι ῆσαν, καὶ Iδειαυτούς πανσrρατιῶ απαντῆσαι τοῖς 'Aθηναίοις ἐς την μεσόγειαν ' ἔντες γὰρ ὁμοροι τοῖς Αἰτωλοῖς καὶ ὁμοσκευοι μεγάληωφέλεια εδόκουν εἶναι ξυστρατεύοντες μάχqς τε εμπειρία DGet ῆς εκείνων καὶ χωρίων. αυλισάμενος di τῶ στρατιδ εν του Λιὸς τοὐ Νεμείου τῶ ἱερω, εν ω ' Πσίοδος ὁ ποι τῆς λέγεται υπὸ των ταύτη ἀποθανεῖν, χροσθεν αυτῶ εν Nεμέα τοὐτοπαθεῖν, αμα τῆ ἔω ἄρας επορεύετο ες τ'ν Αιωλέαν. καὶ

Viger. p. 769, 213. Moκίarior I glistalli. ad IIonier. II. II. p. 307. τὰ Κροκύλεια δὲ

452쪽

LIB. III. CAP. 97. 93.

τἄλλα καταστρεψάμενος ουτως επὶ 'Oφιονέας, εἰ μῆ βουλοιντο ξυγχωρεῖν, ες παύπαπτον επαναχωρήσας θνατεὐσαιυστερον. τους δε Αἰταδους οὐκ ελάνθανεν αυτο ἡ παρασκευὴ Ουτε ε τε το πρῶτον ἐπεβουλεύετο, επειδὴ τε ὁ στρατος εςεβεβλῆκει, πολλῆ χειρὶ επεβοήθουν πάντες, acra καὶ οἱ εσχατοι Oφιονέων οἱ προς τον Μηλιακόν κόλπον καθ - κοντες Βωμιῆς καὶ Καλλιῆς εβοηθησαν. τῶ δε Λ μοσθένει 97τειόνδε τι οἱ Μεσσῆνιοι παρ νουν μερ καὶ τό πρῶτον ἀναδιδάσκοντες αὐτὀν τῶν Αἰτωλῶν ἄς εἰη ραδία ἡ αἶρεσις ἰέναι εκέλευον οτι τάχιστα επὶ τὰς κώμας καὶ μὴ μενειν εως αν ξυμπαντες ἀθροισθέντες ἀντιτάξωνται, τὸν δ' εν ποσὶν αεὶ πειρασθαι αἱρεῖν. ὁ δε τουτοις τε πεισθεὶς καὶ τῆ τύχη ἐλπίσας, ὁτι -δἐν αὐτῶ ἡναντιοὐτο, τους Λοκρούς Ουκἀναμείνας οἶς αὐτῶ εδει προσοηθῆσαι, νιλῶν γὰρ ακοντιστῶν ἐνδεῆς ῆν μαλιστα, εχώρει επὶ Ασαίου, καὶ κατὰ κράτος αἱρεῖ επιων. ἡπέφευγον γὰρ οἱ ἄνθρωποι καὶ εκ

θηντο επι τῶν λόφων τῶν υπερ τῆς πόλεως ' ἰν γὰρ εφυφηλῶν χωρίων ἀπέχουσα τῆς θαλάσσvς Θωῆκοντα σταδίους μάλιστα. οἱ δὲ Αἰτωλοί, βεβοηθηκοτες γὰρ ξδ' ῆσαν

ἐπι τb Αἰγέτιον, προςέβαλλον τοῖς Gθοναίοις καὶ τοῖς ξυμμάχοις καταθέοντες από τῶν λοφων ἄλλοι ἄλλοθεν καὶ 1ο- κόντιζον, καὶ oτε μεν ἐπίοι τὸ τῶν 'A ναίων στρατόπεδον, υπεχώρουν, ἀναχωρούσι δε επέκειντο ' κα. 4ν επὶ πολύ τομυύτη 4 μ ν, διώξεις τε καὶ υπαγωγαί. εν οἷς ἀμφοτέροις ηομυς ῆσαν οἶ 'Aθηναῖοι. μεχρι μεν οἶν οἱ τοξόται εἶχόν 92τε τὰ βόλ' αὐτοῖς και οἷοί τε ησαν χρῆσθαι, οἱ δε ἀντεῖχο τοξευόμενοι γὰρ οἱ Αἰτωλοὶ ἄνθρωποι ψιλοὶ ἰνεστέλλοντο επειδῆ δε του τε τοξάρχου ἀποθανόντος ουτοι διεσκεδάσθη--ν καὶ αυτοὶ ἐκεκμ κεσαν Γ καὶ J επὶ πολὐ τῶ αὐτῶ πόνω

Patet ex eius explicatione: τῶ δε δεμοσθένει et ιόνδε τε παoi νουν οἱ Μεσσῆνιοι, ἰέναι αυτον ἐαὶ κώμον ἐκάστην, διδάσκοντες αὐroν ors ραδία ἐστὶν ἡ α ὲεσις αυτῶν, πρὶν συστραφῆναι πάντας καὶ δμα γεμμ

453쪽

δη τραπόμενοι ἔφευγον in και ἐπιίπιοντες ἐζς τε χαράδρας ἄνεκβάτους καὶ χωρία ων οὐκ 'σαν οῦμπειροι διεφθείροντο '

και γὰρ ὁ ἡγεμών αὐτοῖς των οδῶν μόμων ὁ Μεσσήνιος

ἐτύγχανε τεθνηκώς. Οι δε Alrino. ες oντίζοντες nouoῖς μεν αυ ὐ εν τν τροπη κατὰ πόδας αἱροῖντες ἄνθρωποι --δώκεις και ψιλοὶ διεφθειρον. τοὐς δε πλεχος των οδῶν ἀμαρτάνοντας και ἐς τ ν υλον φερομένους, ὁθεν διίξω οὐκ ἡσαν, πῖρ κομισάμενοι περιεπίμπρασαν' πασά τε ἰδέα κατέστη τος φυγῆς καὶ τοὐ ολέθρου τῶ στρατοπέδω των Ἀθηναίων, μόλις τε ἐπὶ την θάλασσαν καἐ τον Οἰνεῶνα τῆς πικρίδος, οθενπερ και Αρμῆθησαν, οἱ περιγενόμενοι κατέφυγον. ἀπέθανον δε των τε ξυμμάχων πολλοὶ καὶ αυτῶν Ἀθηναίων ὁπλῖται περ. εῖκοσι μάιστα καἰ εκατόν, τοσουτοι

μεν τὸ πλῆθος καὶ πλαία ἡ αὐτὴ ' Ουτοι βέλτιστοι δο ἄνδρες

εν τῶ πολεμω τῶδε εκ τῆς Ἀθηναίων πόλεως διεφθάρησαν. ἔθανε δῶ καὶ ὁ ἔτερος στρατηγὸς Προκλῆς. τοὐς δε νεκρούς υποσπονδους ἀνεχόμενοι παρὰ τῶν Αἰτωλῶν καὶ ἀναχωρήσαντες ἐς παύπακτον υστερον ἐς τὰς 'Aθήνας ταῖς ναυσὶν εκομίσθησαν. Λημοσθένος δε περἰ Nαυπακτον καὶ τὰ δωρία ταὐτα ἡπελείφθη, τοῖs πεπραγμένως φοβούμενος τοὐς

Αθηναίους.

99 κατὰ δε τοὐς αυτούς χρόνους καὶ οἱ περὶ Σικελίαν Ἀθηναῖοι πλεύσαντες ἐς την -κρίδα εν ἀποβάσει τέ τινι τους πρ βοηθῆσαντας -κρῶν εκράτησαν καὶ περιπόλων αἱρολσιν ὁ ην ἐπι τῶ 'Aλγι ποταμῶ.I00 1 οὐ δ' αυτοὐ θέρους Αἰτωλοὶ προπέμψαντες πρότερον ἔς τε Κόρινθον καὶ ἐς Αακεδαίμονα πρέσβεις Tόλοφόν ira τον ' ιονέα καὶ Boριάμν τον Εὐρυτεια καὶ Tίσανδροντον 'Aπόδωτον πείθουσιν τε πίσι πέμψαι στρατιὰν ἐπὶ μύπακτον διὰ τον τῶν Ἀθηναίων επαγωγῆν. καὶ εξέπεμψαν Αακεδαιμόνιοι περὶ το φθινόπωρον τριαιλίους ὁπλίτας

Ila, quae cognoscere licet-ipso. Id quod aeciperem ad rellianendani tilgatam, si κἄὲ ἐπὶ πολύ c in ἐκεκμῆκεσαν ivligi liceret. uiuod cum licti non possit, sed pateticlitae tuae ad ξυνεχόμενοι

454쪽

IU. CAP. I 0 I. I 02. 43sτων ξυμμάχων. τουτων ῆσαν πεντακόσιοι ἐξ Ηρακλεως τοεν Tραχῖνι πόλεως τότε νεοκτίστου οἴσος ' Σπαρτιάτης δ ῆρχεν Ευρύλοχος τῆς στρατιῆς και ξυνηκολούθουν αὐτῶ Μ κάριος καὶ Μενεδαῖος οἱ Σπαρτιῆται. ξυλλεγέντος δε τοὐ Ioa στρατεύματος ες Λελφοῖς επεκ ρυκεύετο Εὐρύλοχος -κροχαοῖο ' δόλαις διὰ τούτων γὰρ ἡ οδὸς ἐν ες μυπακτον, καὶ ἄμα των 'Aθοναίων εβούλετο ἀποστῆσαι αυτούς. ξυνέπρα ooν δἐ μάλιστα αὐτῶ των -κρῶν ' φισσῆς, διὰ το των Φωκέων ἔχθος δεδιότες ' καὶ αυτοὶ πρῶτον δόντες ομερσυς

και τούς ἄλλους ἔπεισαν δουναι φοβουμενους τω ἐπιοντα Ioτρατόν, πρῶτον μεν ουν τοῖς γόρους αὐτοῖς Μυονεας,

Μεσσαπίους καὶ Πιταιέας καὶ πιλαίους καὶ λοφωνίους καὶ ' Ησσίους καὶ Οἰανθέως. Ουτοι καὶ ξυνεστράτευον πάντες. ' O αλι δἐ Ῥῆρους μἐν ε3οσαν, ξκολούθουν δὲ - και Ἀχι οὐκ εωσαν ὁμ ρους πρὶν αυτῶν εIλον κώμην Πόλιν δνομα ἐχουσαν. επειδῆ δὲ παρεσκεύαστο πάντα καὶ τοὐς I02- ρους κατέθετο ες Κυτίνιον τό Aωρικόν, ἐχώρει τω στρ τω επὶ τον Nαύπακτον διὰ των -κρῶν, και πορευόμενος Οἰνεῶνα αιρεῖ αυτῶν καὶ Εὐπάλιορο - γὰρ προςεχώροσαν.

γενόμενοι δ' εν τῆ μυπακτία, καὶ οἱ Αἰτωλοι ἄμα ξδqπροσεβοωοκότες, ἐδήουν την γην καὶ τὸ προάστειον ὐτείχιστον ἔν εἶλον' επέ τε Μολύκρειον ἐλθόντες τον Κορινθίων μἐν αποικίαν Ἀθοναίων M υπήκοον αἱρούσι. Λομοσθένης δὲ ὁ Ἀθηναῖος, ετι γὰρ σύγχανεν ἄν μετὰ τὰ εκ τῆς Αἰτωλίας περὶ μύπακτον, προαισθόμενος του στρατοῖ καὶ δείσας περι αυτῆς, ἐλθών πείθει λαρνῶνας χαλεπῶς διὰ τον ἐκ τῆς λυκάδος ἀναχώρησιν βοηθῆσαι μυπάκτω. καὶ πέμπουσι μετ αυτοὐ επι των νεῶν χιλίους ὁπλίτας, οῖ ἔρ-

ελθόντες περιεποίησαν τι χωρίον. δεινὸν γὰρ ὴν μὴ μεγάλου

455쪽

43a LIB. III. CAP. I 03. 104. ἀνεχώρησαν οὐκ ἐπὶ Πελοποννῆσου, αλλ' ἐς τὸν Αἰολίδα

τὸν νυν καλουμένην Καλυδῶνα καὶ Πλευρῶνα καὶ ες ταταύτη χωρία καἐ ες IIρόσχιον τῆς Αἰτωλiας. οἱ γὰρ Ἀμπρακιῶται ελθόντες προς αυτούς πείθουσιν τε μετα σφῶν γει τε τῶ Ἀμφιλοχικῶ καὶ Ἀμφιλοχ' τῆ αλὶν επιχειρῆσαι και Ἀκαρνανία, ἄμα λέγοντες οτι ξν τούτων κρανήσωσι, παν το πιπειρωτικον Aακεδαιμονίοις ξύμμαχον καθεστηξει. καὶ ο μεν Εὐρυλοχος πεισθεὶς καὶ τοὐς Λἰxωχούς ἀφεὶς ησύχαζε τω στρατω περὶ τούς χωρους τούτους εως τοῖς --πρακιώταις ἐκστρατευσαμένως περὶ το υργος δέοι βοοθεῖν.

I 03 οἱ δ' εν ιν Σικελία Ἀθηναῖοι τού επιγιγνομένου χει μῶνος επελθόντες μετὰ τῶν Ἐλλῆνων ξυμμάχων καὶ oσοι Σικελῶν κατὰ κράτος ἀρχόμενοι ὁπο Συρακοσίων καὶ ξύμμαχοι οντες ἀποστάντες αυτοῖς απὰ Συρακοσίων ξυνεπολέμουν, ἐπ 'A'σσαν - Σικελικον πόλισμα, ου τ'ν ἀκρόπολιν Συρακόσιοι εἶχον, προςέβαλον καὶ ως Οὐκ εδύναντο ἐλεῖν, ἀπIεσαν. εν δε Ἀ αναχωρήσει ὁστερως 'Aθοναίων τοῖε ξυμμαχοις ἄναχωρούσιν επιτίθενται οἷ εκ τοὐ τειχίσματος Συρακοσιοι, και πρ πεσόντες τρέπουσέ τε μέρος τι τού στρα, τοὐ καὶ ἀπέκτειναν οὐκ oλίγους. καὶ μετὰ τοὐ- -ὁ τῶν νεῶν ὁ Θάχος καὶ οἱ 'Aθηναῖοι ες την -κρίδα αποβάσεις τινὰς ποιησάμενοι κατὰ τον Καικῖνον ποταμὸν τούς προς-

βοηθοῖντας Aoκρῶν μετὰ Προξένου τοὐ Καπάτωνος ἄρτριακοσίους μάχy εκράτησαν καὶ oπλα λαβόντες ἀπεχώρησαν. 104 2 οὐ δ' αυτοῖ χειμῶνος καὶ Λῆλον εκάθηραν 'ὼθοναχικατὰ χρησμον δὴ τινα. εκάθηρε μεν γάρ καὶ Πεισίστρατος ὁ τύραννος πρότερον αυτήν, οὐχ ἁπασαν, ἀλx osoν απὸ τού

ν σω μῆτε εντίκτειν, ἀλx ἐς την ' 'νειαν διακομίζεσθαι. απέχει δε ἡ ' 'νεια τῆς Λ λου οἴσως oλθον ἄςτε Πολυκράτης ὁ Σαμίων τύραννος ἰσχύσας τινὰ χρόνον ναυτικω καὶ τῶν τε ἄλλων νήσων ἄρξας καὶ τον ' νειαν ελών, ἀνέθηκε τω Aπολλωνι τω Λολ- ἁλύσει δήσας προς την Βῆλον. καὶ

την πεντετορίδα τότε πρῶτον μετὰ τον κάθαρσιν ἐποίησαν

VI, M.

104. Vid. Rtilinicen. ep. erit. p. 8. De Ephesiis v. Locellani

456쪽

I IB. III. CAP. I 04. 435or Ἀθναῖοι, τα Et λια. ην δέ ποτε και - πάλαι μεγάλο

ξi νοδος ἐς τον Βῆλον των 'Iώνων τε καὶ περικτιόνων νησιω- τῶν ' ξύν τε γὰρ πναιξι καὶ παισὶν εθεώρουν ἄπερ νυν ἐς τὰ πιέρια ' μνες, καὶ πῶν ἐποιεῖτο αὐτόθι καὶ γυμνικὸς καὶ μουσικός, πρους τε αννον αὶ πόλεις. δηλοῖ δε μάλιnτα - ρος οτι τοιαύτα ην εν τοῖς επεσι - δε, α ἐστιν - προοιμίου Ἀπόλλωνος 'au με AMω, Φοῖβε , μάχιστα γε θυμὸν mepθης,

γὰρ es λιακὸν χορὸν των γυναικῶν δμνῆσας ετελευτα τουεπαίνου ἐς τάδε τὰ ἐπο, εν οἷς καὶ ἐαυτοῖ επεμνήσ '

τοσαῖτα μἐν 'Oμηρος ετεκμ οίωσεν ἔτι ην καὶ το πάλαι μενδο ξύνοδος καὶ εορτῆ εν τῆ Λ λω ' υστερον δε τοὐς μἐν χοροῖς οἱ νησιῶται καὶ οι 'Aθηναῖοι μεθ' ἱερῶν ἐπεμπον, τὰ δὲ περὶ τούς ἀγῶνας καὶ τὰ πλεχτα κατελύθη υπὸ ξυμ-

ubi Nomitannus nillil de hac re suspicatus nil fere se toris uel iuexplicandis verbis καταλύων το neoo μιον. Rulai LPI . DP. Eris. p., 91. At Herni anniis nenii trem ApErat fore, ii ii vel ba Tlilio ' litiis tεχείτα - ἔnν pro Rulini et si opinione inturpi 'etellii'. Gi civilis, Rit, urg Inient hi in peti posset e Verbis Aristrilis, nisi liic e solo - Iliiic diale vides et ur hunc li muum cognitum liabuisse.

457쪽

ησαν καὶ ἱπποδρομίας ι oI05 Tod δ' αὐτού χειμῶνος υμπρακιῶται β ε' - πο- μενοι Εὐρυλόχω την στρατιὰν κατέσιον, εκστρατευονται ἐπι Αργος το Ῥμqιλοχικὸν τριπιλίοις οπλίταις, καὶ ἐς λόντες ἐς την Ἀργείαν καταλαμβάνουσιν Uλπας, τεῖχος ἐπι λοψου Τουρδν προς τη θαλάσση, o ποτε Ἀκαρνὰνες τειχισαμεν ικοινῶ δικαστ ρίω ἐχρῶντο ' απέχει δε α ὁ της Ἀργείων πο- λεως επιθαλασσέας ούσης πέντε και εἰκοσι σταδίους μάλιστα.

Ἀμφιλοχίας ἐν τουτφ τω φωρίω o Eρῆναι καλεῖται, φυλα σοντες τους μετὰ Εὐρυλοχον Πελοποννησίους μη λώσωσι προς τοὐς Ἀμπρακιώτας διελθόντες, εστρατοπεδευσαντο. πέμπουσι δε και επὶ Λημοσθένην τον ἐς τον Aιτωλίαν Ἀθηναίων στρατηγήσαντα, μως σφίσιν ἡγεμὼν γίγνqται, καὶ ἐπὶ τὰς εἰκοσι ναῖς υ ναίων H εππον περὶ Πελοπόννησονουσαι , ων ῆρχεν Ἀριστοτέλης τε o Tιμοκράτους καὶ Ἱεροφῶν ὁ Ἀντιμνῆστου. ἀπέστειλαν δε καὶ ἄγγελον οἷ περὸ τας Ouπας ' πρακιῶται ἐς την πόλιν κελεύοντες σφίσι βοηθεῖν

πανδημεί, δεδιότες μῆ or μετ Mρυλοχου οὐ δύνωνται διελθεῖν τους Ἀκαρνῶνας καὶ σφίσιν ῆ μνωθεῖσιν ἡ μάχη γ I νοται ' ἀναχωρεῖν βουλομένως -κ aσφαλές. οἷ μεν ουν τ ειρυλοχου Πελοπονν σιοι Aς ῆσθοντο τους ἐν ολπαρη' πρακιώτας ἡκοντας, ἄραντες ἐκ τos Προσχίου ψοεθουν, κατὰ τάχος, και διαβάντες τον Ἀχελβον ἐχώρουν δε υκαρνανίας Οἴσης ἐρημου διὰ την ἐς Αργος βοήθειαν, εν δεξιῆμεν ποντες την Στρατίων πόλιν καὶ την φρουρὰν αυτῶν, εναριστερ. de τον ἀλλον Ἀκαρνανίαν. κώ διελθόντες την Στρατιων νζν ἐχώρουν διὰ τῆς Φυτίας καὶ αυθις Μεδεῶνοι παρ' εσχατα, ἐπειτα διὰ Aιμναίας ' καὶ επέβησαν τῆς Ἀγραίων, οὐκέτι Ἀκαρνανέας, φιλίας δἐ lat. λαβόμενοι δε os Θυάμ- Ορους, o ἐστιν ἀγροῖκον, ἐχώρουν δι α Οὐ καὶ κατέβησαν ἐς τρο ' γείαν νυκτὸς μη, καὶ διεξελθόντες με--ξυ τῆς τε Ἀργείων πόλεως καὶ τῆς ἐπὶ μῆναις Ἀκαρνάνων φυλακῆς ελαθον καὶ πρ έμιξαν τοῖς ἐν 'Oλπαις υμπρα I07 κιώταις. γενόμενοι δἐ ἀθρόοι δμα τῆ ημέρα καθίζουσιν ἐπιτὸν Μητρόπολον καλουμένην καὶ στρατόπεδον ἐποιὴσαντο. υ ναιοι δὲ ταῖς εἰκοσι ναυσὶν - πολλο υστερον παραγιγνονται G τον Ἀμπρακικον κόλπον βοηθουντες τοῖς Ἀργείοις,

458쪽

LIB. IIL CAP. I 08. 437 ἐξ 1κοντα M τοξότας Ἀθηναίων. καὶ αἱ μεν νῆες περὶ τὰς Oλπας τον λόφον ἐκ θαλάσσος ἐφώρμουν' οἱ δε Ἀκαρνῶνες καὶ Ἀμφιλοχων ολθω, οἱ γὰρ πλείους υπι υμπρακιωτῶν βία κατείχοντο, ἐς τὸ υργος Met ξυνελολυθότες παρεσκευάζοντο ἀς μαχουμενοι τοῖς ἐναντίοις, καὶ ηγεμόνα τοὐ πανcός ξυμμαχικοῖ αιρούνται Λημοσθένο μετὰ των σφετέρων Πτρατηγῶν. O δε προ γαγὼν εγγὴς τῆς ολπος ἐστρατοπεδεύσατο '

χαράδρα δ' αυτούς μεγάλ' διεῖργε. και πέρας μεν πέντε ἡσυχαζον, τῆ δ' tardi ἐτάσσοντο ἀμφότεροι Aς ες μάχην.καὶ, μεῖζον γὰρ ἐγένετο καὶ περιέσχε τὰ των ΙΙελοποννησίων στρατόπεδον, ὁ δε Λημοσθένης δείσας μὴ κυκλωθῆ λοχίζει ες oδόν τινα κοίλην καὶ λοχμώδ' ὁπλίxας καὶ ψιiους ξυναμφοτέρους ες τετρακοσίους , ὁπως κατὰ ia υπερέχον των ἐναμ ετίων εν τη ξυνόδω αυτῆ ἐξαναστάντες ουτοι κατὰ νώτου γίγνωνται. ἐπεὶ δῶ παρεσκευαστο ἀμφοτέροις, ἰεσαν ες Ιει- ρας , Λημοσθένης μεν τό δεξιὸν κέρας ἐ:χων μετὰ Μεσσηνίων καὶ Ἀθηναίων οὶ - τὸ δε ἄλλο Ἀκαρνάνες ώς εκαστοι τεταγμένοι ἐπειχον καὶ Ἀμφιλόχων οἱ παρόντες Δοντισταί. Πελοποννήσιοι δἐ καὶ ' πρακιῶται ἀναμὶξ τεταγμένοι πλὴν Μαντινέων Ουτοι δἐ εν τῶ εὐωνύμω μἀλλον καὶ ου τὸ κέρας ἄκρον εἰχοντες ἀθροοι ῆσαν, ἀλλ' Εὐρύλοχος ἐσχατον εἶχε τὸ εὐωνυμον καὶ οἱ μετl αὐτοῖ, κατὰ Μεσσηνίους καὶ Λημοσθένην. ώς δ' ἐν χερσὶν ξδ' ὁντες περιέσχον τῶ κέρα I03

οἱ Πελοποννῆσιοι καὶ ἐκυκλοῖντο τό δεξιὸν των εναντίων, οἱ

ἐκ τῆς ἐνέδρας Ἀκαρνῆνες ἐπιγενόμενοι αυτοῖς κατὰ νώτου πρ πέπτουσί τε καὶ τρέπουσιν ῶς μ τε ἐς ἀλκῆν ὐπροελται φοβοθέντας τε ἐς ψυγῆν καὶ τὸ πλέον τοὐ στρατευματος καταστῆσαι' ἐπειδi γὰρ εἶδον τό κατ ειρύλοχον καὶ ο κράτιστον nν δι θειρόμενον, πολλῶ μὰλλον ἐφοβούντο. καὶ οἰμεσσῆνιοι ἄντες ταύτη μετὰ τοὐ Λημοσθένους τό πολύ τούεργου ἐξῆλθον. oι δἐ υμπρακιῶται καὶ οἱ κατὰ τὸ δεξιὸν κέρας ἐνίκων τὸ καθ' εαυτοὐς καὶ προς τὸ Αρχος ἀπεδίωξαν ' καὶ γὰρ μαχιμώτατοι τῶν περὶ ἐκεῖνα τὰ χωρία τυγχάνουσιν δντες. ἐπαναχωροῶντες δὲ Aς ἐωρων το πλέον νενικομένον καὶ οἱ ἁλλοι Ἀκαρνὰνες σφίσι προςέκειντο, χὐεπῶς διεσώζοντο ἐς τὰς ' λπας, καὶ πολλοὶ απέθανον αυτῶν, ἀrακτωρ καὶ οὐδενὶ κόσμω προπίπτοντες πλὴν Μαντινέων' ο τοι δὴ μάλιστα ξυντεταγμένοι παντὸς τού στρατOP ἀνεχώργαν. καὶ

459쪽

43ου

, oii Μενεδαῖος de τῆ υστεραία Εὐρυλοχον τεθνεωτος καἰνIακαρίου αυτος παρειλ φῶς τ1ν αρχην καὶ απορῶν μεγάλος ησσης γεγενομένqς ὁτω τρόπω η μένων πολιορκῆσεται εk τε γης καὶ εκ θαλάσσος ταῖς Arτικαῖς ναυσὶν ἀποκεκλ μένος, ηκαὶ ἀναχωρῶν διασωθήσεται, προςqέρει λόγον περὶ σπονδῶν καὶ ἀναχωρῆσεως Aqμοσθένει και τοῖς Ἀκαρνάνων στρατηγοῖς, καὶ περὶ νεκρῶν ἄμα ἀναιρέ ως. οἱ δε νεκροῖς μεν ἁπέδοσαν

καὶ τροπαῖον αυτοὶ εστ σαν καὶ τους εαυζῶν τριακοσίους

μάλιστα ἀποθανόντας ἀνείλοντο ' ἀναχώροσιν ει ἐκ μεν του προτανους Ουκ ἐσπείσαντο ἄπασι, κρυψα δε Λημοσθένης μετὰ τῶν ξυστρατηγῶν Ἀκαρνάνων σπένδονται Μαντινεῆσε καὶ Μενεδαίω καὶ τοῖς ἄλλοις ἄρχουσι τῶν Πελοπονν σίων και oσοι αυτῶν ησαν ἀξιολογώxατοι ἀποχωρεῖν κατὰ τάχος, βουλόμενος η ιλῶσαι τους Ἀμπρακιώtας τε καὶ τον μισθοφόρον ὁχλον τον ξενικόν, μάλιστα δε Αακεδαιμονίους καὶ IIελοποννησίους διαβαλεῖν ες τους ἐκείνη χριζων 'Lλληνας ως

καταπροδόν rες το εαυτῶν προυργιαίτερον ἐποιο σαντο. καὶ οἶμεν τούς τε νεκρους ἀνείλοντο καὶ διὰ τάχους ἔθαπτον, ἄρ- περ υπῆρχε, καὶ τ ν ἀποχάροσιν κρυφα olς ἐδίδοτο ἐπεβου-I IDλε ν. τῶ δε i A μοσθένει καὶ τοῖς 'Aκαρνῶσιν αγγέλλεται τους ' πρακιώτας τους εκ τῆς πόλεως πανδροεὶ κατὰ τον πρώτηνεκ τῶν υπῶν αγγελίαν επιβοηθειν διὰ τῶν ' φιλόχων, βουλομένους τοῖς ἐν 'Uλπαις ξυμμίξαι, εἰδότας Οὐδεν τῶν γεγενομένων. καὶ πέμπει εὐους τοὐ στρατου μέρος τι τὰς ὁδους προλοχιοὐντας καὶ τὰ καρτερὰ προκαταληφομένους,

καὶ τῆ ἄλλη στρατιῶ ἄμα παρεσκευάζετο βοθθεῖν επ' αὐτους

Iederit, Bened. hoc praetulit, quern sectitus Doederi. in Philol.

Aelytr. auis d. Schw. t. I. p. 308., negavit Graece vici posse : et e-λευ ro ν ως οφέ. ,,ως ὀφέ noe n odo intelli mendum est: παρέrεινera: όω et opε ἐτελεύτα, Pa Mie constraactio ni illi exquisitior videtur, qua iii ut librariis trali ii possit. Itiobeck. ad Phrynich. p. 47. not. Recte. Cons. V, I. αἰ s. to νδαὶ διεχέλυν ro μέχρι Πυθιων, i. e. in .eiae snem habebant continuatae usque ad I ythia. I, 71. μιχοι et Οὐ- de ἄρίσθω υμῶν ἡ βραδυτῆς, tibi vide. iii aniluani sate id uiri est, legi VIII, 23. τη αιτη Ῥέρα ἐς οφέ. ReliOl. σπεωσαι ἐπὶ της ἐσπέρας νῖν μόνον τὸ ὀψέ. uoc ad granin alicoriim praeceptionem spectat, si ii πρωί et oφέ non de Parte uti iiii ix diei, sed de tem- Dore in liniversit in dici volunt. T. Ρlio t. s. πρωί. Id ratum lial, iit

460쪽

MB. III. CAP. III. II 2. 439 ἐν τούτω δ' or Μαντινῆς καὶ οἶς ἐσπειστο πρόφασιν επὶ HI χανισμον καὶ φρυγανων ξυλλογῆν ἐξελθόντες ὐπαπροσαν κατ' oiθους, ἄμα ξυλλέγοντες ἐφ' ἁ ἐξῆλθον δῆθεν προκεχωρηκότες δε ἡδ' ἄποθεν τῆς 'in et octσσον ἀπεχώρουν.οὶ δ' ' πρακιῶται και οἱ αλλοι ὁοοι μεν ἐτυγχανον Ουνως ἀθρόοι ξυνελθόντες Aς εγνωσαν ἀπιόντας, ωρμησαν καὶ αυτοὶ καὶ ε ον δρόμω, επικαταλαβεῖν βουλόμενοι. οἱ δε

Ἀκαρνῆνες το μεν πρωτον καὶ πάντας ενόμισαν απιέναιασπόνδους Ῥοίως, καὶ τους Πελοποννησωυς επεδίωκον ' καἱ τινας αυτῶν των στρατογῶν κωλύοντας καὶ ψασκοντας ἐσπεῖσθαι αυτοῖς ξκόντισέ τις, νομίσας καταπροδίδοσθαι σφῶς' ἐπειτα μέντοι τους μεν Μαντινέας καὶ τους Πελοποννησίους ἀφίεσαν, τους δ' ' πρακιώτας εκτεινον. καὶην πολλὴ ερις καὶ ἄγνοια εἴτε ' πρακιώτ ς τίς ἐστιν εἴτε IIελοποννqσιος. καὶ ἐς διακοσίους μέν τινας αυτῶν ἀπεκτεμναν οἱ 3 αλλοι διέφυγον ες τὸν Ἀγραῖδα ὁμορον ουσαν,

καὶ Σαλύνθιος αυτ ς ὁ βασιλεῖς τῶν Ἀγραίων φίλος ἀν

τον μἐν μείζω νυκτὸς ἐπιγενρμέν ς οἱ προαποσταλέντες υπότου Θημοσθένους απι του στρατοπέδου Liαθόν τε καὶ i θα- . σαν προκαταλαβόντες, τόν δ' ἐλάσσω ἐγυχον οἱ Ἀμπρακιῶται προαναβάντες, καὶ ηυλίσαντο. ὁ δἐ Λημοσθένης δειπνῆσας ἐχωρει, καὶ το aλλο στράτευμα cinis εσπέρας ευθύς, αυτὸς

φιλοχικῶν ορῶν. καὶ ἄμα ἄρθρω επιπίπτει τοῖς ' πρακιω- ταις ἔτι εν ταῖς ευναῖς καὶ ου προησθ μένοις τὰ γεγενομένα, ἀλλα πολύ μὰλλον νομίσασι τοὐς εαυτῶν εἶναι ' καὶ γὰρ τους Μεσσηνίους πρώτους επὶτοδες ὁ 'μοσθένει προύταξε, καὶ προςαγορευειν ἐκέλευε, Λωρίδα τε γλῶσσαν ιέντας και τοῖς προφυλαξι πίστιν παρεχομένους, ἄμα δὲ καὶ Ου καθορωμένους τ' ἄφει νυκτός ἐYι Ουσης. ἄς ουν ἐπέπεσε τω στρατεύματι αυτῶν, τρέπουσι, και τους μἐν πολλούς αυτοὐ διέφθει-

II l. ἡκόντισέ τις J Schol. post alion explicandi conatiis addit: