Epicorum graecorum fragmenta

111쪽

CATALOGI FRAGMENTA.του Λακεδαιμονίου λυθὲν αγωνιζομενου τὸ περίζωμα

αἴτιον αὐτω νίκης δ ἐγενετο, ἐξ ου νόμος ἐτέθη

γυμνοὐ τρεχειν CL Schol. Vici ad loc. νεώτερος

ουν ισίοδος γυμνον εἰσάγων Ἱππομενη γωνιζόμενον

M ων ἴρειαι Νύμφαι θεαι ζεγενοντο καὶ γενος οὐτιδανῶν Σατύρων καὶ ἀμηχανοεργῶν, Κουρητες τε θεοὶ φιλοπαίγμονες, ὀρχηστηρες. Stra D. X p. 471 ισίοδος μεν γὰρ Ἐκατέρω ' καὶ της Φορωνέως θυγατρὸς πεντε γενεσθαι θυγατέρας φησίν Αἐξ ων - ὀρχηστῆρες .

Καὶ κούρην Αράβοιο, τον Ἐρμάων ἀκάκητα γείνατο καὶ Θρονίη, κούρη Βήλοιο ανακτος. Strado I p. 42 ισίοδος δ' ἐν καταλόγω φησί καὶ

1 ηττης Scholi ni inn. - ἀγωνιζόμενον ταλάντων Vict., veram lect ex ustathio rest. ΗeFne γυμνους εἰσάγων ἀγωνιστάς chol Ven B elimais ossis. - Locus Ora rupius. Ἐκατέρω plerique, alii κατεoου, κατεου Vel καταίου. Fragm. in 1. Verba ε ων poetae abiudicat Marchach. tabes Strabonis ρειαι - ἐγένοντο. De toto loco obeckAglaoph. p. 1116 ,,Homam pars prior tam mendose scripta est ut nec mater Curetum nec av1 comptareat ac ne pater quidem, sive is unus fuit sive plures. Pro καταιου vel heriis substituit κάτου coniectura plausitati, ut ad timidium adstipulatur Schol. Ibyc. 77. Curetes Apollinis et I anitulis nympsae cieticae filios perlubens, sed ne pro certa, recipiatur obstat totius loci pluribus partibus triincati vitiositas et 1od Apollinem inrormni palaena esse nescitur. Itam1 hinc nihil amplius Escimus quam duretea de plebe deorum fuisse affines Nympias Faunis me Satyrismae et monticina Sylvanis .

112쪽

ανακτος . Cf. Eustain ad Od. p. 1484, 63 Rom. 153Bas. id Dion Per. 27. 44. Lactant. Placid Arg. Ovid. Met. UD. V. sau. p. 811 Stav. Sol praelatam Leucothoen ex urynomΘet Orcnamo cnaemeniae principe, origine Beli genitam, Clymenae ac nodo Circes matri et Clytiae, a Iunpulcnritii sine ante sollicitum animum egerat, dilexit. Et cupiens, ut in antedictis, cupiditatem sedare, in speciem

matris puellae Eurynomes conversus, Irginem deceptam

dolo vitiavit. Cuius adulterio Clytio incensa, oua nondum Satiatus erat Sol, patenti puellae utilicavit. Quam illo Ῥ1um terrae defodisset, vu1ator admissi insericordiam exhibens, diducto solo, cui su Diecta fuerat, pri ea Virgam tinctam nectare, Da gratissima diis nomini Diram1 esset, extulit, in inurea adpellatur. moc Hesiodus indicat. 45. Idid ad Met XI ad 4 p. 864 Stav. Pan aum Tmolum montem ladias Deoientans fistula se oolectaret, elatus gloria agrestium Nympnariam, pollinem in certamen devocavit. Hudice ergo Tmolo, cuius mons erat, quum victoria Apollini esset adiudicata, Midae rega supra- licto adsidenti soli displicuit uani o caussam pollo

Iratus aures eius asininae ut essent sempitemo

essedi cuius iudicium nulli rei sacerent. Qui tamen sertur ita esse Matris Magnae lius. Sic enim cum Hesiodo consentit Ovidius.

Idid ad Met XIII ad 3 p. 73 Stav. Memnon, Tunoni et Aurorae lius, Priamo ferens auxilium, DAcnisse occiditur. Mater ergo precinus pri adsiduo officio inducendae lucis a Jove inpetrat, ut in cineres eius adusto

113쪽

rogo sorores in Volucres conVeriantur, Memnonides nonitae. Quae memores Delli, Iotannis is sepulcrum his conveniunt, et inter se clunicantes sanguine suo nuinibus eius irem1entes parentant. I ipsa mater eius matutilus temporious aBrimas desiderio filii sui Memnonis transmutat in rorem, cui Diamen monumentum in Phrygia constituit patruus eius, ut Hesiodus vult. 47.

δίψιον δὲ τω Αργος καλεῖ πάνυ ποθούμενον Ἐλλησιν η τι μυθεύεται νυδρον ποτε εἶναι, στερον μέντοι ευυδρον γενέσθαι Ποσειδῶνος ἀναύρηξαντος

τας ἐν Λέρνη πηγὰς διὰ τον της Ἀμυμώνης ἐρωτα, ε η καὶ μυμώνια ἐν Αργε υδατα η καὶ ἀπο των

Λαναιδων, α παραγενόμεναι ἐξ Αἰγύπτου φρεωρυχίαν ἐδίδαξαν, λισίοδος υργος - ευυδρον . Eundem v citat Sisabo VIII p. 371: υργος νυδρον ἐον Aανααὶ θέσαν Αργος νυδρον s. p. 370 περὶ δε των μυθευομένων πηγῶν εἴρηται διότι πλάσματα ποιητῶν ἐστι πλάσμα δε καὶ το υργος ανυδρον ἐον ανααὶ )θέσαν Αργος ἔνυδρον . s. Hosycn. v. δίψιον Αργος. q)48

Senol ad M. r. 872 Η πολλη δόξα κατέχει μη ἀφῖχθαι τον Αἴγυπτον εἰς υργος, καθάπερ αλλοι τέ φασι καὶ Ἐκαταῖος γράφων ουτως ζωδε Αἴγυπτος αὐτος μεν ου ηλθεν εἰς υργος, παῖδας δε ώς μεν

114쪽

106 CATALOGI FRAGMENTA.,σίοδος, ἐποίησε πεντήκοντα, ς ε ἐγὼ λέγω, οὐδε

Strab. VIII p. 370 Kαὶ πολλόδωρος δε μόνους τους ἐν Θετταλία καλεῖσθαί φησιν Ἐλληνας ,Μυρμιδόνες ε καλεῖντο καὶ Ἐλληνες , σίοδον μέντοι καὶ Ἀρχίλοχον δη εἰδέναι καὶ Ἐλληνας λεγομενους τους σύμπαντας καὶ Πανέλληνας, τον με περὶ των Προιτίδων λέγοντα ς Πανέλληνες ἐμνήστευον αὐτάς,

Eῖνεκα μαχλοσύνης στυγερῆς τέρεν λεσαν ανθος. Suid. v. μαχλοσύνη II, 1 p. 732 Bericli.) κατωφέρεια, γυναικομανία υσιόδειος ἡ λέξις λέγει γὰρ περὶ των Προίτου θυγατέρων ,,εινεκα - ανθος Schol. Ven. ad i. s 25 καὶ ἡ μαχλοσύνη κοινῶς ἐστὶ γυναικομανία δ) υσιόδειος δ' ἐστὶν ἡ λέξις ἐκεῖνος γὰρ πρῶτος ἐχρήσατο επὶ των Προίτου θυγατέρων.

Cf. Eustath ad loci p. 337, 34 Rom. 1465 Bas. Hesiodea secutus est Aelian. V. H. III, 2.51.

Καὶ γάρ σφιν κεφαλῆσι κατὰ κνύος αἰνον εχευεν ' ἀλφος γὰρ χρόα πάντα κατέσχεθεν, ἐκ δέ νυ χαιταιερρεον ἐκ κεφαλέων, ψιλωτο δε καλὰ κάρη να.

Fragm. L. Ἀλεσεν cum trahim codd. Suidae Marchach., ,,ua, ut subiectum sit η της κυπρου βασιλίς Cf. Aelian. l. 1 Sio obet pro γυναικὸς μανία. Fragni M. 2. κατέσχεθενJ Sic Heinsius. κατεσχεν Eustath. κατησχυν' voluit Eeyn Obseo. Apollod. p. 10, κατίσχναιν Bergit de reli coin. u. p. 23. - ἐκ ἐν usi. corr. Lelam.

115쪽

ρηθεντος,νύω καὶ κνύμα δακτύλων προφερει Ἐρωδιανός p. 45 Lentet.) καὶ κνύος δε την φθορὰν κατὰ γενος ουδέτερον φερων καὶ χρῆσιν κ του παρὰ σιόδω καταλόγου περὶ των

πην την Φοίνικος ευ θεασάμενος εν τινι λειμῶνι μετὰ νυμφῶν νθη ἀναλεγουσαν ῆράσθη καὶ κατελθὼν ηλλαξεν αυτον εἰς ταῶρον καὶ π του στόματος κρόκον ἔπνει, ουτως τε την Εὐρώπην ἀπατησας ἐβάστασε καὶ διαπορθμεύσας ις Κρήτην ἐμίγη αὐτU ει ουτως συνωκισεν αὐτη- στερίωνι τω Κρητῶν βασιλει γενομεν δε ἔγκυος ἐκείνη τρεις παῖδας γέννησε, Μίνωα, Σαρπηδόνα καὶ Γαδάμανθυν υ ἱστορία παρ' υσιόδωκαὶ Βακχυλίδη Seuol. Vidi ad loe. Ησίοδος δε υ- ρώπης καὶ ιδ αυτόν se τον Σαρπηδόνα φησιν.

γὰρ παῖς ἐστιν ὁ Φινεύς), ως Ἐλλάνικος ως δὲ

Ησίοδος φησιν, Φοίνικος τοὐ 'Aγηνορος και Κασσιεπείας.

Apollodor ΙΙΙ, 14 4, 1 ισίοδος δε αυτὸν δω- νιν Φοίνικος καὶ ωλφεσιβοίας λεγει. imb. ad Verg.

116쪽

Θημοδόκης την πλεῖστοι ἐπιχθονίων ανθρώπων μνηστευον καὶ πολλα καὶ ἀγλαὰ δῶρ' ὀνόμηναν, ἴφθιμοι βασιλῆες, ἀπειρεσιον δια εἶδος.Ρorpnyrius in cnol. Verum ad Hom. It ac 200 do voco ἀπειρεσιος sisserena σημαίνει δε καὶ ἐπὶ του κατὰ τοεἶδος διαφεροντος καὶ γαν καλου, ς παρ' μιόδωἐν γυναικῶν καταλόγω επὶ της Ἀγηνορος παιδος ημοδόκης, την . . λ. - εἶδος Eosdem versus asseri

Schol Ven. A ad oni. . , 31 Φρυγες CH διπλῆ. οτι τερους των ρώων οἶδε τοῖς Φρύγας, καὶ τι πιμηρος οὐκ οἶδε καλουμενους Λυδούς, ἀλλαμονας προς α περ ηλικια ισιόδου.

Palaepnatus c. 42 περὶ Ζήθου καὶ ωμφίονος ἱστοροῶσιν αλλοι τε καὶ ,σίοδος, τι κιθάρα το τειχος των Θηβῶν ἐτείχισαν.

Apollod. III, 5, 6, 2 ισίοδος δε δέκα με υίους

117쪽

δέκα δε θυγατέρας se φησὶν Ἀμφίονος και Νιόβης γενέσθαι). Aeliari. V . is XII, 36 Ῥοίκασιν οἱαρχαῖοι περ του αριθμου των της Νιόβης παίδων μη συνάδειν ἀλλήλοις πιμηρος μεν ἔξ λέγει αρρενας καὶ τοσαυτας κόρας, Λάσος δε δις επτα λέγει, -G-δος δε ἐννέα καὶ δέκα, εἰ μιαρα - εἰσὶν,σιόδου et ἔπη, αλλ ως πολλα καὶ αλλα κατέψευστα αυτου. )59.

Schol Victi ad min. Il. V 679 Καὶ Ἐσίοδος δέ φησιν ἐν Θήβαις αυτου se. ἰδίποδος αποθανόντος Ἀργείαν την Ἀδράστου - αλλοις ἐλθεῖν ἐπι την

Εἰλαρίδην ιτυόν. Elym M. p. 60 40 Herodian. II p. 387 L. de for-- Ἐλάρα et 'Aλέρα. Cod. V. ap. Gaiff. Ποτι δὲ τούτου κρειττον το πρῶτόν ἐστιν πίστις ἐκ τουωσιόδου μετὰ πλεονασμῶ του το πατρωνυμικὸν εἰπόντος ,αλαρίδην ποτὶ ιτυόν CL cnol ad Apoll. Rhod. , 761.

πιστε Λιλαίηθεν προῖε καλλίρροον δωρ. Schol. Ven. admona. Ιl B, 22: - Κηφισος ποταμός ἐστι της Φωκίδος, χων τὰς πηγὰς ἐκ Λιλαίας, ως φησιν πισίοδος ,οστε - δωρ Versum laudat

1 ,Muorum testimoniorum discrepantia sic explicanda videtur, ut alseriam fori Aeliani Q oeas, alterum ad Catalogum reseratur . Marchscn. Fragm. LX. Legebatur ἰλαριάδην Εἰλαρίδην, quod Heman ci. Θ codd. reposuit Gaias Fragm. LXI. Λιλαίηθεν Sic usti Λιλαίροι Schol. Ven. προχέει ust. προra stoeul. p. 396.

118쪽

Παρε Πανοπη δια λήχωνά- ἐρυμνην και τε δι' Ἐρχομενου ειλιγμένος εἶσι δράκων ως. I p. 24 6 Cephiso καὶ σίοδος δ' πὶ πλεον περὶ του ποταμου λέγει και ης ρύσεως, ως δι' ολης λι της Φωκίδος σκολιῶς και δρακοντοειδῶς

Argum. ind. l. XIV, 1 Κηφισος δε ποταμος

ἐν ρχομενῶ, ἔνθα καὶ αἱ χάριτες τιμῶνται ταύταις γαρ τέοκλος ο ηφισου του ποταμο υἱος πρῶτος ἔθυσεν ως φησιν ισίοδος δια δε του ρχομενου Κηφισος ρει. δ)64.

Schol. Vici et Lips admoni Il. II, 9 U γαρ του Μενεσθίου πατηρ ρηίθους Βοιωτος ην κατοικῶν υρνηw εστ δε αυτη Βοιωτιας, ως καὶ υσίοδός φησιν.

Fras . LXV. 1. De Strabonis lilnfis optima pariam constat, o παρα πανοπίδα nonnulli, παρεκ 7 πανοπη δια vel πανο-πιδιὰ aliiJ. παρε cum edd. recenti. Πανοπηα δια Meinerium secutus scripsi. - . καὶ Strabo, καί τε Corales e scholi. Arat. - διερχομένου i. e. δι' Ἐρχομενου, de ma cogitaverunt Lieutich. alii Schol. et ad Arri. ab editore collata); tamis δι' Ἐρχομενου cf. Ahrens de dial aeol. p. 178 reposui. Ορχομενο Strab. - είλιγμένος ηπειγμένος Scholi ad Arat. Ceteriam hos versus cum superiore ragmento connangit Herm.1 πρῶτος ἔθυσεν δια - ρει,' φησιν Nσίοδος Herm.

119쪽

CATALOGI FRAGMENTA. 11165.

Herodian. I p. 23 VJ apud Steph. Byz. V. γχηστός, αλσος κεῖται δὲ ἐν si λιαρτίων χωρα. ιδρυθεν δε υποOγχηστοί του Βοιωτου, ως φησιν Ησίοδος.

Steph. n. v. θά Ἐστι καὶ ιγαῖον πεδίον συναπτον si Κίροα ως Ησίοδος λεγεται παρὰ Αἰγῆν ποταμον φερόμενον ἀπο ου περὶ το Πυθιον ρους, ἀφ' υ καὶ το πεδίον Αἰγαῖον.

Apollodor. II, 1, 1, 5 Νιόβης δε καὶ ιός, πρώτη γυναικὶ Ζευς θνητὴ μίγη παῖς Αργος ἐγένετο,ώς δε κουσίλαός φησι, καὶ Πελασγός, αφ' ου κληθῆναι τους την Πελοπόννησον οἰκουντας Πελασγούς. υσίοδος δε τον Πελασγον αυτόχθονά φησιν εἶναι. γ IH 8, 1, 1. Ser ius ad Verg. en. II, 83 PelasgiJ

Pelasgo terrae filio, si in Arcadia genu iis dieitur, ut Hesiodus tradit. 68.1Πεις αεγενοντο Λυκάονος ἀντιθέοιο,ον ποτε τίκτε Πελασγός.

Simib. V p. 221 N ' φόρω του ἐξυρκαδίας ἐναιτο φυλον τοὐτο se τους Πελασγούς ηρξεν Ησίοδος. φησὶ γαρ υἱεῖς - Πελασγός M.

Steph. yg. v. Παλλάντιον πόλις ρκαδίας ἀπο Πάλλαντος, ενδ των Λυκάονος παίδων, ς υσίοδος.

120쪽

Φελλον ἐυμμελίην τεκεeo κλειτη Μελίβοια. Herodian. περὶ μον. a. p. 11 II p. 18 Lenta. Φελλος το κυριον. Bσίοδος Φελλον - Μελιβοία .

in πρόσθε φανην ἔντοσθεν ἔκευθον. Ibid. p. 18 II p. 24 Mntet. Ira δια του ανη ἐκφερόμενα θηλυκα μονογενη περ δυο συλλαβὰς πάντα βαρύνεται, πτισάνη, δρεπάνη, σαργάνη βρυκάνη, τρυπάνη ἀλλα μόνον το μηχανή σημειουται ξυνόμενον προσέθηκα περ δυο συλλαβὰς δια το φανή παρ ισιόδωἐν δευτερω se καταλόγφ εἰρημένον ,οῖ - ἔκευθον .

μυθος δε ποδῶν πόδουπος ὀρώρει. Ibid. p. 42 II p. 947 Lienta.): νουθος κυριον, και ψόφος, ην οἶδεν ισιοδος ' ἐν τριτω so. καταλόγω)' νουθος

Fragm. LXX. τεκε τῆ Μελιβοία cod τέκετο κλειτη Μελί-βoi Hermann τέκετ' Αἰγείδη Μελίβοια Bergi Anacr. p. 260;τεκε τηλεκλυτη Μελίβοια vel τηλεκλυτη Μελιβοίη , a ibi natus esse dictitur Pheltias a nescio pia heroina, Goeui. τηλεκλει