Scriptores erotici graeci ...

161쪽

, σεύγουσιν απους, ουτε ἐκεῖνοι κάμνουα διωκοπις' ἁλλ' A me Mινῆς λοπιν απολαυοντες ἡδενης συννεμονται; Γλυκυ τι, - εοικεν, εστι το εργον, κω νικα το ἔρωτος πικρον. Εἶτ' οὐχ ορας, ω Δάzνι, τας αἰγοις και τους κριους και τους τράγους, και ἀ- οῖς, ως ὀρθοι μεν μεῖνοι δρωσιν, ορθαι δε beεῖναι πάσχουσιν οἱ μεν πηδησα

Πολυ--λλον ἀπορηθεις, καθίσας ἔκλαυσεν, es καιαριων ἁ θεσπερος εὶς - ἔρωτος ἔργα.ί. Ην δε τις αὐτω γεπων, γεωργὸς γῆς ιδεμ,

Jos refugiant, nec illi has insectando postea fatigent; sed communi dei neeps veluti fruantur voluptate, atque una pascantiar. Dulce quid, ut Videtur, hoc opus habet, atque amoris Vincit amaritu sinem. Quid 3 an non ides, Da plani, capras & hircos, scuti arietes & oves, qtiemacinio lum recti illi faciant, & rectae contra istae patiantiir; altera nempe insilientes, alterae vero dorso in possit os admittentes Tu tamen a me petis, ut una recumbaria, idque nuda 3 Atqui illae me, licet vestibus amicta, quanto sunt hirstitiores Z Paret Daphnis, & comcumhens cum ea, diu iacuit; nesciusque quidquam e rit m agere, quoriam gratia tanto libi sinis impetu co citabatur, illam erigit, & a temo, hircos imitando, illi adlaaesit. At multo magis animi pendens, ploravit sedens. quod arietibus rudior reriam amatoriarrum esset.

X. Erat autem ipsi vicinus quidam, proprii aselli cul-

162쪽

ΡASTORALIUM LIB. III. io

το ονομα, παρηβων η- το σωμα. Τούτω γυναίκιον m ἐπακτον ἐξ αστεος, νεον και ωραῖον, καια γροικίας - τερον τούτω Λυκαίνιον ονομα, ην. Aυτηόρωσα τον Δάοῦνιν καθ' εκάτ ν ἡμέραν παρελα νοντατας αiγας ἔωθεν εἰς νομην, νύκτωρ ἐκ νομῆς, επιθυμη- ν ερασπην κτησασθαι δωροις δελεάσασα, και ποτε λοχήσασα μόνον, καὶ ριγγα δωρον εδωκε, και

τον ψοης ερωτα καταμαντευομενη πανυ γαρ ε απροσκείμενον αυτον τῆ κόρη. II ερον μεν οὐν ἐκ νευμῶτων και γέλωτος συνεβάλετο τουτο ' τοτε δε ἐξ ἐωθινοῖ

σκηψαμπη προς Δρωμιν ως παρα τικτουσαν απεισι γείτονα, κατόπιν αυτοῖς κατηκολούθη , καὶ εἴς τινα

tor, nomine Chromis, aetii is iam ad senectutem Vergentis. Hic uxorem ex oppido duxerat, iuvenculam Mnec non formosam, atquς minis riisticis venustiorem, cui nomen Lycaenium. Haec quotidie Daphnim conspicata, mane ad pascua capras suas, noctu e pascuis abigentem, donis illum inescando sibi conciliare amatorem concupivit. Aliquando soli instillata, fistulam ipsi, mel in favis, peramque de pelle cervina donavit. Quidquam tamen eloqui Verethatur, cum Daphnidis et Chloen amorem s.cile coniectaret; ipsum namque t tum puellae addictuni videbat: quod aiuea quidena ex nutibus & risu poterat intelligere; tunc temporis Veromane, apud Chromin fingens se ad vicinani ire pilem peram, a tergo illos est insecuta, & in friuetum quoddam densum irrepetulo sese abcsidit, ne conspici posset, sicque omnia, quae dixeriant, auisivit, omnia, quae

163쪽

ελ εν α τὴν κλαυσας ο Δάφνις. συναλγήσασα si τό. αθ ις, και --ν ηκειν νομίσασα διττον, τον μεν εἰς ὲκείνων σωτηρίαν, τουν δὲ εἰς τρο ἐαυτης ἐπιθυμίαιν, ἐπιτεχναταί τι τοιονδε. Της επιούσης - παρατο γυναῖκα Λάβα ' την τίκτουσαν απιουσα, φανερως

μετέωρος ἐπι την συνδη-ὐψελ. κομίσαι εκείνην

πετραν' ἄλλα εἰς τηνδε την υλην την ταπειν εχγων κατεπεσε. Συ τοίλν, προς των Νυμφων και τῶ ΓΙανος patrarunt, vidit; ne flens quidem Daphnis illam latuit.

Quare vicem horumce miseroriam dolens , raratae, geminam sibi oblatam occasionem , cum salutis ipsorum inveniendae, tum suae libidinis explentae, Nile quid comminiscitur. Postridie eius diei fingem, quasi iterram ad coniugem Labae parturientem iraret, ad que., cum aperte, sub qua Chloe atque Daphnis sedet ant. accedit, accurateque animi constertiationem prae se ferens: Serva me, inquit, Daphni, miseram: etenim ex anseribus mihi, qui numero viginti erant, unum, eumque opitinum, eripuit aquila, quem tamen, magno scilicet onere pressa, non potuit alte evolatulo in solitan, illam excelsam petram deporiare, sed in truncce humialem silvam cum eo decidit. Tu itaque, per Ν miphas

I Ira corr. Toxip. in Ad lend. T. II, p. 4 6, qui per parenthesin ad Theocr. p. 397. Longus. λαβην , fraetextum, caWam , n. ut passim, etiam hic allii lat ad τικτουσαν, intelligit. Pati. Dieoer. XIV, 24. Λάβα του γεἱ- lo durius. σονος υἱός. Tollius Doricum a Villois. cum Wvirent ach. illitii Theocriti in Λάβου mutatum corr. υφ' ου, citra necessitatem, volebat. Vulgata tamen defenso- puto.

164쪽

τον ἀριθρον γενόμενον. Τάχα δε και αὐτον τον ἀετον απσκανέ , καὶ οὐκ ἔτι πολλους Φων αρνας καὶ : - σους ἁρπάσει. g. ἀγέλην τέως φρου - ti Xλόη. πάντως αὐ-ν ι ασιν ta αἶγες ἀεί σχι συννέμουσαν. ,, in. Οὐδεν των μελλόντων υποαπαύσας ο Δάφνις, ευθυς ανίσταται, καὶ ἀράμενος την καλαυροπα, κατωπιν ηκολουθει τη Λυκαινίω ἡ δὲ ηγῶτο ως μακροτάτω τῆς Xλά ς. -- το πυκνότατοπ εγένοντο,πηγης πλησίον καsίσαι κελευσασα αὐτον' ,, Ἐρμ, εἶπε, Δάονι, Xλ-ς, καὶ τουτο εμαθον ἐγω νύκτωρ πα- των Νυμφων. λ' πείρατος εμοι τα χθιζά σου αἱ Νύμῖαι διηγησαντο δάκρυα' καὶ εκελευσάν σε σωσαι

διδαξαμένην - ἔραπος εργα. Tα Α ἐστιν ου σι ματακαι περιβολὴ, καὶ Oiα δρωσι κριοὶ καὶ τράγοι' ἀλλα& Pana illum oro, hanc ingressus silvam, meum mihi serva anserem, sola enim irurare non ausim, neve sinas anserum meorrum numerum sic imminui. Fortasse &aquilam hanc ipsam interitnes, neque amplius tam inu tos vobis agnos haedosque rapiet. Ad custodiam gregis interea relinquetur O IOE: omnino illam capellae n rant, tanquam perperiram tibi in pascendo sociam. XI. Daphnis, nihil finii roriam suspicarias, lami e v

stioo, & suino pecto Lycaenium pone sequitiar, quae illum quam lonψssime a Chlosi abducebat. Cumque Jam,maa silva erat densissima, venissent, iusso illo sedere iuxta fontem; Amas, inquit, Daphni, Chloen; idque hac nocte ex Nymphis rescivi. Hae mihi in somniis

hesternas ritas lacrimas exposuere, atque iusserunt, ut te res amatorias edocendo, servarem. Haec autem non

sunt sitavia, & amplexus, & qualia ficiunt arietes hi

165쪽

τῶτα et 1δηματα και των μεῖ γλυκυτερα. προσεστι

απηλλάχθαι - κων , καὶ ἐν πιρα γεινεσθαι ζητουμένων τροπων, ἴθι, παραδίδου μοι τερπνον σαυτον μαθητην

κος και απάλος, ερων και νέος, προ των ποδων καταπεσων , την Λυκαίνιον ἱκετευεν, ἔτι τά-- λδαξαι τηντε 1ν, δ' ῆς, ο βουλεται, δράσει Xλοην' - ω περτι μεγα και θ εοπεμπτον α Θως μέλλων λδάσκωσθαι, και ροφον αὐτη si τειν επηγγείλατο, και τυρους ἁπαλους πρωτορ υτου γάλακτος, καὶ την αἶγα αδτην. Εὐρώῖσα - η Λυκαίνιον αἰπολώκην αφθονίαν, ρίαν οὐ προ δοκησεν, ηρχετο παιδεύειν τον Δάοιν τολον τὴν τρόπον. 'λελευσεν αυτὸν κα θίσαι πλησίον αὐτης, ῶς eique, sed saltus hi longe illis dulciores; hisent enim

longioris temporis voluptatem. Quod si tibi collibitum fiterit hisce liberari malis, & experimeritum capere V luptatis ac suavitatis diu vobis quaesitae, age, temet mihi iucundum praebe discipulum; ego te, in harumce Nympharum gratiam, informabo. Prate voluptate amplius sibi non temperavit Daphnis; sed, utpote riisticus, caprariusque, amans & adolescens, ad genua provoliis tus, supplex oravit Lycaenium, ut quam primum hancipium doceret ariem, cuius beneficio, quod Vellet, ceret Chloae; & veluti magnam vereque coelo demissam rem accepturus esset, cum haedum se illi largitiis rum, tum caseolos tenellos de primo lacte factos, inimo ipsam quoque capriun, pollicitus est. Quare L. caenium, ubi advertit tam prolixam caprarii liberalit tem, qualem non exspectasset, coepit Daphnini ad istum modum instituere. Iussit illum, ut se habebat, i ta se

166쪽

κα' καsάπερ δεδοικώς - βρ νας ἐπιλάθοιτο ἡ δε

Λυκαίνιον κατασχουσα αυτον, ελεξεν ωδε' ,, Ετι -

ταυτα δεῖ σε μαθεῖν, ω Δάφνι. 'Ε- γυνη τυγχάνου-

sedere, nec non oscula figere, qualia & quot consueverat, simul & inter basiaiulum ruere in amplexus, s seque humi reclinare. Ut ergo sedit, & basiavit, atque reclinato corpore iacuit, ipsa iam edocta eum ad patramlum non solum fortem esse, verit in etiam libidine turgere, ab reclinatione in lariis facta ipsum erexit, seseque nini perite substernens, illum ad viam diu vaestam direxit; deinde non ultra peregrinum istum ci cumduxit, ipsa natura, quod pono agendum restabat,

docente.

XII. Peracta tandem hacce amatoria insorinatione, Daphnis, qui pastoralem adluic haberet mentem, st lini ad Chloen cursum instituit, & quaecun*ie didicisset, statim exsequi parat, tanquam veritus, ne si pa lisper moratus esset, illud ipsum oblivioni traderet. Verii in Lycaenium ipsum inhibuit, sic locutii: Insuper ista quoque te cliscere oportet, Daplani. Ego, quae sum ni

167쪽

αν πείσης αὐτο σοι παρασχεῖν, αγαγε αὐ ν εἰς το

lier, nihil nunc passa fui insolens; olim nanimae me haec vir alius docuit, pro mercede virginitate mea accepta. Chloe autem ubi tecum in hac palaestra colluctata fuerit, plorabit eiulabitque; immo iacebit haud secus ac vulnerata, multo manans sanguine. Verii in non est, quod iniorem timeas; sed quando illam persuaseris, ut tibi morem tunc rii illam in hunc adducito locum, ubi, si sorte clamaverit, nemo avitiat, si lacrimata fuerit, nemo videat, si mi ore foedata fuerit, fonte se abluat; nec unquam oblivioni trade, quod ego te ante virum, viam O loe, fecerim. XIII. Hisce igitur Lycaenium praeceptis traditis ad alteram silvae partem secessit, veluti suum etiamnum anserena quaesitura; Daphnidi autem, dicta illa mente agitanti, prior ille imperiis deferbuerat, verebaturque ullum Giloae facessere negotium ultra osculum ample Tullaque, cavens, ne vel illa veluti hoste conspecto cla

168쪽

PASTORALIUM LIB. III. III

μιζεν, ἔτι αμα εκ μόνου τραύματος αiμα γίνεται. Γνο δε - συνήθη ἀροεσθαι μετ αυτης, ἐξέβη της υλης'

ωσπερ νεοττος ροιθος. maret, vel ranquam dolore fleret, vel lanmine foedaretur tanquam contriicidata. Non ita dudum namque periculum fecerat ipse, a Methymnaeis plagis affe-mis; ideoque a sanguine abhorrebat , sanminemque de solo vulnere sequi opinabatiar. Itaque cum constititisset se cum illa consueto modo oblectare, silva excessit; atque progressus ad locum, ubi sedebat corollam ex vi lis colatexens, anserem illum aquilae ex unguibus abs se extoimm meruitus est, illique circumfusus basiavit, tui

Lycaenium in illo sitavi ludo; illud Plippe, inpote extra periculi aleam positum, licebat. Illa vero capiti eius

serium aptavit, conianaque, utpote violis longe praestam tiorem, osculata est; deque pera caricanae massae porti nem & panes aliquot depromos porrexit esum, atque Vescentis ab ore illa rapiens, instar aviculae pulli edebat.

steth. in Miscelli. Obss. Vol. V, T. III, p. 38. Hiietius est,

biat. Sane προγς παλάθηe liquido exstat in tribus Paris.

169쪽

Θασι ναυται δ' εἰς καμάτων ἀμέλειαν, τοῦτο κακεῖνοι δρωπες, τας κωπας ἀνεῖε ν' εὰ μεν αὐτό. κε υ- -ς ναυτικας ηδεν ωδάς' οἱ δε λοιποι, καθάπιο χορος,

XIV. Dum edunt ipsi, crebriusque oscula ingerum, quam escam, navis quaedam pistatoria, laae oram legebat, visa fuit. Nullus erat Ventus, & malacia ait que erat maris tranquillitas. Remigare itaque Visum, remisque valide incumbentes festinasans recens captos pisces cuidam ex opulentis civibuc in urbem vivos asse re. Quod igitur tacere amant nautae ad laborem falleiulum, hoc idem illi egerunt, dum remos attollebant tunus inter ipsos horiator nauticos faciebat modos; reI qui, sicuti chorus, una Voce conclamantes, per Cerra intervalla, ipsius Vocem excipiebant. Quamdiu itaque in aperto mari haec fiebant, evanescebat clamor, per auras videlicet voce diffusa; at postquam promont rium subierunt, inque sinum lunatim flexuosum & concavum ingressi fuerunt, ibi ut sortior exati sebariir vox. ita clara in continentem excidebant celeusniatum case

170쪽

και τον ηχον εις αυτον ως οργανον σε μενος, παντων

των λεγομενων μιμητην τωνο ἀπεδίδου ἰδία μεν των

βραδιον, οσον - το. 'O μεν οὐν Δάφνις ώας το πρα τόμενον, μόνη τη Θαλάττη προσεῖχε' και ετέρπετο τη

νηι παρατρεχουση το πεδίον Θαττον χωρου, καὶ επει- ρατό τινα διασώσασθαι των ασμάτων, ὼς γένοιτο της

καλουμένης 'χους, ποτε μεν εἰς την Θάλατταν ἁπέβλεπε των ναυτων κελευόντων, ποτε δε εἰς την υλην ὐπεστρεφε ζητουσα τους ἀντι*ωνουντας. Καὶ επεὶ παραπλευσάντων ἡν καν τω αὐλωνι σιγη, επυνθάνετο του

mina. Cava namque convallis campo subiecta clamo , rem illum in se velut organum quoddam recipiebat, &omnium, quae proferebantur, aemulam reddebat vocem; separatim videlicet remorum strepitum, separati in etiam clamorem istum nauticum reddebat, & erat iucundiam auditia. Praevertente a mari sono, ex terra sonus tanto desinebat serior, quamo tarcior inceperat. Daphnis igitur non ignarus, quid ageretur, animum ad mare solum advertit, delectatus navigio terram ocius Volucre praeterlabente, tentabatque conservare ex his carui unculis quasdam , quas sita delirile caneret fistula. Chloe amem, tum primum illam, quae Echo appellatur. experta, modo mare respiciebat, dum nautae suum c aeusnia canebam, modo in silvam oculos avertebat , quaerens eos, qui clamore resportiterent. Postquam autem praeternavigassent, & runc in convalle silentium factum fuisset, ex Daphnide percontabatiar, num a te Longus. H