장음표시 사용
261쪽
d. l. 24. Γράφεται, μεθ' ετέρωνὶ min. l. 33. Εκαστον γάρ. λέγομεν δοκιμαζοντες Εκ 'τον γαρ ων λεγομεν δοκιμ. ead. l. 36. Πρὸς τὸ μὴ δοκουν Mrιτηδειως εχειν ἀποκρίνετε Πρὸς τὸ μ. δ. έπ. ἔχεο ὐποκρουετε. Non sine ratione suspicati quis possiti pro hoc substitutum verbum usitatius -οκρινετε. Υποκρουειν ea significatione, quam hic locus postulat, non raro api id Aristoplamem legitur. Pag. 3I7. L I . Στόλμiiσε συνεεινμιὶ Ἐτόλμησε συκεῖ,αι, επεὶ δε ἐργὰ εται τὴν ασάφειαν μάλιστα δια τι δύσροιτον τοὐπαρ' κατερρον λόγου , διαιρετέον κατὰ πρόσον ι τὸν ρῆσιν.
Od. l. 3. Βουλεται. τουτό ἐστι σκοπὸς τῆς εἰς Ελληνας προσλ
αγωγ ῆς Deci & hoc & sequens scholion. Ἐλληιας llic plane locu in habere non potest. Non enim hos, sed τούς ὀλους clicit Thucydides.
262쪽
οφλειν est, exponebatur ἄστε. eis. l. . Προσεχετε-καὶ τρῖτο Προσέτι-κ. T. v. d. l. II. Αὐτὸ μόνον παρηγορούσινὶ Sensus apertus est, sed Verba corriapta: quae probabiliter enrendare non possum. d. l. 2I. Ἐπὶ τας α φανεῖς καταφάγου , μαπικήν τε και
χρησμον δηλαδη) Τπὶ τας ἀφανεῖς καθίστανται & alio loco
Od. l. 28. T. δὲ ἐπὶ ροπῆς, καθα καὶ τὶ προτεθὲν 'Oμηρικὸν δηλονότι, ἐπὶ ξυρου ἶσταται λκμης. τουτέστι) Π-ἐπὶ πης, τουτέστι. Homeri verba alio loco scripta erant, ita, mμηρος, - ξυροῖ ῖσταται ακμης. Sunt Iliad. L, v. I73. 'Pοπης
Pri . II. l. I. Ηγουν ἀνθισταμςἴαὶ Deest. d. l. 2I Tα πλεῖστα με f ἀρετης πράττουσι in Ad ἀροτοῦ. quod est in Thucysside pag. 346 I. s, adscriptiun erat sch lion συταξια.Pq. saa. l. s. Διὶ συγγένειαν Apparet, hic deesse quaedam, quibus exponebannir verba Thtud dictis πιστότεροι ἐτέρων ἐσμέν.εις. 23. l. 3. Ἀντὶ τοὐ, ἀνοήτους αὐτους συαβη νομίζεσθαι Naτὰ τού ανοήτουe αὐτούς νομέζεσθαι. Od. I. 28. Καὶ ἔρυμα ἔχοντες) Adclita erat & alia expositio. ἐπιτρέψαντες παραβόλαμ. Pag. 324. l. I. 'D εἴκοσου στ οιογραφεται Haec non hahet M s. f. l. II. Περὶ-ωλυβαιον καὶ ακρότερον τῆς νήσου Περὶ
Λιλυβαιον, ἀκρωτήριον της νήσου. eis. l. I 3. Διεβησαν οι ἀπὸ της Σικελιας δηλονότι Διέβησαν οἱ απὶ τῆς 'Iταλιας Σικελοὶ δηλοι στι.
cf. L I4. Ἀντὶ τού αποτειχ.ὶ Torrum scholion deest. LI. I9. Tοῖς μεσημβρινοῖς της Σικελιας Deest aliquid post Σικελιας, sorte quod significaret, Dia H I Merant, Vel orpostri erant. Cluver. Sicil. p. 42. HUDS.
263쪽
πανον ἰά γὲ λον οι Σικελοὶ καλου .
Pag. 2 ... s. Oi χαλκιδεῖς Post haec ad verba Thucydidis ἁσι μου se γυρiου sc pium erat, σημεῖον μη ἔχοντος, ἀλλὰ μα ια τινά. iaciem leguntur ad II, i 3. V ille clu Cange Glos
ead. l. t I. vi μάλα τοι μεγαλ- vi ρα - τοι με γάλ- ML ut in Homero Iliad. L, V. MOI. eis. l. 28. 'Hμῆς δηλονότι Deest una cum duobus sequentibus scholitia ieud. I. 38. Αὐτὴν διαβάλλειν 'Γαυτον διαgάλλειν. g. 27. I. I 6. Δηλονότι τῶν πολεμι νὶ Verba Niciae sunt in concione ad Atheniensita: χρη δὲ μη πρὸς τὰς τυχομ τῶν
ρεῖν. Ibi Scholiastes: ἁλλὰ τας διανοιας, δηλονότι των πολε- μων. Non potest neνri quulena, Guin sententiani aliquo na clo serendam, multo ininus abstir lana, pariat expositio sundamento isto nixa. Τalis est Acacii Enenchelu: verum non in adversa hostium sonum tollere animos omnes: Ieds consissis superamu ipsos, ibi spiritio gerere iacit. Is certe Schioliastae opinionem secutus, istam textui impressu emplaasin, quam, si Graeca tantisper seposueris, non incongruam neque ines ganteni dixeris. An vero & eadem protius alictor noster cogitaverit, cluti reare licet. Scopus Niciae tantuni modo, ut iniecto civibus suis ex Spartanorum vicinia, quantumvis victorum nuper, nietu aliquo, dissuadeat longinquam expediri nem, Plana in instilam longe dissitam Athenienses naeditabantur: hortatur igitur eos, ne pri pter adversiam Laodaemoniorum fontinum esserantur in imo, sed ut moderate s entiunt potius, e hibeant copianones O vana consilia de imperio latius prosere clo, recte scilicet facturi, si affectus suos atque spiritiis reprimendo, gaudeant acquisitis, &fiduciam virimn s min potius S prudentiae, quam insolentiam ex secundis rebus ostentent. Hoc enim illud est, quini appellat noster, τὰς διανοὶ κρατή- σαν rας, θαρρεῖν. Dico διανοiας, non quidem των πολεμίων, sed τας ἐαυτων. Atque lioc vocabulo proprie tales cogitati
264쪽
&consilia, quae ex ciapiditate, superbia, ambitione, &istiusmodi assecti is oriuntur, denotare consueverum. Κρατεῖν autem & κατέχειν tales dicitur, qui imperiit iis, contibnendo scilicet & retrimendo. Thucydides lib. I: καὶ κατέχειν την διάνοιαν οὐκ ἐδυνατο. Additur his θαρρεῖν verbum sortitu sini proprium, ac tini litati aeque, & insolenti temeritati opposituin, quo innuat orator, haud 1e omnem opini nena potetitiae atque virium antinis civium suoriam evellendam cupere; perquam sapienter sane: nempe quil Ἀέπα, ρεσθαι & υπερφρονεῖν dissuadet maxime, ii silena τὸ θαρόεῖν, ne virium & magn&imitatis sitae obliviscantur, cum continentia tamen & consiliorum maturitate coniunctum continenda
mus ad χἀμν μη ἄξιαν si δεναι in Thucydide, adstri,1batur, χμηρος, οὐδέ τις ἐστὶ χάρις μετόπισθεν. Ex Odyss. . , V. 69 I. ea f. l. IV. Διὶ τὸν στρατηγὸν Ἀλκιβ. ὶ Haec bis erant scripta, primuin minio & Venista manu, quae scripserat ταύτατ. συστρατηγον Ἀλκιβ. deinde recentior atramento expresserat id, quod est in edd.
. l. 27. καταφρονήση καταφρονειτω. εις. 29. l. I 8. Uυταῖς νομιζουεναις Thucydides: ουτε τὰ έντη χωρανομφοις κατασκευαῖς. Scholiastra: ου ταῖς νομιζομέναις, ἀλλα ταῖς ἱκανωις' ουτω καὶ νόμιμον ράτορα τὸν iκανὸν ἀθλητην φαμD. Non repugnabo, quin per νομὶμους κατα- σκευοις tales intelligantur, quae iκοιναὶ sim. Sunt tamen νόμι-
265쪽
μοι proprie αἱ νομιζόμεναι, eiusmodi scilicet. quales respublica requirit a bonis civibus, communis patriae legibiis, ut ea in rite ins nicti defendant, obligatis. Clara etiam satis au- verba, quod non ali alia voci significationena addant , haec scilicet, ἐν τῆ χώρα νομίμοις, hoc est, in Wsa ilia repora usitatis, ut recte Aem. Portus vertit. Voluit tamen Enench lius Scholiasten potius sequi, sic transferendo, avit talo in mgione apparaim, fasscienter est insimmu; nulla ratione, ut puto. Et, ut ad Grammaticum nostriam revertamur, neque a
νόμιμος ρήτωρ alio in clo est ἱκαδες, quam quatenus τοις της πολιτειας νόμοu exacte obsequi non nainus quam τῆς ρητορικῆς studet. Bene ijitur naonuit eruditiss. Iungermannus ad tablucem l. 4 c. 4 . No tam hoc νόμιμος de rhetore bono O legum observante, quod orae N Lexisis non reperiastata ille. GRAΜΜ.Ms. τὸν νόμιμον ρ ἡτορα τὸν ἐκοινὸν, και νόμιμον ta την φαμέν.ead. l. 24. ' φαίνεται γαρ καὶ ἐντεῖθεν Ἐμφαίνει δε ἐντεύ . Pax s3o. l. 6. καὶ ἐπιχειρουσιν Καὶ προεπιχειρουσιν. Od. l. 3 o. οὐ λόγων κομπεύσει, ἀλλ' ε γων ερει ου λόγων κομπὰσει, ἀλλ' ἔργων ἔξειν. d. l. 33. Ἀροὶ του, τοῖς αυτοῖς χρώμενον λόγοις Deest. oratio postulat χρώμεν ος. Pag. 3 I . l. 7. Tota' πόλεις Τας ἐσσὶ πόλσις. Od. l. I 6. χρήσιμον εἰς την ἡπειρον στρατὸν Nec Ihoc, nec
mox τοῖς ὐπηκόοις συμμαχουντες. Od. l. 3I. Ἀντὶ του, ἀπαρτισθέντες, ἀπελαθεντες Ἀντὶ του, ἀπαρτηθέντες, ἀπελεόντες.
Pag. 632. L Λόγω, φησὶν, ἔτοιμα εἶναι, ταῖς δ' ἄληθείαις ου Aόγω, φησὶ, ταῖς δ' ἀληθείαις ουκ εἶναι. eaei. l. s. Παρασκευαζόμεθα) Παρασκευασόμθα. Od. l. 8. Oῖς, ἡγουν - πλεοντας Deest. Od. l. I 8. Tω Νικὶ Paulo post ad haec Thucydidis, καὶ ἔρως ἐνέπεσε τοῖς πασιν, adscriptum erat , μηρος, τοῖσι δ' ἀφαρπόλεμος γλυκων γένετο. Εx Iliad. V. 433.
ead. L 26. Περιττος ο μὲν) Thucydides: ὁ δὲ ακων μυ εἶπε. Coniunmo μὲν superflua laic non censenda: habet eniim empla asin necessariani, & refertur ad ἄκων, non vero ad verbum sequens. Ereo recte hic recentior &, in videtur, priorem corrigens lossator: κεῖται δὲ ο μεν ἀντὶ του δε . GRAΜM Nὲν liic quidem non supervacuum esse, sed tamen in hac am
266쪽
noratione aliquid riarb sum esse, cretio: nam μὲν hic pro δὲ accipi posse non liquet. In Mic posterior pars expositionis κίλται δὲ ο μὲν ἀντι τού δὲ, ud με,τοι quod paulo inserius legitur, reserebatur. Sed ne ibi quisleni locu in apriam ha re potest. d. l. 32. Ἐπει φασι τ 'Ερμῆνὶ Totum lacru stliolion prope iisdem verbis legitiir in Suida v. Ἐρμῶν. ead. l. 36. Uμοία ἐσπὶ πανταχόθεν αὐτοῦ 'Oμο- εσπὶ πανταχόθεν αὐτη αὐτη. Μs. i. e. fr. αὐΤἡ εαυτη. Od. l. 37. Καὶ πολυσχιδὲς) Addunt iidem και εαυτω μάλιστα αλμφωνον.
ead. I. 3o. Φοβουνται Καργίηδόνιοι μη Προσδοκῶ σου, et Καρχηδόνιοι καὶ φοβουνται με.
267쪽
eat . I. IS. Εἰς ἀξιομαχίαν Paulo inserius ad verba Thucy
Non habet hoc scitolion ML neque posterius ex iis, quae hic legumir ad L I . Od. l. 38. V δὲ νόμει κωλύων ἐτεθη δια μὴ δυνασθαι ύ- μῆς -χειν, μαλλον η περ) U δὲ νόμος ἐτεθη δ. τ. μ. x ύμας
απαλλαγητε. Scholiastes: ἀσὶ του προαισόη μενων καὶ μηέπιτρεψόντων υμῶν. Habet suffragantes sibi Scholiastes H. Stephanum ac Melanctithonem apud V insemium, minus ainem Aeni. Porti ni & Acacium taenchelium, quorum posterior sic transfert: Quia 6 -nsentis taldiu abstincte, praesensimunim nos, O aud auaquam patiemur. Recte hoc, ut omnino credimus, & elucet cere ex sis. clitae hac tota oratione dicta sunt, sensum istum putamus. Accusativus autem, quem per Atticismum absolute hic poni censent, reeitur ab intellecta prae-Positione πρὸς, q. d. απαλλαγῆτε τοι δε ἄγγελιων, ὼς προς
268쪽
προαισθησομλυς, iit Scholiastes vult, in καὶ μὴ ἐπιτρειονται nα ymniticinus vobis cmtata per m. in Confer eriain Aetn. Porti paraphrasin, quam & notulis suis inseruis Oxoniensis.
Haec nihil iaciunt ad expilicanda verba Thucydidis ό τλιταις δὲ τοῖς ξύμπαG. Mis ea recte resera ad praecedetri vocabulum
στρατιωτιδες. Scholiaifes ad I, II 6: στρ ιτιώτιδες, στρατιω- τας ἄγουσαι τοῖς μέλλοντας πεζομαχιεῖν. d. l. I 6. Φρο-α, α περ πλέοντες eiσηγον ώς αιτα φρου- ρούς) Φρουρια των προπόλων. Cetera desunt. d. l. 23. Ἀλκιβιάδη καὶ Λαμαχω Haec sine ratione re. Petita sunt ex annotatione praecedente. Nec habet ea MLead. l. 27. Ἐν τριηρεσιν) Ἐν ταῖς τριήρεσιν. ea L 3 . Κινδυνευσινεντη πόλaι. ἡγουν κώδυνον προξενεῖν τηπόλει) Κινδυνε νειν τοῦ πόλει. Reliciua desuleramur. l. 38. χειρωσαμενου, Deest. Να γεφώσασθει idem est quod προσαγαγεσθαι; cuius significationein interpreS Latinus bene expressit. Pri . sqO. l. U. διαστηυινὶ καὶ οὐ διστάσgis. eata. l. I 8. Συντόμως Thucydides: επι Συρακο υσας επλεον, έπικαιρως ἔχοNες τὰς ἀλλας ναῖς. Scholiastes: επικαιρως. συνrόμως, τεταγμένως. L. Valla: onomune aegesta. Quain versionem H. Mephanus einendare in animo ad umnotationes suas hic, ut alibi, nos remittit . quaS vero niIΠ- quain in hunc libriam, aut ceteros, exceptis priorissim duo sus, edidit. Praestitit, quod is omisit, aliquatentis Aetii. Portus, lectionem - κερως, neglecta altera in versuriae sim exprimens h. m. qntae longo ceteris nodus instructis. optime
confirmant lectionem επὶ κέρως Codd. Ariines & alter Oxon. teile Hudsono, Hamiensis item in Bibliotheca illustr. Rost-gaardii, & si nulli ficinarent, res ipsa loqueretur tamen, &argueret eietorent scriptionis, ex confusione αι & ε ortuna. Qitales librario riini lapsus adnio itina frequentes sunt in voci-hiis, quas sive recte scribas, sive tali modo corrupte. Graece lanaen aliquid significare possunt, quod textui sensuique convenire iii licet lectorali hiis, non nimira aut stillicienti
269쪽
ruditione instructus, quales exscriptores pleramque sitisR at
constat. Exemplo sit, quod prae manissius Iaal ea iis, ἐπικαμρως, non tantum hoc loco vitiosu iri, sed & in Suida: Ἐπικαι
ρος παραπλέοντας, τουτέστι μiαν παρακολουθουσαν τη ἐτερα.
& in Maximo Tyrio Dissert. XC, quando remas ait natiam ἄσπερ στμετόπεδον ἐπικαίρως βαδιζον, ubi etsi inemendatum reli iiiii Hoensius omnino legendum κ-- . apud Athenaeuna quoque, in Eubuli ve silaus lib. i 3, pag. 368,έφεξης ἐπικαιρομ τεταγμένας. nec enim duritiamus & hic similiter rescribere, quamvis erudita sint, quae de επιι ερώ dcένσχερω affera Casatibonus. ac deniciue in nonniillis ici-hiu Thucydidis nostra lib. 6, ubi recitus thodie: καὶ ἐπὶ κερως πρωτον ἐκπλεύσαντες. Quid vero locutio ipsa denotet, expositit alibi Scholiastes, nempe ad haec Il, 9o , δὲ οι
I Iελοποννηπιοι κατὰ μιαν ἐπὶ κεμως παραπλέοντας. Scholiastes: ώσανεὶ ελεγε' ψαν κατακολο ουσαν τη ἐτέρα. τοὐτοεπι κέρρος δηλοῖ. Non ergo fuit ratio, cur Acacius Enenchelitis Porii interpretationem, quam sibi ignoram non suisse satetur in notis, negligeret, nancque substitueret pag. 289, cum
c Ormne reterae naves venis' t. . 1 ins hinius ad tempus citurum, pugnaeque opportunitatem spinare ἐπικα ρως, iudicans, talena dedit: reliquam n navium aere ad Miteantun inis privia. At Ablancuratus plane novam finxit: le reste timetiriantrias is la mur lapius grande Areia. Ita nimirum ille τὸ σπικαι- ρομ ἔχειν τὰς ἄλλας vertendum censuit p. 48. GRAMM. Adde, quae annotat Κusterus ad Suidam v. ἐπικαίρως. bis non
habet hoc scholion: quod arminento est, in Cod. illo Thii dictis, e quo librarius scholia descripsit, non ἐπικαιρ', sed ιπὶ κέρως filisse. f. l. 22. Πολεμεῖν δυνατὸν ἔσοιτο Hoc quoque abest a Ms.
Nec est cur aliter interpretemur πο μητρα, quam alia Verbalia in τεον & τω. Od. l. 27. Ναοῦς ναυτῶν πλημυσιν Ita esidi ex auctoritate M s. & coniectura Aem. Porti. Ante erat ναύν ν. π.Pag. 34 r. L 2. Tοὐς ἐναντiιι γενομένους απολυσαι ἀνεξετάστως) Η non potest intellio, nec ea est verboriini Thia cydidis. τινα αιτιαρέντα ἄνέλεγκτον διαφυγεῖν, seotentia. Scribendum videtur τοδε ιν αλα γενομένους, vel γινομένους, απ 'λύσαι ἄνεξ.ead. l. 4Xενομένη νεν τελευταιοις χρ. 'Εν τοῖς τελευταιοις χρ. ead. l. 24. Τοῖς πμν Ante haec ad διέφερον annotauim erat
διήνυον, & ad-δε αλλα, ad indicandam ellipsin, κατα
270쪽
eM. I. 26. Προσοικοδομήσας) Super Πυθιου, quini paulo amre in Thucydide legitur, scribitur τό πφ. Pag. 142. l. 27. Ετη τριαὶ Ad epigramina praecedens hae interpretationes adscriptae erant: 'Aμστἀσαντος ) ὰρ σπουνομένου. Ἱ-ιουὶ θυγαet ερα. Ἀτασθαλιηνὶ Aὐθάδειαν, ἀλαζο-
Od. l. 29. Us' Ἱππίας - ἀπεδραμε Desunt. Et sine ullo Minno abesse possum. Saepe quae lani huius Mneris scripta sunt in imargine librorum veri. ciani notabile aliquid narrat scriptor. eis. l. 34. Ζήτησιν ποιεῖσθαι) Καὶ ζήτησιν ποιεῖ i. Pag. 343. l. I. οὐ-ὐπωπτευον ἐτι ἀλλήλους) Haec nillil Commune habent cum ἐπιτιμώρηm, citi exponervio adlati emtiir. Vidennir in alienum locum venisse, & ad sequem ωφέλητο reserenda esse.
Od. L 2. Ἀπὸ κοινου τι η πόλις Hic lociis milii de metulo suspectus. HUDS.
Stephanus in Thes. Ung. Gr. voci σφάγιον emendat, ἔμπρο- τῆς στρατεiας ἐσφαγιά orio; & in προφέροo melius, ε. στρατιας ἐσφαγιάζοντο. Ἐσφαγιάζοντο etiam MLead. l. I 6. Ἐτοι συνελθόντες ἐπι- Priore interpretatione admisi. . posteriore carebimus. GRAMΜ. In m. erat συνελ
net potius ad verba praecedentia Thucydidis μετὰ κn puram
Pq. 46. l. a. τῆς προδοσιας δηλονότι περὶ Ἀλυβιάδου του διώκοντος) In Ms iraec tantii ni annotabantur pro expositione, τὰ της π ροδοσίας δηλονόπι. Περὶ Ἀλκιβιλδου seorsim, in uiargine etiςriore, scriptum erat, in multa alia. Vid. ad p.