Lucianus;

131쪽

64 NIPPINO ΦΙΛΟΣΟΦΙΑd ἀποφέρειν τον αλλων ἀξιουσιν οἱ δὲ ἀστειότεροι 5 πολλάκις αυτον καὶ σαι προήχθησαν. καὶ ταυτα μεν ουν γελοῖα γεῖτο - άλιστα δὲ ἐμέμνητο των ἐπὶ μισθω φιλοσοφούντων κά τὴν ρετὴν ωνιον σπερ ' αγορῆς προτιθέντων ἐργαστηρια οὐν ἐκάλει καὶ καπηλεῖα τὰς τοέτων διατρψάς , ξίου γαρτον λοέτου καταφρονεῖν διδάξοντα προτον αὐτ0ν

26 παρεχειν ἡ ψηλύτερον λημμάτων Ἀμέλει καὶ πράττων

ταυτα διετέλει, οὐ μονον προῖκα τοῖς ἀξιουσι συνδια- τρψων, ἀλλα και τοι δεομενοις παρκον καὶ πάσης 10 περιουσίας καταφρονον, τοσουτου δέων ρέγεσθαι τον ουθὲν προσηκοντων, στε μηδε των αυτο φθειρομένων ποιεῖσθαι πρύνοιαν, ὁ γε καὶ ἀγρον οὐ πορρωτης πολεως κεκτημένος ουδε πψa ναι αὐτου πολλG 66λον ὴξίωσεν, ἀλλ' οὐδε τὴν ἀρχὴν αὐτου εἶναι διω- 16 μολόγει, ταυτ οἶμαι πειληφώς, τι τουτω φυσει μενουδενος ἐσμεν κυριοι, νύμφ δε καὶ διαδοχυ την χρησιν αὐτον εἰς αύριστον παραλαμβάνοντες ὀλιγοχρόνιοι δε- σπέται νομιζύμεθα, κἀπειδὰν ὴ προθεσμία παρελθη, τηνικαυτα παραλαβῶν αλλος ἀπολαυε του ὀνόματος. 20 οὐ μικρὰ δὲ Ουδὲ κεῖνα παρεχε τοι ζηλουν ἐθέλουσι

132쪽

παραδείγματα, της τροφης το ἀπέροτον καὶ τον γυμνασιων et συμμετρ0 καὶ του προσώπου, αἰδέσιαον

καὶ της ἐσθητος το μετριον, ἐφ' απασι δε τούτοις της διανοίας το ὶρμοσμένον καὶ το μερον του τρύπου. 67 παρήνει δε τοῖς συνουσι μὴ ἀναβάλλεσθαι το ἀγα-27 θύν, περ οὐ πολλοὐ ποιεῖν προθεσμίας ὁριζομένους ἐορτὰς η πανηγύρεις, Δ ἀπ ἐκείνων ἀρξομένους του ψευσασθαι καὶ του τὰ δέοντα ποιῆσαι Ἀξίου γαρ ἀμέλλλὶτον εἰναι την προς το καλον ὁρμὴν δῆλος δε1 ὴν καὶ τον τοιούτων κατεγνωκδες φιλοσύφων ο ταυτην σκησιν ἀρετης πελάμβανον, ην πολλαις ἀνάγκαις καὶ πύνοις τους νέους ἀντέχειν καταγυμνάσωσιν, τουτομὲν θυραυλεῖν οἱ πολλοὶ κελευοντες, αλλοι δὲ μαστιγουντες, οἱ δε χαριέστεροι καὶ σιδήρω τὰς ἐπιφανείας 15 αυτων καταξύοντες . ῆγεῖτο γὰρ χρηναι πολ πρότερον 28

ἐν ταῖς φυχαις το στερρον τουτ καὶ ἀπαθες καΤα-68 σκευάσαι, καὶ τον ἄριστα παιδευειν ἀνθρώπους προαιρουμενον τουτο μεν φυχης, το τ δε σώματος, τουτοδὲ λικίας τε και της προτερον ἀγωγης ἐστοχάσθαι,2 ῖνα, τὰ παρὰ δυναμιν επιτάττων ἐλέγχηται πολλοὐς

133쪽

ἔν καὶ αὐτος εἶδον, ς καὶ γευσάμενος το παρ' ἐκείνοις κακον, ἐπειδὴ τάχιστα λύγων ἀληθον πήκουσεν, ἀμεταστρεπτὶ φεύγων αὐτον ἀφίκετο καὶ δηλος ην βον διακείμενος . 529 ηδη ὁ τούτων ἀποστὰς τον ἄλλων αυθις ἀνθρώ- sπων ἐμέμνητο καὶ τὰς ἐν ni πύλει ταραχὰς διεζήμι καὶ τον θισι ιν αὐτον καὶ τὰ θεατρα καὶ τον ἱππόδρομον καὶ τὰ τον ἡνιόχων εἰκύνας καὶ τὰ τον --ονύματα και τους ἐν τοις στενωποῖς περὶ τούτων δια 10

λόγους πολλὴ γὰρ ς ἀληθος η ἱππομανία καὶ πολ- 30 λον δη σπουδαίων εἶναι δοκουντων ἐπείληπται μετὰ δε--τα ἐτερου δράματος πτετο τῖν ἀμφὶ την νέκυιάν τε καὶ διαε ηκας καλινδουμενων προστιθεὶς οτιμίαν φωνὴν οἱ Ῥωμαίων παῖδες λζθη παρ λον τον is βίον προδενται, τὴν ἐν ταῖς δια και λέγων. να μη ἀπολαυσωσι ταὶ σφετέρας ἀληθείας. δὲ καὶ μεταξ etu λέγοντος αὐτου γελον προήχθην, τι καὶ συγκατορύττειν αυτοῖς ἀξιουσι τὰς ἀμαθίας καὶ την ἀναλγησίαν ἐγγραφον μολογουσιν, οἱ μεν ἐσθητας εαυτοις κελεύ- 20οντες συγκαταφλεγεσθαι τον παρὰ τον βίον τιμίων.

οι δε και παραμένειν τινὰ οικέτας τ0ις τάφοις, ἐνιοι δὲ καὶ στέφειν τὰς στέ)λας ανθεσιν, εὐηθεις τι καὶ

134쪽

παρὰ τὴν τελευτὴν διαμένοντες . εἰκάζειν --31

πέπρακπαι τούτοις παρὰ τον βίον, εἰ τοιαυτα περὶ των μετὰ τον βίον ἐπισκηπτουσι ' τουτους γὰρ εἰναι τοὐς τ πολυτελὲς ψον νουμένους καὶ τι οἶνον ἐν 73 τοῖς συμποσχις μετὰ κρόκων τε καὶ αρωμάτων κχεον- τος τους μέσ0 χειμονος ἐμπιπλαμένου ρύδων καὶτ σπάνιον αὐτων καὶ παρὰ καιρον ἀγαποντας, τον δ' ἐν καιρ καὶ κατὰ φυσιν ως υτελον ὐπερηφανουν- τας, τούτους εἶναιJ τοὐς καὶ τα μύρα πίνοντας και io μάλιστα διέσυρεν αὐτον, ὁτι μηδε χρησθαι σασιν ταῖς επιθυμίαις, ἀλλα κἀν ταύταις παρανομουσι καὶ τοὐς0ρους συγχεουσι, πάντοθεν τι τρυφη παραδόντες αὐ- τον τὰς ψυχὰς πατεῖν, καὶ τουτο δὴ o εν ταις τραγωδίαις τε καὶ κωμ'δίαις λεγύμενον , ηοη καὶ παρὰ 74 θύραν εἰσβιαζόμενοι . σολοικισμ0ν ουν κάλει τοὐτο

ἀστο δὲ ταὶς αὐταὶς γνώμης κἀκεῖνα ἔλεγεν, ἀτεχνος 32του Μώμου τον λόγον μιμησάμενος Δ γὰρ ἐκεῖνος

135쪽

NwΡΙΝΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ἐμέμφετο 00 ταυρου τ0ν δημιουργb θεον οὐ προθέντα των ὀφθαλμον τὰ κέρατα, sτω δὴ κά αὐτος Πιῆτο τον στεφανουμένων, τι μη ἴσασι του στεφάνου ον τόπον εἰ γάρ τοι, ἔφη, τη πνοαὶ τον ων τε

καὶ ρύδων χαίρουσιν, ἡ τ τη ρινὶ μάλιστα ἐχρην αὐ- τοὐς στέφεσθαι παρ' αὐτὴν Δ οἷόν τε την ἀναπνοήν, 533, Δ πλεῖστον ἀνέσπων της doνη . καὶ μην κἀκείνους διεγέλα ους θαυμάσιον τινα τὴν σπουδὴν περὶ τὰ δεῖπνα ποιουμένους χυμον τε ποικιλίαις καὶ πεμμάτων περιεργίαις και γὰρ υ και τούτους ἔφασκεν οὀλιγοχρονίου τε καὶ βραχείας δονης ἔρωτι πολλὰς πραγματείας πομένειν ἀπέφαινε γουν τεσοάρων δακτύλων αὐτοῖς Ῥεκα πάντα πονεῖσθαι τι πόνον, ἐφ 760σους ὁ μηκα τος ἀνθρώπου λαιμός ἐστιν ουτε γὰρ πρὶν ἐμφαγεῖν, ἀπολαυειν τι των ἐωνημένων, ουτ 15 βρωθεντων ἡδίω γενέσθαι τὴν ἀπο τον πολυτελεστε--ρων πλησμονὴν λοιπ0 ουν εἶναι τὴν ἐν τῆ παρόδω γιγνομενην νηδονὴν τοσουτων νεῖσθαι χρημειων εἰκότα δὲ πάσχειν λεγεν αυτους π ἀπαιδευσίας τὰς ἀληθεστέρας δονὰς ἀγνοουντας, ῶν πασον φιλοσο 20φία χορηγύς ἐστιν τοῖς πονεῖν προαιρουμένοις. 34 περὶ των ἐν τοῖς βαλανείοις δρωμενων πολλὰ μὲν διεξ1 ει, το πλῆθος τον επομένων, τὰς βρεις,

136쪽

8. NIGRINUS VULG. 3

φερομένους - δέ τι καὶ μάλιστα μισεῖν ἐώκει, πολὐδ' ἐν τη πόλει τουτο καὶ τοῖς βαλανείοις ἐπιχωριάζον προωντας γάρ τινας τον οἰκετον δεῖ βοῆν καὶ πα

ραγγέλλειν προορῶσθαι τοῖν ποδοῖν, β, ἡψηλύν τι η

κοῖλον μέλλωσιν περβαίνειν, καὶ πομιμνησκειν αὐτούς τι καινότατον, τι βαδίζουσιν δεινον ουν ἐποιεῖτο, εἰ στόματος μεν ἀλλοτρίου δειπνοῖντες μὴ δέονται μηδε χειρον, μηδε τον των ἀκουοντες, φθαλμον δε γιαίνοντες ἀλλοτρίων δέονται προοψ0μενωνι και ανεχονται φωνὰς ἀκουοντες δυστυχέσιν ἀνθρώποις 77 πρεπουσα καὶ πεπηρωμενοις ταῖτα γὰρ αὐτὰ πάσχουσιν ἐν ταῖς ἀγοραις μέρας μέσης και οἱ τὰς πολεας

ἐπιτετραμμένοι. ταυτά τε καὶ π0λλὰ τερα τοιαυτα διελθων κατέ-oD1 παυσε τι λύγον ἐγ δε τέως μὲν κουον αὐτο τ θηπώς, μὴ σιωπήσρ πεφοβημένος ἐπειδὴ δε παυσατο, τουτο δὴ το τον Φαιάκων πάθος ἐπεπήνθειν πολυν γαρ a χρόνον ἐς αυτον ἀπέβλεπον κεκηλημένος εἶτα πολλῆ συγχυσε καὶ ἰλίγγ κατειλημμένος το 0το μεν et ἱδροτι κατερρεύμην, τουτ δε φθέγξασθαι βουλομενος εξέπιπτύν τε και ἀνεκοπτομiὶν καὶ τε φωνῆ ἐξέλειπε

137쪽

καὶ γλοττα διημάρτανε, καὶ τέλος ἐθάκρυον ἀπορούμενος ου γὰρ ἐπιπολης Ουδ' ς ἔτυχεν ἡμῖν ὁ λόγος καθίκετο, βαθεῖα δὲ και καίρι0 et πληγὴ γε- νετο, καὶ μάλα εὐστύχως ἐνεχθεὶς ὁ λογος αὐτήν, εἰ οἷον τε εἰπεῖν, διέκοψε τὴν ψυχὴν εἰ γάρ τι δεῖ κἀμεηδη φιλοσύφων προσάψασθαι λύγων, δε περὶ τούτων 36fπείληφα δοκε μοι ανδρος εὐφυ0υς ψυχὴ μάλα σκοπῶ τινι ἁπαλῶ προσεοικέναι . τοξύται ὁ πολλοὶ μεναν τ0ν βίον καὶ μεστοὶ τὰς φαρέτρας ποικίλων τε

ξευουσιν, ἀλλ' οἱ μὲν αυτον σφόδρα τὰς νευρὰς ἐπιτείναντες ἐντονώτερον του δέοντος φιασιν καὶ απτονται με καὶ ὁτοι της ἐλδουJ, τὰ δε βέλη αυτον ου μενε ἐν τω σκοπ' ἀλλ' ab της σφοδρότητος διελ- θοντα καὶ παροθευσαντα κεχηνυῖαν μόνον τω τραύματι τὴν φυχὴν ἀπέλιπεν ἄλλοι πάλιν τούτοις πε- ναντίως' υπο γὰρ ἀσθενείας τε και τονίας ουδε φι- κνειται τὰ βέλη αυτοις ἄχρι προς το σκοπήν, λVἐκλυθέντα καταπίπτει πολλάκις εκ μέσης τῆς ὁδοO ην δέ ποτε και ἐφίκηται, κρ0ν με ἐπιλίγδην πτεται, βαθεῖαν δε υκ εργάζεται πληγὴν οὐ γὰρ ἀπ ἰσχυρας 37 ἐμβολης ἀπεστέλλετο Ἀστις δε ἀγαθος τοξύτης και τού-

138쪽

8. NIGRINUS VULG. 3

7s is Οιος, προτον μεν ἀκριβος ψεται et0 σκοπον, εἰ μη σφοδρα μαλακύς, εἰ μη στερροτeρ0 του βέλους γίγνονται γὰρ καὶ ἄτρωτοι σκοποί . ἐπειδὰν ὁ ταυτα ἴδη τηνικαεια χρίσας το βέλος-- ω, καθάπερ τὰ Σκυθον χρίεται, υτε πs, καθάπερ τὰ Κουρήτων, ἀλλ' ηρεμα δηναικῶ τε καὶ γλυκεῖ φαρμά ,τ0υτ χρίσας ἀτεχνῖς τοξευσε το δε νεχθεν ευ μάλα εντόνως καὶ διακύφαν χρι του διελθεῖν μένει τε καὶ πολυ του φαρμάκου φίησιν, - σκιδνάμενον λην io ἐν κέκλω την ψυχὴν περιέρχεται Ἀοfτύ τοι καὶ dονται καὶ δακρυουσι μεταξ ἀκούοντες, περ και αὐτ0ς80 i πασχον, συχ' αρα του φαρμακου την ψυχην περι θέοντος . ἐπ ει δ' ουν μοι πρ0ς αυτ0 το ἔπος ἐκεῖνο λέγειw βάλλ' υτως, α κέν τι φύως γένηαι οπερ 1 γὰρ οἱ του Φρυγιο αυλο ἀκουοντες οὐ πάντες μαίνονται, ἀλλ' ὁπόσοι αὐτον τη μα λαμβάνονται, οἴ- τοι προς το μέλος πομ μνήσκονται του πάθους, ουτ και φιλοσόφων ἀκουοντες ο πάντες νθεοικα τραυματίαι ἀπίασιν, ἀλλ' οἷς et ν τι ἐν τὶ φυσειρ φιλοσοφίας συγγενές:

139쪽

72 NI INO ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

38 M; σεμνὰ καὶ θαυμάσια καὶ θεῖά γε, Ἀταῖρε, διελήλυθας, ἐλελήθεις δέ με πολλὴ ος ληθος της 1

ἀμβροσίας καὶ του λωτο κεκορεσμενος Ac τε κά με- ταξ σου λέγοντος πασχόν τι ἐν et ψυχθ, καὶ παυσα- μενου χθομαι καὶ να δὴ καὶ κατὰ σε εἴπω, τέτρωμαι εκαὶ μὴ θαυμάσος οἶσθα γὰρ τι καὶ οἱ προς των -- νον των λυσσώντων δηχθεντες υ αυτοὶ μόνοι λυ σοσιν, ἀλλὰ καν τινας τέρους καὶ Mor is θ μανία το αυτ τοῖτο διαθῖσιν, καὶ αυτοὶ ἐκφρονες μγν0ντας συμμεταβαίνει γάρ τι του πάθους ἄμα - 16 δηγματι καὶ πολυγονεῖται νόσος καὶ πολλη γίγνεταιτης μανίας διαδοχή: κos καὶ αὐτος μῖν ραν ὁμολογεις;:

Πάνυ μεν ουν, καὶ προσετι δέομαί γε σου κοινήν τινα τὴν θεραπείαν ἐπινοειν is T του ρα ηλεφου ἀνάγκη ποιεῖν 82Ποιο α λεγεις Ἐπὶ τι τρώσαντα ἐλθόντας ἰασθαι παρακαλεῖν.

140쪽

Ἐμελλεν ἄρα μηδε ὁ καθ' βίος το παντά - 1σιν μοtρος σεσθαι ἀνδρῖν λόγου κιὰ μνημης ἀζίων, ἀλλα καὶ σώματος ἀρετην περφυα καὶ γνῶμην ἄκρως φιλόσοφο ἐκφανεῖν λέγω δε εῖς τε τι Βοιώτιον στρατον ἀναφέρων, ν Ηρακλέα οι λληνες ἐκάλουν καὶ ωοντο εἶναι, και μάλιστα εἰς Θημώνακτα τ0ν φιλοσοφον, ους καὶ εἰδον αὐτος καὶ δον ἐθαυμασα, θατέρω δὲ τω ημώνακτι καὶ ἐπὶ μήκιστον συνεγενοὶ μην . περὶ μεν ουν Σωστράτου ἐν αλλω βιβλίω γέγραπταί μοι καὶ δεδήλωται μέγεθός τε αὐτου καὶ ἰσχυος ὐπερβολὴ καὶ ἡ παιθρος ἐν τω Παρνασσω 375 δίαιτα και η ἐπίπονος υνὴ καὶ τροφα ορειοι και εργα

ι ἐπραξεν η ὁδοποιων τ αβατ η γεφυρον τὰ δυσπορα. Περὶ δὲ ημῶνακτος ηδη δίκαιον λεγειν ἀμφοῖν 2ενεκα, Δ ἐκεινύς τε δια μνήμης εἰ τοι ἀρίοτοις τύγε κατ' ἐμὲ καὶ οἱ γενναιότατοι τον νέων καὶ στρος