장음표시 사용
111쪽
gevrorsen isi, in die physisclis Allegorie eine ethische dies ist dis viserte Ericlarung) Μέδουσα ὁ προς καιρον φόβος καὶ η φροντίς. - In diesem Fall also stetit der
112쪽
Hamang der Geryoneus abet selir detesiliri, venn auctivielleichi feria von der Aussctransscising des Diaconus linddes Deinetrius Triclinius gu Theog. 982, d. 11. Eie ber his aut den Salgen Diae. 564, 26 αἱ βόες δε του Γηρυόνου ἐν Ἐρυθείη περιρρυτω λέγονται ν*εσθαι, παροσον αἱ βρονταὶ καὶ αἱ βοαὶ των νεφῶν αυξονταί τε καὶ θάλλουσιν ἐκ τῶν ἀναδιδομένων καὶ θεουσῶν ἀναθυμιάσεων ἐξ υγροτέρων τόπων, 13 πορευθεὶς ὁ ηλιος ζωογονεῖ καὶ αναθαλλειν ποιεῖ und 14 τρικέφαλος δε ὁ Γηρυόνης λέγεται, παροσον ὁ χειμὼν την πλείονα ἰσχυν τῶν ἄλλων μερῶν του χρόνου ἀπ νέγκατο καὶ την εξοχην. Die Er- Mariang des τρικέφαλος im Scholion 287 und Eudolcia 97 διὰ τὸ εἰδέναι τά τε ἐσόμενα, τά τε ἐνεστῶτα και τὰ παρεληλυθότα ist neuplatoniseli, bet Joh. ladus de mens.
εe udianticli, lautet: ' θον τε. η δε ὁρθος ἐκλήθη ἐκ του ὁρμὰν ώς ' μηρος Πριν ἄρθαι περὶ ναυσι ποδώκεα Πηλείωνα. ἄλλως. παρὰ τὁ ἀνορμῆν ἀπο τῶν ἐκεῖ του
μενον την ἀνάδοσιν τῶν υδάτων. Mρυτίωνα δὲ λέγει την ὁρμην καὶ κίνησιν. ἄλλως. 'Oρθον την ὁρμην καὶ ἀνάδοσιν τῶν υδάτων, η την ευμαρῆ ἐυσιν τῶν υδάτων. Hieratis gelat init Sicherheii hervor, dass cier Νame des Hundes abgeleitet War Von ὁρμαν. d. li. er bedeuute ὁρμηκαὶ κίνησις τῶν υδάτων, der Nanae Eυρυτίων von εὐ-d ρέω, d. h. er bedeuiete την εὐμαρη ἐυσιν τῶν υδάτων. Schoemann II, 203 hat beretis claratis ausui eri sum gemaelit, dass so volit in den Scholien, Wie in der Aus-
113쪽
ἀέρος υδάτων, Wobet naturlich die sie aulaiehende Heradio Lust ist ἔτι ἐν τῶ αερι συνίσταται καὶ τρέφεται ταυδατα. Dasa diese stoistae Etalariuig sine Ab veichungenbis gum jungeren Commentar belbehiaten war, be vetat Schol. Ven. und Diae. 565, 21 διότι περ ἐκ των ἀναδιδομένων ἀναθυμιάσεων περι τον αέρα υδατα ρέοντα σφοδρῶς ἐπιτελοῶνται καὶ λίαν υγρὰ καὶ δίκην ἔρνουλίαν αυξομένου ἐν διυγροις τόποις' ἄ τινα δη υδατα ἐναέρι συστάντα κάὶ οἷον τραφέντα, ὁ μακλῆς u. S. IV. Es ist nichi umva scheinlita, dass schon dis Stoiker ausi den Namen des terneistae 1 Sees etyinologiscit gu
κοτέουσα. ηγουν τῆ θερμότητι ὁ αὴρ ὀργιζόμενος gehdri
114쪽
ebenso vie die Gotter, die Schol. Ven. 681 allein στοιχεῖα πenanni morden), Wie me Stoiner sie emarten, so ijdrian war beide Ericlium1ngen, me aiis dem Rngeren Commentar stammen, mr Emederiingen der stoischen Lehrohauen. Loider ist dis Versassiang des cod. Cant. an meser Stello derari, dass vis physiselle Emkriing des Titanenkampla, Melche vir beiis Lltesten Scholiasten vor-ausselaen Iniissen, volistisdig ior ei alien ist; avsser dorneuplatonischen Ericlamang des Kampses haben vir nurGlossen in den metir ais 100 Versen. Freilieli hann derstoiselle Commentar nichi so detesiliri getvesen sein, Wie . Diaconus sagi ώς φυσιολογεῖ ἐνταυθα περὶ τῆς του χειμῶνος συστάσεως ὁ ποιητὴς καὶ την των στοιχείων προς αλληλα μάχην καὶ των ἐν ἡμῖν ποιοτήτων υπο - μαίνει διὰ τουτων, sondem et va me belui Scholiaston ἡ μάχη των θεῶν καὶ των Πτάνων, τουτέστι των στοιχείων, ήγουν τῶν ἐν τοῖς μετεωροις συνισταμένων
κίνqσις τῶν πνευμάτων και ἐκπύρωσις, Θις ἐπεσχέθη καὶ ἐπαύθη υπὸ Aιός, ἡτοι του ευκράτου ἀέρος και ου-
cophron 177). καὶ ἄλλως πάλιν ἡ αλληγορία, Θία μεν
115쪽
εαυτον ἐκκαυσας καὶ την γην ἀναρρηξας ἀναδράμη καὶ κυκήσας - περὶ γην εἶτα καὶ ἐν μετεώροις τω αέρι Λιὶ
ἐμπεσὼν Ουράνιον αχος κατὰ την τραγωδίαν γένηται.
'Vorten εοικε δὲ ὁ ,σίοδος ὐπὸ γην οἴεσθαι γίνεσθαι τον Tυφῶνα 597, 2R. Jelgi v erden vir im Stande sein, aueh die duritigen Spuren in den Scholien selbst gii constriliren. Schol. Cant. 859 heissi es φλόγες δε αἱ ἐκ τῶν ἀνεμων ἀναδόσεις' ἐξάπτονται γὰρ ἐκ του θερμου
πνευματα, πόλεμος κινεῖσθαι πιθανεύεται μεταξύ Τυφωέος καὶ Θιός. Nocti .eine Betrachiung verden Ivir anstellen InssSSeu.
117쪽
120쪽
sZ 527, 624 u. S. V ). Dis Fragmente des Aristonilios. 3. ἀπαλοῖσι. ΓοτιJ μάχεται τὸ ἁπαλοῖσι και το ἐπερρώσαντο. τὸ γὰρ σύντονον τῶ ηρεμαίω ἀντίκειται. V.
παρθενοις Μούσαις τὸ ἐπίθετον.
10 und w ὁσσαν. ΓοτύJ ὁσσαν την θείαν φωνην καὶ την θείαν κληδονα et μηρος λέγει, υσωδος δε πῆσαν φωνην ὁσσαν καλεῖ. v. Etym. M. 635, 50; Μuelaeli 380; Lehrs a. a. o. 88; Ariston. α 282; Cariauin Ariston. ad Od. 12 und 24. ders. de fontibus Elym.