Scriptores erotici graeci ...

191쪽

Νύμφαις συνεχόρευε, ταῖς Μουσαις συννδεν' ἄρρενας δε

go huius promontorii etiam esset mare, sive alia pra u

terveheretur navis, aliive nautae eadem canerent, cun

ctique simul incerent. Suaviter igitur Daphnis ridens, S suaviori osculo impresso, impositaque illi violacea corolla, coepit ei fabulam de Echo narrare, stipui tus ab illa pro docendo, alia decem trusia, operae mer

cedem.

XV. Nympharum, mea puella, multiplex genus est. Sunt Μeliae, sunt Dryades, sunt etiam palustres, formosae omnes, omnes canendi peritae. Uni ex hisce mlia Echo nascitur; mortalis quidem, ut patre nata mo rati, formosa vero, ut ex matre itidem somnosa. Educatur a Nymphis, docetur a Μusis fistula canere, ti-hiam inflare, pulsare lyram, cithara personare, denique Onanem musicen. Et inde postquam adolevit & ad aetatis florem pervenit, simul cum N unphis choreas ducebat, simul cum Μusis concinebat; virginitatis amans,

192쪽

PASTORALIUM LIB. III. II

ετευγε παν/πας, και ανθρώπους καὶ θ εο ὶς, φιλα σα

το παρθενίαν. V Παν οργίζεται τη ian, 'ς μουσπιῶ φθονων, του κάλλους μη τυπών και μανίαν ἐμβάλλει τί. ποιμέσι και τί. αιπάλοις. οἱ δε ίσπερ κύνες

ζυμφαις, επιψε πάντα και ετ ρη την μου κην, και γνωμη Mουσων ἁ ίησι φωνην' καὶ μιμειται πάντα, καθάπερ τοτε ἡ κάρρο, Θεους, ἀνθρωπους, οργανα, θηρία μιμώῖται και αυτον συρττοντα τον Πῶνα. V δεὐρώτας, ἀναπηδα, - διωκει κατα των όρων, οὐκ

mares fugiebat omnes, tam homines, quam Deos. Pan. huic puellae succensens, & hanc canendi perit in invi dens, & illius formae repulsam passus, furorem opili nibus caprariisque iminittit : hi vero havit aliter, quam canes aut lupi, illam discerpunt, & iactant quoquo ter- rarit ni cantabunda adhuc membra. Verum ea cuncta Te ra in gratiam Nyn pluirum ita condidit, ut canendi vim serearent, & Musarii in decreto Vocem emitterent, aμque nihil non inritarentur, quemadmodum trunc puella, beos, homines, orona, bestias, immo & ipsum P na, si quando fistula canit. Quo audito ille subsilit, &per montes insectari incipit, non ut illa potiariir, sedi Alii Moτα. Utcunque legas,

eodem aedit. Si vulgatum tenes , erit: esseerpunt eam etiamnum mo-dvianum eam a. Ex altera vero lectione sensus oritur his: iactant eantabunda adhue membra. Idem

de Orpheo Virgil. Ge. IV, Disrerpetran Iaeos iuvemem sparsera

ssicin 1 anιnia Dpente vocabat. C terum V menta. cum μ. diverinia hie sensu poni videret, ut no tent & carmina di membra. quod sane perquam ad surdum esse Iubentes ei damus. totum locum si e resinoi : καισαν γην μέλη' και ταύταΓοῦ κ. r. λ. Sed perlecta eius nota statim victi legendum καὶ τλ

in mentem venisse mox anima , verti.

193쪽

μαθητης. is

ι'. Tαυτα μυθολογησαντα τον Δάῖνιν, οὐ δεκα μόνον φιλ ματα, αυ- πάνυ πολλα κατεφίλησει η X λό ' μικράυ γαρ και τα αὐτα εα αν ἡχω, καθαπερ μαρτυρῶῖσα, ἔτι μηδεν ἐψευσατο. Θερμοτερου δε καθ'

παυομένου, του δε Θέρους αρχομένου, πάλιν αυτῶς ἐγώνοντο - ναι τερψεις και Θερειοι. ο μεν γαρ ἐνηχετο is τῶς ποταμῶς, ἡ δε is ταῖς πι1γαῖς ἐλουετο' ὀ μεν ἐσυ- ριζεν ἁμιλλωμενος πρὶς τας πίτυς, η δε-ταις μηδίσιν ερίζουσα εθηρων ακρίδας λάλους, ἐλάμβανον τεττιγας ηχῶντας, ανθη συνελεγον, δενδρα εσuον, σπαρας ἡσθιον δη ποτε και γυμνὰ συγκατεκλίθησαν, καὶ ἐν δέρμα αἰγος επεσέραντο. Και ἐγενετο αν γυνη Xλόη

ut intelligat, quisnam clandestinus ille sit discipulus. XVI. Ubi Daphnis haec ita enareasset, non decem modo oscula, sed innumera a Chloe retulit; eadem enim fere sonuit Echo, suo veluti testimonio confirmans, i,1uin nihil fuisse mentitum. Iam in dies sole magis magisque fervente, utpote Vere desinente & aestate i eunte, iterii in illis oboriuntur novae aestivaeque Voluptates. Quippe natatiat ille in fluviis, abluesat se illa fontibus; ille fistula cum pinis certabat, haec cantu cum lusciniis contendethat. Venabantiir locustas garriiselas, cicadas capietant resonantes, flores legebant, misctus arboribus decutiebant, poma coniectet ant. Iam ran dein nudi concubuere, atque una caprae pelle instrari iacuere. Et mulier facile Chlod fuisset facta , nisi Daphnim sanguinis e primo coitu essi uentis cogitatio ex

194쪽

PASTORALIUM LIB. III. II 7

τι δωρον εῖερον, οἱ δε ἐπηγγέλλοντο μεγάλα. H μεν

ουν Νάπητοί. ἐλπίσ ιν επαιρομενη, συνεβουλευον εκδιδόναι-Xλόην, μηδε κατεχειν οἴκοι προς πλέον τηλικαυτην κόρην, η τάχα μικρὴν υσπερον νέμουσα την

παρθενίαν ἀπολεσει, καὶ ἄνδρα ποιησεται τινα των ποιμένων επι μηλοις η ρόδοις' ἀλλ' εκείνην τε ποιησαι ασποιναν οικίας, και αὐτους πολλα λαβόντας, ἰδίω et

λάττειν αυδε καὶ γνησίω παιδίω. ἐγεγόνει δε αὐτοῖς αρρεν παιδῖον ου πρὸ πολλου τινος. ιε Δρυμ ποτε

territisset. Certe veritus, ne ratio aliquando sua di in veretur sede, crebro nudari Cliloen non perinittebat: id igitur mirabatur Oiloe, sed causam eius sciscitari

XVII. Ista aestate compilares Chloen ambiebant pro- ci , & undique fremiemes veniebant ad Dryantem , ipsam sibi uxorem petentes: quorum alii donum aliquod asserebant, alii magna promittebant. Nape itaque, spe incitata, auctor elocandi Chloen fuit, rata non esse consultum tam graindena puellam diutius detinere domi, quae forsan paulo post inter pascendii in virginitatem amissura esset, & virum aliquem pastorem factura, rosis malisque acceptis; sed potuis illam matrem fanailias constituere, & multa illa accepta dona proprio genuinoque servare filio: namque non inulto ante ipsis puellus erat prognatus masculus. Ac Dryas quidem In

195쪽

εθελγετο τί. λεγομώοις' μείζονα γαρ η κατα πομμαίνουσαν κόρην δωρα ωνομάζετο παρ' εὐσπου' ποτε δεῶς κρείττων εστιν ἡ παμένος μνηστήρων γεωργων, και, εἴ ποτε τους αληθινους γονέας ευροι, μεγάλως ο ὐτους εὐδαίμονας θήσω, -βάλλετο - ἀπό nmν, κῶ εi κε χρονον ἐκ χρόνου, - εν - τεως ἀπε-μανεν ουκολιγα ἀωρα. ιη. H ρον μαθουσα, λυπινως πάνυ δηγε, καὶ τον Δάονιν ἐλάνθανεν επιπολυ, λυπῶν οὐ θελουσα. ὼς

δε ελιπάρει καὶ .εκειτο et θανόμενος, και ελυ missμαλλον μη μ θάνων, η εμελλε μαθων, παντα αυτωδιηγεσαι ' τους μνηστευομένους, ως πολλοι κω πλουσχοι

τους λόγους, ους ἡ Νάπη σπεύδουσα πρὸς τον γάμον ελεγεν ὼς οὐκ απιίπατο Δρύας, ἀλλ' ώς εἰς τον τρυ

γητον ἀναβέβληται Εὐρων ἐπι τουτοις ὀ Δάφνις γα

do hisce sermonius delinietvitur; maiora namque, quam pro pastoriri a puella, enumerabannir a singulis munera: intectum vero reputans, illam praestantiorem esse, quam quae rusticis illis elocanda esset procis, quodque, si quando suos veros parentes inveniret, ipsos admodum beatos esset redint ara, situm differebat responsum, nectendoque moras tempus de tempore ducebat, & i terea temporis non pauca inde lucrabatur munera.

XVIII. Illa vero, hoe intellecto, magno in nro rore degebar, idque Daphnim celabat longo tempore. huic aegre facere nolens. Cum Vero instaret tirgeretque percontando , & magis contristari videretur ignariis , quam si gnariis foret, omnia illi recensere orsa est: v delicet quam snt inulti & locupletes, qui nuptias ipsus ambiant, quae verba Nape ad nuptias festinans dixerit, quomodo Dryas non abnuisset, sed in vindemiam distulisset. Hisce auditis amens fit Daphnis, & sedens eoL

196쪽

νεπαι, και εδάκρυσε καθήμενος, αποθανέαοαι μη; τινεμουσης Xλοει λεγων και οὐκ αυτος μόνος, ἀλλα- τα πρόβατα ροτα τοιοῖτον ποιμένα. Eiτα ἀνενεγ- κων ανεθάρροι, και πείσειν ενενοει τον πατέρα, και ἔναιτων ροωμένων αὐτον ηρίθμει, καὶ πολυ κρατησειν ηλm

των αὐών Εν αὐτον ἐτάραττεν' οὐκ ην Λάμων πλούσιος τουτο αὐτοῖ την ελπίδα μάνον λεπτην εἰργωτο. Oμως δε εδοκει ροασθαι, και τ' Xλον συνεδόκει.Tω Λάμωνι μεν οὐν οὐδεν ετόλμησεν ει πειν, τν Μυρτάλη δε Θαρρησας και τον -ποι εμηνυσε, κω προ του γάμου λόγους προσηνεγκεν. η δε τω Λάμωνι νύκτωρ κοινωνησατο. Σκληρως δε ἐκείνου την ἔν-ξιν ενεγκόντος, καὶ λοιδορησαντος, ii παιδι Θυγάτριον ποιμένων

προξενῶ, μεγάλην ἐν τοῖς γνωρίσμαπιν ἐπαγγελλ

lacrimare coepit, mortem oppetere se velle, si privaretur Chlod, affirmans; nec se ipsum solum, sed & oves, tali pastore amisso. Deinde eum sese collegisset, an mum recipiebat, & constituebat hoc Chloῆs persuadere patri, & inter reliquos procos suum profitebatur nomen, sperabat me fore, ut ceteros longe superaret. Id taruum eum terrebat; Lamon scilicet non erat dives rhoc unum ipsius spes tenues efficiebat. Nihilominus ansebire decrevit, censuitque ita facieiulum Chloe. Porro Lamoni nihil ausus fuit eloqui di at Μyrealae, fiducia

sumta, non solum amorem indicavit, vertim & de nuptiis sermonem iniecit. Haec cum Lamone noctu rem omnem conan unicavit. Duriter autem illo hunc sermonem accipiente, acriterque illam obiurgante, Purit pastoriani filiam copulatani Vellet puero ingentem fore

x Sic a duobus Codd. restituit tamen μενούσης tuerer Boderi, qui Vulois. Ita quoque voluere istam coniecturam satis lepidam prior edit. Paris. & Bernar l. ad vocat. Synes. de Felu. p. 42. VulPtum.

197쪽

ρους Θησει, και Amrότας ἀγρων μειζόνων' ἡ Μυρ

Ιθι - , πεῖσον Xλόην , ἡ ι; τον πατέρα, μηδεν αιτειν

μεγα, και γαμέ,' πάντως δέ που κακείνη φιλεῖ σε , και βούλεται συγκαθεύδειν πενητι κοιλω μαλλον,

nani suis pollicenti monum emis, qui ipsos. repertis suis parentibus, non solummodo liberos, sed etiam agrorum larior ni dominos constiturus sit; Myrtale timens, ne Daphnis, desperatis omnino nuptiis, prae amoris vehementia necem sibi inferret, alias ipsi, cur Lamon contradixisset, causas renutritavit. Pauperes sumus, nai fili; quin potius opus habentias, quae conferat aliqua sponsa: illi contra opulenti, & qiii optuentos expetant sponsos. Nunc persuade Chloae, illa autem patri suo, ne οι id magnu in petat, sed ut oninino connubere vos sinat. Illa te amat, & mavult cum pati pere forinoso, quam cum divite simio concumbere. XIX. Myriale, nunquam sperans fore, ut in s hisce consensum adlliberet, utpote qui longe divitiores traheret procos, speciosas satis recusationis nuptiaru in ca fas sese allegysse existimabat. Daphnis autem dicta redar ere nequibat; at cum longo ab iis abesset, quae

198쪽

τεν εδακρυε, και τας αὐθις εκάλει βοηθούς. αἱ αυτω καθευδοντι νυκτωρ ἐν τοῖς αὐτοῖς εῖὸ παισχημα ν, ἐν οἱς καὶ προτερον ελεγε ἡ πρεσβυτάτη

των Μυθυμναίων νεανίσκων, ης τον λυγον αἱ σαί ποτε αἰγες κατεῖπον, ἡμερα μεν ρκείνη μακραν της γης υπηνεχθη πνεύματι νυκτος δε, πελαγίου ταράξαντος ανεμου την Θάλατταν, εις την γην εἰς τας α ας πε

τρας ἐξεβράσθη. Αύτη μεν οὐν διεῖθάρη, καὶ πολλα

των εν αὐτη βαλάντιον δε τρισχιλίων δραχμων υπο του κύματος απεπτύσθη, και κειται τυκίοις κεκαλυμ- μενον πλησίον δελτῖνος νεκροῖ, δι ον οὐδεὶς οὐδε προσηλ- θεν όδοιπόρος, το δυσωδες της σηπεδόνος παρατρεχων.

exspectaret, quod solemne est amatoribus, egestate laborantibiis, id agebat: plorabat, & Nympharum iterram implorabat auxilium. Eae alitem ipsi, cuni dornritaret, noctis tempore supervenitini, illa ipsa forma &habirii, quo priuS. Atque rursiis natu niaxima verba faciebat: De nuptiis qui dena Chloes alius Deus cura nisus cepit; nos autem ea tibi dabimus munera, quae Dryanta demulcebunt. Navis illa, quae Methymnaeorum iuvenum erat, citius vimineum funem tuae quondam capellae corroserunt, eodem illo die longe a terra in altum provecta fuit; nocte Vero, vento ex alto spirante mareque luctante, ad terram in ariluas calites est eiecta. Ipsam et igitur periit, multaque- quae in ea erant coniecta; at marsupiunt ter mille dractrinis plenum, a fluctu excussum eiectumque, iacet alga co pertum prope delphinem morimim, propter quein nii liis viator accessit, putredinis huius foetorem praetem

199쪽

λόμενος δός. ἱκανόν σοι δόξαι νυν-πώ ri' χρόνω δε

Γενομένης δε ἡμερας αναπηδησας ο Δάφνις περιχαρης

λαυνε μίζω πολλώ αἶγας εἰς την νομη ' και τηνXλόην φιλησας, καὶ τας Νύμ- προσκυνησας, κατ-ηλθεν επι Θάλατταν, ως περιρράνασθαι Θοα ν' καιεπι της ἰοάμμου πλησίον της κυματωγης ' εβάδιζε ζ

ἔξειν' ἡ γὰρ δελαις οὐκ ἀγα εον οδωδως οάτω προσίπιπτεν ερριμμένος και μυδων, ου τη σηπιδόνι καθαπερ ἡγεμόνι χρώμενος ὀδου, προσηλθέ τε εὐόυς, καὶ τα τυπια, ἀτελων, εὐρισκει το βαλάντιον αργυρίου μεστόν.

iens. Sed tu accurrito, cunime accesseris, tollito, &, postquam sustuleris, dato. tibi nunc est, non pauperem videri; tempore vero inrtilem eris & clives. XX. Hisce victis illae simul cum nocte abierum. Ο to alitent ille prosiliens e lecto Daphnis plenus , magno cum impetu pastum agebat greges, atque os latus Oaloen, adoratisque Nymphis, ad mare ascendit quasi se abluturiis. Ibi tum in sabulo, prope tuus, quo fluctus allidebantur, inambulabat, illa terna drachma-ruin millia quaerens. Atqui haud multus labor ipsi ini- pendendus erat: quippe delphin male olens, ibi proiectus & putrescens, naribus eius incurrit, cuius putre dinem quasi viae ducem nactus, confestim adest, & fuco marino remoto, plenam argenti crumenam invenit.

200쪽

Tουτο ανελόμενος, - ές τὴν πηραν οθίμενος, οὐ quia σε εν απιελθε, ορον τας Νύμας εὐγ1μησαι - ω τὴν την θαλατταν' - ρ γαρ αἰπόλος ἄν, η- - Θάλαρο- ἐνόμὐ της γης γλυκυτερο , - εἰς τον -- μον -- τον X λίης συλλαμβάνουσαν. κα. Εἰλημμένος δε των 'σχιλίων, ουκετ ἔμελ- λεν' ἀλλ', ως πάντων ἀνθρωπων πλουσιωτατος, οὐ μόνον των ἐκεῖ γεωργων, αὐτίκα ελθων παρά την Xλόην, δηγεῖται το ἄναρ, δείκνυ το βαλάντιον, κελεύει τ

αγελας συλάττειν, ες τ' αν ἐπανέλθη και συντείνας, σοβεῖ παρα τον Δρυαντα. και ευρων πυρους τινας ἁ

νοτριβοῖντα μετα της Νάπης, πάνυ Θρα ν ἐμβάλλει λόγον πιρι γάμου. ,, οι xj Xλόην γυναῖκα. εγω καὶ

συρίζειν οἶδα καλως, - κλω - πιλον, και φυτ κατορυττειν' Otia και γην φοῖν, - λικρά, α προς Sustulit hanc, & in peram suam comtidit; nec tamen prius absit, quam bona vertia dixisset Nympliis, & ipsi

mari. Tametsi enim caprii ius esset, iam tamen mare

terra iucundius censebat, utpote quod in nuptiis Chloes conciliandis sibi opem tulisset. XXI. Nactus autem tria illa millia drachmamm, nihil

amplitus morabatisr; ac velivi non modo agricolarum illic degentium, sed etiam omnium inortalium estissimus, statim ad C loen venit, eique somnium enarrat; iubet illam gregem tantisper custodire, donec ipse redeat; citatoque gradu ad D anta fertur animose, eumque inveniens inimenta laaedam in area una cum Nape triturantem, magna cum fiducia talem de matrimonio insere sermonem: ClitoEn mihi in uxorem tradito. Ego novi canere egregie fistula, putare vitem, & sti pena in terram infodere. Novi etiam arare terrain, &sumentum ad ventum vanno excutere. Qitomodo vero