장음표시 사용
441쪽
d. t. s. Tῶ παραχρημα περιχαρεῖ) Stephanus in
notat. suis lectorem ten ittat ad ea, quae in marg. Edit.
suae sec. scripta iant: tibi haec leninnir: Videriir deesse
praepositio πρὶν atu relicta esse subaiulienda squod immen praeter contuetudinem esset ante τω παραχρημα, Ihoc sensii: Tun vero js praeter Duarum, ovod ιn praesens 'nipiebant, etiam lemn psandam spm in post vim harisant, se me ab ullo alio mortis &c. Vel potius, vanam quandam spem in pos. Aliter tamen Schol. Graeciis vomb. κοὐφην exponit, quasi ita voceriar ab efiectu: sed poetico villieinis magis conveniens esset eius expositio. Haec Saepta. Od. l. II. Ωρα ἔτους Nisi coni pereuin esset, αν apud Graecos significii re fervorem aestatis, ut docet Casaut . in Athenaeum, p. I 9 ia 98o. imulem Quin Meursio legere ἄρα θερους, aut ἄρα ἡ ρος, cpia phrasi litanir Aristoph. Vide Fab. Paulinuin p. s Io. ΗUDs. Meui suis V. taction. Atticar. 16 legit δρα θέρους, ex auctoritate Galeni . cuius haec vota reseri ex I, περὶ ἐπιφορῆς πυρετῶν : καθάψουσιν ο Θουκυδiδης' ἄλλ' εν καλυβαμ πνοηραiς ωρ ὐμρους διαιτωμένων ο ψεάρος κατα τὸ σῶμα ἐγυνετο. Sed si Galenire ad verim Thucydidis potuit a Vere illa, κατὰ δε
σῶμα, etiam pro δρα DMs, quod in Τlhucydide legerat.
potitit scribere ωρα θέρο-; qiuod eadem significatione dici non ignorabat. Et sortassis etiam consulto ita sciripsit, ut indicare t hoc de aestate accipien&Im: qllen adrn vim &Plutarch. l. d. θέρους ωρφ πολλῶ ὀμοὐ χυδην ἐν οἰκήμασε μικροῖς και σκηνώμα πι πνιγηροῖς 11ναγ κασμένων διαπασθαι. Nam si ii ἄρα ἔτους etiam de vere dicitur. Herodian. III, 4. γαρ ὐπερκειμένων ὀρων τας δἱ Φλου τού χει- μάνος παγεωας χιόνας λύουσα ἡ τοὐ ἔτους ωρα, i. e. ver, quo nives solvuntur; ut in Viis I. I Georg. 43 : Veni no
442쪽
mam, & Homericam redolens licentam; de quo vide Fab. Paulinum p. saa. HUDS. Od. l. 9. Τούς ώσαντας Illi ut νοσήσαντας admitti posse
haud reor. STEPH. in sine chibio ereor librarioriim. Ari soph. L sti . 269, πυραν ἀσαντες. Liician. de Mori. Peregr. p. 36O, πυραν οτι μεγίστην νησας. Et sic alii: quod Atticoriani esse docet Tliom. Magist. Nῆσαι πυρὰν λοου- σιν, οὐ συναγαγεῖν, ουδε συνθεῖναι. Νῆσαι autein est σωρεύσαι. Schol. Parv. Homeri ad Odyss. ό, 32r, nὐρ τ' εἶ νηῆσαι, exponit ξύλα σωρῶσαι, - ν τού πυρ ποῶσαι. g. 8o. l. 6. Προσταλαιπωρεῖν in Προταλαιπωρεῖν solus pinor Gr. προσταλαιπωρηθεὶς agnoscit Pollux VI f. t 39. Noster alibi έπιταλαιπωρεῖν II . I, cap. I 23. tityi V. Sch hasten. WASS.
eis. I. Io. D μὲν, κρίνοντες Ego hic arintror esse Atticismum, non solum in illo τὸ μὲν , quod respicit ad φόβος χεων, se 1 & in voce κρίνοντες, Piae in casu nominativo pro genitivo ponitrur. Vide Fab. Paulinum p. 36 . ΗUDs. Pag. 8 I. l. io. Ἀλλὰ λιμὸν Achili. Statius observation. c. 24, & alii, ex hoc loco luce clari tri patere purant, cliphilaonguin ea olim eodem sono proni intra in Histe, qiuγvocalem ι. Qui alii ter sentiunt, & ii qui leni non pauci, eum suae sententiae nihil obstare credunt. Vuleruli si int dolaac controversia, Gui ex prosesso de pronuntiatione ii guae Graecae scripserimi. PF. 8a. l. 3. Κατα κράτος &c. oracii Ilim hoc versitatis Iairitaeis senariis proni Intiatum fuisse existi naat Fab. Paulin . atque versiana integrum esse, si recte proninui
rur, hoc minio: Κατὰ κράτος πολεμούσι νίκη ἔσσεται. Relisua etiam verba facile ad Versiun accommotari posse: Λὐτός τa παρα λουμενος ξυλ -ιομαι
Hic vero nonnulla deesse suspicarettir ahqIiis, Piae tertiuir, versio absolverent. Vid. Fab. Paulinuni p. 383. HUDs. Od. L 4. Καὶ αυτος ἔφη ξυλλή-ιεσθαι) Thoin. Maoist. HI βούλομαι : το ςημὶ ἀεὶ πρὸς μέλλοντα και ἐνεστωτα. Θουκ.
443쪽
δὰν potius credo scripsisse Thucydidena. quam το χωρiονὸquod est in nonnullis Mis. Elant iani olini diversii genera civium , Oi ἐκ τού πεδίου . & Oi πάραλοι. Herinlot. I, 39. De Paralo vid. interpretes Srepliani ad Ἀκτη & Παραλος- Pertinet litic locus Tliomae Mag. ου μόναν παράλιος χώΑρα, αλλά και πάραλος. Θουκυδ.
e. a d. l. Ia. Λαυρέου δρους Ορους orniuit etiam Situlas in ἄργυροῖν, tibi pro ου τα legit οπου Αργ. praVe. Palilari.
p. 2, πλέοντι ες το πρόσω Λαύριόν τε ἐστι καὶ νῆσος ἔρημος ου μεγάλη , Πατρόκλου καλουμένη. 'VASS. Λαύριον sine
Pag. 84. I. s. 'Eρμιονίδα mmione Herodoto VIII , 3. polybio, Xenoplionii p. s M, Scylaci Dμιών; favent etiam
dias a promontorio sita est. Semptores post Stra, nem Thri-cud. ii ripiti ira servant. Photius Lex. ines. 'Ερμιόνη χο ρiον ασυδ ον in Peloponneso. alit civitas, ubi aeni pluin cereris. Qtia Dearn pompa colebant, Aristocles apud Aeliantun de Antimal. Lasus Hermionensis apud Amenaeum d cuere. Tuinptuna ibi χθονίας a piratis expillarii in , auctor Plutarclaus in Pompeio. Idelia πορρθρας Ἐρμιονικης in Alexinaii l. naeminit. De urbis origine acleas Heroclol. & Athe irae uni. Vide iterra inlidam v. ἀνθ' Ἐρμωνοe & 'Υπερώης. VASS. e.rae l. 7. Πρασιας Noster riirsiis hilius tirtas mentina VII, 18, VIII. 93. Apud Palis ini an Βρασιαὶ, atque iracit it Stepliantis. Polybitis , Scylax . Ptolemaeus Πρασω, scribunt. Sic etiasn Eustath. Odyss. Ω , p. I967. Pluraliter effert Polyaenus. ἐν Πρασίαις. Pausaniae scripturit mendosa est. IDEM. Aristoph. Puc. 24 I, ω Πρασιαὶ τρισαθλιαι. Rig. 8 s. l. 7. Aγνωνὶ Ἀθηναiους δεδαπανii κότας εἰς την πολιορκίαν, ait Diodorus p. 3 Io d. πλείω τῶν χιλέων --
444쪽
Infra μεν ilest Dion. Halic. piUrsici male. & πρὲς αυτούς l o εος αὐτοὐς. XV ASS. Par. 87. l. 9. καὶ προσδ. - εἱκετε. Dionys. Halic. p.rs 8. L einde, ibi deni, Ἀγὼ - διασώζεται. I M. TA τη οργῆς υμῶν, pro n ὁργη υμῶν. Steph. Append. ad script. de Dialedi. p. 179, ubi plura huiusna ocli vicie. Aristides Rhetor, cui a in oratione qilcidam aliqhlanto gloriositis de elo. qtientia sita piaedicasse visus sitisset. inter alia etiain Periclis exeinplo se detendit. Oration. TOin. III, p. 9 o. ead. l. i 3. Mγάμαι θ Huc spectat Hierucles apud Si
Pq. 8S. i. 3. Κακοτυχων Agnoscit Pollux III, 99.
nisi forte lioc simplex conrposui illidiis ac ipere significatio. nem dicant r. At ego inemini quident & aluus compositiun
καταπεπλη γ μὐοι in illa τού εκπεπληγμένοι significatione legere, verum simplex πεπληγμένοι non item. Duni auiston tioc scribo, venit in menteni pap. 9 I locus, in quo καταπεπληγμi: ους ab eodem ad eos dein eadem de re dici vi tenuis. STEPH. Od. l. 8. Καὶ ἐμο) Cl. Gr. και ιμε τε. bene. UZAss. eis. I. I . Καιτοι - κρείσσων) Dionys. Halic. I. d. tibio loμαι ησσων εἶναι. bene. Enat Tator Hermogenis eadein I aec
445쪽
uia. E. τοραῖς ταῖς με γίσταις 'Υφίστασθαι hac significatione & dativo & accusativo iunolimr: sed Thircvdi- ω etiam alibi ei accusativum addis, IV, 30: Oi δε ταῖς κινδύνους ἐθέλουσιν ὐφίστασθαι. Et sic etiam alii probati ici i-ptores. Itaque recepta scriptitrii huius loci non nisi nunt ro Ei,oriim Mssioritin vincit eam, quae in Gr. & Dionys. Halicarn. est. ead. l. I 3 Ἀπαλγήσαντας J A noscit Silitas h. v. Ccteritin απολοφύρομαι Xenophon Ἐλλην. I. V AM. Vallam hic aliam liuer plin monem seciuium esse, ante Hild soniura annotavit Henr. Stapliantis in mai gine lectindae ed. suae, deque ea iubet videri Annotationes. Sed in his nil ait de ea invenio. Videnir Vallam tuitasse accusativus in principiose*aeniri periodi. τὸν δὲ πόνον, quein Poritas recte uiteroretariar et ' τού πόνου. Plura huicis generis suppeditabunt Stolberg. c 9 de Soloecis m. & Barbarismis &c. Petimn. ad Aelian. II, 33. S interpretes Actor. Apostol. ad X, 36. P . 9 I. l. 7. Tην προσποίησιν In Tlaoin. Magistro v. προσποιοῖμαι, Colin. & Francit. Perperam ποιησἈν .Pag. 92. l. a. Ῥ Ου κἡπιοὐ Asia est lectio, ἡ Ουκ ii πιον, itani seciniis est Valla: nisi potius ex nπιον fecit ἡπίως. Sed alterii lectio nullio magis mihi placet. in mia tamen non minus vacare negantem particulana existin o. Male autem πρὸς ταύτην idem interpres veriit via polentitum: cuiravertendunt ineo qtii dein iudicio ) esiet, prae hac potentia. STEPH. m ου pro ἄλλὰ. atque n οὐ κίπιον veram elle sol-pttitana existimo, tu colligi potest ex Elistat lito in Home
deesse pluat Stephanus in Append. ad Script . de Dialect. pag. 43 S 3οδ. erae I. ro. Ηει C. Gr. υμῖν, & Steph. I, aliique : rno. destius, ire silpra. Sed praecessit διασώσωμεν, quare nilissi
446쪽
Ia aiueni, I; τε τόλμα, ἡν ἀπο τῆς ὁμοiας τύχης ἡ ξύνεσι eἐκ τού ὐπέρφρονος οῦχυρωτεραν παρέχεται, Heracliti tene is obscuriora esse dicit. Aristides Tona. III, pag. 6sa, ex memoria latulat: ἰέναι δ' ἐπι τους πολεμιους, μή μοι φρονήματι - ζα. κ. κ. Ubi dativita μοι, etsi saepe alita πλεονά- ει, incolicinne poni videriir. g. 93. l. 6. Ttis τε - ἐπικiνδυνον D. Hal. Is 9. WAss. eis. l. 7. Yὶπερ ἁπαντες αγὰλλεσθε s σπήρ ἁπαντες in. & in nrari me, γρ. ω υπὲρ ἁπαντας αγ. Rostg.
In harae sentetitiain pthira apud Dionein XXXVIII pag.
84 Il. Iul. Caelar. IU d. l. 4. 'Ασφαλως Gr. tu apud Homeriina. Noster ἀσφαλῶς *iinmites . nec iussulent Mss. v. & Aeschylum Stepta. 3i I. Demosth. on. IDEΜ. Od. l. 9. Ἐπει - γεγενημένονὶ Hermogenei p. 267. qui επιγεν. chim Mari . cim. & πεῖρα, mendose. IDEM.eais. l. I 2. Παρα λόγον Stephani annot. in Var. Laest ha-Nu Hudsonus. Ita se in illo vet. lib. invenisse scribis Steph. Od. l. I 3. Φέρειν) Cons. Den Osth. Coron. 3s . WASS. ead. l. I 4. Πολεμίων Ηatui ineleganter Dan. τὰ τε α των πολέμων. Homeri S Il. ρ, 243 . - πολέμοιο νέφος περὶ πάντα καλύπτει' & ν, 736: Πάντου γάρ σε περὶ στέφανος πολέμοιο δε tis. Schol. οἱ πολέμιον. Iosephus II 49, 9: Eι δὲ ἐκείνους εισέρχεται φειδὼ πολεμιου , in ΠIO πολέμου. in alnii bis teraue. vide II77. aliquantialhun D. Halicarn. Anticl. XI. II: Ει τις ἔξωθεν ἡμας κατάσχοι πολεμος & infra, ομόσε χωρη πολεμοις. Ita MK. S Lapi versio. Sylintroiiis male ihi legendum contendit πολεμiοις contra semeni orationis. IDEM.Piam 9 s. l. 6. Νυν ὐπενδωμεν C. νυν μὴ ὁ πενδωμεν ,
prorsus contra ahi toris memena. Idem pag. 9t . l. 2. il δὲ
447쪽
d. l. I 2. Τπ' αυτὸν ὀρο - - tepe ἐπὶ cui naccusativo pro κατα ponit: ob quam inultim , & maia et iii in alii scriptores Attici ira loquuntair , Henri Stepi antis Appen s. ad Si rapi. de Dial. pag. I 23, hoc Atti nigenus loqtiencs esse pittat. Rrg. 97. l. 2. V μεν πένης In meo Vet. exempl. scriptum cst ό μεν δημος. Ac milai nescio quid suspicionis iam. riuir, ali*ieni illo πένης hoc δῆμος exponere voluisset nisi forte adversus lia:ac lectioneni obiici istud potest, δήμου
appellationem ultra πειητας extendi. STEPH. Gr. O. Ste Plaan. I. Mar . Cainerar. δημος, recte. π in1ς & δυνατοὶ
et tuin δημον ἐόντα exponunt δνα των πολλῶν. Xenophon Cyrop. στεγαι, Γ εἰ και ἡμῖν αυτοις, nelnpe ducibus . αλλα ου τω. δήμω των στρατιωτων, non item gregariis.
I laus anius Sassiis tu in & nobiles includit; sed sine grii-tia, sine auctoritate, addo etiam sine re tali uietita. ASs. Lociis Homeri est Isiad. 3, i 88: ον τινα μεν βασιλῆα και ἐύοχον ανδρα κιχείη ; & I98: 'ον δ' αὐ δήμου τ' ανδρα
clo Philo & Herodotiis. UAM. Respicit aci Iahanc locii in Aristicles Tom. IlI, pag. 4O . ea. . l. ii. 'At βλύτεροι in t onier Pliriarch. Pericl. p. I r.
448쪽
L L 4. Ἐπιπλέον Huc spectat Lilianius orat. paret tali in Itilianum imp. pag. 363. Ἐπὶ πMῖον Aristules: sed
stitie ecl. Canterb. p. stoa est υστεροι, qtiod , ob hiatu Ti. non improbo. Veritin paulo Hlpra, κατεπληττεν. ΝOster vero aliter. Mox lin. I 3 καὶ omittit etiam Aristules. V Assa
eari L 6. At τῶν Gr. αυτῶ τὼ π. Chun editis Aristides. utraque vox sine sententiae iuspendio abesse potest. Tῶν etiam apud Aristicl. deest. IDEΜ.
pretes Polluc. VI, Is, & Aeliani XlI, V. H. 32. Sic ibi i
449쪽
Diu, loro Sicilio XV, 47s est Polla. apud Plutarch. Dion
princi p. dicitiar Pollis Spartiates. Nam etindem esse, de quo Pluti & Daedor. agunt, intelligitiir e Diog. Lacri. III, I9,αo. Posin cilicem coloniae Amyclaeoriam & Sparilatarum, qui in Geta consederunt, memorat aptui Pirorium Conon Narrat. 36 & 47. Ἱδιαιπολις. laoci Piula in Mis. habent, potiait oriri ex ι adscripto clipta thongi impropriae. MD Io 3. l. s. μελλον - περ. Th. Magister. IV Ass. Thonam annotat, περαιουμαι dicendtrin, quamvis Thuc' licita περαιῶ dicat. Aptui eum pro in ex hoc loco legen- cluna est . .eM. I. I 3. Ἀπώετειναν πάντας Conser omnino Hero dotuin VII, I 37. IDEM.PV. Io4. l. I 4. Ἀμφα. ὁ 'Map. Magnus quidem auctoriam csistensiis sit per conditore Argi Anapisil. V kle Nonis ratum ad Golthii Graeciam, & Strab pag 3a6. Amphiloclium ex Apollinis oraclito Argos conaiclisse, stribit Apollodorias l. 3. sed Amphilochivn non Amplaiarai filiiim, ur1 Micyclicles, Mynanus Chius. aliique sed eius ex Ale-naaeone nepotem facit. Vide Palmerii Gr. Antich p. 38a Sc. HUDs. Vide Su abonem VII, 26; Apollodoriun III, 7; Pausan. II, i 8; & Her lotiani III, 9 I. nium reve
ius est A. M. 28 23, ante Caristum nanim II 82. Apollodorus Epiroriint secutus est, ut ex Stra, nis X, p. 462abui cle patet. V S. Pan Ios. l. p. rλῶσσαν C. perperam γλῶτταν. IDEM. . I. I 2. Καὶ προσεκαλεσαιντο Si participiuin vel hoc, vel illud ponatur, nullum copula και locum habebit. N
vero ea, quam post γ e. habes ubi scriptiini est γρ. και ad pariicipitini pertinet. sed ad illius γρ. id est, hau μο-que Histruria exstat. STEPH. Pa itur de varia lectione, clitae adscripta est margini essi a. Stepti. & IVech. Pag. Io6. l. s. Στρατείαι Ita Q. Gr. recte. WASLqtu sic edi voluit. d. l. I. Βαρβάρων) Chaonas barbaros fuisse, ex h. I &cap. 8o inse. hoc lib. item e Scymno Quo ostendit PH-naer. II Graec. Am. a. p. 23 I. ea d. l. I 4. Κρισαiου Gerninant quidem ir Isocrates Plataic. 443 , 3 o. Strationis exemplaria , & Hon eri us Hymn.
Apollin. quinquies, semel cum Var. Lin. Calli inachus I ynan. in Del. Pausanias, Suidiis, Plinius. Antoninus I iberalis. Contra Herodotiis VIII, 3a , Sophocles Elach. Epit.
450쪽
Codex Cant. Βαττιώαν , & δωδεκαδρομων, recte. Κρισσα Ptolemaeus, at Mis Coislin. Κρiσα. ASS. Pq. Io7. l. 4. Βλάπτειν τὸν πλουνὶ Plautiis Mil. Brea re non nocitrurum eje mmine . pro νικηλὶς soriasse reponendum εσσηθείς. IoΕΜ. Nomen ducis, quem inen orat Thu-Cyssides, Μελήσανδρος an Mελι σανδρος Herit, non facile dictu est. Mελέσανδρον Milesimna, scriptorem Homero vetustiorem, memoriit Aelian. XI, V. H. 2. eis. l. 9. Νι-1θεὶς Legendum cuin Ms Cain. ἡττηθείς:illud ex interprete est. Herodotus passim, πολψω εσσων-το. Coniungit alicisti noster, νικηθὲντες & ἡσσῆσθαι. vid. VII, 34. WASK. Od. l. it. Ἀλλ' αῖ τε &c.) Haec eodem ordine ver, rana leguntur in Corintho, quo in Ar. C. & Dan. & mox τοὐς Ἀθηναiους ἀπανιστασαν. Idem ex hoc loco scribit, Attacos αυδεν μἀλλον pro ου dicem: de quo vici. Saephan. Appenci ad Script. de Dialeel. p. a . Od. l. I s. Και τινες λ. Και που τινες ἀλλήλων ἐλάσαντο lemit Suidaes, locii na hunc citans: qui etiani ἀλληλων pro εαυτῶν posituin dicit. ΗUDs. Est apud Suidam in ἄλ- λάλων, ulsi Misteriis verba haec Tiria didis veriit, O puidum sisi i xnun pene tum fremni. in buerat audiri Portum. Pag. Io8. l. 6. Δισχιλια τάλαντα) χιλια Grii l. M. &C. Sed Diodor. Sic. XII, 3io scribit, ante discessum Agninnis a Potidaea. de quo est supr. cap. 38, plus mille talenta in eam obsutionem expensa fuisse. Deditio autem tten umesimot post mensibus facta est, qui is sumum augeri neceste fuit. d. l. II. D τε την Καλκιδ. Bene quidam ΜΚ. ἐπὶ τὴν Xἀλκ. 'VASS. Pag. I . l. 4. Tου δ' ἐπιγιγνομένου θέρους Lectioni madivini adscriptae alii innumeri. mii eantiem μετάβασιν ta iam, loci opponi possunt. STEPH. πτους O. & Gr. mi-Dus elegarrier. & contra huius morem. Cetermin haec ad finem usque cap. 74 ob perspicuitatem laiiciat Dionys. Halic. p. 1 3 , qui & θέρους legit. 'VAss. Od. l. II. Oυτa -- Dion. Halic. αυθ' υμῶν, uti apud Demostlienem. Noster Herodotiim se ii videtur , apud