Lucianus;

161쪽

ἐκάλει, καὶ ἐπίστευεν ηξειν αὐτὰς Bia τὴν ἐρημίαν συλληψομενα τον περὶ το ἔρωτος λύγων, καὶ οὐκ ηὐσχύνετο γέρων ανθρωπος παρακαλων παρθένους συνασομένας τὰ παιδεραστικά . se δὲ si καλον χωρίον - αν ιωμεθα καὶ κλητους αυτὰς ἐλθεῖν;

λ καὶ μην οὐ κατά γε σκιῶν μόνην οὐδὲ κατὰ πλατάνου κάλλος ποδοχή, οὐδ' αὐτὴν ἐπὶ τ γλισσῶ 193 καταλιπων την βασιλέως isti τὴν χρυσην ἐκεινης με γαρ ἐν et πολυτελεία μόνη τι θαυμα τεχνη δὲ κάλλος ' τερφις η τι σύμμετρον τ ευρυθμον οὐ λοσυνείργαστο οὐδὲ κατεμέμικτο τω χρυσω, ἀλλ' - βαρβαρικον τι θέαμα, πλουτος μύνον καὶ θύνο τ ιδμτων καὶ ευδαιμoHσμις τον ἐχόντων ε παινος οὐδαμου προσην οὐδὲ γὰρ ἔμελε τοῖς υρσακίδαις τον καλον οὐδε προς το τερπνον ποιουντο τὰς πιδείξεις ibοὐδ' ἐφρόντιζον εἰ ἐπαινέσονται οἱ θεαταί, λλ' πως εκπλαγήσονται οὐ φιλόκαλοι γάρ ἀλλὰ φιλόπλουτοί 6 εἰσιν οι βάρβαροι . τουτου δε του ἐκου τι κάλλος ου κατὰ βαρβαρικοώς τινας φθαλμοὐ οὐδὲ κατὰ Περσι-κην ἀλαζονείαν η βασιλικην μεγαλαυχίαν οὐδὲ πένη 20τος μονον , αλλὰ εὐφυους θεατου δεόμενον καὶ τω μὴ ἐν τη ψει η κρίσις, ἀλλά τις και λογισμος ἐπακολουθεῖ τοις βλεπομένοις το γὰρ της τε μέρας προς

162쪽

10. OECUS VULG. 61

το κάλλιστον ἀποβλέπειν - κάλλιστον δε αὐτὴ καὶ ποθεινότατον ὴ ἀρχή - καὶ τον λιον περκυψανταευθυς ποδεχεσθαι καὶ του φωτος εμπίπλασθαι ἐς κύρ- ἀναπεπταμενων τον θυρον καθ' δ καὶ τὰ ἱερὰ Hi βλεποντα ποίουν οι παλαιοί, καὶ τι του Ἱκους προς

et πλάτος καὶ ἀμφοῖν τρις τι ψος εὐρυθμον καὶ τον φωταγωγον τι ἐλεύθερον καὶ πρις ραν κάστηνευ ἔχον, π2 ου ηδε ταὐτα πάντα καὶ παίνων αξια; ετ δε θαυμάσειεν ἄν τις καὶ της ὀροφης ἐν ταῖi ευμορφω το ἀπέριττον κἀν se ευκόσμω, ἀνεπίληπτον καὶ τι το χρυσο ἐς το εὐπρεπε σύμμετρον, ἀλλὰ μὰ παρὰ τὰς χρείας πω νον, ἀλλ' ὁπόσον αν καὶ γυναικὶ σώφρονι καὶ καλη ἀρκέσι ἐπισημοτερον ἐργάσασθαι τι κάλλος η περὶ si δειρὴ λεπτός τις ὁρμος is η περὶ ' δακτυλω σφενδονη sφορος η εν τοῖν τοιν

συνδέουσα, τοσουτον τα ευμορφία προστιθεῖσα σον τῆ ἐσοχῖτι et πορφυρα αἱ δέ γε ταῖραι, καὶ μάλιστα αἱ ἀμορφοτεραι αὐτον, καὶ τὴν ἐμφρα λην πορφυρανε καὶ τὴν δειρὴν χρυσῆν πεποιηνται et πολυτελεῖ θηρώμεναι τι ἐπαγωγh καὶ τ ἐνδέον τω καλῶ προ- σει του ξωθεν τερπνο παραμυθυυμεναι ' γουνται γὰρ καὶ τ ν λενην αυταῖς στιλπνοτέραν φανεῖσθαι συναπολάμπουσαν τω χρυσω καὶ το ποδος τι μὴ εὐπερίγραφον λήσειν - χρυσο σανδάλω καὶ τ προσωπον - ἐρασμιώτερον γενήσεσθαι - φαεινοτάτ' συνορώμενον . ἀλλ' ἐκεΓναι μὲν ουτως η δέ γε σώφρων

163쪽

96 ΠΕΡΙ ΟΥ ΟΙΚΟΥ Οἰκία χρυσῶ μὲν τὰ ἀρκουντα καὶ μόνον τὰ ναγκαῖα προσχρηφαι τι δ' αὐτης κάλλος οὐκ ἄν αἰσχυνοιτο,οἰμαι, καὶ γυμνὴ δεικνύουσα Καὶ τοίνυν Ἀουδε του οἴκου ροφή, μὰλλον δὲ 195 κεφαλὴ, ευπροσωπος με καὶ καθ' εαυτήν, ω χρυσῶ οε ες τοσουτον κεκοσμηται, ἐς οσον καὶ ουρανος ἐν νυκτὶ - των στέρων ἐκ διαστήματος περιλαμπύμενος καὶ ἐκ διαλείμματος ἀνθον, πυρί. εἰ δε γε πυρτ παν, ου καλος αν, αλλὰ φοβερος ἡμῖν ἔδοξεν

σπαρμένον, ἀλλὰ καὶ αὐγήν τινα ἡδεῖαν ἀπολάμπει καὶ τον ικον λον πιχρώννυσι se ἐρυθήματι δπύ- ταν γὰρ τι φως προσπεσιν ἐφάψηται καὶ ναμιχ τ χρυσῶ κοινύν τι ἀπαστράπτουσι καὶ διπλασίαν is του ρυθηματος ἐκφαίνουσι την αἰθρίαν et μὲν δὴ ψηλὰ καὶ κορυφαῖα του οἴκου τοιάδε, υμηρου τινος δεύμενα παινετου, να αυτον ' ψώρο

φον τιν Ἐλένης θάλαμον ὴ αἰγλήεντα ς δν

πιλυμπον εἴποι rio δε αλλον κοσμον καὶ τὰ των πτοίχων γράμματα καὶ τον χρωμάτων τὰ κάλλη καὶ τοεναργες κάστου καὶ το ἀκριβὲς καὶ τ ὰληθὲς ἔαρος

λεῖν πλὴν παρ ὁσον ἐκεῖνα μὲν ἀπανθεῖ καὶ μαραμ

οἰκία sensun restituentes et Beles Dinci sed Lips. MMI Sch eras. ' certo nondum est inventa emendatio

P 6 ἐς ἔσον καὶ ἐκ διαστηματος del. Sch s ἐν post καλὸς oin P 11 12 ἐνεσπαρμένον coni. Besti 14 προσπεσών S corr. 8 ' 16 ἐμφαίνουσι P 18 1 Il. 3, 423. d. 4, 121 ni ὀρροφον Ω Φψόροφον δ' SP 18I20 II. 1, 532. D 243. Od. 20 103 21 καὶ των κάλλη in P 24 μὲν ἔκεινα

164쪽

10. OECUS. 61

νεται καὶ ἀλλάττεται καὶ ἀποβάλλει το κάλλος, τουτὶ δετο ἔαρ χιον καὶ λειμον μάραντος καὶ τ ανθος ἀθάνατον τε μύνης τῆς ψεως ἐφαπτομένης καὶ δρεπομένης το ἡδυ τον βλεπομένων. 196 τὰ δὴ τοσαυτα καὶ τοιαυτα τίς υκ αν σθειη λέ- 10 πω η τις οὐκ αν προθυμηθει καὶ παρὰ τὴν δυναμιν ἐν αὐτοῖς λέγειν, εἰδος ι σχιστον ν ἀπολειφθῆναιτο ὁρωμενων ἐπαγωγοτατον γάρ τι ἡ ψις οὐκ λον, οὐκ is ἀνθρώπων μόνον, ἀλλα καὶ ῖππος διον ad αν οἶμαι δράμοι κατὰ πρανοs πεδίου και μαλακου, προσηνος δεχομένου τὴν βάσιν καὶ ρέμα πείκοντος τω ποθὶ καὶ μ' ἀντιτυποοντος si ὁπλθ' παντι osν τότε χρηται et δρύμ καὶ ὁλον ἐπιδους αυτιν τωτάχει μιλλαται καὶ προς του πεδίου ὁ κάλλος . ὁ δε 11i ταῶ ἡρος ἀρχομενου πρ0ς ε μονά τι να ἐλθών ὁπότε καὶ τὰ ανθη προεισιν ου ποθεινοτερα μόνον, ἀλλα καὶαν ἐποι τις αν θηρύτερα καὶ τὰς βαφὰς καθαρώτερα, τότε και οὐτος ἐκπετάσας τὰ πτερὰ καὶ ἀναδε ζας τω ἡλίω καὶ την ουρὰν πάρας καὶ πάντοθεν αὐτωθο περιστησας ἐπιδείκνυται τὰ ανθη τὰ αυτο καὶ το εαρτον πτερον σπερ αὐτ0 προκαλουντος του λειμονος ἐς τὴν αμιλλαν ἐπιστρέφει γοθν εαυτ0ν καὶ περιάγει

καὶ ἐμπομπευε τω κάλλει τε δὴ καὶ θαυμασιώτερος φαίνεται πρ0ς τὴν αὐγὴν ἀλλαττομενων αυτ τον

165쪽

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ

χρωμάτων καὶ μεταβαινύντων ρεμα καὶ προς τερονευμ0ρφίας εἶδος τρεπομένων πάσχει δε αὐτο μάλιστα ἐπὶ των -κλων, ους π ακροις χει τοῖς πτεροῖς, Γρι- δός τινος καστον περιθεουσης ὁ γὰρ τέως χαλκος ν, το0το ἐγκλίναντος ὀλίγον χρυσος φθη καὶ το 197υπ0 τω λίω κυαναυγές, εἰ σκιασθείη, χλοαυγές ἐστιν φ12 ουτω μετακοσμειται πρh το φως ἡ πτέρωσις . ora μεν γὰρ καὶ θάλαττα ἱκανη προκαλίσασθαι καὶ εἰς μι- θυμίαν ἐπισπάσασθαι εν γαληντὶ φανεῖσα, ἴστε, κανμη εἴπω ' τε, εἰ και παντάπασιν πειρώτης καὶ ἀπει 10ρύπλους τις εἴη πάντως ν ἐθελήσειε καὶ αυτος ἐμ- ναι καὶ περιπλευσαι καὶ πολ ἀM της γης ἀποσπάσαι, και μάλιστα εἰ βλέποι τὴν μεν αυραν κ0υφως επουριάζουσαν τὴν θύνη , τὴν δε ναυν προσηνος τε

κtti λείως - κρων ρεμα διολισθάνουσαν τον υ i5L3μάτων . καὶ τοίνυν καὶ τουδε του οἴκου τι κάλλος ἱκανιν καὶ παρορμησαι ἐς λύγους καὶ λέγοντα ἐπεγειρα καὶ πάντα τρόπον ευδοκιμῆσαι παρασκευάσαι

θ μὲν δὴ τούτοις πειθομαι καὶ δη πέπεισμαι καὶ ἐς το οἶκον ἐπὶ λύγοις παρελήλυθα σπερ π ωγγος est Σειρηνος τω κάλλει ελκύμενος, ελπίδα ου μικρὰν ἔχων, εἰ καὶ τέως μιν αμορφοι σαλοι λύγοι, καλοὐς

αυτους φανεῖσθαι καθάπερ ἐσθητι καλη κεκοσμημενους.

14 Eτερος δέ τις οὐκ ἀγεννὴς λύγος, ἀλλὰ καὶ πάνυ

γενναιος, ῶς φησι, καὶ μεταξυ μου λέγοντος πέκρουε dis

166쪽

10. OECUS VULG. 61

καὶ διακόπτειν ἐπειρατο τὴν ρησιν καὶ ἐπειδὴ πέπαυμαι, ου ἀληθῆ ταυτα λέγειν φησί με, αλλὰ θαυμάζειν. - φάσκοin ἐπιτηdεωτερον εἰναι προς λύγων 198 ἐπίδειξιν οἴκου κάλλος γραφr καὶ χρυσω κεκοσμημέ-

r/oν αυτ γάρ που τουναντίον ἀποβαινειν ψῆλλον δέ. εἰ δοκεῖ, αὐτος παρελθὼν ὁ λόγος περ εαυτο καθάπερ ἐν δικασταῖς μῖν εἰπάτω, Irri λυσιτελεστερ0νηγειται et λέγοντι εὐτέλειαν οἴκου καὶ ἀμορφίαν

ἐμου μὲν ἀκηκύατε ὶδ λεγοντος, στε υδεν δεομαι id δὶς περὶ των αυτον εἰπεῖν, b d παρελθον ηδη λεγε- τω κἀγω σιωπήσομαι καὶ προς λίγον αὐτω μεταστη-

υνδρες τοίνυν δικασταί, niσὶν ὁ λόγος, ὁ μεν 15 προειπci ρήτωρ πολλὰ καὶ μεγάλα τήνδε τον οικον ἐπήνεσε καὶ ρ εαυτου λόγω κύνησεν, ἐγὼ ὁ τοσουτου δέω ψόγον αυτου διεξελεύσεσθαι, στε καὶ ταυ εκείνου πιχραλελειμμένα πρ0οθ σειν μοι δοκO 00 γὰρ αν ἡμῖν καλλίων φαινηται, τοσωδε πεναντιος τῆ του λέγοντος χρεία δειχθήσεται καὶ προτον eo γε ἐπειδὴ γυναικον καὶ κοσμου καὶ χρυσου ἐκεῖνος εμνημονευσεν, κἀμοὶ ἐπιτρέψατε χρησασθαι et παοαδείγματι φημὶ γὰρ οὐ καὶ γυναιξὶ καλαῖς ουχ πως συλλαμβάνειν ἐς το εὐμορφότερον, ἀλλὰ καὶ ἐναντι-

ουσθαι τον κ0ομον τον πολύν, πύταν των ν τυγχα- 25 νόντων καστος - του χρυσου καὶ τον λιθων των

πολυτελο εκπλαγεὶς ἀντὶ του ἐπαινεῖν η ρύαν

167쪽

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ἀφεὶς ἐς την αρο η 0ν σμάραγδον η 0ν ρμ0ν τ ψέλιον ἀποβλεπ=ὶ, στε μοιτο ν εἰκότως παρορωμένη διὰ τον κόσμ0ν, ου αγύντων σχολην ἐπαι 199 νεῖν αὐτὴν τον θεατον, ἀλλα πάρεργον αὐταὶ ποιου- 16 μένων τὴν θεα . περ ἀνάγκη, ἐμαι παθεῖν καὶ τον ἐν sτω καλοῖς εργοις λύγ0υς δεικνυοντα λανθάνει γὰρ ἐν et μεγέθει των καλον λεχθεν καὶ ἀμαυ- ροsται καὶ συναρπάζεται, καθάπερ ει λυχνον τις εἰς πυρκαζὰν μεγάλην φερων ἐμβάλλοι η μύρμηκα εὐελεφαντος η καμήλου δεικνυο . OOτο Ουι φυλακτεον 10 τω λέγοντι . καὶ προσέτι μην καὶ την φων αυτὴν ἐπιταράττεται ἐν ουτως ευφών καὶ χήεντι οἴκω λέγων ἀντιφθέγγεται γὰρ καὶ αντιφωνει και αντιλεγει, μαλλον δε ἐπικαλύπτει τὴν βοήν, οἷόν τι και σάλπιγξ δρα τον αὐλόν, εἰ συναυλοῖεν ὴ οὐ κελευστὰς η 15 θάλαττα, πύταν προς κύματος χον ἐπάύειν τὶ εἰρεσία πέλωσιν ἐπικρατεῖ γὰρ - μεγαλοφωνία καὶ κατα-

17 καὶ μὴν κἀκεῖνο, περ φη ὁ ντίδικος, ο αρα ἐπεγείρει ὁ καλος οἶκος το λέγοντα καὶ προθυμότερον eo παρασκευάζει, ἐμοὶ δοκεῖ, ἐναντίον ποιειν ἐκπλήττει γὰρ καὶ φοβεῖ καὶ τον λογισμ0ν διαταράττει καὶ δειλότερον ἐργάζεται ἐνθυμ0υμενον απάντων ἐστὶν αἰ σχιστον ἐν εὐμόρφ χωρίω μὴ ὁμοίους φαίνεσθαι τοὐς λόγους . ἐλέγχων γαρ υτος γε ὁ φανερώτατος, as

οὐν - καὶ προσέτι Behic est . Nigi'. o. 14 ταυτά τε Ουν - καὶ

168쪽

γοι προ των αλλων, πισημύτερος δεν δειλος π των 20 ὁπλων . τουτ δε μοι δοκεῖ λογισάμενος καὶ ὁ του ηρo ρήτωρ ἐκεινος εὐμορφίας ἐλάυστον φροντίσαι, μῶλλον δε καὶ παντελος ἀωρει φωτὶ αυτον ἀπεικά- σαι, να υτ παραδοξότερον φαίνηται τον λύγων τοκάλλος κ τῆς προ τ ἀμορφώτερον ξετάσεως Ἀλλως τε ἀνάγκη πῆσα καὶ τὴν το λεγοντος αὐτο διάνοιαν ἀσχολεισθαι περὶ την θέαν καὶ τυ φροντίδος τι ἀκριβὲς ἐκλυειν η ὁφεως ἐπικρατουσης καὶ προς αὐτὴν 1 καλούσης καὶ τω λόγω προσέχειν ου εώσης ,στε τις μηχανὴ μὴ υχὶ πάντως λαττον ἐρεῖν υτιν η ψυχῆς διατριβουσqς περὶ τ0ν τῶν ὁρωμενων παινον; ε γὰρ λέγειν τι καὶ οι παρόντες αυτοὶ καὶ προς 18 τὴν ἀκροασιν παρειλημμένοι ἐπειδὰν εἰς τοιοῖτον L15κον παρελθωσιν, ἀντὶ κροατον θεαταὶ καθίστανται,

καὶ οὐχ sτω σημύδοκος 'ήμιος Θάμυρις η Ἀμφίων φυρφεύς τις λέγων ἐστίν, στε ἀποσπάσαι την

od μύνον περβο τον οὐδόν, ἀθρόω τι κάλλει περι-e χυθεις λύγων μὲν ἐκείνων ' κροάσεως ἀλλ' οὐδὲ ηυἀρχὴν diοντι ε0ικεν, λος δὲ προς τοῖς ὁρωμένοις ἐστιν, εἰ μὴ τύχοι τις παντελος τυφλος δε η ἐν νυκτὶ ωσπερ ὴ ἐξ ρείου πάγου βουλὴ ποιοῖτο την ἀκροα- si σιν τι γὰρ υκ ἀξιομαχον λόγων ἰσχὐς φει ἀντα- 19201 γωνίσασθαι καὶ ο Σειρήνων sθος παρατεθεὶς τω περὶ τον Γοργύνων διδάξειεν ἄν εκεῖναι μεν γὰρ

12 περὶ τι - ἐπαγωγόν coni. Belci 13 αυτ mavult Sela 20 λλ' αλλης eo ni Sch v recte fori. 21 Il. 23, 30 26 διδάξει ν Γ διδάξειαν a conieci dubitanter

169쪽

ΠΕΡ ΤΟΥ ΙΚΟΥ ἐκήλουν τους παραπλέοντας μελωδουσαι καὶ κολακευ- ουσαι τοῖς ἄσμασιν καὶ καταπλευσαντας ἐπὶ πολυ κατεῖχον, καὶ λως τι ἔργον αὐτον ἐδεῖτό τινος διατριβης, καί πού τις αὐτὰς καὶ παρέπλευσε καὶ του μέλους παρήκουσε ob δὲ τον Γοργόνων κάλλος, τε βιαιότα βτ0ν τε ν καὶ τοῖς καιριωτάτοις της ψυχῆς μιλουν. εὐθὐς ἐξίστη τους ἰδόντας καὶ ἀφώνους ἐποίει, o δε μυθος βουλεται καὶ λέγεται, λίθινοι ἐγίγνοντο ποθαύματος ,στε καὶ δν περ του τα λύγον εἶπε προς υμας μικρον ἔμπροσθεν, πὲρ ἐμαυτου εἰρησθαι νομίζω δεο καὶ γὰρ κείνου - τη φει, υκ εν ῆ φωνὴ το τερπνόν . καὶ εἴ γε τις παραστησάμενος την ἀηδύνα ii τι κυκνον ἄδειν κελεύοι μεταξ δε δόντων παραδείξειε δν τα σιωποντα, εὐ οἶδ' G ἐπ εκεῖνον μεταβήσεται υτ μακρὰ χαίρειν φράσασα τοι ἐκεί i5

205ψεως )δον C. καὶ ἔγωγε, εἰ βουλεσθε, μάρτυρα μιν παραστήσομαι σοφον ανδρα, ὁ αυτίκα μοι μαρτυρήσειος πολ επικρατέστερα εστ τον ἀκουομένων τὰ ρῶ-μενα καί μοι συ η δὴ ὁ κῆρυξ προσκάλει αὐτον μό- eo δ ον υξου Ἀλικαρνασοθεν κἀπειδὴ καλος ποιονέ κουσε μαρτυρείτω παρελθών Ἀναδέξασθε δὲ αὐ-40uτον γαστὶ πρ0ς μὰς λέγοντα σπερ αὐτω ἔθος 'Aλη θέα τάδε o λύγος μιν ἄνδρες δικασταί, μυθέεται καιοι πείθεσθε σα αν λέγη τουτέων πέρι ψιν ἀκοης ρι

170쪽

10. OECUS VULG. 61

προτροεωμ ωτα γὰρ τυγχάνει ἐόντα ἀπιστότερα ὀφθαλμμον Ἀκουετε του μάρτυρος α φησιν, o τα προτατη φύψει πεδωκεν εικότως - μεν γὰρ ἔπεα πτερύ- εντά ἐστι κα οἴχεται μα τω προελθεῖν ἀποπτάμενα, -τον ὁρωμενων τερψις ἀει παρεστωσα και παρα- μενουσα πάντως τον θεατὴν πάγεται . πος ὁ οὐ 21 χαλεπος τω λεγοντι ἀνταγωνιστὴς οἰκος ουτ καλος

καὶ περίβλεπτος ν μαλλον δὲ τ μέγιστον οὐδέπω φημί ἡμεῖς γαρ αυτοὶ οι δικασται καὶ μεταζ λεγόν-a των μῖν ς την ροφὴν ἀπεβλέπετε καὶ τους τοίχους

ἐθαυμάζετε καὶ τὰς γραφὰς ἐξητάζετε προς κάστqν

ἀποστρεφόμενοι . καὶ μηδὲν αἰσχυνθητε συγγνώμη γάρ, εἴ τι ανθρώπινον πεπύνθατε, αλλως τε και προς ουτ καλα καὶ ποικίλας τὰς ποθέσεις . της γαρ τέ- 15 νζ τ ακριβε και η χτορίας μετὰ του αρχαίου τοοφελιμον ἐπαγωγον ς ληθως καὶ πεπαιδευμένων θεατον δεόμενον . καὶ να μὴ πάντα ἐκεῖσε ἀποβλώπητε ἡμας ἀπολιπόντες φέρε ς io τε γράψομαι Ψos αυτὰ μῖν τω λύγω ἡσθήσεσθε γάρ, οἶμαι, ἀκούοντες

2 δ και ροντες λαυμάζετε . και θως αν με καὶ δι αυτο ἐπαινέσαιτε καὶ το ἀντιδίκου προτιμησαιτε, ς μηκα αὐτου πιδείξαντος καὶ διπλασιάσαντος ἡμῖν τὴν ηδ0νην - χαλεπον δε του τολμήματος ορατε, ἄνευ