Politica

311쪽

αναγκαιοτατα Θετεον εἶναι ποωτας ετ δι ταύτας, τἀ αναγκαίας μεν Θεν ηττον, εὐσχήμωτι δε μείζονι τεταγμένἀς καὶ . Dii Ἀμπειρίας καιπίστεως δεονται πολλης. Tοιαύται δ' Ιεν- τι

περὶ τὸν φυλακῆν πιν πόλεως, και σαι τάττονται προρ δε πολεμικὰς χρείας. Δεῖ δὲ καὶ ν

ειρηνη και εν πολεμω πυλων τε και τειχων φυλακης μοίως πιμελητάς εἶναι, και εξετασεως καὶ 9 συντάξεως των πολιτων. EvΘα μεν ουν επὶ ἀσιτάτοις άρχαὶ πλείους εἰσιν, νει δ' ελαττους, oliv. a ταῖς μικραῖς πόλεσι μια περὶ πάντων καλοῦσι δἐ στρατηγοῦ καὶ πολεμάρχους τὰς τοιουτους. τι κἀν σιν ἱππεῖς η ψιλν , τοξόται ἡ ναυτιών, καὶ επὶ τουτων κάστω νιοτε καΘίστανται ἀρχαὶ, α καλουνται ναυαρχίαι καὶ ιππαρχίαι και ταξιαρχίαι, καὶ κατὰ μέρος δε αἱ πὰ ταύτας τριηραρχίαι καὶ λοχαγίαι καὶ φυλαρχίαι, καὶ σα τάτων μόρια. λδ πα εν τι τέτων στὶν εἶδος επιμε- o. λείας πολεμικων. Περὶ μενῶν ταύτην τῆν ρχῆνεχει τον τρόπον τουτον Ἐπεὶ δ ενιαι των ἀρχων, εἰ και η πασαι, διαχειρίζουσι πολλἀ των κοινων, ἀναγκαῖον τέραν εἶναι την ληψομενη λογισμον καὶ προςευεινουσαν, αὐτην μηΘεν διαχειρίζουσανετενον. Καλλri δε τάτους οἱ μεν εὐΘύνας, οι δολογστὰς, οἱ δ' ξεταστὰς, οἱ δε συνηγόρους Πα-

312쪽

πάντων στί γαρ αύτη πολλάκις εχει το τε λος καὶ τηνδειςφορἀν η προκάΘηται τοῦ πληΘους, οπου κύριος εστιν α δημος. Ἀε γὰρ εἶναι το συνάγον το κύριον της πολιτείας καλεῖται δ' ἔνΘαμεν πρόβουλοι, δι το προβουλεύειν Ἀπου δε το πλη- Θός εστι, βουλη μαλλον. AI μεν ουν πολιτικαὶ τωνάρχων σχεδὸν τοσαυταί τινες εἰσιν Ἀλλα δ' εἶ λδος πιμελείας, περὶ τῶ Θεους, οῖον εοεῖς τε καὶ επιμεληταὶ των περὶ τὰ ιερά του σώζεσΘαι ταυπάρχοντα καὶ ἀνομουσει τα πωτοντα των σιωκοδομημάτων καὶ των ἀλλων, σα τετακται ποῖς

τῶ Θεύς. Συμβαίνει δε την πιμελειαν ταύτην ἐνιαχου με εἶναι μίαν, οῖον εν ταῖς Exoαῖς πόλεσιν, νιαχῆ δε πολλὰς καὶ κεχωρισμενα τη ιερωσύνης, οἱον ἱεροποιους και ναοφύλακας καὶ ταμlας

των ιερων χρημάτων. Ἐχομεν δε ταύτης, πρός τἀ Θυσίας φωρισμεν τὰς κοινὰς πάσας, σας μη τοῖς ἱερεῖσιν ἀποδίδωσιν ο νόμος, ἀλλα τοῖςJ

απὰ της κοινης στίας χουσι την τιμην Καλουσι

δ' οἱ μεν ρχοντας τουτους, ο δε βασιλεῖς, οι επρυτάνεις. A με ἔν ἀναγιαῖαι επιμέλειαί εἰσι 12 περὶ τάτων, ω ειπεῖν wγκεφαλαιωσαμένους, πεοί τε τα δαιμόνια καὶ τα πολεμικἀ καὶ πεοὶ τὰς ποος- όδους καὶ περὶ τἀ ἀναλισκόμενα καὶ περὶ ἀγοραν καὶ πεοὶ το στυ καὶ λιμενα καὶ την χώοαν ετι

τἀ περὶ τἀ δικαστηνα κοὐ συναλλαγμάτων ἀνα-

313쪽

- . . .

σμάς τε καὶ ξετάσεις καὶ προς ευεινμτων ρ- χοντων, καὶ τελος αἱ περὶ το βουλευόμενον περὶ 13. των κοινων. Ἱδια δε ταῖς σχολαστικωτεραις ωαὶ μαλλον εὐημερέσαις πολεσιν. ετ ti φροντι δεσαις εὐκοσμίας γ ναικο ομ ,. νομοφυλακιὰ παιδονομία γυμνασιαρχία πρω τουτοις πεφ γω- τας πιμελεια γυμνικὰς καὶ διονυσιακὰς κα ει τινας τεοας συμβαίνει τοιαύτας γενέ-α Θεωρίας. Τουτω o ενιαι φανερως εἰσιν δημοτικαὶ των αρ- χων, Π γ ναικονομία καὶ παιδονομία τοῖς γὰρ

απόροις ἀνάγκη χρῆ-αι καὶ γναεὶ κοὐ παισὶν ό περ ἀκολοοις δια τῆν αδκλίαν. - ριων δ' ἀσωταρχων, καρονας αἰρηνταί τινες ἀρχἀ τἀς κυρίους, νομοφυλάκων, προβάλων βουλῆς, οἱ μεν ομοφύλακες α ιστοκρατικον, ὀλιγαρχικον δ' οἱ πρόεουλοι, βουλη δ δημοτικον Πεδ μεν ἔν των ἀρχων ως

τύπω σχεδον είρηπαι περὶ πασων

314쪽

ερὶ πολιτεία ἀρίστη τον μελλοντα ποιησα την προςηκουσαν ζήτησο νώγκη διορίσασΘαι πρῶτον, τίς αἱρετωτατος βίος ἀδηλου γα οντος τάτου, καὶ την ἀρίστην ναμαῖον δηλον Lα πολιτείαν Ἀριστα γαρ πραττειν προ κει τὰς ἀρι- στα πολιτευομενους ε των ὐπαρχόντων αὐτοῖς, εὰν μη τι γένηται παραλογον Διὸ δεῖ στον μο- λο ΒΘαι, τίς o πασιν ως εἰπεῖν αύρετώτατος βί- ας μετα δε τουτο, πότερον κοιν και χωρὶς ο -- τὸ η τερος. Nομίσαντας ἔν ἱκανως πολλα λε ργμαι καὶ των ε τοῖς ξωτερικοῖς λόγις πεστης ἀρίστης ζωης καὶ νυν χρηστεον αὐτοῖς ' ως

ἀληΘως γα πρός γε μίαν διαίρεσιν δεὶς αμφι

βητησειεν αν, ως ἡ τριων - μερβων των τε ἐκτος καὶ των ε τω σωματι καὶ των ε τη φυχλ

, mimi

315쪽

πάντα ταυτα παρχειν τοῖς μακαρίοις δε7. J-δεις γὰρ ἁ φαίη μακαριον τον μηΘἐν μόφον χοντα ἀνωίας μηδε σωφροσύνης μηδἐ δικαιοσυνης μη- δε φρονησεως, αλλἀ δεδιότα με τας παραπετο- μενα μυίας, ἀπεχόμενον δε-ηΘενος, ἁ επιειμη-

ταρτημορίου διαφθειροντα τὰς φιλτάτους φίλους' ομοίως δε και τὰ περὶ τὴν διάνοιαν λως ἀφρονα

S. Aλλὰ ταυτα με λεγομενα, ςπερ . . πάντες ανσυγχωρησειαν. διαφίρονται ' ν τω οσω και ταις υπεροχαῖς. ης μεν γάρ αρετης ἔχειν κανον νομίζουσιν ποσονουν, πλουτου ou καὶ χρημάτων κα δυνάμεως καὶ δορος και πάντων των τοιήτων εις ἀπειρον ζητουσι την περβολην. μεῖς δ αυτοις

μεν, τι άδιον με περὶ τουτων καὶ λ των ργὴ λαμβανει την πίστιν ὀρωντας, ὁτι κτωνται καὶ φυλάττουσιν, τὰς ἀρετὰς τοις κτος, ἀλλ' ἐκεινα ταυταις καὶ το ζῆν εὐδαιμόνως, εἴτ' ε τω χαίρεινεσαν is εν αἰρετη τοῖς ἀνΘρώποις, εἴ e αμφοῖν,οτι μαλλον πάρχει τοῖς το Θος με καὶ την διάνοιαν κεκοσμημένοις εις περβολὴν περὶ τηνεξω κτησιν - αγαθων μετριάζουσιν τοις κεῖνα με κεκτημενοι πλεia πω χρησίμων, ε δε τάτοις ἐλλείπουσιν. Ο μην ἀλλα καὶ κατὰ λόγον μένοις ευσύνοπτον εστι τὰ κεν ἀρ-ιτος χειπερας, ῶ περ οργανόν τι ' πῶν δὲ το χρησμόν εστιν,

316쪽

ων την πεσολην η βλάπτειν ἀναγκατον

οφελος εἶναι--ων τοῖς χουσι. ων δε περὶ φυ- χἡ εκαστον αγ-ων. σωπερ ν περβάλλη τοσουτω μαλλον χρεωμον, εἰ δει καὶ τάτοις πιλεγεινμ, μονον τὸ καλον ἀλλα καὶ το χρήσιμον ' λως τε δηλον, ως ἀκολουΘεῖν φήσομεν την λώεσιν την Miστην κάστου πράγματος κατὰ τὸν διάστασιν.

εστιν η υχη και της κτήσεως καὶ τοῦ σώματος τιμιωτερον καὶ πλως ααὶ μῖν, ἀναγκη καὶ την λαβεσιν τῆ ἀρίστην κἀστου νάλογοντάτων χειν 'Ετι δε της φυχης νεκεν ταυτα εφυκεν αἱρετὰ καὶ δεῖ πάντας αἱρεῖσει τους εὐφρονουντας, ἰλλ' ὐκ κείνων νεκεν την ψυχήν. χτι ὸν ἔν κώ- της ευδαιμονίας επιβάλλει τοπιῆτον, σονπερ ἀρετης καὶ φρονήσεως καὶ τοῦ πράττειν κατ ταύτας εστ συνωμολογημενον ἡμῖν, μάρτυρι τω Θεω χρωμενοις, ας εὐδα*ων μεν εστι και μακάριος, δἰ Θεν δε - εξωτερικων ἀγαΘων, ἀλλα αὐτον ἡτος και τῆ ποιος τις εἶναι την φύσιν Ἐπει και την εὐτυχίαν της ευδαιμονίας δια ταμ ἀναγκαῖον τέραν εἶναι ' των με γαρεκτος γαθων της φυχης αἴτιον ταὐτόματον κώ

τύχη δίκαιος Ἀδεὶς δ σωφρων απὸ τύχης

ἡδε δια την τύχην στίν. Ἐχόμενον δ' εστι καὶ των αὐτων λογων δεόμενον, και πόλιν εὐδαφονα

317쪽

σῆν ἀρίστην εἶναι καὶ ποάττουσαν καλῶς Ἀδύνατον δε καλως πιάττειν τοῖς με - καλἀ πράττουσιν θεν καλον ἔργον ου ἀνδρος με πόλεως χωρις ρετης καὶ φρονησεως ἀνδρεία δε πόλεως καὶ δικαιοσύνη καὶ φρόνησις την αὐτην εχει δύναμιν καὶ μορφην, ων μετασχων καστος των ἀνΘράπων λεγεται δίκαιος και φρόνιμος και σωφρων.

στος. καὶ χωρὶς κάστω καὶ κοιν ταῖς πολε- μετά oετης κεχορηγημενης επὶ τοσουτον, ωςτε με

έχειν των κατ ρετην πράξεων Προς δε τὰς ἀμφι ητῶντας, άσαντας ἐπι της νυν μεθόδου, διασκεπτεον στεοον, εἴτις τοῖς ιζημενοι τυγχάνει μη πειΘόμενος.

Πότερον δε την εὐδαιμονίαν την αυτην εἴναι φατεο ενος τε κάστου των ἀνΘρώπων και πόλεως, μη την αυτην, λοιπόν εστιν ειπεῖν Φανερον δεκα τουτο ' πάντες γὰρ αν μολογησειαν εἶναι τηναυτην ὁσοι γὰρ ν πλουτω, Θ ευ Βεντα εφ' ενος, τοι καὶ την πόλιν λην, ἀν η πλουσ- μωκαριζουσιν ' σοι τε τον τυραννικὰν βίον μάλιστα

318쪽

τιμωσιν, ἔτοι καὶ πόλιν την πλείστων αρχουσα ML δαιμονεστάτη αν εἶναι φαῖεν εἴτε τις τον να δι' ετῆν αποδέχεται, και πολιν εὐδαιμονεστερα φώσει τὴν σπουδαιοτεοαν Ἀλλα ταυτ si δύο εστὶν, aα δεῖται σκεψεως εν μεν, πότερος αιρετωτερος βίος, δια si συμπολιτεύεσει καὶ κοινωνεῖν πόλεως, μαλλον Ῥενικος καὶ της πολιτικης κοινωνίας άπο- λελυμενος ετ δε τίνα πολιτείαν Θετέον καὶ ποίαν λ εσιν πόλεως ἀριστην, εἴτε πασιν ἄντος αἱρετου κοινωνεῖ πόλεως, εἴτε καὶ τισὶ μεν η τοῖς δεπλείστοις. Ἐπεὶ δε της πολιτικης διανοίας καὶ Θεωρίας τοῦτ εστι εργον, αλλ' ἡ το περὶ εκαστον

αἱρετον, μεῖς δε ταύτην προηρημεΘα νυν την σκέ- φιν, ἐκεῖνο με πάρεργον είη, τοῦτο δε ετ ον της μεθόδου ταύτης. πιτι με ἔν άναγκαῖον εἶναι πολιτείαν ἀρίστην ταύτην, καθ' ης τάξιν αν οσιςουν ἀριστα πραττο καὶ ζω μακαριως, φανερόν εστιν 'μφι ητεῖται δε παρ αὐτων των μολογέντων τον με ἀρετης βίον εἶναι αἱρετώτατον, πότερον πολιτικὸς καὶ πρακτικος βίος αιρετὰς ἡ μαλλον

πάντων των κτος ἀπολελυμενος, οῖον Θεωρητικός τις, ον μονον τινες φασιν εἶναι φιλόσοφον Σχεδον γὰρ τουτους τους δύο βίους των οἰνΘρώπων οἱ φιλοτιμωτατοι προς ἀρετην φαίνονται προαι μενοι καὶ των ποοτερων καὶ των νυν λεγ δ δύο τόν τε πολιτικον καὶ τον φιλόσοφον Διαφέρει δε ἡ μι ξον, ποτερως χει τὸ ληΘες ἀνάγκη ἀρ τόν τε

319쪽

ευ φρονουντα πρὸς το βελτίω σκοπον σπιντάττε- μαι καὶ των ἀνΘρώπων καστον κα κοιν την πολιτείαν. ομίζουσι δε οι με το τῶν πέλας αρ- χειν, δεσποτικως με γινομενον με ἀδικίας τιμος εἶναι της κεγίστης πολιτικως δε το μεν αδικον

νουσι δοξάζοντες μόνον γαρ ἀνορα τον --τικον εἶναι βίον και πολιτικόν ες κάστης γαρ α ετῆ ου εινα πράξεις μαλλον τοῖς ἰδιωται η τοῖς τὰ κοινά πράττου καὶ πολιτευομενοα Ο μεν ἔν 5. στως-πολαμβάνουσιν. ι δε τον δεσποτικὸν τρόπον της πολιτείας εἶναι μόνον εὐδαίμονα φασι παρενίοις δε καὶ της πολιτείας τος ορος των νόμων,σμως δεσπόζωσι των πέλας Δια και ἔν πλείστων νομίμων χύδην ς ειπε7 κειμενων παρά τοις πλείστοις, μως εἴπέ τι προ εν οἱ νόμοι βλεπους , του κρατεῖ σποχάζοvται πάντες ' ςπερ ε Λα- κεὐαίμονι καὶ Κρήτη πρὸς τους πολεμους συντέτακται σχεδὸν ητε παιδε- και το των νόμων πλῆθος. ωτι δ' εν τοῖς Θνεσι πῶσι τοῖς δυναμενοι πλεονεκτείν' τοιαύτη τετίμηται δύναμις, οῖον εν Σκυ-6. Θαις και Περσαις καὶ Θραεὶ και Κελτοῖς. Ἐν ἐνιοι γαρ καὶ νόμοι τινες εἰσι παροξύνοντες προς την ἀρετην ταύτην, κὐάπερ εν Καρχηδόνι φασὶ

το εκ των κρίκων κόσμον λαμβάνειν, οσας αν στρατεύσωνται στρατεIoς. H at ποτε και περι,

320쪽

κεδονίαν νόμος, τον μηθένα ἀπεκτακότα πολεμιονανδρα περιεζωσει την φοσειαν. Ἐν δἰ κυΘαις ου εξην πίνειν ν έοοτη τινι σκύφον περ φερόμενον τω μηΘενα πεκτακότι πολέμιον. Ἐν δε τοῖς Ιβηρσιν, Θνει πολεμικω, τοσάτους τον M. ὀ ὀβελίσκους καταπη tam περὶ τῆν τάφον, σης ανδ αφΘείρη των πολεμίων ' και ἔτερα δ παρ ετερρις εστι τοιαυτα πολλα, τα με νόμοις κατῆιλημμενα τα δε ἔΘεσι. αἱτοι δόξειεν αν γαν το . . πον - εἶναι τοῖς βουλομενοι επισκοπεῖν, εἰ τῆτ'sστὶν εργον τοῦ πολιτικοῦ τ δυνασθα Θεωρεῖν,οπως αρχη καὶ ωσπόζη των πλησίων καὶ βουλομε- νων καὶ μη βουλομενων Πως γαρ αν - τουτοπολιτικὸν η νομοΘετικον. γε μηδε νόμιμόν εστιν; νόμιμον δε ο μη μόνο δικαίως αλλα καὶ ἀδι- κως, ἀρχειν Κρατεῖν δ' - και η δικαιως Ἀλ- . λῆ μην δ' εν ταῖς ἄλλαις επιστήμαις τουτο ρωμεν με γαρ του ἰατρου τε τοῦ κυβεονητ ετ ονεστ τ η πεῖσαι η βιάσασΘαι, τοῦ μεν του Θεραπευομένους του τους πλωτῆρας Ἀλλ' οἱκα- οι πολλοὶ την δεσποτικη πολιτικην οἴεσΘαι εἶναι 'καὶ περ αυτοῖς ἔκαστοι si φααν εἶναι δίκαιον δὸσυμφερον , τοῦτ κ αισχύνονται προς τὰς αλλους ἀσκουντες αυτοὶ μεν γαρ παρ αυτοῖς το δικαίως

ἄρχειν ωουσι, προ δε τὰς ἄλλους δε μελε των δικαίων. Ἀτοπον δε δει μη φύσει το με δεσπό- .

cον εστὶ, το δι ἡ δεσπόζον ως , εἴπερ ἔχει τον