장음표시 사용
41쪽
μετα τουτο - τω πληκτρω τας χορίας ἔκρουεν, κῶολίγον σον κιθαρίσας συνηδε τοι κρουμασι το ἐ
άσμα , πόλλων μεμ*όμενος εύγουσαν την Δα-Qνην, και διωκων ἄμα και μέλλων καταλαμβάνειν
μιας λογος ρωτικος καν εις - ο νην τις αυτον
νουθετῆ, τω παραδείγματι προς την μίμησιν ἐρεθίζεται, και μοι Ἀταν ἐκ του κρείττονος kπαρ
δειγμα η γαρ ων αμαρτάνει τις αιας, - του βελτίονος αξιωματι παρρησία γίνεται. Και ταυτα προς ἐμαυτον λεγον Ἱδου και 'πόλλων ἐρα κακεῖνος, - Θενου , και ἐρων υ αισχυνεται, αλλά διώκει την
Deinde stinato plectri , in aliquantillum choritas percussisset, citharae sono vocem ipse suam ad scin concinuitque ut fugientem aptinen Apollo mularet, simulque persequeretur, ut iamiana cona prenensuriis esset, in puella in arborem mutaretur u cinus ille frondibus cramnam sibi leniunt fing ret. Quae sane cantilena meo ardentiores faces inora sisiecit Amatorius enim sermo vehemens quaedam ii pulitatis incitatio est. Ac quamquam ad temperantiam aliquis comparariis est, exemplo tamen ad imitandum trahitur eoque facilius, quo nolailius pisponitur exemplum. an piutor, qui a peccando revocabat, prae-santioris aliciuius digmtate loco pulsiis iniicientiam conanilitatui .misce itaque verbis naeniet allo*ieliar An non Apollinem amore captum esse, & pudoreui abiecisse, virginem palam sequi vide. Quic tu igitur desidia tor-
Ita norent. In aliis noratur citeriit εἰς τέλος non habet Q. haec lectio: οῖτε - μάλλει avar. Qe . Commei. sane ασθενουσαν του ψυχὴν εἰ πιλος post μαλλον rectius absunt, nisi Φεικ. quae sane magis convenit distinctione, quam nos induxi-
42쪽
ἐτραπησαν αἱ γυναῖκες μικρον δε στερον και με. οἱ μεν - αλλοι τη γαστρὶ μετρησαντες την ηδονην Ἀγωδ την ευωχίαν εν τοῖς ῖθαλμοῖς ερῶν, των τε της κόρης προσωπων γεμισθεὶς, και ἀκράτω θεάματι, και μεχρι κορου προεψων, Οὐον μεθ ει το δωμάτιον παρηλθον, μα μοι κα θεύδειν εθος ην, υτ υπνου τυχῶ ηδυνάμην. εστ με γαρςυσε και τα αλλα νοσηματα, και - του σύμ- τος τραύματα νυκτι χαλεπώτερα, και επανίσταται
μαλλον μῖν συχάζουσιν, και ερεθίζει τας αλγηδόνας ἔτα γαρ αναπαύηται το σωμα, τότε σχολάζειτο ελκος νοσεῖν τα δε της ψυχῆς τραύματα, μη κινουμενου του σωματος, πολυ μαλλον ὀδυνα εν μερα pes & piutore victus alieno tempore conHinentiam prae
VI. Ceterum in advespei asset primae cistinini iveraniusterra nec multo post nos alii uulem coenae voluptatem Ventri, ego et ocialis larginis. Nam puellae imagine merismae o,uti is exseriiratiis ac plane amore ipso ebrius, intra cubiciatum in quo cubare consueveram, me receptrista somnum nulla unquam ratione capere quivi. Natura emiidem ita fert tu cuia alii norbi mina corporis vulnera noctu molestiora sint is quiescent is no- his venementius intendantiar, maiores efficiant dolorest quietem enim capientibus membras vulneri otium datur saeviendi. Nec sane alia est vulnerati animi conditio. Nam dum mori corpus vacat, saucius ille maiorem in modum excruciatur oculi enim aut te aures multis in re-
43쪽
γίας, ἐπικουφίζει της νοσου την κρον αντιπερι-
μέν- τω κακω κυμαίνεται πάντα γαρ ξεγείρεται τέως κοιμώμενα τοῖς πενθουσιν, αἱ λυπαι τοι μεριμνωσιν, αἰ φροντίδες τοῖς κινδυνεύουσιν, οι φόβοιτοις ρωσι, το πυρ ΓIερ την - μόλις ελεησας μετις υπνος, νεπαυσεν ολίγον αλλ' οὐδε τότε μου της
ψυχῆς απελθειν θελεν η κόρη πάντα δε ην μοι Λευ
κίππη - ενυπνια, διελεγομην αὐτῆ συνεπαιζον, συνεδείπνουν, ηπτόμην, πλείονα ειχον αγαία της μερας. καὶ γα κατείλησα, και η το φίλημα αλ ινόν. ω' επειώ με γειρεν ο ικετης, ελοιδορουρον αυτωτης καιρίας, απολεσας νειρον ουτ γλυκύν. να-lnis intensi vir patae sollicitu sinum ac leos minus sentiunt, animumque distrahunt, ut doleiuli inpiis non supeπsit. dii Ri si otio naenium tineannir animus se ipse coisigens, assulius maloriini procellis iactariar. Quae enim eoiisque sopita iaciaeram, exsuscitantiir, praesto sunt omnia. In luctu vitalicae constitiitis moerores, alimia de re solliciti, cogitationes, in pericillo versentinus meriis, amore ardentibus ignes Tantana appropinquante aurora serti mei somnus levationis aliquantulum mihi attulit, nec tamen meo ex animo puella trunc aisit. Sed omnia mihi de Leucippe somnia emat citin illa loquebar, lude-ham, coenabam ac maiora qisitam tum, iam tuerisiu, hona consequebar osculabar enim, veraque osculatio erat. Itaque clim me lain aliis excitetisset, importunitatem illi , quod tam dulce niihi somnium eripuisset, nialedictis pro-
44쪽
αι si ἐβάδιζον ἐξεπίτηδες ἐν παραδείσω της οι
κίας , κατα προσωπον της κόρης βιβλίον - κρα- των , και ἐγκεκυφως , ἀνεγίνωσκον τον μοῖθαλμον, εἰ κατα 'οκ γενοίμην, araίλιττον κατωθεν, καί τινας ἐμπροπατησας διαύλους, και εποχετευσάμενος
ἐκ της Θέας ἔρωτα σαφως, πνειν χων την ψυχην
κακως και ταυτα μοι τριων μερων ἐπυρσεύετο.
ζ Η μοι Κλεινίας αννιιος ορτανος και νεος δυο αναβεβηκας ἔτη της λικίας της 'μης, ερωτι τετελεσμένος μειρακίου δε ο ἔρως ην. υτ δεία φιλο
τιμίας προ αυτο, σπε και ἱππον πριάμενος, ἐπεὶ Θεασάμενον το μειρακιον προεπιν, εὐθυς ἐχαρίσατο,
φέρων -- τον ιππον. σκωπτον οὐν αυτον ἀει της sinitiis sum. stratis auten surgens, domo industria egressus, in conspectu puellae deam itabam, tenens alumni, plena fronte demissa legere videbar in si citiaiulo ex aciverso ianuae constituriis oculos in os & demissos ad puellam convertetam denupie peractis inambulando aliquot spatiis, amorem videndo nauriens palam sistassi,
animo assere affecto. Hunc in modum ti es mini dies consuuari sunt. VII. Erat conlanguineus meus utrique parente ortatus, a Cliniae nomen filii Is duobus annis me animaior, artis amatoriae peritissirius scilicet adoleidennili amore tenebariir tant te erga illum liNTalitate usiri suerat, ut, citi equum emisset, visunt pie adolescens laiulasisti, cum illi statim sit largitus Hum ego conviciis in.
45쪽
αμεριμνίας, τι σχολάζει φιλεῖν, και δουλος ἐστινερωτικης σονης. ο δε μοι μειοιων, και την κεῖαλνεπισείων, λεγεν ἔr και σέ ποτε δουλος.
O mγος τουτον απιων, και σπασαμενος, και παρα
καθισάμενος' δωκα, εῖην, Κλεινία, σοι δίκην των σκωμμάτων δουλος γεγον καγω. ανακροτητα οὐντας χειρας, ξεγελασεν, και αναστάς κατε ίλησε μου το πρόσωπον, μῖαινον ερωτιμ αγρυπνίαν και, Ἐρας , εἶπεν Ἀρας αληθως ο οφθαλμοί σου λεγουσιν. 'Αρτι δε λεγοντος αυτου, αρικλης i ρεχει τουτο
- ν νομα τω μειρακίω τεθορυβημενος οἴχομαί
σοι, λέγων, Κλεινια Και συνεστεναξεν ο Κλεινίας, ωσπε ε της εκείνου ψυχης κρεμάμενος και ν φωνητρεμων Ἀποκτείνεις, ειπεν, σιωπων. τί σε λυπεῖ τίνι
δεῖ μάχεσθαι; Και ο αρικλης Γάμον, εἶπεν,
sectari non cessabam, quod tantuni sit, a re sita otii esset, ut amori operam daret eiusque illeceum tiresinna neretur. Ille autem in irridens,, caput quassans Furiiriin alimrando est, inquis, ut tu quoque ii retiaris. Ad eum igitur statim cum venissem, ac data salute assecisistin Iactawriim in te nunc , inquam, Clinia, comicior missi poenas tuo capriis enim ego quoque sunt. Tun ille iactatis manu us laticlens, in risum sese effudit consti gensque amatorias vigilias indicantem faciem mini suaviariis eae: Revera, inquiens, amore captus es tui enim id oculi declarant. Haec vix pronilerat, mana laricles, id erat adolescenti nomen, introiit, ac, venementer conmtruthariis Adsum, inquit, o Clinia, certioren te ut iaciam. Atque ni una cum eo suspirans, Clinia, tanqtiana ex ado- Iescire tuli anima penderet , lingua titubantes Perdis memio, inquit, isto cum silentio. Quid est, quod te excruciat aut quicum pugnandum erit Z uni iam:les Uxorem, inq
46쪽
δπλα συνοικήτω κακω πονηρον μεν γαρ υνη, κανευμορ ος εα δε και αμορτία δυστυχη , τα κακον διπλουν ἀλλα προς το πλουτον ἡ πατηρ αποβλε- πων, 'ουδαψει το κηδος ἐκδ*' ο δυστυχης τοῖς -ίνης χρημα- ενα in πωλουμενος. η. Ως ουν ταυτα κουσεν ο Κλεινίας, χρία ν..πιπαροι νεν οὐν το μειράκιον αποθέσθαι τον γαμον,το των γυναικων γενος λοιδορων - Γάμον , ειπεν, -
κακεινα γαρ ηοον οῦονευουσιν,οης εστ σε σοι συνιε- ναι το μέγεθος του κακου , και - αυτης της του liit, mihi pater dare studet, eamque desorinem, duplicitu malo mulctoe . Nam in magnunt malum sit sorinosa mulier, qui poterit somnis non duplo maius esset Scit pater meus clivitiis innians, assinitatem istam atactat Merniseruin qui pectiniae trador iit uxoris mancipiuna sint VIII. Quae Clinia in ali sivisset, expalluit, atque in mulieriin genus acestius invectus, adolescentem a re uxoria dehortatus est Tibi ergo uxorein iam dat pater Qui Lnam cinninerisisti, in in vincilla coniiciari. An non I veni audis ira canentem His ego surrepti pretium ignis in Ghree pestem
Tuistocli est quae malis e rebus percipitur voluptas, brenum scilicet nanira pei similis; illlae enim cantus sit vitate mortales perdunt. Mali auten magnitinlinem ipso
47쪽
γαμου παρασκευης χομ ος αυλών, δικλιδων κτυπος, πυρσων δαδουχία. Ἐρεῖ τις ἀων τοσουτον κυσομ
μόν - χἡ ο μέλλων γαμειν ἐπι πολεμον δοκεῖ μοι
πεμπεσθαι. αλλ ει με iδωτης ηὐα μουσικης γνω- σεως, γνοεις ἄν τα των γυναικων δράματα νυν δεκα αλλοις λεγοις, - ενεπλησαν μύθων γυναῖκες
η σταγη αν το ρυσηίδος κάλλος γαμεμνων πο- Θῆ, λοιμον τοις Ελλησι ποιε αν το ρισηίσος καλ-λος Ἀχιλλευς ποθν, πεμος αυτ προξενεῖ εα εχνγυναῖκα Κανδαύλης καλην, φονεύει Κανδαυλη γυνη. το μεν γαρ λενη των γάμων πυ ψηψε κατα της
Τροίας ἄλλο πυρ ο σε ΙΠηνελόπης γάμος της σωφρο-
ex nuptiariis apparatu, icitariam videsicet clangore, crepitii valvarum, unasitim incendio, intueri tibi licet. Iam quis tantos tumultus viciens , non eum miserum vocet, qui uxorem sit diictitriis Mini qui&na rae in tignam is initti videtur. Si ab humanioraim litem relin multis abhorreres, merito tu quidem mulierii in lacta ignorare posi s. Verum inani sis tantuni prosecteris in aliis etiana, quot illae scenis argumerita suppeditaverint, conamen orare queas miti est io Eripnyles monile, Philomelae mensem, calumniam Sthenoboeae, empe incestum, Piragnes in ligulando mi ininianitatem oblivioni tradidisse vidi ris Quod si Agantemnonem Oaryseusis, Acnd- leni Briseidis forma pellexit aliq rulo ambae utimi in causa fuere, tu alterius exeminis pestilentia consumeretur, alter in squalore ac luctu cliutissime iaceret Forna sim hercule Cantaules uxorem diixit sed ab ea etiam necarias fuit. Nuptiales Helenae iaces Troiana ranave . . int Penelopes castitas ina umeros procos leto a veit Ac
48쪽
νος , πίτους νυμ*ίους απωλασεν , ἁπεκτεινεν Ἱππολυ- τον λουσα Φαίδρα Κλυταιμνηστρα δεῖ γαμεμνονα μη φιλουσα. 1 ι πανσα τολμώσαι γυναικες κανςι G, ονευοtκτι κα μηπιλω , ονευουσι. γαμεμνονα εδει φονευθῆναι τον καλον, ου κάλλος ουρα-
Oμματα και κεφαλην ἴκελος Διι τερπικεραυνω. και ταυτην απεκοψεν, ω Ζεῖ την κεῖ - γυ- Καὶ
ταυτα με περι ων ευμορφων τις αν ειποι γυναικων ,ενθα καὶ μέτριον το τύχημα το γαρ κάλλος χειτην παρηγορίαν των κακων, καὶ τουτ εστιν ἐν α -
μασιν εὐτυχεῖν ε δε μηδε ευμορφος, ω φης,
συμφορα διπλη καὶ πως αν τις ανάσχοιτο, και ταυτα μειρακιον ουτ καλόν; μη, προς Θεων, αρίκλεις, μηπω μοι νουλος γε , μη τ α ος προ καιρου της Phaedra quidem Hippolytiina, cuius amore flagratat; Cytaemnestra vero Agamemnonem auem oderat, e medio tolli citravit o mulieres ad omne semper agitium paratast aae sis, io diligunt, a te pernuriosae sunt, atque iis, quos oderunt. Quid vero caulae suit, quam ob rem Agamemnonem inte, i oporteret, citius pulcnrinulo coelestis erat, Et tamen viro uiusmodi, pro Iuppiter capiu mulier abscissit. Ac de formosis iidem triuitemhus commemorari haec possint in quarum consuetudine meduκris inselistas inest pulcntinia enim calamitatem livia ex parte levat , unumque ipse in malo bonum est. Verrum si, utri ais, celarinis sit, duplo quidem certe nisius malum fit. Ac quo pacto quis sei re queat, tali praeseriini aetate, sernia rancia na me te per Deos o Cliaricles, in se vitutem tradas, neve florem aetatis tuae ante tempus per-
49쪽
ηβης πολίσης προς γάρ τοι αλλοις και τουτο σπετου γάμου το α χημα, μαραίνει την -'ην. μηπδέομαι, αρίκλεις, μηπω μοι μαρανθῆς , παρα- ας -ορῖον τρυγησαι ρόδον αμάρτω γεωργω Και σXαρικλης, αυτ μεν, χη, καὶ θ εοῖς - ἐμὼ με- ληροι και γαρ εἰς την προθεσμίαν των γάμων χρόνος
εστὶν μερων. πολλα δ' - γένοσο καὶ ἐν νυκτι μια, και μετα σχολην ζητησομεν το δε νυν χον,4 'clo πασίαν απειμι. ου γάρ μοι το ,πον ἐχαρίσω τον καλον , ουπω σου - δωρων ἀπηλαυσα. ἐπικουσιεῖ
δέ μοι το γυμνά ον της ψυχης το λυπούμενον. μεν ουν - την τελευταία οδονίστατα καὶ πρῶτα μελλησυ ιππάζεσθαι. 9'. Ἐγω δε προ τον Κλεινίαν καταλέγω μου τὸ δρῶμα πως εγένετο, πως πάθοιμι, πως δοιμι την
καταγωγην, το δειπνον, το κάλλος της κορος τελευ-
των σοῦ τω λόγω συνίην σχημονων οὐ φέρω λε-
eas. Ad alia, quae in D iis mala sunt, id etiam ac redit, aetatis robur ut absumant. Noli, arriabo te, Gi ricle, noli inquam, remet conficere, aut venustam rosam inventita agricolae colligenesim prae re. um Oa ricles Hoc Diis, inquit, mihi irae suerit non enim, nisi post dies aliqiuu nuptiae fient. Multa vem orna nocte agi possunt interim nos otium cavebimus. Nuncq in superest, abeo equitaturus neque enim eqtio a te mihi donato hactenus usus sum. Exercitatio haec animi moerorem levabit. Ita ille ultimum Mit, primum ac postremuit mrriculum confecturiis. IX. Ego vero Cliniae uti res meae sese haberent ut in amorem prolapsus essem, ut videndi mihi copia esset, narrare pergo addo etiam diversorium, coenam . puellae
pulchritudinem Tandem absurda loqiu me sentiens Do-
50쪽
γων, Κλεινία, την ανίαν. λος γάρ μοι προσέπεσειν
ε ἐρως, και αυτόν μου διωκε τονάπνον τω ομμάτων' πὰντοτε Λευκίπι ν αντάζομαι. οὐ γεγονε αλλωτινι τοιουτον τυχημα το γαρ κακον μοι καὶ συνοι
κῶ Και Κλεινίας Ληρέῖς, πεν ουτως ει ἔρωτα ἀτυχων οὐ γα εχ αλλοτριας Θυρας ἐλθεῖν σε δεῖ, ἀδε διάκονον παρακαλεῖν. αυτην σου δέδωκε την ἐρωμένη - τυχη, και -ουσα ἔνδον δρυσην αλλω μεν γαρ εραστο και βλεμμα μόνον μερο ης ἐρωμενης
παρθένου, και μεγιστον τουτο αγαις νενόμικεν ερα-στης, αν μέχρι κα των ροματων εὐτυχη οι εὐδαιμονεστεροι των ἐραστων, αν τυχωσι κα ρηματος μόνον. συ βλέπεις αει, και κούεις αει, και συμοειπνύῖς, και συμπίνεις και τούτοις ευτυχων ἐγκα
λεῖς χάριστος ει προς ἔρωτος δωρεάν οὐκ οἶδας ΔΓ ἐστιν ἐρωμένη και βλεπομένη μείζονα των ἔργων
lori, o Clinia, par, inmiam , esse nequeo. Amor enim effundit, nullum somno lo- in omnino ut resinquat Leucippe mini perpetuo in Rulis, animoque verseriir nec iniit iram est, mi calamitas nullis usi evenerit Malum enim mihi domi est. Tum Cunia: Iniani quinem cerae naec inmiti, oratio est, mimratri felici amore fruaris neque enim alienae liui sores adeundae, aut internuntii adnil assi sunt ipsam tui amicam fortuna nedum devit sed etiam in domo statuit. Ait
Id quulem amanti satis esset, amatae virginis adspectu frui: maximaque illi voluptas putaretiar, si ocillos videndo exsanirare posset. Beatissim vero illi existimantur, miluus colloquendi facultas tinnula sit. Tu alnei & vices lauius semper, unamie, es, potas: quamquam ranaheatus es, conquerens tanaen Ingrati in amorem animi criniae lati ras. An nescis, maiorem in exoptata virgine