장음표시 사용
231쪽
merias Isiaci. g. v. Ioa, Ni χε' ὐπὸ τηνδ' ολο ἡν, id est, κατὰ.ut ibi Eustalli ius. Sed huic scholio nonnulla ab imperita mira
assuta esse, liquet e ML Cassi in quo illa Dὰ φρυκτοὐ Nnnin-
σαν. ἁντὶ του ἀρχομένiu i μέρος, non leFntur. Rursus quaedam his non illis nailia scribis Scholiast. p. 46s, ubi vide Notas.
f. I. 27. Περιεπλεον Deest in acti in sequente annotatione.
δαιμονiους έπά γ εσ2αι αξιούντων. Milii nihil opiis videriir esseta in inolesto sul leniento, & puto haec ita post e accipi, δια- άσων τοις των δήμων προστάτα πενεκα τοὐ, vcl. διατ, τούς Ἀθηναiους ἐπάγεσθαι, καὶ τοῖς ὀλοοις ἔνεκα τού τούς Λα
ead. l. I 3. Προ πιλέμου ΠΡ τοῖ πολέμου. Od. l. I 8. 'Pli siως εκ ἀτσροι παμε 'Mηναiοις καὶ Λακεδαιμο- νIοις λώγοντο) In his nullum idonetina sensum invenio. Thucydides δicit, ρψι ως H έπαγωγαὶ νεοπεμ ειν τι βουλομένοις ἐπαμζοντα. In nis verbis οι νε-εμ ειν τι βουλόμενοι sine dubio sunt iidem, qui illi, quos paulo male τους των δημων προ στα- τας, & τους ολοους dixerat: ἐπαγωγὴ autem non aliorum est, qtiam Atheniensium, atu Uic idaemonioriim. At hoc invenit Scitoliastes, cum dicit, ἐκὰτεροι παρα Ἀθηναιοις καὶ Λακεδαιμονιοις ἐπήγοντο. ML liabet παρα Ἀόηναέων καὶ Λακεδαιμονiων. Si sententiam Thiicydidis sequiniur, non maest aliterle i, quam εκάτεροι Ἀθηναιους καὶ Λακεδαιμονιους ε πήγοντο vel certe citin Mc παρα τῶν Ἀθηναiων καὶ Λακεδαιμονιων. ut
suppleariir τινὰς, συμμαχους, vel si quid convenientius est. Disiligi a by Corale
232쪽
gunt tir, liaec scripta erant: οι καταψηφιζόμενοι, φησὶν, ἀλλu-λοις ἁδiκως, η τη χειρὶ τοῦ δυνάμει κρατουντες, η τοῖς ο- πλοις, ἐξεπιμπλασαν τας φιλονεικiας, τουτέστιν, ἐμπιμπλῶντο καὶ u/οντο τιμωρούμενοι τοὐς εχθρους. in quibus legerim δ
ν diuinam sunt illi στρατιῶται, de quibus ne γρυ qtii deni
Tliucydides 8 Piito legerullina στασιώταις. Res ipsa loquitur nec quisqtiam, qui Tnucydidein ita spexerat, dii sitabit. Ideni vitium est in Procopii Histor. arc. pag. 34 ecl. Alein. Itulices, inqitur, non pronuntiatiant sectini luna iitra & leges, ἀλλ' 1δσπάρτων διαφερομένων ἐκαστω τα εκ των στρατιωτων δυσμενη τε καὶ
γλα ετο χανεν οντα. Non fugit hoc Alei natantam, quod ex eius interpretatione constat: uismos erga lit υωmmque uis vel bono essent animo, vel malo. Deinde etiam Holstentus e Cod. Mediol. Bibl. Ambros. ad eum locum στασιωτων pro στρατιωτων annotaverat. Id exemplar autein abisti Aleniania iro multis locis emendati in ,& adlectili lamed. paratum, Hol-1 enitis adclitis e Ms Mediol. variantibus lectionibus quoiadain ad Elaevirios publicandum miserat: citius copiam alitii fecit Dionys Ancir. Roeli, Consilii Da, entr. consobrinus inetis. Pag. 439. l. I. 'Ως ὰπῆιθεις αυτοῖς εDαι θελοντες Si Scitoliastes haec eo loco posuit, quo nunc leiguntur, non dubito as- firmare, eum non Percepisse mentein hortum vertimini Thiria
cyllidis η φθονω του πεμεῖναν, sed suspicor, ea . cum post vo-
233쪽
cem παρακαλοD ν is in fuissent, lairule in aliti in locum ini- grasse,&post στασιαζόντων nonnulla intercidisse, quibus declarareriar, quul id esset, quini mediis civibus invidebant, quini Thucyclides G περιεῖναι fuisse dicit.
sclaolion, neque id, quod insta ad pag. L s legitur.
γράφεται και διακοπη. Suida i tantu in luna Voce διάλεiduutiatur in exponendo τὼ διακωχά. Animonio ἀνακωχη est διἁλει ιιὸ τις και ανεσις. Nec fortassis omnis διάλειφα & ανισις
ML nec illa, quae sunt in ictiolio sequente, ἀντὶ τοὐ, ἐγένε
234쪽
eis. I. r7. Ἐδάμασαι Non satis apte laoc Veribo exponitii rέξετρ ωσα nam etsi qui hostem εκυνχοῖ, facile inlinδ κἁζειν potest, tamen δαμάζειν latius patet, quam εκτρυχουν, & nlulii sunt alii minii ac rationes του δαμαζειν hostes, quam τὸ ἐκτροο . Nec δαμάζων recte adhil eri potest in inultis generibus locniendi, in ovibus Graeci τοῖς τρυχουν &έκτρυχουν tituntur. Portus hic Dene vertit atterere. Suidas &auctor Ερο m. M. τρύχεται exponunt κακοπαθεῖ, κατα ποεῖται, ταλαιπωρεῖται, ἐκρονεύησται. Hesychitri τρυχειν, φθε ρειν, τέκοιν. Thucvclides IV, 6o: χταν γνωσιν ημας τετρυχωμένους. Et VII, 28: 'Hδη τω πολέμω τετρυχωμοσι κατὰ πὰν
σειν. Sed ut in Suida probo εκτια/χωθεὶς Κirsteri, ita etiam coniecturale Porii Io ni dandum misse existimo, pro ἐκ ra ibi legentis εκπιεσθεκ'. Nam sic ipse Suidas, τρυχωθεὶς , πιεσθεὶς. φανερωθεiς. Quod autem in Hesychio editi ir ἐκτρυ- θεὶς, μιραρὼς, id έκτρυχα θεὶς emendan in , & in Sitida voc. τρυχωθεις, non πανερωθευ, qtiod merito suspectuti est Κiiste.
ro, ted *θαρεὶς, vel εκφθαρεὶς e collatis inter se Suidae & Fle sychii locis legendum puto.
navali pag. Io3. I UDS. Pag. 444. l. I . ωτοι διεσκεδἁσθησαι in Καὶ ἀυτῶ εκεκμήκεσαν, ουχ οἱ τοξόται, ἁλί' οἱ οπλῖται Haec verba καὶ αὐτοὶ εκεκμήκεσαν, quae sunt Thmyclidis, iidail pertinent ad expositionem eorum, quae illis praescribtinetur. Delenda sunt illa ουτοι διεσκεδMem αν, & hoc scitolion ira scri tulum:
235쪽
Eαὶ αὐτοὶ ε κρο κεσαν ) ουχ οἱ τ. ὰ. οἱ ὁ. M s. quomae non habet illa καὶ αὐτοι ἐκεκμήκεσαν' nain in eo plerumque non scri- inintur vecta Thticydidis, quae explicanthir, sed notis quibus lani in ios o textii & inargine positis sigiaificantiar. Od. l. 8. 'Υπελεiφρη τοῖς πς πραγμέou γ Aci πει ἡ επὶ Hoc ita scriptii in est, quasi plena oratio esset υπελειφθη - τοῖς πεπροιγμενοις. Non credo, launc fitisse metuena auctori huius scholii, sed euna potitis voluisse in his verbis Thucydidis τοῖς
lio, quam in cilci. orisne scripta erant. Οι περιναιεταουσιν. εὐκτιμετον in eo non legetantur. nec possum satis consti-rilere, unde εὐκτωπον , τὸ καλῶς οἰκούμενον, hiuc veneriiri, cuin nec in Homero Ο Κ β', v. 6s, unde ceterii de 1 cripta sitnt, nec in Thucydide sit -κτμενον nisi fortassis nautilus est locus, & quaedam de ut Iuno vocis περικτiονες IE aftierant, qtiae perierunt. Nani & sic Eustathius in Homer.
κτιμώων κατ' ἀλωήν. Et hanc suspicioneni confirmat bis in lito Iost περιοικούντες ita est: ομηρος το αλῶς οἰκούμενον. καὶ , Αλλους - ὰνθρώπους. in Gilibus post γηροe probabile est scriptum fuisse crebrum illuci apti l p Stan , ευκτραπον πτωλuθρον. Certe locunt aliqlieni Honaeri laxulatu in sui illa, ex eoeliqtiet, quod ibi post οἰκουμε ν est καi. Od. l. 37. Συλαθροiζονται Deest. atque etiam quae annorantur ad pag. 323 l. 7. Pag. 44 . l. 3. ἁθρόως υσυχως. Pro ὁρόως aliud scriptum erire, quod Ie rivio assequi noli poterani. d. l. Io. Mi ποτε αρα οἱ έν τη πόλει τη Ἀαπρακi u- cyclicles scribit, Ambraciotas, clini intellexi si ent, Acarnanaqauxilia At lieniensium advocasse, & psos auxilia stiorum ex Ambracia arcessivisse, quod vererentur. ne Etirylochus ab Acarnanibus transitu prohiberetiar. At Scholiastes dicit, eos metuisse, ne Ambraciotae ex Ambracia possent transire pra
236쪽
sidia Acarnainum, & Peloponnesi oriun, qui cum Eurylocho erant. Haec non cohaerent. Posterior pars liti ius expositionis nonnuail iuvari potest, si, sublata interpunctione, quae post
φυλάττοντας est, legatur φυλάττοντας καὶ τούς μετ' Εὐρυλόχου Πελοπονν σιους. Priorem corriiptam eta, res ipsa loquitur. Nec video, quo referri possitit ea, quae in fine huius Q liolli lesyntiir, i ύονται ἐν τῆ Μητροπόλει sed suspicor g l- scripta milie illiu , quae deitule dicit Thucydides in princ. cap.
stholia ad p. 319 & 8 verbis ἡγουν εσπέρας iacit. I 2. Pag. 446. l. 28. Mςνέλεω MενεδαM. & ita recte emendarat Portiis. paulo post Ms non habet μὴν ante 'Aμπρακιωται. E. I. 33. Λαχἁνων συνάθροισιν Nelae ita , neque ea, quae ad lin. s h. p. scribuntur, in in. sunt.
f. l. s. Παρ' Uμήρω In Hona ero Iliad. H, v. si 6, est Tot - δε βαδουν ἀπιόροος ειδεντιο δουρὶ φασι νῶ. Hoc Scholiasten a te oculos habuisse puto. Nam quod Iliad. r. v. 46i te nir, Και---ς δ' α ινροος ἀκόντισε δουρὶ φαεινω, longius alest ascripriarii, quae hic est. ea f. l. Is MWοὐμπος τὴν χμηρον Quaero, ubi Homerus
de pluribus iacillantibus uratur numero singillari. Tis pro pter πιριστιαν etiam πλῆθος significare multis locis ad Homerum monet Eustathitis, sed nullo eorum de iaculantibus agiatur. Pro εἰς ἐνικην ML προς ένικήν. d. l. 24. Προσκταυσαι Abest a Ms. Vide, quae ad Thucydidem annotavi.
237쪽
λος τῆς ε' καὶ ἀρχὴ της - . Significare voluit auctor annotationis , eos, qui Historiam Thucyclidis in tredecim libros partietant in , hic fecisse finem libri quinti, & initium sexti.
pleonasmuni stariti. Od. l. 2. Mεταβάσει εχρήσατο-δοτικῆς ἐπὶ αἰτιατικii ν saepissime casum participii nautat in alii in ab eo, qui praecessit. IV, 3o: Tῶν στρατιωτων ἁναγκαGει των τοῖς ε' ἀτρις προσισχοντας αρισποποιεῖσ2αι. Add. alia in No.
is ad Thucycliclem. Hanc Scitoliastes vult esse enallagen casuirin. Poteu dici plerisque locis, ubi castis participii nitita irin accusativi ina, esse ellipsin alicuius accusativi orationi convenientis; ut hic αὐτῆς, quod si suppleariir, enallage istacile carere poterimus: nam recte clicas, eiρητο ταὐτοις - αυ- τούς παραπλεοντας ἐπιμεληθῆναι. l. 22. 'Ε κλελεγμενιγυς Mθους In Ms haec praeterea legetantur: οἱ μεν τῶ/ς ἐπιτυχόντας ηκουσαν. -επων δὲ τοῖς
Pag. 4so. I. 8. Διε πλους πσπλους, non διέσπλους vocat
secutus Acacius, προσεσταύρωσε Vertit, rectu constitiaI. Aem. Porius. man ersas Pro vallo eol eavit. Sed praeserenda, no
238쪽
ser appellavit, σταυραις των Niων κατεπηγνυεν. vid. deliac ratione naves vallo muniendi Scilester. l. 3, c. 4, p. 2OTR. & in addenssis p. 337, Distath. in Il.' p. 367, M TZσZ. Scirol. ad Lycophr. v. 29o scis. Bene ergo II insemius I uin Mycllit. de quo minus, sic transfert: naves sib manu val-Γs ringebat O eommvnubi. Ablanc. ira ense a d une passi A. GRAΜM. Add. quae annotavi ad hunc l um Thucydidis Μ non laal et hoc scholion.
επισπ ἁσασθαι αὐτούς - προθυμήσεσθαι. Melior centabda expositio, posterior quae in Plioliis se offert, ut sit ε -
ελκυσασθαι eis προθυμίαν. Non mi in otiosum luitabimus του προθυμἡσεσθαι, ut is voluis, cuius fiaec adscripta: περιττὴν 1 τὸ προθυμἡMσθαι, ηρκει, τὸ sπισπάσασθαι. Qui attenderit ad rem ipsam, S descriptionem alictoris, inveniet convenienter plane adhibuum, nix bene potuisse omitti, intem loci sententia. Ergo nec interpretes Latini neglexere, clive sam limi viam ingressi quoad kπισπάσασθαι, quippe laoel verbum Is duo Valla &Winset nitri intelligendum volunt de
muris revellen G, hoc modo: syspicabamr, i ra muram, cuisse sis 2s erat, νmelgere ausuras. Ceteri autem cuni Scholias a agnoscentes rectius, επισπάσασθαι ad olbsessores ipsos referri, exposueriint. Mini, in ri, moveri, truellecta sic ante sequentem infinitivum προθυμήσεσθαι praepositione εις. Η. Stephanus: quia nivnu - μω tantare simus reat, fra-haz fore, ut hoe in ad audendum assireret. & eodeni sensu Acacius p. 166. Non haerelut in eligenda alterutra constriimone,
qui usum verbi, de quo qiuaeritiir, Tria didi, Xenophonti, aliis satis familiarem observZVerit. GR.ΑΜΜ. d. l. 8. Την Πύλον) Tης Πύλου.
239쪽
eod. l. Ιχ. Τούς ὁπλιτας δηλονότι) Ad inittam perlacile einet, dationem Fr. Porci , qui χωρήσας legit. Hunc enim auctorem ea habet, non Aemilium, quod dicit Oxon. editor, qui erravit quoque χωρiησαι scribendo pro χωρήσας'. GRAΜΜ. Haec παρορ .ατα iam ante haec visa enim laram, quod posterilis culpae typographorum, pratis eorum, quorum opera in lais describenὸis tortassis usus fuisset Hudsonus, tritati posse exHstini abam. Pag. 4 2. I. 33. Και ἀπὸ τοῖ κλυδωνiου, καὶ - δε τῶν ἀιέμων, καὶ aξ αλ ων πολλων Haec nihil iaciunt ad explicationem verborun και οὐκ έν γ η στρατόως ἐστι. Videntur reiicienda ad verba sinuentia . illi πολλὰ τα, κα-ια. - . l. II. Ali τισου πολλῶν χρεια ὶ Hoc & sequens scholion non habet Mi. ead. l. 22. Eξεστι λε ειν πλῆθος ML Lξεστι λέγειν G πλῶεος. In Homero Ista l. p. V. 3 3o , est πλε hi, & ἐχοντας.
Pag. 433. I 6. 'Εὐμενι ιι) Sed iliter haec non partim imterest. Nain qui portum capere, id est. ελλιμε u ζειν non ponsunt, ὀκέλλου , id est, litoribus illidunt iraves.
πα, Λ, Si liaec ita scripsit Sehesia1 es, mihi videriir mire nugatus esse. Prior expositio tamen aliquanto tolerabilior est posteriore: nam ira quodammodo accipi potest, ut hoc Virgilii III Aen. 286, euis elypemn, invia gestamen .ectantis, Pomus a ersis figo. Sed neque haec inens Thucydidis est,
qui nihil aliud si ificat, quani Athenienses inter alia spolia
hostilia, quibus tropaeum huius victoriae exocitarunt, etiam clypeum Brasulae adhibuisse. Pag. 4 4. L s. ἀνανταπόδοτον. καὶ 'Oμηρος Ηuius loci Homerici testimonio eiusdem rei causa e tam sit prausus est Scholiasses pag. Αο3. citis. I. 6. Mσγάθυμοι 'Aχαιοὶ, Ἀρσαντες κατοι θυμ, οπως ἀντάξιον ἔσται Desunt. Vide, quae ad p. 424 annotata sunt.
αώ. l. 28. Η γουν ἀκαταλυτους ἀποδουναι τοῖς Λακεδαιμο
240쪽
μ ν ως ελιμον ἐπιδ. ML Nμῖν etiain ed. Oxon. Correxi ex ipso Tlaucydide, ex edd. Basil. Steph. a.& Porii. O . l. 3 s. Ηρκει γὰρ εἰπεῖν, τους δε λόγους ου παρὰ τὸ εἰ- εὶς μηκυνούμεν) Stephanus in Proparasceve pag. Is sq. haec repreliendit tanquam sis pervacua. Non imaxim3, ut mihi videriir, de causa. Toriam hoc scholion abest a Ms. Pq. qis. 13. Αυτων τευξεσθαι γ Αυτου τευξω diti in
μον. Bene Mi . έν εὐπρ. καταλυσασθαι τὴν πόλεμον, ἀντὶ του , ἀποθεσθαι τὸν πόλευον.
ea. . l. 2s. Τους ἐκ πις νήσου ἄνδρας Tobς ἐν τη ἀσν ἄνδρας. Alteriam habet Thucydides. g. 437. l. 4. Tῶν ἐναντιων Τῶν πολεμίων. citae l. 7. Tαυτα πεῖσαι τὸν ἡττηθέντα) Post δυνάμενος αυ- τα omnia usque ad finem annotationis ilesunt; in & paulo
e f. l. Io. Ἐπερ βιασθεισιν υπ' αυτῶν Resera βιασαμωu, quod in Tnucydide est, ad Lacedaemonios: nam nihil in his Vestis suppleri potest, quam τῶν Λακεδαιμονιων. Sed e superioribus patet, βιασαμεν οις ad Athenienses reserendum esse. Et ita hic recte interpretes. Nec ulla ratio est, cur participio medio βιασαμένοις hic significatio passiva imbuatur. ead. l. 3I. Tῶν Λακεδαιμονια ν) Ast δεόμεν οι non erant Lm daemonii, sta contra Athenienses. Forte destinata fuit ira glossii ad illustrandum in sequentibus τῶν σπονδῶν, quasi dicat, Lacedaemoniorum foederibus Athenienses indigebant rquamquam & ibi melius omitteriir. GRAMM. Quid si hoc ad μαλλον pertinere, & ἡ τῶν Λακεδαιμονiciis legendum esse coniiciamus Pag. 4 9. 23. κοινου τὸ , εις πόλεμον καθίστ. Deest. d. l. I . Tὴν σς στέραν Portus in scholio Graeco bene disi putat, sicci , quam Τόucydides dicu a navibus Atticis obsese