De controversiis paschalibus secundo p. chr. n. saeculo exortis commentatio historica

131쪽

εἰς αλλους την διανομὴν λαμβάνει ἐπεὶ καὶ ζύμη μικρὰ πλήρη φυράματα δολοῖ, καὶ ις κλέπτης ει ολον ' ἔθνος το

μύσος ' ἐπήγαγε, καὶ Μυῖαι θαν σαι σαπριοsm σκευασίαν ἡδυσματος ελαίου, καὶ βασιλέως πακούοντος λόγον δι- κον πάντες οἱ - αὐτον πηρέται παράνομοι. λω καὶ

πρόβατον ψωραλων μεταδίδωσιν τέροις της νόσου, μη ωριοθὲν των γιαινόντων προβάτων, καὶ ἄνθρωπος λοιμώσ-I σων πολλοῖς φυλακτέος, καὶ κύων λύσσ συσχεθεὶς πι- κίνδυνος παντὶ is αν προσάψηται . ἐὰν οὐ καὶ ' ανθρωπον παράνομον μὴ της ἐκκλησίας του θε χωρίσωμεν, ποιήσομεν τον οἶκον κυρίου σπήλαιον ρστῶν δεῖ γα ' μνάμαρτανόντων μὴ παρασιωπῆν, αλλ' ἐλέγχειν, νουθετεῖν, 15 -οπιάζειν, στίβειν νηστείαις, πως καὶ τοῖς τέροις εὐλάβειαν ἐμποιήσθ ευλαβεῖς γάρ, φησί, ποιήσατε του υἷοὐς τσραήλ χρὴ γὰρ τον ἐπίσκοπον καὶ των μαρτιῶν κωλυτὴν δια τῆς νουθεσίας γίνεσθαι, καὶ τῆς δικαιοσύνης σκωπόν, καὶ των τοιμασμένων - θεοs ἀγαθῶν κήρυκα, καὶ

et τῆς μελλούσης ὁργῆς ἐν τῆ κρίσει διαγγελτῆρα Ἀως μή

καταφρονήσας τῆς του θεο φυτουργίας, ἀκουσν δι' ἀμέλειαν το ἐν τ;Mση εἰρημένον γνατί παρεσιωπήσατε ἀσέβειαν ' καὶ τον καρπον αυτῆς τρυγήσατε; πάντων οὐν 18

132쪽

ὁ ἐπίσκοπος φροντιζέτω, καὶ των μὴ μαρτηκότων, ναμένωσιν ἀναμάρτητοι, καὶ των μαρτανόντων, να μετα-

νοῶσιν. λέγει γαρ ὁ κύριος προ υμῆς ρῆτε μὴ καταφρο

νησητε ενις των μικρῶν τούτων. καὶ τοῖς μετανοουσιν αφεσιν διδόναι χρη ἄμα γαρ τω εἰπεῖν τινα των πλημμελησάντων γνησία διαθέσει μάρτηκα τω κυρίω, ποκρίνεται το πνεω το ἄγιον Καὶ κύριος ἀφηκέν σοι την αμαρτίαν ' γνώριζε υν, ω ἐπίσκοπε, ο αξίωμα σου, - ώς του δεσμεῖν ἐκληρώσω την ἐξουσίαν, ουτως καὶ του λυειν.

ἐξουσίαν -- ἔχων του λυειν γνώριζε σεαυτόν, καὶ ἀξίως 10- του τόπου σου ε τῶδε τω βίω ἀναστρέφου, εἰδώς τι πλείονα ' ἀπαιτηθήση τον λόγον. - γα ' παρέθεντο πολύ, περισσότερον ἀπαιτήσουσι παρ' υτου ἀναμάρτητος μεν γαρ ἀνθρώπων ουδεὶς πάρεξ του γενομένου δι μῶς ἀνθρώπον ἐπεὶ γεγραπται Ουδεὶς καθαρὰς απ ἐύπου, υδ' οαν μία μερα ἡ ζωὴ αυτου. δια τωτο καὶ των προγεγενη- μενων δικαίων τε καὶ πατριαρχῶν οἱ βίοι καὶ αἱ ἀναστροφαὶ ἀνεγράφησαν, ουχ να ἐκείνους ὀνειδίζωμεν ἀναγινώσκοντες, αλλ' is ἡμεῖς μετανοῶμεν κα ευέλπιδες γινώμεθα ς αφέσεως τευξύμενοι - γαρ ἐκείνων ἐύπη μετέρα σφά- 20 λεια καὶ παραίνεσις, τι καὶ μεῖς ἁμαρτήσαντες, ἐὰν μετανοησωμεν, συγγνώμην ξομεw ἐπεὶ γέγραπται - καυχήσεται γνὴν ἔχειν την καρδίαν, η τίς παρρησιάσεται καθαρὁ εἶναι απλαμαρτίας ουδεὶς ουν ἀναμάρτητος συ

133쪽

oυν κατὰ δυναμιν σπούδαζε ἀνεπίληπτος εἶναι, και περὶ

πάντων μερίμνα, μὴ δια σέ τις σκανδαλισθεὶς ἀπόληται ὁ γὰρ λαειδ περ εαυτολμόνου μεριμνα σὐ δὲ περὶ πάντων, πλεῖον ' βάρος ἔχων καὶ μεῖζον βαστάζων φορτίοπι γέ- γραπται γὰρ Καὶ εἶπε κύριος προς Μωυσην υ και Ἀαρών λήψεσθε τὰς μαρτίας της ερατείας. ς περὶ πλειόνων

ἀπολογουμενος, περὶ πάντων ' φρόντιζε και τους μεν πιεῖς

συντηρει, τους δε μαρτηκότας νουθέτει, καὶ στίβων μνηστεία, ἐν τῆ ἀφέσει λάφρυνε, καὶ προσκλαύσαντα εἰσδέ-i χου, πάσης της ἐκκλησίας περ αυτου δεομένης, καὶ χειροθετήσας αυτ Ἀα λοιπὁ εἰναι ἐν τω ποιμνω τους δείπνώδεις καὶ παρειμένους πίστρεφε, ποστ ριζε, παρακάλει, θεράπευε, ἐπιστάμενος λίκον μισθον ἔχεις αὐτα ποιῶν, ῶσπερ υν καὶ κίνδυνον, ἐὰν ἀμελῆς τούτων. λεγε γὰρ l προς τους ἀμελοsντας το λαο ἐπισκόπους Ἱεζεκιὴλ υαι τοῖς ποιμέσι τοργυραήλ, οῖ ἐποίμαινον αυτούς- ου τα πρόλβατα μου ποιμαίνουσιν οι ποιμένες, αλλ' ἐαυτούς. το γάλα κατεσθίετε καὶ τὰ ἔρια περιβάλλεσθε, το ἰσχυρον σφάζετε,

τὰ πρόβατα ' ου ποιμαίνετε το ἐνοχλουμενον ου ἐνισχύ- 20 σατε καὶ το αρρωστοὐν ου ἰάσασθε και το συντετριμμένονου κατεδήσατε, ο ἐξωσμένον ου κατεπεστρέψατε και τὸ ἀπολωλὸς ου ἐζητήσατε, καὶ ἐν κράτει παιδεύσατε υτὰ μετὰ ἐμπαιγμοs. καὶ διεσπάρησαν ' παρὰ το μὴ εἶναι ποιμμένα, καὶ ἐγένοντο εἰς κατάβρωμα πῆσι τοι θηρίοις οὐ

134쪽

ἀγρου καὶ πάλιν ' - ἐζήτησαν οἱ ποιμένες τὰ πρύμβατα μου καὶ ἐποίμαινον οἱ ποιμένες αυτούς, τὰ δὲ πρωβατα μου - ἐποίμαινον καὶ μετ' λίγον δο εγο προς τους ποιμένας, καὶ ἐκζητήσω γ τὰ προβατά μου ἐκ χει-οδ αυτῶν καὶ καταπαύσω αυτ ς το ποιμαίνειν τὰ πρό Ἀβατά μου, καὶ - ποιμανοῶσιν ἔτι οἱ ποιμένες αυτούς, καὶ ρύσομαι τὰ πρόβατά μου ἐκ χειρος αὐτῶν, καὶ - ἔσονται αὐτοῖς εἰς κατάβρωμα. καὶ ἐπιφέρει καὶ προς - λα-

λέγων δ ἐγὼ κρινῶ νὰ μέσον προβάτου καὶ εἰς πρόβατον, καὶ κριδ προς κριόν. μὴ μικρον ' ἡμῖν - την is νομὴν την καλὴν ἐνέμεσθε, καὶ τὰ κατάλοιπα της νομῆς

κατεπατεῖτε τοῖς ποσὶν μῶν καὶ τὰ πρόβατα τὰ πατηματα

των ποδῶν μῶν σθιον καὶ ἐπιφέρει μετ' ὀλίγα Καὶ γνωσεσθε τι ἐγώ κύριος καὶ ἡμεῖς ' πρόβατα, πρύβατα της νομῆς μου ἄνθρωποί μου ἐστέ, καὶ ἐγώ θεὸς μῶν, λέγει i5

19 Ἀδωνα κύριος ἀκούσατε, οἱ ἐπίσκοποι, καὶ ακούσατε, οἱ λαγοί, ως φησιν ὁ θεος Κριν κριον προς κριόν, καὶ πρόβατον προς πρόβατοw καὶ προς οὐ ποιμένας λέγει Κρινήσεσθε νεκεν τῆς ἀπειρίας αὐτῶν καὶ της εἰς τὰ πρωβατα διαφορῆς. τολ ἔστιν, ἐπίσκοπον προς ἐπίσκοπον re κοινῶ και λαινὸν προς λαῖκόν, καὶ ἄρχοντα προ αρχοντα.

λογικὰ γὰρ τὰ πρόβατα καὶ οἱ κριοὶ ουτοι, ἀλλ' οὐκ αλπαῖνα μή ποτε εἴπη ὁ λαειὸς τι γ πρόβατον εἰμι καὶ ου

135쪽

ποιμήν ' σπερ δε τω καλῶ ποιμένι, μὴ ἀκολουθουν πρόβατον λυκοις ἔκκειται εἰς διαφθοράν, ουτως ω πονηρῶποιμένι το ἀκολουθουν πρόδηλον χει τον θάνατον, μι κατατρώζεται αυτό. διδ φευκτέον ἀπωτων φθορέων ποιμένων. 5 τον μὲν ποιμένα τον ἀγαθῖν ὁ λαὶ κῖς τιμάτω ἀγαπάτω, 20 φοβείσθω ς πατέρα, ς κυριον ' ς αρχιερέα θεου, ως διδάσκαλον ευσεβείας ὁ γαρ ἀκουων αυτου χριστο ἀκουει, καὶ λαυτον ἀθετῶν χριστον ἀθετεῖ, καὶ ὁ το χριστον μὴ δεχόμενος ου δέχεται τον αυτου θεον καὶ πατέρα. V μῶν tu γαρ, φησίν, ἀκουων μο ἀκουει, καὶ ὁ μὰς ἀθετῶν με ἀθετεί καὶ ὁ με ἀθετῶν ἀθετεῖ τον ἀποστείλαντά με. μοίως ὁ ἐπίσκοπος ς τέκνα τους λαι κοὐ ἀγαπάτω, θέλγων καὶ θερμαίνων τῆ σπουδῆ της γάπης ς ω εἰς περιποίησιν νοσσίων, η ς νοσσία ἀγκαλιζόμενος εἰς περιποίοσιν ὀρνί-lli θων πάντας νουθετῶν, ἀσι τοι πληκτισμου δεομένοις ἐπιπλήσσων ἀλλα μὴ πλήσσων, ' ποπιέζων εἰς ἐντροπήν, νουθετῶν εις ἐπιστροφήν, ἐπιτιμῶν εἰς διόρθωσιν καὶ θυτητα πορειας το ἰσχυρὀν φυλάσσων τουτ' ἔστι δίδραῖον τε πίστει ἀσφαλες τηρῶν τον λαον εἰρηνικῶς ποιμαίνων,

20 το ἐνοχλουμενον ἐνισχνων του Ἀστι ὁ πειραζομενον ἐν τῆ νουθεσία στερροποιων τὀ ἀρρωστουν ἰώμενος, τουτ' ἔστιτ νοσοὐν ἐκ της πίστεως ἐν διχονοι διὰ της διδασκα-

καὶ Ουδεν λόγον ἐμαυto ποιοὐμαι πεποίημαι J, ἀλλ' ὁ ποιμὴν oψεται καὶ αυτος μόνος εἰσπραχθήσεται την πι ἐμου δίκην - - xt

136쪽

λίας θεοαπλων, τὸ συντετριμμένον καταδεσμῶν, τοs ἔστι τὼ πεπλανημένον η τὰ τεθραυσμένον ' κατεαγμένον ἐν Ἀμαρτίαις εἰς χωλείαν δο ἐπιδεσμῶν, διὰ παρακλητικῆς νουθεσίας, ἐλαφρύνω, πο παραπτωμάτων καὶ εἴελπιν ποιῶν, Ἀμως ἐωμαλεον ἐν τῆ εκκλησία ἀποκαθίστα, ἐπανάγων ἐν τῆ ποίμνηὶ το ἐξωσμένον ἐπίστρεφε, os ἔστι τὼ ἐν μαρτίαις γενόμενον καὶ εἰς ἐπιτίμησιν ἐκβεβλημένον μὴ ἐῶ εξω διαμένειν, αλλὰ προσλαμβανόμενος καὶ επιστρεφων, ποκαθίστα ἐν τῆ ποίμνη, τουτ εστιν ἐν τελαῶτης ἀμωμου ἐκκλησίας το δε ἀπολωλὁ ἐκζήτει, τοs ἐστι iux υπωπλήθους παραπτωμάτων αυτο απελπίσαν τῆς σωτηρίας μὴ ἐάσρ τελέως ἀπολέσθαι το π πολλῆς ψύξεως

νωχελίας κάθυπνον γενόμενον καὶ δια βαρέος πνου τῆς εαυτο ζωῆς ἐπιλαθόμενον και μακρὰν ἀποστατῆσαν τῆς ἰδίας ποίμνης, ς καὶ λύκοις περιπεσεῖν βορῆ, συ ἀναζή ob τε καὶ νουθετῶν ἐπίστρεφε καὶ νήφειν παρακαλει καὶ ἐλπίδα πύσπειρε, μὴ συνχωρῶν αὐτω λέγειν ὁ πωτινῶν

εἰρημενον τι ὰ ἀσεβήματα μῶν ἐφ' μῖν, καὶ μεῖς ἐν

-τοις τηκόμεθα, καὶ πῶς ζησόμεθα εἰ οἰόν τε οὐν ἰδιο- ποιείσθω λεπίσκοπος ὁ πλημμέλημα, καὶ λεγέτω τμήμαρ- 20 τηκότι - Σὐ μόνον ἐπίστρεψον, κἀγώ τον περ οὐ μνατον ἀναδέξομαι, ώς ὁ κέριος τον περ μολκαὶ πάντων.

ὁ ποιμὴν γὰρ ὁ καλις τὴν φυχὴν αυτο τίθησιν περ τῶν

προβάτων ὁ δὲ μισθωτος καὶ ου ων ποιμήν, ου ου ἔστι

τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τον λύκον ἐρχόμενον, ' καὶ ἀφίησι 2δτὰ πρόβατα καὶ φεύγει, καὶ ὁ λύκος αρπάζει αυτά. εἰδέναι

2 ἀφείησι - ἀφίησιν,

137쪽

38 ουν προσήκει τι τοδήμαρτηκόσιν εἴσπλαγχνος ων ὁ θεωμεθ' ορκου μετάνοιαν ἐπηγγείλατο ὁ δε μαρτήσας, καὶ την ἐπαγγελίαν του θεου την περὶ μετανοίας ἀγνοῶν καὶτ μακρόθυμον καὶ ἀνεξίκακον αυτου μη ἐπιστάμενος, ἔτι μην καὶ τὰς γίας γραφὰς τὰς ταυτην κηρυσσουσα Ουγινώσκων, τε μ μεμαθηκὼς παρὰ σου, πο ἀνοίας ἀπόλλυται. - δε ς φιλόστοργος ποιμὴν καὶ ' σπουδαῖος νομευς ἀναζήτει Ἀριδμῶν την ποίμνην ' ', λεῖπον ἐκζ

τει, ώς ὁ κύριος ὁ θεὸς ὁ ἀγαθὸς πατὴρ μῶν ἀποστείλας

l τον αυτου ἱδ ποιμένα καλὸν καὶ σωτῆρα τον διδάσκαλονημῶν γησουν, ἐπιτρέψας αυτ ἐῶσαι τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα in ἐπὶ τὰ Ορη, καὶ πορευθηναι ἐπὶ την ζήτησιν του πεπλανημένου, καὶ ευρόντα αραι ἐπὶ τους αυτου μου καὶ ε ρειν ἐπὶ την ποίμνην, χαίροντα ἐπὶ τ ευρέσει του ἀπο- id λωλότος ουτως ουν υπήκοος γίνου καὶ συ ἐπίσκοπε, εκζητῶν τὸ ἀπολωλός, κατευθύνων ὁ πεπλανημένον, ἐπιστρέφων τὁ ἀφεστός ' ἐξουσίαν γαρ ἔχεις ' ἐπιστρέφειν καὶ ἀποστέλλειν τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει διὰ σου ὁ σωτὴρ λέγει τω παρειμένω ἐν ἀμαρτίαις φέονταί σου αἱ ἀμαρ- 20 τίαι, - πίστις σου σέσωκέν σε, πορευου εἰς εἰρηνην εἰρήνη δε ' ἡ γαληνός ἐστιν του θεου ἐκκλησία, εἰς ν λυων

138쪽

39τους μαρτηκύτας ἀποκαθίστα γιεῖς καὶ ἀμωμους, εὐέλπιδας, σπουδαίους, ἐργοπόνους ἐν τοῖς ἀγαθοῖς ἔργοις ώς ἔμπειρος καὶ συμπαθὴς ἰατρος πάντας ἰώμενος τους ἐν ἀμαρτίαις πεπλανημένους Ου χρείαν γαρ ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατρos, λ οἱ κακῶς ἔχοντες υλθε γαρ ὁ υἱὸς του 5ἀνθρωπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τι πεπλανημένον ἰατρος ουν πάρχων της ἐκκλησίας του κυρίου πρόσαγε θεραπείαν κατάλληλον κάστω των νοσούντων παντὶ τρόπωθεράπευε Θίαζε σώους ποκαθίστα τῆ ἐκκλησία. ποίμαινε, ποίμνιον μη ἐν κρατε μετὰ ἐμπαιγμο ώς κατε- 10ξουσιάζων, ἀλλ', ποιμὴν χρηστος, ω κόλπω συνάγων τὰ 21 ἀρνία καὶ τὰς ἐν γαστρὶ ἐχουσα παρακαλῶν ἔσο δε χρη

στός, γαθύς, πιος, ' φευδῆς, μη σκληρύς, μὴ μάδης, μη πότομος, μη ἀλαζών, μὴ ἀνελεής, μὴ τετυφωμένος, μὴ ἀνθρωπήρεσκος, μὴ δειλός, μὴ δίγνωμος, μὴ εμπαίζων τοῖς i5

-δ σε λαοῖς, μὴ ἀποκρύπτων ἀπ αυτῶν τὰ του θεολνόμιμα καὶ τους περὶ μετανοίας λύγους μὴ πρόχειρος προς τὸ ἐξῶσαι καὶ ἐκβαλεῖν αλλὰ ασφαλής, μὴ φιλεπιτιμητής, μὴ προπετής, μὴ παραδεχύμενος κατὰ τινος μαρτυρίαν ἄνευ τριῶν ' μαρ - ρων, καὶ τωτων ἐὰν ὁ τρύπος et μεμαρτυρημενος πάλαι, καὶ 20 εἰ μὴ απὸ ἐχθρας κινούμενος ὐφθόνου εἰσὶ γὰρ πολλοὶ ἐπιχαιρεσίκακοι, πρόγλωσσοι, τριττὴν γλῶσσαν ἔχοντες, μισάδελφοι, ἔργον τιθέμενοι σκορπίζειν τὰ χριστο πρόβατα,

ων εἰ παραδέχεσθαι θέλεις τους λόγους ἀκριτως, διασπερεῖς σου το ποίμνιον και παραδώσεις λυκοις εἰς κατάβρωμα, 25 τοὐτ' ἔστι δαίμοσι καὶ πονηροῖς ἀνθρώποις, μὰλλον δε υκ '

139쪽

1u ἀνθρώποις ἀλλὰ θηρίοις ἀνθρωποειδέσιν, θνικοῖς καὶ ου- δαωταῖς καὶ αἱρεσιώταις ἀθέοις τω γὰρ ἐκβληθέντι της ἐκκλησίας ευθυς προσπαίζουσιν οἱ λυμεῶνες ς λύκοι καὶώς ἀρνοβύρα γοῶνται, κέρδος ἴδιον γούμενοι την ἐκεί- νου ἀπώλειαν καὶ γὰρ ὁ τοsτων πατὴρ ' διάβολος ἀνθρωποκτόνος ἐστίν. καὶ ὁ δια της σῆς ' ἀκρισίας ἀδίκως φορισθεὶς καὶ ἀθυμία συσχεθεὶς καὶ λιγο υχησας η εἰς ἔθνη ἀποπλανηθήσεται η εἰς αἱρέσεις συμποδισθήσεται, καὶ παντελῶς της ἐκκλησίας καὶ της εἰς θεὸν ελπίδος ἀπαλλοτριω-i θησεται καὶ συμποδισθήσεται - ασεβείας καὶ γένη, συ της ἐκείνου πωλειας ἔνοχος o γὰρ δίκαιόν ἐστιν, λοιμον μεν εἶναι ἐκβάλλειν τον μαρτηκύτα, κνηρὁ δευπάρχειν εἰς το προσδέχεσθαι τον ἐπιστρέφοντα καὶ πρό χειρον μεν εἰς το ἀποκόπτειν, ἀνελε δε εἰς et τον αλ- 5 γουντα ἰῆσθαι περὶ γὰρ των τοιούτων λέγει ἡ θεία γραφῆοἱ πόδες αυτῶν εἰς κακίαν τρέχουσι, ταχινοί εἰσιν του ἐκ χέειν αἷμα σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία εν ταῖς ὁδοῖς --των, καὶ ὁδον εἰρήνης ου ἐγνωσαw οὐκ ἔστι φόβος θεουαπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αυτῶν Ἀδδ δε εἰρηνης ἐστὶν ὁ 20 σωτὴρ μῶν γησos ὁ χριστύς ος καὶ ἐδίδαξε, ημῆς λέγων Ἀφετε καὶ ἀφεθήσεται μω δίδοτε, καὶ δοθήσεται μῖν, τουτ ἔστι δίδοτε ἄφεσιν μαρτιῶν, καὶ ἀφεθήσεται μῖν τὰ παραπτώματα ' καὶ διὰ της ευχης μῆς παίδευσε λέγειν τὰ προς ' θεόν ωφες μῖν τὰ ὀφειλήματα μῶν,

140쪽

ώς καὶ μεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις μῶν. ἐὰν ουν μὴ ἀφίητε τοῖς μαρτηκόσι, πῶς ἡμεῖς λήψεσθε την αφεσιν τῶν

αμαρτιῶν μῶν ora τουναντίον εαυτὸν δεσμεύεις, λέγων ἀφιέναι καὶ μὴ ἀφιῶν τῶ εαυτῶν στόματι ἐναντιωθησεσθε,

λέγοντες ἀφιέναι καὶ μὴ ἀφιέντες γινώσκετε γαρ δτι -- θμὴ ἀδικήσαντα ἐκβάλλων η τον ἐπιστρέφοντα μη προσδεχ

μενος - ει τον αδελφὸν αυτου καὶ αἷμα ἐκχέει Rάινυβεντολαδελφοφαυτοs, καὶ τ αἷμα αυτολβοῶν προς - θεον ἐκζητηθησεται Βίκαιος γαρ ἀδίκως φονευθεὶς -ο τι- νω παρὰ θεῶ ν αναπαυσε ἔσται εἰς τον αἰῶνα, σαύ- 10τως καὶ ὁ ἀδίκως φορισθεὶς πο-ου ἐπισκόπου ὁ μέντοι ἐκβάλλων ς λοιμον τον ἀναίτιον, πικρότερος φονέως ὁ τοι-ομος, οὐκ ἀφορῶν εἰς το τολθεοὐ ἔλεος, οὐδε μνημονεύων αυτο την ἐπὶ τοῖς μετανοοὐσιν ἀγαθοσύνην, οὐδε λαμβάνων σκοπἡ τῶν τοιούτων του ἐκ πλήθους παραπτωμά i5των ἐν μετανοία εἰληφότας φεσιν. δια τοὐτο ἰταμώτερος σωματικο φονέως ὁ τον ἀναίτιον πορρίπτων. σαύτως καὶ ὁ μὴ προσδεχόμενος το μετανοοὐντα σκορπίζει τὰ os χριστos, κατ' αὐτοs γινόμενος ώς γὰρ δίκαιός εστιν ὁ θε ἐν τεκρίνειν τους μαρτωλούς, λως ἐλεήμων ἐν τῶ προ- 20σδέχεσθαι τοὐς επιστρέφοντας ' ἔλεος γὰρ καὶ κρίσιν ἐδεν 22αμα ὁ θεοφιλὴς αβίδ. Ἀρη δέ σε ἐπίσκοπε, προ ὀφθαλμῶν ἔχειν καὶ τὰ προωδευκότα καὶ ἐμπείρως αὐτοῖς

κεχρησθαι προ νουθεσίαν τῶν στυπτικῶν η παρακλητικῶν