장음표시 사용
31쪽
ScuOLTκΝ , ΤΑΥLERI, DA M SOm' accesseriant. Cum ergo Christus quarto decinio die mortuus sit, tertio decimo autem coenam ultimai nabuerit, adversarioriim consuetii linem in historia evangelica nou id quod contemtant habere undanientum. Eandeui fere sententiain I.ΕΜΕΝΑ ΛT,EXANDRINUS proposuisse videtur in libro suo περὶ του πάσχα, ex quo laeo fragimenta claronico paschale servavit: l. οὐ μεν ον παρεληλυθόσιν τεσι το θυόμενον προς Ουδαίων ησθιεν κτάων ο κυριος πάσχα επε δε κῆρυξεν αντὸς ων το πάσχα,
τον μαθητας του τύπου το μυστηριον tr εν καὶ πυνθάνονται αντον ἔλυ θέλεις τοιμάσωμεν σοι το πάσχα φαγειν ταντ ον τύ μερα καἰ
32쪽
τρο προσενεγκεῖν τον ιερεα.Lii siet, etiam his Clementis Alexandrini verisis impugnari
quosdam dicentes, Dominum die quarto decinio pascna habuisse. Quomodo enim tam enixe sttuleret demonstrare, lam tertio decinio die Dominum coenani edisse, niSi suissent, iano negantes contra sui marent, quarto decimo demum die hoc acti in esse Quibus Clemon suam opponi Sententiarn, aaeum nanes scripti ira omnia si evangelia consentire dicit Qua veri, signincon dam ex polinarii ragmenti scinius. Eodem enim nodo a Apolinarius contendit Clemens Alexandrinus, suam sententiana et veteris testamenti lege et historia evangellica probam'. Deni si non saltemur corincientes, Clementis io pie texat, trini adversarios e sua historiae evangelicae nronologia deduxisse, Semper die decina quarto pasona esse celebriIndum. Omnibus igitur fragmentis illis impugnantur adversarii, qui quotannis die quarto decimo pascha celebrabant, quam consue-li1 inem defensura oriunt nostri exemplo utebantur. Jana Vero ea ti, pie nobis respicienda sunt, tae PsEUDO- Ouis ΕΝΕΗ de quibusdam die quarto decina pascita celebran-
tibiis memoriae tradidit. Legimus enim in libro , qui viilgo
33쪽
1τεροι δε τινες λόνεικοι ἰδιῶται τρο νῶσιν, μαχιμώτεροιτο τρόπον συνιστάνουσι δεῖν το πάσχα η τεσσαρεσκαιδεκάτη τον πρώτου μονος φυλάσσειν κατὰ την του νόμου διαταγὴν εν αν μερα εμπέσζ,νφορώμενοι το ε7οαμμώον εν νόμω επικατάρατον σεσθαι τον vini λά-ςαντα ντως, διαστελλεται, ου προσεχοντες τι γουδαίοις νομοθετεῖτο τοι μελλουσι et ἀλqθινον πάσχα ἀναιρεῖν, το εις θν χωρῆσαν καιπίστει νοουμενον, o γράμματι νυν θρονμερον δεῖ μια αὐτ προσεχοντες στοὶ οὐκ ἀφορῶσιν εις et ειρ μενον πο τον ποστόλου, or διαμαρτί- ρομαι παντε περιτεμνομέν*, or οφειλεrης εστ του πάντα τον νόμον ποιν- σαι Ἀ δε τοις rεροις Ουτοι συμφωνουσι προς πάντα τα τ εκκλοσλ
Vix quis tuai dubitet, ii ο αελόνεικοι, de vitibus hic agitur, dein sint cum adversarias Hippolyti, polinarii, Clementis Alexandrini Sicut enim Hippolytus nil nisi φιλονεικίαν iis eri ni dat et polinamus ignoranti ain tantum vituperat,
quae accusationem non admittat sed doctrina egeat, ita sevilo- Origenes diserte testatur, eos in omni Dus re Dus excepta Onsuetudine paschali cum apostolonina mulitionibus consentire.
Et sicut Hippoluti, polinarii, Clementis lexandrini adversarii die vitario decimo singulis annis pascha cele orare sole Dant, si etiam Pseudo-Origenes reser de vitibusdam diem paschatis piarium decimum diligenter oti servantilbus. Cum mater plane non a Deamus, unde lios ab illis liversos fuisse colligi possit,nOStro Dare statuemus, nos eosdem suisse atque illos. Id quod etiam conti ranatur, si recte statuit Lipsius', ippol)fi liuriam προς ἁπάσας τὰς α ρεσεις fuisse sontem, e quo Pseudo- Origenes nausisset. tque etiam magis illiu confirmatur, si compro-Danda est sententia eorum, qui Hippolytum et Psevilo-Origenem unun eundemlue suisse putant. Videmus autem e selido-
34쪽
- 28 Origene, quariodec alios illos ad consuetudinem suam de se i1-dendam non solun Domini exemplum, sed etiam legem Mosaicam protulisse. Etenim κατὰ τον νόμον dicit seu - Origenes observasse eos Iliarturn decimum primi in ensis diem, quo illam in lege scriptum esset, επικατάρατον ἔσεσθαι τον φυλάξαντα οἱ τως διαστΩλεται cs. Num 9, 13 coli. De ut 27, 26ὶ Perni De Dant ergo illi, etiam ni istianis eum diem asonalem, qui in vetere festamento esset praescriptus, i servandum esse. Ceteris auterni egis praeceptis ustrictos se Oi ha De Daiit, quare gemiO-
Origenes eos Paulinum illud non et Gal. 5, 3): μαρτνρομαι
πάλιν παντι νθρώπρο περιτεμνομενω τι φειλετει μιν λον τον νόμον
Sed jani quaeratur, quale tandein pascia siletit, tuo illi
litotantiis die quarto lectino age Dant. A multi quidem viroruim doctoriini censueriint, etiam sit , Hiem saeculi p. Chr. n. se eundi in ecclesia oliristianam laico more pasclia celeDrratum esse. Ita ut 4 imittani mosi LMIlli . Scutio ΕΟΚΗIUM , BRYT-SCiINEII ERUM , alios perni Dentes, totain et Orientis et occidentis ecclesiam Victoris et Polycratis temporious agnunt Pascualem more Iudaico coeli asse, imprimi ΝΕΑΝDERA RETTHERG', Scil WEGLER', HAssΕ'. alii statiterunt, inrites Asiae minoris ecclesia et ianitum Iudaeorum pascias emisse olivo de Mu- deni, iis in fragnientis tironici paschalis inipugnantiir, quarto
De rebus christianorum, p. 10 - 444. - s. quae contria Mosnemium monuit Reuberg, etfVir. . i8for Theol. II, 2, p. 94-104.
35쪽
- 49 decimanis existimaveriant etiam VEITEBI, , ERRARD , HEPELE', S HOLTEΝ , sivILLE', nT', S cII AFν', alii. Sed ante nulla est notandum, agnum iidem neutiquarii curistianos fecimul etiam saeculo mactasse. Nam ne ipsi quidem Iudaei illum etiamtum mactabant. usviam enim nisi in ipsa urbe sacra agnia in licebat immolari ' Ῥaare daei, qui, tominias ierosolyma venirent, impedie Dantur, agni asonalis loco prosanum alimio lassum cum agymis et eruis amaris edere sole Dant'. Deleta vero ur De Sacra a iis omnino immolari non potuit evio estiunnotatus ' Tum igitur id io antea si tantum iecerant, uti
procul a ur De sacra mortirentur, ab omni Dus est receptum .
Quam rem respiciens ni BLEEΚ ' monuit, agnum qui lem pasu na- leni Asiae in inoris ecclesias nunquam edisse; at certe earn, Iastum apud Itidaeos fuisset recepta, coenam secundo etiam saeculo eas nabuisse. I erumtamen ne id quidem argumentis satis fionis pro Datur. Namque non modo use Diu liaud eiusmodi miid reseri, sed ne eos iidem quarto lectimanos, quomini mentio fit in fragmentis onronici asonalis et apud semio-Origenem, cirrati Pa/aufeier, p. 6 sq. 58. 73. - tv d. v. Krat. 1848, p. 816. 32. Wisamael. ril. eL 2, p. 29. 36. 940. - ι releuctrael. I, 123. Conesti vesca. I, 287 202.
36쪽
ritin introire noluisse, ne contanainarentur neve impedirentur, Uioni inus vespere pascha ederent. Cleniens ergo nihil aliud agit, nisi ut historiae sacrae chronologiam exponat. Dena Onstrat enim, tertio decinio die Dorninunt ultimani coenam habuisse quarto decinio autetia eum mortuum esse. Contra adversarii dicebant, quarto decinio die otia inuin coenam suaIn egisse et quint decimo denium eum cruci affixum esse. Quare etiam se ipsos coenam suam Di e meritoque die quarto decinio instituere contendebant. Hanc autem coenam Ddaeoriam pascha, suisse, e leuientis suiden verbis nainime esticitiir. - Deinde e APOMΝΑRII fragnienti coimperi in iis, adversarios hi eo impugnatos contendisse, ori, - πρόβατον μετα των μαθοτῶν φαrεν ὁ κυριος, τῆ δε μεγάλη μερα των ἀγμων αντος παθεν. Item HIPPO-IA TU adversari uni ita facit ovilente ui: ποῆσε et πάσχα μιστος τότε ij μερα και παθεν δι κάμε δε ο et ρόπον ὁ κυριος εποίθσεν υτ ποιεῖν. uuae polinam et Hippoluti verba id
quidem docent, adversarioruin sententiam uisse, Ousinuimantequam torte desungeretur die quarto decinio verum legiti-Πiumque pascha, agnun et azyma, edisse. Sin vero quis
tendat, eosdem inde collegisse, sibi ipsis quoquo singulis annis
Domino auctore το κατὰ νόμον πάσχα observandum esse, Parum caute hoc dictum esse mihi videtur Amrimabant eniim, Ominum eisisse το πρόβατον. Quod ident si faciendum sibi esse
37쪽
- 3 - lixissent, oporiebat eos edere agnum. o autem prorsus fieri non potuisse, na supra demonstrinuimus. Minitiis enim etiam secundo saeculo agnus coenari poterat. IUnde pato vecta ,δι κάμε, ὁ τρόπον ὁ κτριος ἔποίησεν υτ ποιΚν' non ad rem et materiam coenae, sed ad diem tantum pectinere. Obsera abant imitur diligenter et religiose diem quartum decimum, hoc semper die pascha suum celebrantes nil quam consuetu-clinem defendendam exenapium prosere Dant Domini, qui idem hunc lieni diligenter observasset Dominum autem hoc die τοπρόβατον eclisse, ideo talia enixe affirmabant, ne iiiii dubitare posset, ii Dominus revera die Maarto decimo coenavisset, Dippe pio sit sol agnus iniimolari potuissat. Nihil
eruo ex polinarii et ippolyti vectis colligi potest, nisi
adversario Dormino usos auctore religiose observasse diem quartum decinium, o die pascha a liministrantes. Irimini autem hoc pascha Ddaeonina a christianoriam fuerit uimini coena a Iliaeaei agni loco celebriita, an sacramentum corporis
et sanguinis Christi, hanc Faenionem polinarii et Hippolyti verba in messio relinquunt. Sed cum christiani fuerint, do
diibus agitur, nostro jure statuemus, eos christiano more pascha egisse. - Quod ne PSEUDO-ΟRIGΕΝIs quidem ver Dis refutatur. I enim narrat, lixisse eos, δειν et πάσχα τῆ τεσσαρε και&κάτη σου πρώτου, νος φυλάσσειν κατὰ et ν του νόμου διατα ν ἐν α μέρα εμπεσρ. Nonne dicat aliqui inde manifestum est, eos legitim una veteris testamenti pascha observasse Minime vero Imo ipsa quae Giuntur Verba: ,- η αν μερα --πεσθ' nos docent, de nulla re nisi de die Esputari. Dio igitur decim quarto, in quem cunctine hebdomadis scilicet, diemineidebat, illi pascha agebant. Idque observabant κατὰ τον του νόμου διαταγήν, ne poenas solverent, quae omnibus hujus diei
contemptoribus imminerent. Nihil tamen observabant, nisi diem. Eosdem coenam Moque Judaicani edisse e seudo-
38쪽
- 32 Origenis ver Dis non efficitur. Imo ipse testatur, eos nae unare excepta omnia ab apostolis tradita retinuisse. - Atque siquis dicat, si asotia oriam mere nostianum iusset, si igitur me luarto decimo nil nisi coenam dominicam in memoriam salutis a Christo paratae celeurassent, fieri non potuisse, ut nanc rem defendentes veteris testamenti praeceptis niterentur,
contra monendum est, etiam OLYCRATEM eandem consuetumnem tueri cum dicat: πειθαρχειν δεῖ θεφ μῶλλο v ἀνθρώποις, quae verba nil aliud nisi Mosaicam de pascitate cete Drando legem respicere jam supra vidimus. Sic EPIPHANI Us quoque niter.
50 1 quartodeeimanos, Pio impugnat, SOS SSe narrat scripturae ver Dis: ,ἐπικατάρατος ο ου ποιήσει το πάσχα et τεσσαρεσκαιδεκάτη μερα του μηνός uana piam ne uno quid ei ver D na morat, eos coenam egisso Ddaicam quo lis secissent, referre ac reprehendere haereseomachus ille certe non imisisset. Atquinini resori , nisi unasse eos et musteria n. e. oenam dona inicam egisse. Unde liquet, eos suum novi testamenti agona defendentes veteris testamenti lege usos esse. Sed nanino priscis ecclesiae tempori Dus erat usitatissina una, ut institutiones et consuetussine cnristianae ad veteris testanienti praecepta re- serrentur. Allegorica enim lirae tum usu valeuat scripti irae
interpretatio discrimen, quod intercessit inter veteris et noviso ederis instituta, prorsiis sere exstinxit, ita ut quaeli Detres liristiana e vetere testamento repeti ac deduci ejusque praeceptis defendi ac ranari posset. Velut THANASI Us aperte nos quoque ustrictos dicit lege asonali, haec monens in epistola paschali quarta decinia': ,,nunc vero praecipue
39쪽
- 33 necessarium est, ut VOlbiscum ego menainerian, Scripturia sacririn nolle nos simpliciter ad pascitatis est lini accedere, ei non sine allegoriis, traditioitibus, legis sei observantia. Eodena modo ΤΗΕOPHIMIS AI,EXAΝDRINir commentationi de pascitate christiano nae inscripsit : Περ του κατὰ τον θεῖον νόμον γινομενον κατ ενιαντον Io και σωτηριώδους πάσχα. Sic denique
EPIPHANIus haer. 50, 3 ecclesiam omnia de paschate praecepta observare dicit, ita ut etiana agnum die decimo, sicut praescriptum sit, eligat: λαμβάνομεν το πρόβατον ἀπο δεκάτις, νομα ισου ἐπιγ νόντες δια et tarα, quae verta a docent, Epipnani in praeceptum illiti allegorice interpretatu in existinaasse, uiner de-eiuio iusicaret nomen Au, lippe quod a litera uinentindoeimur signineant inciperet. - Sed suffcient alica liaeo exempla, 1ibus confirmetur, ecclesiae patres Omnino is laica lege pascuali pascitate nristiano villi illita affiranasse christianomam pasona revera rixeso ita veteris testamenti praeceptis. Quare temere quis contemtat, quicunque consuetiI- sinem suam defendendam veteris testamenti de asenate celebrando egena adlith, uerit, eum Dilaeo ritu pasina egisse. Imo vidermus, re mere nostianas confimnaturos ecclesiae
patres legem illam attulisse. Nil ergo est, uide colliganaus, quartodecimanos illos a b Hippol no Apolinario, Pseiulo-Origene impugnatos sit laeοriim pascua egisse. Utebatitur quiden veteris testamenti praeceptis, tibias se ipsos i strictos esse affirmabant. Sed utem ecclesiae patres orino toxiae laude insignes secisse modo demonstravimus; unde manifesturi est, huic veteris testamenti praeceptorum olbservationi init titilii
Iudaici inesse. Quare recte opinor statuemus, NaartodeciΠaanos illos pasena suum claristianum, . . coenae dominicae quarto decina die celeibrationern e vetere testamento repetiisse IGNE, Patrologia graeca, t. XV, col. 7 sq. 3
40쪽
Cognovi natis a lini at tu illustravimus et quae Euselniis do Asianorum ritu paschali memoriae tradidit et citiae fragmenta chronici pasonalis et Pseudo-Origenes rei errant de quibusdat quarto decimo die pascha celebrantilbus. Et lios et illos religiose sitiartum decimii in paschatis diem observasse vidimus. Sedona quaeritur, limini dein fuerint ni et illi necne. IV hirahi, iiiiii ιSTLir et qui eos secuti sunt contetuleriant, at nolicam quide in Asiae ecclesim quarto decimo die iena oriatii mortis Christi egisse illos autem, quos polinarius et Hippolytus et Pseudo-origeries impii gnaverint, quartodecti annos Idus usinusve daeo-riam errori bus adhaesisse, ita ut inter nos et illos accurrate sit distinguen luna. Sed ilicunque lanc reni diligentius consideraverit, Veit geli et Stetigii sententiam illam omnibus involitet
argumentis testitutana. ias litani enim apti l Eusebium legimus, Asianos piari decina die memoriani mortis Servatoris egi se Ina si turn omam comparaverimiis una consuetii litie
ab Hippoluto et Psemlο-Origene vituperiit a lianc illi videbimus
omnit iis numeris responctere. I trique diem quartum decini lini olimque solum soneniniter celebralbant utrique hoc die coenam do nicam a insinistriibant, quae quidem coenae dominicae ministratio caput et unana erat celebrationis utrique illus siet observatiotieni e vetere testamento repetebant utrique Theol. alrM. 18 14 p. 616 sq. not. - nou. rv. p. 336. Die ire eraten thri l. p. 158.