장음표시 사용
81쪽
De veteribus mammatieis dicere agoediebant ir,
plenam censuram facerentiis stubsidiorum criticorum; his quomodo nil siligula verba rediiitegranda IAI Simus, Per nliquot genera emendationis nunc est declarandum. Ac quunt supra pariam diligenter nο- tatas esse eodicum scripturas docuerimus tIIIII vero naviter iis iiii adeo nescieriint editores, ut planenOVOrum in numero nec ante tisurpatorum habendi omnes Sint, Piorum apti l Bernardum mentio sit: nisi quod inde ab M littera bonam seript iram unain et ueni alteram o sitis libris Oudemtorpius ascivit.
Ex quo intelligi potest, quam non sit mirandiim, si
miando nostriini exempIuni tractans in alio prorsiis seriptore Versari propemodum videare. Nec sane multa arbitror relicta esse, Piae non sint vel illorum vel meorum ope Iilbrorum in pristinam int0gratatem restituta. Attamen exstant eiusniodi quaedaim, volui quod turbatum esse pristinuim ordinein eonieei
p. 108. IM., non item p. 88, T), vel plura etiam
tu Documento vel hoc unum sit, quod, quum innumerabilibus locis ὁ αττός, εν τω αυτέ et sintilia ipsis noniindius substitutis mulanda Blancardo propter noviciani dispositi neni fuissent, plei umque tamen, quae nos Piristina pronomina illa in GBCDP revera reppei inius, ex reliquorum nullo sunt allata. Cf., perpauca proferam ex illa mul-litudine, p. 158, 6. 17. 162, 17. 163, 4. 193, 8. 216, 5. 219. 9. 12. 242, 5. 17. 343, 16. 347, 5. al. Quod loquendi unus
quunt Thomae sit usitatissimum, dubitavimus etiana aliquoties Romano editori fidem habere, ut ex solo B illud p. 119, 20. , ex G solo reposueramus V. c. P. 47, 11. Contra ipsum scriptoris nomen e Gu suscepimus velut p. 216, 16. 243, 7.. quamvis Pronomen contestantibus CDP: quando de libris acriptis silentium e litorum nullam vim habet.
82쪽
turbata p. I6I, 4. 362, v si manifestum' osse dixi intereidisse quaedam p. I24, 6. 8I, 4. 99, II. IM, RIM, I. 309, 4. Sed miod etiam inte a seriptorum
testimonia hie issio intercidisse suspicati sunt, id sero argutius Plani verius laetum esse itidieavi annot. ad p. 385, II. Adhibita eniim a Valehenario, Porsono, Dobreo, aliis ista eonieetiira in viii, iis velut ex Euripidis AristoplianisVe una quadam fabulii eitantur, quae in alia legiintiir Vel eiusdem vel alius poetae: prioris igitur similis alioris Versus, ritiemita fabuIas Ipsum nonien insercilina videbantur. Vias ad
p. 296, I2. 385, II. 380, 8. notata, Ptibus ei. p. 306, a 366, 6. Quidni igitur etiam p. I93, 3. in Sophoelia
versu Idem eonsilitina tenuit Porsonus y Verrem enimvero . uis uni eulpa turbamini transserenda omnis est in ipsitis gratiunatici vel imemoriana vel adversaria: tantus est e n 'earum numerus, ut insinua ista suppIendi opera sutura sit. Id laede Iieet ex acriptos in
ενιι e nostro inteuigere, in quo saepenumero notavimus erro-- cinitas siligulos scriptores. - 'niuneta
auteni eum hoe getiere καί partieitIne eerta Praedam positio. Ea in onina particillam miriIm est Saepe semptorum nominibus praeniitti, tibi quo reseratiir dimetIodietii sit. Quippe qlium alimi nomen nullum Praecedat, hiciIs quispiani de prioris alicuius testimonii dispendio eogitet. Sed viversa sunt homirn exemplorum genera. Ac eontinito actum esto de illo και, quod in
solis editionibus exstat p. 108, I5., vel in Regio I ut videtur et Romana p. I96, 3. 293, II.: quod non magis est a Thoma prolaetum, quam quae p. I97, 5. 286, 7. 305, 8. MI, I2. 366, G. 390, T. in Ra C acceditnt et in Basileensi p. 2II, I5. 218, 4. καί particulae, optinium
tuas a praemisso alio testimonio explicatuni habentes. Pertinent enim haec ad eam, quam capite V.'pertractR- .
vi interpolationem. Contra quaerendum est de his,
83쪽
τιος , citi Sintillima ratio est, qliani mi p. 3I5, 8. dubi-tἱinter ProPosui, eonfidentius nunc ana plector. Eadem quunt sortaSse etiam p. 230, II. placere possit: deditolaus illitie restant P. 174, 6. 283, I9. Pinnquam illiu decertio, tana uti non vi leo, illioni odo ea, a qua prosecti sunt iis, suspicio declinetur, ut IInum eXem-pIuna interciderit. Ita quonia in ad sing i Ia verba pervenimus: unuΠ cst Ioquendi vitiuna quod lain, quod pIus semeI redire videas, ut - λέγε, o υκ - eonitingantur, P. 2, I. IR
quoni ini, cilia Nitione P. I M. et 309. merulam Elistulina iis, iit δεῖ λεγειν e libi is susciperemus, cta violentior osset iii reli litis locis, sitnplicissinae secluso imperativo
84쪽
n Mutinus suo Thomani more loqui, ut praetor negandi partieulam iiihil interliceretur. Sic apud Ρhrynicliuni p. 3II. 192. Lob. λέγε in aliis libris Ddeas omissilii , additum in assis, item δεῖ λεγειν in Basileensi ontissum P. 8, I., ipsumPae λεγε p. 237, I. 255, 2. 375,I5. MI, I. Quanquam non absurdus esset, qui οὐ in μή converso istam mammatico Iabem abstergerete aliquoties en inisubstituta od pastipula pristinii ni μῆ oblitterἔitum est, rico in deteriore tantum Iibro p. 288, 5. , sed in opti in is quibusdam p. 305, 3. Naim qiiod Sellaesero plaevit ad Plutarch. VOL V, p. 30. , λέγεται, Iieet conaniendari eis exenapiis videatiir, quae Perinutatarum λεγε et λέγεται
formaruni asserri possunt ex p. 10, 8. ') 20, 8. ubi ilani λέγεται illo proluivit ad Bosii Ellips. p. I94.3 309, 3. 3I3, I0. 322, II. 372, 8., qtuimus adde notἔita ad P. IM, II. et Ρhrynieli. p. II. II4.: tamen illud non
imagis fert loquendi usus Magistri, clitana λέγουσιν Vel οὐ λέγουσιν, etsi saepe hoe simpliciter positiun tii in a Plirynicho V. c. p. 73., tum in Herodiantis. Certa in ellini in talibus singuli graniniatici rtitionem tenuerunt: ut orationis per Omnes proba triti reprobandi Ius fornans mire Varian Izie Vere artiis ex Phrynicitus sit, natilliin ab illius et Iimertetite et elogiintia Tlionias distet licet Phryniolio verbosior, in hii natio et ieiunum genus et
I u Ibi quod legebatur ἀνιμαν λέγεται, μὴ ἀνέλκειν , assine erat Phrynichio illi, ciuod Lot,eckius explosit p. 114.: iluo latiren' non tolerabilius p. 97. apud elindein λεκrέον, αλλὰ μὴ --. vel quod apud Thomana p. 337, 11. seiribebatur μὴ λεγομεν.
85쪽
tatione Iiiiitatam hi sonsuetu in Sibi ἐρεῖς p. 259, 3.; vol μη partieu Iaira i inpetrativo Vel eqniunetivo nulli iun- etani, qliod geritis Tin neo in presialis usitἐuum siluitur Sallionis clutina Tlioniae obirii lit p. 280. 5. Eodem hoc pertinet, qii. t nutrilli nni Tlionias ' Particii Ia usus est, Ioezibula es lem Si e probitatis sive vitiositatis Ioeo habenda esse Signisse aret. Sed hoc vix eredas quoties fraudi e litori latis fuerit, ut Oiulendorpio
ticu Iam non in η sed ita και n litari iuSSISSent, nee exem, plis caritissent Iilitiis Pernilitationis a Ilibrariis saetas ut p. 308, G. 339, 2. 400, I., et enim certe forma in orationis coinniendaSSerit, filii una SDIam in hoc genere probasset Thonias, de qlia diei uni P. XLI. Non taeen-diim est tanten, esse qu ne laim eXen Pla η Particulae specio sic positae, ut non POSitiSSe Tlion iniri contenditialis. Sod on partini in lino talii uim auero e libro exstant, iit p. II, 4. I94, 7. I98, 3., Partini idoneii ni ab ant cedontis notationis comparati Vο καλλιον, δοκιμώτερον eX-plieatulli liabent P. I3,I5. 272, 9.: nec enina binas no- .iationes, etsi forina inter Se Seliinctas, lina consimi-etiolio graminalien eontinuare Thomas dullitavit velut
p. 312, 5. 322, 6. 400, I. 407, 3., alit i. Qito Isi nullus
est, e quo u Sit nexuin, PrioriS notationis conseparativiis,
ut p. 49, I2. 84, 15. 280, 5.: quoniani paruna prii Ionaosset, qui aut de transponenda notationiini sede eogitaret aut de reeipienda e Regio I et Romana ob parti-
86쪽
cula: non video, .ud sit reliPiiiiii, nisi de conioetura inserere iisitatissi nauna Thonaetio κάλλιον eL p. 270, 8. : llianquam P. 49,I2. si mii ξ; ova placuerit clini 'ξ alibi sp. l25. 26. 331. 342. permittatii na, non gravabor esstriden . Ita Ille etiana p. 58,I8. et 108, 9. explodendii ni est inauditiina genus Io litendi ξ - convertendunt lite in καλλιον λθειν η, Ilium forniani PIus semel videas in un-rias partes deprcivatam, iit p. I95,7. 202, 4., coli. 256, 6. 258, 3. 314, II. -'Enis leni modi iPtur, iit revertatii riinde exorsit est Or; itio, illi H est, 'clii od conani eiulatu nia Seliae sero'λεγεται VerIiit in , ne ii Plirynicho qiii dein 'illud mi ovis imodo a linis stina, et λεγο κτιν sina pliciter post una nec necuratius desinitii in iis pioqitavio Thonias fropitilletivit. Nec solicitis Moeridi i lena restitui Missii ni
ala Oliden torpio p. 843. Reli Piendunt igitur illud
P Iietivorino tria p. 280, 5. conaniena orato et iis librariis, cquos perna utaturii in λεγε et λργεται formarii ni testes Silpra protuli Inus. - Elin dein ἔiuton Τlion una non est nitriin Ilias in in Ptia in adit illisse lociitiones sibi
Proprietis. Atqtie nil id mentis haud scio an pertineat aliquid, de clito salie ninhigii trita esso titillet uiu Sentio. anivis enirn ii sitata liuoc fornia sit, iit μ' ειπ ς veri a sequntiir ωλλα VPl Τί particitia, tanaen Sana ratione niissa nititiir talis conitinctio, qualis p. 18. 3. Iegebatur: ἀξιonsnor εἴπης, πλείονος Τιμης μζιον. Quod vi uni dii pliciter soloecuria esset, ilii uni nullo Iabore posset in hoεῖς ni utari: id cluod in noniana sacrum p. 289, 3. : tanaen alia lytaeda in exenipla in caussa sit runt, clir recepto ex Gliel seri yietino et Basileensi optativo Singit Iare clito Idam Io litendi gonus Thoniae viderer perspicere certe non dupliciter pravit in . Velut ταυλί- ζειν εἴποις, οὐκ ευτελίζειν dixit p. 378, 6., χρυσους ει ποις. ου χθύσεος P. 391, 8., inverSo nitiein ordine
modii im Sine ob particilla optativit in habes p. 289, 3.
87쪽
ορθῶς ειποις. Viilde enim parcus ἄν partieissae est graininaticus, et ut ne in hoc quidem genere bonos Iubros rion invaserit coniunctivus ' , . tu p. IV, II. II I8. III, 8. 289, 3. Ρrraeivit autem illuni optativum οὐ particuletis sino ἄν itinetii in Hero linniis p. 479. Ρiers. Aneed. Baehin. II, p. 405, 35. : μη-ουκ εἴποις,
μ' ποι σζς dε. Ca Veliduni eSi autein, ne quis in eo, ab quo Proficiscebantur, exen plo coniunctivi defensionem quaerat o novicia labantis linguae consuetudine, quae eernitur in coniunctivo alterius noristi usurpato Pro i dicativo suturi: de qua breviter Boissona lus Λnecdoti OI. III, p. 434. 448. , explicatius disseruit Hasius ad Leon. dia coli. P. 579. ed. Bonii. Ut enim nihil dicam' de ceteris illis optativi exeniplis Tholmanis, quae certa sitiit, Thomas quidein doctio rena se nobis praestitit, quani cui istiusmodi cuIpani tribuas. Noe onini ad quosvis Seriptores ista vitia pertinent qtia navis propria recentioris aetatis, quae doctissiimus Struvius euntissavit Coninient. de versibus politicis p. 58. Itaque etsi in PsoIli Basiliique non igiliatis a Boissona Io vulgatis frequent tintur futui i loco posita' , κατίδηοῦς, ta inen nec tria tectae ob particulae Vel unu ni exeinpIunigiippetit, et vero prorsus Iiberas ab ilia loquendi pravitato ipsius Tlioniae decla naationes repperi partim a L. Normnlinito parti in rib eodeni illo Boissona Io editas. In his uni in scribendi genua su una prorauS aec Ommodavit ;id praecepta gratii nititica in EcIoga ab semet ipso tradita; qiiiii in singulis orationis floscillis et quasi cin-
belei uni pei nil re aliud accidit, qiti H qui est omnium tibi orum iii, iiiiiiis. I. ridensis I laoc uno vilio propemoduni constanter iiiiiiii Halus est, ut, liueina in odii in optativis illis coniuncti- v viii. ita iiiiiic sere sulis titilat optati v uiri. Sic μη εἴποις e LM
nolatii in p. 288, T. 311, 12. 322, 16 332, 9. 338, 15. 367, 5. 368, 11. alibi.
88쪽
einnis aucti pandis eosdem Scriptores ta SNil Πιἔtilite Unitatiir, ex clii liliis in Ecloga lilii I iiiiiii ex opstinis dicendi exstiti piis iusti inon in Proseri'e consilexit: iluomi in Solun Aristi leni altilii oties Boisson adus mim p;iravit. Qiiique nati III Odit ni Velut P. I92. ἐὰν ει1rr ς recte Scripsit pro εὰν εἴποις, et τί αν λεγοι p. I98. pro λίγη, iteti illil itaro non let et at P. 195. καν συνενεχ γῆ pollere Pro συνζr 2ζ. Qiin Ita in Noa mn anni ortitio iii hiis iit pro illi iis a eicite oditionis titillo negotio corriget e licet itinui norabilia. Palicis, clitani Vina litabo at Io Ilion ii consuetudo, declaratii im est. Sed in cineiulanda Ecloga Ilicqublem Iociis patuit latissinio. Itetique illiu in ni ultae codicunt scriptitrae ili Verboriatii consoPientiani a nobis receptae non opiis lini ere defensione ville antiir, tum alia iit recte tir licarentur, diligentissi illo quid iis uspostillaret ex pyndendii ira fuit. Qito Eilitein brevitis in annotatione sitit ἐigundii in lic sere sine ratiotiuna expositione, eo ἔies lirn ilus Onane lioc oti piit pervelim sciIielioc loco pe iractvrc: nec cliviti Tlio itiae talitii in sedgrni laetiticoruni pertinet tomi eniti ii Sirin, qtios sui Iuntur qui Iloti P Ari ac veteres Scriptores coiis tantia suis loquendi Ieralitis clitant una vis di ei Sis Ol teniperasse simi persiuuleant. Se i illioniani praeter ex spe eicitionein Sirperiora eclita laccreVerlint, Prneter eἔt, quae iam perseelitus Silial, ii Inni iniit Uin re lunndani quasi cuin pu IviscuIo ni solvani: pleraque Ioviternuin gnita, etsi ni eos in iis iis sat graVuer pelisitata. Λl, o litori lius autoni illi uni inde ἔi Blanc;irilo Susque deque liniversiint Iioc geniis Iaziberetiir, hic itini est, ut stippissi nitu perVerteretii r naeiis grii in liratici: adeo cum singillorii ni inteIleciti pretieceptorii ita et Onitiis instituticolis ilio talia conuincta' sunt, illi ale est positum vel non Po Si tun και, quiae res inci'edibiliter intui proles
lasolin, repetitio articilli vel praepo Sitionum, parti
89쪽
quid ad proprias ariIs grammatIeae denominationea pertinet. Eodem igitiir reserendus ipse significatus est qilorumIana voelibutorii in , ut ἄπλῶς, de quo bre iter mellina ad p. I0, I., ermittim auten ab Abre- sellio ad p. I02, II. p. 202. o I. Bern.). Adde ἄπαξ
quo alientis ille iistis, continuo σ1rανιως Τli Onias mutavit in απαξ p. 308, 5. , itent σπανιάκις p. 312, 3. : ου - δεις των ρητύρων το πολλάκις ἀντὶ του απαξειπε ' κom ὀν γάρ ἐστιν. - Ιn connectendis ἔilitem Singillis onunticitis fit si iis quo dilani et veri ostiis loquendi genus granina ilico nuri si est placuisse,us Ilieqitaque Videas, quod mi idem inipriniis cernitiir in particillaminin Iliin d;intia. Praeter cetera Illic pertinet καί pziclieula, de qita lana stipra agebatur P. XLI. et LXXXI. Enni adeo in deIiciis lassiui Iag ster, ut, quotieSellum. Pio liceret, studiosissinae assuimeret. doliseelzirium igii tir fuit Idyroruni inss. nuctoritate HIani restituere, illi imingite vel Cassierges vel BIalica talis praetermisissent. . Id saepissitne saetiani in Ilis: καί, Δ αδεως
ponam, non tolerabiIe vistini Ouden Iorpio και p. 89,-
90쪽
bis posito καί sie Ioqui Thomas eonsuevit, velut εἰ καὶ Συνέσιος καὶ et Ουτο ειπε P. 27I, II., vel ουτω καὶ τοχρ ν και ἀντὶ του ἔπρεπε καὶ αντὶ του πρεπει p. 394,I8., vel καὶ χρηματιστῆς καὶ ο διαλεγό/ιενος καὶ ο χρῆ- ματα συνάγων P. 402, I.: qil aliuin exeniplo mina vix ul- Ium esse puto, quin n deteriorit iis litaris tinii in alto ruinuo καί absit. Attamen Initio, quae videri pervii I-grita possunt. Duo addo exquisitiora roliquis: Prorsus enina καί particula a Iliaesit his somnis, quibus nomen quodque Vel Verbii in ii stirpari dicitur καὶ επὶτων τριῶν γενῶν et καὶ επὶ τῶν τριῶν χρόνων, quae nunquam esseritntur sine καί, sive annectuntiir priori alicui eluintiato sive Iibera oratione ponuntur. Vido
amne est καὶ επὶ τῶν τριῶν de triplici signi sieatione dictum p. 59, 9. I20, 0. I39, I0. AIterii in pertinet ad verboruna eolloccitione in . Veliit p. 195, 3. Iegitur εστι
ndiiciatur: sed certa sunt illius exeinpla collocationis, it p. 28I, 8. εστι δἐ κα ὶ πολιτευομαι το μύχομαι. IVRII
ιωχομαι. Quotquot eni in singularia sit ni in scrilaenilii genere granimatici: at nihil ossendi, quili rationem perspicere in proniptu sit. Ρatuit Itoc iinpriinis in arti-iculi usu, priuienti consilio tuin positi tu in omissi. . Quo eni in vocabulo altitit igito Idani explicatur, eiceSSarius est articii Iiis, nec unquana sic licuit loqui; ut olim Iegebatiir p. 385, I4. λέγεται φαντάζεσθαι καὶ ἀνατ-.λπουσθαι, Sed τ o ἁνατυπουσθω, et p. 238, II. μαίνομαιτ ο τον νοον βεβλαμμένον εχω. , Sed quunt duo vocabula adiiciuntur explicatuli caussa, aut bis ponitur articulus aut Seniel, necessario utriinHIue. Itaque bis positum e meis libris recepi e. e. P. MI, II., quia diis ποτνιῶμαι