De controversiis paschalibus secundo p. chr. n. saeculo exortis commentatio historica

41쪽

- 35 - lenimae consilettuli is suae testem et auctorem Dominum assere Dant, lippe qui ipse hoc me coenam suana peregisset. Hoc enim signincatur vectis illis ,κατὰ et ευαrriatis', quae in olγ- eratis epistola legimus. Ex Apolinario en in comperimus, Iarto decimanos dixisse, Dominum quarto decimo die agnum cum discipulis edisse, eosque iij iis sententiae auctorena Matinaeum citasse Sequebantur igitur Domini exemplum, mi Matinaeo auctore quarto decimo die coenasset. Quare cum Pol irate dicat, consuetudinem suam revera esse κατὰ το ναrra ον, Dis est mi haec Verba negaverit lena sigii incare io illa ab Apolinario relata Sive nisi illiu ,,το ευαγγελιον' Matthaeitrii solum respicit, sive, liuod nihi psidem magis arridet, irinia evangelia, certe Pol irates his verbis indlicavit, Mianormian tiam praeclare cum istoria evangelica consentu e Umippe quae Do niim resertit coenarii suam egisse die quarto discinao. Quo modi rectes haec verba interpretati sitiit ΝΕΑNDER , Iκs κοὐκ',

Fortasse auteni ola crates etiam illud I omini iamlatum respexit, citio latiae 22, 9 et Ι Cor. 1, 24 legimiis τουτοποιεῖτε ei. την γον ἀνύμνοσιν ' Quod si revera secit, ita liae

42쪽

- 36 id quod si ra audie ax inus, Mianos Iliena situm pascitatem instituisse noli ad iistoriae evangelieae claronologiain, sed ad veteris testamenti egena . Ne lite enim ut e olveratis et Apolinati veruis colligi potest, quarto lectimanos celet iratione in suam instituisse in inein Omana ultima Cliristi coenae, sed id tantum, eos, cuni in controversia inter ipsos ceterosque esset exorta, Omni exeInpiunt protulisse quope iii ipsoruin consuetia linis nobiliAsinius esset auctor ac deserisor. Ex iis imae modo exposuimus lanifestuin est, Asianoriun

qui in straginentis tironici pascitatis in pugnuntur. Sed praeterea et lain griivit u argutia ei itis pro Datiar, polinarii, taenientis, ippolyti, Pseudo-Origenis adversarios revera sitisse Asiae minoris episcopo ecclesii ue. Id enim sininae nos offendet, quod Hippolytus et semio-Οrigenes mentionena omini faciunt in libris προς,πάσας ταλαιρέσεις scriptis. Itemue enim Romanae ecclesiae causam desertilit, quae Victore episcopo Asiae

minoris ecclesias eierocloxas declaratas ex ecclesiaraim communione lacerint 3. Nec magis nos offendet, quod sevit ο- Origenes de nonnullis tantii in tui versariis ετεροι δέ τι-ες . . .)videtur reser re. Ex is enim veruis mininae, id quod TEIT 'Ddicavit, efficitur, seudo-Origenis adversat ios non fuisse Asiae

ecclesias. Etenim, cum hae comparat,antur cum ceteris ori istet rariti eccleΗiis, sane paucae erant; et Innino, quod recisnaonuerunt BAUR', IIII GEM EM DAVIDAON', adversarius adversarium descri uere solet quam potest levissim tina . Denique neque hoc sententiam nostrarii refellit, quod seudo- Origenes Elisei, H. E. V, 24 9. - AN LEELWEΝ l. l. p. 65 sq. Stud. v. sit. 1856 p. 83 sq. - 1857, p. 775 sq. - 1859, p. 718 not. Theol. Iair . 1857, p. 25 I. gestachr. 1858, p. 155 sq. - oret treu, p. 256 282 sq. 404. tifroduetion, II, II sq.

43쪽

adversarios suos φιλονείκους τ ι φυσιν, διώτας τον γνῶσιν , μδεχροωτε novς τον τρόπον appelliit; simili enina modo Irenaeus Asianomini consuet inlinem et καθ' απλότητα και διωrισμον συνζθειαν cito in inat. Ipse auteni sevit, Origenes adversario una excepta confite-tudine asesiali ii in onini Dus testatur traditionibus apostolor In consentire sicut Apolinarius dat nisi ἄγνοιαν sis crina ini lat. - Sed lana exponenda sunt nolsis at gunteiit illa, quibus Apolinarii, Clementis, Hippol ti mi versarios vere catholicas Asiae ecclesias sitisse confirma atur. 'iant aute in haec. I. Apud use D uni leginius, Melitonem episcopun Sal densem, quem Pol aerates inter Asianae consuetudinis auctores refert, de pascitate lituunt conscripsisse lio ut saceret coin-inotus est contentione alii sui tuni tenipori Liaodiceae exorta. alio quidelia iuro sin Melit suae, Asiatiue, ecclesiae defenderit consueti ut inena nemo credo dulsit et clitare cui Cleinenteni Alexamlriinini accipiantiis hoc Melitonis Dr contritotum de eodeni paschate Driam cona posuisse , pinii constare nulli videtiir, leni ite in sit vir leni libro Asianomini ritum ini-piignasse. an sit Meritoni sibi o Manani Luri εξ αἰτίας τῆς του Μελίτω, οὐ γραφης suti in libriin conscripsit, hunc certe contra

Melitonen a que eos edidit, ii eandem ac Melit sequeliantur

44쪽

38 - aiio eniim IVLITZEL , ΗΕFELE , STEITE' Imonueriint, his ver Dis nil indicari, nisi Clementem Melitonis iturum respexisse at ille coinplevisse, pariun est verisimile Clemens igitur in lilbro, queni de pascitate scripsit, catliolicana Asiae ecclesiam impugnavis. Hujus autem Des fragmenta nauemus in nronico pascitati inde patet, adversarios in nis i agnientis reprehensos

ecclesia esse Asianas.

2. Deinde VEITZEL et STYIT et qui eorum vestigiis ingressi sunt contendemant, quartodecinianos, suos polinarius oppi ignet, ideo non esse atriolicas Asiae ecclesias, iiii ipse Apolinarius, episcopiis Hierapolitaniis, Asianomain usurii de tulerit. Nain vertia eius, quae in nronico ascnali legantur, indicare, una ipsum dierit quartum deci in una Diagni aestimasse diligenterque ol,servasse. Qiianio ure in cuin ipse sit ad nil meraridus Asianae consuetitilinis dei ensori luis adversariosos uilinae esse alnolicas stae ecclesias, sed homines lutereticos ei A lite Irtilaicis ora ortuus usti ictos. Sed naininae ex Apolinarii, quae in nroilico agonali legitntur, verui ei licitur, observasse eum diena viarium decim uni. Ipse uini de noc me

non aliter loquitur atque Clemens et Hippol3fiis, quos Asianae

consueti idinis defensorinus adsera Dere neni in adhuc in utentena venit . Euna autem rosecto lina occidentali Dus stetisse, inde efficitur, quod Polycrates in quarto lectimanoruria catalogo Silo mentionem edus non tacit. Enunierat enini in epistola ad Victorein data eos ii ante se quartuin decinitana lite in ODSer- D, ehristi Pas3U. p. 26. 4. Con Ii nyeach. I, 299. Stud. u. Kril. 1856 p. 778. - ΗERZOA, Real-Ge. XI, 157. Hippobtuin et Clementem ab occidentali Dus stetisM , ipse

45쪽

- I9 vaverint: Ioannena et nilippum apostolos, Polycarpum Smyrnensen et liraseana Sagarem et apirium et Melitonem Sardensem Apolinarii autem nomen deest. Atqui 1omodo apolο-getana celeuer rinium onlittere potuit si ab ipsius parte stetisset y Nullo modo fieri no potuit. Unde apparet, Apolinarium occidentalem usum secutum anaque o causat a Polycrate omiΗ-stina esse, id quod recte ΑUR , IVIESEILER', HII GEΝFELD , VANI. ΕΕt WΕΝ', Sciloi,TYN Dduraverunt. Cuni igitur Apolinarius cuin Oecidental iis steterat, non est, unde colligamus, eos, quo OPPugitaverit, quartodecinianos a cat nolicis quailodeclinanis suisse diversos. Quare recte opinor statuentus, illos revera suisse Asiae episcopos atque ecclesias. Sane si Apolinarius, episcopus II De Ua politanus, iustitia secutiis est occidelitatena, liquet, piscopos Asianos non ut uni in Omnes suae ecclesiae tui defendisse. Quocuna mininae discrepat, itod Elisenilis narrat', totius Asiauecclesias diem quartum destinaui observasse Uicet en in in universum ecclesiariim Asianamini fuerit, nune liein observare, tantis hie et ille decedere potuit a ceteroriam consuetintine. 3. Gravissina lini lenique arguntentum, quo OS, qui in fragmentis curonici asenalis oppugnantur, quario lectimans Suere caestolicas Asiae ecclesias fuisse probatur, ex Et SΕ ΗΠ depasonate ii Dro petendunt est, cluent nitror plane ulliti stigisse virorutia doctorauia scientiani. Cuna auten nunc lumini paucis ad manuam esse opiner, ea j iis capita, quae ad nostra in re in dijiulicaiulain pluranaum puto valere, ii integra exscri Do. Theol. Ial; M. 1848, p. 278. RELTER' Repertorium, vol. 61, p. 127. Theol. Jahrbb. 1849, p. 243 249 sq. - 1857, p. 27. ParelasD. p. 255. 256 274. - euachr. 1861, p. 308 sq. De sacris paschalibus, P. 55. Hel v. naar oh. p. 16 415. H. E. V, 23 I. ΜAI, Nov. pMr. NU. IV, 209-216.

46쪽

μεθ' μῶν ορ- ὁπως ὁ σωτὴρ ου μετὰ γουδαίων το πάσχα ἐσθιεν επει καινὸν ἐν κεῖνο και ενίζον παρὰ τὰ συνήθη και ἰουδαῖκὰ εθθ, ναὶ καίως

47쪽

πάσχα η γὰρ ἄν ς σχολον περ αυτὸν εἰχον καὶ δ τα συλλαβόντες πη-

48쪽

εξαιτησάμενοι ὁ δ' μέτερος σωτηρ- τότε, προ μερας δε ἀνακείμενος μετὰ των μαθροῶν την επι oinqτικρο αντ* εορρον γεν. i lenius, Eusebiiun his veltas primum quidem de synodo Nicaena referre, in qua Asiae minoris ecclesiae ceteramina ecclesiarum alictoritate Omni Otae a suo pascitatis celebranssimore desideriti ceterariin e receperint consuetii sitient. Quo

nareat Eusebius inde a verisis ει δε τις εἴποι ' disputare incipit cuin quibus lain, ii de paschate Doni in non eandena atque ipse tuebantur sententiana Hi autem adversarii qliis qui dulsitet quin Asiani fuerint episcopi atque ecclesiae De nulla eniin re verisis antecedentilbus agebatur, nisi duabiis iliae Nicaeae de paschate disputaverant partibus atque

sacrosanctae vii Odi decreto, quo Asia nomini consuetudine nastatutiini erat et Hupierulam esse cauare cuni delunc stati in Elisei, ius pergat εἰ δε τις εἴποι κ r. λ', luce est claritis, una his orias id agere, iit icaeni decreti adversariis de in onstret, quantopere Sententia orii in Danubiis argumentis si destituta.

Respicit igit vi atque impiignat his quae sequuntur veritas Asianae ecclesiae sententiana et consuetii linena. - Hanc autein sententiam inuΗ iiiiis pie videt prorsus artilem osse atque aian, qua in polinarius, Clernens, Hippolytus repreliendii ni . anipra iniri qui lena ex iisebi vectis apertuli est, adversarios dixisse, Dominu ni ante Diani mortem Sutriret, oenani Paschalem egisse una trita eis. Ipse enini Euselsius etiam atque etia in negat, Dona inum μετὰ Ἱουδαίων coenasse c. 9 ,,ου μετὰ γονδαίων πετελεσε et πάσχα κατὰ τον καιρον του διου πάθους' ita 1:-οὐ μετὰ Ἱουδαίων το πάσχα σοιεν ' o. 10 , οὐ μετὰ των γουδαίων ' ;ulide patet, adversarios hoc dein, quod isse negat, assimnasse. Quo eodeni modo Hippol)ti, polinarii, lenientis adversarii contendet iant, Doni in uino κατὰ νόμον πάσχα Hippol.), το πρόβατον Apol. , το νόμενον προς γουδαίων πάσχα Clena. edisse. Et stetit Euselui adversarii iuus sententiae auctorem Matthaeuna

49쪽

- 43 asserebant verita enim ori πρώτο μερα των ἀζυμων προσελθόντες ο μαθροαι ἀπον- σωrηρι, που θελεις σοιμάσομεν σοι φαγεῖν et πάσχας δε προ τον δεῖνα απεστειλε παραγ γείλας ειπειν, προ σε ποιῶ, πάσχα

e Matthaeo 26, 17 sq. sunt repetita , ita etiam Apolinarii adversarios attnaeo nisos esse scimus ,, διηγουνrαι ατθαιον ουτωλεγειν, νενοήκασιν Vὶ - Deitulo alitem ex Euse Dii veruis apparet, adversarios inde collegisse, sibi ipsis quoque lieni quarti in deci- muri esse Deservaniarii. Hoc enina his eius ver Dis pro Datiir o. 8.ὶ ε δε τις εἴποι κ τ λ. ερουμεν οτι τοντο παρά prελμα ουκ σrιν, ἀλλ'

ἰστορία πράγματος συμβεβρκότος κατὰ τον του σωrθρίου πάθους καιρόν

ετερον δε εστιν et παλαια πραξιν διηγεῖσθαι, και τερον ο νομοθεrεῖν καιτοις μετὰ ταυτα παραγγελίας καταλιμπάνειν. Quae ver Da docens, adversarios dixisse,in montinus die quarto te dimo pascha egisset, ideo id ipsis quoque hunc diein esse cete Dranci lini. Quare Euset,ius monet, hoc esse la isto, laesi, neqii ni a n latina aliud enim esse referre nistoriani, aliud edere niandata. At pio eo nimodi etiar Hippol3 ti adversarii contende Diuit: πο-σε et πάσχα ὁ ριστος τότε et ημερα και παθεν διὸ κέ με δεῖ , τρόπον ὁκνθιος ποίησεν, υτ ποιεῖν. - Denique Euse Diu ipse 1anc adversariorum consuetudinen simili nodo quo Hippolytus, Ap0- linamus, leniens impugnat. Etenina et hi et ille monent, D laeomian asona ninime eodeni die esse emictuin, quoi nus sitani instituerit coenant; sed e liuente potitis die illii lfactum esse, iis Dontinus cruci sit affixus iatiare Dona inuni non Ilidaeorum sed stium novi testa inenti asona ui uisHe, neque eodem cum tutaeis die, sed ante iunc die ni ita ut adversariorum consuetiuio uti lamento careatritio nitatur. Qua in re noc quoque bene est an iniadvertendunt, iis e Diu in uuin defendentem sententiani eodeni uti loco Oalineo, ite in etiana Clemens Alexandrinus adni Dei locum dico Joh. 8, 28ὶ: καιαυτοι - εισολθον ει το πραιτώριον, να μη μιανθῶσιν ἁλλ' ἶνα φάγωσιν

50쪽

- Iet πάσχα illinis vervis ut eripie lenioninrat emes, Ilulaeosn iij iis demuni mei vespere pagena edisse, neque i l loci a luersarii conten de Dant, die praecedente caiiae si siligenter perpen ieris, sacere non poteris, ii in hi se Dium agnoscas Hinc libriim seri Dente in iis uin esse Germentis de paschate libro, quem cognovisse tui leni eum ex aliis ipsius vertus imanifesturi est . Quo si recte se a Dei, novo argumento confimnatur quod Ddicavimus, ne inentena at pie Elisei, iiiii eos leni respicem adversarios. Hoc auten si e tui iii ante Onaniunt oculos est, itali negari non possit; nec Diagis id potest negari, pio e Eusellio apparet, a luersarios illos esse catholicas Asiae cedesias. l. Eos dena a iversarios ATHAN,si s respicit his ver Dis, qui-lnis Epipli anilina ad nortatiar iit contri mi arto cimanos plagitare desinat': Ovκοῖν σπερ Pa ἐθλισας και viii θλοῦς, pro καὶ ovisu σεσθαι παῖσαι, και ἄλλον ενχου να του λοιπον Ο με εκκλ1γία βεβαίαν Γν - .

ntini liii leni pascha cele Uriit aut, si l octi in cli atque Ilulaei. Di est enim eos contentiones movere Mocr. σε μεν ου Goπιθιώ- δοις πάσχα, revera auten more Iitit: deos inritatos τὰ τῶν γου