Antiqvitatvm romanorvm qvae svpersvnt, recensvit Adolphvs Kiessling

351쪽

ἐπὶ τῶ δικαιότερα ἀξιουν μέγα φρονούσας, τίνες ἡσαν

οἱ καταδουλωσάμενοι καὶ παρασχόντες υπερ ανδραποδισμου καὶ κατασκαφῆς των πόλεων δεομένας καταφυγεῖν ἐφ' υμῆς; 5 L XXVI. ' τὰλλα, ὁσα Οἴπω διαστασιάζοντες προς υμῆς καὶ αυτοὶ γέ τοι μεταποιουμενοι των ἐκ τῆς αρχῆς ἐλπίδων συνεκινδυνευσαμεν υμῖν. ἀλλ'

ἐπειδὴ φανερῶς ήδη τυραννίδα περιβεβλημένοι τηναρχὴν καὶ ἡμῖν ωσπερ δουλοις παραχρώμενοι ἐξη

10 λεγχθητε, ημεῖς τ οὐκέτι ὁμοιοι ταῖς προς υμῆς δια νοίαις διαμένοντες, ἐν δὲ τουτω καὶ τα υπήκοα ολίγου δεῖν πάντα ἐπανίστατο, ἀρξάντων μεν τῆς ἀπο- 1214 στάσεως Ουολουσκων, ἀκολουθησάντων δὲ αυτοῖς Αἰκανῶν ' νίκων Σαβίνων ἄλλων συχνῶν, ἐδόκει τε

15 οἷος οὐχ ἔτερος εἶναι καιρὸς, εἰ βουλομένοις ἡμῖν ἐν, δυεῖν ἐξεργάσασθαι θάτερον, ξ καταλυσασθαι τὴν αρχὴν υμῶν, ξ προς το λοιπὸν αποδεῖξαι μετριωτέραν, αρα μέμνησθε εἰς οιαν ἀπόγνωσιν τῆς ἀρχῆς ῆλθετε καὶ ώς ἐν παντὶ δη ἀθυμίας ἐγένεσθε, εἴτε 20 μὴ συναρουμεθα τῶν αγώνων - , εἴτε οργῆ ἐφω- τες ώς τοὐς πολεμίους τρεψόμεθα, καὶ ὁσας δεήσεις

καὶ υποσχέσεις ἐποιήσασθε; τί ουν οἱ ταπεινοὶ καὶ προς υμῶν υβρισμένοι τότε ἐποιήσαμεν; ἡττηθέντες τῶν δεήσεων καὶ πεισθέντες ταῖς υποσχέσεσιν, αἷς ο 121525 βέλτιστος ουτοσὶ Σερουίλιος υπατευων etότε προς τον δῆμον ἐποιήσατο, οὐθὲν μεν ἐμνησικακήσαμεν υμῖν τῶν πάλαι, χρηστὰ δε περὶ του μέλλοντος ἐλπίσαντες χρόνου, παρέσχομεν υμῖν εαυτοὐς, καὶ πάντα τα πολέμια ἐν ὀλίγω κατεργασάμενοι χρόνω παρῆμεν ἄγον-30 τες αἰχμαλώτους πολλοῖς καὶ λείας καλάς. ἀνθ' ίυτίνας ἡμῖν χάριτας ἀπεδώκατε; ἄρά γε δικαίας καὶ

τῶν κινδυνων αξίας; πόθεν; πολλου γε καὶ δεῖ. διε-

352쪽

ψευσασθε μεν γε καὶ τὰς υποσχέσεις, ας ἐκελευσατετον υπατον υπερ του κοινοῶ ποιήσασθαι, αυτὸν δετυν ανδρα τουτονὶ τον βέλτιστον, ω κατεχρήσασθε προς τον φενακισμὸν, ἄμοιρον ἐποιησατε τῶν θριάμβων πάντων μάλιστ ανθρώπων ἄξιον ὁντα της τι- 5μῆς ταυτης τυχεῖν, ουκ ἄλλου τινος προσθέντες αυ-τῶ την υβριν, ἀλλ' ὁτι τα δίκαια ποιεῖν υμὰς ώς υπέσχεσθε ξίου καὶ αγανακτῶν ἐπὶ τω φενακίσμῶδηλος ην. LXXVII. Ἐναγχος δε δη του χρόνου ' τουτὶ γὰρ 10

1216ετι προσθεὶς τω περὶ του δικαίου λόγω παυσομαι ἴθ' υμῖν Αἰκανοί τε καὶ Σαβῖνοι καὶ Ουολουσκοιμια γνώμn χρησάμενοι αυτοί τε ἐπανίσταντο καὶ τοὐς ἄλλους παρεκάλουν, ουκ ἐφ' ημῆς ἡναγκάσθητε καταφυγεῖν τους ταπεινοὐς καὶ φαυλους οἱ σεμνοὶ καὶ 15 βαρεῖς, πάντα υπισχνουμενοι τῆς τότε σωτηρίας; καὶῖνα μὴ εξαπατῶν ημῆς αυθις δοκῆτε, ο πολλάκις εποιήσατε, προκάλυμμα τῆς απάτης Μάνιον Ουαλε- ριον τουτονὶ τον φιλοδημότατον ανδρα ευρεσθε ω πιστευσαντες ημεῖς, ώς ουκ αν υπὸ δικτάτορός τε 20 καὶ ταυτα χρηστου περὶ ημῶς ἀνδρος φενακισθησόμενοι, συνηράμεθα υμῖν καὶ τουδε του πολεμου και τοῖς ἐχθρους ἐνικῶμεν ου μικροῖς ουδ' ὀλίγους Ουδ' αφανεῖς αγῶνας υπομείναντες. θἀττον δε ξ κατὰ τηναπάντων ἐλπίδα τέλος εἰληφότος το κάλλιστον του 2512II πολέμου, τοσουτον ἀπέσχετε του χαίρειν καὶ πολλὴν

εἰδέναι τῶ δήμω χάριν, ωστε κατέχειν ημῆς ετι ἡξι-ουτε ἄκοντας υπὸ ταῖς σημαίαις ἐν τοῖς ὁπλοις, ἶνα παρέλθητε τὰς υποσχέσεις ώσπερ ἐξ αρχῆς διέγνωτε. ουχ υπομένοντος δὲ του ἀνδρος τον φενακισμον ουδε 30την αἰσχυνην του ἔργου, ἀλλ' εἰσενέγκαντος εἰς την πόλιν τὰ σημεῖα καὶ διαφέντος ἐπὶ τα οἰκεῖα τὰς δυ-

353쪽

νάμεις, πρόφασιν ποιησάμενοι ταύτην τos μη τα δίκαια ποιεῖν τομον υ βρίσατε, των δὲ προς ημας ομολογιῶν ουδεμίαν ἐφυλάξατε, ἀλλ' ἐν τῶ αυτῶ τρίατα μεγιστα παρενομήσατε, τὸ αξίωμα τῆς βουλῆς κα-5 ταλύσαντες και την πίστιν του ἀνδρὸς διαφθείραντες καὶ τοῖς ευεργεταις ἀνόνητον ποιήσαντες την χάριντων πόνων. ταυτα δὴ καὶ ἄλλα προς τουτοις ὁμοια

πολλὰ ἔχοντες λέγειν προς υμῆς Ουκ ὴξι μεν, ὼ πατρίκιοι, προς ἱκεσίας καὶ δεήσεις υμῶν τραπεσθαι,10 -δ' ἄσπερ οι τα δεινὰ δεδρακότες ἐπ' ἀδεια καὶ ἀμνηστία κάθοδον λαμβάνειν. ου μην ἀκριβολογεῖσθαί γε περὶ τρούτων ἐν τῶ παρόντι οἰόμεθα χρῆναι, ἐπειδὴ περί ὁμονοίας διαλεξόμενοι συνελη- 1218 λύθαμεν, ἀλλ' ἀμελεία καὶ λήθη παραδόντες αυτὰ 15 φέρομεν. L XXVIII. μ' oις πρεσβεύετε καὶ τίνων δεόμενοι ῆκετε, τί ου λέγετε φανερῶς; ἐπὶ ποίαις ἐλπίσιν κατελθεῖν ημῆς εἰς την πόλιν ἀξιομε; ποί- αν ηγεμόνα τῆς οδοῶ λαβόντας τύχην; τίνος υποδε-

20 ξομενης ημῆς ευθυμίας ἡ χαρῆς; ουδεν γὰρ ἄχρι τοὐ-

δε φιλάνθρωπον υμῶν ἡ χρηστὸν προτεινομένων ἀκούομεν, ου τιμὰς, -κ ἀρχὰς, ουκ ἐπανόρθωσιν απορίας, ουκ ἄλλο απλῶς Ουδ' ὁτιμν. καίτοι - λέγεινυμὰς ἐχρῆν ἀ μελλετε ποιεῖν, αλλὰ ποιήσαντας λέγειν,25 ῖνα προειληφότες ἡδη τι ἔργον απ' ευνοίας γενόμενον και τὰ λοιπὰ τοιαύτα ἔσεσθαι εἰκάσωμεν. οἷομαι τοίνυν προς ταυτα ἐρεῖν αυτοὐς, ὁτι περὶ πάντων ἡκουσιν αυτοκράτορες, ῶσθ' ὁ τι ἄν πείσωμεν ἀλλήλους τοὐτ εσται κύριον. ἔστω ταὐτ' αληθῆ ' γιγνέ-30 σθω τὰ ακόλουθα τούτοις ' ουδὲν αντιλεγω. βούλωμαι δὲ τὰ μετά ταλα ἐσόμενα παρ' αυτῶν μαθεῖν, 1219 ἐπειδὰν εἴπωμεν ημεῖς ἐφ' οἷς ἀξιοῶμεν ποιεῖσθαι

354쪽

την κάθοδον, καὶ συγχωρηθῆ ταῶτα υπὸ τούτων, τίς ἐγγυητὴς εσται των ομολογιῶν ὴμῖν; τίνι πιστεύσαντες ἀσφαλεία τα οπλα θήσομεν ἐκ των χειρῶν, καὶ καταστήσομεν αὐθις εἰς την τούτων ἐξουσίαν τα σώματα; πότερον τοῖς ψηφίσμασι της si βουλῆς τοῖς υπερ τούτων γραφησομένοις, ου γὰρ δη γεγραμμένοις; καὶ τί πάλιν κωλύσει ετέροις ἀκυρωθῆναι ταυτα ψηφίσμασιν, οταν ' πίω καὶ τοῖς ὁμοια φρονουσιν ἐκείνω φανῆ; ῆ τοῖς ἀξιώμασι τῶν πρεσβευτῶν, οι τὰς εαυτῶν παρεχονται πίστεις; ἀλλα 10

διὰ τῶν ἀνδρῶν τούτων και πρότερον ημὰς ἐξηπάτησαν. ἡ ταῖς ἐπὶ τῶν θεῶν ὁμολογίαις δι ὁρκων τὰ

πιστὰ πορισάμενοι παρ' αυτῶν; αλλ' ἔγωγ' ὁπὲρ ἄπασαν πίστιν ἀνθρωπίνην ταύτην δεδοικα, ῆν υπὸ τῶν εν ταῖς ἡγεμονίαις ὁντων καταφρονουμένην ορῶ, 151220 καὶ ἀκουσίους συμβάσεις τοῖς ἄρχειν ἀξιοὐσιπρος τους ἐλευθερίας μεταποιουμενους, ου νυν πρῶτον ἀλλα καὶ πολλάκις ἐδη καταμαθὼν, ἐπίσταμαι τοσουτον ἰσχυούσας χρόνον, ἴσον ἰν αυτῶν αἱ ἀνάγκαι κρατῶσι. τίς ουν ἡ τοιαύτη φιλία καὶ πίστις, 20

ἐν ἡ παρὰ γνώμην ἀλλήλους θεραπεύειν ἀναγκα

σθησόμεθα φυλάττοντες τους οἰκείους εκάτεροι καιρούς; υποψίαι δὲ δη το γε μετὰ τοὐτο καὶ διαβολαὶ συνεχεῖς κατ' ἀλλήλων φθόνοι τε καὶ μωη καὶ πῆσα ἄλλη κακῶν ἰδέα και πολυς ὁ περὶ του φθάσαι διο- 25λέσαντας τὀ αντίπαλον ἀγὼν, ως ἐν τῶ μέλλειν κει-

μενου τοὐ παθεῖν.

I XXVIIII. Πολεμου δὲ πολιτικοί ως ἄπαντες ἴσασι κάκιον χρῆμα ουδὲν, εν ω τὰ μὲν κρατηθέντα ἀτυχεῖ τὰ δὲ κρατήσαντα αδικεῖ, και περίεστι τοῖς 30μεν υπὸ τῶν φιλτάτων ἀπόλλυσθαι, τοῖς δὲ τα φίλτατα διολέσαι. ἐπὶ τοιαύταις δὴ τύχαις καὶ συμφο-

355쪽

ημῆς, μήτε ημεῖς αὐτοῖς ὁπακουωμεν, ω δημόται, 1221 ἀλλ' ώς διήρηκεν ημὰς απ' ἀλλήλων ἡ τυχη στέργω

μεν. ἐχέτωσαν μεν οὐν ούτοι την πόλιν ολην και καρ-5 πουσθωσαν ημῶν δίχα καὶ των ἄλλων ἀγαθῶν απάντων ἀπολαυέτωσαν μόνοι, τους ταπεινους καὶ αδόξους δημότας ἐκβαλόντες ἐκ τῆς πατρίδος ἀπαλλαττώμεθα δε ημεῖς ὁποι ποτ ὰν ημῆς ὁ δαίμων ἄγρτόπον ἀλλότριον ἐκλιπειν νομίσαντες, ου πόλιν ἰδίαν. 10 ουτε γὰρ ημῶν τινι ἐνθάδε υπολείπεται κλῆρος γος ου τε πατρῶον ἐφέστιον Ουτε ἱερὰ κοινὰ ουτε ἀξίωμαώς ἐν πατρίδι, ἄν περιεχόμενοι φιλοχωροῖμεν ἄν καὶ

παρὰ γνώμην μένεινJ, ἀλλ' ουδε ἡ μετὰ τῶν ὁπλων

τοῖς σώμασι μετὰ πολλῶν πόνων ἐλευθερία ' ἐπεὶ τὰ 15 μεν οἱ πολλοι πόλεμοι διέφθειραν, τὰ δὲ ἡ τῶν καθ' Ἱμέραν αναγκαίων σπάνις ἐξανήλωσε, τὰ δ' υπὁ τῶν υπερηφανων δανειστῶν τουτων ἀφyρέθημεν οἱς τελευτῶντες ἐναγκαζόμεθα τους εαυτῶν κλήρους οι 1222 δείλαιοι γεωργεῖν, σκάπτοντες φυτευοντες ἀρουν 20 τες ποιμνια νέμοντες ὁμόδουλοι τοῖς εαυτῶν δορικτήτοις ἀνδραπόδοις οντες, οἱ μὲν ἀλυσεσι δεθέντες, οἱ δὲ πέδαις, οἱ δ' ῶσπερ τὰ χαλεπώτατα τῶν θηρίων κλοιοῖς και μύδροις. αἰκίας δὲ δὴ καὶ προπηλακισμοῖς καὶ μάστιγας καὶ πόνους εκ νυκτὸς εἰς 25 νυκτα καὶ πῆσαν ἄλλην ωμότητα και ἴβριν καιυπερηφανίαν ῆν υπεμείναμεν ἐῶ. τοσουτων ουν καὶ τηλικούτων ἀπηλλαγμένοι κακῶν υπὸ του δαίμονος, ὁση σπουδὴ καὶ δυναμις ἐκάστω πάρεστι φεύγωμεν απ' αυτῶν ἄσμενοι τύχην και θεον ολερ ημῆς σώθ30 ζουσιν ηγεμόνας τῆς οδοὐ ποιησάμενοι, πατρίδα νομίζοντες την ἐλευθερίαν και πλολον την αρετὴν.πῶσα γὰρ ημῆς υποδεξεται γῆ κοινωνοῖς, τὰ γ

356쪽

μεν ἀλυπους ἐσομένους τοῖς υποδεξαμένοις, τὰ δὲ ωφελίμους. LXXX. Παραδείγματα δε τουτων γενέσθωσανημῖν πολλοί τε Ἐλληνες πολλοί τε βάρβαροι, μάλιστα 1223-οἱ τουτων τε καὶ ημῶν πρόγονοι ίν οἱ μεν μετ' 5 Αἰνείου συναναστάντες ἐκ της 'Aσίας εἰς την Mρώπηνεν τη Λατίνων γst πόλιν ωκισαν, οἱ δ' υστερον εξ'Mλβας ἀναστάντες Pωμύλου την αποικίαν ἄγοντος εν τοῖσδε τοῖς τόποις ἱδρύσαντο την υφ' ημῶν ἐκλειπομένην. υπάρχει τε ημῖν δυναμις ουκ ὀλίγω πλείων 10 μόνον της ἐκείνοις γενομένης, ἀλλα καὶ τριπλασία, καὶ πρόφασις δικαιοτερα της μεταναστάσεως. οι μεν γε ἐξ Ἱλίου μεταναστάντες υπὸ πολεμίων ἐξηλαυνοντο, ημεῖς δ' αὐτόθεν υπὁ φίλων ' ελεεινότερον δεδηπου το προς τῶν οικείων η των ἀλλοτρίων ἐλαύνε- 15σθαι. οἱ δὲ Pωμυλω συναράμενοι της στρατείας επὶ τῶ κτήσασθαι κρείττονα γην υπερεῖδον της πατρώας ημεῖς δὲ τον ἄπολιν καὶ τον ἀνέστιον ἐκλείποντες 1224 βίον, ουτε θεοῖς επίφθονον ουτε ἀνθρώποις λυπηρὰν

οὐτε γsi τινι βαρεῖαν στελλομεν ἀποικίαν, ἀλλ' l ουδὲ 20 δι' αῖματος καὶ φόνων ἐμφυλίων ἐλθόντες προς τους

ἀπελαύνοντας ημὰς, Ουδε πυρὶ καὶ σιδηρω κακώσαντες την ἐκλειπομένην γην, ουδ' ἄλλο μνημόσυνον οὐδὲν αἰωνίου καταλιπόντες ἔχθρας, ως ταῖς παρεθσπονδημέναις φυγαῖς καὶ εἰς ι ουλητους ἀνάγκας 25 κατακλεισθείσαις ἔθος εστὶ δρῶν. θεους τε ἐπιμαρτυράμενοι καὶ δαίμονας, οῖ τὰ θνητὰ πάντα κατὰ δίκην ἄγουσι, καὶ καταλιπόντες ἐκείνοις ἀναπράξασθαι τὰς υπερ ημῶν δίκας, ἐκεῖνο μόνον ἀξιουμεν, οἷς ἐστιν ημῶν ἐν τy πόλει τέκνα νηπια καὶ γονεῖς καὶ 30 εἴ τινες ἄρα γυναῖκες ημῖν ἐθελήσουσι κοινωνεῖν τῆς

357쪽

λαβεῖν, καὶ Ουκέτι Οὐδενὸς αλλου δεόμεθα των ἐκ τῆς πατρίδος. ἀλλ' ευτυχεῖτε καὶ ζῆτε βίον, ον αν προαιρῆσθε, ουτως ἀπολίτευτα καὶ ακοινώνητα προς

τους ταπεινοτερους φρονοὐντες.

5 LXXXI. V μεν δὴ Βρομος τοιουτους εἰπὼν λόγους ἐπαυσατο τοῖς δὲ παρουσιν ὁσα τε περὶ των δικαίων εἶπεν αληθῆ εἶναι ἐδόκει και ὁσα τῆς υπερ- 1225οψίας του συνεδρίου κατηγόρησε, μάλιστα δ' εν οἷς το ασφαλες των ομολογιῶν δόλου μεστον ἀπεδείκνυε 10 καὶ απάτης. ἐπεὶ δὲ τὰς υβρεις τελευτῶν διῆλθεν, ἔς ῆσαν υβρισμένοι υπὸ των δανειστῶν, καὶ τῶν οἰκείων ἔκαστον ἀνέμνησε κακῶν, ουδεὶς ην στερρὸς ουτως την διάνοιαν, δς ουκ ἐξεχεῖτο τοῖς δάκρυσι καὶ ἀνεκλαίετο τὰς κοινὰς συμφοράς καὶ τουτ' -κ αὐ- 15 τοῖς μόνοις συνέβαινε παθεῖν, ἀλλα καὶ τοῖς παρὰ

τῆς βουλῆς ῆκουσιν. ουδε γὰρ οι πρέσβεις τὰ δάκρυα

κατέχειν i σχυον ἐνθυμουμενοι τὰς ἐκ του διοικισμου

τῆς πόλεως ατυχίας, καὶ πολῶς ην χρόνος ἐν ω κατηφεῖς καὶ δεδακρυμένοι καὶ τί χρὴ λέγειν ἀπο- 20 ρουντες εἱστήκεσαν. επειδὴ δὲ Ο τε πολὐς θρῆνος ἐπαύσατο και σιωπὴ κατέσχε τὴν ἐκκλησίαν, παρῆλθεν ἀπολογησόμενος προς ταυτα, ὁσπερ ἐδόκει τῶν ἄλλων πολιτῶν ἡλικία τε προυχειν καὶ αξιώσει, Τῖτος Λάρκιος, ος δὶς ἀποδειχθεὶς υπατος δυναστεία 1226

25 τε τῆ καλουμενη δικτατορία κράτιστα πάντων αν

θρώπων χρησάμενος, ἱερὰν καὶ σεβασμοὐ μεστὴν ἐποίησε νομισθῆναι τὴν ἐπίφθονον αρχήν. επιβαλλόμενος δε τουςJ περὶ τοὐ δικαίου ποιεῖσθαι λόγους, καὶ τὰ μὲν τοῖς δανειστικοῖς ἐγκαλῶν ως ωμὰ καὶ 30 απάνθρωπα διαπεπραγμένοις, τὰ δὲ τῶν πενήτων καθαπτόμενος ως οὐ δικαίως ἀξιουντων βία μῶλλοναφεῖσθαι τῶν ὀφειλημάτων ὴ χάριτι, καὶ ως τὴν βου-

358쪽

309λὴν οὐκ ὀρθῶς δι' οργῆς ἐχόντων ἐπὶ τω μηθενὸς

τῶν μετρίων παρ' αυτῆς τυγχάνειν, μῶλλον ἡ Ουχὶ τους αἰτίους ' πειρώμενός τε ἀποφαίνειν βραχυ μεν ὐπαρχον τοὐ δήμου τὸ μὴ κατὰ γνωμην αδικοῶν, ὁπόδε μήκους απορίας ἡναγκασμένον αἰτεῖσθαι την ἄφε- 5σιν, τὸ δε πλεῖον ἀκολασία και ἴβρει καὶ τω καθ' 1227 ἡδονὰς ζην ἐφεικὸς καὶ δι αρπαγῆς εκ των ἀλλοτρίων ὐπηρετεῖν ταῖς ἐπιθυμίαις παρεσκευασμενον, διακρίνεσθαί τε οἰόμενος δεῖν ἀπὸ των ελεεινῶν τὰ πονηρὰ καὶ ἀπὸ των φιλανθρωπίας δεομενων τὰ 10 μίσους ἄξια, καὶ τοιούτους τινὰς ἄλλους καθιστάμενος λόγους αληθεῖς μεν, οὐχ ἄπασι τοῖς ἀκούουσι κεχαρισμενους, οὐκ ἔπειθεν, αλλὰ θροὐς ὴν ἐφ' εκά-

στω πολῖς καὶ των μεν αγανακτήσεις ώς εξαιμάττοντος τὰς λυπας, των δ' ἐξομολογήσεις ώς ουδεν 15των αληθῶν ἀποκρυπτομεν ' ἔλαττον δὲ πολλωτ τ' ὴν θατέρου τὸ μέρος, ῶστε hφανίζοντο τω πολλῶ καὶ περιῆν ἡ τοὐ ἀγανακτοὐντος βοή.

I XXXII. υλίγα δὲ τούτοις ετι προσθέντος τοὐδαρκίου καὶ τῆς ἐπαναστάσεως αυτῶν καὶ τῆς προ- 20πετείας των βουλευμάτων καθαψαμένου, παραλαβὼν του λόγον ὁ τοs δήμου προεστηκὼς τότε Σικίννιος ἔτι μῶλλον ἐπράχυνε τὰς ὀργὰς αυτῶν, λέγων ως ἐκ τούτων αν δυναιντο μάλιστα τῶν λόγων καταμα- θειν, plaι τιμαὶ και χάριτες αυτοὐς ὐποδέξονται κατ- 25ελθόντας εἰς την πατρίδα. οἷς γὰρ ἐν ακμῆ τῶν 1228 δεινῶν Οὐσι καὶ δεομένοις τῆς παρὰ του δήμου βοηθείας καὶ ἐπὶ τοὐθ' ῆκουσιν οὐδὲ νῶν ἐπέρχεται μετρίους καὶ φιλανθρωπους ποιεῖσθαι λόγους, τίνα χρὴ δοκεῖν παραστήσεσθαι διάνοιαν, ὁταν αυτοῖς κατ' 3o

ἐλπίδα χωρήση τὰ πράγματα, καὶ γένηται τὰ μνυβριζόμενα τοῖς λόγοις ἡποχείρια τοῖς ἔργοις; ποίας

359쪽

ὐπερηφανίας αυτοὐς αφέξεσθαι, ποιας αἰκίας, ποίας

ίμότητος τυραννικῆς; ἀλλ' εἰ μεν ἱμῖν ἀπόχρη δου-

λευε ιν πάντα τον του βίου χρόνον δεδεμένοις καὶ μαστιγουμένοις καὶ πυρὶ καὶ σιδήρω καὶ λιμῶ καὶ πάσst 5 λώβη ἀπολλυμένοις, μη τρίβετε τον χρόνον, αλλὰ ταδπλα ρίψαντές τε καὶ τὼ χεῖρε περιαγαγόντες ακολουθεῖτε αυτοῖς εἰ δε της ἐλευθερίας ἔνεστιν ὁμῖν τις πόθος, μη ἀνέχεσθε αυτῶν. υμεῖς τε, ω πρέσβεις, η λέγετεεφ' οις καλεῖτε ημῆς δικαίοις, η μη λέγοντες ἐκ της 10 ἐκκλησίας ἄπιτε ου γὰρ αν ἔτι μεταδοίημεν ἡμῖν λόγου. LXXXIII. Mς δ' ἐπαύσατο, πάντες οἱ παρόντες 122s ἐπεθορυβησαν ώς τα δεοντα λελογισμένω συγκατατιθέμενοι. καὶ μετὰ τουτο ησυχίας γενομένης -- 15 νήνιος 'Aγρίππας, ὁσπερ καὶ τους ἐν τη βουλῆ λόγους ὐπερ του δήμου διέθετο καὶ του πεμφθῆναι την αυ- τοκράτορα πρεσβείαν την γνώμην ἀποφηνάμενος αἰτιώτατος ην, διεσήμηνεν ἔτι βουλεται καὶ αυτὸς εἰ πεῖν. τοῖς δε κατ' ευχὴν το πρῆγμα ἐφάνη και νυνί

20 γέ τοι λόγων ὁπέλαβον ἀκουσεσθαι συμβάσεις ἀληθινὰς καὶ γνώμας σωτηρίους ἀμφοῖν εχόντων. καὶ το μὲν πρῶτον ἐπερρόθησαν ἄπαντες βοὴ μεγάλη λέγειν κελευοντες ἔπειτα ἐπέσχον, καὶ σιγὴ τοσαυτηκατέλαβε την ἐκκλησίαν, ῶστε μηθεν διαλλάξαι τον 25 τόπον ερημίας. ὁ τά τε ἄλλα, ῶς οἷόν τε ἡν, πιθανωτάτοις ἔδοξε χρήσασθαι λόγοις και του βουλεύματος τῶν ἀκουόντων ἐστοχασμένοις, τελευτῶν τῆς δημηγορίας λέγεται μυθόν τινα εἰπεῖν εἰς τον Αἰσώπειον τρόπον συμπλάσας πολλὴν ομοιότητα προς 123030 τὰ πράγματα ἔχοντα, καὶ τουτω μάλιστ αυτοὐς ἐλεῖν

ὁθεν καὶ μνήμης ἡξίωται ὁ λόγος καὶ φέρεται ἐν ἁπάσαις ταῖς ἀρχαίαις ἱστορίαις. ἐν δὲ τὰ λεχθέντα

360쪽

υπ αυτ τοιάδε. υμεῖς ἀπεστάλημεν υπο τῆς βου- λης, ῶ δημόται, προς υμῆς οἴτε ἀπολογησόμενοι υπὲρ εκείνης οὐτε υμῶν κατηγορήσοντες ου γὰρ

εδόκει ταυτα καιρον ἔχειν, ουδ' εἶναι ταῖς κατεχούσαις το κοινὸν τύχαις πρόσφορα ἀλλα διαλύσοντες 5 ἁπάσn προθυμία καὶ μηχανῆ την στάσιν καὶ καταστήσοντες εἰς τον εξ ἀρχῆς κόσμον την πολιτείαν, ἔχοντες τουτου την ἐξουσίαν αὐτοκράτορα. τε περὶ μεν των δικαίων ουδένα ποιησόμεθα λόγον, οπεργουνιος ἐποίησεν ουτος εἰς μακρὸν ἐκμηκύνων χρό' 10 1231 νον εφ' οἱς φιλανθρώποις διαλίσαι την στάσιν οἰόμεθα δεῖν, και τίς η βεβαιώσουσα τὰς ομολογίας. ημῶν ἔσται πίστις, περὶ τούτων δ διεγνώκαμεν ἐροί- μεν προς υμῆς. ἡμῖν ἐνθυμουμένοις ὁτι πῆσα θεραπεύεται στάσις ἐξ ἀπάσης πόλεως, ὁταν ἐξαιρεθῶσιν 15 αἱ παρασχουσαι την διαφορὰν αἰτίαι, ἀναγκαῖον ἔδοξεν εἶναι τὰς αρχηγοῖς της διχοστασίας προφάσεις

γνῶναί τε καὶ παυσαι. ευρόντες δε τὰς αποτόμους των δανείων ἀναπραξεις των παρόντων κακῶν αἰτίας γεγονυίας, ουτως αυτὰς διορθουμεθα τοὐς οφείλον- 20τας χρεα και μη δυναμενους διαλυσασθαι πάντας ἀφεισθαι των οφλημάτων δικαιουμεν καὶ εἴ τινωνῆδη τὰ σώματα υπερημερων ἔντων ταῖς νομίμοις προθεσμίαις κατέχεται, καὶ ταυτα ἐλεύθερα ειναι κρίνομεν ὁσοι τε δίκας ἀλόντες ἰδίας παρεδόθησαν 25 1232 τοῖς καταδικασαμενοις, καί τούτους ἐλευθέρους εἶναι βουλόμεθα, καὶ τὰς καταγνώσεις αὐτῶν ἀκύρους ποιοsμεν. περὶ μὲν δη τῶν ἐκ του παρεληλυθότος

χρόνου συμβολαίων, ἁ την ἀπόστασιν εδοξεν ἡμῖν

ποιῆσαι, τοὐτον ἐπανορθούμεθα τον τρόπον περι 30 δε τῶν ὐστερον ἐσομένων, ως ῖν ἡμῖν τε τῶ δημωκαι τοῖς ἐκ του συνεδρίου κοινῆ βουλευσαμένοις φαρο