Poetae lyrici Graeci Pindari carmina continens

321쪽

φοινικοεάνων ὁπότ' οἰχθέντος ουδρὰν θαλάμου Ib ευοδμον ἐπαῖωσιν ἔαρ φυτὰ νεκτάρεα.

τότε βάλλεται, τότ' ἐπ' ἀμβρόταν χέρσον ἐραταίων φόβαι ἐόδα τε κόμαισι μίγνυται, ἀχεῖ τ ομφαὶ μελέων συν αυλοῖς, 20 ἀχεῖ τε Σεμέλαν ἐλικάμπυκα χοροί.

καλέομεν, υπάτων μὲν πατερων γόνον μελπόμενοι, γυναικῶν τε Καδμείαν Σεμέλαν. non recte: nam καλέομεν μελπόμενοι non Rptura . quRndo qui loni oportebat poetain lito de se Eliisque eo risiliis aperie dicere, linque μελπεμεν ἔμολον coii venientissimum: lioqiae Σεμέλαν ferri potest, id quod vel sulioliastae Ioeus, quem ni odo adscripsi, arguit: foret tilite Σεμέλαν plane tollondum tariclitam interpretamenium: sed tueor ἔμολον, quamquam dici poterint πορευθεντ ές αοιδαν . . . μελπιμεν, Oratio uoIninus qui leni Platia et commoda. - V. 12. τε sori. Om. H. - Καδμειῶν Seliol. Isthm ., ut Boeckli coniecerat, v. Λαδμείαν. - ἔμολον HGu Aldia

qua nivis illo verum non sit n8secutus: ipse in epocclosi suspicatus eratn

εν 'Aργείς Νέμεα μάντιν os λανθάνει i. e. non sinit oblisis ij φοίνικος έανῶν ὁπότ' οἰχθέντος ουδρῶν θαλάμου, sed Neinen oninino nitena ab hoc loco, in libromiin lectione haud clulato ἐναργέα latet, sed ambigunnioAt, quo sit reserendum, potest cuni priorit,ua iungi, velut ἐναργέα θεόν. l ἐμὲ δ' ων μάντιν Ου λανθάνει, se i poterat poeta etiam dicere: ἐναργέα μὲν σάματ' ου λανθάνει. - V. 14. φοινικοεάνων II. Λ. Kocli correxit, uisi lii Oil φοινικοεανων scripsit, vulgo φοινικος ἔρνος, se i MPGGuI Alit. ἐανῶν, I τοινικοεάων, unile iitui olini εανῶν proposui. Moῶν, PMlλ ωραν. - V. 15. ἐπαλσιν, i ἐπάγοισιν. Conieci εὐό δμου ἐπαωs ζαρος, cs. Alctici fr. 45 Ηρος ανθεμοεντος ἐπαιον ἐρχομενοι o.

μαισι. - 19. ἀχεῖ et ὀμφαὶ scripsi, et sic uerni auii ap. Sclinoide

δμφα. Nuci Apollon. Da se . de Syiit. 223: ώς Βοιώτιόν ἐστιν ἔθος, ομοιον et ψ παρα Πινδάρω 'Arεῖται ὀμφαὶ μελίων συν αυλοῖς, unde ΙIernauriuolim ἀχεῖταί τ' ομφαὶ scripsit. - V. 20. ἀχεῖ τε scripsi, atque ita etiam Hormann apud Schineide vini ina, vulgo υμνεῖτε, PHM οἰχνεῖτε, 13 ola νε ται. Ilerinanti olim ἀιεῖται Σεμέλαν.

322쪽

n eαὶ λιπαραὶ καὶ ἰοστέφανοι καὶ αοίδιμοι ,. Ελλάδος ἔρεισμα, κλειναι Ἀθῆναι, δαιμόνιον πτο

λίεθρον.

Fr. 54. Schol. Arist. Actiarii. 673: παρὰ τὰ ἐκ τῶν Πινδάρου Λιθυράμβων At λιπαραὶ καὶ ἰοστέφανοι 'Aθῆναι. Suid. V. ἰοστέφανοι eadem omisso carin. titillo, et Zonar. 1114: Πίνδαρος, ἰοστέφανοι 'Aθῆναι. Aliet tua Seliol. Arist. Nub. 299: Πίνδαρος ' Λιπαραὶ καὶ ἀοίδιμοι. 'Eλ- λάδος ἔρεισμα, κλειναὶ 'Aθῶναι, ita Bekker, sed Ι libner nescio quaa actoritate at ταὶ λιπαρ. nillil inonens, nisi in V et Ald. lepti. Denique plano redintegrat Aristi tis Scliol. r Aristides eni in I 319: ἄκμων τό της σοφίας πρυτανεῖον καὶ τὴν τῆς 'Ελλάδος ἔστων καὶ τό ἔρεισuα.

Helch.: καὶ εἰ μ δενὰς ζtι τῶν παρὰ Μαντία μνημονεύεις, ι ν γουν ταις ἐκκλησίαις Μελανώπου ἔκαστο τε α κούεις λέγοντος ' Aῖ τε λια. καὶ ἀοιδ. Ἐλλ. ἔρεισμ' Ἀθάναι. Καὶ ο τι Πινδάρου του Θηβαίου ἔπος τουτό ἐστιλθοντος, καὶ ο τι ἐζημίωσαν αυτὸν Θοβαῖοι et os ro ποιῆσαντα τὸ ἔπος,οι δὲ ὴμέτεροι πρόγονοι διπλῆν αυτῶ τὴν ζημίαν απέδοσαν, μετὰ τον καὶ εἰκόνι χαλκῆ τιμῆσαι. Indo Iso cich recepit αῖ τε, ni cod. R ω τε. itaqtie iani diiciti in correxi ai ταί, coli. Arist. Εqq. I 329: Ω ταὶ λιπαραὶ καὶ ἰοστέφανοι καὶ ἀριζήλωτοι 'χθῆναι, ubi Scilol. ἀπδ Πινδάρου παρ- ώδηται. 'niatqtie Eustalli. prooein. 28: ἐχθρὰ δέ .φασι φρονουντωναλληλοις Αθηναίων καὶ Θηβαίων, ἐπεὶ ἔγραψε που ' Ω ταὶ λιπαραὶ καὶ μεγαλοπόλιες Ἀθῆναι congii itinavit cum initio Pylli. VII in κατὰ δε τινας, ἐπεὶ ἔρεισμα Ἐλλάδος ἔφη τὰς Ἀθήνας, ἐζημίωσαν αυτὸν Οἴ Θηβαῖοι χιλίαις δραrμαῖς, ας ἐξέτισαν υπερ αυτοὐ Aθηναῖοι ώς φιλαττικου. celebrem locunt praeterea respici lini Isoc. ilo anti l. 166: Πίνδαρον μὲν τὸν ποιητὴν οἱ προ ημῶν γεγονότες ὐπὲρ ενὸς μόνον ρῆματος. O τι τὴν πόλιν ἔρεισμα τῆς Ἐλλάδος ἁνόμασεν, ουτως ἐτίμησαν, ἄστε καὶ πρό -

licit μισθός τουτό γε τῶν εἰς τὴν πόλιν ἐπαίνων βραχέων δ ή τινωνον των. Boeckli autem coniecit plitra ex lio e carini ne petiisse II iutoriumor. XVI 2 do Constantinopolit Kαί μοι δοκεῖ fBoockli δοκωὶ καὶ τῆς Πινδαρου λύρας λαβὼν μέλος ἐκεῖθεν εἰε αυτὴν αναρρθέγξασθαι, εἰ καὶ τῆς Ἐλλάδος μὲν εἰπεῖν ἔρεισμα μικρόν, o περ εἰς τὰς Αθήνας ἰσται Πινδάρω, πάσης δὲ τῆς οφ' ἐλιον ἐδιστον ἄγαλμα, σὲ μὲν καὶ IIοσειδῶν ὁ βασιλευς ο θαλάσσιορ γλαυκοῖς περιβάλλει τοῖς κύμασιν ota τινα νύμΨην Ναῖδα, καὶ πανταχοπιν περιπτυσσει καὶ γέγηθε, σὲ δὲ Νηρηχων αλι- πορφυρων Ioροὶ ακροις ἐπισκιρτῶντες τοῖς κύμασι κύκλω περὶ πῶσαν

χορευουσι κτλ. Sed hoc satis incerti in .

323쪽

Dθι παῖδες 'Aθαναίων ἐβάλοντο φαεννάν κρηπῖδ' ἐλευθερίας.

Kλυθ', 'Aλαλα Πολέμου θύγατερ, ἐγχέων προοίμιον, α θύεται ἄνδρες υπερ πόλιος) τον ἱρόθυτον θάνατον.

Fr. 55. Est halid dubie ex eo leni diui yrambo, ex quo fr. 54 vid. Plui. de glor. Atlae n. c. 7: ἐν τουτοις Πίνδαρος ἔρεισμα τῆς Ἐλλάδος προσεῖπε τὰς Ἀθήνας, Ουχ οτι . . . ἀλλ OTt πρῶτον, ως τησιν αυ- τός, ἐπ' 'Αρτεμισίω παῖδ ες Ἀθηνα ι, ν ἐβ. Fαεινὴ ν κρ. ελ., ἐπί τε Σαλαμῖνα καὶ Μυκάλχὶ καὶ Πλαταιαῖς, ωπ π ε ρ α δ α μά ν τ ι νοι στηρίξαντες την ἐλευθεριαν τῆς Ελλάδος παρέδοσαν τοῖς αλλοις ἀν-ώποις. tibi corto verba ἄσπερ ἀδαμαντινοι IIarturig ωτ' ἀδαμαντινοις αλοις στηρίξαντες) ex lioc ipso Pili lari raritillic t elatii vide atiir. Lil gitii ritorii iii aD. Plui. vit. Idio in ist. c. 8 : O δὴ καὶ Πινδαρος οὐ κακως εοικε συνιδών ἐπὶ τῆς ἐπ' Ἀρτεξισω μάχης εἰπεῖν' o θι sic Stephanti κ. lii riὀil π. A. l. φ α ε ννὰν Ηc φανερὰν, ia φαενῶν κ. ἰλ. et de Herod. in align. c. 34 iit,i item δτι I ὁθι , et sine poetae n. de sera n uininis virul. c. si ii ii om. Respicit Aristi l. II 251: ως φησι Πίνδαρος, κρηπῖδα τῆς ἐλευθερίας τοις Ἐλλησι βαλλόμενος Θεμιστοκλῆς . tibi seli. III 600 ρεισμα Ἐλλάδος eo in pnrat. - V. 1. 'Aθαναίων BO cicli, V. Ἀθηναίων. V. 2. κρηπῖδ', iii proe cilosi sumpsi κρηπίδ'. Fr. 56. Iniit. ile ἰlor. Atlieri. c. 7 ilo iiii perii tori luis Atticis, Miltiadis

et Tito in istoc toti litis: Ἀρήιος ὁ κῶμος ουτος, ἐκ γῆς ἄμα φάλαγξι καὶ στόλοις ἐκ θαλάσσης καὶ μεμιγμένοις σκέλοις καὶ τροπαίοις βεβριθώς 'Αλοθι, Ἐνυώ Ald. Bas. ἄννα ἐγώ, Κ ἀννα . . . γω, G ανάγω Πολέμου θ. ἐ. π. ἀμφυετε vel ἐντυετεὶ. ἄνδρες, τιν ἱερό τον θάνατον, ώς ὀ Θ ηβαῖος Ἐπαμινώνδας εἱπεν, υπερ πατρίδος καὶ τάφων καὶ ἴερῶν ἐπιδιδόντες Ιαυτους τοῖς καλλίστοις καὶ λαμπροτάτοις ἀγῶσιν. Xylan tur ot Wo ettoiit acli ῶς ὁ Θηβαῖος Πίνδαρος conieceriint Harti ing ποιητὴς scripsit), Hatipt ό ροηβαῖος ite loto vocabitio Ἐπαμινώνδας,

contra C. Fr. II erinnian viti uiti v rbo εIπεν inesso putat, et μεσεν coniecit, at Epaminorulae inermoria OmItino aliena ab liosi loco, et Pindari lineo esse etiam alitimis confimiantur, Inaximo sola olio Aesch. Pers. v. 49 quod Haupt o lictit, tibi cii in vulgo στευνται legitiir, solioli asta ille στεὐ- ται legit: κλυθι αλλα πολέμου θυγατερ ἀιθυεται ἄνδρες ἐν διθυράμβω ' ovτως στευται ἐνικόν αντὶ πληθυντικου. tia in Pirularici selie malis exempliatii ex I iiulari dilla Vrnnabib Rfferri Consentane tarn est. U. I. Plui. de fraterno ain. c. 11 sine poetno ii omine iiffert, ubi recto κλω '

324쪽

Πρὶν μὲν εἶρπε σχοινοτένειά τ αοιδὰ διθυράμβων καὶ τὸ σὰν κίβδαλον ἀνθρωποισιν ἀπο στομάτων.

. . . .. σοὶ κατάρχειν,

μῆτερ μεγάλα, πάρα ρόμβοι κυμβαλων ἐν δ κεχλάδειν κρόταλ αἰθομενα δὲ δας υπὸ ξανθαῖσι

πευκίας. probabiliter redintomavit ox Herodiano π. σχημάτων 60, 13: Πινδαρικὰν τὰ τοῖς πληθυντικοις ὀνόμασιν ενικὰ ρηματα ἔχοντα ἐπιφο

ρὰν, οἷον ἄνδoες ἐπὶ πόλεως sic A, vulgo υπὲρ πόλεωνὶ καὶ ἰαχει

βαρυφθεγκτῶν ἀγελαι λεόντων. unde υπὲρ πόλιος scripsi, Haupt υπὲρ πολιων. - ίροθυτον Haupt, ἱερόθυτον Plut. Ceterum de versuum descriptione ani bigi potest. Sunt autem iii versus, ut videtur, a ridem carnaeu refereatili, mule se. 54 et sr. 55 petita. Fr. 57Λ ot B ex uno eodemquo carmine petita esse locet Strabo

. . . πευκαις. την κοινωνίαν τῶν περὶ τον Uιόνυσον άποδειχθεντων νο

μίμων παρὰ τοις Ελλησι καὶ τῶν παρὰ τοις Φρυξὶ περὶ την Μητερα τῶν θεῶν συνοικειῶν ἀλληλοις. Fr. priust anetina affert Atlaὴ n. XI 467 B: και Πίνδαρος δέ φησι ' Πρὶν μεν ηοπε σχοινοτενείατα οἶδα καὶ το σὰν κίβδηλον απὸ στομάτων. adde X 455 Πίνδαρος δὲ προς την ἀσιγμο- ποιηθεισαν ωδην . . . ἐποίησε ' Πρὶν μὲν εἱρπε ΡVL εIρπεὶ σχοινοτενία τά οἱδα καὶ τὰ σάν τι =οηλον sita AB, nisi quod B σὰν, Ρ σαντιβόηλον, VL τι σὰν κίβδηλον) ανθρώποις V ανθρωποι, L Bas. ἄνθρωποι). Respiciunt Atlion. X 488 D, Enst. Il. 1335, 52 et Dionys. de eo N. verb. c. I 4: εἰσὶ δε οῖ ἀσίγμους ωδὰς ολας ἐποίουν. δηλοῖ δὲ τοὐτο Πίνδαρος. ἐν οἷς φησι ' Πρὶν μὲν ηριπε si Ἱρπεὶ σχοινοτενῆ φωνηεντα si σχοινοτε - νει ατα oιδα liaud cin bio ox Ath.) διθ. καὶ τό σὰν κίβδαλον ἄνθρωποι MG ἀνθρωποις). Rocte Boechii σχοινοτίνειά τ' ἄoιδὰ correxit.

Fr. 57Η. V. 1. καταρχειν Hormann , κατάρχει Rp. Strab. : tamen ossendit insolens apud antiquos scriptores usus fornine Retivae, non istinen καταχεῖν scribe nil irin, qtiemadmodum iam Reifico κατατεῖ coniecit. Sed Suspicor κοιαρ χεῖν vel κοαρχεῖν legeri luna e8se; κωταρ tος sive κω ταρχης dicet attra Cabiromi in saceritos. v. Ken Spe e. onornat. 108ὶ, κοιακ-. τηρ siVe κοακτηρ Taetiariorum saco Mos vide titillos Laconicos, in

Annal. Inst. Arch. XXXIII. - V. 2. μῶτερ μεγάλα, πάρα Boechia. vulm μῆτερ, πάρα μεγάλαι, et sic B ex core.) CEhis, μῆτερ, πάρα μεγάλοι reliqui. - 04μβοι, codd. 0οίμβοι. sori. ρύμβοι, i ii od posten etiana Mei

Deice Commerulavit. - . 3. κεχλάδειν Hermatin, codd. καχλάδων, cf. Hesych. κεχληδέναι, ψοφεῖν. - κρόταλ' scripsi, vulgo κρόταλα. - δὰς

325쪽

PINDARI FRAGMENTA.

Zε o' ἐγω παρά μιν αἰνέω μέν, Γηρυόνα, το δε μη . Ita φίλτερον σιγωμι πάμπαν ου γαρ δενικος ἁρπαζομένων των ἐόντων καθῆσθ'αι παρ έστω.5 καὶ κακον ἔμμεναι.

Tαν λιπαρὰν μὲν Αἰγυπτον αγχίκρημνον.

δέ, ω Γηρυόνη, ἐπαινῶ παρ' αυτὸν τόν υρακλεα. ὁ μὲν γὰρ τὰ οὐκ oντα ἀφείλετο ἐν βιαία χειρι, σο δεῶς ἀδικουμενος μάχην πρὰς αὐτὸν

327쪽

ΕΙΣ ΔΗΛΟΝ.

χαῖρ', ω θεοδμάτα, λιπαροπλοκάμου παίδεσσι Λατους ἱμεροέστατον ἔρνος, πόντου θυγατεο, χθονὸς ευρείας ακίνθτον τέρας, αντε βροτοί Aἀλον κικλησκοισιν, μάκαρες ὁ ἐν Ολυμπω τηλέφαντον κυανέας χθονὀς αστρον.

Francos. a. 169l : τὴν δε Aῆλον καὶ νάφην ἁνόμασαν. δι' αμφοτέρωνον μάτων πιστουμενοι το λεγόμενον, ἐπειδὴ ἀναφανεισα δήλη ἐγένετο. ἀδqλουμένη καὶ ἀφανὴς ουσα τὰ πύλαι' Xαιρ' ω κτλ. -- , . I. θεο-

328쪽

ον γαρ τοπάροιθε φορητὰ - κυμάτεσσιν παντοδαπῶν τ' ἀνεμων ριπαῖσιν αλλ' α Κοιογενης ὁπότ' ωδίνεσσι θυοισ' ἀγχιτόκοις ἐπεβα νιν, δη τότε τέσσαρες ὀρθαι πρεμνων ἀπωρουσαν χθονίων , 5 ἀν δ ἐπικράνοις σχέθον πετραν ἀδαμαντοπε διλοι κίονες' ἔνθα τεκοχ' ευδαίμον ἐπόψατο γενναν.

. G κάλλιον ἀρχομένοισιν η καταπαυομένοισιν,

η βαθυζωνόν τε Λατὼ καὶ Ἀπων ἐλάτειραν ἀεῖσαι;

l 'r. i,5. Strrabo X 485: Μυθεύεται γὰρ ἐνταυθα η Aητώ τὰς ωδινας αποθέσθαι του τε Ἀπόλλωνος καὶ τῆς χρτεμιδος γαρ τοπάροιθεν οὐ φορητά, φησὶν ὁ Πίνδαρος κτλ. om. DRgrn. Xy,

initium usque ad Kοεογενης no). ApparEt vel ex totilis loci sententia stropham hanu et antis tropliam continuo se excepisso, niSi quod strophne finis, antistroplino initiuiti interiit. - V. 1. πάροιθε φορητὰ κυμάτεσσι Scliol. Hona. oti. κ' 3. Crani. An. I 'ar. III 461, 7. Rust.

ριπαις. illai Βῆλος ex interpretations ad litum. Strabo παροιθεν οὐ φορητὰ κυμασί τε. sed κυματεσσι D a pr. m. a sec. κυμάτεσι ut CD - τ' ἀνεμων TZseliticho, vulgo copula deost. - V. 2. ἀλλ' ἡ Κοιογενης correxit Porson, αλλὰ Κοίου γένος Sclinei ter, Viil εο αλλὰ καὶ ὁ χει ος, Dαλλα καιογενqς, Ca ἀλλὰ καὶ ὁ γένης, Dic ἀλλ' ακαιογένης, hi αλλὰ και -

νοις Porson, δ' ἐπὶ κρανοῖς Bis, δ' ἐκρανοις li, δε κράνοις i, δ' ἐπὶ κραναῆ kno. - σa εθον, σχεδὸν Blc. - πέτραν , πέτρα Rhino. - V. 6. TE-κοω', τἐκοις Cl, τόκοις h, τέκειν no. - ἐποψατο om. no. - ἀδαμαντοπέδιλοι respicit Plutaro h. cle sac. in orbo lunae c. 6: την δὲ νην κατὰ Πίνδαρον ἀδαμαντοπέδιλοι κίονες περιέχουσιν. Cf. DrReteron SenecR Qu. Nat. VI 26: ,, Hanc Dolum) pli dosophi quo Hie credula natio dixeratnt

non Inoveri auctore Pindaro. . .

Ἀρχὴ προσοδίου τί κάλλιον ἀρ. η κ. η θοὰν λπων ἐλατῆρας ἀείδειν,

illa od per errorem ductum ex Aristoplianis versu, queu dixi. - U. l. fortasse καταπαυομένοις prReStat, atque o et lioc et ἀρχομένοις exhibet. IIartu nil cur divistin κατὰ παυομένοισι Scripi erit, ignor o. - V. 2. Ven. ἐλάτηραν. - Recto alitein Boeckh lluc respexisse connuit Pausaniana II

329쪽

ΕΙΣ ΔΕΛΦΟΥΣ.

. . . IDOς υλυμπίου Aιός σε, χρυσέα κλυτόμαντι Πυθοῖ, λίσσομαι πιρίτεσσί τε καὶ συν , φροδίτα ἐν ζαθέω με δεξαι χορῶ5 αοίδιμον IIιερίδων προφάταν.

Stis. I ii subsequuntur, resermuli stitit. suit ali leui iit viiletur εἰς Βία Αἰτναῖον conditiin .

Fr. 69. 70. Strabo XIII 626: Πίνδαρος δὲ συνοικειοῖ τοῖς ἐν τῆ Λιλικω τὰ ἐν ΠιθVκουσσαις, ἄπερ ἐστὶ πρό τῆς Κυμαίας, καὶ τα ἐν Σικελία, καὶ γὰρ τῆ Αἴτνη φησὶν υποκεῖσθαι τόν Tvφῶνα, τόν ποτε Λιλίκιον κτλ. Ρnti. I 16 ... καὶ πάλι μ' κείων κτλ. καὶ πάλιν ἀλλ'

330쪽

Kείνω μὲν Αἴτνα δεσμος υπερφίαλος

ἀμφίκειται.

iii od Stratio vult prolirent. Rospicero videtur lino Iulian. Epist. XXIV 395: Καὶ μην καὶ Πίνδαρος ὁ μηβαῖος τον ἀναίρεσιν τοὐ Tυφωέος ἐν ἐπινικίοις κ60vττων καὶ του μεγίστου τούτου γίγαντος κράτοῖ τῶ μεγίστφ βασιλεῖ των θεῶν περιτιθείς, ovi ἐτί φεν αυτῶ τῆς ευφημίας κρατύνει την υπερβολήν, ῆ oτι τον γίγαντα τονέκατοντακέφαλον ενὶ βλήματι καθελεῖν ῆρκεσεν. ώς ουδέ τινος αλλου εἰς εῖρας τοὐUιὀς ἐλθεῖν αντιμύχου γίγανγος νομισθέντος, η ον ἄν ἡ μη ne μόνον τῶν ἄλλων ἔκατὸν κεναίαλ ωπλισεν, οὐδὲ ετέρου τινος θεων η μό-ΦUιος ἀξιονικοτέρου προς ταύτην τοσούτου γίγαντος καθαίρεσιν ἄντος Fr. 70. V. l. αλλ' OIος, Dii αλλοῖος. - V. 2. Strationis litari Tυφῶνα πεντhκοντακέφαλον, liinc in proe citosi πε- κοντακεφαλλον scripsi, vita. Pliot. 188, 11: κυνοκέφαλον ' ἐν τοῖς δύο λλ λεγουσιν, ovτως 'Αριστοφάνης Eqq. 417ὶ cf. etiam Hesiod. Theog. 287 etap. Strati. I 13: 'Hμίκυνες καὶ Λυγμαῖοι καὶ μακροχίταλλοι. .Nunc Socutus sum Hermanuum, qtii emendavit Tυφῶν' εκατοντακάρανον, mrod continen dat Iuliani illo lociis et I nti. I 16, nil lo Seliol. Hes. Tlioor. 311: ὁ μὲν Πίνδαρος εκατοντακέφαλόν φησιν εἶναι τον τυφωέα, οὐ τος δὲ πεντqκοντακέφαλον. - Ζευς, riv Zεῖ. πατὴρ, Fr πάτερ, undo TMelluche scripsit κεραῖζες . .. Zεὐ πάτερ, qt Od sane convenienti inium est, si linoe ox carinino in Iovis la Onorent petita silui. - V. 3. resp. Schol. Lycoplir. 825. - ἐν. Boockli εἰν. I loni retulit haec a d scosi rari in Hieronem, ego propter D. M liuo revocavi.

Fr. 71. Crani. An. Par. III 292, 26: Πίνδαρος δὲ δωρικώτερον διὰ τῆς αι διτθόγγου ἐν Προσωδίοις' μεμναίατ' ἀοιδῆς. ser. ἀοιδῶς. Respieit El. M. 579, 3.