Platonis Opera omnia recensuit, prolegomenis et commentariis instruxit Godofredus Stallbaum Platonis Protagoras

131쪽

PLATONIS 339 εστι δε τούτο τὰ υπο τῶν ποιητῶν λεγόμενα οἷόν τ' εἶναι ξυνιέναι α τε ὀρθως πεποίηται καὶ α μή, καὶ επίστασθαι διελεῖν τε καὶ ερωτώμενον λόγον δῶναι. καὶ δη και νῶν

ἔσται το ερωτημα περὶ τοs αυτοὐ μέν, περὶ ουπερ εγώ τε καὶ G νῶν δη διελεγόμεθα, περὶ αρετῆς, μετενηνεγμενον δὲ εἰς ποίησιν τοσἀτον μόνον διοίσει. λέγει γάρ που Σιμωνίδης πρὸς Σκόπαν, τον Κρέοντος υἱὸν τοὐ Θεττα

B υυδρ' αγαθὰν μεν ἀλαθέως γενέσθαι χαλεπόν,χερσίν τε και ποσὶ καὶ νόω τετράγωνον, ἄνευ ψόγου

τετυγμένον.

Cap. XXVI. P. 33s. τό ἐρώτημαJ το habet Bodl. et ex corr. Cois l. Vanat. arΣ. Vetti editt. vel τω vel τω ἐρ. νυν δὴ διε λεγ όμεθαJ Sic Stati bauinio auctore cum Sauppio scripsimas propter disputationem prorsus interruptam. vulg. νυν διαλεγόμεθα. Vind. Vat. r νυν διελεγόμεθα. P. 339. καὶ - διελεῖνJ singulas sententias et earrem nexum aperire docendo, quem Ad modum vecta inter se coniungenda aut seiungenda sint; v. Iso rRt. Or. 12,

17: τους λόγους μου ἐλυμαίνοντο οῖ σοφισταί i παραναγιγνωσκον τερ ῶς δυνατον κάκιστα τοῖν ἔαυ-

των καὶ διαιρουντες Ουκ Dρθως καὶ κατακνίζοντες καὶ πάντα τρόπον διαφθείροντες.

nides Cens, poeta lyrions, bellorum Μedi eorum aetate floratii. Is sophistamini instar Graociam peragrans Iaudes eorum scripsit, qui honoro ct pecunia e Im Ormabant. In quibus erat Seopns, Thessalorum prine PS. V. Cicer. de Orat. U. 86. Quint. Inst. Or.

XI. 2, 11. De Seopadarum gente explicuit Perigon. ad Aelian. V, H. XII. 1. de hoe, Creontis filio, V. schol. Theo er. XII. 36: οἱ Σκοπάδαι μανώνιοι το γένος

κράνων δε πόλις Θεσσαλίας, o θεν Σκόπας ὁ μανώνιος, Rρέοντος καὶ Ἐχεκρατίδος υἱός.

. - Protagoram mercede ac epta Simonidis carmina interpretatum esse nareat Themistius or. 23 P.

nidea ab Hermanno ad numeros revocata inveniuntur in praesa tione p. 23; aliter nee minus Rcute ea conflavit Th. Bergh Poet. Lyrio. Graec. p. 868 sqq. , sed V.

ad p. 315 C.

B. χερσίν τε - τετράγωνονJ Murotus ad Aristolol. Ethica I, 10. , ubi haste 1audantur, euntque seeutus Gogneis rus in Thesauro f. V. Quadratus, recto iudicarunt metaphoram ductam esse a corpore quR-drato, ita sormato, ut quomodocunque laetatIIr, semporreetuII permaneat; Vel a quadrata figura

undiquo sui simili et aequali. Et fuit quadratum otiam Pytha goreis simum aequalitatis et perfectionis. Aristoto I. Rilol. III, 11: τον ἀγαθὰν ανδρα φάναι εIναι τετρώγωνον μεταφορά.αμφω γαρ τέλεια. Sopater RP. Stob. Serm. 44. p. 311. ed. Oe8n.: τίς ουν αυτω κατὰ τον Σιμωνίδου λόγον τετράγωνος, ο ς κατὰπῶσαν τυχην καὶ πραγμάτων μετάστασιν ασφαλῶς εστήξεται; Horat. Sem. II, I, 86: Sa pions - in se ipso totus teres atque rotundus. Etiam verba ἄνευ ψόγου τετυγμένον multum celebrata sunt. Iulian.

Caes. p. 333 B: δοκεῖ γὰρ εἶναί

132쪽

PROTAGORAS. Ρ. 339 ST.

τοῖτο επίστασαι το ασμα, η παν σοι - Καὶ εγὼ εἶπον, οτι Ουδὲν δεῖ επίσταμαί τε γάρ, 'καὶ πάνυ μοι τυγχάνει μεμεληκος του ανοπος. , ἔφη, λέγεις. πότερονουν καλῶς σοι δοκει πεποιησθαι καὶ ορθῶς, η ού; Πάνυ, ἔφην εγώ, καλῶς τε καὶ ορθῶς. Αοκεῖ δέ σοι καλῶς πεποιῆσθαι, εἰ εναντία λέγει αυτος αυτῶ ὁ ποιητής; Ου καλῶς,

ἐν δ' ἐγώ. πιρα δή, ἔφη, βέλτιον. Ἀλλ', ω 'γαθέ, ἔσκεμμαι Uἱκανῶς. οἶσθα ουν, ἔφη, οτι προῶντος του ασματος λέγει

δέ μοι εμμελέως το Πιττάκειον νέμεται καίτοι σοφου παρὰ φωτὸς εἰρημένον χαλεπὸν φάτεσθλὸν ἔμμεναι.εννοεῖς, ὁτι ὁ αυτὸς ουτος καὶ τάδε λέγει κἀκεῖνα τα ἔμπροσθεν; οἶδα, ἐν δ' εγώ. Αοκεῖ ουν σοι, ἔφη, ταυταεκείνοις ὁμολογεῖσθαι; Φαίνεται ἔμοιγε. καὶ ἄμα μέντοι εφοβουμην, μη τι λέγοι. 'Aτάρ, ἔφην εγώ, σοὶ ου φαίνεται

Πάνυ, ἔφην ἐγώ, καλῶς τε καὶ ὀρθῶς J Libri: ἔφην ἔγωγε, καὶ ὀρθῶς. Cod. Bodl.-Vat. ἐγώ τε καὶ ὀρθῶς. v. ann. C. μή τι λέγοι J Sic codd. plerique omnes pro vulgi. 1iyst. μοί πως ἀνηρ κατὰ Σιμωνίδην

τετράγωνος, ἄνευ ψόγου τετυγμένος. Plura v. in Gais fordi Poetis Minoribus T. III. P. 193 sqq. ed. Lips., ubi de toto hoc carmine Simonideo disputatur. Stam.

Πάνυ, ἔφην ἐγώ, καλῶς

Πάνυ, ἔφον ἔγωγε, καὶ ὀρθῶς,

qtiod eodd. tuentur miro con- Sensu. At enim in huiusmodi

responsione ἔγωγε recte dici non potuit, sed aut ἔφην aut ἔφηνετω dicendum ruit. Praeterea lectio vulgata etiam hoc habet

incommodi, Quod, quum Prue De

diit καλῶς και ὀρθῶς, nune nihil nisi καὶ ὀρθῶς respondetur. Ita pio Heuscitis scribi voluit Πάνυ,

εφθν ἐγώ, ἔμοιγε καὶ καλῶς καIορθῶς. Sed leniore ra tono locum sanavit Belcherus καλῶς sinte τε iri serendo. Hae e fere Stalib.

C. Ου δέ μοι ἐμμελέως -J

Ne quo Pittaci vocem, quamvis sapientis ii ominis, recta in duco. ἐμμελέως coniungendum eum εἰρημένον, et νέμεται idem est ac νομίζεται, primitivo pro derivato posito. Fuit autem lyricoriam poetarum Proprium, quae ipsi dicerent, ea aut confirmare auctoritatibus aut contra eas defendere, v. Pindar. Pyth. IV. 277. Noni. VH. 20. Isinm. V. 67. fragm. 190, iisque testibus Inatici, quum descriptoriim aetate aut de caminis auctore ambigeretur, non semel usi situli veluti Allien. p. 172 E: o τι δε το ποίη

Εsi lias e vox Pittaci nobilissima, ouilis de Origine quae Zenobius 6, 38 et scholiastes ad Hipp. I. p. 304 E narraveriant, ErasmuS, quem laudavit Astius, elegantersie latino reddidit Αdagior. Chil. II. Cent. 1. 12 r Poriander Corinthius initio populariter ae moderate gerebat imperium, postea versis moribus tyrannice agere

133쪽

J Πῶς γαρ αν φαίνοιτο ὁμολογεῖν αυτος ἐαυτῶ ὁ ταυτα ἀμφό

τερα λεγων, οὐ γε το μεν πρῶτον αυτος υπέθετο χαλεπον εἶναι ανδρα ἀγαθον γενέσθαι αληθεία, ολίγον δὲ του ποιη- ματος εἰς το πρόσθεν προελθών επελάθετο, καὶ Πιττακοντον ταυτα λέγοντα ἐαυτψ, οτι χαλεπον εσθλον ἐμμεναι, τἀ- τον μέμφεταί τε καὶ ου φησιν ἀποδέχεσθαι αυτου τα αυτὰ ἐαυτῶ λέγοντος. καίτοι οπότε τον ταυτα λέγοντα αυτῶ μέμφεται, δῆλον, οτι καὶ εαυτὸν μέμφεται, ἄστε ητοι τό πρότερον η υστερον ουκ ὀρθῶς λέγει. Εἰπὼν ουν ταυτα πολλοῖς Ε θόρυβον παρέσχε καὶ επαινον τῶν ἀκουόντων. καὶ ἐγὼ τομὲν πρῶτον, ώσπερεὶ υπὸ αγαθοὐ πυκπου πληγείς, ἐσκοτώθην τε καὶ ἰλιγγίασα εἰπό ντος αυτροὐ ταυτα καὶ τῶν αλλων ἐπιθορυβοσάντων ' ἔπειτα, ῶς γε προς σὲ εἰρῆσθαι τἀληθῆ, ινα μοι χρόνος ἐγγένοται τn σκέψει τί λέγοι ο ποιητης,

D. ἀγαθον γενέσθαι ἀληθείαJ V. ἀλαθεία. At vero non

haec Simonidis verba sunt, sed Protagorae, qui Simoniden sua din- Iecto interpretatur. Itaque recto Bas. 2. Venet x Paris. E. et ex corr. Coisi. ἀληθεία. v. p. 340 B., ubi eodd. Omnes ἀληθεία tuentur. D. καὶ ἔπαινονJ Haec Sauppio delenda videntur, sed V. ann.

E. ῖνα μοι χρόνος ἐγγένηται J Vulg. ἐκγένηται, iam ab

Heindorfio emendatum, e Vindob. et Vat. r mutatum est. Deinde εἱ λέγοι Bodl. Vat. Vind. Pro τί λέγει. coepit. Iti simul at liuo comitum es sol Pittaco Mitylenaeo, diffisum do sui ipsius animi constantia, magistratum deposuisso rolicioque imperio in exiliiImabus se. Pereontantibus disinde quibusdam, qua gratia fugisset imperium, respondisse y quod admodum esset arduum probum esSB, propter mutatiun Periandrum. Quibus auditis Solonem addidisse Siraim apoplithegina τὰ καλά. D. O λίγον δε του ποιήματος H. e. o λίγον δὲ προελθων εἰς τὸ προσθεν του ποιήματος. Mox in vertiis τοῖ τον μέμφεται pronornen cum vi et efficacia post Πιττακόν illatum, quod genus Io auondi ad Gorg. p. 482 D illustravimus. - ἀπο- δέ tεσθ' αι αυτοῖ - λέγον - τος, eum P Iobare, qitan vis ea te II ilicentem. cf. p. 324 C. In proximis τὸ πρότερον adverbialitor positi im. Stalib. θόρυβον παρεσχεJ δ'ορυβος omnino est elanior et tumultus mi illitii dinis aliqui id vel probantis vel improbantis. Quam ob causam ple mauulue repertius simiae intur, ulmina favoris an invidisto index sit intelligendus. Dio Chrysost. lioni. 11 ad popul . Antioch. t τί μοι τῶν κροτων ο*ελος τουτων; τί δὲ τῶν ἐπαίνων καὶ τῶν θορυβων; Contrκrium habetur aput Isocr. 15, 20: ρετὰ θορυβou καὶ χαλεπότητος ακρο

ασθαι τῶν απολογουμένων. Quam effusi vetores in plausia RQ clamoro edendo fuerint, id multis Ioeis Itilius dialogi observare licet, nec miraim est, QUIn morem otiam in Cliristianorum aedes sacras se insinuasso diu alio in iis

haesisse.

Πλήττεσθαι est vecturn gladiatorinna. Phileb. p. 22 Et ἔμοιγε δοκεῖ νυν μεν ηδονή σοι πεπτωκέναι καθαπερεὶ πληγεῖσα υπὰ τῶν νυν δη λόγων. - ως γε προς σὲ εἰρ., v. ad P. 309 A. -

134쪽

τρεπομαι προς τον Πρόδικον, καὶ καλέσας αυτόν, Πρόδικε, ἔφην ἐγώ, σὸς μέντοι Σιμωνίδης πολίτης ' δίκαιος εἶ βοηθεῖν τῶ ἀνδρί. δοκῶ ουν μοι ἐγὼ παρακαλεῖν σε, 310ωσπερ ἔφη Ῥμηρος τον Σκάμανδρον πολιορκουμενον υ του 'Aχιλλέως τον Σιμόεντα παρακαλεῖν, εἰπόντα Φίλε κασίγνητε, σθενος ἀνέρος ἀμφότεροί περ

σχῶμεν.

ἀτὰρ καὶ εγώ σε παρακαλῶ , μη ημῖν ὁ Πρωταγόρας τον Σιμωτίδην ἐκπέρσρ. καὶ γὰρ Ουν καὶ δεῖται τὸ ὁπὲρ Σιμωνίδου επανόρθωμα τῆς σῆς μουσικῆς, η τό τε βουλε-

σθαι καὶ rπιθυμεῖν διαιρεῖς ως ου ταυτὸν ἄν, καὶ α νυν Bδη εἶπες πολλά τε καὶ καλά. καὶ νυν σκόπει, εἴ σοι συνδοκεῖ ὁπερ ἐμοί. ου γὰρ φαίνεται ἐναντία λέγειν αυτὸς αυτs Σιμωνίδης. σὐ γάρ, ω Πρόδικε, προαπόφηναι την σὴν γνώμην. ταυτόν σοι δοκεῖ εἶναι τό γενέσθαι καὶ τὸ

rνα μοι χρόνος ἐγγένηται,

ut mihi spatium intercederet ad considerandu III. V.

Phaed. p. 86 E. SI mPois. P. 184 A. Pro τι λεγοι vuIgo legebatur τί λέγει. Optativus κατὰ το νοου- μενον positus, unde haec Inodomam permutatio explicanda. Staim. σος μέντοι Σ. π.J tuus

vero civis est Simonides. Ab Italide enim, quae urbs erat insu-Iae Cei, uterque Oriundus erat.

ρος - παρακαλει ν quemadmodum dixit Homerus

Infinitivus imperfecti vi positus. Nam poterat etiam hoc modo

dici ωσπερ, ἔφη πιμηρος, ὁ Σκάμανδρος - τον Σιμοεντα παρεκάλει. v. ad Sympos. p. 172 B. Locus Homeri, ad quem rospicitur, exstat Iliad. Φ. 308.,

ubi dein ops adduntur haec: ἐπεὶ τάχα αστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτος ἐκπέρσει. , unde ueinde explicandum istud μη - Σιρωνίδηνέκπέρση, ne - Simoniciem pessumdet. Stasib. δεῖται - τῆς σῆς μουσι- de si lorat ista Simo nidis correctio tuam artem et e raritationem, qua velle et ciιpere distinguis. Nam ita μουσική nunc intelligenda. Musica enim, latissimo sensu disita, complectebatur ea omnia, quae vulgo dicuntur ad Musarum cultum pertinere, Iioe est artes omnes et doctrinas elegantiores, adeo tuo ipsam philosophiam. V.

Phaedon. p. 61 A. Craiyl. p. 406A. Diodor. Sic. IV, 7. Strab. X. p. III B. Stiam. Omnis doctrinae sum amentum Prodi eus osso voluit recte loquendi scientiam. Euthyd. p. 277 C: πρῶτον γάρ, ως φησι Πρόδικος, περὶ ονομάτων ὀρθότητος μαθεῖν δει. Eum quum distingueret vortia βουλεσθαι et ἐπιθυμεῖν, Socrates ipse priore quodam tempore ait Iiisse existimandus egi, V. P. si1 A. , B. ταυτόν - τὸ γενέσθαι καὶ τ ὀ εἶναιJ E istath. ad II. ΙΙ. 245: λεγεται παρὰ των παλαιῶν, οτι οἱ Ἱωνες τὸ εἶναι γενέσθαι φασί. Sed totius hie loeus ita tantum intellio potest, ut

etiam Socratis aetate plerisque Graecis utriusque discrimen eximiam aut prope nullum visum esse statuamus. Quod nisi ita fuisset, plano absona Protagoraeesset sententia inter Pittaci et Simonidis vo es nillil interesso dicentis. At ei omnes qui adsunt

Corale

135쪽

εἶναι, η αλλορ, ' Aλλο νη Λί', ἔφη ὁ Πρόδικος. κουν, ἔφην ἐγώ, ἐν μὲν τοῖς πρώτοις αυτος ὁ Σιμωνίδης τηνεα-- γνώμην ἀπεφηνατο, οτι ανδρα ἀγαθον αληθεία γε-C νέσθαι χαλεπον εἴη; Ἀληθη λεγεις, ἔφη ὁ Πρόδικος. T δέ γε Πιττακόν, ην δ' ἐγώ, μέμφεται, ουχ ώς ο ται Πρω

ταγόρας, ταυτον ἐαυτῶ λέγοντα, ἀλλ' αλλο. ου γαρ τοὐτο ὁ Πιττακὸς ἔλεγε το χαλεπόν, γενεσθαι ἐσθλόν, ωσπερ ὁ Σιμωνίδης, ἀλλα τουτ', ἔμμεναι ' ἔστι δε ου ταυτόν, ω Πρωταγόρα, ως φησι Πρόδικος οδε, το εἶναι καὶ τὴ γενε- σθαι. εἰ δὲ μη - αυτό ἐστι τὸ εἶναι τ- γενέσθαι, ουκ ἐναντία λέγει ὁ Σιμωνίδης αυτος αυτ*. καὶ ἴσως. αν φαίη D Πρόδικος ὁδε καὶ ἄλλοι πολλοὶ καθ' ,σίοδον γενέσθαιμεν αγαειν χαλεπὸν εἶναι τῆς γὰρ αρετῆς ἔμπροσθεντους θεοὐς ἱδρωτα θεῖναι ὁταν δέ τις αυτῆς εἰς ἄκρονῖκηται, ρηῖδίην δη ἔπειτα πέλειν, χαλεπήν περ ἐουσαν,

ἐκτῆσθαι.

P. 340. C. ταυτον ἔαυτω λ. J V. τὸ αυτό. Sed Bodl. Vat. Ρar. E. Vat. r τὸ αυτόν, unde Belcher. reposuit ταυτόν probant. Statili. ceterisque editoriinus. αλλα τουτ', ἔμμεναιὶ Sic recto vat. O. probant. etiam Stali-bauiri. ot Beliker. Vulgo ἀλλα τὸ ωμεναι, quod Ast. Turicens. Savpp.

alii serVRVerunt.

D. δὴ ἔπειτα π. J V. δ' ἔπειτα, Bocu. Vat. Venet.

tum est.

ἐκτῆσθαι J Bodl. Vat. κτῆσθαι. Flor. b. a. man. See. et Bacter. hic et paulo post κεκτῆσθαι. accedunt et Socrates, quamvis in illo carmine Simonideo murium studia postierit πάνυ μοι τυγχάνει μεμεληκὸς του ασματος P. 339Bὶ, cum haesitatione poetae patrocinium suscipit. Non situr sine causa Sirnonides, qui εἴναι et νέσθαι primus subtiliter et argute distinxisset, Prodici doctrinae auctor fuisse dicitur p. 341l A.

C. ἀλλὰ τουτ', ἔμμεναιJ

καὶ ἴσως ἄν φαίη Πρόδ JEx proximis interpretationibus prior ipsa per se non inepta est neo facile quis reliqui cariniuis

ignarus aluor verba necipere PO-

tuu , sed posteriore Prodicus iusto magis irridetur, v. ad p. 337 A. D. καθ' 'ΗσίοδονJ ΗΟ-siodi versus leguntur Ου. et Dier. v. 287 sqq.: . Tὴν μεν τοι κακότητα καὶ ἰλαδὸν εστιν εχέ-

σθαι Pνῖδίως ' λείη μεν ὀδόςi μάλα δ' ἐχνοθι ωαίει. Tῆς δἀρετης ἴδρωτα θεοὶ προπάροιθεν ἔθη ξαν χθάνατοι '. μακρὸς δεκαὶ oρθιος οἶμος ἐπ' αὐτην, Rαι τρηχυς τὸ πρῶτον ἐπὴν δ' εἰς ἄκρον ληαι, 'Pηῖδίη δη ἔπειτα

πελει, χαλεπή περ ἐουσα. Lau-ilantur do Reptibi. II. p. 364 C. D. Leg. IV. p. 718 E, ut taceam alios aliorum scriptorii In locos. Stalib. χαλεπήν J int. κτῶσθαl -

ἐκτῆσθαι roserendum adέηῖδίην, V. p. 340E: εἰ ουτω φαὐλόν τέ φησιν εἶναι την ἀρετὴν ἐκτῆσθαι. determin Plato et ἐκτῆσθαι et Diqitigin by GOrale

136쪽

Cap. XXVII. V μὲν ουν Πρόδικος ἀκούσας ταυτα ἐπηνεσέ με ὁ-Πρωταγόρας, G ἐπανόρθωμά σοι, ἔφη, ω Σώκρατες, μειζον αμάρτημα ἔχει η ο ἐπανορθοῖς. Καιἐγὼ εἶπον, κακὸν ἄρα μοι εἴργασται, ώς ἔοικεν, ω Πρωτα- Εγόρα, καὶ εἰμί τις γελοῖος ἰατρός ἰωμενος μεῖζον τὸ νόσημα ποιῶ. 'Aλλ' oυτως ἔχει, ἔφη. Πῶς δη; ην δ' ἐγώ. Πολλη

ἄν, ἔφη, αμαθία εἴη του ποιητον, εἰ ουτω φαυλόν τί φησιν εἶναι την αρετην ἐκτησθαι, ο ἔστι πάντων χαλεπώταπον,ώς ἄπασι δοκεῖ ἀνθρώποις. καὶ ἐγὼ εἶπον, Λη τον ista,

εἰς καιρόν γε παρατετυχηκεν ημῖν ἐν τοῖς λόγοις Πρόδικος Oδε. κινδυνευει γάρ τοι, ω Πρωταγόρα, ἡ Προδίκου σοφία θεία τις εἶναι πάλαι, μι απὸ Σιμωνίδου ἀρωμένη, 311η καὶ ἔτι παλαιοτέρα. συ δὲ ἄλλων πολλῶν ἔμπειρος λ

ταυτης ἄπsιρος εἶναι φαίνει, ουχ ῶσπερ ἐγὼ ἔμπειρος διὰ

τὸ μαθητης εἶναι Προδίκου τουτουοῦ καὶ νυν μοι δοκεῖς

Cap. XXVII. Ε. ἐν τοῖς λόγοιςJ ἐν oni. Ven. S. Par. C.

Barbor. ni. κεκτησθαι usurpat; niemorabilis

Ioetis est Theae t. p. 198 D: πρὶν ἐκτῆσθαι του κεκτῆσθαι ἔνεκα, sed fallitur Eustathius quum formam liRnc Platoni frequentatam atticam esse docet ad Il. U. 272. 30: τὸ ἐκτησθαι 'Aττικόν ἐστι. Nam sena et involutur apud Aeschylum Prom. 792 ἐκτημέναι et in quibusdam libris Thucyd. II. 62,4 προσεκτημένα, v. Schnoiderad remp. p. 464 D et Κrtiger Gr. 23. 10, 4.

θωμα - η ο ἐπανορ ις JSententia haec est: Correctio

tua maior o etiam premitur incommodo quam quod eorrigis, i. e. quam Sontenti R, quam corrigere studes et emendare. Staim. Devo . ἐπανόρθωμα ei quo affinibus V. Lo-

est vo ei χαλεπόν. utriam lust contraria de causa proxime abest a significatione vocabuli κακόν.καιρόνJ opportune, ut Xenoph. Cyrop. III, I, 8. Alibi εἰς καλόν dieitur, ut Symp. P. 174E, ubi v. ann. Stiam. πάλαι J iam inde antiqui

ητοι ἀπο Σιμ. -J Respicit ad p. 316 D, ubi Protagoras dixerat sophisticen iam a Simonide, Homero, aliis, esso factitatam. Itaque εἰρωνικῶς etiam Prodici

artem verborum discrimina indagati di ad remotissima tua tem-POra refert. Staim.

Peritus sum, quum liuius Prodici fueram itiscipulus. ' Osr ωσπερ in talibus breviloquentia quadam poni loco particulae adversativae, id docte, ut solet, demonstravit He indorsus et adli. l. et ad Gorg. p. 522 Α:τους νεωτάτους υμῶν διαφθει -qει τέμνων τε καὶ κάων . . οὐ sωσπερ ἐγὼ πολλὰ καὶ ἡδέα και

παντοδαπὰ ευωχουν υμας. V.

Symp. 179 Ε. Proetici autem cliscipulum Socrates etiam alibi soprofitetur, ut Men. p. 90 D. Cra-

137쪽

ου μανθάνειν, οτι κὰὶ το χαλεπον τοὐτο ἴσως ουχ ουτω Σιμωνίδης υπελάμβανεν, ωσπερ συ υπολαμβάνεις, αλλ' ωσπερ περὶ του δειν Πρόδικός με Ουτοσὶ νουθετεῖ εκάστοτε, οταν επαινων εγο η-η αλλον τινὰ λέγω, οτι Πρω-B ταγόρας σοφος καὶ δεινός εστιν ἀνηρ, ερωτα, εἰ ουκ αἰσχυνομαι τἀγαθα δεινα καλῶν - τὸ γὰρ δεινόν, φησί, κακόνεστιν συδεὶς γοὐν λέγει εκάστοτε, δεινοῶ πλούτου, ουδὲ

δεινῆς εἰρήνης, ουδὲ δεινῆς υγιείας, ἀλλα δεινῆς νόσου καὶ δεινοῶ πολέμου καὶ δεινῆς πενίας, ως τοί δεινοῶ κα- κοὐ ἔντος - ἴσως ουν καὶ τὸ χαλεπὸν αυ οἱ Κεῖοι καὶ ὁ Σιμωνίδης ἡ κακὸν υπολαμβάνουσιν ἡ ἄλλο τι, o συ ου μανθάνεις. ἐρώμεθα συν Πρόδικον δίκαιον γὰρ την δε- μωνίδου φωνὴν τἀτον ἐρωταν. τί ἐλεγεν, ω Πρόδικε, τὸ

C χαλεπὸν Σιμωνίδης; Κακόν, ἔφη. Λιὰ ταὐτ ἄρα καὶ μέμφεται, ην δ' εγώ, A Πρόδικε, τὸν Πιττακὸν λέγοντα --

P. 341. υπελάμβανεν, ωσπερ συJ Sic eodd. fere omnes. Vulgo υπέλαβεν, quod retinuit Be cherus. τι καὶ το χαλεπον tos et o Ji tuo Verbum χαλεπον. οταν ἐπαινῶν - ἐρωτῶ,

nent haec verba interpretationem praecedentium: ωσπερ περὶ του δεινοῖ - νουθετεῖ ἔκαστοτε, ideoque de mora addita stini ασυνδέτως. Germanico haec ita reddas: Sondem1 so Wie Pro di hus inieli immer soli iri vegen des Furchi baren, ne mi ich venn ich diei, o lore inen anderen ioben d sage, , , Protagoras ist doeli gare in ius isor ind sur offitiarer blann , Wio er clann fragi, ob ich etc. Staim. Πρωτr σοφος καὶ δεινός ἐστινJ Proprium hoc sophistis fuisse nomen multi loci testantur. Itaque δεινοὶ καὶ σοφοί passim inn ntur, velut Thenet. p. 154 D. p. 173 B RI. Ex quo apparet haec cum faceta irrisions dicta esse. Statim. B. λεγειε κάστοτεJ quotiescunque ita sori occasio; quoties

tionis, ni de Rep. p. 509 C: 'Ἀπολ- λον, δαιμονιας υπεσολῆς. Euthyd. p. 303 Ar ω Ποσειδον, δεινῶν λόγων. Aristoph. Nub. V. 818: τῆς μωρίας το Βία νομίζειν, ἄντα τηλι Ουτονί. Ponitur lite genitivus plorarinlue sin φεῖ, a similleo exclamandi Vocula, neo articuli is additur nisi simplici substantivo.tGως ουν καὶ το χαλεπόν JContinent haec apodosin Prae edentibus illis ωσπερ περὶ του δει-

νου κ. T. a. reSpondentem. Quae tamen propter longiorem parenthesin liberiora orationis conformationo annoctitur. Nam severior ratio exisebat fere hane stria turami οδεως ἴσως καὶ τὰ χαλεπὸν οἱ κεχι καὶ ὁ Σιμωνίδης η κακὸν υπολ. κ. T. 1. Ceteriim Ουν etiam hoe loco post parenthosin ita illatum est, ut abruptum sermonis filum resΠ- matur. V. ad Sympos. p. 201 D.

- την Σιμωνίδου φωνήν, i. e. d i a 1 e e t u m. Phaedon.

p. 62 At καὶ ὁ Κέβης - Ιττω Ζευς ἔφη, τῆ αυτου φωνῆ εἰπων.

138쪽

PROTAGORAS. Ρ. 341 ST.

λεπον ἐσθλον ἔμμεναι, ωσπερ αν εἰ ηκουεν αυτου λέγοντος, οτι ἐστὶ κακον ἐσθλά ν ἔμμεναι. υλλα τί οἰει, ἔφη, λέγειν, ω Σώκρατες, Σιμωνίδην αλλο η τοίτο, καὶ ονειδίζειν τῶ Πιττακῶ, οτι τὰ ονόματα ουκ ηπίστατο ορθῶς διαιρεῖν,

ατε Λέσβιος ων καὶ ἐν φωνὴ βαρβάρω τεθραμμένος ;υκουεις δη, ἔφην ἐγώ, ω Πρωταγόρα, Προδίκου τουδε' I ἔχεις τι προς ταλα λέγειν ; καὶ ὁ Πρωταγόρας, Πολλου γε δεῖ, ἔφη, ουτως ἔχειν, ω Πρόδικε ' ἀλλ' ἐγὼ ευ ola', ὁτι καὶ Σιμωνίδης το χαλεπὸν ἔλεγεν ὁπερ ημεῖς οἱ αλλοι,

πραγμάτων γίγνηται. 'Aλλὰ καὶ ἐγὼ οἶμαι, ἔφην, A Πρωταγόρα, τοὐτο λέγειν Σιμωνίδην, καὶ Πρόδικόν γε τόνδε

H. e. ωσπερ ῶν ἐμέμφετο, ει

lica, qua illamim resonum incolae loquebantur, melicorrum principes Alcaeus et Sappho seripserant nee eam Simonidos ipse RSpermatus erat, cf. p. 346 D. E. sed Pro licus unam linoam Atti ea ni pro Graeca liabot, quia pueris locuti erant, iis aliaeonines dialecti Aoeste quiddamniit peregrinum sonare videban-tiir. Ita ut iudicaretur, inde maxime factum est, qno 1 iam illo tempore in Graecia omnes homines docti Attice loquebaritur; ut apud Calliam Protagoras et Hippias non minus quam Prodicituet Socrates ea lin a usi essep itartiti sunt, cf. Stointlial Gesch. d. Sprachvriss. b. d. Gr. u. R. P. 401. D. ευ οἱ δ', οτι καὶ Σιμ. JNimimam Simonides initio carininis, quum diceret ἄνδρ' ἀναθον

γενέσθαι χαλεπόν, eam notionem voci χαλεπόν subiecerat. Quare Socrates sua sponte in Protagorae partem transiens eius En sam alio arminento et eo quidem graviore defendit.

Poterat etiam dicere καὶ ου τοκακόν. P. 337 C: μάλιστ' ῆν ου - τως ευφραινοίμεθα, ovχ ήδομ ιε θα, ubi paulo ante: μάλιστ'αν Ουτως - ευδοκιμοῖτε καὶ οὐκ ἐπαινοῖσθε. Ceterum ἀλλά exi intervallo saepius repetitiam. ut Pliaedon. p. 63 E. SymPOS. P. 311 E, ubi v. annot. Stalib.

Petulans propemodum haec sophistarum irrisio est. Qui quum in suis do vortionian idifferentia disputationibus illa de vocalbulo δεινου, quae Socrates memora hiat in superioribus, serio tradidisset, atque item χαλεπον a Simonide κακόν dici ex animi sententia affirmasset, tamen lusisse nunc dicitur eamque sen-tontiam nonnisi eo consilio proposuisse, ut videret, an Protagoras suam opinionem idoneis argumentis defendero posset. In

verbis καὶ σου δοκεῖν ἀποπειρῶ - σθαι facile quempiam offenderit istud δοκεῖν post οἶμαι ilinium. Sest similiter Pliaedon. p. 60 C:ωσπερ Ουν καὶ αυτῶ μοι ζοι - κεν - , ηκειν δη φαίνεται, ubi V. annot. Philes. p. 32 Crἐν γὰρ τούτοις οἶμαι, κατά γε την, ἐμην δόξαν, εἰλικρινέσι τε εκατεροις γιγνομενοις, ἁ ς δοκεῖ, καὶ αμίκτοις - ἐμφανες ἔσεσθαι. Neque corruptum putolo eum Lysiae Orat. 30, 9: μι δέ, οἶμαι, θαυμαστὸν νομίζω Diaitigoo bu

139쪽

εἰδέναι, ἀλλα παίζειν καὶ σου δοκεῖν ἀποπειρῆσθαι, εἰ οἱός E τ' ἔσει τῶ σαυτου λόγω βοηθεῖν ἐπεὶ ὁτι γε Σιμωνίδης ου λέγει τὸ χαλεπον κακόν, μέγα τεκμήριόν ἐστιν ευθυς το μετὰ τουτο ρῆμα λέγει γάρ, λιθ εο ς ῖν μόνος τοὐτ' ἔχοι γέρας,ου δήπου τουτό γε λέγων, κακον ἐσθλον ἔμμεναι, εἴπερτον θεόν φησι μόνον τουτο ῖν ἔχειν καὶ τῶ θεῶ τουτο γέρας ἀπένειμε μόνω ἀκόλαστον γὰρ ἄν τινα λέγοι Σιμωνίδην Πρόδικος καὶ Ουδαμῶς Κεῖον. ἀλλ' ἄ μοι δοκεῖ δια-

342 νοεῖσθαι Σιμωνίδης ἐν τουτω τω ασματι ἐθέλω σοι εἰπεῖν,

εἰ βουλει λαβεῖν μου πεῖραν ὁπως ἔχω, δ συ λέγεις τουτο,

D. καὶ σου δοκειν ἀποπειρῶσθαι J Ald. Bas. 1. δοκεῖ. Rocte ceteri libri. v. annos . E. τουτο ἔχοι γερας J Vett. ediri. ἔχοι τουτο γέρας, quod e Bodl. Vind. Vat. Paris. S. Cois . , aliis, mutatuIII. ἔμμ εναι, εῖπε ρJ Libri omnes ἐμμεναι, εἶτα . Locum tractavi in Stud. phil. n. 855 sq.

δικος.

P. 342. o συ λίνεις τουτο, περὶ ἐπῶν J Vulgo distinguunt o σὐ-τουτo π. sπ. Recto dicitur οπως ἔχω περὶ ἐπῶν.Nικόμαχον ετεροις ἀδικουσι μνησικακεῖν αξιουν κτί. Staim. E. εῖπερ τον θεόν φησι - ῆχειν καὶ - α πενειμε J Ad viligatam scripturam εἶτα Stall-buum. annotavit: In talibus locis ειτα in dicat id, quod se eum Oloco commemoretur, superioribus repugnare, ideoquo per 'tamen' reddendum est, ut p. 343 C:

εἰ βουλόμενος λέγειν, o τι ανδρα ἀγαθὸν γενέσθαι χαλεπόν, μειτα ἐνέβαλε τὰ μεν. Sed ita loci difficultas non tollitur. Alia ου δήπου coniungendum dicunt eum φησὶ καὶ απένειμε, quod neque per grammaticam neque per sententiae rationem licet. ε περ facito in εἴτα mittari potuit, qhiod syllabae τα Et περ littoris τ et πsupra ει seriptis truticari solebant. Argumentatio Socratis haec est: Pittaci vocem χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι proxime EXCipiunt Simonidis verba θεὰς αν μόνος τοὐτ' ἔχοι γέρας. igitur Simonides deum vult habere piaecipuum, id Pittaci dicto Subesse oportet. Atqui mali Simonides, ut Ceus, deo nihil tribuero potuit, ergo in Pittae i licto χαλεπόν non intellexit malum. λέγων in verbis ου δήπου τουτό γε λέγων est 'inteIligens vel interpretans', non ς dioens'; Pittacus enim κακὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι dixisse dicitur. ακολαστον γαρ αν τινα -

tate in Iaram fuisse ob moriunprobitatem, seVeritatem institutoriam, reipublieae administrationem, docuit Boock11. in Min. et Legg. p. 109. Cons. Plat. Legg. p. 638 E. Aristopli. Ran. V. 970. Fragm. Μonandri p. 23Ted. Meines. et Broondsted. Reis en u. IInter suehungon in Griochon Iand. Erates Bue h. p. 66. coH. P. 97. Itaque κεῖος recte opponitur nunc ἀκολάστω. Statit . P. 342. ὁ πως ἔχω, O συ λέ- γ εις τουτο, περὶ ἐπῶν J quomodo ino Iaal, eam περὶ ἐπῶν, ut tu istuc appellas. Respicit ad verba Protagoras p. 338 E:ηγοῖμαι - ἐγὼ ἀνδρὶ παιδείας

140쪽

PROTAGORAS. P. 342 ST.

περὶ ἐπῶν ώνη βουλη, σου ἀκουσομαι. V μεν ουν Πρωταγόρας ακούσας μου ταυτα λέγοντος, Εἰ συ βουλει, ἔφη,

g Σωκρατες ' ὁ Πρόδικός τε καὶ ὁ Ἱππίας ἐκελευέτην

πάνυ, καὶ οι ἄλλοι.

Cap. XXVIII. Ἐγω τοίνυν, ην δ' ἐγω, ἄ γέ μοι δοκεῖ

περὶ του ἄσματος τούτου, πειράσομαι υμῖν διεξελθεῖν. Φιλοσοφια γάρ ἐστι παλαιοτάτη τε καὶ πλείστη τῶν Ἐλλη- νων ἐν Κρητο τε καὶ ἐυ Λακεδαίμονι, καὶ σοφισταὶ πλεῖ στοι γῆς ἐκεῖ εἰσιν. ἀλλ' ἐξαρνουνται καὶ σχηματίζονται Bἀμαθεῖς εἶναι, ἶνα μη κατάδηλοι ωσιν, ὁτι σοφία τῶν Ἐλ- ληνων περίεισιν, ἄσπερ ους Πρωταγόρας ἔλεγε τοὐς σοφιστάς, ἀλλα δοκῶσι τω μάχεσθαι καὶ ανδρεία περιεῖναι, ηγούμενοι, εἰ γνωσθεῖεν φ περίεισι, πάντας τοίτο ἀσκή-Cap. XXVIII. α γέ μοι V. οῦ γέ μοι δοκεῖ mutavit Bekkeriis invitis libris omnibus in οῦ γ' ἐμοὶ δοκεῖ. Quod nollem factum.

Nemie enim pronomen in his τόνωσιν habet, fallunturque qui ubi quo ἐμωυ κει scribendum arbitrantur. v. Frit ach. Quaest. Lu ian.

p. 26 sq. et Stalli aum. ad Apol. Socr. p. 19 E. Criton. p. 45 D. Crat 'I. p. 417 D. 404 Ε. ni. B. γνωσθεῖεν φ περίεισιJ Ceria haec est Heus ti emendatio. μέγιστον μέρος εἶναι π ερὶ ἐπῶν δεινὸν εἶναι. Malib.

α σοι δοκεῖ διανοεῖσθαι Σιμονίδης

Cap. XXVIII. Φιλοσοφία γάρ ἐστι παλαιοτάτη -J Contenderat Protagoras p. 316Dsophisticen iam ab Homero, Simonide, aliis Veteriim, esse sactuatam, sed eos omnes, ut effugerent multitudinis invidiam, hane strintem suam callido aliis nominibus, quae mans viderentur honesta, praetexero solitos esse. Itaque Socrates, ut ast callidus εῖρων, probata illa sophistae sententia, idem do Cretensibus et Lacedaemoniis iudicat, quos ait arte sophistica, iam antii litus ab Hatractata, eeteris Graecis multum praestare, sed illam sollertiam suam sedulo occultare. Est autem haec irrisio tanto elegantior, quod Lacedaemonios inprimis alitterarum similis alienissimos fuisse constat. Praeterea etiam observandum est salsa cum ironia acutam breviloquentiam tribui veteribus illis, quos Socrates Vocat, sophistis; ita enim notatur μακρολογία illa, quam Protagoras, Hippias, Prodicus, Gorgias, alii, studioso se elabantur, quo facilius audientium animos delinirent sibique conciliarent.

Stalib. Do genitivis τῶν Ἐλλη- νων et γῆς cum πλείστη et πλείστοι, non cum ἐκεῖ eonnectendis v. Krsiger Gr. 47. 28, 7. σχηματίζονται recte interpretatur Timaeris Glos s. p. 245. προσποιουνται η συντάττονται. v. Phaedr. P. 255μ.

Notetur attractio subiecti, quod pronomini relativo accommoda tum est. Etenim vulgaris ratio

exigebat: ῶσπερ oί σοφισταί ἐξαρν-νται καὶ σχηματίζονται αμαθεῖς ειναι , ους μοταγόρας ἔλεγε. Phaedon. p. 66 Ε: καὶ τότε - ἡμῶν εσται Ου ἐπιθυμουμεν, - φρονήσεως. V. Ad

Apolog. p. 41 A. Perperam Stephanus τους delendum putabat. Stalib.