Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

161쪽

φιλίαν πιστουμενος πρῶτος εἰς αγρον τον ἀστικὸν παγελάμβανε, καὶ ξενίαν αυτῶ παρετίθει καὶ τράπεζαν, aφερειν οἶδε τοῖς ἐνοικουσιν αγρός. 'Aμειβόμενος την ξενίαν ὁ αστικὸς εἰς αστυ τον ἀρουραῖον ἐκόμιζε, mi εἰς ἀνδρος ευπόρου παρελάμβανεν οἶκον. Σὸς δὲ τῶν δντων ηδη προσάπτεσθαι ηθελον, προσιών τις ἀνέκοπτε ' καὶ τοσαυτάκις της ἐν τοῖς ori οις ἀπηλαύνοντο πείρας, ὁσάκις ἐπειρῶντο μεταλαμβάνειν. Καὶ τελευταῖον ὁ ἀρουραῖος se απειμι ἔφη, δε την ἐν ἀγροῖς προτιμῶν μετριότητα της ἐν αστει τρυφῆς. Oυτως οι μέτρια κτώμενοι των πλουτούντων εἰσιν αἱρετώτεροι. 297 υλλως. C. p. 197. B. 108.)-ες δυο, ὁ μὲν ἀρουραῖος, ὁ δὲ οἰκόσιτος, κοινὸν εἶχον τον βίον. δὲ οἰκόσιτος ηλθε πρῶτος δειπνήσων ἐπὶ της ἀρουρας ἔτι ἀνθουσης. Πώγων δε σῖτον καὶ ὐίζας συν ταῖς βώλοις εἶπε ' se Μυρμηκος ζῆς βίον, ταλαίπωρε. 'μοὶ δὲ πολλὰ ἔνεστιν ἀγαθά τοκέρας οἰκῶ της υμαλθείας ως πρὸς σέ. Ἐὰν ἔλθῖς μετ' ἐμου, ώς θέλεις, ἀσωτευση. υπηγε πείσας τον μυν

ἐν τp οἴκω. Ἐδειξε ναυτφ σῖτον καὶ ἄλευρα καὶ ἔσπρια καὶ σῶκα καὶ μέλι καὶ φοίνικας' ουτος δε ἐτέρφθη καὶ διεχυθη ' ὁ δὲ ηγαγε καὶ τυρὸν ἐκ κανισκίου σύρων. Ηνοιξέ τις την θυραν' οἱ δ' ἔφυγον εἰς στενην τρωγλην, ἔτριζον δὲ υπ' ἀλληλων στενουμενοι.

Ως δὲ πάλιν ημελλεν ἐκκυψαι καὶ μικρὰν ἰσχάδα σῆθραι, ἔτερος ηλθεν ἄλλο τι ἄραι' οἱ δ' ἔνδον ἐκρύπτοντο. υ δὲ ἀρουραῖος μsς ,, καίπερ τοσαυτα δει πνῶν, εἶπε ,, χαῖρε καὶ πλουτει καὶ τρυφα, ἔχων τμπάντα μετὰ κινδυνων' ἐγὼ δὲ βοτάνας καὶ ρίζας τρεγων ἀφόβως καὶ λιτῶς ζησω.

162쪽

3 - 147 -

Xερσαῖος μυς κακῆ μοίρα βατράχω ἐφιλιωθη. 'Ο δὲ βάτραχος, κακῶς βουλευσάμενος, τον πόδα του μυος τω εαυτου ποδὶ συνέδησε. Καὶ πρῶτον μὲν ἐπὶ της χώρας ηλθον σῖτον δειπνησοντες ' ἔπειτα το χεῖλος της λίμνης πλησιάσαντες, ὁ μὲν βάτραχος τον μυν εἰς τον βυθον κατηνεγκεν, αυτος βρυάζων τω υδατι, καὶ τοβρεκεκεκὲξ, κοὰξ, κοὰξ ἀνακράζων. U-ἄθλιος μυς τω υδατι φυσηθεὶς ἐτεθυήκει' ἐπέπλει δὲ τω ποδὶ του βατράχου συνδεδεμένος. γκτῖνος δὲ τουτον ἰδὼν τοῖς ονυξιν ηρπασε ' βάτραχος δὲ δεσμωτης ἐπηκολουθει, δεῖπνον καὶ αυτος ἰκτίνω γενησόμενος.πιτι, κὰν νεκρὸς I τις, ἰσχυει προς ἄμυναν η γὰρ θεία δίκη ἐφορα πάντα, καὶ το ἶσον ἀποδιδοῶσα ζυγο

στατεῖ.

Μυς ταυρον ἔδακεν. ὁ δ' ἐδίωκεν ἀλγησας τον μυν' φθάσαντος δ' εἰς μυχον φυγεῖν τρώγλης, ωρυσσεν εστως τοῖς κέρασι τους τοίχους,εως κοπωθεὶς οκλάσας ἐκοιμήθη παρὰ την οπην ὁ ταυρος. ἔνθεν ἐκκυψας ὁ μυς ἐφέρπει, καὶ πάλιν δακων φεύγει. ὁ δ' ἐξαναστὰς ουκ ἔχων ο ποιησει διηπορεῖτο ' τν δ' ὁ μυς ἐπιτρέξας ἡ Ουχ ὁ μεγας αἰεὶ δυνατός' ἔσθ' ὁπου μὰλλον τὸ μικρὸν εἶναι καὶ ταπεινον ἰσχυει. -

Aνηρ πλουσιος υ ναῖος μεθ' ετέρων τινων ἔπλει. Καὶ δη χειμωνος σφοδρου γενομένου, καὶ τῆς νεως περιτραπείσης, οἱ μὲν λοιποὶ πάντες διενήχοντο, ὁ δὲ Ἀθηναῖος παρ' εκαστα την Ἀθηνῶν ἐπικαλουμενος μυ-

163쪽

ρία ἐπηγγέλλετο, ἐὰν περισωM. Eli δέ τις των συννεναυαγηκότων παρανηχόμενος ἔφη προς αυτόν ' ἡ συνκαὶ χεῖρα υς εἰς συμφορας ἐμπίπτοντας χρη καὶ αυτους

υπὲρ εαυτῶν κοπιαν, καὶ εἶθ' ουτως του θεου πεο βοηθείας δέεσθαι. 301. μανίσκοι καὶ Μάγειρος. S. 66. F. 60. s. p. 293. Aύο νεανίσκοι ἐν ταὐτβ κρεας ἀνουντο. KH δητου μαγείρου περισπασθεντος, ὁ ετερος υφελόμενος τοκρέας εις του ἐτέρου τον κόλπον καθηκεν αυτό. Ἐπιστραφέντος δὲ τοs μαγείρου καὶ ἐπιζητουντος ἐκεῖνόν τε αἰτιωμένου, ὁ μὲν εἰληφὼς ώμνυε μη ἔχειν, ὁ δὲ ἔχων μη εἰληφέναι ' καὶ ὁ μάγειρος αἰσθόμενος αυτῶν την κακοτεχνίαν, ἔφη ' se αλλὰ κἀν ἐμὲ λάθητε ἐπιο

κοῶντες, θεους μεντοι Ου λησετε. Ο λόγος δηλοῖ, Θι η αυτή ἐστιν η ασεβεια της ἐπιορκίας, κἀν αυτήν τις κατασκευάζηται. Ἀλλως. c. 26. Aυο νεανίσκοι μαγείρω παρεκάθηντο. Kαὶ δη του μαγείρου περί τι τῶν οἰκείων ἔργων ἀσχολουμένου, ατερος τούτων, μερος τι τῶν κρεῶν υφελόμενος, εἰς τον θατέρου καθῆκε κόλπον. ρπιστραφεντος δὲ του

μαγείρου καὶ το κρέας ἐπιζητουντος, ὁ μὲν εἰληφὼς ώμνυε μη ἔχειν, ὁ/ἔχων μη εἰληφέναι. V δὲ μάγειρος, αἰσθόμενος την κακουργίαν αυτῶν, εἶπεν ,, ἀλλὰ καν ἐμὲ λάθητε, τόν γ' ἐπιορκουμενον θεὸν ουκουν λήσετε.

302. Μανίσκος καὶ 'μπος. c. 332. F. 402. ex Luciani Cynico c. 18.

μανίσκος τις ἐφ' λπον ἀνέβη μαινόμενον. πάσας δὲ αυτὸν ἔφερεν ὁ Ἀπος ὁ δ' οὐκ ἔτι καταβῆναι

164쪽

Ουτω πολλοὶ, αν τις ἐρωτε ,,ποῖ φέρεσθε τἀληθῆ ἐθελοντες λεγειν, ἐρουσιν, απλῶς μὲν ,,οποιπερ ανταῖς ἐπι μίαις δοκῆ, κατα μέρος δὲ οποιπερ αν τῆ ηδονη δοκῆ, ποτὲ δὲ οποι τῆ δόξη, ποτὲ δὲ αυ φιλοκερδεια ' ποτὲ δὲ ὁ θυμος, ποτὲ δὲ ο φόβος, ποτὲ δὲαλλο τι τοιουτον αυτους ἐκφέρει.

303. μβρὸς καὶ 'ελαφος. F. 120. C. 56 et p. 309.)μβρὸς ποτε προς την ἔλαφον εἶπε ' ,, συ τῶ μεγέθει μείζων κυνὸς τυγχάνεις καὶ ταχυτατη καὶ ὀξεῖα προς δρόμον, κέρατα δὲ προς αμυναν κατέχεις ' καὶ τέω μητερ, ουτω φοβu τοὐς κυνας; Η δε προς αυτὸν ἔφη γελῶσα οὐτως ' ,, οτι μὲν ἐγὼ ταὐτα απαντα ἔχω, ευ οἶδα σαφῶς καὶ γινώσκω, ω τέκνον ' ἐπαν δὲ κυνὸς υλακης ἀκούσω, σκοτουμαι καὶ πρὸς φυγην τρέπομαι. Ο μυθος δηλοῖ, οτι τους ανθρώπους τους φυσει δειλοῖς ουδεμία παραίνεσις ἀνθρώπου ἐπισήώννυσι.

304. Λέος ασ-ος καὶ πιλιδών. C. 248 et p. 385. F. 123.)μος ασωτος, καταφαγὼν τα πατρῶα, ἱματίου

μόνου αὐτῶ περιλειφθέντος, ως ἐθεάσατο χελιδόνα παρὰ καιρὸν ὀφθεῖσαν, οἰόμενος ηδη θέρος εἶναι, ως μηκέτι δεόμενος ἱματίου, καὶ τουτο ἐπώλησεν. τερον δὲ, χειμῶνος ἐπιλαβομένου καὶ σφοδρου γενομένου του ἀέρος, ἐπειδη εἶδε την χελιδόνα νεκραν κειμένην, φη πρὸς αυτήν ' - ω αυτη, σὐ καμὲ ἀπώλεσας. - Ο μυθος δηλοῖ, οτι παν τὸ παρὰ καιρὸν πραττόμενον ἐπικίνδυνόν ἐστιν.

165쪽

305. σῶν καὶ γατρός. C. 43 et p. 302. F. 126. Noσῶν τις καὶ υπο του ἰατροs ἐρωτωμενος, οπως

διετέθη, πλέον εἶπε του δέοντος ἱδρωκέναι ' ὁ δε ἀγαθὸν ἔφη τουτ εἶναι. 'Eκ δευτέρου δὲ παρ' αυτοs πάλιν ἐρωτηθεὶς, οπως ἔσχε, φρίκη συσχεθεὶς εἶπε σφ δρῶς διατετινάχθαι ' ὁ καὶ τοsτ ἀγαθὸν ἔφησεν εἶναι. Ἐκ δε τρίτου αυεις ἐρωτηθεὶς, μως διεγένετο, εἶπεν υδέρω περιπεπτωκέναι ' ὁ δὲ καὶ τοsτο πάλιν

ἀγαθον εἶπεν ειναι. ατα των οἰκείων τινος αυτον ἐρωτησαντος, οπως ἔχει - εἶπεν, ,,ω ουτος, υποτων ἀγαθῶν ἀπόλλυμαι. - Ο μs ς δηλοῖ, οτι μάλιστα των ανθρώπων δυσχωραίνομεν τους προς χάριν ἀεὶ βουφλομένους λέγειν. 306. πυκτερὶς καὶ Βάτος καὶ Αἴθυια. S. 167. Nυκτερὶς καὶ βάτος καὶ αἴθυια προς ἀλληλους κοινωνίαν σπεισάμενοι ἐμπορευεσθαι διέγνωσαν. καὶ ημὲν νυκτερὶς ἀργυριον δανεισαμένη εἰς μέσον κατέθηκεν, η βάτος ἐσθητα ἐνεβάλετο, η αἴθυια τοπλοῖον. Xειμῶνος δε σφοδροs γενομένου καὶ της νεὼς περιτραπείσης, πάντα ἀπολέσαντες αυτοὶ ἐπὶ την γην διεσώθησαν. Καὶ η μὲν αἴθυια απ' ἐκείνου το πλοῖον

ζητοsσα ἐπὶ κατὰ τὰ τοs βυθοs δυνει, οἰομένη ποτὲ εὐρήσειν ' η δὲ υκτερὶς τους δανειστὰς φοβουμένη ημέρας μὲν ου φαίνεται, νυκτὸς ἐπὶ νομην ἔξεισιν 'η δὲ βάτος τὰς ἐσθητας ἐπιζητοsσα των παριόντων ἐπιλαμβάνεται θων ἱματίων, προσδοκῶσα τα ἴδια ἐπιγνώσεσθαι.

O λόγος δηλοῖ, οτι περὶ ταsτα μἄλλον σπουδάζωμεν, περὶ δ πρότερον πταίσωμεν. 306h. υλλως. C. Mel p. 300. F. 124. Νυκτερὶς καὶ βάτος καὶ αἴθυια, εταιρείαν ποιησά-

166쪽

μενοι, ἐμπορικον διέγνωσαν βίον ζην. , μεν ουν νυκτερὶς ἀργυριον δανεισαμένη καθηκεν εἰς το μέσον, ηδὲ βάτος ἐσθητα μεθ' ἐαυτῆς ἔλαβεν, η αἴθυια τρίτVχαλκόν ' καὶ ἀπέπλευσαν. Xειμῶνος πισφοδρου γεν μένου καὶ της νεὼς περιτραπείσης, πάντα απολέσαντες αυτοὶ ἐπὶ την γην διεσώθησαν. Ἐξ ἐκείνου τοίνυν η μὲν αἴθυια τοῖς αἰγιαλοῖς ἀεὶ παρεδρεύει, μη που τον χαλκὸν ἐκβάλλει η θάλαττα ' η δὲ νυκτερὶς, τους δανειστας φοβουμένη, της.μὲν ημέρας ου φαίνεται, νυκτωρ δ' ἐπὶ νομην ἔξεισιν ' η δὲ βάτος της των παριόντων ἐσθῆτος ἐπιλαμβάνεται, εἴ που την οἰκείαν ἐπιγνοίη

ζητουσα.

Ο μsθος δηλοῖ, οτι περὶ δ σπουδἀζομεν, τουτοις

ἐς υστερον περιπίπτομεν. 307. πυκτερὶς κάὶ Γαλη. G. IM el p. 320. F. 125.

Νυκτερὶς, ἐπὶ γης πεσοsσα, υπὸ γαλης συνεληφθη 'καὶ μέλλουσα ἀναιρεῖσθαι περὶ σωτηρίας ἐδεῖτο. 'ς δὲ φαμένης, μη δυνασθαι αυτην ἀπολυσαι, φυσει γὰρπῶσι τοῖς πτηνοῖς πολεμεῖν, αυτη ἔλεγεν οὐκ ἔρνις, ἀλλα μυς εἶναι, καὶ ουτως ἀφείθη. Yστερον δὲ πάλιν πεσουσα, καὶ υφ' ετέρας συλληφθεῖοα γαλης, μη βρωθθῆναι ἐδεῖτο. 'ς δὲ εἰπουσης ἄπασιν ἐχθραίνειν μυσὶν, αυτη μη μυς, ἀλλα νυκτερὶς ἔλεγεν εἶναι, καὶ πάλιν ἀπελυθη. καὶ ουτω συνέβη, δὶς αυτην ἀλλαξα-

μενην το ονομα, σωτηρίας τυχεῖν.

Ο μυθος δηλοῖ, ὁτι δεῖ καὶ ημῶς μη τοῖς αυτοῖς ἀεὶ

ἐπιμένειν, λογιζομένους, ως οἱ τοῖς καιροῖς συμμετασχηματιζόμενοι πολλάκις τους κινδυνους ἐκφευγουσιν. 308. Συλευόμενος. καὶ ' μης. C. 44. S.IM. F. 127. Συλευόμενός τις παρά τινα ποταμὸν τὸν οἰκεῖον ἀπέβαλε πέλεκυν. 'Aμηχανων τοίνυν παρὰ την ὀχθην

167쪽

καθίσας ἁδυρετο. μαθὼν την uis υ- οἰκτείρας τον ανθρωπον, καταδυς εἰς τον ποταμὸν, lχρυσουν ἀνηνεγκε πέλεκυν, καὶ, εἰ ουτός ἐστιν, Oν ἀπώλεσεν, ηρετο. Tου μη τουτον εἶναι φαμενου, αυθις καταβὰς, ἀργυρουν ἀνεκόμισε. νυ δὲ μηδὲ τομον εἶναι τον οἰκεῖον εἰπόντος, ἐκ τρίτου καταβὰς, ἐκεῖνον τον οἰκεῖον αν εγκε. Tου δὲ τοὐτον ἀληθῶς εἶναι τον ἀπολωλότα φαμενου, Ἐρμης, ἀποδεξάμενος αυτοs την δικαιοσύνην , απαντας αυτs ἐδωρησατο. δὲ παραγενόμενος προς τοὐς εταίρους τα συμβάντα αυ- τοῖς διεξεληλυθεν ' ων εἷς τις τα ἶσα διαπράξασθαι ἐβουλευσατο, καὶ παρα τον ποταμον ἐλθων, καὶ την

οἰκείαν ἀξίνην ἐξεπίτηδες ἀφεὶς εἰς τοὐεsμα, κλαίων ἐκάθητο. Ἐπιφανεὶς ουν ὁ Ἐρμῆς κακε φ καὶ την αἰτίαν μαθὼν τοs θρήνου, καταβας ομοίως χρυσῆν ἀ μνην ἐξήνεγκε, καὶ ἡρετο, εἰ ταυτην απέβαλε. Tos δὲ

συν ηδονῆ - ναὶ ἀληθῶς ῆδ' ἐστὶ ρο φήσαντος, μισήσας

ὁ θεος την τοσαυτην αναίδειαν, ου μόνον ἐκείνην κατώσχεν, αλλ' ουδὲ την οἰκείαν ἀπέδωκεν. Ο μs ς δηλοῖ, ὁτι , ὁσον τοῖς δικαίοις το θεῖον συναιρεται, τοσοsτον τοῖς ἀδίκοις ἐναντιοsται.

Γεωργόν φασι παρα ποταμον βαδίζοντα αποβαλεῖν ἀξίνην ' κατοικτείραντα δε τον ποταμον ανε αι αυτPἀργυραν. 2 s δὲ φήσαντος, ουκ ειναι ταυτην αυτοHανεῖναι αυθις χρυσῆν. υρνησαμένου δὲ καὶ ταυτην, τον ποταμον την ἰδιαν αυτω ἀναδosναι, καὶ τας αλλας δωρήσασθαι, αγασθεντα αυτὸν τῆς δικαιοσύνης. Ἐτερον δὲ γεωργὸν, βουλὁμενον των αυτῶν τυχεῖν, εκόντα

168쪽

τερον γεωργον παρατυχόντα εἰπεῖν προς αυτόν' - οὐκ ἀεὶ ποταμος ἀξίνας φέρει. -

1υo τινὲς κατὰ ταυτὸν ίδοιπόρουν, καὶ θατέρου πέλεκυν ευρόντος, ατερος ὁ μη ευρὼν παρηνει αυτῶμη λέγειν ,, ευρηκα, ἀλλ' se ευρηκαμεν ρ Μετα μικρονδε ἐπελθόντων αυτοῖς των τον πέλεκυν ἀποβεβληκότων, ὁ ἔχων αυτον διωκόμενος προς τον μη ευρόντα συνοδοιπόρον ἔλεγεν ' ,, ἀπολώλαμεν. - Ο δ' εἶκεν - ,, ἀπόλωλα λέγε, ουκ ἀπολώλαμεν ' καὶ γαρ καὶ οτε τον πέλεκυν ευρες, ευρηκα ἔλεγες, Ουχ εὐρηκαμεν Ο μsθος δηλοῖ, μι οἱ μη μεταλαμβάνοντές τωνευτυχημάτων οὐδ' ἐν ταῖς συμφοραῖς βέβαιοί εἰσι φίλοι.

Uδοιπόροι, κατά τινα αἰγιαλὸν ὁδεύοντες, ηλθον ἐπί τινα σκοπιάν. Kἀκεῖθεν θεασάμενοι φρυγανα πόμύωθεν ἐπιπλέοντα, ν ν εἶναι μεγάλην ωηθησαν ' διοδη προσέμενον, ως μελλούσης αυτης προσορμίζεσθαι.

Ἐπεὶ δε ὐπο ανέμου φερόμενα τα φρύγανα ἐγγυτέρω ἐγένετο, οὐκέτι ναsν, ἀλλα πλοῖον ἐδόκουν βλέπειν. Ἐξενεχθέντα δὲ αυτὰ φρύγανα οντα ἰδόντες, πρὸς ἀλλήλους ἔφασαν' ,,ώς ἄρα μάτην ημεῖς τὸ μηδὲν ον προσεδεχόμεθα. - Ο μsθος δηλοῖ, ὁτι των ἀνθρώπων ἔνιοι, ἐξ ἀπροόπτου δοκοsντες φοβεροὶ εἶναι, οταν εἰς πεῖραν ἔλθωσιν, οὐδενὸς εὐρίσκονται ἄξιοι.

υο φίλοι τηρο αυτην οδὸν ἐβάδιζον. υρκτου δὲ αὐτοῖς ἐπιφανείσης, ὁ μὲν εἷς φθάσας ἀνέβη ἐπί τι δένδρον καὶ ἐνταυθα ἐκρύπτετο ' ὁ δὲ ετερος, μέλλων

169쪽

περικατάληπτος γίνεσθαι, πεσὼν ἐπὶ του ἐδάφους

εαυτον νεκρον προσεποιεῖτο. 'ς αρκτου προσε

νεγκου ς αυτῶ τὸ ἐυγχος καὶ περιοσφραινομένης, τας ἀναπνως συνεῖχε ' φασὶ γὰρ νεκρου μη απτεσθαι τοζῶον. 'Aπαλλαγείσης δὲ, ὁ ἀπὸ του δένδρου καταβας ἐπυνθάνετο τοs ετέρου, τί η αρκτος πρὸς το ους εἰρη- κει. D δὲ εἶπε, του λοιπου τοιουτοις μη συνοδοιπορεῖν φίλοις, os ἐν κινδυνοις ου παραμένουσιν. λόγος δηλοῖ, ὁτι τους γνησίους των φίλων αἱ συμφοραὶ δοκιμάζουσιν. 312. Dδοιπόροι καὶ Κόραξ. C. 250. F. 3lo. Πορευομένοις τισὶν ἐπὶ πραξίν τινα κόραξ υπηντησεν των οφθαλμῶν τον ἔτερον πεπηρωμένος. Ἐπι- ἐτραφέντων δὲ αυτῶν, καί τινος υποστρέψαι παραινουντος, τουτο γαρ σημαίνειν τον οἰωνὸν, ἔτερος ὐποτυχὼν εἶπεν ' se καὶ πῶς ουτος ημῖν δυναται τα μέλλοντα μαντευεσθαι, δς ουδὲ την ἰδίαν πηρωσιν προείδετο, ῖνα φυλάξηται; Ουτω καὶ οἱ ἐν τοῖς οἰκείοις πράγμασι τὸ αβουλον κεκτημένοι καὶ εἰς τας των πέλας συμβουλίας ἀδόκιμοι.

313. οδοιπόροι καὶ Πλάτανος. S. 170. C. 25I et p. 387. F. 129.

Uδοιπόροι δυο θέρους ἄρα περὶ μεσημβρίαν υπὸ

καυματος τρυχόμενοι, ως ἐθεάσαντο πλάτανον, υπὸ ταυτην καταντησαντες καὶ ἐν τη σκια κατακλιθέντες ἀνεπαύοντο. 'Aναβλέψαντες εἰς την πλάτανον ἐλεγον προς αλληλους, ώς ἀνωφελὲς καὶ ἄκαρπον τουτο ἀνθοώποις ἐστὶ τὸ δένδρον. N δὲ υποτυχουσα ἔφη ' ,, ω ἀχάριστοι, ἔτι της ἐξ ἐμοs εὐεργεσίας ἀπολαύοντες ἀχρείαν με καὶ ἄκαρπον ἀποκαλεῖτε; μουτω καὶ των ἀνθρώπων τινὲς ουτω ατυχεῖς εἰσιν,

170쪽

εὐεργετοsντες τοὐς πέλας ἐπὶ τῆ χρηστότητι

δαιστεῖσθαι.

C. 365 ei p. 411. F. 364. B. 127. Uδοιπορῶν τις ἐν ἐρημφ ευρε γυναῖκα μόνην κα- πηφη εστῶσαν, καί φησιν αυτn' ,, τίς εἶ; -δ' ἔφη ,,ωληθεια ,, καὶ δια ποίαν αἰτίαν την πόλιν ἀφεῖσα την ἐρημίαν οἰκεῖς; 'δ' εἶπεν ' se ὁτι τοῖς πάλαι και- oota παρ' oλίγοις ην το ψεsδος, νυν δὲ εἰς πάντας ανθρωπους ἐστὶν, ἐάν τι ἀκούειν καὶ λέγειν θέλης'

υδοιπόρος, πολλην οδὸν ανυων, ηυξατο, ων ανευρη, τούτου το ἡμισυ τ' Ἐρμη ἀναθεῖναι. Περιτυχὼν δὲ πηρα, ἐν η αμύγδαλά τε ησαν καὶ φοίνικες, ταμ την ἀνείλετο, οἰόμενος ἁργύριον εἶναι. Ἐκτινάξας δὲ ῶς ευρε τα ἐνόντα, καταφαγὼν ταυτα, καὶ λαβὼν των τε αμυγδάλων τα κελύφη καὶ των φοινίκων τα ὀστα, ταυτα ἐπί τινος βωμοs ἔθηκεν, εἰπών ,, απέχεις, ἄπρμη, την ευχην' καὶ γὰρ τα ἐκτὸς ών ευρον, καὶ τὰ ἐντὸς προς σὲ διανενέμηκα. - Προς ἄνδρα φιλάργυρον, διὰ πλεονεξίαν καὶ θεους κατασοφιζόμενον, ὁ λόγος ευκαιρος.

Uδοιπόρος, πολλην οδὸν ἀνύσας, ἐπειδη κόπω συνείχετο, πεσὼν παρά τι φρέαρ ἐκοιμῶτο. Μέλλοντος δὲ αυτos ὁσον ουπω καταπίπτειν, η Τύχη ἐπιστῆσα καὶ διεγείρασα αυτὸν εἶπεν ' - Α ουτος, εἴγε ἐπεπτώκεις, ουκ αν την σεαυτοs ἀβουλίαν, ἀλλ' ἐμὲ οτιῶ. 316h. υλλως. Παῖς και Τύχη. F. 62. c. 388.) γὐς φρέατος παῖς τις ἐκοιματο. Ἐπιστασα