Thoukydides. Thucydidis *De bello Peloponnesiaco libri octo Graece et Latine ad editionem Ios. Wasse et Car. Andr. Dukeri accurate expressi cum varietate lectionis et annotationibus studiis societatis Bipontinae

411쪽

ea pascitis abundiibat, observat Bochare. HieroZ. II, I, I'. Pq. 28. I. 4. 1-λσάνιοι μετ' Εὐμόλπου in Hoc idem est hellum, ouod nonnulli cum Eumolpo . alii chim Tini finiri gestum aicunt. Eleusinii enim hesto isto ducem sibi Eu-niolpum ascivaerunt. Vide Meu sitim de Regno Athen. p. xo9, & Attic. Lest l. 6, α 2I. HUI S.

e .Q. t. 6. Καταλύσας τῶν M. λ. Idein resere Plutarctus

nia Reipubl. Atheniensis riirta Meurs de Fortun. Attic. p. Dead. l. IEυνοικια) Pilitarcinis in Theseo id sinum non

ξυνοικια. sed μετοικια vocat. alteriura e Torta acci farie pia-cillum for et , S utriusqtie appellationis rittio est cui dens, nam & mutabant sedes Atticae trabitiuor . & lina con- αν bantiit . Ergo inuratum suit eius festi non en, &Φiod tempore Thucvclidis ξυνοίκια elice itur, tempore Pluta tu μεταiκια chetii in est. Palmerius. Exercit. pag. 47. Vide Meu ii Tla elim. & Grai citi in feriatam. Steph lnum in voce 'Mnναι. Petr. Qistellanu in de Festis p. 198. Maligeri antina lueius in Eusebium pag. 47, & Notra Histor. in

. Καὶ της Γης) 'ognoinen to Κουροτροφου. V ide Meui sit Athen. AN. l. a, c. 7. IDEM. Od. l. 6. Ἐν Λ ναις) Λιμνη Ar. C. At Neptunnis, qui , suppresso auctoris notia ine, huc respexit, Λεμναι r praesentat. viil Ηolstenilun: citi a Uas licet Eustath. II9, Atlaeis naeum XI, pag. 46 . De λιαι αια vidie Polyb. 494. nostriani III, to6. WεM. Scholiasten, Pii Limi as in arce fuisse scribit, erroris arguit Meuri . II l de Athen. Attic. 4ex eo, qtuni Thu ditis ipse inter te inpla , qtiae extra arcem erant, templum Bacchi in Lin nri memorat. ivi.'sa τα ἀρχαιότερα Διον.) His vectis innuit Thucyclides, haec antiquiora Uberalia eviluisse, & non mansisse celebria. tu olim apud Atl enienses; mio l cornra evenerat apud Ionas, moris anti vii retinentissinios. Vide Pal nier. ia Gr. Aui'. pag. 6IS, & C iudi in Athe uiri.

412쪽

ΗUm. m. VI. cap. I s. Cons. qiuae in hunc Io m Tli cyclidis scri int Malist. l de Eniendat. Tempor. pag. 3O, Luisin. I Parerg. is, Selden. ad Maran. Arii Mess. p. 36 ed. Oxon. Petit. I.eg. AN. pag. 43, & Spanli I. ad arguinent. Aristophanis Ranar.ead. l. Io. 'Dνεακρούνφὶ Ἐννέα quandoque Graece pro

inuisis, non praecise pro novem. 1sic cum ilicit Nicander σφόνδυλοι ἐννεαδεσμοι, dicit Ahollat et, ἐννεάδεσμοι ulein esse. citreia πο δεσμοι. in Hesyciso ἐν ἀκρασπιν, πολλούς κροσσους ἐχον. in Arato ἐννεάγηρα κορώνη, id est, πολύγωρα. & Tiniavo amni Virgilius trilniit ora noven , cun non luminat nisi septent. Foracile etiam eodeni sensu Callirhoe dicta ἐννεάκρουνος eliis enim aquae non ex noVein pra cise iistulis eriimpetrant. seci ex clii Hecim , ut ex Cratinoer Dat . ivitias in voce δωδεκακρουνος. Vide Hesychium. αEtyniologici auctorem. HUDS. κελευσ-Nων qitidana C ld.

in Chil.

Ἀναξ Ἀπολλον των έπων των ρει ἀτων καναχωσἈ πηγαὶ, Δωδεκακρουνον στιμα.

λισσὸς ἐν φάρυγὸ ι. Unde duodecim toniatini os sitisse s inseri inisellus: sed Conticiis . lauc spectans, hiberius milesiam & exundanti invenit. Pro καναχωσι leg. cuni Kustero ad Suid. in δωδεκάκρ. καναχοῖσι. Vide Plailostratum de V Sopli. p. set s.& IV etaini Itinerar. 383. IVAM. Κus erus quoque l. cl. miratur , urule Suidas expiscari potuerit, eunde ni initae sontem etiam δωδεκάκρουνον vomni in suisse. Ita praeter Suidam triuiunt Hesychius in δωδεκα κρουνος. & Teteia Chil. VIII. 384. mioriim audioritati etian Hariluin. ad

Plin. IV Id. N. 7 aliquid triinuit, nec non Olear. ad Phialostrat. l. d. qtii suspicatur, sorte cleincle, accedenti is tr laus novis scatebris etiam δωδεκάκρουνον clictii in siti sile. At Metirs in Ceramic. Gen . cap. t 4 ictabit, neminena veterum unquain dixisse. qiio i tradit Suidiis. & pluat, erro rem natum esse e male intret lectis Cratini versi hiis elim id Sclioliasten Aristoph. Muit. 323. in quibiis se ipso hiud ius Cratiniis dicat . eam silai versu itin esse copia in . tit Os simile sonti cile vi leatur, qiii per duod ii a trulvis actu. S e fundit. Hanc lententiam probatio, quinultu Stii in , Hely-

413쪽

chium. & et2en veterum scriptoriun testimoniis desinasos non vule . e.1d. l. I 2. Καλλιρόη Ex hoc loco Plinium, aptus qtiein IV H. N. 7 legebatiar Enniae nos , GUUM, sublata distinctione emen tu, & Solinum, lii Callirlioen S Ennea-crimon duos sontus facit, repreliendunt Hermol. Bartiariis S Hariluiniis ad Plin. & Meuri . Ceramic. Genaino cap. 34. Desendit tamen Soliniun vir doctus, Iac. Nic. Ensis VI Epiphyll. i s, & multis risputat, e verbis Thucydidis non polle ostendi Ollia hoen eurulena esse, qui deinde Enneacrii nos clictus fuit. Et Barth. ad Stat. XII Theb. 629, sententiam illius memoratri, scribit, non facile de- ossi posse, unus sons, an duo fuerint. Milii magis obscura & perplexa, clua in vera esse vulinir illa displi ratio ensis. Etenim c Tirii dicies hic omisisset verna illa.

eo sons significariis iuerit, non duo. Iam vero in eor in adiectione . quocunque de uini modo ea inte reteris, nihil est, unde liti quam liuellis ere possit, non hinum, sed duos sontes sudie classi tiroen & En acrianon. Et sic hunc locuni acceperiant Harpocriuion, Hesychius, ruficias, &plemqtie alii Grammatici veteres apud Meursitim l. d. eundemque sontem, qui olim Gillirhoe, postea Enneacrii non

Vocatum tradicle int: quoriim testimonia cum elevare non posset, tacitias praeterire n aluit Mensis. Ceterimi καλλιρρόη , quini hic qui dii in Mis. habetat, etiam in Poll. III, 47 est. In Suida, Etyn ol. M. & TZet1e scriptiira variat. Od. I. I 3. Tα πλειστου ἁξια) Deesve puto ις ante τα πλειοου αξια, non alitem relio tum esse subatullenduin . ut Scholiastes existi inat. Cur enim potitis in sequenti petiodo poneretur STEPH. Hae fiunt δευτέραι φροντiδες Stephani. Nam in Appen l. ad scri eis de Dial. pag. 93 hoc tanquatri notabile exemplum ellipseos praepositionis ei ς atrii ierat. In Reg. super haec verba manu vetusta inter versus scriptum erat εἰς. Et in Cass. recentiore manii λώπει εiς. Μdu valde dura videtur haec ellipsis. Od. l. I 4. Πρό τε γαμικων Aquain hinc petitam ad lavacra nuptialia virginibus nuper tibiis, reseri Pollux l. 3, c. 3; nec nimentibus tantum id laetum, sed & ante nuptias morientibus. Vide Meursii Cerami cui a Geininium c. 34, Etymologici alietorem & Harpocrat. in voce λουτρο- φυος. Huus. A M. Vales ad Harpocrat. Quod nuptias im

414쪽

de Praest. & Us. Numisi a. P. 292. Pag. 3O. l. 7. Πανοικησια - oiκήσαντες Th. Magister. qiri πανοικεσία scribit, uti iam recentiores. WAss. Pag. 3I. l. s. Κληiστὸν Κληστιν potius scribendinia esse

censet Steph. in Animaduere. ad lib. de Dialect. pag. 3o. ΗυDs. Noster Homeriam seqtiens alibi κλήσειν. & agn.

σειν pro κλεiσειν est inis. IV. 8. Viae Πελασγικον Vul. Hesych. v. Πελαργικοὶ, & Schol. in Lucianun . Strabonem p. 22I, Sclaol. Aristoplian. Uρν. 833. UAss. In Aristopli. α Schol. l. d. csi Πελαργικόν. de

Avienienses, si ciuis illic habitaret. causa devotionis isti , quia insidias ex illo loco Atheniensiliuis Pelasgi striixissent. iit docet Schol. Vide Meuini Att. Loct. l. 6, c. I. Eius-

ead. l. 7. Ἀκροτελεύτιον Agn. Suillas. Cicero ad Attur. V. Es tillum ἀκροτελελιαν habet ilia rara epistola. Laudat etiam Pollux II, 36r. V. ASS. Meplian. Append. ad Script. de Dial. p. 2or putat, Politiceni laoc vocabulum habuisse inter ea, quae Thucydidi pecilliaria, aut clim paucis conlinunia essent. d. l. II. Tνοίκησιν Gr. οὶκησιν male. Utinir Dionys. Halicam. 7o, 37. WASs. Od. l. Icl. Κατεσκευάσαντο Palinemus ad Aristophanis coicion. suspicatur, esse legendum κατασκηνῶσαντο, id est, tentoria vel tuguriola ibi feramni. ΗUDs. pag. 32. l. 6. Νεων επιπλο- ἐξαρτ.) Suidas in επωλους , & legit νηων Ionico more. WAsS. Et iani CL naves dicit, Pro centu in . Vid. inst. cap. 23. Videriar adclicisse V G3rcyraeas. cay. 2 .ead. l. 8. G δὲ στρατις - έσβαλέ- Lociun adducit Suidas in ἁφέκστο. V ss. Sed omittit haec, των Πελοπον Ῥησιων προiων, de πρωτον ὴ & pro ες, ere , pro ἐσβαλειν. εἰσβαλεis luilliri. Addit deinde aliquid de syntaxi, quod latis o

scuriun est.

eis. l. 9. Te οἰνόην Altera eriat Oiνόη ad Marathonem. at illa, quae ad Helitheras in confiniis Boeotiae, hic loci

415쪽

Demosth. conti a Timocr. Pliitarci . Gna. p. 4ἀ , Elissatia. II. β', 297; Platon. Protag. p. 2I7, Menex. 322 . Luciam Iciliom. Lil an. Decl. 4s I. IVASS. Pag. 33. l. 3. Xρόνον Xρόνος sine prunonilne . atri quantitatis nota apiui auctores thaud infrequens est. Demost pro Cor. πρὸς τὸ βουλεύσασθαι δουναι χρόνον τη πόλει.

Καὶ μονοιτ' ἐπὶ χρόνον. Itaque non assentior Mephano. Od. l. s. Η τε έν - αυτὸν Iatulat Suulas in σχολαίτερον, & ἡ δε & γενομ. ἐπιμονη . & Lia η κατα Tnν I sit, positura haint i inprobaiula. WAss. d. l. Ia. Κώεδρα ΙΟ pli. Ἀρχαιολ. V, et: οἱ δὲ, καί. ο ρ ἀχθόμενοι τη καθεδρα προσεκαρτέρουν. SPANH. Suia das intem. v ἐπωχεσις. Glossae si . Specta scriptoris ali- ream plane ubertatem, ἐπιμονη , ἐπωχεσις, ἔδρα , καθεδρα . διατρHη, ἀναβολη , μονη, σχολη , μελλησu, ὀκνος. καθέδρα tainen pro obsita e accipere victeriir in C. nullo

μένη χρόνιος. & Iosephus V, 2, 6 Antub at Dionys. H Iic. sensit Thucyssideo Antiq. III. IV. ἀχθόμενος ἐπὶ τη-πράκτω ΚΑΘ PAl. Contra autem Aristoteles aliique pro

416쪽

Eadem lare Dymologiis. Clarissime Pausanias: M 'Iλειτοὶ ρε α μόνον παρέχονται ποταμ- έπεὶ τό γε ἱ δωρ θα

clis Oedip. Ol. p. 338. Ar. Aiγὰλεω perperan . Mons iste in Wheleri Tabula τ mill . a mari distat: ibi consedita ait

HeriMotus Xerxem; sub monte Aegaleo nunrrum, ἡπ, τῶ οὐρεῖ τῆ ἀντων Σαλαμῖνος το καλεσαι Aiγὰλεως ut proelium navale prospiceret, & ex eu quasi specilla navium insignia intermosceret. Veriin de loco parili i coi venit. Niptai laniina Herculis, imi sterii in inter Attici in &Sal ἔliminem angiistissim uin est, consedissis rerem, proclit ima- noclenitis, hoc est opinor cirra Ain phi in alia in proInor πο-ritim, tibi se in mare porrigit na Mas talis. Ita enim vix mille passu uni tuaiectus nodierniis, πορθ-ς ἶσον διστἀ- δεος, innuit Stra, . Gntra, auctore Acesto loro soliuina ireti in nabuit Xerxes in Megaraclis confinio υπερ των καλουμένων Κερὰτων : ules postea templitin Minervae dedicanina est, in ex Harpocrat. & Demosthene paret. Haec verba de saxis in mari sitis nunc megala S micra Κira accipere vuleriir 'Vlieleriis. Vermin cuni ab angustiis, in qui DiIS commissa est pugna, nimis sint renaina, liaini lacte in continentem evasisset. Praeterea concessisse eutri εἰς τονιναντίον τόπον της -ἀλαμῖνος, & Peloponnenses τὸν πόρον μεταξύ Σαλαμῖνος και 'κλειου occupasse, auctor Dini riis: hoc est ianvnr Herculis, quo ni Alo & Phanoclenius Oi in parte navium in litore remansisse, an IlistinuS,&testis omni exceptione n aior Aeschylus, qui praesens aderat. Ἱδραν γὰρ i s παντος εὐαγη στρατου Υψ31λὴν Οχ- θον ATXI πελασγιας AAΟΣ. ubi Schaol. οχθον λέγει ορας τον Aiλἁλσων. DentPie λόφος Αιγαλέων erat επ' ἐσχάτων του Δροου Oiώτιδος, teste apiid Sopiroclis Schol. ad Oedip. O lon. V. Iosa. Istro εν τοῦ πρωτη των ἀτακτων, prope τnν λεγομένην λεων πέτραν. IDEΜ. Plinio l. d. est Aegialinis. Jhiae Κεκροπὶ sit, mihi aliurule non inam constat, qtia m

417쪽

est, in hoe tri diu quoqtie nussuam meinorari invenio. Nana Cecropitiin montein aphici Mnec. Hippol. princ. vel Ερωπιαν, δημον της Λεοντι Λς φυλους in Steph. de Urbihi. huc pertinere non puto. iptiira Cod. Reg. ἐν τῆ δεξια inusitatior est altera illa, quae arii cillum omittit. Pag. 33. r. Tnς Ἀττικης των δήμων &c. Ita legenis dum censebat Hellinan. s lata distinmone post Ἀττικης, ut v. της Ἀττικῆς pendeant a τῶν δήμων, usitata Thucv- iudi vertamini constriactione. Sic su 1 c. I 8, της Ἀττικης ές Oiνόην; infra c. ar, της Ἀττικης ἐς Ἐλεωσἀνα; c. as της Nλείας ες Φεια ν &c. d. l. 6. οὐ καταβηναι Ααὶ Nescio an οὐ μή. WASs. f. l. I 4. Τρισχίλιοι γαρ ὁπλ.) Haec est caula, cur ει - ἀνορες apud Pindaria in nomisiantiar. Nem. Od. I. HUM. Pag. 36. t. i. Καὶ τούς πάντας Tοῖς ἁπαντας Gr. non Tiale. lin. II προσιέναι Gr. & pag. 37 lin. Ir ulon & Cl. ἐξιέναι. male. ead. pag. l. 6 - a multis abest. bene. WAss.

ead. l. 9. Ἀθηναιοι δε &c. Vi l. Heilman. ad li. l. Pag. 37. l. s. Ἀνασχετὸν Agnoscit & cxplicat Pollux III, i 3 o. Noster ah Herodoto sumsit. Ἐνσχετα ἔργα apud

SPANH. Inter vocatalla propria huic rei etiam Pollux ha-l et IX. r et: ubi vid. Heinstet litisium ad num. I 43. ead. l. I 3. Ων ἀκροατο Aς εκαστος Lectionem mamini adscriptam securiis esse vi lenir Valla, quae tamen & alia ininte retationem adnitriit sed alteritu, interpretatio inagis tibi placebit, ut opinor. DTEPH. Valla vertit, ad pιos au

hmis enit, Ita ea intemPretabatur.

Scliol. Erotianum & Hippocratem, & quae adducit Hesy-

418쪽

di, του μη - ἐξαμαρτεῖν, vid. Steph. Appenes de Dialecti

Par. 39. L a. Ti Φρυγisu Inter Boeotiam & Atii inponit Stepilantis. Seci in Attica fidisse, quod dicit Scitoliasses, ex ipso Thucydide apparet.

sensum ilic mutat, ut vicies: cuna modo non contrarium

esticiat. Sed Valla ου πολλοὶ in illo exemplari habuit, cui meta in assentitit r. Adde, quod aliter potuis loqui solet Thuc Idules, quam vicere ἁπέθανον οι πολλοὶ αυτων. STEPH.

ου πολλοὶ etiam alii M T. & Scirol. Ouain scripuiram confirmat, viod Rostgaerclus e ranargine Cod. Reg. annotarat: ἱππομαχω βραχεῖα ἐν Φυτιοις, και ἁπέθανον Θετταλων καὶ

Ἀθηναίων ου πολλοί.

419쪽

fridian p. 3o9 a IDO. Nil las ibi, ut observavit Κiisti m deseripsit velisa Scitoliastae ad cap. as.

ritis. Veriirn & alterii lectio defendi potest auctoritate Aristotelis, si fides Stephano sit halianda in Uρωπος, ubi l iec

420쪽

Pae. 44. l. 4. Ἀποβάσεις ποιησ. Eadem ha, t Diod rus, & iisdem fere vectis lib. I a. I UDS. Od. l. s. Θρόνιον M. C. Θρανιον. At cinn editis Steph. Harpocration, Homer. Pausim. Diodor. p. 3 . IV Ss. Od. l. 6. Ἀλώπν Ἀλόπη etiam Hesychitis, Homer . Il. z, 68a, Pausanias, Hesiodiis, Clemens Alexandrinus, aliique. Paulo insta Dionys. Halic. pag. I 43 , ἀνέστησαν δε

plutarch. Pericl. WAss. De sentemia vecto in νεομηνιακατα σελήνην adeundi sunt Scalig. II de Emendat. Tenip.