장음표시 사용
61쪽
riam. Quod innime veriana esse, satis supermi puto confirmaraus, tuae modo exposui. Quare neminem spero negat limina esse, ex noc quidem uni nequamaana colligi posse, Asianos Do num statuisse dio luarto decimo maci esse affixum. Ab ea auteni mari nos proposuimus sententia non value D- horret, iod II.OENFELD , LIPSIUS , ILEEU VAM.ΟΝ tueriint, Asiano muriando se parasse, ut digni ederent co uiam dominicam. Sed verisimilitis ni in videtur, Asianos ei inanilose parasse non tam ad edendam coenam dona inicam, se iam omnino sollemnia celet minua. Etenim priscis ecclesiae temporiuus usitatum sitisse, ad sacram coenam linando separare, pro Dari vix poterit. 4. Prraeter praecipulina illiu urgiintentiiIn ad conrii inanda n
Vottgelii et Stetigii sententiam etiani alia pille lana allata sunt illo nihilo ranior a 'VΕ1Tκκ i. enim, inem AYKR et STLITκ' secuti sunt, putavit, Tricenti uni illiina a Petro Alexandrino impugnatum , quani lianira non ipso die luarto decimo paschana Deri voluisset, tamen a litario lectinanis esse prosectum; itaque eum j xire merito pie quarto lecimanoriam consiletudinis testem posse adniberi Atque cum ille quidem Aseveriiret, enini agere, nisi ut memoriam passionis Climst recoleret Chron. pascn. I, 7 πρόκειται γαρ μῖν oves ετερον η ς ἀνύμνqσιν του πάθους ποιεῖσθαq, apertum esse, mortis Cnristi aemoriae quarto- Galat br. p. 92 Φ - Theol. umb. 1857, p. 29. Pa laalreit p. 298 - 304. - Zeu8chi'. I 867, p. 91, not. 1. Querar Centra M., 1860, col. 14. io paschal. p. 110.
Die triau. Pu V. p. 251 - 254. - lud. v. Krat. 1818, p. 822. I ri Aeolfh. l. v. iach oh. p. 413. Stud. v. M u. 1856 p. 80 sq. - 1857, p. 748. - ΗERZOD, RE XI, 159.
62쪽
profecto, Vettgolium Tricentiuna illurn addit Duisse viartodecimanae consuetussinis testem. Quicunqxi enim Petri Alexandrini triclinentuin integriana legerit, Tricentium intelliget etiam nihilo magis abfuisse a die quarto decimo uservando, quam ipsum etmii Alexandrinum, ii cum occulentativus stetit. Tricentius enim statuit, in constituendi die pasonali Judaeoriam
in oris et veteris testamenti praeceptoriam omnino non a Dendam esse rationeni, quoniam illi a initio erraverint. Eo potilis die sollemne usonale seni per esse celebrandum, quo Dominus secuniam omina, qui reuiis ipsis interfuerint, testimoniunt vita sit egressus. Contra Petriis Alexandrinus monet, Midaeorum moris sane rixtionem esse nauendam, cum ni quamvis nunc errent, armen usque ad ur Dis sacrae eversionein rectam
conservaverant constitueruli diei pascnalis rationem. Videmus igitur, Tricentium etiam mulio magis quan ipsos occulentales adnora uisse a pascuate cum Judaeis aesendo. Quarto-
decimanis autem id ipsum, quod ille repudiavit, proprium erat.
Etenim in POLYcRAus enixe asseverat, majores suos Semper observasse elim diena, quo Iudaei fermentum removissent
πάντοτε τὴν ἐμέραν γαγον οι συrrosi μου, ετ αν ὁ λαος ρνυε την ζύμην). Et EusYBIus ite nimie C O NATANTINUS in epistola, an synodi Nicaenae decreta promulgavit' dicunt, Asiano contendisse, in die asonali constituendo semiendum esse morem Judaeor in ἔπεσθαι is τῆ ουδαίων συνηθεία). Ita etiam in litteris, quas synodus icaenacita Alexandriae ecclesiam
63쪽
παρ' αὐτοῖς ἄζυμα, τότε αυτοι φιλονεικοῖσι τ πάσχα ἄγειν ' Quarto- decimanis igitur sanctissima errat consuetiui semper pascna celebranndi cum Iudaeis. Id ipsum autem ricentius quam venenientissime repudiavit. Atque cum etnis Alexandrinus nuswam ne uno G deni ve iri licet a b odeciminis eum stetisse, sane vix litis suam illo minus erit idoneus, qui tarto-dechnaanoriim consuettulini ad ni eatur testis. 5. Neque plus valet argumentum, iod STEITE' ex Audianormin constitutioni Diis apostolicis attulit. Putat enim, cum illis praeceptum suerit': --αν κεῖνοι scit. Itidaei ευωχῶνται,
Ῥεῖ νηστεύοντες πῖ αντῶν πενθεῖτε, τι εν si μερα της εορ rq ς τονἈριστον σταύρωσαν, και τα αυτοὶ πενθῶσι τα ἄζυμα σθίοντες ε πικρίσιν, Ῥεῖς νωχεῖσθε ' seMii, quarto lectInanos statuisse,
die quarto decimo Cnristum a Jitilaeis cmici esse astixum. Nam τρο μερα της ορτης esse diem Iartum decinitain, io daei pascna albuerint. Auctorem enim praecepti illius, quippe qui septeni dies agyni Ortina dies tristitiae abuerit, minini potuisse quintum decini in diem appellare μερα εορτης. Quare
64쪽
- 46 est primus dies agyniorum, quintus decimus primi mensis', qui exinii celeuritate errat insunis, cum diem quartum decimum, quo pascua habebatur, vix in tuam invenias appellatur esse ἐορrῆς μέραν. Hunc autem quinum lecimum diein, luam via celeuritate insignem, tamen al, auctore illo inter dies tristitiae
esse relatum, non ita nos ostendet. Nam septem 2 Inomiandies revera tristis cuiusdam naturae non experies fuisse, ex eo
efficitur', quod Deut 16, 3 agyrna notanantur panis miseriae ητ mi); sicut etiam Josepnus itarrat, sollemni azymorum cete Drari in memoriam inopiae, qua populus pressus fuerit,
cum ex Aegypto proficisceretur ei. His ν τῆς τε δειας).
Quare lana appareuit, illo constitutionum apostolicamina praecepto non Stengli sed nostram probari sententiam. 6. Omnia naec, in quae adnuc inquisivinatis, argumenta, ad pro Dandani V eligelii et tetigii sententiam prorsus illitvulenius utere. Quae autem restanti Olsis examinanda, quamvis in aliquam auere videantur, tamen minime satis gravia sunt, quae nostram infringant sententiam. Sunt autem duo, auertim ex Epipliani alteruria e neodoret petitum Em- PHANIus enitia memorat duas quartodecimanoruni partes, quarum altera quarto decimo quidem lunae die pascita celeuraverit, Ideni dicavit ILOENFELD, Paschaatreu, p. 384. - tWhr. ,
1801, p. 310. In didascalia apostoloriam syriaca, a qua Ahuliano Inconstitutiones nam ita diversa fuisse videntur, diserte dicitur ed. garile, 1855, p. 80), n istiun inter gyrnorum sollemnia coicifixum esse. Locum illum Eux ita vernacilla lingua reddidis apud ILGENTEM , Nov. est extra an recepi. 1866 IV, 88):
65쪽
d i Dominus mortem sit die in . Ex io an apertunt esse sicunt IVBIHEL , MAYER', STEIN , quarto lectimanos nillil nisi mortis Curisti memoriam celelirasse quod aueros tuarto decimo lunae die, alteros a. d. VIII. April. fecisse. Sed quaecunque rixeter Epipnanii nauemus patriin testimonia viserte affirmant, cluartodecimanis sanctissimam fuisse coiisuetudinen semper cum Judaeis h. e. quarto decimo lunae dispascha celebranssi. Quare,sirmn sane est, aliῬiuIn oriam partem hoc ipso, quod maxime sis proprium erat, misso alio at pie luarto decimo die asona egisse. Quae cum ita sint, suspieatus est IIII OENAEL D', Epiphaniunt confussisse illo loco laas partes diversas, tuariam alteri cum altera iiihil esset commune. Posteriorem enim illam Epipnani partem essen Omnes eosdem, luoriam unum cognovissemus ricentium
ilium a Petro Alexandrino impugnatum. Qui cum a si viario decimo Dservando ni Wi etiana quam ipsi occidentales a D-suissent, valde errasse Epipnanium eos inter 1arto decimanos reserentem. Quamo Drem 1ae do sis traderet, minime ad-nidenda esse ad illustrandam cluartodecimanomina sententiam.
Hanc u geni et in sententiam iam*iam mini quidem aud haer. 50 1: τεροι δε ε αὐτῶν hi αντον μίαν μεραν ἄγοντες κώ
μερα βουλονται ἄγειν et πάσχα οποία δ' αὐεμπέσο η τεσσαρεσκαιδεκάτη rq σελην ς. Die irrati Paraas, p. 248-251. - lud. . sit. 1848, p. 823. Die Aeolfh. d. r. n. t. p. 406 Stud. v. Krit. 1856 p. 802. - 1857, p. 750. - ΗΕRZOO, RE XI, 159. Paulastreu, p. 374 - 876. - Olim ipso ligenset IVeilaelio assensus erat vid. Theol. 4r . 1849, p. 262.
66쪽
- 58 displicere profiteor , tamen rem in messio relinqua. In Etiamsi enim revera Epipnani aetate piario lectinani in nri moriam passionis dotanicae pascua cete Drassent, inde minime eniceretur, in Polycratis tent portuus ecclesia Asianas D eandemnane causam quartum decimum diem ovservasse Per duo enim saecula consuetudo illa variis modis poterat commutari. oo autem certum est quod ex Euse Dii de pascuate libro satis apparet , etiam Nicaenae synodi temporinus Asianos statuisse, Dominum more Midaico si quarto decimo asena suum egisse. Itaque tum quidem Asiani diem quartum decinium uservare non poterant, utpote quo Do nus esset cruci affixus. Ut igitur Epipnani temporious quartodecimani revera statuerint, Dominum die quarto decimo mortuuna esse, scipi ad Eusebii quidem tempora hoc certe non statuerunt. 7. THEODORYTu denique de quartodecimanis haec refert :των Τεσσαρεσκαιδεκατιτῶν αιρεσις ταντvν ποθεσιν ἔχει φασι τονεναγγελιστῆν ωάννην is τρυσία κηρυξαντα, δάξαι αντον εν τ τεσσαρεσκαιδεκάτοτης σελήνης πιτελεσαι του πάσχα τρο ορτω κακῶς δε τον ἀποστολιαν νενοηκότες παράδοσιν, o v κυριακος αναστάσεως ου ἀνα- μενουσιν ημεραν, αλλὰ ποτε μεν eisy, ποτε δε πεμπτῖ, ποτε δε σαββάτο,
vero sane, quod V EIT ZEL ei STEIra monueriint nequemii,-sΕΝ rara negavit , nos docent, neodoretum putasse, quaItodecimanos die I rto decim emisse mortis Cn isti memoriam. Verumtanae quid valet noc testiuionium auctoria medio saeculo De Epiphani fide s. quae LIPsius monuit gurri uelle ιkr. d.
67쪽
mainto scri uentis, io tempore, id quod ipse profitetur , ni
vix usquam inveniebantur quarto lectinani 3 Prosecto nihil sere valet. Cum enim vix ipse satis certam illoriim lia Duerit scientiam, quomodo nos possiuniis ei de illis reserenti temere fidem alungere Certe haec Theodoreti ver Da minime idonea sunt, quae nostriim refellant sententiam, lippe mae Euse nonitatur, teste illo utivite mula locupletiore.
Atmieini omni diis his Vettgelii et tetigii argumentis siligenter perpensis satis spero lare apertum, lantium quidem locis usinime pro Dari, quod ill statueriint. Asianas ecclesias
celeurasse diem quartum decimum, utpote quo Dominus mortis poenam luisset. mo ex Eusebi do paschate libro manifestum esse vidimus, illas svnopticomani evangelionii chroriologIa usas contemtisse, Dominum sis iacto decimo disse legitimiiiii
Iaulaeonii pascha. Quam prorsus eandem sententiam cum proposuerint quartodecimani illi a Apolinario Clemente, Hippo- luto impu ati, dure merito que perseverit Dimiis in eo, io datatuinitas, hos polinarii, Clementis, Hippoluti adversarios
fuisse revera catholicos siae episcopos ecclesiasque. Exploratis nunc omni ou quamvis exiguis lanti Diis repetamus reviter ac comprehendamus, Asianomini ritu paschali reperimus. Qua de re hoc iidein certum est, eos quartum decimum primi mensis diem ei inique solum diligen
68쪽
60 --nistrantes coenam sacram; quam celebrationem ipsi πάσχα notana Dant. Au defendendum autem hanc consuetii ineu viuimus eos et veteris testamenti legem et Domini nostra exemplum protulisse. Cum ero luaeritur, ita de causa et quo consilio morem illum laservaverint, sontes non eam quum desideramus lucem nouis prael ent. Quare hanc sontium tenuitaten sacere non possumtis luin corinciendo suppleamus. Atque cum certum sit, Asianos mei quartum decimum Onser assem que quia hoc die Dominus mortuit sit - nanc nina sententiam refellunt lantes , neque sidia lio die resur rex erit hoc enim contendere Omnino amenti esset , et eum pariam sit verisimile eo hunc diem celeurasse, ut quo Dominus ultimam coenam Suam lia Duerit - quo in odo mira is vj iis rei solius memoriana celeurationem instituere poterant nais sillis, iliae multo majoris errant momenti - , apertum esse puto, eos hunc mem omnino non celendiisse in momoriam ullius
taciti in evangeliis nouis relati celetariisse potius, sua vj iis diei onservatio praescripta erat veteras testanaenti lege tulinii od1 prinais Pseuduis Origenis et Epipnanii vertas confirmatur.
Neque tamen contenuerana, die excepto eos ullo modo adnaesisse mora Dus Judaicis. Hoc enim si fecissent, certe Victor Polycrati lancere non nugisset. Atqui neque Euse uitis neque Polycrates in epistola sua tale commemorant oppro Drium. Quare Asiani pascita celei rasse mini videntur Iudaico quidem die, sed more olimstiano Christianum autem pascia est arIstus ipse, qui pro totilis muncti peccatis Onolutus est illusque corpus et sanguis in coena dominica fideli Dii praeuentur edenda. Itaqii Asiani pascia ea ratione celet rauant, ut die quarto decina rede inptionis per Christu in olbis paratae recordati sacram novi foederis coenam pascnalem adni ini- vid. p. 27 sq. et p. 32.
69쪽
- 6 strarent. Vides Igitur, Onanino me non negare, imprimi Ianortis Christi eos no die esse recordatos. J enini in singulis quiliusque coenae sacrile adiministrationibus naeniora a mortis Cnristi repete datur, ita etiam noccille illiut factuna esse liuenter concedo. At hoc nego, Asianos ubi diei celeurationem instituisse, ita no die Dolisinus cruci esset affixus Hunc enina sententiani fontes plane resellunt. - Quaerenti Diis autena, unde hiij iis diei celeurratio originem duxerit et quanam re impulsi Asiani eam instituerint, ecclesiae ultristianae sistoriar puto responsum dare satis pro Da Dile. Haec enim nos locet, non ita raro factuni esse, ut gentes ut sacra cnristiana conversae pristina sua sollemnia non plane relinwerent, sed potius ea mutarent atmi in aliani quasi vecterent naturant, ita ut eni-Pore quidem celeurationis retent pristinam tamen alaicerent ejus naturaim indolemue ei trit,uerent claristianam ciuo simillinaculo sollemniam laica una christianis videntur esse mutata. Itaque Asiani tempus quidem antinui asonatis retine Dant res autem Midaicas uni ultristianis nutantes pro agni paschalisininiolatione Claristi in ortis aena oriana recole Dant atque pro G laici coena paschali de Dant aeram coenana eliriStianam, corpus et sanguinen ipsius Cnristi. Nole Dant enim pristinani coiisuetucllinem suam plane relinquere Iioque amen OleranLintegritria retinere ipsum mori Da Iudaici ian. Quam O Drem
illam erga patrium more in pietatem et nristianae dei integritaten ita serva uant, ut in rerunt Iucllaicarum locuti eas sui stituerent christianas, quae illis responderent, vel potius quas inter atque illas eadem intercederet ratio, quae uter ipsam rem edusque amaginem. It enim sacrificium paschale simulacruria erat immol.itionis Cnristi, ita coena paschalis simulacrum erat coenae dominicae. A quo res christianae eo saeilius in Iudaicarunt illarum locum poterant ut stitui, eum eodem sere tempore Christus crucifixus utque aera coena iu-
70쪽
stituta esset, quo veteris testamenti asona ni molatiim est coenatumque. - Quo tempore autem consuetudo Iudaica
transierit in nristianam, satis certe hudicari non potest. Protulit iidem Polycrates inter suae consuetii linis auctores Mannem et nilippum apostolos. Cum auten nihil dicat, nisi
eos Ioque observasse quartum decimum prini mensis diem, non satis certum est, utrilin illi lii in diem oservaverint more radaico an liristiano. Atque sane cogitari potest, Ioannem celeurasse, quoad Onanin extra ruena sacrrum eri potuit, pascna udaicium. Quam piam mini quidem p Dat,ilius vide- tu , n Joannem apostolum liena quartum decimum eodem modo ele Drasse quo olbaerati In Hic enim ne uno quidem veri ocii, cat, inter ipsius atque Ioannis consuetii linent mul-quani discriniinis intercessisse. Quare a veri naud alienum erit, jana apostoloruni aetate in ecclesiis Asiae clicistianis Iudaicuna a rena Tansiisse in christian una inraim autem .Ioannes, cum in Asiam veniret, an consuetum nem tui minuenerit, an ipse instituerit, e quiden haud decernani. - Atho certe ex his nani laus apparet, in eculesiis Asianis Iudaeo-cnristianos non ita paucos ne pie infirmos Misse. Etsi enim consuetudo illa cum Iudaeorii in paschate nihil nisi cliena commune naue uat, tamen e amorem laico prodieri, neque omnino
potuerat institui nisi al, sis, ii antea professi errant fidein
Judaicana. Itaque statuendum erit, uinorum eorum in ecclesiis Asianis sitisse inire ita exiguit m id io optini convenit cum iis, quae de ecclesiae Epthesinae pranio: llas in actis apostolorum c. 8, 1 sti. 19, 1 sciri. reseruntur, ut legimus,
Ephesi non solii in ritecos, sed etiam Judaeos se convertisse ad fidein christianam Paulus auten apostolus, quamvis nollet, christianos listrictos se tal)ere lege Midaica, anaen l . BI ΕΕΚ, B utriiqe, p. 161. - Hul ut iras i d. X. T. p. 100.