Deliciae eruditorum seu Veterum anekdotōn opusculorum collectanea Io. Lamius collegit, illustravit, edidit Michaelis Glycae Epistolarum pars prima. 1

발행: 1736년

분량: 324페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

121쪽

μόνον,' ἀλλα vi etsi eius gratia ta-

ωτερον έκτισε. do, & potestatem in θι λέγω παραδύσω animantes rationis ἐκπτωσιν , o που γε inopes a Deo sibi tri- ών ε συε παρὰ Θεοὐ butam mox si amisit,

is Vide inserius uis. IV. ω v. ω Isidorum Pelii- sotam . Aninialia, &- , homini initio tera ora,& nmitimento , non stiisse , sta post praevaricati6 nem , videtur innuere Theodoretus Interrogatio. xVIII. n Genesin . Adae , inquit , pri Dam pere t , ait L sebant beniae deferentes , ω. Et Augu-

122쪽

υπο χῶρα κατώ κα- miliaret λ Vijes enimo epi αυτην παρά - quomodo & Leo i- βασυν, , ορα γάρ o τι p sunt contemnat, & ω λεων αὐτου κατε- Pardalis fugiat , αφρόνησε , πάρ- ceterae ontines subi δαλις απεπηδεσε , ctionem recus1ntes,, η- τα λοιπὰ παντα longius ab eo rece την υποταγην ἀρνησά- dant. Adverte igitur μενα πορρω που διέ- animum Tametsi a . τηκταν άπ αυτρυ . nimalia Deus ad i-

προσεχε φυν, ω γὰρ psirma adduxit ta- ἐγαγε ταυτα προς metsi omnia sub p αὐτὸν Ο Θεὸς , ω clibus eius subiecit, lae πάντα ὐπεταξεν υπὸ est apud Daυidem ἔ

ταγην αιπων ἐπιγνωσδῆνυ , γὰρ ωε δου λα παρί- ταντο απαντα . Sunt etiam dilecte qui seire velint , quamobrem animalia Deus ad Adamivi deduxerit y Vt heine scilicet eorum obedientia cognosceretur, quina intimistabant ipsum omnra tamquam eiss mancipia . Pseudo- Abdias Lib. VII. de paradiso agens : Famulantur Ar hominibus Leones , ω Tigrides, ik Parditor quidquid i*ferit Gomo avit ara. aut feris , quasi cari mo , ω dilecto Dei, mox obtemperant cum reverenna iκsonis . u. . . . . . Nullus ibi es latratu Ga- Num , nulli s lacini N rugitus a Gnata blanda smurisnaris mansueta , omnia quieta I

123쪽

οἰκειω βουληματι, κα Θα. δε περι τούτου φησὶ mo es προφήτης μως , πιτευειν α

tum, hoc etiam principatu, illum privavit. o modo autem pri

vavit λ non quod illa

αρχη etiana αναρχιας susceptiva erat , ueplerique existimant: sed quod Adamus datum sibi' inaltilatum

illis a Deo ipsi per

gratiam traditis excidit. Idem in immortalitate quoque cernere est. Si enim

nia proprio consilio ,

ω voluntate , iacere s& commutare, quod Propheta Amos carnit , efficitur omni .no, ut credere debea mus , illum quoque

tali , ct corruptibili

facere. Quare nemo dicat , Λ iamiam a principio morti obin

124쪽

noxium esse conditum, etsi paulo post

in corriaptaonem, &mortem, incissit. Mit te illos, quamloqui dem manifeste ludunt, in quibus Iudendum non est. Si init enim violavit mandatum Adainus,

i) Mori non poterat ab initio Adam iis , non quod corpus sui natLira mortale non sit , atque solubile, sed mira Dei voliintas sortius est citiusque rei vinctiliun , qtnim ut ulla de caiisa dissolvi possit

iiixta aureain Platonis doctrinam in Timaeo , ubi Deum conditorem ita Deos adloquentem indiu it et Haec vos , qui Deorum satu orti estis attendite e quorum operMN ego parens, effectorque Don , non sunt dissolu-biIta me iuvito quamquam omne colligatum solvi potest . Sed haud quaquam boni es ratione vinctiιm velle dissolvere . Sed quoniam orti estis, immortales ποτquidem es, aut indissolubiles , non potestis. Neutiquam. tamen dissolvemini , nec vos tilla mortis fata periament , nec Duus valentior , qetiam eoninimm meum in quod matris es vinculum ad perpetuitatem vestram seu m illa , quibus sis tum , qMGn g gnebamini, colligati, ut Platonis verba Latine vertit M. Tullius.

Ceterrum qiiod GIFeas ait, Adainina post peccatrimposse mori coepiste , non liberam voltintatem respicit, sed corporis cumlitionem ', nam & ante peco

125쪽

αν ο Σολομων ελεγε inter se congruunt'. Θάνατον υ Θεος Ουκ Garet igitiir hinc, a εποιησε . ταυτα γάρ simul fregisse manda-

ς υμφωνά ει ι tum, & simul factum

ην ' quocatum suo arbitrio mori poterat, peccando scilicet, Ec in mortalem conditionem decidere. Videaulr Peis Irms Lombardus Lι b. II. Sent. Dis. XIX. Er I b. mas I. I. Ω. XCVII. Ara. I. tibi Ostenditiir Adaniunt suisse tin- trionalein Dei munere tantiun, non sui natiira , quod es diceriant ex Augustino Li l. xiii. De Civ. Dei Cap. XX. ω XXIII. m. UIII. De Genes ad Lis.. Cap. IV. 6' V. , iis Auctore Luasιοnuau meri iNουι Toa menti Quas. XIX.

126쪽

Θανάτου δεκτικος οὐκ que enim bora comed

γονε δεκτικός ' η γὰρ ἄρα φησι φαγητε

ritis, inquit, G Mno,

morte=noriemini. Noli porro istuc mirarI. Qua navis eni in animan Intelli Mntena

ei Deus ituli est,iu in

de aeternitate augm

tamen, tu iam dictum est , mandati transegressio, & immorta Litate ipsum nudavit, ct Paracliso expulit , ct in terream , de qua

sumtus errat , re ver

λόγον es την γλωτταν ti fecit. Recte igitur χρυσους ' ἀλλα τῆς Propheta Amos, De- έντολης η παραβασις uin omnia , diως, προείρηταa-ά- transnaviare arbitra- Θανασίας αυτὸν ἐγύ, tu suo ad Militatem μνωσε - παραδεέσου nostram licebat. Co-

127쪽

garem , sitisse toto

' χῆ διισχυρίζονται

ant λ Ad . haec respondeant velim. At mai nihil adferre queant. Ne Ie , ut nosti,

dia in ipsum , Inter

- . - . - . . haec

1 Recte videtur daei posse Adaintilia ante peccatum inter inortalitatem , & ianitorialitatem, si iisse ined sunt: Immortalis enirn erat Dei IIulnere, in Ortalis natiira , α conditione: iminorialis, si obessiens perinanere volui G1et: mortalis, si in Detini peccando deliqvisset. Egregie

Petrus Lo aratus L . 1I. Sentent. Dis. XIX. Pramus ergo homo feraιndum naturam eo oras terrent , immortalis fuit quodammodo , DUundum uiliquit , quia posuit non mors r ω mortassis quodammodo C. quia potuis .morι . In illo namque primo. satu haluιt poste mori , cy' posse non mori . Ideo de eo escit Augustinus Lib. IIII. De Civit. Dei Cap. XXIII. Non inMnortalitate

illa absoluta atque λά; Issumi ,' sed ligno virm mortas nece late prohibeba tur . Mirari igitur stibit , quod Glyca s. haec talia Limanifesta impugnare nou V reatur. Vide paulo insertuS.

128쪽

EPIs To I. AII. 93 haec duo extrema naturam habitisse adfirmant: sed insta per etiam perpessiones

naturales adfrum eidem non pertinaescunt, qui ante pecca tum a cor rupta One , Interitruque id er, nec Pati Poterat . Nec sententia in CScta PriIris probant , ut )ixi natis. Sed tu ne ii mu-

eras. Tali namqtie natura fuisse hominem ab initio, incor -

tr in Homo ante peccatum eo sensu vicit tir naturalibus perpessionibus in inline obnoxitis suisse , titintelligatiir iis adfecti bita non scisse peram batum, qui biis natura labefactatur, sed eas habitisse passiones, quibiis natiirii'vel absolvitur potitis, vel reficiuir , ut docet Thomas I. I. Q. XCVII. ari. H. Heinc Magnus Augustinus Lib. XIV. De civit. Dei Cap. X. de Protoplastis scribit : Quam igitur felices erant , ω

nullis agitabantur perturbationibus ani' oraιxu , nullis corporum laeti antur ineonnnodis r tam feliκ versa foetetas esset λιmana , si nee illi malum quod etiam 1n potieros traiicerent; nee quisquam ex eoracm sirpe iniqιιitatem committeret , quae damnatione n υ- ciperet . Non viscrepat cor ψο-ιs minit. XVI. ΘXvII. rn Genes

μαρτίας αξίωμα; δό

EP κῶνοι γὰρ, ως όρας,

λα Disit iroo by Cooste

129쪽

χε πpo τῆς αμαρτίας ge fusius in libro De δ ανΘρωπος ὀποῖαν statuis , tibi hac de re ε χουσι αγγελοι dilutassius verba facit εἰ οτιδοξης μετοχος Quum enim corpus αφάτου ' εδειξε δε hoc corruptibile λ

.πολλω πλεον εν τύ tantopere quidam ca- βιβλίω νων ανδριαν- lumniarentur, ut eti- των σαφές ερον, ατε a III divina fabricatio- iδη τον περι τουτου ne indi num dictita- λογον ποιουμενος.επει- Tent aice ant enim ,

Iὶ Legendum , ut videtur sextadeeima , in qua Ηomilia eiusnodi habentur. 1ὶ Ut apti l Tretullianum De Resurra I. Carnis Haeretici quidain o

130쪽

Θεου δημιουργίας

si piamia divinarii nina nutini esset, non

ita iunusta eras malis

subuceret ir 9 sic eos est adgressus . Ne quis mihi hominem hunc d car, qri offendito stridamnatus est quidem mania ad dias . Sed si

recens e conflatorio e-

Iestabat, non sudor la besa labat , non solic/

bant , non sordes , non lacrimae , non AEI iud

SEARCH

MENU NAVIGATION