장음표시 사용
81쪽
τεκμηριον A, των μεν τοιουτων ορνίθων ἐπίλειμις σαῖης ἐγενετο, και οὐχ εωρωντο σπε ἀλλως, or τε περὶ τοιουτον ουδεν. οἱ δε κυνες μαλλον αισθησιν παρειχον του ἀποβαίνοντα, δα το ξυνδαιτασθαι. να. Tο μεν οὐν νοσημα, πολλὰ καὶ ἄλλα παραλιπόντι ἀτοπίας, ῶς εκαστω ἡγχανέ τι δαῖεροντως
ετεθω προς ετερον γιγνορονον, τοιουτον γ' επιπαν την ἰοεαν. και αλλο παρελυπει κατ' ἐκεινον τον χρονον οὐδεντων εἰωθότων ο δε και γενοιτο, ἐς τουτο ετελευτα. εθνησκον δε , οι μεν, ἀμελεία, οἱ σε, καὶ πανυ Θεραπευόμενοι. εν τε Ουδεν κατε η ιαμα, ως εισειν , ο, τι χρην
προσίεροντας iazελεῖν. το γάρ τω ξυνενεγκον ἄλλον τουτο εβλαπτε. σωμα τε αὐταρκες ον οὐσεν διε νη προς αὐτο , ισχυος πέρι η ἀσθενείας, ἀλλα πάντα ξυνηρει, και τα παση διαπτο Θεραπευοπινα. δεινοτατον δε παν-ivisinossi avitim trianifestus suit deseditis; nec uspiam alidi, nix cir in ulla hinusnaossi cadavera visebantiar. Qines vero , propter consiletii linem, Piain clina irona inibita laabebant, nauiorem eventias si nificationein dabant. LI. Hic iginar mortius ut ornittani musta alia inusitat-xae atrocitatri, prout unicuique ahquul a ridebat diversiiii ab eo, quod alteri contingebat, omnino specie talis fuit. Et trunc rumporis nullus asius morbus ex consuetis Athenienses infestetat. li l si qhiis exoriretiar, in hunc desinebat. Moriebantur alitem alii incitris , allii vero, vel diligentissime citrati. Nec ulluni prorsus remedimn, in ira loquar, reperitim est, quod atthibitatin pro tesset. Quod enim alteri profuerat, hoc ipsit in alteri nocebat: nullum*ie corpIri, sive firme, sive infirme valethulinis esset, tantiniali violentae resistere potiat: sed omnia pariter, vel ea,
82쪽
τὶς ἡν του κακου, η τε αθυμία, ο πότε τις αἴσθοιτο καμνων, προς γαo το ανέλπιστον ευθυς τραπόμενοι τηγνωμη , πολλω μαλλον προιεντο σέας αὐτους, και οὐκ
τες παρα τους τίλους, ὲπει και τας ὀλοτύρσεις των
ἀπογιγνορανων τελευτωντες και οἱ οἰκειοι ἐξεκαμνον,
υπο του πολλοῖ κακου νικωμενοι. ἐπιπλεον σε ἔρως οἱ piae ornni victus ratione curatantiir, corripiebat. Illini vero in toto IKκ malo gravissimum crat, tuin qin V, lanul- ac quis se moria o correptum sensisset, animo constermare. tur, statim enim animo ad talutis desperationem conve si, multo naagis se ipsos proiiciebant, netae resistebant, trum etiam , qtiod propter mali contagionein , quam alter ex alterius miratione laatiriebat, adeo ut ex ea opplerethir, Ianctuana pectules morerentur. At me haec fuit praecipua maximae stragis causa. sive enim noluissent metu deteiritin unio se invisere, deserti interibant, miliaeque familiae propter inopiam hominum, qui aegrot curarent, exliau stae sunt: sive altera ad alteros adissent, interibant. praecipue vero qui aliq*iam virium pariem sibi virusimhant. Nam prae phulore sibi ipsis non parcebant, dum in amicorum aedes ingressiebantiar, ut eos inviserent; siquidem vel ipsi domestici randem lamentationibus eorum, qui mo- metit nitar, defatigati, non ampli iis commovebantur, mali
83쪽
διαπεzευγότες τον τε λ ησκοπα και τον πονούμενον κτίζοντο, σι α το προειδεναι τε, και αὐτοι η- εν τω Θανταλέω ε ιν M. δις γ - τον αυτον, οὐστε και κτείνειν, οὐκ ἐπελαμβανε. και ἐμακαρίζοντο τε ὐπο των αλλων, κα αυτοι τω παραχρημα περιχαρεῖ, και ες τον επεπα
ἀλλ' εν καλύβαις πνιγηρούς ωρα ετους διαιτωμενων, ὀQθόρος ἐγίγνετο, οὐδενι κόσμω, ἀλλα και νεκροι επ'
Mις ἀποθνησκοντες εκειντο και εν τῶς οσοις ε- βίοῦντο, και περὶ τας κρηνας ἀπ σας, ἡμιθνητες, τ' violentia superati. Illi tamen, qui evaserant,& euin, qui
moriebariir, & eum, tu laboratiat, magis misericiantiar; tum quod hoc malum prius experti cognoscerent, tum etiam quod ipsi in tuto ia in essent. Hic enim morbiis eundem bis non coeripietat, ita ut eum ellain interimeret. Et ali aliis ,rati censebannir, ipsique propter praesentem salutis insperatae laetitiam exsultantes, quandiun etiam linuem spem habetant, se ne alio quidem ullo inorbo in posteriam amplius unquam absumtiam iri. LII. Ipsos autem, praeter Ia, rem, qtio iam UeXabantur, ipsa quoque rerum ex agris in ur in comporiatio, praecipue vero rusticos, qui in eam conssuxerant, gravius pressit. Oam enim non essent aedes, sed in dii guriolis aestuosis ob anni aenapiis habitarent, strages edebatur, nullo orisine: quin etium alii super esuri morientes, mortui iacebant; & in via, & circa sontes omnes, tutum deside-
84쪽
του ἴδατος επιθυμία. τά τε ἱερα, εν οις ἐσκηνηντο, νεκρων πλέα ἡν, αὐτου ἐναποθνησκόντων. ὐπερβιαζομένου
γαρ του κακου, ρι ανθρωποι οὐκ εχοντες o, τι γενωνται,κ ολιγωρίαν ετράποντο και ἰερων και όσίων ορο ς' νόμοι τε πάντες συνεταράχθησαν, οk εχρωντο πρότερον περὶ τας τατάς. εθαπτον δε ώς μαστος ηδυνατο. και πολ-
ι ες αναισχυντους Θηκας ἐτραποντο, σπανει των επιτηδείων , δια το συνως ηδη προτεθνάναι στίσιν. επὰ πυ- ρας γαρ αλλοτρίας, Cθάσαντες τοὐς νησαντας, σι μεν,
ἐπιθεντες τον εαυτων νεκρὸν ὐῖ πτον, οι σε, καιομένουαλλου, ανωθεν σιβαλόντες ον φεροιεν, απήεσαν. . Πρωτον τε ηρεξε καὶ ες ταλλα τη πόλει επιπλεονανομίας το νόσημα. ραον γαρ ετόλμα τις α πρότερον ἀπεκρυπτετο μη καθ' ἡδονην ποιεῖν, αγχίστροῖον την
rio, sein imornat volutabantiit . Et teinpia, in qtii is rabernacilla liabitandi catila secerant, cadaverinus homini ini, viii ibi in ipsis morietantiir, erant reseria. Malo enim supra nudum urgente, homines non habentes, quid agerent , alit qxio se verterent, lacra ac profana aeqtie negligere coeperiant. Omnesque leges, qussius ante in sepultura utetiantur, pariter sunt contrui iratae. nam sepeliebant, ut quisque poterat. Minidae, propter crebriim domesticor in iam defunctorii in stragem, reriim necessariamin penuria, ad impii lenta sepulcra se converterunt. Nam alii quidem in alienos rogos, antevenentes illos, cpii eos exsisIIxerant, mortuum suum imponebant, igneque sutriectoa endebant: alii vero, dum alterius cataver arderet, sito
cadavere ,*1od ipsi serebant, superiecto, viscedehant.1m. Hic autem morinis aliis etiam in retriis civitati maioris i inprobitatis scit initium. iacilius enim quilibet aude.
85쪽
μεταβολην ορωντες των τ' εὐοαιμονων και αἰ νιδίως Θνησκοντων, και των οὐδεν πρότερον κεκτη μνων, εὐθυς ιε τἀκείνων ἐχοντων. ωστε ταχείας τας επαυρεσεις και προς το τερπνον ηξίουν ποιε,σΘαι, ε*ημερα τα τε σωματα και τα χρηματα, ομοιως ηγουμενοι. και το μεν
o, τι oε κδι τε ἡδυ και πανταχόθεν το ες αυτον κερδα- λεον, τουτο και καλον και χρησιμον κατεστη. Θεων δε*οβος, η ἀέρωπων νόμος οὐδεις ἀπειργε το μεν, κρίνοντες εν ομοίω και σεβειν και μη , ἐκ του πάντας ξραν ἐν κτω ἀπολλυμενους των δε αμαρτημάτων οὐσεις ἐλπίζων μεχρι του Aκην γειεσθαι βιους αν την τιμωρίαν
bat palana facere, quae pratis pudora impeditus Occilitabat, ita ut ex animi libi sine non patrarere, liod repentinam retaini mutationena fieri viderent: & hoinines Piidem fortunatos repente mora ; illos vero . qui nihil ante possulebant, statim illonina bona possidiere animaduere rent. Itaqtie Ninis illis celeriter perseuendtim, operiinaque voltiptatibus clarulai censebant, qhiod pariter & co ora& bona momentanea, & in cliena tantiam durariira esse ex, stimarent. Nenioque pro inuas erat ad labores toler Indos rei tisii, quae honesta victereriir, inceriirin existiinans, an esset interirii rus. prius oran ad illam perveniret. Quoci alitem unusvaismi e luculultini, & uia lique sibi qiuaestuosilin fore noverat, lioc etiam honestum, & titile constimebariir. nec illus Deortina minis, alit hominum lex eos arcebat: pu riin Piidem, vita Deos colere, perinde esse itusicabant, zic non colere, qu Al omnes pariter mori victerent; parti in Vero, quia nullus se uinultu superstitem lutumni s peradiu, dum
86쪽
σ*ων ἐπικρεμασΘηναι, ην πριν ἐμπεσί. , εἰκος εἰναι του βίου. τι ἀπολαυσαι. s. Tοιουτω μεν παθει οι Asmαικι προπεσόντες επιε- ζοντο, ἁνθρώπων τε ενδον θνησκόντων, και γης sta δρου- μενης. εν δε ται κακω, οια εiκος, ἀνεμνησθησαν και τουδετρυ επους, φάσκοπες οι πρεσβυτεροι παλαι αδεσί αι, Ἐξει Δωριακος πόλεμος, και λοιμος αρο αυτω. 'Εγένετο μεν οὐν ερις τοις ἀνθρωποις μη λοιμον ωνομα - σθαι ἐν τω επει -ο των παλαιων, αλλα λιμόν. ἐνίκησε δε επι του παρόντος εἰκότως, λοιμον ειρησθαι. οἱ γοω ανθρωποι προς α επασπιν, την μνημην ἐποιουντο.ην δε γε , οιμαι , ποτὲ αλις πόλεμος καταλαβν Δωρικος τουδε υσπιρος, και ρομβῆ γενεσθαι λιμον, κατα
ins inato iti scio poenas suoritin delictor in claret. Multo Pie maiorem poenam, faruriun i inlicio lain deci eram, sibi impendere existimabant: ante cultis adventiun, aliquibus vitae voluptatibuta sibi perfruendum esse censem nt. LIV. Athenienses igi uir in his sna Hi morinam incideriant, e Ie graviter premebantiir, rum Ploci lac niuam intra Π hiros morerentilr , ituri etian Purit soris ager ab hosti is vastaretiir. Dum ainem hoc malo Vexarentur , ut verisimile est. hoc etiam carinen in mentoriam revoca runt, Plini leniores olliri decantariina dicistanti Doriae ni veniet Almo eouutante duelium. . Inter homines autem altercatio cras, non λοιμον in isto car-
ne ab antiquis nominanim , sed λιμόν. Sed in praesentia illini merito evicit, pestilentiam innificatam sulta. Honaines enim ad n ala , quae patiebantiir, cat minS n entionem accommodabant. Quod si unquam alitiae Doriciun tum Thucydiae Vol. II. F
87쪽
το εἰκος οπως αἔσονται. μνημη δε εγενετο και του Λακεδαιμονίων χρηστηρίου τοῖς εiδοσιν, ἴτε επερωτωσιν αὐ- τίς τον Θεον εi χρη πολεμειν, ἀνεῖλε κατα κρατος πολεμουσι νίκην εσεσθαι, και αυτὸς i η ξυλληψεσθαι. περι μεν οὐν του χρηστηρίου, τα γιγνόμενα εικαζον ἔμοια εἰναι. εσβεβληκοτων δε των Ι Ιελοποννησίων, ἡ νόσος ἡρξατο εὐθυς. και ες μεν II ελοποννησον ουκ εση θεν, o, τι και α ξιον εἰπειν, μενείματο δε Αθήνας μενμαλστα, επειτα δε και των αὐών χωρίων - πολυανθρωποτατα. ταυτα μεν τα κατα την νοσον γενομενα.
νε. οἱ δε Πελαποννησχοι, επει- ετερον το πεδίον, παρηλθον ες την Γ Ιαραλον γην καλουμενην, μεχρι Λαυρίου ορους, οὐ τα αργυρεια μεταλλα εστιν Aθηναίοις.
post hoc eos in 'aserit, & λγὸν esse contigerit, veri seniliter hoc nuΜlo canunt. Oraculum reiana Ia daemoniis red- istum . ab illis, Pii hoc noverant, uicino tam , cum ipsis oraculiam consulentibus, an bellum esset movendum, Dei is respondit, ipsos sore victores, si helliis totis vicibus gererenr, se*1e ipsis opem laniciun clixit. duod igi-thir attinet ad oraculunt, ea, qtiae riinc filaetant, cuna ipso convenire conficiebant. Cuna alitein Peloponnesii in Attina in ira rupissent, hic ni us statim grassiim coepit. Nec ipsa in Peloponnesum invasit, nec ullo malo eam assecit, quod sit relatii dianunt: depastus veTO est Athenas preti cipue, cleirule ex aliis locis ea, quae naaxtina popliti ire quenta erant reserta. At pie haec qui leua sunt ea, vae
LV. Peloponnesii vero, postqviana Auicae planitiem Vastariint, in agrum, qui niaritimis appellariar, processerrunt usuae ad montem tauriiun, ubi sunt argenta sollinae, Pras
88쪽
κά πρωτον μεν ετεμον ταύτην η προς iΠελοπόννησον ἡρα επειτα δε προς Εοῦβοιαν τε και Ανδρον τετραμαένην.
11ερικλης δε, στρατηγος ων και τοτε, περι μεν του μηέπεξιεναι τους Ἀθηναίους, την αυτην γνωμην ειχεν ω
περ και εν τῆ προτέρα εσβολη. ν'. Eτι δ' αυτων ἐν τω πεδίω ὀντων, πριν ἐς την παραλίαν γην ἐλθεῖν, ἐκατον νεων ἐπίπλουν τη IIελοποννησω παρεσκευαζετο, και ἐπει- ἔτριμα ην, αν γετο. ηγε δ' ἐπι των νεων οπλίτας Αθηναίων τετρακισχιλιους, και ιππεας τριακοσιους, εν ναυσιν ιυπαγωγοις
πρωτον τότε ἐκ των παλαιων νεωνὶ ποιηθείσαις. ξυνεστρατεύοντο δε και Yῖοι καὶ Λεσβιοι πεντηκοντα ναυσίν. οτε nε ἀνηγετο ἡ στρατια αυτη Αθηναίων, Πελοποννησίους κατελιπον της Ἀττικης ὀντας ἐν τη παραλία.
Athenienses postulent. ac prinaum quidem eam agri partem vastariint, quae Peloponnesuin spectat, deinde vero eam , qtiae ad Elihoeam, & Andrum veris. Pericles alitem, lai tunc quoque dux erat , in ea lein sententia perseverimat, quelmus mochina & in silperiore expeditione secerat, non oporiere Athenienses ex licte contra hostem exire. LVI. Cum alvein Lacellaemonii in Atticae planitie ad. huc essent, antequam ad oram maritiinam venirent, ipse centrum navium classem, Peloponneso bellum illanariis, i stri iebat; & postquam omnia parata fueriint, solvit. Ducebat autem in navibita quatruor millia gravis aranariirae militiam Atlaeniensium, & trecentos equites in aliH navi l tiS, quae equis vehentiis erant aptae, quae ex venistis navigiis trunc prinitim factae sire 'rant. ad erutiletu autem ex peditionem & Uiii & Lestat cum quinqilaginta navibus proscis cetannae. c um autem hic Atheniensium exercitata
89쪽
ρησέ γε. ἀναγαγόμενοι δε ἐκ της Ἐπιδαυρα, ετεροντην τε Τροι ouoα γην και την Αλιάδα, καὶ την Ερμι
ς Λακωνικης πολισμα επιθαλασσιον, και της τε γης ετεμον καὶ αυτο το πολαμα ειλον, acia i πόρθησαν. ταυτα Οε ποιησαντες, ἐπ ο υ ἀνεπωρησαν. τους δε ΙΠελοποννησίους ουκετι κατέλαβον ta τη 'Αττικν οντας, αλλ' ανακεχωρηκοτας.
,ζ'. πισον δε χρόνον ἀλε ΙΠελοποννησιοι ἐσαν εν τηγη τῶ Ἀθηναίων, κα οι Αθηναιοι εστρατευον ἐπι των νεων, ἡ νοσος εν τε τη στρατια, τους Ἀθμίους *θειρε
solvis, Peloponnesios in Atticae ora maritima versantes roli pierunt. cumque ad Epidauriina Peloponnesi hirtania pervenissent, magnam agri pariem vastariint, & adorti urbem, in spem lautem Pius expugnandae Veneriant; res tamen ipsis non siic situ. in alitem ab Epiclauro solvisseiu, Troezenium, Haliensem, & Hernilonensem agrum vastarant: haec aluein omnia loca sent in maritima Peloponnesi ora. Hinc vero solventes, ad Prasias , agri Laconici oppi litin maritimIlin, perVenerunt, eius*le agriam vast riant, & ipsit in oppidiim ceperiint ac diripueriint. His autem actis, dorniim redierunt. Peloponnesios vero non amplius in Anica versantes, sed dornuim reversos in eneriint.
LVII. himul in aluein Peloponnesii in Attica, & Athenienses in navali expeditione erant, hic mort iis & miluae& donii Allienienses Asumsit. Quamobrem etiam aiunt, Dotiroci Cooste
90쪽
και εν τη πολM. ωστε καὶ Ovεχθη, τους Πελοποι σχους δείσαντας το νοσημα. h νθάνοντο των ωπομόλων δει ν τῆ πόλει ειη, καὶ Θαπτοντας αμα ris ανοντο, 9α σον ἐκ της γης in ειν. τη δε ἐσβολη ταυτη πλειτόν τε πόνον ενεροιναν, και την γην π αν ετεμον. ἡμέρας γαν -σαράκοντα μάλιστα εν τη γη τ' Ἐττικρο εγένοντο. νη. Tου δ' αὐτοῖ Θερως, Aγνων. ο Νικίου καὶ Κλεο-πομπος ο Κλεινίου, ξυστρατηγοι σντες LIερικλίους, λαβόντες την στρατιὰν τερ μεῖνος ἐπησατο , ἐστράτευ of εὐθυς ψ επὴ Xαλκιδεας τους επι Θρακης, καὶ Ποτιδαιαν επι πολιορκουμενην. ἁ ικόμενοι δε, μηχανάς τε τη Ποτιδαία προ Ιερον, και παντι τρόπω επιιρωντο ἐλειν. πρου ρει δε αυτοῖς Ουτε ἡ αίρεσις της πόλεως, ουτε τἄλλα της παρασκευης ἀξίως. επιγενομενη γ
ἡ νόσος, ἐντῶθα - πάνυ ἐπίεσε τους Αθηναίους, φθε
Peloponnesuri morbi inem, cum ex transfugis eunt in umbe grassari intellexissetu, simul etiam eum sepelientes viderent, citius, qtiam statuerant, inde discessisse. Hac autem expeditione in agro Ilostili dititissime sunt con orati. totumlae vastarianti nam laadraginta serine iam in Attia
LVIII. Eadem aestate Agnon Νicim, & Ceopompi Cliniae fisitis, Periclis in priaetura collegae, suinci copiiς. qui is ille fit erat usus, Coalcidensibus, qui sunt in Thracia, & Potidaeae Mi huc obsessae Milum statim innaleriint.
Cum inueni venissent, Inaci inas ei admoveriint, oinnique ope exptignare conabanrur. Sed neque urias expugn. tio, neque cerera pro apparatus mignitar ne ipsis succellebant. Nam morbiis iste sit perveniens, hic Athenienses ritin graviter assiixit, abstimens exeminini, adeo in & pi iores Atlu,