Lucianus;

141쪽

ΔΗΜΩΝΑ ΟΣ ΒΙΟΣ φιλ0σοφίαν ριιοντες χοιεν μὴ προς τὰ ἀρχαῖα μύνατων παραδειγμάτων σφας αὐτοις υθαίζειν, ἀλλα κἀκτου μετερου βίου κανόνα προτίθεσθαι καὶ ζηλουν ἐκεῖνον αριστον ν οἰδα θῶ φιλοσόφων γενύμενον 3 δὲ τ μεν γένος Κυπριος, οὐ των ἀφανον ὁσα εἰς ἀξίωμα πολιτικον καὶ κτησιν . οὐ μην ἀλλα και πάντων τούτων περάνω γενύμενος καὶ ἀξιώσας -- 376τον των καλλίστων πρ0ς φιλοσοφίαν ρμησεν οὐκ

'Aγαθοβούλου μὰ ί' οὐδε ημητρίου προ αὐτου οὐδὲ

Ἐπικτήτου πεγειράντων ἀλλα πασι μεν συνεγένετο 10

τούτοις και ἔτι ιμοκράτει τω Πρακλεῶτρ 0φω ἀνδρὶ φωνήν τε καὶ γνώμην μάλιστα κεκοσμημένω ἀλλ' γε Θημονα ουχ π τοέτων τινύς, Δ ἔφην, παρακληθείς, ἀλλ' υπ οἰκείας πρ0 τὰ καλὰ ὁρμης καὶ ἐμφυτου προς φιλοσοφίαν ἔρωτος ἔκ παίδων εὐθὐς 15

κεκινημένος περεῖδεν με των ἀνθρωπείων γαθον απάντων, λον δε παραδους αυτιν ελευθερία καὶ παρρησία διετέλεσεν αυτύς τε ὀρθω καὶ γιεῖ καὶ ἀνεπιλήπτω βίω χρώμενος καὶ τοις ροσι καὶ ἀκούουσι παράδειγμα παρέχων την ἐαυτου γνώμην καὶ τὴν ἐν ad 1τω φιλοσοφεῖν ἀλήθειαν. οὐ μὴν ἀνίπτοις γε ποσίν, τι του λύγου , πρ0 ταοτ 3 ξεν, ἀλλα καὶ ποιηταῖς σύντροφος ἐγένετο καὶ τον πλείστων ἐμέμνητο καὶ aret λέγειν ησκητο καὶ τὰς ἐν φιλοσοφία προαιρέσεις υκ ἐπ' ὁλίγον οὐδε κατὰ τὴν παροιμίαν ἄκρwτ δακτύλωρ

142쪽

ἀφήμενος πιστατο, καὶ τ σομα δε ἐγεγύμ ναστο καὶ πρ0ς καρτερίαν διεπεπήνητο, κά το λον ἐμεμελήκει

καταλιπών . φιλοσοφίας δε εἶδος οὐ ' ωτοτεμομενος, 5 ἀλλὰ πολλὰς ἐς αὐτο καταμίξας υ πάνυ τι ἐξέφαινε

τίνι αυτον ἔχαιρεν ἐωκε δε τω Σωκράτει μαλλον κειοσθαι, εἰ καὶ τω σχήιιατι καὶ θ του βίου ρα- στώνν τον Γνωπέα ζηλ0υν o0ζεν ου ταραχαράττων τὰ εἰς τὴν δίαιταν, δε θαυμάζοιτο καὶ ἀποβλεποιτο varo τον ἐντυγχανύντων, λV μοδίαιτος πασι καὶ πεζ0 δε καὶ Ουδ' π λίγον τυφω κάτοχος in ν και ξυνεπολιτευετο, τὴν μεν του Σωκράτους εἰρωνείαν υχ πρ0σιέμενος, χάριτος δε Ἀττικαὶ μεστὰς ἀποφαίνων τὰς συνουσίας, δελτους προσομιλήσαντας ἀπιεναι μήτε καταφρονήσαντας Δ ἀγεννους μήτε το σκυθρωπὸ ν των ἐπιτιμήσεων ἀποφευγοντας, παντοιου δὲ π εὐφροσύνης γεν0μένους και κοσμιωτέρους παρα πολυ καὶ

φαιδροτέρους καὶ πρ0ς το μέλλον ευέλπιδα, οὐδεπώποτε γουν φθη κεκραγῶς η περδιατεινύμενος η ἀγανακτον, οὐδ' εἰ ἐπιτιμαν τω δέοι, ἀλλα τῖν μεν ἁμαρτημάτων καθήπτετο, τοῖς M ὁμαρτάνουσι συνεγίνωσκεν, καὶ το παράδειγμα παρὰ τον ἰατρον ηξίου λαμβάνειν

143쪽

ΔΗΜΩΝΑΚΤΟΣ ΒΙΟΣ τὰ μὲν νοσηματα ἰωμένων, ργη δε πρὸς τ0υς νοσουν- τας ου χρωμένων Ἀγγεῖτο γὰρ ἀνθρώπου μὲν εἶναι τι ἀμαρτάνειν, θεου ὁ ῖ ανδρb ἰσοθεο τ πταισθέντα

ἐπανορθοῖν.

τοιούτω δὴ βι χρώμενος εἰς εαυτον μεν οὐδενις

ἐδεῖτο, φιλοις δὲ συνέπραττε τι εἰκότα, καὶ τους μεν εὐτυχεῖν δοκουντας αὐτων πεμίμνησκεν ς ἐπ' ὀλυ-γοχρονίοις τοῖς δοκουσιν ἀγαπ0ις επαιρομένους, τους

πενίαν δυρομενους ' φυγὴν δυσχεραίνοντας

γ/γὶρας et νύσον αἰτιωμένους οὐ γέλωτι παρεμυθεῖτο, io ου δροντας τι μετὰ μικρον αὐτοῖς παυσεται μὲν τὰ ἀνιοντα, λήθη δέ τις ἀγαθων καὶ κακον καὶ λευθερία 3799 μακρὰ πάντας ἐν ὀλίγ' καταληψεται ἔμελεν δε υτροκαὶ δελφοὐ στασιάζοντας διαλλάττειν καὶ γυναιξὶ προς τους γεγαμηκύτας εἰρήνην πρυτανεύειν καί που 15 καὶ δημοι ταραττομενοι ἐμμελος διελεμ καὶ τους πλείστους αυτον ἔπεισεν πουργεῖν τὶ πατρίδι τὰ μέτρια τοι τό τις ἡ ὁ τρύπος ταὶ φιλοσοφίας αὐτos, 10 πραος καὶ μερος καὶ φαιδρύς μόνον αυτ0 ηνία φίλουνύσο ῖ θάνατος, ῶς αν καὶ το μέγιστον των ἐν -- οθρώποις ἀγαθων τὴν φιλίαν γουμενον . καὶ διὰ τομοφίλος με ην πασι καὶ - ἔστιν ντινα ου οἰκειον ἐνύμιζεν ανθρωπον γε ὁντα, πλέον ὴ ἔλαττον ἔχαιρε συνδεν ἐνίοις αυτον, μονοις ἐξιστάμενος ὁποσοι νe libri th et Stes ἐπ in D spsor. 8 10 τοις

144쪽

ἐo0κ0υ αυτ υσὰρ τὴν της θεραπειας ἐλπίδα διωμα άνειν . καὶ πάντα ταυτα μετὰ χαρίτων καὶ Ἀφροδίτης αυτῆς πραττεν τε καὶ λεγεν, o ἀεί, τοκωμικον ἐκεῖνο, τὴν πειθ τοῖς χείλεσιν αὐτο ἐπι τοιγαρουν καὶ Ἀθηναίων δ τε σύμπας δῆμος καὶ 11 οἱ ἐν τέλει περφυος θαέμαζον αυτον καὶ διετέλουνως τινα τον κρειττύνων προσβλέποντες . καίτοι εν ἀρχὴ προσεκρουε τοῖς πολλοῖς αὐτον καὶ μῖσος οὐ μειον 380 το παρὰ τοῖς πληθεσιν κτήσατο πί τε τη παρρησία 11 καὶ ἐλευθερία, καί τινες ἐπ' αὐτ0 συνεστησαν νυτοι καὶ Μέλγ οι τὰ αὐτὰ κατηγορουνυς απερ κἀκείνου ιτοτε, τι υτ θυων φθη πώποτε sτε μυηθη μύνος απάντων ταῖς Ἐλευσινίαις πρ0 απερ ἀνδρείως μάλα ab στεφανωσάμενος καὶ καθαρον ἱμάτιον ἀναλαβον καὶ

παρελθδεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν τὰ μὲν ἐμμελος, τὰ δε

κα τραχντερον η κατὰ την ἐαυτου προαίρεσιν ἀπελογήσατο πρ0ς με γαρ τ μὴ τεθυκέναι πώποτε frυθηνα μὴ θαυμάσητε, ἔφη, λανθ ρες θηναιοι, εἰ edia πρύτερον αυτη θυσα ουδεν γα δεισθα αυτὴν

145쪽

τι των μυστηρίων, ταύτην ἔφη ἔχειν αἰτίαν os μὴ

κοινωνησαι σφίσι της τελετῆς, τι, αν τε φαυλα η ταμυστηρια, ο σιωπήσεται προς τους μηδεπω μεμυημένους, ἀλλ' ἀποτρεψε αὐτοψ τῖν ὀργίων, ἄν τε καλά,

πῆσιν αυτ εξαγορευσει ab φιλανθρωπίας ' στε τους

'A iναλυς ηδη λίθους ἐπ' αὐτον ἐν ταῖν χεροῖν χοντας πράους αυτω καὶ Πεως γενέσθαι αυτίκα καὶ το ἀπ κείνου ἀρξαμένους τιμαν καὶ αἰδεῖσθαι καὶ τὰ τελευταῖα θαυμάζειν, καίτοι εὐθὐς ἐν ἀρχῆ τῖν προς αὐτους λόγων ο

τραχυτέρ' ἐχρηύατο se προρ μί' Ἀνδρες γαρ φηυθηναῖοι, ἐμὲ μὲν ροντες ἐστεφανωμενον ἡμεῖς

'ior κἀμὲ καταδυσατε, τι γαρ πρύτερον ου ἐκαλλιερήσατε. 12 Boυλομαι δε ενια παραθέσθαι Q ευστύχως τε αμα 381

καὶ ἀστείως π αυτο λελεγμένων ἄρξασθαι δὲ π in Φαβωρίνου καλον καὶ Αὐστρις ἐκεῖνον εἶπεν ἐπεὶ γὰρ ὁ Φαβωρῖνος ἀνιουσας τινος ς ἐν γέλωτι ποιοre τὰς ὁμιλίας αὐτου καὶ μάλιστα τον ἐν αυταῖς μελον τι ἐπικεκλασμενον σφοδρα ς ἀγεννες καὶ γυναικεων καὶ ροφιλοσοφία κιστα πρέπον, προσελθον ρώτα τον -- μώνακτα, τίς se χλευάς0 τ αυτο 0' Ἀνθρωπος, ἔφη, οὐκ εὐαπάτητα ἔχων τὰ ἄτα ἐγκειμενου δὲ το σοφι-

146쪽

στου καὶ ρωτοντος, τίνα δὲ καὶ ἐφύδια χων,

μοναξ, ἐκ παιδείας εἰς φιλοσοφίαν ηκεις ορχεις, ἔφη αλλοτε δέ ποτε ὁ αυτος προσελθci ηρώτα τον ημώ-13νακτα, τίνα ψεσιν σπάζεται μαλλον ἐν φιλοσοφία dέ, - γάρ σοι ἐπεν τι φιλοσοφος καὶ ἀπιων

ηδ παρ αὐτου μάλα ηδ ἐγέλασεν του δε ἐρωτη

σαντος, ἐφ' ὁτω γελὰ ἐκεῖνος ἔφη, Γελοῖόν μοι εἶναι

εδοξεν, εἰ σὐ π του πώγωνος ἀξιοῖς κρίνεσθαι τους φιλοσοφ0vντας αὐτὁ πώγωνα οὐκ εχων του- - 14δωνιου ποτε σοφιστου θήνησιν υ00κιμ0οντος καὶ λεγοντος ὐπὲρ αὐτου παινον τινα τοιουτον, τι πάσης φιλοσοφιας πεπείραται - οὐ χεῖρον δε αυτ ειπειν αελεγεν 'Eὰν Ἀριστοτέλης με καλὴ ἐπὶ et Λυκειον, φομαι - Πλειον επὶ τὴν Ἀκαδημίαν, φίξομαι ανδ Ζηνων, ἐν τη Ποικίλη διατρίψω αν Πυθαγορας καλἶ,

382 σιωπησομαι Ἀναστὰς ὁ ἐκ μέσων των ἀκροωμένων, Γλύτος, φη προσειπον το νομα, καλε σε Πυθαγόρας. Πυθωνος δε τινος των ε Μακεδονία εὐπαρυφων νεα- 15νίσκου ραίου ρεσχηλουντος υτιν καὶ προτείνοντος' ἐρώτημά τι σοφιστικον καὶ κελεύοντος εἰπεῖν του λογισμου τὴν λυσιν Ἐν ἐφη, iδα, τεκνον, Ora περαίνει Ἀγανακτήσαντος ο ἐκείνου ἐπὶ ' Mi ἀμφι-

147쪽

μάλα τον ἄνδρα δείξω , o M συν γέλωτι ηρώτησεν,

16 Καὶ γὰρ ἄνδρα χεις επε δε τις ni λητῆς καταγελασθεὶς π αυτου, τι ἐσθη α - ἀνθινὴν ἀμπεχύμενος υλυμπιονίκης ν ἐπάταξεν αυτον εἰς κε βφαλὴν λίθω καὶ αἷμα ερρυη, οἱ μεν παροντες γανάκτουν o αυτος καστος τετυπτημένος καὶ ἐβόων ἐπὶ

ἄνδρες, προ τον ἀν πατον, ἀλλ' ἐπὶ τον ἰατρόν. 17 ἐπεὶ δέ ποτε καὶ χρυσουν δακτυλιον ὁδω βαδίζων οεφρεν, γραμματεῖον ἐν ἀγορα προθεὶς ξίου ὁ ἀπολεσαντα, στις εἰ η του δακτυλίου δεσπύrης, κειν καὶ

εἰπόντα ὁλκὴν αὐτου καὶ λίθον καὶ τύπον ἀπολαμβά- 383νειν /ῆκεν ὁ τις μειρακίσκος Δραῖος αὐτος ἀπολωλεκέναι λέγων Ἀπει δε υδεν γιες ελεγεν, Ἀπιθι, 15 ἔφη, o παῖ, καὶ τ0 λυτο δακτυλιον φύλαττε τοO-18 τον γὰρ υκ ἀπολολεκας των δε απι της Ῥωμαίων βουλης τις , νησιν ιιν αὐτφ δείξας πάνυ Δραῖον, θηλυδρίαν δὲ και διακεκλασμενον, Προσαγορεύει σε, ἔφη, ὁ ἐμ0 υἱις οὐτοσί, καὶ ὁ ημοναξ, Καλος, ἔφη eo 19 καὶ σου ἄξιος καὶ τη μητρὶ ὁμοιος τον δε Κυνικον τιν ἐν ἄρκτου δέρματι φιλοσοφουντα οὐχ υνωρ τον, σπερ νομάζετο, ἀλλ' Ἀρκεσίλαον καλεῖν ξίου.

148쪽

ἐρωτήσαντος δε τινος, τίς αὐτφ δρος ευδα μονίας εἶναι 20 δοκεῖ, μονον ευδαίμονα φη τον ἐλευθερον ' κεινουφησαντος πολλους ἐλευθερους εἶναι, 'Aλλ' ἐκεῖνον νομίζω τον μήτε ἐλπίζοντά τι μήτε δεδιότα ὁ δέ, Καὶ hio αν, ἔφη, τουτ τις δύναιτο απαντες γὰρ ς τοπολ τούτοις δεδουλώμεθα . Καὶ μὴν εἰ κατανοήσεις τὰ των ἀνθρώπων πράγματα, ευροις αὐαυτὰ sτε s84 ἐλπίδος ουτε φόβου ἄξια, παυσομένων πάντως καὶ των ἀνιαρον καὶ των ἡδέων . Περεγρίνου δε του Πρω- 211 τέως ἐπιτιμοντος αὐτῶ, τι ἐγέλα τὰ πολλὰ καὶ τοις ἀνθρώποις προσεπαιζε, και λέγοντος, isque Oναξ, οὐ κυνας, ἀπεκρίνατο, Περεγρινε, ου ἀνθρωπίζει . και 22 μὴν και φυσικύν τινα περὶ των αντιποδων διαλεγόμενον ἀναστήσας και ἐπι φρέαρ γαγδε και δείξας 1 αυτ τὴν τω δατι σκιὰν ρετο, οιούτους αρατους αντίποδας ἐναι λέγεις , ἀλλα και μάγου τινος 23 εἰναι λέγοντος καὶ ἐπφθὰς χειν ἰσχυρας, Δό ὐπ' αὐ- τον παντας ἀναπείθειν καὶ παρέχειν αὐτ ὁπόσα βούλεται, μὴ θαύμαζε, εφC και γὰρ αὐτος ὁμότεχνος εἰμί et σοι, και εἰ βουλει, που πρ0 τῆν ἀρτοπωλιν και φειμε δια μια ἐπωδης καὶ μικρ0υ του φαρμάκου πείθοντα αυτὴν δουναι μοι των ρτων, αινιττομενος δ

149쪽

νοντα καὶ ξίου χημα ζευγνυσθαι αὐτ καὶ ἔλπους

παρίστασθαι ος ἀναβησομεν καὶ δεῖπνον παρασκευά 385 προσελθών, Παρὰ Πολυδευκους, ἐφη, κομίζω σοί τινα ἐπιστολήν . hσθέντος δε ἐκείνου καὶ οἰηθέν sτος τι κατὰ τι κοινον καὶ αυτος τοι αλλοις συντρε- χει τω πάθει αυτου, καὶ εἰπόντος, ουν, ω ημο-

ναξ, Πολυδευκης ἀξιοῖ Aλιῆταί σε, ἔφη οτι μη δη25 προς αὐτ0 απει αυτος υἱον πενθοοντι καὶ ἐν σκύτω αυτον καθείρξαντι προσελθὼν ἔλεγεν μάγος τε 10 εἰναι καὶ δύνασθαι αυτ ἀναγαγεῖν του παιδι το ειδωλον, εἰ μόνον αὐτῶ τρεῖς τινας ἀνθρώπους ὀνομάσειε μηδεν πώποτε πεπενθηκότας ἐπὶ πολ δε κεὐνου Ddοιάσαντος καὶ ἀπορο ντος - ου γὰρ εἰχέν τινα, οἶμαι, εἰπεῖν τοιοsτον - , ἐφη, ω γελοῖε is

μονος ἀφύρητα πάσχειν ν0μίζεις μηδένα ρῖν πενθους 26 αμοιροπι, καὶ μην κἀκείνων καταγελαν ξίου τον ἐν ταῖς ὁμιλίαις πάνυ ἀρχαίοις και ξενοι ὀνόμασι χρωμένων εν γουν ἐρωτηθέντι 6 αὐτο λύγον τινὰ καιψπερ-τικος ἀποκριθέντι, Ἐγὼ μέν σε, φη, ω ταῖρε, ηνυν ρώτησα, ἡ δέ μοι ς ἐπ Ἀγαμέμνονος ἀπο- 27 κρίτη . εἰπόντος ὁ τινος τον ταίρων, υπιωμεν, η- μοναξ, εις ὁ Ἀσκληπιεῖον και προσευξώμεθα περ 386του las, Πάνυ, φη, κωφον γῆ τον Ἀσκληπιον, εἰ 28 μὴ δύναται κἀντευθεν ημον ευχομενων ἀκούειν . ἰδών sδε ποτε δυο τινας φιλοσύφους κομιδὴ ἀπαιδεύτως ἐν

150쪽

ζητησε ἐρίζοντας καὶ τι μεν τοπα ἐρωτοντα, ον δὲ οὐδὲ πρις λόγον ἀποκρινόμενον , ἡ δοκεῖ ἡμῖν, ἐφη, ω φίλοι , ὁ μν τερος τούτων τράγον ἀμελγειν,

ὁ δε αὐτω κόσκινον ποτιθεναι Ἀγαθοκλέους δε του 29 Περιπατητικου μέγα φρονουντος τι μόνος αυτός ἐστιν καὶ προτος των διαλεκτικον, φη, Και μήν, Δ Αγαθοκλεις, ει με προτος οὐ μόνος, εἰ δε μόνος ουπρῖτο . εο ηγου δε του πατικου, ποτε διὰ της 30 Ἐλλάδος εἰς τὴν Ἀσίαν προι πρεσβευσω - πατρί. 10 πολλὰ καταγέλαστα και λέγοντος καὶ ποιο0ντος, πει- δη os εταίρων τις ὁρων ταυτα ἔλεγεν αυτον μέγα κάθαρμα iναι - τι AC, φη ὁ ημοναξ οὐδε38 μέγα . καὶ Ἀπολλώνιον δέ ποτε τον φιλοσοφον δον 31 μετὰ πολλον τον μαθητον ξελαυνοντα - λὶδ δε is ἀπήιει μετάπεμπτος se ἐπὶ παιδεία τω βασιλει συνε- σύμενος - Προσέρχεται, φη, πολλώνιος καὶ οι Ἀργοναυται αὐτου Ἀλλου δέ ποτε ερομένου ει θά-32νατος αὐτῶ -δοκει ἐναι, 'Aθάνατος, ἐφη, ἀλλ'

o πάντα . περὶ μέντοι Ἐρώδου ἐλεγε ἀληθευειν τοτ 332 Πλάτωνα φάμενον, ου μίαν ὶμῆς ψυχὴν χειν ου γαρ εἶναι της αὐτῆς φυχῆς Ῥήγιλλαν καὶ Πολυδεύκη ς

ποτε και Ἀθηναίους ερωτησαι δημοσία της προρρήσεως ἀκούσας, διὰ τίνα αἰτίαν ἀποκλείουσι του βαρ-