장음표시 사용
251쪽
ead. l. 3I. Ταῖς 'χεραις δηλονότι) Haere, &omnia, Piae s vluntiar, usque ad pag. I pol. 9 επιφερόμεν ον absunt a Ms e eepto eo, quod ad pag. 368 l. a legitur. Sed ad verba Tliticydidis ἐλεξε τοις ἐν τη 'Aκαν φ παρα πώσια, adsci iptum est: έντω - των συγγραφων διάλεξις 'ἀσσου πρὸς T αναιους. Haec apparet aliquo sci ipta esse, qui sinuebatur divis neni Historiae Thii di sis in XIII li os. Neque tamen carent ei rore. Nam sive auctor illitis annotationis indicare voluit summam oratioriis Brasidae ad Toronaeos, quam hic evi ponit Thucydides, sive orationem eiusdem ad Acanthios,
quae c. 8s huius libri imiriir, dicere o τω ζ. Illi enim. iiii Historiani hanc in XIII libros partiebantur, librum septimum inchoabant ab iis, Piae in principio capitis 78 huius libri scripta sunt, Βρασύας δὲ κατὰ τὸν τὸν χωνον cet. ut ibi monet Scholiastes. d. l. 3s. Tola προδοταις Post haec ad verba Thucydidis pag. 168 F. 8, ἡγο ενος ουδεν χειρους έκείνων φιλια, hoC
eitis. l. s. Δr ἄτολμiανδ Hoc itidem recentius & atramenti, scriptum erat, antiqua& minio scripta iraec: ουχυπέμειναν εἰκώσαντες συρὶ τῆς Γλσυθεριας ιν ἄνωγκη γενέσθαι. σικεῖον γαe ἀγαθον την ἐλευθερων λυσι. οἰκήσαντες vel corruptii in est, vel aliauid excutit.
252쪽
Pag. 489. LI4. Ἐγουν εταξεὶ Tina haec pars huius scho- si deest.
λειέω,0 Desunt, & pro iis tantum est οἱ βαρβαροι. . l. 36. Δέος ἐμποιο Non est in Μs Paulo post δηλω-
ν α συιλῆς exponinatur ἔμφασιν καταπλήξειυς.
non sunt in meis. l. 8. Καὶ τὰς πόλεις χἡ τοῖς τυγουσι πιπιευειν Thticydides: ἄσπετων πόλεων ἀργοντας κδιστάναι, καὶ μη τοῖς ἐν τυχοῖ ν επιτρεπειν. Hic Scnoliastes εντυχοῖσου nil il aliud iubet denotare, quam τυχοῖσι nec ali in intelligens Valla, Cuns Aena. Porto, qῶb ultare Veriit. Denclaelius, ta lue ex vulgo. Ablancuriuri vero, Graecum propius reddituriis, a Tran her qubn n γ πάι les premim νω . Quana huerpret fionem ut naeliorem ceteris habeo, ita plus aliquid dicere. uana τυυάοῦσι aut cistiset ex vulga existimo. Ulterius progre iis insemius hisce, ne uerim gubernatio ron civibris ins πιΓs iaritat spem iuisiit, satis indicat, ει τυχοῖσιιν idem si, si Mificare visum. ac ἐνοικου- , h. e. τῶ πολιταις. Sed cum
aliunde Mud possit sorte demonstrari talis significariis verbii. nec necesse si, contenti erimis illud ex Gallici interpretis mente sumere, ae ira breviter circunnscribere: neque eulumnarionem era , in quos sone mimos Avium , D ad iure o entu in uri us i s inciderent, pertatum Forsan quoque aptius hoc modo omne illud, quod in εντυχοῖσιν emphaticum fiat elux, expresserimus. GRAMM. d. l. 1o.'Nγο in καλέ-ν o Deest cum omnibus, quae
253쪽
in edd. leguntiar usque ad pag. 2 I l. I τού κάδωνος, ex ceptis expositionibus ad i. II h. p. & p. am l. 6 & I4. Pra ter ea autem, quae in ediu sum ad p. 2oo l. 6, in Als. etiam alia leguntur. quae vide in Ninis ad Thucydiden .
1πικης, θηλυκῶς. Locus Sophi lis est in Aiace v. x .ead. l. et s. Προσθεῖναι ML προθῆναι. E sequentibus, Plaesne causa repetita sunt, liquet legendum est e f. l. 28. N πρόσ2εσους ε ενετο. 'Υπερβατὸν Vestini mei. Ιου κώδωνος φησὶ, παρενεχ επτος Tου γὰρ κώδωους παρενεχθὲντος & coniunguntur clina praecedenti scholio. In fine libri ML haec haset: ἀπομωi τινες ψογαν αποριαν,
καὶ ταὼς α λιμ ὲπτα εἰς ια . Est hoc vere frigidum ζήτημα &frigidior etiam illius λυσις. Quod hic scribitur Nρόδοτος εἶπε N, mihi suspectuni est. & Scholiastes fortassis scripserat ελstra Quid autem in his verbis, ἀλλὰ Ξ συνεγράψατο, s non scio; sed sensus est idem, ac si dixisset ἀδι eta τως.
Erat ibidem & alia annotatio his verbis: Ἱστέον οτι εἰς τὸ κομψὸν τῆὶ φράσιο ς Θουκυδιδης Αἰσχυλον καὶ Ni δαξον ἐμιμησατο. εις δὲ τὸ γόνιμον τῶν ἐνθυμημάτ- τὸν ἐαυτου διδ σκαλον 'Aντιφῶντα. ε is δὲ τὴν λεξιν Πρόδικον, ὀθεν καὶ Προδι- κου λεξεις ιν τμ -μ-φ σημιιουμεθα. eic δὲ τὸ γνωμικὸν τους
σοκρατικους, Ευμπίyην καὶ τους ἄλλους τοῖς υke αυτοῖς χρόνοις ησαν. eic δὲ τὸν οἰκονομέαν τὸν ποιητην. Haec omnia ni nu venista scripta erant.
ead. l. 3I. 'H εφ' ενος) Abest a bice . l. 34. Oiονεὶ εχ εχειριοι A. Gellius i. I, α as . Graeci cessationem pugnae Pactitiam ἐκεχειριαν dixerimi, exemis una litera sonitus vastioris, & subiunetii leniori& nam quod eo tempore non puFeriar & manus cohibeantiir, εκεχεμιν appellariant. HUDS. ML Oιον και ἐχεχειμα. Suidas, apud quem in ἐχεχειρα haec leguntur, ἐπιχειρέα Tu συσα.
254쪽
Pag. 493.-4. Ωρου Asteriscus appositus itulicio est. eos, qui haec ediderum, putasse hanc vocem corrilptaui esse. Si quidemendandum pinein legendum esse Ωρος,& designara Omni Grammaticum, cuius testimonium Scholiastes Thucydidis etiam alibi, & veteres Oitici saepe advocant. Suidas : 'Aδραμύτριον. ούτως Εύπολις, καὶ Ἀδμμυτηώς. o δὲ
d. l. Iet. Σικελιωται λέγονται Veritis Ammonius in lihello is si tuus O ssisserens uus υ abusis: Σικσλὸς ὁ ἐκ τῆς αυ- τῆς Σικ/λίας ἄν Σικελιώτης δε, ὁ Σικελὸς μὲν μη-την δῶχῶροιν αυτην οἰκων. I UDs. Nulla est piigna inter Scholiasten ει Ammonium. Barbari huligenae sunt Σικελορ Graeci, & alii, qui aliunde in Siciliani venerant, Σικελιωται. Eodem minio Ammonius distinguit Ἱταλους & ταλιωτας. Μc in fine huiuSannotationis recte , ουτω καὶ- ταλιωτῶ -ὶ Ἱτθων. d. l. I. Συνήεσαν Συνηνεσαν Cass. Συν-εσαν, εἰρitrarν εποι-
ead. l. 38. 'Αρμοττομένου 'Αρμοττό-νος. g. 496. l. I. Παρεχει Hoc inter versus recenti manu scriptaini erat. Κλωματα, quinti. praecedenti dicit Tirii cy
255쪽
ead. l. 37. Περιτος o καὶ spicor, annoratiunctitaui non respioere verba, qui diis adaeripta est, sed filo loco morum ,
retrahi debere δε antecedentia haec κιὰ Dς ἡ τρὶς προσβαλε πα- Hic enim poteriit ratione quadam iamvis & isto locosellente) ωψrare Grammaticiis de sueerflua praepositione
καὶ, cum ne species quidem πλεκασμου in verbis, quae vuDgo indieannir. GRAΜΜ. Recte Grainmitis. ML περιττὸς σκαλσόνδεσμος. Hoc mantis vetus nota quadam apposita ad καὶ ς retulerat. Eam deinde recentior cancellaverat, & ad ali riana καὶ, mi ine H. haec annotario adscribitiir, apposuerata
retiir, vi Al putaret in illa flagitia sint inanites lora fore, suamque imminurum iri auctoritatem in obtrectando. An igitur legerat Scholiasses in suo Thucyclidis exeniplari διαβαὰλων προσδεξομένους; ira quodammodo viderit r. cur enim ellipsin indicaret suppleret e lue non auctoris, sed sitae locutionis nisi recentior foriane Gramitiaticus anticiuioris glossia in my-pleverit. Sed rem ipsam inspiciamus. Sane qui a I τἰ, διαμλλειν intelligi debet accusativus, non tam erit τους προσδεξομένους τηνειρήνην, citiam polim in genere quosvis τοῖς πράγμασι προεστῶτας καὶ τούς στρατηγους. Hos enim bello durante, impune insectari proinnim erat Cleoni. & nunquain deficere poterat occasio obti ectandi, prono scilicet ad credet da quaevis eius generis Atheniensium vulgo: πολέμου
φορων διαβὰλλεσθαι, dicit, ex seiarentia Plistomactis Nouerc. t . Talis etiam desdribitur citaracter Cleonis lib. 4, c. 28. At restituta pace ces ira haec omnia esse pro*iciebat iacile ἀνὴρ κακούργσ. GRAMM. ML non habet hoc scholion. Et aperium est temere repetitum cx iis, quae ad i. I ann
256쪽
ora sunt. Non raro eatulem expositionem his aliis atque aliis locis scriptam inveni , primum a vetustiore, dei inle a rece liore lilatario, qui scholia ex aliis GHici hiri stippleverae, nec statim animadverterat, quaedam iam adscripta esse.
μενος haec manu veriti a scripta sent: Πλειστοάναξ ὁ Παυσανίου βασιλευς Λακεδαιμονιιμ, ος ψογων κἀθώον ευρετο. ἔφε δε, δεα τὸ ποτὲ πρότερον δόξαι δωρα παρ' Ἀθηναίων λαβὼν αναχωρῆσαι τλ Ἀττικῆς. In Thucydide est εκ τῆς Ἀττικης. ead. l. 23. Ηγουν, την προαγορείουσαν an μαντεiας Νon est
in Cassi nec quae ad L , & s αναφέρειν, & ad i. r 3 annotantiariead. l. 37. Oι μεν τὴν δόκησιν) Lusisse operam prolixioro hac annotatione Scholiassescensendus, cum hodierita lectio δοκούσαν pro δόκησιν. sensum loci ponere extra dubitim vi- leatur. Iniolens enim nimis, dura atque insitavis foret lo rio, διὰ τὴν ἐκ τῆς Ἀττικῆς ποτὲ μετὰ δώρων δόκησιν ἀναχε
f. t. 0 τι-MMNι Amplectamur potius emendationem Fr. Porti ἐυι l niis pro ιτι, suam & ex duobus Codd. Mis Anglicis confirmaratri dedit Oxoniensis editor, & nos damiis ex Halaiensi Rostgaardianα GRAMM.
me . Πῖτο συντακτέον χρόν*. ἔγουν μετα τὸν χρόνον τῆς προρρή - τῆς μαν T. προτρέ- τούς Λακ. Ταυτο συντακτέον τῶ χρει ν δὲ προτρέυι obe Λακεδαιμονισυς. Non necessaria sunt, quae in edd. iiiterponuntur. Sententia est, illa vivia νιν δὲ προτρε ιαι τους Λακεδαιμονέου φεύγοντα αυτὸν ἐς Λώ- αιον ευι Mς δέοντι εἰκοστω καταγαγεῖν, & cetera, quae in
Thucydide inter Λύκοον & ἔτει sent, Dae poni. Gae l. I . M. ἄν αὐτὸς παρεξ - Μὴ a αυτὸς παρεξειν. Sic Thucydiiis in infinitivo, ἄνσπιληπτος ῶναι, non ισΨενος.
sit per ἄλλω scripserat ἁλλοις.-haec non ad vertra την Ni- σαιαν, Verum ad αυτοτελεῖς, quod pag. 23a l. r in Thucyd. legitur, pertinent. Vide ibi. d. l. 27. Ηγουν, τοῖς καE αυτούς νόμοις χροα νομὶ Desunt eis. l. 29. 'A Mi κοινα, τὸ ἐχειν αὐτστσλειςὶ Παρ' αυτοῖς δi- ς διδόντες καὶ λαμβάνοντες, ηαὶ ρο υπ' ἀλλύο κρινόμενοι. α-
257쪽
που κοινού τ', ἔχειν μοτελεP. Cetera post αὐτοτελεῖς desunt. In omnibus, quas vidi, edd. nec miniis in Ms. hic pertiarbanis est ordo scholiorum, qui ita restitiai debet. Thucyd. p. 232 l. I. Tἡν Νίσαιανὶ 'Aπου κοινάν, το ἔχειν. lin. II & I4 , ut in edd.
ead. I. II . Ηγουν, ἀκμβης η ἁλίθσιά ἐστινὶ Absunt a in. Sed puto ad ακμβὲς annotatum fuisse, quod paulo ante ad παμενεγκε ων legebatur.
s. l. 2I. To αὶτιον τοῖτό εσπι τού τὸν Θουκυδgη0 Aἰτέα δὲ τάτου ἐστὶ τοὐ καὶ τον Θουκυδίδην.ead. l. 36. οἱ Λακεδαιμόνιοι) Deest. Pag. eo l. L I 6. Tην επελθουσαν πόλιν Ita καταλυσιν esseto errare. Md non puto hanc sententiam eue, & potius cum interpretibus supplendum τον πόλεμον; ut insta cap. 47 indere liuer Athenienses, Argivos, Mantinenses & Eleos: καταλύειν δὲ μη ἐξεῖναι τὸν πόλεμον ' ς ταυτην την πόλιν μηδε- μια τῶν πόλεων, ῆν μὰ ἁπάσαις δοκη. Neque tamen alibi apud Thucydidem hac significatione καταλύειν sine accusativo λεμον postrum inveni. Stephanus hic annotat, Scholiastia verbum καταλύειν aliter accepisse, quam Vallam, & de hoc Ioco alulii id dicturiis iuerat, D iiltra librum secundum ann rationes produxisset. d. l. I9. Ηγουν δε πληθος τῶν δουλων Non est in MLead. l. 2 et . Ων μετεῖχον καὶ οἱ λμμαχοιὶ Et lioc deest , &sequens scnolion. I aD so2. l. s. Προλεγόμενονὶ Λεγόμενον. Od. l. I s. Mετα τοὐ πολέμου κατιστηὶ Desideratur una ciam scholio sint uenti. ωd. l. 3o. οἱ συντεταγμένοι τοῖς Ἀργείοις, ηγυν συνθέμενοι οἱ συνεφενσι τοῖς Ἐνεώις. O3. l. 7. - πούς και τλς προσόδους λαβόντες Huc respicere potuit Suidas: ἐκκαρπωσάμενοι' προσόδους με
d. t. 3O.Ἐγ:υν ητιωντο Hoc inter versiis scriptum erat super ei Ἀργεiou. Sisnificare voluit strita, repetendum esse e
λους ορκους quo exponitur iδιε-
258쪽
ητοι τους Παφρασiους, oi ησαν ἐν Κυψελω. ML Bac, μι l. 32. Tου λυσαι τας σηπονδας) Haec manu veti sta ad Verbum γιγώσκsis adscribebantur; cetera, quae ibi leguntiar, recenti inter Versus. d. l. 36. Ουκ s σπιν ἀκατάλληλον οὐκ ἔστι κατάλληλον
coniicit is. Stephanus in Proparasceve eag. I 6 & i 8. Sic ML
l. 7. Φησὶ δηλονότι Desunt. Stephanus in Proparasceve dicit, Schosiasten ad nauseam usque uti τῆ δηλονότι. A Μs. quampluriniis locis abest, ut & φησι
ead. l. I 2. Γράφεται παρακινουντμὶ In ML tantiam παρα-νουντες inter vetitis recenti manu super προκαλάμποι Θῆ-ptum erat; pro interpretetitione scilicet του προκαλοίμενοι, ut inulta alia. ME. L 3o. Ἀλλ' έλπῆοντες. ἡ τοι φροντ. Ἀσὶ του, ἐλπκοντες. Pro διανοια ἐπηρμένη puto legendum διανοὶ ἐπηρμέrei. Pase s . l. Ia. Πιστοὶ ησαν πειθοντες in Πιστοὶ sine dubio
Corruptum est. Non invenio nunc, quod in locum illius su stitui possit, nisi sorte πολλοι. d. L I3. T. γένος τῶν του Ἀλκιβιάδου προγόνων Haec do
Od. l. t s. Aniς τε ὁ Ἀλκιβιάδης A ις δὲ ο Ἀλκιβιάδης. f. l. 3o. Γράφετιω ἀποσπη Etiamsi utraque seni potest lectio, ἀποστῆ vel ἀπωσθῆ, & commode, utramvis elegeris, hic exponi, non dubito tamen, quin qui verba totius scuri, altius paulo repetiti, accuratius expendant, ἀπωσθῆ altera anteponant. L. Valla nobiscum iacit, verieus, ne Armorum statias ψρueretrur: quam interpretationem retinere placuit Il. Stephano& Ae. Porto. Sed αποστοῦ exprinait Enenckelius M ad ιn in caderet 'istas, pag. 242. GRAMM. ML hoc non habet. Pag. o8. L 6. Γράφεται , ωο περσέαυτοῖς I orat ΜLeaae l. 7. G επὶ Ἀθηναέους cet. Haec tritoque desunt. L L Iη. οἱ ἐπιδημουντες αρχοιπες hic ita: ἐν Ἀθήναις πβουλη, αἱ ενδημοι ἀρχαὶ, οἱ IΠρυτάνεις. ἐν Aργει ἡ βουλη, οἱ δοήκοντα, αἱ ἀρτ αι. ἐν Μαι .he οἱ δημιουργοὶ, ἡ βουλὴ, αι ἄλλαι ἀρχαὶ, oi θεωροι, oi πολεμαρχοι. ἐν Ηλιδι οἱ δημιουμγοὶ, οἱ τὰ τελη ἔχοντες, οἱ ἐξακόπιοι, et θεσμοφυλακες.
259쪽
εις. I. I. 6. Προστεθείση Ad ἔχοντες, mrod paulo post
in ThucydHe legitur, adscript tim erat, σημ iωσαι την σύνταγύπ' nenape το στρατόπιδον ἔχοντες ἄνεχῶρρουν και διελ ησαι Od. l. xa. Παρ' ' ἡρω Iliad. R, V. 6os. Vide supra p. 44o. d. l. I 6. υμελουν των κατοι τὴν πόλι τραγματωνὶ Haec non est sementia vcrhortim Thucydidis, quam recte expressi riint interpretes. Nec ML hanc expositionem habet. Auctorem illius deceptiam credo alia significatione τῶ ενδρυναι pro cedere, remise agere. Sed Thucydides saepe Ditiῖναι ur ni dicit Pro tradere, etiam per proditionem. d. l. 28. rράφεται καὶ ως οἱ πωὶ Absuma ML ut & mox γράοεται ἐς 'Oρισειον. Pag. II 2. l. s. Δια την ἐξ 'Αργους δηλονότι ἀναχώρησιν έναι τiα γενομDην Δια την έ. 'A. αναχώρησιν ἐν αἱτὶ γενόμενον.
inde omnia nomina nutrieri, δαὐγερος, τμυς, τεταρτος, πεμ
260쪽
v abulis, sed literis, notis nun eror ira, scripti erant. Numerum nissitum in sinFlis λόχοις varie ab antiquis tradi, ii cet Spanhemius ad Iuliani oration. I, p. 2 36.