장음표시 사용
61쪽
ΡΙ, Α ΤΟΝ Ι 8Cap. VII. ' ειδη δε εἰσήλθομεν, κατελάβομεν Πρωταγόραν ἐν τω προστωω περιπατουντα, εξης δ' αυτῆ συμ- περιεπάτουν ἐκ μὲν τοm ἐπὶ θατερα Καλλίας ο Ἱππονίκου
καὶ ὁ αδελφὸς αυτου ὁ ομομητριος, Πάραλος ὁ Περικλέους, s 15 καὶ Ααρμίδης ὁ Γλαυκωνος, ἐκ δε του ἐπὶ θατερα ὁ εtερος τὴν Περικλέους Σάνθιππος καὶ Φιλιππίδης ὁ Φιλομη-λου καὶ 'Aντίμοιρος ὁ Μενδαῖος, ο σπερ ευδοκιμεῖ μάλιστα των Πρωταγόρου μαθητῶν καὶ ἐπὶ τέχνn μανθάνει, ως
Cap. VII. ἐντῶ προστώφJ Sio Bodl., in ri Vindobb., alii, cum odit. Aldin. Vulgo δεοστόω. P. 315. 4 ετερος των Περικλ. J AH. Bass. et codd. plerique omnes ἔταῖρος Dequenti pomnutatione. Verrem dedit Stephanus et
habet Vat. ret ex corr. Ven. Σ. Pro των Περικλ. , quod. Codd. tantum non omnes tuentur, olim logebatur του Περικλέους. Deinde Stephanus ex Ald. et Bas. 2. ευδοκίμει recepit atque hinc etiam ἐμανθανεν correxit. Utrumque codicum auctoritati adversatur.
Cap. VII. ἐν τῶ προστώφπ.J Egregie He in dorsius; , , Πρόστωον. inquit, h. l. videtur diei quod Vitraivio VI, 10. dicitur περίστυλον, quatuor illud porticibus constans, quae ab ianua introeuntibus quadratam aream quasi quoddam impluvium circumlabant. Ita per ianuam μέσαυλον introeunti statim prospectus patebat in oppositam porticum, τὸ κατ' αντικρυ πρέ-στωον g. Sq. Ad huius peristyli Porticum unam positum fuit τὰ ταμιεῖον, cella penari R, CU- ius mox p. 315 D mentio fit, undo hoc ipsum στόα dicitur Aristoph. Eccles. v. 14. -
εξῆς σ' αὐτ*, iuxta eum Phaedon. p. 100. B. - ἐκ μὲν του ἐπὶ θατερα, ex arier RParte . ut Euthyd. p. 297Dἐκ τουεπ' ἀριστερά. Staim. ὁ ο μομήτριος-J Plutaret . Periel. c. 24: ην μὲν αὐτῶ τῶ
κατὰ γένος, συνφκηκυῖα δ' --πονίκω πρότερον, ἐξ ου Καλλίαν ἔτεκε τον πλουσιον ἔτεκε δὲ καὶ παρὰ τῶ Περικλεῖ Σάνθιππον καὶ Πάραλον. Non. autem Sine aculeo quodam illitii ὁ ομομήτριος
qui Soermis disciplinae studiosissimus erat, hute nobilium virorum coetiit non interest, cf. Cra-tyl. p. 391 C. P. 315. XαρμίδηςJ Charinides, Glauconis filius, frater fuit
Perictiones, Platonis matris; sed ei magnam etiam cum ipso Callia intercessisse generis affinitatemne es8e ost, quum ipsius parto incedens inducatur. Atque ex Andocidis vectis or. I, 126: λα
ἄλλον μηδὲ γενέσθαι πώποτε, εἰ μὴ Ἱππόνικον ἐκ τῆς Γλαυκω- τος θυγατρός, ex his igitur probabilitor coniicero licet, Charmidis sororem Calliam in matrimonio habuisse. Quae si vera est coniectura, ΡInto quoque cum
Callia coniunctus fuit. De ΡΗ- lippide, Philomeli filio, v. Boeckli. De Oecon. Att. II. 48.
ὁ Ααλλίας Ου ρονον Πρωταγοραν ἐθεράπευε κμὶ περιειπεν, ἀλλὰ καὶ 'Ἀντίμοιρον τον Μενδαῖον καὶ τοὐς ἄλλους μαθητὰς Πρωταγόρου. Quos Themistius dieit discipulos Protagorae, ii a Platone ἐπακουοντες s. ἐπήκοοι RP-pollantur. Sunt ii, quos sophista in Callias hospiti uin quasi umbras adduxerat. Dis tiroo Co le
62쪽
σοφιστης ἐσόμενος. τουτων δ' οῖ οπισθεν ηκολουθουν μα- κουοντες των λεγομένων το μεν πολυ ξενοι ἐφαίνοντο, ους
αγει ἐξ εκάστων τῶν πόλεων ὁ Πρωταγόρας, δι ων διεξέρχεται, κηλῶν τῆ φωνy ῶσπερ υρφευς, οἱ δε κατὰ την φωνην ἔπονται κεκηλημένοι ησαν δέ τινες καὶ τῶν Bἐπιχωρίων ἐν τῶ χορῶ. τοὐτον τον χορὸν μάλιστα εγωγε ἰδὼν ησθην, ως καλῶς ευλαβοῶντο μηδέποτε ἐμποδὼν ἐν τῶ ἔμπροσθεν εἶναι Πρωταγόρου, ἀλλ' ἐπειδη αυτὸς ἀναστρέφοι καὶ οἱ μέτ' ἐκείνου, ευ πως καὶ ἐν κόσμω περιεσχίζοντο ουτοι οἱ ἐπηκοοι ἔνθεν καὶ ἔνθεν, καὶ ἐν κύκλωπεριιόντες ἀεὶ εἰς τό ἔπισθεν καθίσταντο κάλλιστα.Τὐν δε μέτ' εἰσενόησα, ἔφη μηρος, Ἱππίαν τον 'Hλεῖον, καθήμενον ἐν τῶ κατ ' αντικρυ προστώω ἐν θρόνω c
περὶ α-ὸν δ' ἐκάθηντο ἐπὶ βάθρων Ερυξίμαχός τε ὁ
δ' ΟΤ οπισθε si libra omnes δε ἔπισθεν praeter Flor. b. O. Paris. B. AInbr. r, qui Loι ὁπ. exhibent. Baltero auctore Sauppi iis scripsit δε οπισθεν es τὶκ. ἐξ εκαστων τῶν πόλεωνJ τῶν e Bodl. Coisl Ambros. necessit. B. ἐν τῶ ἔμπροσθ' ενJ Bodl. E. τ. πρόσθεν. - φη DμηροςJliaee suspecta visa sunt Schleierinacliero aliisque munis, sed V. Stud.
in proximis respondot ησαν δέ τινες. Stalib.
B. μηδέποτε ἐμποδὼν ἐυτῶ ἔμπροσθεν εIναιJ V. B. ne impedimento ei essent a fronte. Sic εὐλαβεισθαι μή sequente infinitivo loratur etiam Euthydem. p. 304 A. Charin id. p. 155 D. al. - ἐπειδη αυτος ά ναστρέφοι, quoties ipse
eiusque eo mites se converterent. - ευ πως καὶ ἐν κόσμω, decore atquB ordine. Coteraim de magnR r Verentia, qua Protagorani prosequebantur discipuli. cons. De Re p. X. p. 6 C. Stalib.
ἔφη ομηροςJ Sunita haec sunt ex Νεκυία, 1, v. 601: τον δὲ
μέτ' εἰσενόησα βίην 'Ηρακληείηνκτε. Digna vero sunt quae adscri-hantur verba Selileiermacheri:,, Der Interrio litote Athonor dae lite siclidas libri geli in gu, moi Hana ontging aia clidor Stachel dor Anapio Iungni clit, lassate alis dor Rotae indis IInter o It g nommenis l. Sic hunc locum iam accepit
Aristid. vol. III. p. 483 ΙI. p. 377 Dind.ὶ φαίνεται δε Πλάτων τους σοφιστὰς κατα τοὐς ν ηιδουκολαζομένους τιθεὶς καὶ καταλέγων καὶ μὴν Τάνταλον εἰσειδον, καὶ ' τον δὲ μετ' εἰσενόησα, τοῖς ἐκ Νεκυίας αυτοῖς κόσμοις
τιμῶν, Πρόδικον μὲνώς Τάνταλον ὁντα, Iππίαν δε ώς τὰ εἴδωλον
του Ηρακλέους' Πρωταγόρας δ' αυ μετὰ τούτων διαιτῶται.
63쪽
'Aκουμενου καὶ Φαῖδρος ὁ Μυρρινούσιος καὶ υνδρων ὁ
'Λνδροτίωνος καὶ των ξενων πολῖταί τε αυτου καὶ αλλοι τινές. ἐφαίνοντο δε περὶ φυσεως τε καὶ των μετεωρων ἀστρονομικα αττα δι ερωταν τον Ἱππίαν, ὁ δ' ἐν θρονω καθήμενος εκάστοις αυτῶν διεκρινε καὶ διεξηει τα ἐρωτωμενα.
Καὶ μὲν δη καὶ Τάνταλόν γε εἰσεῖδον. ἐπεδημει D γὰρ ἄρα καὶ Πρόδικος ὁ Κεῖος, ην δε ἐν οἰκήματί τινι, ω
προ τοὐ μὲν ώς ταμιείω ἐχρῆτο Ἱππόνικος, νυν δε υποτου πληθους των καταλυόντων ὁ Καλλίας καὶ τολο ἐκκε-
καὶ τῶν Sio Ald. Bass. cum codd. plurimis optiuiis. Stephanus των Om. Τάνταλόν γε εἰσειδονJ Veri. editt. - ἐσειδον, quod ex codd. mutatum. Mox Bodl. Venet. Σ. ex corr. Ambros. γὰρ αρα καὶ Πρόδ. , unde repos. Savpp. Vulg. καὶ omittitur. Sympos . p. 176 B. ibique annot. Andron etiRIn Gorg. p. 487C commemoratur inter κοινωνους τῆς σοφίας Calliclis recensetur. Malib.
περὶ φυσεώς τε καὶ τῶν μετεώρωνJ Hipp. I. p. 285 B: ἐκεῖνα α σο sω Ἱππία κάλλιστα ἐπίστασαι, τὰ περὶ τα ἄστρα τε καὶ τὰ Ουράνια πάθη, cf. Hipp.
II. p. 367 E. Socrates ipse omnibus itissuasit, ne in astrologia utpote obscuriore quam Pro humano ingenio stilina figarent Operam quo in rebus hunianis collocandam per Ierent, v. Xenoph.
Mem. I. 1, 11; IV. 7, 5. eiusque sententiae plorique fuerunt Athe nienses. 1Longe aliter ituli eat Plato de rep. VII. p. 527 et Phao tr.
p. 270 A. ἐν θρόν φ καθήμ ενοςJ θρονος apud Homerum, ait AtDenaeus p. 192 Ε, μόνον ἐλευθέριός
ἐστι καθέδρα συν υποποδίω, qua significatione hoc vocabulum legitur etiam Heraclid. Polit. e. III: διαιτῶνται ot Κρῆτες πάντες καθήμενοι θρόνοις. Plerumque autem de praecipua quadani sede aliis excelsiore, magnificenti oro et deligatiore dieitur, ut a Critiaup. Athen. p. 28B: Θεσσαλικος δεθρῖνος, γυίων τρυφερωτάτη ἔδρα. Et IIippias h. l. eo aptius in solio sedens deseri litur, quod θρόνος etiam sella est magistrorum sive cathedra, cui opposita sunt βάθρα i. e. subsellia in scholis usitata, V. P. 32b Ε.οιεκρινεJ eadem animi fiducia qua, iuris consultus do iure respondet; cf. etiam Cic. de Leg.
I. 3. 10: non recusarem, quominus mora patrio sedens in solio consulentilaus responderem.
ταλον εἰσειδον. - γὲ pertinet ad εἰσειδον : conspicatus quidem sum, quamqvana de qua re dissereret, non potui foris percipere, V. P.
rat enim - ut aiuspicatus eram v. p. 314 Bὶ - Prodicus otiani Ceus. - De proximis Stalib. haec annotavit: Vocabulum οἰκηματος usurpari solet de singulis aedificiorum partibus, ita ut pro varia singulorum IoeomIm ratione variam habeat signifieationem. V. ad Phaedon. p. 116 Α. Ρa ticula ιὸς, quam ante ταμιείω omittendam eonset Dolire e ad Aristoph. Nub. Τ. VIII. P. I. p. 92. ed. Lips. in talibus imodo additur, modo O inittitiir, v. Vnteiabaeli. ad Eunap. P. 85. Diuiligdo Corale
64쪽
ΡROTAGORAS. P. 31b. ST. 51νώσας ξενοις κατάλυσιν πεποίηκεν. ὁ μεν ουν Πρόδικος ἔτι κατέκειτο, ἐγκεκαλυμμένος ἐν κωδίοις τισὶ καὶ στρώμασι καὶ μάλα πολλοῖς, ώς ἐφαίνετο παρεκάθηντο δὲ αυ-τ- ἐπὶ ταῖς πλμων κλίναις Παυσανίας τε ὁ ἐκ Κεραμέων
καὶ μετα Παυσανίου νέον τι ἔτι μειράκιον, ώς μεν θωμαι, καλόν τε κἀγαθὸν την φυσιν, την δ' Ουν ἰδέαν πάνυ κκαλός. ἀκουσαι δνομα αὐτω εἶναι 'Aγάθωνα, καὶ
D. νέοντι ἔτι μειρ. J Additum τι ex codd. plerisque omni inis. E. ἰδέαν πάνυ καλόςJ Bodl. Vindob. Vat. καλως, quod confirmat receptam lectionem. Perperam Stephanus corrigebat καλόν, quanquam id liabet Coisi. et Vat. r. V. Runot. I . ζενοις καταλυσιν πεπ.J Themist. or. 29 p. 317 D: ὁ Καλλίας ἐκκενώσας το ταμιεῖον τοῖς σοφισταῖς ξενῶνα κατεσκευά
κατέκειτο - J Describuntur mores hominis mollis et delica- tuli. Narrat enim Philostratus Vit. Sophist. XII. p. 496. ed. olear. Prodicum fuisse mollitisii et voluptatibus deditum. Stasib. ἐν κωδίοιςJ Schol. ad Aristoph. Equi. v. 400: κωδιόν ἐστι το αμα τοῖς ἐριοις δέρμα σκευαζόμενον. Ut Prodictis non una pone corpus in lectulo integenduin illitur, ita Phidippides ἐν πέντε σισύραις ἐγκεκορδυλημένος Nub. v. 10ὶ dormit; ad auem locum scitoliastes: ἰστέον οτι λήγοντος tos χειμῶνος, ἀρχο- μήνου δὲ του ἔαρος γίγνεται τα
tur), ἄστε διὰ τὰ κρυος καὶ πέντε πεφιβόλαια περιβεβλῆσθαι τον
Ῥίον. De iisdem diebus festis, qui mense Elaphebolion rigebantur, hic quoque eo imagis videtur cogitandum, qaio 1 eo ipso tem pore multi homines undique Athenas conVenire solebant; v. Seliol. ad Aristoph. Aeli. v. 503 sq.
τισὶ - καὶ μάλα ποiλοῖςJΡlia edon. p. 58 D: παρησάν τινες καὶ πολλοί γε ο Craul. p. 386 B: πολλάκις δη αυτὸ πεπονθα, ἄστεμοι δοκεῖν πάνυ πονηρους εἶναί τινας ἀνθρώπους καὶ μάλα συχνους. Gorg. p. 455 C. al. Παυσανίας ὁ ἐκ Rερα-
μεωνJ Pausanias hic unus propter patris ne generis ignobilitatem, nisi salior, pugi, unde oriundus erat, noni ine, non patriS designatus est. Ipse autem fuit homo erat ditissimus, qui quantum Pro lici disciplina profecisset, oratione de Amoris virtutibus apud Agathoneni convivas docuit. Ex qua oratione liue pertinet haec eius vox Symp. p. 181 D: οι εἰλικρινῶς υπὸ τουτου τοὐ ἔρωτος ώρμημένοι Ουκ ἐρῶσι παίδων,ἀH' ἰπειδὰν ηδη αρχωνται νουν ἴσχειν. τοὐτο δὲ πλησιάζει τῶγενεια σκειν - χρῆν δὲ καὶ νόμον εἶναι μη ἐρῶν παίδων. νέον τι ἔτι μειράκιονὶ Agallio, quum Socrati plano esset
ignotus, modo ex pueris Exe essisse et aetatis annum sextum decinnim egisse nitantius B St.
καλοςJs edito cui ut est, certo admodum formosiis et V nustus. Sio enim δ' ovν accipiendum, ut saepe. v. ad Tim.
p. 38 B. Craiyl. 415 C. 426 D. Stephanus volebat καλόν. Non
τός. Τοῖς Ουδετέροις ὀνόμασιν ἀρσενικὰ καὶ θηλυκὰ ἐπίθετα, καὶ μετοχὰς ἀρσενικάς τε καὶβ ηλυκὰς ἔπι φέρουσιν, οἷον ευ- φνης παιδίον, καὶ κόριον καλ- 1ίστη, καὶ γυναιον ἐρχομένη, καὶ μειράκιον λέγων κτε. - φυσις est ingenium, indoles, ut Tlieael. p. 142 D. ut al. Staim.
sum ahidire' - vemim pro Certousfirmaro non uuSim, quum fieri
65쪽
καὶ τὼ 'Aδειμάντω ἀμφοτέρω , ο τε Kηπιδος καὶ ὁ Λευκολοφίδου, καὶ ἄλλοι τυνες εφαίνοντο. περι δε ων διελέγοντο κ εδυναμην εγωγε μαθεῖν εξωθεν, καίπερ λιπαρῶς ἔχωνακουειν του Προδίκου - πάσσοφος γάρ μοι δοκεῖ ἀνηρ3i6 εἶναι και θεῖος - , ἀλλα διὰ την βαρυτ α τῆς φωνῆς βομβος τις εν τῶ οἰκήματι γιγνόμενος ἀσαφθ ἐποίει τὰ
λεγόμενα. Ιαι ημεῖς μεν ἄρτι εἰσεληλυθειμεν, κατόπιν δε ημῶν
ἐπεισῆλθον 'Aλκιβιάδης τε ὁ καλός, ώς φὴς συ και ἐγὼ
πείθομαι, καὶ Κριτίας ο Καλλαίσχρου.
- τυγχάνει ων. post haec verba informiit Cod. Bodl. Vat. τουτ' ην, alii libri ταὐτο τ ην; in Paris. Ε. Supra τὶν Seriptum eSt ουν. De quo interpretamento V. Stud. phil. p. 845 sq.
potuerit, ut perperam audierim. Agallionis nomen apud Calliami facito a quopiam appellari potuit in consessus praeparatione, quae deseribitur p. 317 D. εἰ παιδικὰ Π. τ. ων. J COΠ-stm1ctionem no mireris , nil alto RiIdacius Pliaedr. p. 240 Α: ἔτι
ο τι πλεῖστον φρόνον παιδικὰ ἐραστὴς ευξαιτ αν γενέσθαι Staim. πτυγχάνει ων. J Quae vulgo
sequuntur vecta τοὐτ' ην το μειράκιον li. e. id erat adolescens,int. παιδικά, ea ad Socratis eo n-iecturam, qiua Agallionem a Pausania arnari suspientius erint, confirmandam Platonis orationi primum apposita, tum a librariis inserta sunt, quo faeti In est, ut Pausanias et Agailio, qui inter se coniuncti altori pari audienti una, ambobus Adlinantis, oppositi sunt, oratione vivellerentur.
manti, Cepi Us filii, mentio fit, quod sciamus, alibi nusquam; alterius, Leue Olophi las filius appellatur, rarissime. IJe lioe Ilonis teri Das. ad Luciati. Tini. p. 451 ed. Leliin. oonferri iiii, et Xenoph. His t. G1'. II, 4, 2l et Schol. ad Aristopli. Ran. V. 1561. Stam. Vid. Mei-nelie Fragui. Conale . Graec. II.
p. 513. δοκεῖ ἄνὴρ εἶναι και θεῖος l L, o re p. I.I. 331E: a ιμωρονίδη γε ου ραδιον απιστειν σοφος γὰρ καὶ θεῖος o ανήρ. De VOC. θεῖος V. Sopitis t. p. 216 B: καί μοι δοκεῖ θεος μεν ἄνηρ Ουδαμῶς εἶναι, θεῖος μην' πάντα ς
Critias ille, liuem constat O λιγαρχίας fiuisse a leo sti IMOS IIn, ut eludelis et inipotentis trianni partes egerit. v. Xenoph. Meni. I, 2, 12. A Platone, quo eum COD R-tionis vinctilo conita iactus fuit, Peractione enini et Critias tyriin-n IS Eodem avo, cui et ipsi erat nomen Critiae, usi sit ni - a PIntone igiti ir in pluribus sermonibus Vol Io luens introducitiir, velliti in Cli armille, Timaeo et Otia, vel certe comano inoratur. Erat enim, ut scribit aclioliast. ad Tini.
66쪽
διατρίψαντες καὶ ταυτα διαθεασαμενοι προσῆμεν προς τον BΠρωταγόραν, καὶ ἐγὼ εἶπον YZ Πρωταγόρα, προς σέ τοι ηλθομεν ἐγώ τε καὶ jπποκράτης ουτος. Πότερον, ἔφη, μόνω βουλόμενοι διαλεχθ θναι η καὶ μετὰ των ἄλλων λυμῖν μεν, ην δ' ἐγω, ουδὲν διαφέρει ἀκουσας δὲ Ου ἔνεκα ηλ μεν, αυτὸς σκέψαι. TE ουν δή ἐστιν, ἔφη, - ἔνεκα ηκετε; Ἱπποκράτης ὁδε ἐστὶ μεν τῶν επιχωρίων, υπολλοδώρου υιός, οἰκίας μεγάλης τε καὶ ευδαίμονος αυτὸς δὲ
την φυσιν δοκεῖ ἐνάμιλλος εἶναι τοῖς ηλικιώταις. ἐπιθυ- Cμεῖν δέ μοι δοκεῖ ελλόγιμος γενέσθαι εν τu πόλει. τοὐτοδε οδεταί οι μάλιστα γενέσθαι, εἰ σοὶ συγγένοιτο. ταυτ
Cap. VIII. ἔτι σμίκρ' ἄτταJ V. ἔτι μικρὰ ἄττα, qtiod ex codd.
μάλιστα γενέσθαιJ Stoplianus serit endum consuit μάλιστ' ανγενίσθαι, cuius sententiae accessit Salippius. Cap. VIII. B. προσῆμεν προς x. Πρ.J Socratem iam superiore tempore in Protagorae notitiam pervenisse ex iis, Prae Sopitista
illi in extremo dialogo p. 361 E)dicit, intelligitur. Apio igiti irHippocratis patrocinitim Suscipere eum luct Protagoram ad-diicere potuit
crates ianitori In RIid RVorat, iit Protagoiani se convenirE Velleii intiaret. Eoliae everba spBetant: te igitur - ut tibi iam Duutiatum est - venimus. Particulam τοι non lioc Connectetuli sensu accepit Stailhaum. Annotat ille: Frequens est iii Isus voci alae τοι pronomini cum vi cluadam Rdiui1ctae, Veluti Xenopli. Mem. Ι,
6, 11: ω Σώκρατες, ἐγω τοί σε δίκαιον μὲν νομίζω. Cyrop. V, 2, 23: εγώ τοι, εφη, ω ἄνδρες τι λοι, οἶμαι. Ibi d. VII, 5. 53,sγώ τοι, ἐχθες - ουκ αν ἐδυ-
Πότερον - μόνω βουλόμενοι διαλ. J Iam ex his vectis
Protagorae in agnius remim humanamim iis is elucet; nana citatim
Socrates ot Hippocrates, qui ipsunt adiro voluerant, in maliorum hominum coetum inci lissent, ille liuidem sensit, pstrinultum eorum interesse posse, ut quae vellentiis divitigarentiIr.
'Iπποκράτης οδε-J Ciumliis comparari Possunt, quae idoni in simili causa vixit Euthyd. p. 275Λ: ἔστι δε ουτος 'Aξιόχου μεν υἱὸς του Aλκιβιάδου του παλαιου, αυτανεψιὸς δε του νυν οντος υλκιβιάδου ' ονομα δ αυτῶ κλεινίας ,
tur indole eiu in aequalibus suis certare. Malib. C. et os et o δε ni εται - γενέ- Id αι J αν, ut solet, aciditum egi
p. 353B: η οἶμαι ῖν ἐγωγs καλλιστα φανερὸν γενέσθαι, p. 327 B:oζει ἀν ἀγαθους αυλητὰς τους υἱεῖς γίγνεσθαι, v. p. 318 A. 348
L . Sed recte, opinor, IIoindorfius hanc VOCula In formoni η iisti hoe quoque loco re luiri negat, Cf. LP S.
or. 13, 53: νον δὲ πεισθεὶς ἡ τ' ων τότε ἐπείσθhς, εἰ τῶν στρατηγῶν καὶ των ταξιάρχων τα Dνο- ματα μόνον εἴποις, stέγα τι ωου παρ' αυτῶν διαπραξασθαι. V. Hein dors. et ad h. l. ot ad Phao-
67쪽
ουν ηδη συ σκόπει, πότερον περὶ αυτῶν μόνος οἴει δεῖν διαλέγεσθαι προς μόνους, η μετ' αλλων. υρθῶς, εφη, προμηθεῖ, ω Σωκρατες, υπερ ἐμοὐ. ξενον γαρ ανδρα καὶ ιόντα εἰς πόλεις μεγάλας, καὶ ἐν ταυταις πείθοντα τῶν
νέων τους βελτίστους απολείποντας τας τῶν αλλων συνου
σίας, καὶ οἰκείων καὶ ὁ είων, καὶ πρεσβυτέρων καὶ νεωτέρων, ἐαυτῶ συνεῖναι ως βελτίους ἐσομένους διὰ την
D εαυτου συνουσίαν, χρη βυλαβεῖσθαι τον ταυτα πράττοντα 'ου γὰρ σμικροὶ περὶ αυτὰ φθόνοι τε γίγνονται καὶ ἄλλαι δυσμένειαί τε καὶ επιβουλαί. ἐγὼ-την σοφιστικην τέχνqν φημὶ μεν ειναι παλαιάν, τους δε μεταχειριζομένους αυτην τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν φοβουμένους τυ ἐπαχθες αυτῆς
πρόσχημα ποιεῖσθαι καὶ προκαλυπτεσθαι τους μεν ποίησιν, οἷον μηρόν τε καὶ Hσίοδον καὶ Σιμωνίδην, τους δε
C. καὶ ἰόντα εἰς π.J Sic Bodl. Vat. Vind. Venet. Ambr. pro vulg. καὶ κατιόντα, quod Siali baurnio niaos placuit, sed V. Αpol. 19 E. Theag. 128 et Titomist. Or. 29. p. 347 B, quian proximis ἀπολιπόντας legit.
aoristo certa adolescentis spes ne fiducia indientur, ut hae e vecta ita liceat latino rota ere: hoe Ruteni sibi putat utique contingere, si iii a litatur disciplina et insti
Subiecti ea8iis verbo finito per
latus. Debebat enim o vulgari rationo μόνον scribi; de quo loquendi genere dixinius ad Criton p. 50 Ε. Statit . . νξένον γὰρ ἄνδρα καὶ ἰόν
τα -J peregi inum otii navi oran, qui in magnas urbes descendit in Lissi te iuvenum optam os commovet, utrolieta ali ODIIn consuetudine, et affinium et alieno - Im, et senior In et iunio-raim. ipsius utantur consueti id ine, meliores se peream evas Iros Existimantes, Oportet silai cnvoro ista facientem. Nam 'lacte: τον ταῶτα πράττοντα, perspicuitatis causa
addita gunt. Staith. Vid. Themist. Or. 29. p. 347. καὶ οἰκείων κωὲ ἀθωε ίων Infra p. 320 B a Socrate οἰκεῖοι ot ἀχλδτριοι inter se opponuntur, sed Proiugoras 11. 1. ὁ θνείων dixit et propter τὸ ὁμοιοτέλευτον, quam
olocutionis figuram omnium InR-xime sopitistae usurpare solet Rnt, et quod haec vox Atheniensium propria egset, V. Bolch. Anecd.
Gr. III. p. 1095. D. φοβουμένους τὰ ἐπαχθὲς αυτῆςJ metuentes invidiam inde oriundam. Erat enim ipsa institutionis professio invidiosa. Lach. p. 184 B: ἐπίφθο- νος η προσποίησις τῆς τοιαυτης
Protagoras Me et poetas et eos Omnes, a quibus Graeci politiorem humanitatem habebant, sophistas appellaverit, in praefat. P. 2 sq. ExpositiIm Est. Aristo-
plianes Ran. V. 1031) Aeschylium do liis pootis sic disputaritem facit:
'Oρφευς μεν γὰρ τελετάς θ' ἡμῖν κατέδειξε φόνων τ' ἀπέχεσθαι Μουσαῖος δ' ἐξακέσεις τε νόσων καὶ χρησμους, Ἐσίοδος σε γῆς εργασίας, καρπῶν ωρας, ἀρότους' ὁ δε θεῖος μ)ρος ἀπὀ του τιμὴν και κλέος ἔσχεν πλὴν του δ' ἔτι χρῆστ ἐδίδαξε, τάξεις, ἀρετας, οπλίσεις ἀνδρῶν; Dissiligod bν Corale
68쪽
αυ τελετάς τε καὶ χρησμωδίας, τους αμφί τε υρφεα καὶ μυσαῖον, ἐνίους δε τινας ῆσθημαι καὶ γυμναστικην, οἷον Ἱκκος τε ὁ Ἀραντῖνος καὶ ὁ νυν ἔτι ων ουδενος ηττων
σοφιστης 'φόδικος ὁ Σηλυμβριανός, το δε ἀρχαῖον Μεγα- Ερευς. μουσικην δὲ 'Aγαθοκλῆς τε ὁ υμετερος πρόσχημα ἐποιήσατο, μέγας ων σοφιστής, καὶ Πυθοκλείδης ὁ Κεῖος
καὶ αλλοι πολλοί. ουτοι πάντες, ωσπερ λεγω, φοβηθέντες τον φθόνον ταῖς τέχναις ταυταις παραπετάσμασιν ἐχρή
σαντο. ἐγω δε τουτοις απασι κατα τουτο εἶναι - ξυμφερo 3Π
μαι. ηγοῖμαι γὰρ αυτ ς ου τι διαπράξασθαι ο ἐβουληθη-
Ε. ὁ ΣηλυμβριανόςJStalib. Σηλυβριανός, sed μ additur in me- Iioribus codici is omnibus et, ut bene monuit Salippius, in inscripti O-nibus quae habentur in Boechlasi libro De ooeon. Att. II. p. 726. P. 317. κατὰ τουτο εἶναιJ Astius τό ante κατὰ interei Esse
oro ν Ἱκκος Iecus, nobilis athlota, teste Stephano Byz. s. V. Τάρας circa Olymp. 77 a. 470 R. Chr. n.)flormit. Eius mentionem faeit Plato etiam Legg. VIII. p. 839 K, ubi v. Ast. Illum Protagoras, quem in Sicilia constat versatum esse V. Hipp. I. p. 282Dὶ, in eo itinera in ipso Tarento vidisso ησθῆσθαι) putandus est.
rodicus, si Selymbria, Thraciae urbe, ad Propontidem sita , ita dictus, distinguendus iue ab Herodico, Gorgiae fratre Gorg. p. 448 B in , artem gymnasticam cum mediosi arte copulavisso dicitur. V. de Republ. III. p. 406 Λ. Phaedr. p. 227 extr. Stalli .
Megaris natus, sed a Selymbrianis poSteaquam in eorum urbem se contulerat, civitato donatus est, cons. Leg . I. p. 729 Λ: προστησώμεθα γουν Τυρταιον, τον
φυσει μεν 'Aθηναῖον, τῶ νοε τῶν ΛακεδαιμονGH πολίτην
υναθοκλῆς τε ὁ ἐμέτε- σος J Agathocles Lachet. P. 180D Damonis, musici illius
aetatis clarissimi, Imagister appellatur. Pythoclides Alci-hiad. Ι. p. 118 C Periclis praΟ-ceptor fuisse narratur. De utroque exposuit copiosius Groon van Prins terer Prosopo graphiae Platon. P. 185sq. - ωσπερ λέγω, Wie gesRgt, V. Phaedon. p. 57 C. Apolog. Socr. p. 21 A. Riqne annot. Staim. P. 317. κατὰ et os et o εIναιου ξυμφερομαιJ mihi vero
cum his omnibus, quantum quidem ad hoc ari in Bl, non convenit. De dictione συμφέρεσθαί τινι, consentire eum aliquo, conf. II erodot. I, 173:εν τόδε ῖδιον νενομίκασι καὶ Ουδαμοῖσι ἄλλοισι συμφέρονται ἀνθρωποι σι. Plat. Tim. p. 25 E. Charmid. p. 184 D. al. Infinitivus ειναι etsi similiter almio in formula εκὼν εἶναι aliisque ad litus videtur, tamen vulεaria ratio certo exigebat το κατα τοὐτο εἶναι, sed Prorsita sodem modo Politio. p. 300 C: εἰς δυναμιν εἶναι. Ιου Reus Or. 2, 32: κατὰ δυναμιν εἶναι. Stalib. v. Κrtiger Gr. 55. 1, 1. ου τι διαπράξασθαι-Jhaud iust quam perfecisse quod voluissent. Sio ου τι saepe apitii Platonem legitur, vel Dis tiroc Corale
69쪽
οῖ γε πολλοι,ώς επος εἰπεῖν, ουδεν αἰσθάνονται, ἀλλ' αττ ὰν ουτοι διαγγέλλωσι, ταυτα υμνο σι. τὸ Ουν ἀποδιδράσκοντα μηδυνασθαι, αποδραναι, ἀλλα καταφανη εἶναι, πολλη μωρία B καὶ του επιχειρηματος , καὶ πολυ δυσμενεστερους παρεχε σθαι ανάγκη τους ἀνθρωπους ' ηγοῶνται γὰρ τον τοιουτον πρὸς τοῖς αλλοις καὶ πανουργον εἶναι. εγὼ ουν τούτων τηνεναντίαν ἄπασαν ὁδον εληλυθα, καὶ oμολογῶ τε σοφιστης εἶναι καὶ . παιδευειν ἀνθρώπους, καὶ ευλάβειαν ταυτην
οἶμαι βελτίω ἐκείνης ειναι, τὸ ὁμολογεῖν μὰλλον η εξαρνον εἶναι ' και ἄλλας πρὸς ταυτθ εσκεμμαι, ἄστε, ουν θεω
το ουν αποδ.J LiIbri τον praeter Ven. μη δυνασθαι ἀποδρῶνα iri Voteles editiones. ἀποδράναι. uti Phaedon. p. 81 D. Piritet . p. 13 C. p. 52 Α. Phaedr. p. 242 E. . De Republ. II. p. 358 C. al. Staim.
τους δυναμ ένους - πραττεινJ Vide ne πράττειν sit inSI-ticium. Nam quum hic do Viris in re publica potentibus agatur
δυνάμενοι, Pii alibi sidonisiicuntur δυνατοί, aptius τοῖς πολλοῖς
i. e. Vulgo s. imperitae multitia-
dini opponuntur, quana οἱ δυνάμενοι πράττειν. In Gorgia p. 525E , ubi de tyrannis remamque vilium administratoribus Rgitur, dicit Socrates: των δυναμένων εἰσὶ καὶ οἱ. σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι ανθρωποι. πράττειν si Plato scripsit, intellexit τὰ πράγματα sive τὰ των πόλεων. V. Demosth. 18, 45. Isocr. 4, 188.
ως ἔπος εἰπειν, ουδὲν αἰσθ.J propemodum nitaris Entiunt. Nam ita hanc sormulam apud Platonem usurpari ad Gorg. p. 520 B monuimus. -
tant, ui recte interpretatur R u li n k o n. ad Tim. p. 262. Staim. et o ουν ἀποδιδράσκοντα μη δ. ἀπ.J aufugere conan
σκοντα Conatum significante v.
ad Μenexen. p. 244 Ε. Dein καὶ ante του επιχειρήματος est Vel, lioc sensu: id vel conari velle
χειρήματος iterat notionem praecedentis ἀποδιδράσκοντα. Statu . Cons. de rep. VI. p. 92 Ε: καὶ
η απασά ἐστιν εναντία τουτων. Pro τουτων eudem comparatione quae VocRtur compendiaria vici potuit τουτοις. Andocid. or. 1, 5:
πολὐ την ἐναντίαν τουτοις γνωμην ἔχω. Protagoras ipse in- ra p. 323 D τὰ κακὰ καὶ τἀναν
τία τουτοις, Sed uno versu interiecto rursus ταναντία τουτων
κακὰ, nullo sententiae digeminine, quod Kniger Gr. 48. 13, 4 sta
tuit . - VOC. πας et απας saepe eodem modo optimi scriptores usurpaVeriant, ut Xenoph. Anab.
lot. I, 52: ἀνέθηκε σάκος τε χρυσεον παν Ομοίως καὶ αἰχμὴν στερεὴν πῆσαν χρυσέην. Tliticyd. VI.21, 2. VL 37, 3. καὶ α λλας προς ταυτηἔσκεμμαιJ atque alias eti-
Rm Praeter liane cauriones indagavi. - συνθεω εἰπειν.
70쪽
εἰπεῖν, μηδεν δεινον πάσχειν δια το ομολογεῖν σοφιστης Cεἶναι. καίτοι πολλά γε ετη ηδη εἰμὶ εν τn τεχνρ. καὶ γὰρ και τα ξυμπαντα πολλά μοί ἐστιν ουδενὸς οτου Ου πάντων αν υμῶν καθ' ηλικίαν πατηρ εἴην. ωστε πολυ μοι ηδιστόν εστιν, εἴ τι βουλεσθε, περὶ τούτων απάντων ἐναν- των των ενδον οντων τον λόγον ποιεῖσθαι. Καὶ ἐγώ
ὐπώπτευσα γὰρ βουλεσθαι αυτὸν τῶ τε Προδίκω καὶ τω Ἱππία ενδείξασθαι και καλλωπίσασθαι, ὁτι ἐρασταὶ αυτου ἀφιγμενοι εἴημεν - Tί ουν, εφην ἐγώ, οὐ και Πρόδικον D
sunt Helcher. Stalib. Ast. εἴη μενJ IIano foranam et h. l. et Hipp. I. p. 301 D Iim i onines liabent, sed εἴμεν, quod ap. Platon. ubi Die reponendum videtur, Ser- lianc forinulam Quin rnodestiae quadam significatione usurpari solitam Horar. Stephanus ad Theaetet. p. 151 II recte interpretatur: quod ita crico, ut in
eo opem divinam agnos enm Vel, in mi O qiii deni R leo me iuvari negare nolim. Latino dicas: itiVanto s. favente deo. Stalib. Protagorae etiam Vitae exitu infelici illud Solonis τὸ uηδένα εἶναι τῶν ζωόντων ολβιον Herod.
I, 86 comprobatum est, multum que cum sophistae vectis diserepat Me Timonis Silius, quo Protagoras de diis scripsisAedicitur: πῶσαν εχων τυλακην ἐπιεικείης'
τὰ μεν ου οἴχραίσμησ', αλλὰ φυγῆς ἐπεμαί
tem factito. V. PraesRt. p. 4.
otonini Dalilii onati ino uinii anni sunt. ΕRmlem sententiam enim vi et gravitate quadam conis firmans a Mu: nen o ex vobis omni us e fit, euiris ego non possim pro aetate pateresse. In his ουδενός per ut tractionem quandam casui proximi pronominis o του Recomm
datum est, ut infra p. 323 C: ώς αναγκαιον ουδένα οντιν' ουχὶ - μετέχειν, et πάντων redululat, ut ap. Demosth. Or. 20, 3: ου γὰρ ἔστιν ἐφ' oτο v το seto οὐ πεπόν
καθ' ηλικίαν πατηρJ Apud Homerum Nestor Dio inodi: η μην καὶ νέος ἐσσί, ἐμος δέ κε καὶ πάrς εἴης ὁπλότατος γενεῆφιν. Qui in
vero multi Graeci iam duodevi- eSimo Retatis anno eo inploto in matrimonium irent, ex liis vectis id unum officitur, Protagoram minimum viginti annis quum Pro dico set Hippiae, tum Socrati aetate praestitisse. περὶ τούτων α πάντων ἐναντιονJ H. e. coram omnibuS, qui intus sunt; non modo coram iis quibuscum hie versor, Sed etiarn coruni Prodico et Hippia eoruntque auditori HIA. απάντων, cuIn vi quadam praemissum, ad proxima τῶν ἔνδον οντων pertinet.
καὶ τω 'Ιππία ἐνδείξασθαιJ De Macrimine vectorum ἐπιδείκνυσθαι et ἐνδείκνυσθαι roeto Sehol. ad Alcibiad. I. p. 105Bi το ἐν δ είξασθαι ἐπὶ του λογισμου τάττει, το δὲ ἐπιδείξασθαι ἐπὶ του ἀποτάδην de