De controversiis paschalibus secundo p. chr. n. saeculo exortis commentatio historica

121쪽

ἀνθρώποις, αἴτιος σκανδάλου πολλοῖς νεοφύτοις καὶ κατηχουμένοις γενύμενος, ἔτι φε νέοις καὶ νεανίαις λι λικία ον το Οὐαὶ περιμενε καὶ ' νικις μύλος ἐν, τραχηλφ, καὶ ὁ βυθός, ἐν Ἀπύδικος πάρχει δια γαρ την

της ἀκρισίας ἀνομίαν, βλέποντες τον τοιουτον αυτῶν αρ- χοντα, ἐν αυτοῖς διακριθησονται, καὶ χρησάμενοι λαυτῆνόσω συναπολέσθαι αὐτω ἀναγκασθήσονται , τω γεροβοὰμ ὁ λαος καὶ τω Κορε οἱ συναράμενοι αὐτω. εἰ δε λέ- πει δάμαρτάνων τον ἐπίσκοπον καὶ τους διακόνους θώους 10 ἐγκλήματος καὶ το ποίμνιον καθαρὸν πάρχον, πρῶτον μὲν ου τολμησε καταφρονησας εἰς ἐκκλησίαν θεο εἰσελθεῖν, πλησσόμενος ' την συνείδησιν αυτο ' εἰ δε καὶ παρ' οὐδεν γησάμενος εἰσέλθοι, ' παραχρημα ' ἐλεγχθησεται,ώς ὁ ζ ἐπὶ τ κιβωτῶ φάμενος στε δράσαι, καὶ ς 15υχα ἐπὶ τη κλοπη τομαναθέματος, καὶ ς Γιεζε ἐπὶ τοῖς

του Νεεμὰν χρήμασιν, καὶ ' παραυτίκα τιμωρηθησεται νουθετούμενος π το ποιμένος εἰς μετάνοιαν παχθησε- ται περιβλεψάμενος γαρ του καθ' ενα καὶ ἐν οὐδενὶ -- μον εὐρίσκων - παρὰ τω ἐπισκόπω με μην παρὰ φ20 - αυτον τεταγμένω λαω, αἰσχυνθεὶς μετὰ αἰδους καὶ πολλῶν δακρύων ἐξελεύσεται εἰρηνικῶς κατανενυγμένος, καὶ μενεῖ κεκαθαρισμένον- ποίμνιον, προσκλαύσει τε τω θεῶ καὶ μετανοήσει ἐφ' οις μαρτεν, καὶ ξει ἐλπίδα, καὶ τὼ ποίμνιον λον θεασάμενον ἐκείνου τὰ δάκρυα, νουθεσίαν

et ε ειῶτι λάμαρτών διὰ μετάνοιαν οὐκ ἀπόλλυται δια τοsto 11 οὐν ἁ ἐπίσκοπε, σπουδαζε καθαρὸς εἶναι τοῖς ἔργοις, γνωρίζων τον τόπον σου καὶ την ἀξίαν, ς θεο τύπον ἔχων

122쪽

i ἀνθρώποις τῶ πάντων αρχειν ἀνθρώπων ἱερέων βασιλέων, αρχόντων, πατέρων, ων, διδασκάλων, καὶ πάντων os των πηκόων καὶ Ουτως ἐν ἐκκλησία καθέζου του

λόγον ποιούμενος, ἐξουσιαν ἔχων κρίνειν τους μαρτηκότας υτ υμῖν τοῖς ἐπισκόποις ψηται ἐὰν δήσητε ἐπὶ 5της γης ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ο ἐὰν λυ- 12 σητε ἐπὶ της γης ἔσται λελυμένον ἐν τ- ρανω. κρῖνεουν, ἐπίσκοπε, με ἐξουσίας es θεός, ἀλλα του μετανοοὐντας ' προσδέχου, or κυριος ὁ θεὸς μετὰ Ορκου πηγγείλατο φεσιν παρασχεῖν τοῖς μετανοουσιν ἐφ' οἷς μαρτον is λέγει γὰρ διὰ του Ἱεζεκιὴλ ἰπδ προ αυτους Ζω γώ, λέγει κυριος ὁ θεος, εἰ θελήσω τον θάνατον του μαρτωλοί, ἀλλ' η ἐν τω ἀποστρέψαι τον ἀσεβῆ ἐκ της bos αυτ της πονηρῆς καὶ ζην ' ἀποστράφητε ουν ἀπωτων ωῶν μῶν των πονηρῶπι καὶ ἱνατί ἀποθνησκετε οἰκος i5γσραήλ; ἐνταυθὶ ευέλπιδας ἐποίησε τους ήμαρτηκότας ὁτι, ἐὰν μεταν σωσιν, ἐλπίδα σωτηρίας ξουσι ' μήποτε ώς ἀπηλγηκότες μυτους ἐκdῶσι ταῖς παρανομίαις, ἀλλ' ἔχοντες

ἐλπίδα σωτηρίας ἐπιστραφέντες προσκλαυσωσι τεθεω περὶ τῶν μαρτιῶν αυτῶν καὶ μεταν σωσιν ἐκ καρδίας ἐξευ- 20μενισάμενοι αυτόν, καὶ λήψονται παρ' α-- την ἀμνηστίαν

13ώς παρὰ πατρος ἀγαθοs τους μέντοι l ἀναμαρτήτους τοι- α υτους μήνειν χρὴ καὶ μη χρείαν ἔχειν της πείρας τῶν

προσλαμβάνου ὁ θεὸς γὰρ γὰρ θεὀit θεός ἐστιν ἐλλυς ἐπίπλησσε

τοι ἀμαρτάνουσιν σι J, νουθέτει τους μὴ ἐπιστρέφοντας, παρακάλει τους στῶτας ι , ἐμμένειν ἐνμ v τοις καaοις τους μετανοουντας

123쪽

αμαρτιῶν, πως μη δέωνται δύνης, λύπης, ' κλαυθμῶν αφέσεως. τί γὰρ οἶδας, ανθρωπε μαρτήσας, εἰ μερας ἐν τῶδε et βίω ζήσεο, δε καὶ μετανοησρς οτι αδηλος Ἀξο δος σου ἐκ του βίου πάρχει, καὶ ἐν μαρτία τελευτήσαντι μετάνοια - ἔστιν λεγε διὰ του Θαβὶδ ν δε- αδ στίς ἐξομολογησεταί σοι δεῖ ουν τοιμον εἶναι ἐν ἀγαθοῖς, 7να νευ λύπης την ε οδον ἐκείνην στειλώμεθα. δι κάὶ παραινεῖ ο θεῖος λόγος δια Σολομῶντος του σοφου λεγων σοι τοίμαζε εἰς την ἔξοδον τὰ ἔργα σου, Πνα μη ἐπι- in λεωρ ἡμῖν τι των καλῶν, σπερ καὶ ταῖς πέντε ἐν τωευαγγελίω παρθένοις δια μωρίαν ἐπέλειπεν το της εὐσεβείας ἔλαιον, καὶ ' ἀπεβλήθησαν του νυμφῶνος διὰ τοsτοακίνδυνος μένει πῆς ο φειούμενος της λυτο ζωης καὶ μένων ἀναμάρτητος, πως καὶ τὰς προγεγονυίας π αυτου i5 δικαιοσύνας αυτ συντηρήση συ ουν ουτως κρῖνε ς θεωδικάζων του γαρ κυρίου, φησίν, η κρίσις. πρῶτον ουν ἀπ' ἐξουσίας τον ἔνοχον καταδίκαζε ' ἔπειτα μετὰ ἐλέους καὶ οἰκτιρμου καὶ προσλήψεως οἰκειοs, πισχνουμενος αυτω σωτηρίαν, εἰ μετάθοιτο του τρόπου κά προς μετάνοιαν χω- et ρήσοι μεταμελόμενον δε στύφων προσδέχου , μεμνημένος του κυρίου εἰπόντος τι χαρὰ γίνεται ἐν χυραν ἐπι- άμαρτωλῶ μετανοουντι. ἐὰν δε τον μετανοουντα μὴ 14 προσδέξη, ἐπιβούλοις αυτον ἔκδοτον παρέχεις, ἐπιλαθωμενος του Θαβὶδ λέγοντος Μ παραδως τοῖς θηρίοις φυχὴν

124쪽

β 42b ἐξομολογουμένην σοι. δι παρορμῶν εἰς μετάνοιαν ὁ γερεμίας λέγει Μὴ ὁ πίπτων οὐκ ἀνίσταται ὁ ἀποστρέφων - ἐπιστρέφει; τί τι ἀπεστράφη ὁ λαός μου ἀποστροφὴναναιδη καὶ κατεκρατήθησαν ἐν τῆ προαιρέσει αυτῶν ἐπιστράφητε, υἱοὶ ἀφεστηκότες, καὶ γλωσομαι τὰ συντρίμματα υμῶν δέξαι - τον μετανοοὐντα, μὴ διστάζων λως, μηδε παρεμποδιζήμενος υπὸ τῶν νηλεῶς λεγύντων μὴ δεῖν τοιούτοις συναναμίγνυσθαι μήτε λόγου κοινωνεῖ αυται γὰρ αἱ συμβουλίαι ἀγνοούντων εἰσὶ θεον καὶ την αὐτοs πρόνοιαν, λόγων δὲ ἀκρίτων καὶ θηρίων ἀμειλίκτωw ου loγα γινώσκουσιν τι χρὴ φυλάσσεσθαι οὐτην ἐν λόγοις κοινωνίαν προς τους μαρτάνοντας, ἀλλα την ἐν ἔργω Aικαιοσύνη γὰρ δικαίου ἐπ αυτιν ἔσται ' καὶ πάλιν Γῆ εὰν

ἀμάρτη μοι του ἀδικῆσαι ἀδίκημα, καὶ ἐκτενῶ την χεῖρά μου ἐπ' αυτὴν καὶ συντρίψω ' αυτῆς στήριγμα αρτου, καὶ ibἐξαποστελῶ εἰς αυτὴν λιμόν, καὶ ἐξολοθρεύσω ξ αὐτῆς ανθρωπον καὶ κτῆνος καν σιν οἱ τρεῖς ανδρες ἐν μέσωαυτῆς, Νῶε καὶ ιὸ καὶ Λανιήλ, αὐτοὶ ἐν τῆ δικαιοσύνηαυτῶν σωσουσι τὰς ψυχὰς αυτῶν, λέγει Ἀδωνα κύριος. σαφέστατα ' δεδήλωκεν ἡ γραφὴ τι συνών δίκαιος ἀδίκω mo συναπόλλυται με αυτos. ἐν γὰρ τω κόσμω τούτω καὶ δίκαιοι καὶ αδικοι ἀλλήλοις συναγελάζονται κοινωνία βίου, - μὴν και ὁσιότητος καὶ τοὐτο οὐχ άμαρτάνουσιν οἱ θεοφιλεῖς μιμηται γὰρ εἰσὶ τολπατρος αυτῶν os ἐν τοῖς οὐρανοῖς, οὐ τω λιον αὐτο ἀνατέλλοντος ἐπὶ δικαίους καὶ 25αδίκους, καὶ βρέχοντος αὐτο τον ὐετον ' πονηροῖς καὶ

125쪽

ἀγαθοῖς. καὶ ουδὲν κινδυνεύσει ὁ δίκαιος ἐκ τούτου ἐν γὰρ τω σταδίω καὶ νικηταὶ καὶ νικώμενοι εἰσίν, ἐν δὲ τω στεφάνω μόνοι οἱ γενναίως ἀγωνισάμενοι ' ουδεὶς δε τε φανοsται, εὰν μὴ νομίμως ἀθλήσti. εκαστος γὰρ περὶ εαυτο ἐξομολογησεται, καὶ οὐ μὴ συναπολέση ὁ θεὀς δίκαιον μετὰ ' δίκου, ἐπείπερ παρ' αὐτῶ το ἀναμάρτητον ἀτιμώρητον. με γὰρ τον Νῶε κατέκλυσεν, ἴτε τον Λώτ κατέφλεξεν, υτ την Ῥαὰβ συναπώλεσεν. εἰ δε βούλεσθε

γνῶναι καὶ τὰ ἐφ' μῶν γενόμενα, Τούδα σὐν μῖν ν10 ἔλαβε τον κληρον της διακονίας ον καὶ μεῖς, καὶ δμων ὁ μάγος την ἐν χριστῶ σφραγῖδα Ἀλλ' ἐκάτερος αυτῶν αναδειχθεὶς αὐλος, ὁ με ηγξατο, ὁ δε παρὰ φύσιν πτάμενος ' συνετρίβη. και ἐν τε κιβωτῶ Νῶε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτossπῆρχον, αλλὰ πονηρος ὁ ὰμ ευρεθεὶς μόνος εἰς τον Γλυ1 ἐδεξατο ' τιμωρίαν. εἰ δὲ ' πατέρες περ τέκνων οὐ τιμω μρουνται υτ υλ υπὲρ πατέρων, δῆλον ς - ' γυναῖκες υπερ ανδρῶν, ἴτε οἰκέται περ δεσποτῶν, υτ συγγενεῖς

με συγγενῶν, οὐτε φίλοι πὲρ φίλων με δίκαιος περαδίκωw αλλ' ἔκαστος πὲρ του οἰκείου ἔργου τον λόγον 20 ἀπαιτηθησεται. με γὰρ Νῶε περ το κόσμου δίκην εἰσεπράχθη, με Λὼτ πὲρ Σοδόμων ἐπυρπολήθη, με Pαὰβ ἡπὲρ Ἱεριχουντίων ἐσφάγη, ἴτε οι Ισραηλῖται περ θυ- πτωπι οἴτε ἡ συνοίκησις κατακρίνει τους δικαίους

τοῖς ἀδίκοις, ἀλλ' ὐτης γνώμης ὁμόνοια. οὐ χρὴ οὐ τοῖς

et λοιμοθανάτοις καὶ μισανθρώποις καὶ φιλεγκλήμοσι καὶ μετὰ

126쪽

ποπάσεως θανατοποιοῖς προσεχειν ' τερος γὰρ περ ἐτε- oo οὐκ ἀποθανεῖται, αλλὰ Σειραῖς των αυτο ανομιῶνεκαστος σφίγγεται καὶ Ἱδου ανθρωπος καὶ το ἔργον αυτοsmo προσωπου inos. χεῖ δε μῆς βοηθειν τοι νοσοsσι καὶ κινδυνεύουσι καὶ σφαλλομένοις , καὶ ωον Iόν τε ara παραινεσει το λόγου πιάζειν αυτοὐς καὶ ρύεσθαι εὐθανάτου - χρείαν γαρ ἔχουσιν οἱ ἰσχέοντες ἰατροs, αλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες ἐπειδὴ Ουκ ἔστι θέλημα ἔμπροσθεν os πατρίς , να ἀπόληται εἰς ων μικρῶν οὐ γαρ Ἀων σκληροκαρδίων ἀνθρώπων βουλησιν στῆν χρη, ἀλλα την iuxo θεο καὶ πατρὸς των λων την δια γησο χριστο τοs κυρίου μῶν, - δόξα εἰς τους αἰῶνας ἀμην. χυδε γαρ δίκαιον κεφαλὴν οντα σε, s ἐπίσκοπε, ουρὰ προσέχειν, οὐτἔστι λαει; στασιώδει ἀνθρώπω εἰς ἐτερου ἀπώλειαν, ἀλλαθε μόνω. Jρχειν γάρ σε χρη τῶν πηκύων, οὐ μην καὶ i5μ αυτῶν αρχεσθαι οἴτε γὰρ G ἄρχει πατρῖς κατὰ τον

της γεννησεως λόγον, οὐτε οὐλος τοs κυρίου inos κατὰ τον της ἐξουσίας, υτ μαθητης διδασκάλου , με τρατιώτης βασιλέως, ἴτε μην λαῖκος επισκόπου περὶ γὰρ os μη δοκεῖν του πλησιάζοντας ἀδίκοις τοτο λόγου διδαχη 20

συμμολύνεσθαι η κοινωνεῖν ταῖς αυτῶν μαρτίαις ὁ Ἱεζεκιὴλ ἐκκόπτων την τῶν κακοηθων πόνοιαν λεγει Τί μεῖς

λέγετε απιτοῖς τὴν παραβολὴν ταύτην ἐπὶ γης σραὴλ οἱ

ται ν

127쪽

28 πατερες ἔφαγον ομφακας, καὶ οἱ οδόντες των τέκνων ρμωδίασαν; ζῶ ἐγώ, λέγει Ἀδωνα κύριος, εἰ ' ἔσται ἐν μω

λεγομένη Ἀαραβολὴ - ἐν μυραήλ. τι πῆσαι αἱ φυχαὶ ἐμαί εἰσιν ον τρόπον ή ψυχὴ το πατρής, ουτως ' 5 φυχὴ του ιο ἐμή ἐστιν. vri Ἀμαρτάνουσα αὐτη καὶ

ἀποθανεῖται ὁ δε ἄνθρωπος, ο ἔσται δίκαιος, ποιῶν κρίμα καὶ δικαιοσύνην - καὶ ξῆς ἐπιλέγων τὰς λοιπὰς ἀρετάς, επισφραγίζεται λέγων τοι το δίκαιος πάρχει, ζω ζήσεται, λέγει Ἀδωνα κύριος. και ἐὰν γεννησ υἱὸν λοιμόν, i ἐκχέοντα, α, ' ἐν τῆ ὁδῶ το πατρος αυτου του δικαίου-κ ἐπορε θη - καὶ ἐπάγων τα εξῆς, ἐπάγει τοῖς τελευταίοις Ζω ου ζήσεται ' πάσας τὰς νομίας ταύτας ἐποίησε, ' θανάτω ἀποθανεῖται, ' το αυα αυτου ἐπ' αυτον ἔσται. καὶ ἐρεῖτε Π - ου ἔλαβεν ὁ υιος τὴν ἀδικίαν του πατρις i5 τὴν δικαιοσύνην αυτου, δικαιοσύνην καὶ ἔλεος πεποιηκώς; καὶ ἐρεῖς αυτοῖς, ψυχὴ λάμαρτάνουσα αυτ ἀποθανε ται υίδ ου λήψεται ἀδικίαν πατρός, καὶ πατὴρ υ λήψεται ἀδικίαν ίου δικαιοσύνη δικαίου ἐπ' αυτον ἔσται, καὶανομία ἀνόμου ἐπ αυτον ἔσται. καὶ με Ἀλίγα φησὶν 20 τω ἀποστρέψαι δίκαιον ἐκ τῆς δικαιοσύνης αυτο καὶ ποιήσει ἀδικίαν, ' κατὰ πάσας τὰς δικαιοσύνας αὐτολας ἐποίησεν ου μὴ μνησθῶσιν. ἐν τῆ αδικία αυτου ἡ δίκησε καὶ ἐν τῆ μαρτία αυτου φῆμαρτεν ἐν-- ἀποθανεῖται. καὶ μεc ὀλίγα φησιν - τω ἀποστρέψαι ἄνομον ὰπ τῆς ἀνο- 25 μία αυτου ης ἐποίησε, καὶ ποιήσει κρίμα καὶ δικαιοσύνην, ουτος τὴν ψυχὴν αυτου ἐφύλαξε καὶ ἀπέστρεψεν ἀπδ πασῶν

128쪽

τῶν σεβειῶν-- ων ἐποίησε. - ζήσεται καὶ ου ἀποθανεῖται. καὶ ξης Ἐκαστον κατὰ τὰς δοὐς μῶν κρινῶ ,15 λεγε υδωνα κύριος ορῆτε, τέκνα μῶν γαπημένα, πῶς ευσπλαγχνος μετὰ δικαιοσύνης κύριος ὁ θεος μῶν, ' ἀγα-

θος καὶ φιλάνθρωπος, καὶ ἀθωῶν Ουκ ἀθωώσει τον ἔνοχον,4 καὶ τον ἐπιστρέφοντα προσιέμενος καὶ ζωοποιῶν, μη κατα- λιπῶν τόπον πονοίας τοῖς ἀπηνῶς βουλομένοις κρίνειν καὶ τέλεον ἀποστρέφεσθαι - άμαρτάνοντας καὶ μη κοινωνεῖν αυτοῖς λόγων παρακλητικῶν, προ μετάνοιαν ἐνάγειν δυναμένωw oli ἐκ τῶν ἐναντίων ὁ θεος διὰ σαχυ λεγε io προς τους ἐπισκόπους Παρακαλεῖτε, παρακαλεῖτε τον λαόν

μου, ἱερεῖς, λαλήσατε εἰς την καρδίαν γερουσαλήμ. χρῆ

ουν - αυτο ἀκούοντας παρακαλεῖν τους μαρτηκότας καὶ προς μετάνοιαν παρορμῶν καὶ Diλπιδας ποιεῖν, καὶ μὴυπονοεῖν ς κοινωνους γινομένους τῶν πλημμεληθέντων i5αυτοῖς νεκεν της εἰς υτοὐς αγάπης ασμένως δε τοὐς μετανοοsντας προσδέχεσθε, χαίροντες ἐπ αὐτοῖς καὶ μετὰ

ἐλέους και οἰκτιρμῶν κρίνοντες τοὐς άμαρτάνοντας. ἐὰν γὰρ το παρὰ ποταμον βαδίδοντα καὶ μέλλοντα ὀλισθαίνειν κεραίαις σας εἰς τον ποταμιν ἐμβάλst ἀντὶ το χεῖρα μὰλ 26λον ὀρεξαι, ἐφόνευσά σου του ἀδελφόν, δέον μὰλλον τω ὀλισθαίνοντι ἐπιδοsναι δεξιάν, να μὴ τελέως ἀπόληται

οπως καὶ ὁ λαὸς νουθετῆται, καὶ ὁ ἁμαρτήσας μὴ κατὰπῶν ἀπόληται δεῖ δέ σε ἐπίσκοπε, μήτε παρορῆν τὰ

129쪽

αμαρτηματα του λαοs, μήτε οὐ μετανοοsντας ἀποστρέφεσθαι, πως μὴ διαφθείρύς ως πειρος τὸ ποίμνιον κυρίου καὶ φαυλίσης αυτο τ ονομα ὁ καινὁν ὁ εἰς τον λαμαυτου ἐπιτεθέν, καὶ ὀνειδισθη καθάπερ ' οἱ παλαιοὶ ποι- μένες, περὶ ελεγε - γερεμία Ποιμενες πολλοὶ διέφθειραν τον αμπελῶνα μου, ἐμόλυναν τὴν κληρονομίαν μον καὶ ἐν αλλοις - τους ποιμενα παρωξύνθη ὁ θυ-

μύς μου, καὶ ἐπὶ τους μνοὐς ὀργισθησομαι ' καὶ ἐν τέροις Υμεῖς οἱ ἱερεῖς οἱ φαυλίζοντες, -ομά μου ἰδὼν δε υ 16io τω μαρτηκότα, πικρανθεὶς l κέλευσον αυτον ἔξω λη-

ναι καὶ ἐξελθόντι αυτ κρινέσθωσαν οἱ διάκονοι, καὶ ἐπιζητοῶντες κατεχέτωσαν αυτὸν ξ της ἐκκλησίας, καὶ εἰσελθόντες υπὲρ υτο ' ἐρωτάτωσαν καὶ γαρ περ των

ήμαρτηκότων ὁ σωτὴρ ξίου τὰν πατέρα, ς γέγραπται ἐν

i5 λευαγγελίω Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς, ου γαρ χασι τί ποιου- σιν. τότε - κελεύσεις εἰσελθεῖν αυτόν, καὶ ἀνακρίνας εἰ μετανοε καὶ ἄξιός ἐστιν ολως εἰς ἐκκλησίαν παραδεχθηναι, στιβώσας αυτιν μέρας νηστειῶν κατὰ τὸ μάρτημα, βδομάδας δύο η τρεῖς η πέντε λεπτά, ουτως--- ἀπόλυσον,2 εἴπας αυτω σα αρμόζει μαρτηκότι εἰς νουθεσίαν πιπλήσσοντα διδάσκειν καὶ παραινεῖν , πως μείνη παρ' εαυτῶ ταπεινοφρονῶν καὶ δεόμενος του θεο τυχεῖν αυτο ευμενους καὶ λέγειν 'M ανομίας παρατηρησρς κύριε κύριε τίς υποστησεται ὁτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμός ἐστιν. τοι τον γὰρ re τι πεμφαίνει καὶ το ἐν τῆ γενέσει εἰρημένον τω Κάιν φαρτες; σύχασοπι του ἔστι μὴ προσθῆς. οτι γὰρ τον

130쪽

άμαρτήσαντα δεῖ με του οἰκείου πλομμελήματος αἰσχύνεσθαι, κανὼν το λόγων - Μωσῆ περ αρίας εἰρημένον,

ἐνίκα ξίου ἀφεθῆναι inu φησὶ γαρ αὐτω ὁ θεος Εἰ ὁ

πατὴρ αὐτῆς πτύων ἐνέπτυσεν εἰς το πρόσωπον αυτῆς, οὐκ αν ἐνετράπη επτὰ μέρας ἀφορισθήτω ἔξω τῆς παρεμβο bλῆς, καὶ μετὰ ταῶτα εἰσελεύσεται. ουτως ουν καὶ ημὰς δέον ἐστὶ ποιεῖν, τοὐς ἐφ' μαρτίαις λέγοντας μετανοεῖν φορί- ζει, χρόνον ρισμενον κατὰ την ἀναλογίαν του μαρτήματος, ἔπειτα μετανοολτας προσλαμβάνεσθαι, ως πατέρας Iγυίους. - δε λεπίσκοπος αυτὀ εν προσκόμματι πάρχει, tu πῶς τι ἐπεξέλθη ἐκζητῆσαι ἀδικήματά τινος ἐπιτιμῆσαί τινι, δια προσωποληψίας φαυτος - διάκονοι οὐχ πάρχοντες υσυνείδητοι; ταν γὰρ Ἀρχων αἰτῆ καὶ ὁ κριτὴς λαμβάνη, καὶ οὐ διεξάγεται εἰς τέλος κρίσις κοινωνοὶ δε κλεπτῶν καὶ κρίσει χηρῶν οὐ προσέχοντες, os δυνήσονται ilios - τον ἐπίσκοπον συνεπιμαχεῖν τω ἐπισκόπω. ροῶσι

γὰρ αυτ τ ἐν- εὐαγγελίω εἰρημένον τι λέπεις ὁ κάρτος ὁ ἐν et ὀφθαλμῶ το ἀδελφοs σου, τὴν δε δo-- τὴν ἐν φ ἰδίω ὀφθαλμῶ οὐ κατανοεῖς εὐλαβείσθω - ὁ ἐπίσκοπος σὐν τοῖς διακόνοις αὐτο ἀκοῶσαι ρῆμά 20 di τι τοι τον -- ἔστι μὴ Hύτω ἀφορμήν. ὁ γὰρ μαρτάνω ἐπὰν ων τινὰ μοια αυτω δρῶντα, οἰκοδομηθήσεται εἰς το τ αυτ ποιεῖν εἶτα ὁ πονηρός, δι ενος ἀφορμὴν λαβών , εἰς ἐτέρους ἐνεργεῖ, ο μὴ γένοιτο , καὶ ουτως

tra πατέρας , πατέρες yt γνησίους v. in E ex ς praecedenti et eoin