Thucydidis De bello Peloponnesiaco libri octo ad optimorum librorum fidem, ex veterum notationibus, recentiorum observationibus recensuit, argumentis et adnotatione perpetua illustravit, indices et tabulas chronologicas adiecit atque de vita auctoris

42쪽

LIB. v CAP. 35. 36. 29 απόδοσιν. την γὰρ Ἀμφίπολιν πρότεροι λαχόντες oὶ Αακεδαιμόνιοι ἀποδιδόναι καἰ τἄλλα ουκ ἀποδεδώκεσαν, ουδε τοὐς ἐπὶ Θράκης παρεῖχον ξυμμάχους τὰς σπονδὰς δεχομμους, Ουδἐ Βοιωτούς, Ουδε φρινθίους, λέγοντες αεὶ Aς μετ 'Aθ ναίων τούτους, ξν μ' θέλωσι, κοινν ἀναγκάσουσι ' χρονους τε προύθεντο ἄνευ ξυγγραφῆς, εν οἷς χρῆν τοὐς μη εςιόντας

ἄμφοτέροις πολεμίους εἶναι. τούτων οὐν ορῶντες οἱ Ἀθηναῖοι οὐδεν εργφ γιγνόμενον, ἴπετόπευον τοὐς -κεδαιμονίους μηδεν δίκαιον διανοεῖσθαι, ωςτε Οἴτε Πύλον ἀπαιτουν- των αυτῶν ἀπεδίδοσαν, αλλὰ καὶ τοὐς ἐκ τῆς νῆσον δε-ω- τας μετεμέλοντο ἀποδεδωκότες, τά τε ἄλλα χωρία εἶχον, μερονοπες εις σφίσι κἀκεῖνοι ποιήσειαν τὰ εἰρημένα. Αακεδαιμονιοι δε τὰ μεν δυνατὰ ε φασαν πεποι κέναι ' τοὐς. γὰρ παρὰ σφίσι δεσμωτας οντας Αθοναίων ἀποδουναι, καὶ τούς ελ άκος στρατιώτας ἀπαγαγεῖν, καὶ ει του ἄλλου εγκρατεῖς ησαν. Ἀμφιπόλεως δε οὐκ ἔφασαν κρατεῖν ωςτε παραλῆναι, Βοιωτους δε πειράσεσθαι καὶ Κορινθίους ες τὰς σπονδὰψ ε ρογαγεῖν, καὶ Πάνακτον ἀπολαβεῖν, καὶ Ἀθηναίων ὁσοι ήσανεν Βοιωτοῖς αἰχμάλωτοι, κομιεῖν. Πύλον μέντοι ξξίουν σφι

ψρουρεῖν το χωρίον αυτούς, εἰ βούλονται. πολλάκις ὁ ε καὶ πολλῶν λόγων γενομένων εν τφ θέρει τούτω ἔπεισαν τοὐς Ἀθηναίους ω ε εξαγαγεῖν εκ Πύλου Μεσσηνίους καὶ τοῖς ἄλλους Hλωτας τε καὶ ὁσοι ηὐτομολξκεσαν εκ τῆς Aσκων κῆς ' καὶ κατωκισαν αυτοὐς εν κρανέοις τῆς Κεφαλλ νίας.

τινες αυτῶν καὶ εναντίοι σπονδαῖς, ελθουoῶν πρεσβειῶν ἀποτῆς ξυμμαχίδος, καὶ παρόντων Ἀθηναίων καὶ Βοιωτῶν καὶ Eoρινθίων, καὶ πολλὰ ἐν ἀλλ λοις εἰπόντων καὶ Οὐδεν ξυμβάντων, ως - εσαν επ οἴκου, τοῖς Βοιωτοῖς καὶ Κορινθίοις Ελεόβουλος καὶ Ξενάρ ς, ουτοι οῖπερ τῶν εφόρων εβούλοντο μάλιστα διαλύσαι τας σπονδάς, λόγους ποιοῖνται ἰδμους παραινοῶντες ὁτι μάλιστα ταὐτά τε γιγνώσκειν καὶ πει-

otia si int e Diraeia Dictidienses Et al,legandi, non ad ultimos Q araniai tes sed ad Utopiani, in i tia securius in P. terunt, gitati in Atho liabitabunt. ε36. Ξενάρκος ' A. H. II. Γενάρας Q. ειμαρίδης g. vulgo εινό-

43쪽

μάχους, αυθις μετὰ Βοιωτων Ἀργείους Αακεδαιμονίοις ποιῆσαι ξυμμάχους' οἴτω γὰρ ἶκιστὰ ἀναγκασθῆναι Βοιωτους ἐς τὰς Ἀττικὰς σπονδὰς ἐςελθεῖν ' ἐλέσθαι γὰρ Αακεδαιμονίους προ τῆς Ἀθηναίων ἐχθρας και διαλυσεως των σπονδῶν Ἀργείους σφίσι ψίχους καὶ ξυμμάχους γενέσθαι. το γὰρ A roς ἀεὶ ξπίσταντο ἐπιθυμοῖντας τους Αακεδαιμονίους καλῶς ogίσι φίλιον γενέσθαι, ποίμενοι τον ἔξω Πελοπονν σου πόλεμον ρύω ἄν εἶναι. τo μίντοι Πάνακτον ἐδέοντο Βοιωτοὐς οπως παραδῶσι Aακεδαιμονίοις, ἴνα ἀντ αυτos Πύλον ῆν δύνωνται ἀποχψόντες θῶον καθιστῶνται Ἀθqναίοις ἐς πό-

αυτοῖς των -κεδαιμονίων ἄπε ἀπαγγείλαι ἐπὶ τὰ κοινά,

ἔκάτεροι ἀνεχώρουν. . Ἀργείων δε δύο ἄνδρες τῆς αρχῆς τῆς

μεγίστης ἔπετ ρουν απιοντας αυτούς καθ' oδόν, καὶ ξυγγενόμενοι ἐς λογους ηλθον, εἴ πως οἱ Βοιωτοὶ σφίσι ξυμ μα- χοι γένοιντο, ἄμερ Aoρίνθιοι και 'Hλεῖοι και Μαντινῆς ' ν μίζειν γαρ αν τούτου προχωρῆσαντος ραδίως ξδ' και πολεμεῖν καὶ σπένδεσθαι καὶ προς Αακεδαιμονίους, εἰ βούλοιντο, κοινῶ λόγω χρωμένους, καὶ εἴ τινα πρός αλλον δέοι. τοῖς δὲ των Βοιωτῶν πρέσβεσιν ἀκούουσιν ξρεσκε ' κατὰ τύχον γὰρ ἐδεοντο τουτων ωνπερ και οἱ ἐκ τῆς Αακεδαίμονος αυτοῖς gia λοι ἐπεστάλκεσαν. και οἱ των Ἀργείων ἄνδρες Ag iσθοντο αυ-

νέσθαι, η αἰτοὶ βεβαίως ηπίοι σν ro. o καὶ μαλλον. Iliniine ; mimcollocatio voca Milo runt ilibet, καλῶς iungi cuni φίλιον γ*νωθαε. CDns. adnotata ad II, 7., ubi βεβαίως ipse scriptor dixit, quod hi καλας. siuirit autem lite, ut cap. 44. νίχιον Iegitur; l . l . c. d. l. ἔαον lialient, quod liti nilii an nic non recipiet, turn sit e codici II S, negat tanten M,Ilicita iaciunt esse cap. 42. .no 1ουν γὰρ Toγργος nάντως φίλον ἔχeιν firmeger. ad Diota s. P. 296., eati tenvenim inconstantiarn esse apud Xenophonteni. ηγούμενοι J Scholiasta Inon et proprie nroυμένους seri H ndu Insuisse ' 1Lacedaemonii enim, quod ipsi, non ilii od duo illi Ephori hellunt extri eloponnesi in ita levius fore pii tuia1nt, A vomanann ieitiani sent per cupiebant. Popp. pr Fleg. t. I. p. II 5. itaec it. Excusat i posse putat: ad magistratus I,acedaenioni Omini retulis oscriptore in , quod de populo dicet, iuni erat, et illustrari lineo Posse ex Graecomini loque irili consuetudine, quae a Maula. Cr.

P. SI s. not. s. n. 2. exposita est.

44쪽

ἐς Βοιωτope ἀπῆλθον. αφικόμενοι δε or Βοιωτοὶ απήγγειλ- τοῖς βοιωτάρχαις τά τε ἐκ τῆς Αακεδαίμονος καὶ τὰ απὸ των ξυγγενομένων Ἀργείων ' καὶ οἱ βοιωτάρχαι ξρίσκοντό τε καὶ πολλω προθυμότεροι ῆσαν , ὁτι αμφοτέρωθεν ξυνεμβῆκει αὐτοῖς, τούς τε φίλους των Αακεδαιμονίων των αυτῶν δεῖσθαι και τοῖς Ἀργείους ἐς τα ὁμοῖα σπαθειν. καὶ Ου πολλω υστερον πρέσβεις παρῆσαν Ἀργείων τα εἰρημένα προκαλούμενοι

καὶ αυτούς ἀπέπεμψαν επαινέσαντες τους λόγους οἷ βοιωτάρ- αι καὶ πρέψεις υποσχόμενοι ἀποστελεῖν περὶ τῆς ξυμμαχίας ς υργος. εν δε τούτω εδόκει πρῶτον τοῖς βοιωτάρχαις καὶ 32 κορινθίοις καὶ νεγαρεῖσι καὶ τοῖς απὸ Θράκης πρέσβεσιν ὀμόσαι ὁρκους ἀλλ λοις π μην εν τε τω παρατυχόντι ἀμυνειν τω δεομένω καὶ μη πολεμησειν τω μηδὲ ξυμβήσεσθαι ἄνευ μοινῆς γνώμης, καὶ Ουτως ξδη τοὐς Βοιωτους και Μεγαρέας, το γὰρ avris ἐποίουν, προς τοὐς Ἀργείους σπένδεσθαι. πρὶν δε τοὐς ὁρκους γενέσθαι Οἱ βοιωτάρχαι ιοίνωσαν ταῖς τέ παρσι βουλαῖς των Βοιωτῶν ταύτα, αἴπερ ἄπαν τό κύρος εχουσι, καὶ παρiνουν γενήσθαι - ους ταῖς πόλεσιν, Oσαε βούλονται he ἀφειέα σφίσι ξυνομνύναι. οἱ δ' εν ταῖς μυλαῖς των Βοιωτῶν οντες οὐ προψίχονται τον λόγον, δεδιώτες μὴ εναντία Αακεδαιμονίοις ποιησωσι, τοῖς ἐκείνων ἀφει στῶσι Κορινθίοις ξυνννύντες ' οὐ γὰρ εὶπον αὐτοῖς οἱ βοιωτάρχαι τὰ ἐκ τῆς Αακεδαίμονος, ὁτι των τε εφόρων Κλεόβουλος καὶ Ξενάρης καὶ οι φίλοι παραινοῖσιν Ἀργείων πρῶτον καὶ Κορινθίων γεννίνους ξυμμάχους οστερον μετὰ των -κεδαιμονίων γίγνεσθαι, οἰόμενοι τον μυλὸν, καν μῆ ε πωσιν, οὐκ ἄλλα ψηφιεῖσθαι ἡ ἁ σφίσι προδιαγνόντες ' παραινουσιν. Ac δἐ ἀντέστη τό πρῆγμα, οἱ μἐν Κορίνθιοι καὶ οἱ απὸ Θράκζς πρέψεις ἄπρακτοι ἀπῆλθον, οἱ δὲ βοιωταρ-

χαι, μέλλοντες πρότερον, εἰ ταύτα ἐπεισαν, καὶ τὸν ξυμμαχίαν πειράσεσθαι προς Ἀργείους ποιεῖν οὐκέτι ες νεγκαν πει

ρι υργείων ες τὰς βουλάς, ουδὲ ἐς τό υργος τοὐς πρέσβεις Ους υπέσχοντο ἔποπον, ἀμέλει δή τις ενῆν και διατριβὴ των

lare igit ir: nava Boeotarehae existimabant, illas qui erant in comitis, guamria Mee Usta non dixissent, -- sinu aliud δε-

45쪽

LIB. V. c AP. 29. 40. as. καὶ ἐν τῶ αυτῶ χειμῶνι τουτον Μηκύβερναν ' αννθιοι, Ἀθηναίων φρουρούντων, ἐπιδραμόντες εἴλον. μετὰ δε ταὐτα, ἐγίγνοντο γὰρ αε. λόγοι τοῖς τε 'AO ναίοις και Αακεδαιμονίοις περὶ gν είχον ἀλλ λων, ἐλπίζοντες

μόνιοι δε εἰδότες μεν ὁτι ἀδικῆσουσιν - αίους, εἰρημένον ἄνευ ἀλλήλων η τε οπένδεσoαἱ τω μῆτε πολεμεῖν, eoυλόμενοι δε το Πανακτον nαραλαβειν Aς τ ν Πύλον αντ αὐτούκομιούμενοι, καὶ ἄμα των ξυγχέαι σπευδόντων τὰς σπονδὰς προθυμουμένων τας ες Βοιωτούς, ἐποιὴσαντο την ξυμμα--χίαν, του χειμῶνος τελευτῶντος ξδη καὶ προς Γαρ' καὶ το Πανακτον ευούς καθῖρ iso. καὶ ἐνδέκατον ετος τω πολ μω ἐτελεύτα.40 Aμα δε - ηρι ευθὼς του ἐπιγιγνομένου θέρους or Ἀργεῖοι, Ac οἶ τε πρέσβεις ταν Βοιωτῶν, Ους ἐεασαν πέμΨειν, Ουχ ικοντο, τό τε Πάνακτον Ισθοντο καθαιρουμενον και ζυμμαχίαν ιδίαν γεγεν μόνην τοῖς Βοιωτοῖς προς τοὐς -κδαιμονίους, εδεισαν μὴ μονωθῶσι καὶ ες Αακεδαιμονίους πῶσα ἡ ξυμμυχία χωρῆον ' τούς γὰρ Βοιωτούς ωοντο πεπεῖσθαι υ- Αακεδαιμονίων τό τε Πανακτον καθελεῖν καὶ ες τὰς Αθ ναίων σπονδὰς ἐςιέναι, τούς τε Ἀθοναίους εἰδέναι ταυτα, ω ε Οὐδἐ προς Αθηναίους ετι σφίσιν εἶναι ξυμμαχίαν ποιο- Πασθαι, πρότερον ελπίζοντες ἐκ των διαφορῶν, εἰ μη με νειαν αὐτοῖς αἱ προς -κεδαιμονίους σπονδαί, τοῖς νοῶν Αθ ναίοις ξυμμαχοι εσεσθαι. ἀπορούντες Ουν ταὐτα οἱ Aργεῖοι, καἰ qοβούμενοι μὴ Αακεδαιμονίοις καὶ Tεγεάταις, Βοιωτοῖς καὶ ωθηναίοις αμα πολεμῶσι, πρότερον ου δεχόμενοι τὰς --κεδαιμονίων σπονδάς, ἀλx εν τρον ματι ἔντες τῆς Πελοπον- νζοου ἡγῆσεσθαι, ἐμεμπον ἄρ εδύναντο ταχιστα ἐς την --κεδαιμονα πρέσβεις αστροφον καὶ Akωνα, oz ἐδοκουν προς-ereiurara , quam quod Ephori illi duo antea Gliberatum Ma ava-dearit. 39. ἔδέοντο - παραδουναι J Tliom. Μ. p. 161. Mox de voce ξυγχέαι v. Valet e n. ad Eurip. IIippol. p. 278. M. ἐν poονήματι ἄντες - ηγῆσεσθαι δ Brevilo pietitia pira D

Multa eiusdenx generis congessit Popp. Prialeg. t. I. P. 293.

46쪽

χέστατοι αυτοῖς εἶναι, ποίμενοι, ἐπ τῶν παρόντων κράτιστα προς Αακεδαιμονίους οπονδὰς ποιοσάμενοι, οπιὴ ξυγχωρῆ, ησυχίαν ἔχειν. καὶ οἱ πρέσβεις ἀφικόμενοι αυτῶν 11 λόγους εποιοῖντο προς τοὐς Αακεδαιμονίους ἐφ ω ἄν σφίσιν αι σπονδαὶ γAγνοιντο. καὶ τό μεν πρῶτον οἱ Θργεῖοι ηξίουν δίκος επιτροπην σφίσι γενέσθαι η ἐς πολιν τινὰ η ἰοιώ

την περὶ της Κυνουρίας γης, ῆς αεὶ πέρι διαφέρονται μεοορέας οἴσης' ἔχει δε εν ab τν Θυρέαν καὶ - νον πόλιν,

νέμονται δ' αὐrῆν Αακεδαιμόνιοι ' ἔπειτα δ' οὐκ εώντων --κεδαιμονίων μεμνῆσθαι περὶ αυτῆς, ωλα εἰ βούλονται σπένδεσθαι ἄπερ πρότερον , ετοῖμοι εἶναι, οἱ Hργεῖοι πρέσβεις τάδε oμως ἐπηγάγοντο τους Αακεδαιμονίους ξυγχωρῆσαι, εν μεν τῶ παρόντι σπονδὰς ποιῆσασθαι ἐδεο πεντῆκοντα, ἐξεῖναι δ' ὁποτεροιςοῖν προκαλεσαμένοις, μήτε νόσου ουσης μῆτε

πολέμου -κεδαίμονι καὶ 'Aργει, διαμάχεσθαι περὶ τῆς γη;

ἔκ των παρόντων κράτιστα Τ Duplicem hic Iocus explicationemai inittit, aut eam, PIa in Scholiastes proponit: ως ἐν τω παρόντε

εν ἐνδέηvrαι , καὶ ἡσυχάζειν , aut eant, PIa κράτιστα adverbii loco

est et iungendunt 'im σπονδὰς ποι σάμενοι, et εκ των παρόντωκκρά rιoeta dicitur priὸ ἐκ των δυνατων κράτιστα. Νic in ali rii sciliolis exponitur. Illi, i ita patrio Semnone curn Hei in anno reddas r

videtur.

41. κυνουρίας Citat ex h0c ipso loco Κυνουρίαe Strab. p. 578. A. Alvi.

47쪽

σαν νικὰν, διώκειν δὲ μ' ἐξεῖναι περαιτέρω των προς ταὶ Αακεδαίμονα ορων. τρος δε Αακεδαιμονίοις τό μεν πρῶτον εδόκει μωρία εἶναι ταὐτα, ἐπειτα, ἐπεθύμουν γὰρ τό ρος πάνxως giλον ἄχειν, ξυνεχώρησαν is oli ηξίουν, και ξυνεγραφαντο. ἐκέλευον δ' οἱ Αακεδαιμόνιοι πριν τέλος τε αυτῶν εχειν ες τὸ 'Αργος πρῶτον επαναχωρῆσαντας αὐτους δειζαι τῶ πλῆθει, καὶ ην ἀρέσκοντα η, ηκειν ἐς τὰ 'Ἀκί 42θια -υς ὁρκους ποι σομένους. καὶ οἷ μεν ἀνεχώρησαν. ενδ. τῶ χρόνω τουτω ω οι Ἀργεῖοι ταλα επρασσον οι πρέσβεις τῶν Λυκεδαιμονίων Ἀνδρομέδης καὶ Φαίδιμος καὶ 'Aντιμεν δας, Οἴς ἐδει ia Πάνακτον και τους ανδρας τους παρὰ Βοιωτῶν παραλαβόντας 'AOqναίοις ἀποδούναι, τὁ μεν Πάνακτον οπό τῶν Βοιωτῶν αυτῶν καθηρ μένον ευρον, ἐπὶ προφάσεεώς ησάν ποτε - ζηαίοις καὶ Βοιωτοῖς ἐκ διαφορὰς περὶ αυ-

τού ὁρκοι παλαιοὶ μοδετέρους οἰκεῖν τό χωρίον ἀλλα κοινῆ νέμειν, τους δ' αUρας oia εἶχον αἰχμαλώτους Βοιωτοὶ 'Aθηναίων, παραλαβόντες Οι περὶ τὸν Ανδρομέδην ἐκόμισαν τοῖς

Go ναίοις καὶ ὰπέδοσαν, τού τε Πανάκτου Tvν καθαίρεσιν ἐχεγον αυτοῖς, νομίζοντες καὶ τοὐτο ἀποδιδόναι ' πολέμιον

sὰρ Ουκέτι εν *υτῶ 'Ast ναίοις οἰκ σειν Ουδένα. λεγομένωνἐ τούτων οἱ ' - αῖοι δεινὰ ἐποίουν, νομίζοντες ἀδικε

ooαι inb Αακεδαιμονίων τοὐ τε Πανάκτου τη καθαιρέσει oDει ὀρθόν παραλῆναι, καὶ πυνθανόμενοι οτι καὶ Βοιωτοῖς Mία ξυμμαχίαν πεποίηνται, φάσκοντες πρότερον κοινῆ τους

εἰπεῖν. Titu evd. IV, 53. καὶ ην αδτῶν ἡ διμοια - κρατυνόμενσε κακώσειν, ubi vide. Idem est, pergit, quia ni una constructio Pro

48쪽

LIB. v. CAP. 43.

πατῆσσαι, ἄπε χαλεπῶς προς τους πρέσβεις ἀποκρινάμενοι ἀπέπεμψαν. Κατὰ τοιαύτην si διαφορὰν οντων τῶν Αακεδαιμονίων 13 προς τοὐς υθηναίους, οἷ εν ταῖς Ἀθῆναις αυ βουλόμενοι χλσαι τὰς σπονδάς ευθὴς ἐνέκειντο. ῆσαν δε ἄλλοι τε καὶ Ἀλκιβιάδης ο Κλεινίου, ἀνῆρ ἡλικίη μεν ων ετι τότε νέος ώς ἐν ἄλλη πόλει, ἀξιο-ατι δὲ προγόνων τιμώμενος' ω ἐδόκει μεν καὶ ἄμε νον εἶναι προς τοὐς υργείους μῶλλον χωρεῖν, ου μέντοι ἀλλα καὶ φρονήματι φιλονεικῶν ηναντιοῖτο, ὁτι Αακεδαιμόνιοι διὰ πικίου καὶ Ααχητος επραξαν τὰς σπονως, αντον κατά τε τον νεότητα ἴπεριδόντες καὶ κατὰ τὸν παλαιὰν προ- ξενων ποτε ουσαν Ου τιμῆσαντες, ην τοὐ πάππου ἀπειπόντος αυτὸς τοὐς εκ τῆς νήσου αυτῶν αἰχμαλώτους θεραπεύων διενοεῖτο ἀνανεώσασθαι. πανταχόθεν τε νομίζων ελασσολο ι τό τε πρῶτον ἀντεῖπεν, οὐ βεβαίους φάσκων εἶναι --κεδαιμονίους, ἀλλ' ἶνα Ἀργείους σφίσι σπεισάμενοι εξέλωσι καὶ αὐθις ει Ἀθηναίους μόνους ἰωσι, τούτου ἔνεκα σπένδε-nθαι αυτούς' καὶ τότε, ἐπεὶ - ἡ διαφορὰ ἐγεγένη o, πέμπει ευθὼς ες υργος ἰδία, κελεύων Aς τάχιστα επὶ την ξυμμαχίαν προκαλουμένους κειν μετὰ Μαντινέων καὶ Ἐλείων, ἄς καμ

iam voluit. Vid. Stulteri Iectiones Ando id pae Ι,ngdun. 1804.

Bre lov. - I.egitur δεινὰ ποιοῖσαν etiani apti l I uelan. d. saerili . t. III. p. 67., tibi interpretes sine obse ivatione Praeteriemini, teni pie ibidem de niere. conduci. p. 244. δεινa 4nooις. v. interpp. ad Heri, tot, III, 155. 43. ἡλικία - νέος J Triginta circiter annos vel fortasse plus eo tuni natu in fuisse colligit Acacilis e Platonis AlcitHade pranio, in quo Socrates Alcibia leni nondum prorsus vi inti ait nos ini ple visse dicit et ile Periἡle loquitiir ti in iii alii alit Hic vivente. Ρeri eles aute in Obsit anno tertio belli Peloponnesiaci. Si Diodoruin Sic. et C. Nepote in seuuinitar, Albit,iades itini non luni potuit hahe re M annos. Nani hic in vita inius e. 10. scribit, eunt occi- um, quunt annos circiter do natus esset. Diodomis alite in libr. XIV. p. 401. In orient illius in annunt se iii dii ni Ol. m. confert. Iam vero ea , quae hic nareat Thiicydides, inci liint in extrentum ann In quartu In Ol. 89., R DIO usque nil mortem Alcibiadis sitiit unni

circiter 14. Dulier. - V. Iyi odor. XIV, 11., ibi t. esset. Narx ad Ephorurn p. 236. Va Ichenai'. ad Ilerodoti VIII, 17. Addo Schoe in . de coniit. Ait enten. P. 10 ἄνανεύσασθαι J Citat h. I. Illioni. M. p. I 64. Coiis. Lobeck. ad Phrynich. p. 756. ἐξέλωσι I Recte Diiiceres: mihi Thuc3 dides hoc via eriir vellerAIcit, iactein iani tuni, viii in in tuciae qui ii se aginta uia norit in he-hant, iis se Oppositisse ne dixisse, Lauce laeti ori ius eo consilio eunt Atheniensilius pacisci, ut laedere eum liis tacto Arstivos sub

49쪽

υκούσαντες τῆς τε αγγελίας, καὶ ἐπει0ὸ πνωσαν Ου ρετ' Ἀθηναίων πραχθεῖσαν την των Βοιωτῶν ξυμμαχίαν, ὰπ ἐς λα- φορὰν μεγάλ'ν καθεστῶτας αυτοὐς προς τοὐς Αακεδαιμ νίους , των μεν ἐν Λακεδαίμονι πρέσβεων, οῖ σφίσι περὶ των

σπονδῶν ἔτυχον απόντες, ὴμέλουν, προς δε r&ὴς Ἀθηναίους μάλλον την γνώμζν εἶχον, νομiζοντες πόλιν τε σφίσι φιλίαν cinὁ παλαιου και λμοκρατουμένην Qπερ καὶ αυτοι καὶ δαναμιν μεγάλον ἔχουσαν τὸν κατὰ θάλασσαν ξυμπο- σειν

σφίσιν, ῆν καθιστῶνται ἐς πόλεμον. επεμπον ot ν ευθὴς πρέσβεις ώς τούς Ἀθηναίους περι τῆς ξιμμαχίας ' ξυνεπρεσβευ-ono δε καὶ οι 'Hλεῖοι καὶ Μαντινῆς ' ἀφίκονro δε καὶ Αακεδαιμονίων πρέσβεις κατὰ τάχος, δοκουντες ἐπιτ δειοι εἶναι τοῖς 'A ναίοις, Φιλοχαρίδας καὶ λων καὶ 'Eνδιος, δείσαντες μῆ τον τε ξυμμαχιαν ὀργιζόμενοι προς τους 'Αργείους πομήσωνται, καὶ δμα Πύλον ὰπαιτήσοντες αντι Πανάκτου, καὶ

περι τῆς Βοιωτῶν ξυμμαχίας ἀπολογ)σόμενοι, ώς Οὐκ επι45κακῶ των 'Aθ ναίων ἐποιiσαντο. και χθοντες ἐν τῆ βουλῆ περί τε τουτων, καὶ ως αὐτοκράτορες μουσι περὶ πώ των ξυμβῆναι των διαψόθων, τον 'Aλκιβιάδην ἐφόβουν μὴ καὶ ῆν ἐς τον δῆμον ταυτα λέγωσιν, ἐπαγάγωνται το π1fOoe καὶ ἀπωοθῆ ἡ 'Αργείων ξυμμαχis. μηχανῶται δε προς

αυτοῖς τοιόνδε τι o 'Aλκιμαδος ' τοὐς Αακεδαιμονίους πείθει, πίστιν αυτοῖς δους, ῆν μ, ομολογῆσωσιν ἐν τω ὁ μανυὐτοκράτορες εκειν, Πύλον τε αὐτοῖς ἀποδώσειν, πείσειν γὰρ αὐτὁς 'Aθηναίους, ἄπερ καὶ νῶν ἀντιλέγειν, καὶ τἄλλα ξυναλλάξειν. βουλόμενος δε αυτούς Νικίου τε αποστῆσαι ταντα ἐπραττε καὶ ὐπως ἐν τω δημin διαβαλῶν αὐτούς Ae οὐδἐναληθες εν νω εχουσιν Ουδἐ λέγουσιν οὐδέποτε ταὐτά, τους 'Αργείους καὶ 'Hλείους καὶ Μαντινέας ξυμμάχους ποιζον. καὶ ἐγένετο Ουτως. επειδῆ γὰρ ἐς τον δῆμον παρελθόντες καιεπερωτώμενοι Οὐκ εφασαν a ερ εν u βουλῆ αὐτοκράτορες φειν . οἱ 'Aθηναῖοι οὐκέτι ξνείχοντο, ἀλλα τοὐ 'Aλκιβιάδου noλλῶ μῶλλον ῆ προτερον καταβοῶντος των -κεδαιμονίων ξκουόν τε καὶ ἐτοῖμοι ησαν εὐρους παραγαγόντες τούς Ἀργείους καὶ τούς μετ' αὐτῶν ξυμμ υς ποιεῖσθαι ' σεισμοὐ δεγενομένου πριν τι ἐπικυρωθῆνα, η ἐκκλοσία avri ἀνεμο .

50쪽

I. IB. v. CAP. 40. 47.

τῆ δ' υστεραία ἔκκλ σέα ὁ νικως, καίπερ των -κεδαιμονων IOαυτῶν ἡπατνίνων καὶ αυτος απατημένος περὶ του μ' αὐτοκράτορας ομολογῆσαι ῆκειν, δμως τοῖς Αακεδαιμονίοις ἐφ' χρῆναι φίλους μαλλον γίγνεσθαι, καὶ ἐπισχόντας τὰ πρός Αγγείους πέμψαι ἐτι A: αυτούς, καὶ εἰδέναι δ τι διανοοῖνται, λέγων εν μεν τῶ σφετέρω καλῶ εν δε τῶ εκείνων ἀπρεπεῖ τον πόλεμον ἀναμ αεσθαι ' σφίσι μεν γὰρ εδ ἐστώτων των πραγμάτων ώς επὶ πλεῖστον ἄριoτον εἶναι διασώσασθαι τον εὐπραγίαν, ἐκείνοις δε δυρτυχουσιν ὁτι τάχιστα ευργα εἶναι διακινδυνεύσαι. ἐπεισε τε πέμψαι πρέσβεις, - καὶ αυτὸς ὴν, κέλεύσοντας Αακεδαιμονίους, εἴ τι δίκαιον διανοουνται, Πάνακτόν τε ὀρθὴν μοδιδόναι καὶ ' φίπολιν, καὶ την Βοιωτῶν ξυμμαχίαν ἀνεῖναι, P μη ες τὰς σπονδὰς ἐςίωσι, καθάπερ εἰροτο ἄνευ ἀλλ λων μηδενὶ ξυμβαίνειν. εἰπεῖν τε εκέλευον ἔτι καὶ σφεῖς, εἰ εβούλοντο ἀδικεῖν, εμ αν ' -

γείους ξυμμάχους πεποιῆσθαι, ώς παρεῖναί γ αυτούς αυτου τούτου ἐνεκα. εἰ τέ τι ἄλλο ενεκάλουν, πάντα επιστείλαντες ἀπέπεμψαν τοῖς περὶ τον πικίαν πρέσβεις. καὶ ἀφικομένων αυτῶν καὶ ἀπαγγειλάντων τά τε ἄλλα καὶ τέλος εἰ πόντων ὁτι εἰ μο τ ν ξυμμαχίαν ἀνοσουσι Βοιωτοῖς μο ε εοῖσιν ἐς τας σπονδας, ποιῆσονται κώ avroὶ ' γείους καὶ τούς μετ' αὐτῶν ξυμμάχους, τον μεν ξυμμαχίαν οἱ Αακεδαιμόνιοι Βοιωτοῖς Ουκ Γφασαν ἀν σειν, ἐπικρατουντων των περὶ τον Ξενάρη τον ἐφονον ταῶτα γίγνεσθαι, καὶ ὁσοι ἄλλοι τος αυτῆς γνώμvς ησαν, τοὐς ει ὁρκους δεομένου πικίου ἀνενεώοαντο ' εφοβεῖτο γὰρ μη πάντα ατελῆ ἐχων ἀπέλθη καὶ διαβληθῆ, ἔπερ καὶ εγένετο, αλιος δοκῶν εἶναι των προς -κεδαιμονίους σπονδῶν. ἀναχωρῆσαντός τε αυτολῶς ηκομαν οἷ Ἀθηναῖοι Ουὁ ζεν ἔκ τος Αακεδαίμονος πεπραγμένον, ευθῖς δἰ οργῆς εἶχον, καὶ νομίζοντες ἀδικεῖσθαι, ἔτυχον γὰρ παρόντες οἱ ' γεῖοι καὶ οἱ ξύμμαχοι, παραγαγόμεος 'Aλκιβιάδου , ἐποιὴσαντο σπονδὰς και ξυμμαχίαν προς Ωυτούς τήνδε.2πονδὰς ἐποιήσαντα ἐψτὸν Ἀθηναῖοι ἐτη καὶ ' γελι4T καὶ Μαντινῆς καὶ 'LLλεχιζ, Oiρ σσῶν αὐτῶν καὶ τῶν ξυμμά