Poetae lyrici Graeci Pindari carmina continens

361쪽

Oi μεν κατωκάρα δεσμοῖσι δέδενται 139.

Φιλόμαχον γένος εκ Πε9σεος.

362쪽

υοδενδρον τέκμαρ αἰῶνος λαχοῖσαι.

υνδροδάμαντα δ' ἐπεὶ Φῆρες δάεν ριπαν μελια ὁ εος οἴνου,εσσυμένως ἀπο μεν λευκὸν γάλα χερσὶ τραπεζῆν ἄθεον, αυτόματοι δ' ἀργυρέων κεράτων

πίνοντες επλάζοντο.

οἴχεται Καινευς σχίσαις ὁρθῶ ποδὶ γῆν.

363쪽

. Iια βοων θερμα δ' εἰς ἀνθρακιὰν στέφαν πυρὶ δ' υπνόων τε σώματα ' καὶ τοτ εγὼ σαρκῶν τ ενοπαν ηδ οστέων στε i/oγμον βαρυν ην ἰθόντα διακρῖναι πολλος ἐν καιρῶ χρόνος.

βοῶν l θ ρμ' ὐδει ἀνθρακιὰν στέψαντα πυρίπνοά τε l σώματα ' και τότ' ἐγὼ σαρκῶν et ἐνοπὰν l εἱδον ηδ' ostio, ν στεναγμὸν εαρυν' i ην δε ἰδ. κτλ. Ego in proe cdosi: Uoια βοῶν κατέπινεν θέρμ' αλις ἀνθρακιὰν in

cctoris noecklii uni somitiis. Extremn sie videntiar corrigendi : σώματα

κνῖro τέ v ει' σαρκῶν τ' ἐνοπὰν νὴ δ' ὀστίων στεναγμὸν βαρυν l ην δια κρῖναι lδόντα πολλὰς ἐν καιρω χρόνος. Me inel o scripsit δοιὰ βοῶν l θερμὰν ἐς ἀνθρακιὰν τρέψας πυρπολέων τε ' σώματα. καὶ τοτ' ἐγὼ σαρκῶν τ' ἐνοπὰν l ἄιον) ήδ' ὀστέων στεναχμὸν βαρυν. ην ἰδόντα κτλ.l inrtune δοια βοῶν θερμὰν l εἰς ἀνθρακιαν στρέψεν πυριπνέοντα lGώματα ' .... ὀστεων l στεναγμῶν βαρύνθην ἰδών, τα διακρῖναι l πολ- χὐς ου παρῆν χρόνος, ex parte ustis Cnsn il Oni coniecturis, qui tentavitiinee: βρῖκε βοῶν θερμὰν εἰς ἀνθρακιὰν στρέψας πυριπνέοντα σώματα καὶ . . . βαρυνθην ἰδών, τα διακρῖναι πολλος ἐν καιρω χοόνος. Respieitti io Piniostr. Ini age. II 24: υργίζεται τῶ 'Hρακλεῖ ὁ Θειοδάμας otιδροῖν τι αυτῶ ἐπισtὰς ἀποστάττει τον ἔτερον τῶν βοῶν καὶ σιτεῖται, σφόδρα ἐθὰς ων του τοιούτου σιτι of Πρακλεῖ γάρ που παρὰ Πινδώρωἐνἐτναες, οπότε εἰς τ h ν τοῖ Κορώνου στέγην ἀφικόμενος σιτεῖται βουν ολον, ως μηδὲ τὰ οστία περιττὰ ηγεῖσθαι. Θειοδάμαντι δε περὶ βουλυτὰν ἐπιφοιτήσας καὶ πυρ κομt σά ιενος, ἀγαθοι δὲ ἐμπυρεύσασθαι καὶ os λίθοι. ἀπανθρακίζει τὰν βουν αποπειρώμενος τῶν σαρκῶν, εἰ μα- λάtro νται ηδη, καὶ μονονovχὶ ἐγκαλῶν τῶ πυρὶ ώς βραδεῖ.Fr. 146. i'lato oorg. 484 B: Uoκεῖ δέ μοί καὶ Πίνδαρος ἄπερ ἐγώ λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν τῶ ἄσματι ἐν ω λέγει, o τι Νόμος ο πάντων β.θ. τε καὶ ἀθ. Ovrος δὲ δ ti, φησίν, α γ ει. . . 'Hρακλ ο ς. ἐπεὶ ἀποLάτας, λέγει Ουτω πως ' το γὰρ ασμα οὐκ ἐπίσταμαι ' λέγει δ' o τι οὐ τε δόντος τοὐ Tqρυόio v λασα to τὰς βους' ώς τούτου ὀντος του δικαίου φυσει καὶ βους καὶ ταλλα κτήματα εἱναι πάντα τοὐ βελτίονός τε καὶ κρείττονος τὰ τῶν χειρόνων τε καὶ τῶν ἡττόνων. Boockli ceris et iii itio κατὰ φ υσι ν addenduin osse propter p. 488 B r Πῶς φὴς τὸ δίκαιον

364쪽

345 Νόμος ὁ πάντων βασιλευς

ατῶν τε καὶ αθανάτων ἄγει δικαιῶν τὸ βιαιότατονυπερτάτα χειρί τεκμαίρομαι

5 εργοισιν TIρακλεος ' ἐπεὶ Γηρυόνα βόας

ἔχειν καὶ συ καὶ Πίνδαρος , τὀ κατὰ φυσιν ἄγειν βία τον κρείττω τα τωνηττόνων. sed ibi potitis interplingenditin καὶ συ καὶ Πίνδαρος τὸ κατὰ φυσιν, αγειν κτλ. Favero tamen BOecklili sententino qui propterea etiam in priore Gorgia o loco coniecit ουτος δὲ δη φησίν, κατὰ φυσιν vel φυσει ἄγει) vi lotur Plato IV 714 D: καὶ Θαμέν που κατὰ φυσιν τὸν Πίνδαρον αγειν δικαιουντα τό μιαιότατον, ως φάναι. et multo magis u . III 690 B: πέμπτον γε ο Iμαι τον κρείττονα μὲν αρχειν, τὰ νηττω δὲ, ἄρχεσθαι. μάλα .γε ἀναγκαίαν αὐχην εχτιας. Xαὶ πλείστην γε ἐν ξυμπασι τοῖς ζωοις ουσαν καὶ κατὰ φυσιν, ὼς ο Θηβαῖος ἔφη ποτὲ

Πίνδαρος. At videtiir κατὰ φυσιν potius interpretiimti gratia ubique Rivatone adiectum: nam tuo itinus nitero loco Loetini ipsa Dimini i verba servata esse ere las proli ibere videntur, citiae stibi linctu Aunt: τὀ-μέγιστον, άς εοικε i αξίωμα εκτον αν γίγνοιτο, επεσθαι μὲν τὸν ἀνεπιστη - μονα κελευον, τον τρονουντα ηγεῖσθαί τε καὶ ἄρχειν ' καιτοι τοὐτογε, ω Πίνδαρε σοροώτατε, σχεδὸν Ουκ αν παρὰ φvσιν Θωλε .φαίην γίγνεσθαι, κατὰ φυσιν δέ, την του νόμου εκοντων αὐχην, αλλ' ου βίαιον πεφυκυῖαν. Minus etiam probiit Hos illius: Νόμος πάντων ὁ βασιλευς κατὰ την φυσιν. Ne lito Dissenio RAsentiendirin , qui putat alios παρὰ φυσιν let isso, ut poeta Scripserat πάντα δε παρὰ φυσιν, collato Plut. Protag. 337 D: ὁ νόμος τύραννος ὼν των ἀνθρώπων πολλὰ παρὰ τηνφυσιν βιάζεται. - Neque is tum fuisse apitii Pimiarum κατὰ τυσιν con- si rimat, Scit Ol. Pind. Nein. IX 35: ὁ δε ἰσχυρὰς ἀνὴρ το προυπάρχον δίκαιον καταπαύει ' ἐν ἄλλotς Πίνδαρος ' Νόμος . . . χειρί. Nulli tribueniluin Aristuli II 68, qui ex Platorio descripsit toti ini locum iis lue R i τεK. ζ. ἹIρ. ἐπεὶ ἀπριάτας. - Celet, erri main seritentiam de legis tinperio respiciunt Herodoti III 38: καὶ μοι δοκέει Πίνδαρος ποιῆσαι νόμον πάντων βασιλέα φησας εIναι. Pliit. ad Princ. iii loci. c. 3. vit. I ornet. o. 42, Oragon. adv. Cois V 255, Cleni. Str. I 427. II 438 v. l. 2), Dio Chrys. Or. LXXV p. 751, Iamblicli. ii p. Stob. Flor. XLVI 77, Liban. III 364. - V. 3. δικαιων τὰ βιαιότατον Scliol. Pind. et Aristi l. non solii in in vorsibus, sed otiani in explicatione, ap. Plat. vulgo βιαίως τὀ δικαιό τατ ον squilo antiqua satis clittogra pliata in Pindari eo licibus suisse vi letur), ubi βιαίων 'Ι ΣΥΦBCI, βιαιων , ona. F et I Za m. pr. VZana. see. πάνθ', et praeterea τὸ δικαιότατον oni. sed idem V in marg. δικαιων τό θιαιότατον. Fimnat hoc Plato ipse de IV 714 B: τιν Πίνδαρον αγειν δικαιουντα τὸ βιαιότατον. Respicit itii l. X 890 Ar ἰδιωτῶν τε καὶ ποιητῶν, φασκόντων εἶναι τὰ δικαιότατον, ore τις οῦν νικῶ βιαζόμενος, nil lo Luaan. III 30 ed. Reifice: δεδοικὼς αυτου Pin- lari) την διδαχον και φοβούμενος. μη τις των νέων ἀκουσας. ῶς υπες -

τάτη χειρὶ βιάζεται τὸ δίκαιον, ἀμελησας τῶν νόμων ἀσκεῖ τὼ

χεῖρε aliae ibi sui iunguntur de Anyto furti in Pindari versus iniim utante, fortasso ad dittogrnphia in illam reserenda sunt). et Boisson. An. Nov.

utroque l. Ηρακλεους. - ἐπεὶ Π β. et v. 6. 7 foliis servavit Schol. Aristi l.

III 408 adde Seliol. cod. Vatic. II 710): τὰ λοιπὰ τqς χρήσεως ην ουτως ἐπεὶ Γηρυόνου βόας Κυκλωπείων ἐπι προθύρων Eυρυσθέως συναιρεῖται ox. Vat. αναιρεῖται in καὶ Vat. καὶ εἰὶ ἀπριάτας ελασεν Vat. Ox. ηλασεν ὁ δε νους τοιουτος, ἐπειδη τὰς τοῖ Γηρυόνου βόας ου τε αἰτήσας

365쪽

OD II λεὼς ἀντιθέου μόχθυις νεότας ενέλαμφεν πρῶτον μὲν 'Aλκμήνας συυ υἱώ TρώΓον ἀμ πεδίον, καὶ μετὰ ζωστῆρας Aμοζόνος ηλθεν, καὶ τὸν γάσονος εὐ

ἐκτελέσσαις εἷλε M ήδειαν ἐν Κόλχων δόμοις.

366쪽

Συριον ευρυαίχμαν διεῖπον στρατόrin.

Πεπρωμέναν θῆκε μοῖραν μετατραπεῖνανδροφθόρον, ουδὲ σιγῆ κατερρυη.

responsione in rosereri liiiii cst, Iio ii iii tollexit Priscinulis, nec titui oti ii inrii titie lioc argiri iterato, ut fr. 154 v. l a v. 2 Grinion itina Plite in . l iniit ilian net inlii litatem siletio restiti ins potest ἀνδροφθόρων scri lii lxiit Pro litici extrema s)qiuba . num se ut uiatiue lani apta est uocessitudo, vix ut

367쪽

Νόμων ἀκουοντες θεοδμάτων κέλα/ον.

Tφαίνω δ' 'Aμυθαονίδαις ποικίλον ανδημα.

divolloiulos esso vorsiis crodibile sit. Scripsi ntito in v. I θῆκε tiro Lθηκε, iii Oil cuin iam Helio lorus reperisset, eo a d lucti s est, iit scrinritim litineosso sex istininret et non solii in eos ver8us qui iiiiic respo Miciat, nsci otinniulios plane diverni nii mera eodem revocaret. - Ur. 155. ταὶ δε Hernian nil in secutus fieripsi Pro αἴδὲ, qiurii pur so nunt ero versiis non officu, nam trine soret vel Rufi cori positu Pxempli in v. 2 sr. 154; quod si ταὶ δε scribi ii ii κ res 'Ondet laic versiis versui 1, et hoc μua lent Prisci uni verba, nisi sorto apud Priscianunt O inmissa sunt verba: in gemino pyrrhichium ei.

- Fr. 156 παρθένου δ' scripsi. in lilbris δ' deest: constat lito versi in pariter atquo r. 158 ex dilabus tripolitis ianthicis. - Fr. 157. respondo tsr. 154 v. I. - Fr. 158. respondet fr. 156. Fuit halui dii hio ἰνῶ δ l ου-

κτλ. Pro ἔπι Hormann et intra ετι. possis etiam lit ipsa oratio stabitu quatur. Cotemini in lioc carmine poeta Oedipi fortunam. qtii Aphin gena Suporavit, decantaverat, in quo Obuer potuit oti Ana Clitronis prae optorum mentio fieri. Fr. i59. Prisc. do me tr. coiti. P. 251 Lind. r , , I dein s Holici tomis Oxtendit Pindarum etiam trisul labos in sino versus posuisse: Νόμων θεόδμqτον κ . ecce in lioc iambo in fine tribraclivia posuit. i ii nec concate intris esse Potest cum conseqtiente, qltippe in consonanterii desinens. R νομον, Λ κουοντες. R θεονητον, V θεοχνη τον. Scripsi θεοδματων. Boec Ich θεόδματον. Versus videtur ex HyInno primo petitus et Cadmi nuptins portinere, qtin in 'tinin g minus versus illius carnainis non exint: scd opocli citiale diagra innan suerit. noscinitas. Fr. l60. Schol. Pind. Ne in. m. 116: έπεὶ το ποιημα υφάσματι παρεοικεν, ὼς καὶ αυτὰς ἐν αλλοις' υταίνω κτλ. ubi viligo 'Aμυθαωνίδαις.

368쪽

Μὴ προς απαπιας ἀναρρῆξαι τον ἀχρεῖον λόγον ἔσθ' ἴτε πιστοτάτα σιγῆς ὁδός κεντρον δε μάχας ὁ κρα

τιστευων λογος.

- - Δ

. . . . 'Ο γὰρ οἴκου ποτὶ μῶμον ἔπαινος κίρναται.

bδ ποποι, or ἀπαταται φροντὶς ἐπαμερίων

πις χολόπων αγαγε θρασυν ὁμιλον σφενδονῶσαι, ἱαποδάμων Λαναῶν βέλεσι πρόσφορον.

Fr. 162. Soliol. Diri l. N in. VII 89: ODδείς με ψέγει, oti ἐπαινῶ τοὐς Αἰγινήτας ' ου ναρ πολίτας οντας ἐμαυτου διὰ rosio ἐπαινῶ. προσ- χαρίζεσθαι γὰρ ἄν εδυκοον διὰ τὴν οἰκειότητα ἐγκωμιάζων' ὁ γὰρ κτλ.i iii dii ro proibasiliter tribilit Boo kl, Fr. 163. Aristi id. II 647: Καὶ πάλιν ὁρμηθεὶς ἐκ των περὶ τῆς 'Εριφυλης λενων, ω ω Γ ποποι, φησί Πίνδαρoc κτλ. ἐπαμερίων min, ἐφαμερίων AL - εἰδυῖα, 1loeckli ἰδυῖα. Ur. 164. Strabo IX 43i: 'Ο μὲν ουν ποιqτῆς Ουδαμos μέμνηνται Vολοπικῆς στρατιὰς κατὰ τοὐς περὶ Ἱλιον ἁτωνας ' ονδὲ γὰρ αὐτῶν τον ἡγεμόνα Φοίνικα πεποίηκεν εἰς τοὐς κινδυνους ἐξιόντα, καθάπερ τὰν Νέστορα ' δλλοι δε εἰοήκασι, καθάπερ καὶ Πίνδαρος, μνζσθεὶς του Φοίνικος ' oς Uoλόπων κτλ. Ic spicit Elist. I l. ait, 22. - v. 2. πρόσφορον, Λ a nantiit pr.3 egi πρις φόνον.

369쪽

Υπερμενὲς ἀκαμαντόχαρμαν Αἰαν.

Υτι δὲ τειχέων κηκίει καπνός.

Aυτον με πρωτιστα συνοικιστῆρα γαίας εσδεξαι τεμενουχον.

. . si ' '

Hρωες αἰδοίαν ἐμίγνυντ' ἀμφι τράπεζαν θαμά.

Φθεγμα μεν πάγκοινον ἔγνωκας Πολυμνάστου Κολοφω- ωίου ἀνδρός.

Fr. 169. Si mitio XIV 642: λέγει δὲ Πίνδαρος καὶ Πολυμναστόν τινα τῶν περὶ τὴν μουσικῆν ἐλλογίμων, φθέγμα κτλ. I it t. ilo Italis. c. 5: Τουδὲ Πολυμνήστου καὶ Πίνδαρος καὶ Ἀλκμὰν οἱ τῶν μελῶν ποι ζταὶ ἐμνη

370쪽

Πανδείμαντοι μεν υπὲρ πόντιον 'Ἐλλας πόρον ἱρόν.

- - Δ - - . . . .

Kεἴ μοί τιν' ἄνδρα των θανόντων.

Αἰολευς εβαινε Λωρίαν κέλευθον υμνων.

Ἀπολλωνίδαι.

Fr. 170. Scit Ol. Aristopli. Vosp. 306: Νυν πόρον τον πορισμόν φησι, ἐπήνεγκε δὲ τουτο παρα το Πινδαρικόν ' Πανδείματι Von. sec. Ili l kDr. πανδείραντοι, sec. I sit, ne milia πανδείρατοιὶ μὲν υπερπόντιον 'Eλλὰς πόρον isρόν. ὁ Πίνδαρος τον πλουν του Ἐλλησπόντου. νυν δε ποτσμόν. Rav. nillil nisi ὐπερπόντιον Ελὰς πόρον. I locotcli υπερ πόντιον Ελλας scripsit, cle in te correxi sρόν. I in lors coni. παν δειμά τοι, Heran anningerii Ose: γεφυραν) τὰν δείματο μεν ὐπὲρ πόντιον πόρον Ἐλλας ιερόν.

Fr. 171. Schol. Pin l. Pnti. VIII 53: Φατρία ἐν Αἰγίνη Μιδυλιδῶναπι Μιδύλου προγόνου ἐπιδόξου γεγονότος, αυtὰς δ' εν ἄλλοις' ἀ μι-

δυλου sic coli. Gott., vulgo Μιδυλίδου oinisso articulo δ' αυτ φ γενναφησί. γενεὰ Herninun. Fortaουse rectius et laic Μειδυλου et in Pylli. VIII. Μειδυλιδῶν serti itur. Fr. 172. Schol. Piii l. Istlina. IV inscrip t. loco satis ini peditor λεγειδε ηδη τετελευτηκότα τῶν Πυθεαν κεῖ μοι . . . θανόντων καὶ τὰ εξης. sortiisso ex Tlirono est fragmonium, niit ex I stli in in e n. nliqua Oilii. Fr. 173. Soli. PindiPyth. II 127: ἐν Αἰολίδεσσι l Βοιωτίαις, ἐκει-

θεν γὰρ ὁ Πίνδαρος. Ἀλλως) ἐπεὶ οἱ Αἰολεῖς κιθαρφδοἱ τὰ δὲ μελος