장음표시 사용
531쪽
μετ ακριβειας ἐπιστάμενοι πάντα, ἡγουν οι λέγοντες ἄλλα και πράττοντες ἔτερα. H. 59. τάδε : τὰ ςδικα δίκαια λέγειν, το ποιεῖν τα κακὰ καλά. Gu. II93. ἀλλ' ου δυνανται : οι δυνάμεναι το δίκαιον σοφίσασθαι ἐν ρητορικὴ σοφία μεν εἰσιν, ουκετι δε και κατὰ τύχην. M. επει ου 5δυνανται τελέως οἱ ρετορες ποιῆσαι το δίκαιον ὀμολογουμένως ἄδικον. Gu. διὰ τέλους ζ μέχρι τέλους. B. κατὰ τὴν ψυχήν. H. Io. εἶναι σόφοι: ὐπάρχειν πονηροί. H. 59. νικ' δηλονότι ἡ αλήθεια.
I 194. δ' ἀπωλοντ': φωραθέντων ῶν ποιουσιν. Gu. ουτις loἐξήλυξέ πω: και ιυπω οὐδεὶς εξέφυγεν. Gr. το - δουναι δίκην.την κατάγνωσιν. Gu. και ουπω ουδεὶς εξέφυγε τουτο δηλονότι τομη νικηθῆναι παρὰ της α θειας. H. a I. II95.-I 2 8. καί μοι το μεν σsi: και το μεν προς σε, ἡτοι συος σε λόγος, ουτως μοι διάκειται ἐν προοιμίοις' προς τουτοv δε is ἐλεύσομαι, και δια λόγων αποκρινου s. πως λέγεις τους Ελληνας διπλου πόνου ἀπαλλάσσων και ελευθερων χάριν του 'Aγαμέμνονος τον ον υι ιν πεφονευκέναι; ἀλλ', ω κακότροπε, εν πρωτολογία μεν ουδέποτε το βάρβαρον γένος γένοιτ' - προσφιλοῦς τοις Ελλησιν, οὐδεδυνηθει, αν γενέσθαι. τίνα δε χάριν σπουδάζων γενέσθαι σοι, πρόθυ- χορος υπῆρχες προς το βοηθῆσαι τουτοις ἰ ἄρα επιγαμβρευσων καιμέλλων συνάπτεσθαι αυτοῖς εις γάμον τινά; ἡ υπάρχων τινος συγγενὴς, ἡ τίνα αφορμὴν ἔχων ἔ ἡ ἔμελλον, πάλιν πλεύσαντες, ἀφανίσαι τὰ γεννήματα τῆς σῆς γης; τίνα νομίζεις πείσειν τάδες εἰ θέλεις ειπεῖν -ν αλήθειαν, ὁ χρυσος εφόνευσε τον ἐμον υἱὸν, και ἡ αἴαισχροκέρδεια ἡ σὴ ἡ του σου κέρδους επιθυμία. I. II95. καί μοι το μεν σώ: το χαρίσασθαι αὐτοῖς πότερα μῶλ-
λον συνάπτεται αὐτοῖς εις γένος. B. το προς σε ουτως μοι επι εν προοιμίοις. B. M. και ταυτα μεν εἶπον εν ολίγοις λόγοις προς σετον Ἀγαμέμνονα. πάσσαλος πασσάλω λύεται, ἡρεμουμενα επι πασ-3oσάλω τὰ τόξα σου. Fl. 33. το σόν : ό προς σε λόγος. Gu. ωΥ:ουτως. Gr. ως εφην. Gu. φροιμίοις εχει : ἐν προοιμίοις διάκειται. Gr. ἡγουν εν τῆ ἀρχῆ των λόγων, ους μέλλω εἰπεῖν. Gu.
532쪽
I I96. ἀμείψομαι : ερωτησω. B. ἀποκρινοῖμαι. Gr. διαδεξομαι, πουν ἀποκριθησομαι. Gu. ἀποκρινουμω κατὰ διαδοχὴν αὐτὸν εν λόγοις. m. 59. II97. 'Aχαιων πόνον διπλουν : N. καὶ γόνον. M. ἀντίπτωσις, s τους 'Aχαιους πόνον ελευθερων διπλοῖ αντοῦ του δευτερου. Gr. αντίστροφον αντὶ του τους Ἀχαιους πόνου Lπλου. Gu. 3ς φης τους
Ελληνας διπλου πόνου απαλλάσσων τον εμον υἱον πεφονευκεναι. B. διπλοῖν : αντι του δευτερου. Fl. 6. 9. I7. a I. 56. 59. 76. I I 99. αλλ' ω κάκιστε ζ ἀλλ' ω κάκιστε, πονηρότατε, πρωτον μεν I και κατα την αρχην Οἴποτε και ου μως γένοιτο αν το βάρβαρον
γένος φίλον καὶ προσφιλέστατον τοῖς Ελλησιν, ηγο- ό Ἀγαμεμνων Ελλην, συ βάρβαρος, πως μέλλετε φιλιωθηναι; σεμνύνεται δε τογένος των Ἐλληνων, ως προτιμότερον πάντων των βαρβάρων. m. 59. πρωτον ζ ἐν πρωτολογία, πουν κατὰ πρωπην εισβολην του λόγου μου Is τοῖτο σοι λέγω. Gu. I 2oo. το βάρβαρον : πρωτον γὰρ ηδίκησαν οι Φοίνικες τους Ελληνας ἀρπάσαντες Ἱω την Ἱώχου του ποταμου θυγατέρα, ως φησιν Mρόδοτος' Ελληνες δε ἀντιτιμωρουμενοι τους βαρβάρους ηρπασαν την Mήδειαν και την Nσιόνην, καὶ πάλιν βάρβαροι Ἐλένην ao Ἐλλήνων. A. B. M. H. I . Isto I. τίνα δε καὶ σπεύδων χάριν : τίνα δε καὶ χάριν ποιων τοῖς Ελλησιν εφόνευσας τον ἐμὸν παῖδας ἄρα ως κηδεύσων τινὰ η ως συγγενης των Ἐλληνων τουτο εποίησας; A. λοιπὸν, τοίνυν. M. T. a I. καὶ διὰ ποιαν χάριν σπουδάζων ησθα καὶ - χες πρόθυμος as φονευσαι τον υἱόν μου ἔ H. 59. λείπει τὸ χαρίσασθαι αυτούς.
I2Ο2. πρόθυμος ησθα: εις το φονεύειν. B. προς τὸ βοηθησαι τούτοις. Gr. τον Πολυδωρον κτανεῖν. Gu. προς τὸ βοηθησα τούτοις το ἀποκτεῖναι τον εμὸν υἱόν. n a I. κηδεύσων'. ἐπιγα
533쪽
βρεύσων, συγγενη ποιησων. Gu. μέλλων συνάπτεσθαι αὐτοῖς εις γενος. M. I 2o4. βλαστήματα . ταχωράφια. Gu. I 2o5. αἶθις: εκ δευτερου. m. 59. τίνα δοκεῖς : και ποῖον ἄνθρωπον νομίζεις και καταπείσειν δια ταυτα, ἄπερ λώγεις. m. 59. 5τάδε : εις. Gu. I 2O6. ο χρυσός: Θουν Ῥεγόμενος συ ἐπαυραν τον χρυσὸν εφ νευσας τον εμον παῖδα. m. 59. εώ βουλοιο : οι Ἀττικοι βούλοιογράφουσι παθητικῶς, ου μην δε βουλοιο ενεργητικῶς. και εν τοῖς
πεζογράφοις ἡ λέξις χρησιμωτάτη. R. 59. I
I 2 7. κέρδη τα σά: και ἡ ση του κερδους επιθυμία. Gr. αἱ
σαι πλεονεξίαι. Gu. I 2O8.-I22I. επεί'. στοχαστικον τουτο. εἰ δε μη, δίοαξον τουτο, πως, ἴτε το lλιον ευδαιμονει, και περιειχε το τειχος την
πόλιν, ἐβίου τε ό Πρίαμος, και το τοῖ' Εκτορος ηκμαζε δόρυ, διά τέ is
εἴπερ ηθελες χάριν ποιησαι τῶ 'Aγαμεμνονι, ἔχων και ἀνατρέφων εν τοῖς σοῖς οἴκοις τον παῖδα, οὐκ ἔκτεινας τότε, η ζωντα αντον ουκἔφερες τοῖς Ελλησιν, ἀλλ' ἴτε οὐκέτι ἴπηρχομεν εν ευτυχία εν τω ν, ἡ δε Ποία εσημαίνετο ὐπὸ του καπνου, και ην φανερὰ καιομενηὐπὸ των πολεμίων. εφόνευσας τον παιδα τον φίλον, επι την οικίαν a ελθόντα την σην. προς δε τουτοις ἄκουσον, ἴνα φαυλος φανης. επρεπεν, εἴπερ υ αες φίλος τοῖς Ἐλλησι, τον πυσον, ον λέγεις εχειν εν τοῖς δίμοις ου σον, αλλὰ τουτου, φέροντα δοῖναι τοῖς πενο- μενοις Αχαιοῖς, και πόνον πολυν ἀπὸ της πατρικης γης αποξενιτεν- θεῖσιν. I. 35 ἐπεί : ει δε m. Gr. εἰ οὐ τοῖτο εστιν. Gu. I 2 9. πέριξ: κύκλω. Gu. συνεῖχεν ό πύργος την πόλιν. B.M. περιεῖχε δε ἔτι ὁ πύργος αντὶ τοῖ το τεῖχος. Gr. περιετείχιζε, περιεφύλασσε. Gu. εἶχ ἔτι πτόλιν ζ ἐκράτει ακμην την πάλav. Gu. Ia Io. ἡκει : ἡκμαζεν. Gr. ενίκα. τολ εστιν o παρὰ μεν 3. τοῖς γραμματικοῖς μεταφορὰ, παρὰ δε τοῖς ρήτορσι τροπή. Gu.
ε Μυσας τότε τρέφω, τον παῖδα, και ι χωυ και κρατων ἰυ τοῖς
534쪽
δόμοις, εἴπερ και εάνπερ εβουληθης και εθελες θεσθαι και ποιῆσαι χάριν τωδε και τούτω τω Ἀγαμεμνονι, η διὰ τί ουκ ηλθες ἄγων καιφερων τον ΓΙολυδωρον ζῶντα εν τοις Ἀργείοις. Fl. 59. I 2I . Οιχ ἡμεῖς . ουκετι εζῶμεν. Gr. υπηρχομεν. Gu. ενοφάει : τω civ. B. εν ευτυχία, εν φωτί Gu. ζων. Fl. 33.
εδείχθη, εσημάνθη φανερὰ γὰρ ἡ Tροία και επίσημος εγίνετο καιομένη. Gu. η ῶσπερ φαμεν το ροτέβαλε και ἀπηλλαξιν αντι του μετεβληθη και ἀπηλλάχθη. οἴτω και το ἐσημηνεν αντὶ του εο 3 o μάνθη. λαμβάνοντες γὰρ εξωθεν το εαυτὸ τουτο συνάγομεν. η ουτω'ειπουσα γαρ η nκαμη το ηνιχ ηροις ουκετ εν Φαει επιπαγεν ἐφεξης το Ρ κααπῆ δ' εσημην ἄστυ πολεμίων υ πο ' τουτέστι το μας μηκέτι εἶναι εν φάει εσημηνε και εδειξε το αστυ ἐν του καπνωυπο των πολεμίων' Γν γαρ ό πόλις πυρι πωραδέδοται, τούτων και ἡ Is ευταία δηλη ἐντεῖθέν ἐστιν εἰς ουθεν χωρησασα. Gu. φανερὰ ἡγῆ Τροία καιομενη υπὸ των πολεμίων. M. I 2I6. κατέκτας :ὶ εκτεινας. Gr. ἐφόνευσας. Gu. μολίντ :ἀναστρεφόμενον. Gu. ἄγοντα. Fl. 33. I 2I 7. ώς φανη κακός : ῖνα και ἀποδειχθης απιστος. H. 59. ao I 2I8. εἴπερ Δος: ηγουν εἴπερ εφίλεις τοῖς Aχωούς. Gu. τὸ φίλος λέγεται και επι τοῖν φιλοῖντος, ῶς ενταῖθα, και επι τοῖφιλουμένου. Fl. 6. 9. I7. 2I. 56. 59. 76. Ia I9. ὸν φης ου σόν r ουκ εἶπεν ό Πολυμηστωρ περι τοῖ χρυσοῖ' ἐπελάθετο ουν ό ποιητης εαυτοῖ, και εστιν ακατασκεύαστα
25ταῖτα. A.D. I. ιστεον λι ενταῖθα η Ἐκάβη διαβάλλει τον II ολυ- μηστορα ου γαρ εμνημόνευσεν ουτος τούτου, ἴτε περι τοῖ πῶς ἀπεκτεινε Πολύδωρον ἀπελογεῖτο. ευρης δὲ και ετερα τοιαῖτα παρά τε
Σοφοκλεῖ και τοῖς ἄλλοις. μη λάβης δε εἰς το τοῖὸε χάριν ἔζωθεν, ἀλλ' ωσπερ φαμεν τὸ τοῖς εὐεργέτας ἀμείβεσθαι ἀρίστου ἀνδρὸς so ἔχομεν, οἶτω κἀνταῖθα νοεῖν δεῖ εἰ δε μη το τοῖδε διὰ τον Ἀγαμέμνονα νοησεις, ῶς απαντες λέγουσιν, ἀλλα διὰ τον Πολύδωρον, ουκ a, δόξηἡ Ἐκάβη διαβάλλουσα' Ῥομενης γαρ τοῖτον πρόσθεν αυτης
535쪽
φησὶ νυν αυτὸ τουτο. Gu. ἀλλα τουδ' εχειν : ουκ εἶπεν. M. I 2 2Ο. πενομένοις : ἐν πινία ουσιν. Gr. ἀπεξενωμένοις : ηλλοτριωμένοις. Gu. και εν ξένοις τόποις διάγουσι. H. 59. T Kης sνῖν αντὶ του ενδεισι, πένης τε ο χειρωναξ. A. rec.
εκβαλεῖν τον χρυσον ἀπο της σης χειρος, ἀλλ' ετι κρατεῖς εν δόμοις. ἀλλ' ἄντως ἀυατρέφων τον ἰών παῖδα, ώς εδει σε ἀνατρέφειν, ειχες ἄν δόξαν καλην' εν γὰρ ταῖς δυστυχίαις οι αγαθοὶ φίλοι σαφεστατοι loυπάρχουσι, τα καλα δε πράγματα εξ εαυτων εχει τους ψιλους. εἰ
δε ἔνδειαν ειχες πημάτων, ό δε IIολυδωρος ἔζη, πλουτος ἄν σοι μεγας - χεν ο ἐμὸς παῖς. I.
ουδε νυν πω: οὐδεπω καὶ νυν. Gr. ἀκμην. Gu. T. 59. καὶ ἀρτίως. m. 59. ἀπαλλάξαι : εκδιῶξαι. B. εκβαλεῖν. Gr. ἀπα-ISγαγεῖν, εξελέσθαι της χειρός. Gu. εκβαλεῖν, ελευθερωσαι τουτοντον χρυσόν. H. 33. 59. I 223. τολμῆς et υπομενεις. B. Gr. ἀνεχη. Gr. Fl. 6. 9. I7.2I. 56. 59. 76. θέλεις. Gu. ἐπέμεινας. T. 33. εχων . περιφε- ρων. m. 33. καρτερεῖς : ισχυρίζη. Gr. φυλάσσεις. ἀπο του κρά- aoτος, τοῖτο δε ἀπο του κρατω το εξουσιά . Gu. καρτερεῖς δε ἰσχυρίζη εχων αυτον ακμην εν τοῖς δίμοις. Fl. 59. I 224.-I 227. καὶ μην'. καὶ μην τρεφων μεν τον II ολυδωρον,ώς καὶ καθὰ ἐπην καὶ επρεπε τρέφειν σε το ἐμὸν παῖδα, σωσας τε, εἶχες ἄν καλὸν κλέος, πουν υπηρχες ἄν καλος φίλος' εν τοῖς κακοῖς as γάρ οι αγαθοὶ φίλοι εἰσὶ σαφέστατοι, πουν οτε περικυκλίσωσί τινατα κακὰ, τότε δεῖται της παρὰ των φίλων βοηθειας, οτε δε ευτ f, πάντες φίλοι εισὶ του ευτυχιῶντος. Fl. 59. παῖδ': το παῖδα προς τὸ εμον συναπτε. Gu. I 225. σωσας et καὶ σωσας τον εμον παῖδα ως εχρην καὶ τρέφων 3ς
εἶχες ἄν δόξαν ἀγαθην. A. B. φυλάξαι. σώζω τὸ φυλάσσω καὶ τὸ
ρύομαι. Gu. καλόν: μέγα. Fl. 33. I 226. εν τοῖς κακοῖς : εν ταῖς δυστυχίαις. Gu. σαψέστατοι:αληθεῖς. B. ἀληθεῖς, τουτέστιν εν πειρασμοῖς καἰ ταῖς θλίψεσι - νονται οι ἀληθεῖς φίλοι' ἡ γὰρ ευτυχία πάντας φίλους ποιεῖ A. 35Djuilired by Corale
536쪽
I 227. τα χρηστά: αἱ εὐτυχίαι. Gr. H. 6. 9. I7. 21. 56. 59. 76. αἴθ εκαστα: εχει φίλους : τα χρηστὰ αυτὰ εξ αυτων εχειτους φίλους' ει δὲ καὶ ἀνατραφέντος του παιδος συ ρον ἐστέρησο χρημάτων, ό δὲ παῖς επλούτει, πάντως αν ἐκοινωνεις αὐτω του πλού-5 του τα τροφεια σοι ἀποτιννύντι. A. καθ' αὐτὰ και οἴκοθεν καιαὐθορμητικως. Gu. τα γὰρ καλὰ πράγματα αυτὰ εξ αὐτων ἔχει τους φίλους. B. Gu. I 2 28. ευτ ει: o εμος παῖς. B. καλως εἶχεν, ηγο- εζη. H. 59. ἔζη, ευποριαν εἰχε πημάτων. GU. Io I 23O.-I 237. νοῦν δ' οἴτ' εκεῖνον : ἄρσις και θέσις. νυν δὲ Ουτε
τον II ολυδωρον ἔχεις σον φίλον, και ἡ ωφέλεια του χρυσοῖ ἔφθαρ
ται, οι τε σοι παῖδες διεφθάρησαν, καὶ συ πράττεις ωδε δυστυχως.
σοι δ' εγω ἡ Ἐκάβη λέγω, ω Ἀγάμεμνον, εἰ τωδε βοηθησεις, φανῆ
ἄδικος' οἴτε ευσεβῆ γὰρ ξένον καὶ φίλον, ουτε πιστον, οὐχ Aιον καὶ Is δίκαιον δράσεις ευ, πο- ευεργετήσεις οἷστισιν ἔπρεπεν ἡ σὴ εὐποιία δηλονότι. αυτον δέ σε φήσομεν χαιρέκακον εἶναι. τους δεσποτας iaου λοιδορο. ἐπιδιόρθωσις τουτο. I. I 23 I. ἔνησις : οὐκ εἶπεν ο Πολυμήστωρ περὶ του χρυσοῖ ἐπελάθετο ουν ό ποιητὴς εαυτοῖ καὶ ἔστιν ακατασκεύαστα ταῖτα. M. ao ωφέλεια. Gr. σου τυφλωθέντος καὶ μη δυναμένου χρῆσθαι τω πλούτω. Gu. ἐστερήθης δε καὶ τῆς ωφελείας' ἐπεὶ τί ωφέλειαν ἔμελλεν εὐρεῖν ἀπο του χρυσοῖ τυφλος ων ἰ H. 59. I 232. πράσσεις ωδε: αντὶ τοῖ δυστυχεῖς. B. ολως ἔχεις, κακως δηλονότι, ηγουν δυστυχεις. Gr. H. 6. 9. I7. al. 56. 59. 76.as I 233. ει των ἀρκέσεις : βοηθήσεις, κακος φανῆ παρ' ἐμοῖ. I. τούτω τω Πολυμήστορι ἐπαρκέσεις, βοηθήσεις. m. 6. 9. IO. I7. a I. 56. 59. 76. Gu.
I 234. οἴτ' εὐσεβῆ γάρ: τὸ κῆς' οἴτε γὰρ ευσεβῆ, οἴτε ἄσιον,
his Κing. .r, γὰρ δράσεις εἰή ἄνδρα ξή-
537쪽
ουτε δίκαιον εἰς ξένον εἶ δρῆς. το δε οἷς εχρν δια ροσου.) αυτὸν
δε εὐφραίνεσθαι τοῖς κακοῖς σε λέξομεν, τοιουτον κακον υπάρχοντα.
ἐὰν δε και εἴπω τι δάκνον Ῥας, ἀλλ' ουν οὐ λοιδορω. I. οἴτε γὰρ εἰς εὐσεβη ἄνδρα, ουτε εἰς πιστον, εν οἷς πράγμασιν Ἀγν, ουτε εἰς οσιον, οὐδ' εἰς δίκαιον ξένον δράσεις καλως. Gu. εὐσεβη: προς sτους θεούς. Gu. πιστόν : ασφαλη, πουν οἷς προσηκεν αν ἡ σηεὐποιία. Gr. n 6. 9. I7. II. 56. 59. 76. ἐκείνοις, πουν τοῖς φίλοις. Gu. οἷς ἐπην et οἷς ευλογόν ἐστι. B. πρέπει πράττειν τοῖς εὐσεβέσιν ἀνδράσιν. Gu. σε δρασαι καλας. m. 33.
I 236. αυτον δὲ χάρειν . τινὲς δὲ ἰάσαντες το ρητον ουτως ηκου- Ioσαν, σε δὲ, Ἀγαμέμνων, εἴπωμεν καταλιπεῖν αυτον τον Πολυμηστορα χαίρειν τοῖς κακοῖς τοιουτον ἄντα, ἰξ ηθους νοοῖντες το καταλιπεῖν. A. αντον δέ σε φησομεν προσκεῖσθαι τοῖς κακοῖς. Gr. Fl. 6. 9. a I. 56.59. 76. ηγο- εἴπομεν εἶναι χαιρέκακον. Flore. I 237. τοιουτον : πουν βασιλέα. Gu. πουν βοηθοῖντα τους I5κακους. m. 59. ἐπροκοῖντα τούτω δηλονότι. Fl. 2I. 56.1238. φεῖ φεῖ: θαυμαστικόν. τα ἀγαθὰ πράγματα λίαν ἐμ- παρέχουσιν ἀεὶ τοῖς ἄνθρωποις ἀφορμας καὶ ὐποθέσεις χρηστῶν λόγων. I. θαυμαστικον το φεῖ, ου θρηνητικόν' ἀκούσας γὰρ ὁ χορὸς την 'Εκάβην ώς ὐπεραπολογησαμένην τῶ Πολυμηστορι δικαίως και χοεἰς ἀληθὲς, ἐκεῖνον δε ώς κατάδικον πωματιζόμενον, καὶ τάχα διὰ τηντου Ἀγαμέμνονος χάριν φονεῖσαι τον Πολυδωρον, λέγει ώς καὶ στιτὶ χρηστὰ πράγματα ηγουν τὰ αγαθὰ ἔργα ἐνδίδωσι καὶ παρέχουσιν ἀεὶ καὐ πάντοτε τοῖς βροτοῖς ἀφορμὰς πηστῶν καὶ παθῶν λόγων. ἡ γω Ἐκάβη δικαίως τον Πολυμηστορα φονεύσασα ἀπολογεῖται
καὶ δικαίως καὶ ορθῶς, καὶ φαίνεται το δίκαιον ταυτης' ό δε sIολυ- μηστωρ αδίκως τον υἱὸν φονεύσας αυτης ἀπολογεῖται καὶ αδίκως καὶ προσχηροτισμένως, καἰ φαίνεται κατάδικος. m. 59. σημείωσαι Πιἰνταχα ἐκπληκτικόν ἐστι το φεῖ καὶ οὐκ ἐξ ανάγκης θρηνῶδες. κελτα δε φανερῶς ἐπὶ θαύματος. Gu. ώς τὰ χρηστά: ό αγαθον πρά-3o
De η δἰ ἔργου, η διὰ λόγου ἐνδίδωσιν ἀεὶ τοῖς ἀνθρώποις ἀφορμὰς
I 239. ἀφορμάς: εὐλόγους καὶ συντόμους ἔχει τὰς ἀπολογίας τὰ ἀληθη πράγματα. 'Aλλως. τουτέστιν ὁ ἀγαθόν τι πράξας η
538쪽
κατορθί,ψας διὰ λόγων καὶ ἔργων δίδωσι τοῖς ἀνθρώποις ἀφορμας των
I 24o.-I 25 I. ἀχθεινὰ μεν μοι ἀχθεινὸν καὶ βαρύ μοί εστι το κρίνειν και δικάζειν τα ξένα κακὰ, ἀλλ' ο ς ανάγκη εστὶ κρίνων' 5 καὶ γὰρ ατιμίαν επάγει λαβόντα εμε εις χεῖρας ταύτην την ἴ- θεσιν ἀποδιωξαι. ὀπως δε γνως, εροι φαίνη ου τε δι' εμην χάριν, ουτε χάριν των Ἐλληνων φονεῖσαι τον ΓIολύδωρον, ἀλλα δικως ὁτι ἔκτεινας, ἶνα τον Πυσον κατέχης εν τοῖς σοῖς δόμοις. λέγεις δε εαυτρσυ ἐροντα, ἐν δυστυχίαις ὐπάρχων. ἴσως δε παρ' υμῖν τοῖς βαρ-lo βάροις ευκοMν εστι το κτείνειν ξένους' ἡμῖν δε τοῖς Ἐλλησι τὸ ξενοκτονεῖν αἰσυίν. πως ουν ἐγὼ κρίνας σε μη ἀδικεῖν, ἐκφύγω την μέμψιν , ουκ αν δυναίμην τοῖτο ποιησα. ἀλλ' ἐπειδη - μη καλὰ
ποιειν ετόλμησας, υπίμενε και τα μη φιλουμενα υπὸ σου. I.
is κρίνειν τὰ ἀλλότρια κακά όμως δε ανάγκη ὐπάρχει ποιησαι τοῖτο και γὰρ λαβόντα εμε εἰς τάς χειρας πρῆγμα, ηγουν την κρισιν αυτηντων ἀμφοτέρων, τὸ ἀπωσασθαι και ἀποδιωξα τοδε και τοῖτο, ηπουντο μη κρίνειν αὐτους, ἐπεὶ ἀνεδεξάμην τοῖτο, αἰσχύνην και ονειδος
φέρει. H. 59.eto ἀχθεινά: ἀχθεινον, βαρυ ὐπάρχει. Gr. φορτικὰ, φορτικόν. Gu. ἄχθος ποιοῖντα. Fl. Io. τὰ ἀχθεινὰ ἀντὶ τοῖ ἀχθεινον, τὸ πληθυντικὸν ἀντὶ ενικοῖ, ίς και παρ' Gμπου τὸ φίλα ἀντι τοῖ φίλον, ως τὸ ρ αἰεί τοι τὰ κάκ ἐστι φίλον φρεσὶ μαντεύεσθαι. H. 59. κακά :
7. φονευσα κατέχης Barnes. φο- aa. ώς τοJ Il. I, Io7. ubi recte νεύσει κατέχεις I. φίλα.
539쪽
I247. τάχ' οἶν : παρὰ ἱμῖν οἶν τοῖς βαρβάροις εἴκολόν ἐστι φονεύειν τοῖς φίλους Ῥαν προσδραμόντας ἐπι σωτηρία, ἡμῖν τοῖς Ελλησιν αισχρον καὶ μυσαρὸν πρῆγμα ὐπάρχει τόδε και τοῖτο. T. 59-I 249. A. is: ἐπει ταὐθ' οντως ε . G I. 5I25 o. οὐκ ἄν δυναίμην . κρίνειν μη ἀδικεῖν σέ. Gu. τα μηκαλά : ητοι τὰ κακά. B. τουτέστι τα κακὰ, ηγο- τα ἄδικα καιβλαπτικά. Gr. Fl. 59. I 25 I. ετολμας et ἰπέμεινες, ηνε γλ Gr. ἐπεχύρεις. Gu. ταμη φίλα: φίλος λέγεται και ἐπι του φιλοῖντος και ἐπι του φιλο Io μένου. I. ἐπι πάθους ἐνταῖθα, πουν ἱπόμεινον καὶ τα μη φιλούμενα ἴπὸ σου. Gr. m. 6. 9. I7. 2I. 56. 59. 76. ηγουν τὸ μηπροσφιλέστατά σοι ου γὰρ φίλον ην ἐκείνου η τύφλωσις αυτοῖ καιό των παίδων φόνος. Fl. 59. I 252. οἴμοι '. οἴμοι, ἴπὸ γυναικὸς, ώς εοικεν, νικώμενος, παρέξω II τοῖς ἐλάττοσιν, ποι τοῖς κακοῖς, τιμωρίαν. I. ἡσσώμενος : το ἡσσωμενος δουλης γυναικὸς η της Ἐκάβης νοητέον, η της Κασάνδρας. καὶ περι μ ἐν του πρωτου οὐδὲν δεῖ μηκυνειν ώς προφανους' ia δε προς την Κασάνδραν ἐκφέρομεν, ουτω συντακτέον οἴμοι, ώς ἔοικεν, ἡσσώμενος δουλης γυναικὸς, δώσω δίκην. ἐκύνη γάρ ἐστιν η αιτία του aci συμμαχησαι μὲν τη Ἐκάβη τον 'Aγαμέμνονα, ἐμοῖ δε καταψηφίσασθαι. αγνοησαντες δε τινες τὸ λεπτὸν της ἐννοίας ἐσολοικισαν φάσκοντες προς τον 'Aγαμέμνονα το ησσώμενος, ἀλλ' ου προς τον
IΠολυμηστορα λέγεσθαι, ἐκφέροντες ολω, ησσώμενος, οῦ Ἀγάμεμνον, δουλης γυναικὸς συ της Κασάνδρας, ἴφέξω ἐγὼ δίκην. κρειττον δε as προς την Ἐκάβην τὸ δούλης γυναικὸς λέγεσθαι. Gu. I. ὐπὸ γυναι
ώς εοιχ': ό Πολυμηστωρ λέγει, ώς φαίνεται, νικώμενος ὐπάρχω ὐπὸ γυναικὸς δούλης' ὁ γὰρ Ἀγαμέμνων εἶχε την της Ἐκάβης θυγατέρα παλλακίδα, ύς δοκει ό IIολυμηστωρ, ότι διὰ την Κασάνδραν soἐβοηθησεν ό Ἀγαμέμνων την Ἐκάβην. H. 59. I 253. ἴφέξω-δίκην: δύσω, απιδώσω. δίδωμί σοι δίκην, αντὶ
540쪽
του τιμώροῖμαι υπὸ σου, λαμβάνω δε δίκας ἀπὸ σου ἀντὶ του τι - ρουμαι σέ. Gu. τοῖς κακίοσι : ἀντὶ του τοῖς κακοῖς, πουν τοῖς εὐτελέσι, τοῖς αιχ λώτοις. Gr. H. 6. 9. I7. a I. 576. τοις
χείροσιν ἐμοῖ. Gu. 5 II 54. οἴκουν δικαίως : δικαίως ἴφέξεις δίκην, επειδὴ κακὰ
επραξας. I. εἴπερ: ό ει αντὶ του ἐπεί ἐπεὶ ειργάσω κακά. H. I 255. οἴμοι των τέκνων ενεκα καὶ των οφθαλμαν, ό τάλας εγώ. I. I 256. ἀλγεῖς λυπιj; τί δε οὐ δοκεῖς ἀλγεῖν εμὲ του παιδός μου ενεκεν ; I. τι δαί με : τί δε οὐχι δοκεῖς ἀλγεῖν καὶ λυπεῖσθαι Oεμε ἔνεκα του παιδος του παρὰ σου φονευθέντος , το δε διφθογγογραφούμενον δαί προτιθεμένου του τί πάντοτε διφθογγίζεται. Fl. 59. I 257. χα ρεις. κατ' ερλησιν. B. χαρὰν ἔχεις ατιμάζουσά
I 258. ου γάρ με χαίρειν . ου γὰρ πρέπει με χαίρειν τιμωρουσαν 15 καὶ κολάζουσαν σέ ; I. I 2 59. ἀλλ' οὐ τάα : ἀλλ' ου χαιρήσεις, ἡνίκα σε η θάλασσα κρυφη. I. ειπόντος του Πολυμηστορος προς την Ἐκάβην, χαίρεις υβρίζουσά με, ἀποκριθεῖσα εἶπεν ἡ Ἐκάβη, ου γὰρ ειδέχεται - χαίρειν με τιμωρουμένην σε; εἶτα ὁ Πολυμηστωρ ἀνταποκριθεὶς ἔφη, ἀλλ' 2O ου τάχ, νὼ αν σε ποντία νοτὶς, πουν ἀλλ' οὐ χαρηση τάχα, οταν σε ἡ ποντια νοτίς, καὶ ἔστη του λόγου' οὐ γὰρ ἐπλήρου τον αυτου λόγον, καὶ
διὰ μέσου φησὶν Ἐκάβη, τί γάρ με ποιήσει ἡ νοτίς; δρά με αγάγη εις
την Ἐλληνίδα γην; καί φησι Πολυμήστωρ ως οὐκ ἔστι τουτο, ἀλλ' οὐ χαρηση, ἄταν σε κρυφη ἡ ποντιὰ νοτὶς, δηλονότι ἡ θάλασσα, πεσοῖσαν εκ a s καρχησίων. μυθεύεται γὰρ ώς εις κυνος ειδος μεταβληθεῖσα Ἐκάβη
καὶ ἀνελθουσα εν τῶ ἀνωτάτω του ἱστου, ἡτοι του κέρατος, ἔρριψεν αυτ ν εις την θάλασσαν καὶ ἀπεπνίγη. ταυτα δε προμντεύεται ὁ
Πολυμηστωρ ώς δη λυπησων αὐτὴν, καὶ πάλaν φησὶν Ἐκάβη, παρὰ τίνος ἐιφῶ, τυγχάνουσα τούτων των βιαίων αλμάτων ς καί φησιν ό3o Πολυμηστωρ, αὐ- εν τω ποδί σου εμεση, πουν ἔλθης, εις τὸ ἄκρον του ἱστου. καὶ πάλιν φησιν ἡ 'Εκάβη, ἀνέλα, ἀλλα πτερὰ φύσασα εν τοῖς νώτοις - εν ἄλλω τινὶ τρόπω. καί φησι Πολυμηστωρ, οὐχ υτως, πουν οὐχι πτεροφυήσεις, ἀλλα κύων γενηση πυρσώδη καὶ γριωμένα βλέμμτα ἔχουσα ώς ὁ κύων. A. 35 I 26o. μαγναῖς . δρα δια νηος παραπέμψη εις τους ἀρους τῆς