장음표시 사용
431쪽
Pq. 67. l. a. 'Aλγ εινοτέρα - θάνατος Stotaeus p. 88; ubi voctilae ἐν τῶ desunt. ID ΕΜ. Nec milii liquet, quae sit
illariim 1eiuentia. Sed totus locus est δυσνοητος. Ponti S παραφρὰ ζει, qtloniolo potest. An tibique rem acu tetigerit, non possim incere. ead. l. 6. Διόπερ - παραμυθήσομαι Dion. Hal. p. 47 .ου συνέφερε τω συμβουλευτικω ουδὲ τῆ προτροπη το θρηνεῖν. rectissime. Cons. Plat. Orat. fiinebris extremo. De Periclis in filii morte lacrimis a it Pthit. p. I72. WAM.
e . l. 7. Uλοφύρομαι Ad ea, citiae iiic in Var. Oct. annotat Hinison. a Ee: qtiam lectionem Valla sibi proponens sive ex coniectura, sive in veteri libro inventatri
ἀδόξ-. Vid. Homerii in Il. IV, 16. Praesens vi in si intrat a-bet apud Virgilium, aliosque. Sed in Historicis Graiecis syn-raXis haecce rara avis. Clini Ms . facit I . Halicarn. UTAM. Spataliena. quoque Mi c allina. Hynan. in Del. v. aoη hoc Poetarit na proprium esse existisivit. Sane poetae frequenti iasinae enallage illa vitiinnir, atqtie etiani in ea lena pertinis praesens & fiuumna coniungrint. Homer. Il. a. 426: Καὶ τότ' ἐπειτά τοι UMI Διὸς ποτὶ χαλκοβατες δῶ, καi μιν ΓΟΥΝΑΣOMAl. Anacr. Carni. XXX: Καν λὐση δέ τις αυ-
432쪽
2M pro θεύσω, ex Elis attin sententia: quibus . si opus esset, etiam alia addi possent. Ad hunc loci ilia Ttrii akiis autem quod attinet, in eo qii idem propter consensit in Mi L& Dionys. Halic. nihil intito; nec tamen pleto, Graecos pro scire in omnibus verbis hac enallage ita tui, tit praesens & fiuitrii in in eadent periodo ponant. Vetha Aeliani
in annoti ast . stini ex I, V. H. 13. tibi eriana vi l. PeriZon. eis. l. 8. Γο δ' εὐτυχὲς , οῖ Articulus οῖ crina πιτυχὲς niillo modo constriti potest. ita ei Vo sententiam exple, τοδ' εὐτυχες τοίτοις ἄν παραγ σνοιτο , οῖ αν &c. vel τὶ δ' εὐτυχὲς τότε αν γένοιτο, σι τινες ἄν τῆς εὐπρ. &c. aut alio
simili imodo. HUDs. At vid. Heilna. ad h. l.
Od. l. 9. 'sὶ ret Ma A placet particulain νυν post δροπερ poni, ut tui laes in muri ine. STEPH. ead. l. 22. ΠεΔειν) Confer I.V Ina p. seto. 'UΛsS. Pag. 68. l. 4. Eυνοίσειν ) Canter. in S,yntagni. de rat. emend. Grii . Script. p. 42 legit ξυνοικίοιν, nescio lio sensit. Pro ξυνοῶσειν etiana legendtina pino ξυνοίσει, qtiod in nonnullis M T. est, iit conveniat cium praecedenti ἐσονται. Nam conit ingenda videnriir illa καὶ τοῦ αἰλυ Dχμήν ξυνοiσει. Infinitivus ξυνοῶσειν iinde pendere possi, non intelligo. Τούς ουκ οντας dici moratios, sexcentis testi inoniis ad Matth. II, I 8 ostenderiint prope omnes. civi Nov. Te-s .ina. ex aliis scriptor us illiis iciu e aggreisii iunt. DURER. Συνοικεῖν mallet Hellin. ritis. l. lo. Ab iiρων Marg. αγύρω, & fimnat Plutarch.
Moral. τ83. Sic apii d eun lena εκπλεω, ανάπλεω. utro plemodo Homeriis. Noster triatiis ametit. ad senes ἀγήρων ele-
433쪽
o . Demostheni allia placuissie. Rein vero se effera Aeschyliis Agamemn.
Δεινοὶ γαρ ἄνδρι πὰντες ἐσμὲν εὐκλεεῖZῶντι ΦΘONΗΣΑΙ, κατθανὀντα δ' αἰνέσαι. Uvius alicubi: Non inviamin laudes Das muturitas viri Riarnani. adeo sne OBTRECTATIONE OGnae gloriae ut hi. tur. IV S. D αντλαλον riirsus Thucyd. IV, oet: Πρός τε γὰρ τους ἄστυ γ είτονας πασι το ἀντιπαλον και ελεὐθε - ρον καSισταται. Nec clubium est, quin hic Pio pie inelius ita legariar. Infinita si int ex npla huius ii sus adiectivor ni in lingua Gine ca. Vid. Barnes. ad Euripui. Aintroii . v.
co 3 , & ad Anacr. Catan. II. e.rae l. 7. Καὶ οἶς ἄν &c. Verba primo adspectu obscura sunt: scit si relativi Ou resolutio fiat , satis clara errunt: και ἐν τουτοις, ων ἄν έπ' ἐλάχιστα &c. Acacius. H s. Haec sitis versis essere Plutarcn. Moral. p. 242. Apparet tamen, eti in legisse ης cuni plerisaue Mss. De αρσην Titi Mag. p. 2I. IVASS. Verba Plutarctu in princi p. libelli de Mulier . vire. sunt: G μὲν mke Tlaucydules) n, ὰν έλλ- χιστος ἡ παρα τοῖς ἐκτM Q.όγου πέρι ἡ ἐπαiνου λόγος, ψίστην ἀποφαινεται. Ouod Thucyclides dicit, D ὰν ἐπ έλά. χιστον κλεος οῦ, id plutaretio est. ἔς ἄν ἐλάχιστος λόγοan' de qua quam mιnimus sermo sit. Hoc inelius intelligi pota est, qtiam Acacii interpretatio τοὐ οῖς.
vid. Inert. I f 87. Nam , ut ibi Periander f 98, Κε toe αἰσχρον βαρύ κειμήλιον : ita supple ex Stobaeo. Licinam certe agnoicit collax Cantab. 'VAss.
434쪽
Pag. 7o. l. a. Aπιτε) Rornana sorintila . si vobis νι detum, edite QRirites. Uv. lI, 36. vid. Philostia tun Vit. Apollon. V. 43 , & Platonein Menex. p. 326. Pro ἁπιτε laidam Mss. ἀποχωρεῖτε ex interprete. IDEM. Car. 'Vasse re. cte putat ἀποχωρει τε esse e glossici, ut vulgo dictint, in nra ne ab Livio scripta, qtrae deinde , expulsh vera scriptura, εἰς το κεὐενον Venerit. Paulo post Dan. non naale τω πολέμω. Sic & alibi. e.1d. l. 6. Τα δύο μέρη Asit haec verba intelligunt non de diversis exercitiis partibus, in Portus 8t Acacitis, sed regionis, in quam limpressionem seceriant. ΗUDS Potius de dilabus exercitus partibus intelligenduna esse, liqviet e cap. Io, se iis, quae tui annotat Scholiastes. Sententiam Hii)soni in Var. tataon. de supplenaenio τοὐ κατὰ, non asperianor. Sed tamen fortassis hic tioque lociam habere potest nota illa fi lira, qua pro genitivo non,inativus, vel alius castis. poni ir; ita in Πελοποννησιοι και οι ξὐμμαχοι ταδύο μερη, i leni sit, quod Πελοποννησιων καὶ των ξυμμάχων T. δ. μ. Multa huius generis ex iitriusque linguaeremptoribus hahet Perti. ad Aelian. X, V. H. I 6,& Sanct. Minerv. IV, 8. Add. Stephan. ad Corinth. Araic. XXXIV, dc Gronov. acl Arrian. de Exped. AleX. V, 2O. d. I. II. Aεγόμενον Quae non ibitim a Scholiaste, sed ab aliis etiana annotantiir de ea, qtiae subest huic loco, structurae anacoli illaia, aliter qtiam λσγομενον legere hic
nos vetant: nain λεγομενn ciun nomine νόσος optirne con
veniret. STEPH. N νόσος - χωρίοις Corinthiis . qui λεγόμενον μεν πρότερον , omissa copula. Suidas in νόσον ἔχειν:πρὶς τὸ σημαινόμενον ἡ σύνταξις ' πραγμα δηλονότι. XVASI.
H. Steph. ad Corinth. princ. 6c Artic. XLl, nec non ad cap. 3 liuius libri probat sententiam Scholiallae, Thucydi. dem, inini scripsisset νόσος, subiunxisse λεγόμενον, perinde quasi praecessisset νόσημα. Non rarum est apud scriptores veteres, in substantivo apponant adtemvum, Vel pronomen alterius generis. Via. Stol m. ad Sophocl. Aiac. p. 139, 437,& lac. Gronov. ad Liician. G ll. p. I 63, labi Ed e Latinis exeinpia affert. Quibiis add. hoc ex Edicto Aedilium l. i , i. D. de Aedil. M. Ium si quod mancipium capit.alem fraudem ad fictis, monis eonseisiendae μι eausa svid stariι, inve harenam depugnandi eausa ad bestias in-
435쪽
actoo campetit ad pretium resperandum , s mancipi uin rediit lim
iuisitiis σοῦ videattit . In qui is credibile est antino scribenti tina os, eriat alia iiiisse vocem serapvs. Lociis Homeri apitia Scitoliasten est ex Od. ω, v. 74. ubi Scilol. par iri το interpretatur νέφος, & ait, poetam προς το συν - - ὰ παντησαι. Unde qtioinodo Baines. intelligere potiterit. eii in hoc . Indena ut Stridam. ad πραγμα reseree . ipse videriti
Κusteriis ad i. d. Suidae recte annotat, aliter hoc expedire Scitoliasten Thiicvdidis, aliter Sinda in. Eiustathi in ad Ho-Iner. contentit cuin parvo Milol. & Schosiaste Thiicvdidis: ἐχρην μεν γαρ , inquit, ειπεῖν - μὲν, ὁ δὲ ἀλλως σιπ
λυοσυψαν. Ioacti. Camerarius ad Actor. Il, 29 pluat λεγόμενον hic ita dici, ut ἐξὸν, προσῆκον. δοκοῖν, ω alia lati- ius generis, & vertit. Gran dicatur. Thucydides saepe itatuitiir participio εἰρημένον. Sed praeferendam existit no sententiam eorum, qtii laoc aliter acceperiant. Hudsonus hic ediderat λεγόμειον και μεν πρότερον. Scripti & editi, quos vidi, λ. μεν κώ π. quod revocanduin putavi.
P . II. l. 3. Προς ἱεροῖς Vid. Laert. in Epimenide p.
ade e possum inquit Stepli. locvin liunc ita scripsisse
436쪽
aarii clutem : his enim verbis contentiis esse poterat, 2
τινας νομι ει τοσαύτης μεταβολης ἱκανας ει ναι, aut certe his , ἁστινας νομιζει τοσαύτης μεταβολης δύναμιν σχειν.*iid enini his verbis ἐς τὸ μεταστησαι post genitivum mi, μεταβαλους opus est Z nani certe ipse Mnoliastes μεταστη-
σαι alio ver, , quam μεταβαλεῖν, nobi S non exposuit. eriini si lectionen in textu retinere vellinus, dicendum est, illius εἱναι redundare Atticorii in more. vel cum Ae. Porto, hanc esse verborum seriem, καὶ τὰς αιτ iας τοσαλτης μεταβολης, ἁστινας νομιζει iκανας εἰναι δύναμιν σχεῖνες το μεταστησαι. vel a superioribus inchoanda syntaxis
δύναμιν ες τὸ μεταστῆσαι σχεῖν. ita ut illa ἁστινας νο-μiζει τοσαύτης μεταβολης ἱκανας εiναa parenthesi includantur. Fab. Paulinus. HURS. ead. t. 9. Πο μὲν γάρ - ον Demetr. Phaler. 'O Θουκυ-δiδης πανταχου σχεδὸν φεύγει το λεῖον καὶ ὁμαλὲς της
συνθέσεως, καὶ αεὶ μαλλον τι προσκροθοντε εοικεν, ωσπερ οἱ
τὰς τραχείας ὁδοῖς πορευόμενοι εἰα ubi το μὲν δη, & ὼμολόγητο. 3 48. Confer Cantacuranti in pag. 73O. 'VASS. Acidit Dentetrius, alium potius & litavius illisse clifilii ina, ανοσον ες τὰς αλλας ἀσθενεiας ῖν ἐτύγχανεν : sed ita την μεγαλοπρέπειαν siti laturia in fuisse. Praeterii etiain illa, έκ
usione Attica , ut alibi. WAss. ead. l. 13. Tῆς κεφαλῆς θέρμαι Thucydidem, veteris comoediae poetas, & Platone in semper dicere θέρμην , Μ nandi una το θέρμα, scribit Phrynichus p. 38. Paς. 73. l. 4. Ἐς τὰ στηθη Εἰς leg. cuin Thotri. Mag. antea ες. IVAss. Ita ciuidem Thomas in βὴξ, & hic Reg. Et cl. Wasse in textu Tllucvclidis pro ες 1ctaplerat eiς. Eoo anticluandum censeo. Vid. Lyr. ad c. 4 huius lib. Od. l. s. Καὶ οπότε - ἐπηεσανὶ Descripsit Nemesius c. ao de Natur. Hom. ubi in edit. Plunt. est εiς τnν καρδ. &πασαι ὁπόσαι απου ἰατρων. Καρδία, ut idem Nemes hic est υ vemracob: συν ἡθως si παλαιοὶ, inquiit, καρδιαν καὶ τ Duiligo 1 by Corale
437쪽
δUM: de qIio pthira vi l. apud F s. ad Hippocrat. II Epicleni. 2, & GM.th . II Aciversar. Miscessan. I 6. Interpres Latinus hic cor vertit, sorte securiis Laici etium, qui VI. Ii 49 hiaec ita em 'ri: Liri in yer frucis rectus complerat. D sum M ubi a vis in cor mo6lam constitarerat aegris. Vidω-ritis XXV it Var. Lect. I eo nonii ne reprehendit Lucreti hin , qtiasi qiii luinc signiticationem vocis καρά et, ciua Tlaiicydides ea initiar, ignoraverit. Sed Lamlantis ad Lucret. & Hieron. Mercurial. I Vari Lect. I pluant. Iucreti una potitis inauatione Graecoriin , S cadein significatione , cor elixis te, via illi καρδiαν. Hoc heni nitis est, & inihi veritis 1 uteriar. Στηριξαι Gaiahet . passive, vel reciproce suini scisnt: Stephanus in Thes. nexuraliter, pro steterat, constiterat . tu in vectis Homeri Odyss. μ. 434, & Di scorulis VI, i. Alexiplicitanacor. p. I. Sed non clithiit , qti in haec omnia explenta sint accitiativo suppresso, ilic
αυτ ον, Vel εαυτο, nempe o πόνος, vel τὸ κακόν; in Ho
se, & Stepluini ina scripsisse ἁπτομένω retinens, libenter τὸ μὲν in τώ μεν invitarem. STEPH. Ἀπτομένω servat Lucret. VIII 1a mandus proponere talium. fer Aretaeum p.
ead. l. I 3. Πελιδνὸν) Suidas h. v. τα πελιδνα & πελιώματα. Γνοω aphul Hippocratem in Coac. Praen. Veriente ita Dioscoridem Plinio. πελιδ τὰς παρειας ex Soptrocle ad diicit Pollux IV. I. vid. Glosis LXX hα voce utuntur Prov. XXIII. 29. Sed recte Alex. πίλιοi: alibi enitri πελιόω. IV Ass. Πελιτνον ex Thucydide annotasse Aeliuin Dionysi uin schil it Eustath. in Il. I, 73s. f. l. i . Ἐκαιετο H. Steph. ad Ioann. Grai amati c. Aristic. VII ex Eust ithio annotat, Atticos ilicet e κάειν, pro καιειν. Idein tradit alidior EtVinolog. M. lin Καιω & ΠΟ:ῶ. Itaque liber Caii. Attice εκαετο.
438쪽
Gae l. II. Σιι iιοι ων Her Ictoriis, Alciphron. WAss. ibid. m γυμνον ανεχεσθαι γ Libenter scriberem si τὸ γυ- μνον ανεχεσθαι. Sive tamen γυμνὸν ανέχεσθαι, sive is γυμνὸν ἁνεχεσθαι siccitatur, novain loqueruli forinam esse lateor. Qilial si γυμνοι ut est in nra ne in scribere malu minus, etiamsi ο'ες sui audiam , non ininorem, ut opinor , illa sermonis forma novitatem habehit. Oteriam male Scholiailes nos iubet hunc locu in periircle ilitelligere, ac si vecta ita collocata essent, nδιστα τε ἄν ἐς ύδωρ ψυχρὸν σφας αυ ο υς ρiπτειν , τῆ διινε απαὐστν συνσχόμενοι, ουνείχοντο : tanquam relictua μεταξυ posita sint. quod alibi dicere potitis solet δια μεσου, id est, per parenthesin. Nam post 'iπτειν ii nitrur periodus, & haec verba καὶ πολλο Sc. sunt alius initi una , quae ramen alioqLli ex ea pendet. In hac autem voces istae, ἀπαυστω τῆ διψη ξυνεχόμενοι, ad verbuni σδρασαν serunt lar necesse est, non minus quam πολλοὶ, qtiod praece sit: & simul omnes eius sint nominativus, ut mos est Grainniaticis loqiii. Sed verbo ἐδρασαν quid iaciemuSt an cum his vocibris ις φρέατα iungenius 8 Inimo cum lari subatuliri ἀπὸ κοινου puto ριπτοὐροες. Non secus enim intelligendum hunc locum existimo, quam si dictum esset, καὶ πολλοὶ &C. ut in Var. Lin. STEPH. Aniul c alenum, Iocum citantena, legitur γυμνοί. Quam scripturii in si 1 equi maluerimus, οντες iubatuli endtina . in monet Stepla. lai etiam legenduun putat τὸ γυμνον. Veterem lectionem on nino retinendam esse suadet Fab. Paulinus, ut υμνον referatur ad σῶμα. qtiam coniectum in firmat Ae. Portiis, qui ita terpretatur n γυμνον το σωμα, δηλονότι Γιναι. Vide Fab. Paulinuin p. 3o9. Η DS.. ead. l. i6. 'Aνεχ εσθαι Hanc περιστασιν Omittit Lucret. at in nror, regio tale clitici menrorat asicubi Hippocrates. 'VASS.
Pag. 74. l. 8. Ἐννατ ύοι Ἐναταῖοι quidam Mss. Ita scri-hunt pasti in MK. in Ioseptio. & LXX, in Homero, Hesi clo , aliisque. & sane ficinat σινατος Iliad. β', 293. IDEM. id. ad I, IIT. Od. l. I 4. 'Iδρυθεν Τ m. Mag. ἐδρύθη, οὐχ ἱδρύνθη, α laiidat hunc locum, &alium e III, 7a, ubi ranaen quidam ἱδρύνθη. Et sic quoque alibi. Pag. 7s. l. I. Περιγένοιτο Idem Thomas: περιεγένετο,
439쪽
Od. l. 4. Και πολλοι &c. Lin retitis thaec ita interpretatur: Et graviter paraim metuentes limine leti Vivebant f privati pam variti. mentem Thucvcsius non assinanim esse existimat P. Victorius, in Var. Leet. 3 3, 8. Liacretium lainen defendunt Lumbiniis & Fab. Pauliniis, verisimillii inuin esse existimantes niultos, dum paterenthu' v Irilia si in amputari, in oriatis pedicilliina effugisse. V rete Fab. Paul. p. 3 et , 3 3 &c.
Pag. 76. l. II. Ἐν τε οὐδεν) In vet. serapnam est ουδὲ D. Oneriam in liaec verba, is τε Ουδὲν κατέστn Lμα, annotatuna lialrennis. a Scia oliaite, este schem καινοπρεπές:sed vereor, ne in alia qtiaep in verba istud ab eo iuerumnotatium. Nam si ib illis Verbis, o τε οἰήιν, agnosco quidem pleonasinium: sh l qtiem, tu opinor, σχημα και πρεπὲς vocaluitim non censuisset. Uri PH. Atticoriini esse di δὲ
plicationes verbor m o, τι χρην προσeέροντας ωφελεῖν, PIPSin Var. Lin. affert Hinison. non astequor, nec scio, marin illis interpretandis se adeo torierint. Nam si inplicissitna est sententia, adhil entes iuvare possis. vel nuvam; sive, tu recte interpres Latinil S, quod actui Ωι.m ymile . Non vi, dentiar an inulin advertisse a s hunc latiun του χρὴ. rei sic riirsiis Thiicycl. IV, 34:-ουκ ἔχοντες ἐλπιδα κ τι χρἡ
αμυσνομένους σωθῆναι. omodo se rura mons, Vel si irreri Iur. Et Theocrit. XV Idyll. 44: πως και πόκα τουτο περασαι χρη τε κακόν; quomodo transire Poterimus . Vel ininsit inuas p
e.1 l. s. 'Ωσπερ τα πρόβατα) H.Iec Verba, ast σπερ. ταπρόβατα, potius ad pr. ce lentia, tu opinor, quana ad sequens verbtun δῖνησκeν feriantur : etiamsi apud Scholi istunita . ωσπερ τα πρόβατα εθνησκον. habeamis ante illius ethristi otium, δτι τὰ πρόεατα μεταληπτικὰ καὶ μεταδοτικάν νόσου. nam vel lainc trucifigi inius, eum ad illa reierara . ετοῦρος α ' ετέρου Θεραπώας ἁ: απιμπλαμενοι: non ran-
440쪽
quarta de ovi hus dici possit itidem Qέραν ἄφ' ἐτέρας ἄνα πιμπλασθαι νοσου. Nana in pro vobi una priγpeniculunt abiit scabiei ou i ii in contagio: quam Iainen alioqui & pol cis tri-huit Ιuvetialis Satura II
-- dera triane contagio labem,
rit ροσραπειας ἀναπιμπλάμενοι, pro MN νόσου ἄπαπιμπλὰ- μενοι όια της 2Ἀραπειας , vel ἐκ mis θεραπεiας. STEPH. Sed non locutus est ira ThiicvdideS. neque optri est ii stippi einentis .pa, vel ἐκ τυ θεραπειας; alii εακα, Vel λαριν της θεραπείας; inim Thiicydides ipse dicat από: cu riis verta ita iecte a ipi possunt, καὶ ιτι ετερος ἀφ' era- ρου θερα υἰας αναπιμπλὰμενοι, scilicet τita νόσου, i. e. ut Stephanus in marg. cclit. suae seriintae vertit, O p ta alter
ab alterius eas one mors, o Picit, i. e. alter ex alterius ornetrione contamnem mali haurrentes. Nam νόσου , vel cφθορὰς sit in
pleniluin esse, apparet e Pliatarcho in Pericl. p. 3II, ita de hac re scribente: ἐῶν ωσπερ βοσκηματα καθειργμένας Αναπίμπλ ασθαι *θορὰς ἀπ' ἀλλι λα . Livitis III, 6 in re simili dicit . ministeria invicem ac contapo ima vulgabant morabo. Illa , ἄσπερ τὰ πρόβατα , Stephanus reste separat ab ἐθνησκον. Νon mi in dicit Thucydides, eos mortuos ut oves; se I per ministeria contagionena mali ab aliis ad alios nia Masse, quen adrnoctum oveS malo contagio vicini pecoris laeduntur , tu ait poeta. Gloss. αφὴ νοσοῖσος προβατου ,
ead. i. II. TM ὀλοφύρσεις) Sententiam Stepliani de hoc loco ex Annotationiblis illitis descripsit in Var. L.es . Hild sonus. Antea .iliter sentiebat Steplaranus. Nana in Appellit. ad scripta de Dial. p. 93 probarat sententia in Scholiatiae.