Babrii Fabellae iambicae 123 a minoide mena in monte Atho nuper repertae ex recensione I. Fr. Boissonadii

발행: 1845년

분량: 125페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

BABRII FAB. 30. 31. 95 . Μη λίην ἐπαίρου προς το τζς ακμῆς γαυρον πολλοῖς το γῆρας εἰς πόνους ἀνηλώθη.

AMOT ΟΣ ΚΛI EPMΗΣ. Γλύψας ἐπώλει λυγδινόν τις 'Eρμείην.τον δ' ἐγόραζον ἄνδρες, δς μεν εἰς στήλην υἱὸς γὰρ αὐτω προσφάτως ἐτεθνήκει ,

ο δε χειροτέχνης ώς θειν καθιδρυσων. 5 ην δ' ὀψέ χω λιθουργος ουκ ἐπεπράκει, συνθεμενος αυτοῖς εἰς τον ὁρθρον αυ δεῖξαι ἐλθosσιν. o δε-εiδεν υπνώσὰς αυτον τον 'Ερμῆν ἐν πυλαις ὀνειρείαις, εἶδεν λέγοντα ' n Nμα νυν ταλαντευη 'l0 γάρ με νεκρον η θειν Gυ ποιήσεις. r

Γαλαῖ ποτ ειχον και μύες προς ἀλλήλους ἄσπονδον αἰει πόλεμον, αἱμάτων πλήρη ' γαλαῖ δ' ἐνίκων. οἱ μυες δε της ῆττης ἐδόκουν υπάρχειν αἰτίην σφίσιν ταίτην, 5 ὁτι στρατηγους ovκ ἔχοιεν ἐκδήλους, ἀεὶ δ' ἀτάκτως ὐπομένουσι κινδυνους.

εῖλοντο τοίνυν τους γένει τε και ρωμssγνάμη τ ἀρίστους εἰς μάχην τε γενναίους, οῖ σφῆς ἐκόσμουν καὶ διεῖλον εἰς ἐχας 10 λόχους τε και φάλαγγας, ως ἐν ἀνθρώποις. ἐπεὶ δ' ετάχθη πάντα καὶ συνηθροίσθη,

32쪽

20BAB RH FIB. 32. καί τις γαλην μυς προυκαλεῖτο θαρσήσας,ο7 τε στρατηγοὶ λεπτὰ πηλίνων τειχῶν κάρφη μετώποις ἄρμδσαντες αχρεῖα i5 ηγουντο, παντις ἐκτανέστατοι πληθους. πάλιν δε φύζα τους μυας κατειληφει. ἀλλ' οἱ μεν Ουν σωθέντες ησαν ἐν τρώγλαις τους δὲ στρατηγους εἰστρέχοντας οὐκ εῖα τὰ περισσὰ κάρφη της οπης ἔσω δύνειν, 20 4- μόνοι θ' ιάλωσαν αυτόθι μυχῶν πρόσθεν. νίκη δ' ἐπ' αὐτοῖς καὶ τρόπαιον εἱστηκει, γαλης ἐκάστης μυν στρατηγον ἐλκούσης. λέγει δ' ο μυθος ' hEἰς τὁ ζην ἀκινδυνως n τῆς λαμπρότητος ευτέλεια βελτίων. u

μορφην ἀμεῖψαι και λαβεiν γυναικείην, καλης γυναικός, ης τις Ουκ ἔχων ηρα

5 ἰδῶν δ' ἐκεινος ἐν μέρει γὰρ ηλώκει in

γαμεῖν εμελλεν. ηρμένου δε του .δείπνου παρέδραμεν μυς. τον δε της βαθυοτρώτου καταβῶσα κλίνης ἐπεδίωκεν η νύμφη ' γάμος δαιτὶ λέλυτο. και καλῶς παίξας

ος τοὐς την φυσιν των πραγμάτων ὀραν ως ἔχει μη βουλομένους, τη τοsτων φαντασία πλανωμένους,

ἔλεγχον ὀ μυθος ἔτει.

33쪽

Uυσμαι μεν ἐσαν Πλειάδων, σπόρου δ' ἄρη καί τις γεωργὁς πυρδν εἰς νειον ὐίψας

ἐφυλασσεν ἐστάς. και γὰρ ἄκριτον πλήθει μήλαν κολοιῶν εθνος ἰλθε δυσφώνων,5 ψαρές τ' ὀλεθρος σπερμάτων ἀρουραίων. τω δ' ήκολουθει σφενδόνην ἔχων κοίλην παιδίσκος. οἱ δε ψαρες ἐκ συνηθείης δεκουον εἰ την σφενδόνην πότ' ήτήκει, και πριν λαβεῖν εφευγον. ευρε δὴ τεχνην 10 ο γεωργος ἄλλην τόν τε παῖδα φωνήσας ἐδίδασκεν ' , Ω παῖ, χρη γὰρ ορνέων ζμῆς η σοφὁν δολῶσαι τυλον, ἐνίκ' οῦν τοίνυν n ἔλθωσιν, ἐγώ μεν ' εἶπεν u ἄρτον αἰτήσω . συ δ' ου τδν ἄρτον, σφενδόνην δέ μοι δώσεις.

15 Οἱ ψαρες ἰλθον κἀνέμοντο την χώρην. ὁ δ' ἄρτον ρτει, καθάπερ εἶχε συνθήκην 'ol δ' o υκ εφευγου. τω δ' ὁ παῖς λίθων πλήρη την σφενδόνην ἔδωκεν ' o δὲ γέρων ρίψας του μεν τὀ βρέγμα, του δ' ἔτυψε την κνήμην, 20 ἐτέρου τιν ἁμον. οἱ δ' εφευγον ἐκ χώρης.

γέρανοι συνήντων και τb συμβὰν ῆρώτων. καί τις κολοιῶν εἶπε ' nΦευγετ' ἀνθρώπων

- γένος πονηρύν, ἄλλα μεν προς ἀλλήλους, λαλεῖν μαθόντων, ἄλλα δ' ἔργα ποιουντων. 25 Λεινὼν τὁ φυλον των δόλω τι πραττόντων.

34쪽

BABBII FAB'. 34. 35.

ἄλω πλατειαν οἰνάσιν κατεστρώκει, κρεῶν τραπεζας εἶχε και πίθους οἴνου.

ἐκ των δε παίδων ἐσθίων τις ἀπλήστως υπι των βοείων ἐγκάτων ἐνοσήθη κἀπῆλθ' ἐς οἰκους, γαστρις ἴγκον ἀλγήσας. πεσῶν δ' ἐφ' υγραῖς μηtρος ἀγκάλαις uoi μοι Iή τί ταυτ ;ψ ἐφώνει n δυστυχης ἀποθνήσκω. , τὰ σπλάγχνα γάρ, τεκοῖσα, πάντα μου πίπτει. η δ' εἶπε u Θάρσει κἀπόβαλλε ' μη φείδου 'hου γὰρ σά, τεκνον, ἀλλ' εμεῖς τα του ταύρου. Οταν ορφανου τις οὐσίαν ἀναλώσας, ἔπειτα ταυτην ἐκτίνων ἀπωμώω, προς τουτον αν τις καταχρεοιτο τφ μυθω.

ΠΙΘΗΚΟΙ. ω μεν υἱους η πίθηκος ωδίνει .τεκουσα δ' αυτοῖς ἐστιν Ουκ ἴση μήτηρ, ἀλλ' ον μεν αυτῶν ἀθλίης υπ' εὐνοίης θάλπουσα κόλποις ἀγρίοις ἀποπνίγει,τον δ' ώς περισσιν και μάταιον ἐκβάλλει' κἀκεῖνος ἐλθών εἰς ἐρημίην ζωει. ιουτο πολλῶν ἐστιν ηθος ἀνθρώπων, οἷς ἐχθρος αἰει μῶλλον η φίλος γίγνον.

35쪽

510510 BABRII FAB. 36. 37.

ἔδωκε ποταμω ' την δ' ἔσυρε κυμαίνων, πελώριον φύτευμα των πριν ανθρώπων. πολὐς κάλαμος εκατέρωθεν εἱστήκει, ἐλαφρον οχθης ποταμίας υδωρ πίνων.

θάμβος δε την δρυν εἶχε, πῶς ὁ μεν λίην λεπτός τις ἄν κἀβληχρος ουκ ἐπεπτώκει, αυτῆ δε τόσση φηγος ἐξεφήιζώθη.

σοφῶς δε κάλαμος εἶπε ' , Μηδεν ἐκπλησσου λγου μεν μαχομένη ταις πνοαῖς ἐνικήθης, u ὴμεῖς δε καμπτόμεσθα μαλθακy γνώμst, ηκαν βαιὸν ημῶν ἄνεμος ἄκρα κινήσy.u κάλαμος μὲν Ουτως ' o δε γε μυθος ἐμφαίνει μη δεῖν μάrεσθαι τοῖς κοατosσιν, ἀλλ' εἴκειν.

κάμνοντι καὶ συροντι την υνιν ταυρω, Tάλας si, ἐφώνει ' D μόχθον OΓον ὀτλευεις Iuo βους δ' ἐσίγα χὐπέτεμνε την χώρην. ἐπεὶ δ' ἔμελλον ἀγρόται θεοῖς θέειν,ο βους μεν ο γέρων εἰς νομὰς ἀπεζευχθη, ο δε μόσχος ἀδμῆς κεῖνος εῖλκετο, σχοίνω δεθεὶς κέρατα, βωμον αἷματος πλησων. κἀκεῖνος αυτω τοιάδ' εἶπε φωνησας'n Εἰς ταυτα μέντοι μη πονῶν ἐτηρήθης

36쪽

uο νεος παρέρπεις τον γέροντα και θυη, n καί σου τένοντα πέλεκυς, ου ζυγος τρίψει.

Uιδάσκει ημας ο μυθος, ὁτι ή καλὴ ἐπιστήμη ἐκ

Uελφῖνες αἰεὶ διεφέροντο φαλαίναις τουτοις παρῆλθε καρκίνος μεσιτευων ώς εἴ τις ἄν αδοξος ἐν πολιτείαις στάσιν τυράννων μαχομένων εἰρηνευοι.

37쪽

Uιεβαινε ποταμὸν ἀξιν ὁντα τω ὐείθρωκυρτῆ κάμηλος, εἶτ εχεζε. του δ' oνθου φθάνοντος αυτ hν εἶπεν ' ,, 'H κακῶς πράττω 'h ἔμπροσθεν ἔδη τἀξόπισθέν μου βαίνει. iΠόλις ἄν τις εἴποι τον λόγον τον Αἰσώπου .ῆς ἔσχατοι κρατοῖσιν ἀντι των πρώτων. μα' .vi I. Uιαφραγῆναί φασιν ἐκ μέσου νώτου δράκοντι μῆκος ἐξισουμένην σαύραν. Βλάψεις σεαυτὸν κουδεν ἄλλο ποιησεις, ῶν τόν γε λίαν ὐπερέχοντα μιμήση.

Αεῖπνόν τις εἶχεν ἐν πόλει λαμπρὀν θυσας. o κύων δε τούτου κυνὶ φίλω συναντήσας ἐλθεῖν προς αυτιν ἐπὶ τὀ δεῖπνον ήρώτα κἀκεῖνος ηλθε. τὸν δὲ τοs σκέλους ἄρας ο μάγειρος ἐάτος εξεριψε τοs τοίχου ἐς την ἀγυιάν. των κυνῶν δ' ἐρωτώντων,

38쪽

26 . BABRII FAB. 43. ὁπως ἐδείπνησ', εἶπε ' , Πῶς γὰρ αν κρεῖττον,,ος ουδὲ ποίαν ἀναλυειν με γινώσκω ς'

- . .

μι τοῖς μη λόγω τοῖς πράγμασιν ἐγχειροῶσιν επεται πολλάκις τὀ κακῶς ἐν αυτοῖς πάσzειν.

Ελαφος κεράστης υπὸ τὸ καυμα διψήσας λίμνης υδωρ ἔπινεν ησυχαζουρος ' ἐκεῖ δ' ἐαυτos την σκιὴν θεωρήσας zηλῆς μεν ενεκα και ποδῶν ἐλυπήθη,5 ἐπὶ τοῖς δε κέρασιν ώς καλοῖς ἄγαν ηυχει. παρῆν δε πιμεσις, ἡ τα γαυρα πημαίνει. κυνηγέτας γὰρ ἄνδρας εἶδεν ἐξαίφνης ὁμου σαγήναις καὶ σκυλαξιν ευρίνοις' ἰδῶν δ' ἔφευγε , δίψαν ουδεπω παυσας,10 και μακρον ἐπέρα πεδίον ἴχνεσιν κούφοις. ἐπεὶ δὲ ' συνδενδρον ηλθεν εἰς υλην, κερατα θάμνοις ἐμπλακεὶς ἐθηρευθη, καὶ ταυτ ἔφη ' BAυστηνος, ώς διεψευσθην in οἱ γὰρ πόδες μ' ἔσωζον, οἷς ἐπηδουμην' 15 η τὰ κέρατα δὲ προὐδωκεν, οἱς ἐγαυρουμην. Περὶ τῶν σεαυτου πραγμάτων ὁταν κρίνyς, μηδὲν βέβαιον ουπολάβης προγινώσκων, μηδ' αυτ ἀπογνῶς μηδ' ἀπελπίσης ' ουτωσφάλλουσιν ημῶς ἐνίοF αἱ πεποιθήσεις.

39쪽

Ἐνέμοντο ταῶροι τρεις ἀει μετ ἀλλήλων. λέων δε τούτους συλλαβεῖν ἐφεδρεύωνύμου μεν αυτοὐς οὐκ εδoζε νικήσειν, λόγοις δ' ὐπούλοις διαβολαῖς τε συγκρούων

5 ἐχθροῶς ἐποίει, χωρίσας δ' ἀπ ἀλλήλων

'Οταν μάλιστα ζην θέλης ἀκινδύνως, ἐχθροῖς ἀπίστει, τους φίλους δ' ἀει τηρει.

Ἐνιφεν o Zευς' αἰπόλος δε τις φεύγων εἰς ἄντρον εἰσήλαυνε των ἀοικήτων τὰς αiγας ἄκρη χιόνι λευκανθιζούσας.ευρῶν δ ' εκεῖ τάχιον εἰσδεδυκυίας 5 αἶγας κεροsχους ἀγρίας, πολs πλείους ἄν αυτις ἡγε, μείζονάς τε και κρείσσους, ταις μὲν φέρων εβαλλε θαλλοντὰς δε γ' ἰδίας ἀφῆκε μακρὰ λιμώττειν.ώς δ' ἐθρίασε, τὰς μεν ευρε τεθνώσας ' 10 αἱ δ' Ουκ εμειναν, αλλ' ο ρῶν ἀβοσκήτων ἀνέμβατον δρυμῶνα ποσσὶν ὴρεώνων. o δ' αἰπόλος γελαστὸς ἐλθεν εἰς οἰκους αἰγῶν ἔρημος ἐλπίσας δε τὰς κρείσσους-κ ἄνατ ουδ' ἄν αυτὰς ειχεν ἐκ πρώτης.

Ο μῆθος ημῆς ἐκδιδάσκει μηδαμῶς τῶν οἰκείων ἀμελεῖν, μάλιστα κέρδους ἔνεκα ἀμφιβόλου ἡπαρχοντος.

40쪽

Ελαφος καθ' υλην γυῖα κουφα σαρκήσας ἔκειτο πεδίων ἐν χλόη βαθυσχοίνω, . ἐξ ἰς ετοιμον χιλιν εἰχε πεινήσας.ῆρχοντο δ' ἀγέλαι ποικίλων ἐκεῖ ζώων 5 ἐπισκοπουντων ' ἡν-αβλαβῆς γείτων. ἐλθὼν δ' εκαστος, τῆς πόας ἀποτρώγων, ξει προς ἴλας ' o δε γε προς πείνης θνήσκει. ελατος δε λιμω, κου νόσω, κατε-κληκει, μη πω κορώνην δευτέραν ἀναπλήσας,10 ος, εἰ φιλους Ουκ εσχε, καν γεγηράκει. Ο μῖθος τουτο λέγει ' δεῖν τα ὁπωσοsν ἐπιόντα δεινὰ λόγοις ἐξευμαρίζειν ήπίοις, και τι τούτων οχληριν

ἀποπαυειν.

Ἐν τοῖς παλαιοῖς ἰν ἀνηρ ἡπέργηρως, - εἶχεν δὲ πολλους παιδας' οἷς ἐπισκήπτων εμελλε γὰρ δὴ τον βίον τελευτήσεινὶ ἐκέλευε λεπτῶν, εt τίς ἐστί που, ῆάβδων 5 δέσμην ἐνεγκειν. ειε τις φέρων ταύτην. u Πειρῆσθε δή μοι, τεκνα , ουν βίη πάσηηὐάβδους κατάξω δεδεμένας σPν ἀλλήλαις .uoi δ' ουκ αρ' ήδυναντο. nKατὰ μίαν τοίνυν n πειρῶσθ' ικάστης δ' εὐυρῶς καταγείσης in γγ Ω παῖδες, ουτως η εἶπεν, nαν μὲν ἀλληλοις

SEARCH

MENU NAVIGATION