Artium scriptores

231쪽

το τέλεον αἰσθήσει και μόνη διαγινώσκεται Ου ἀρ αν δυνηθείη τις λόγος παραστῆσαι το λον ς λον, πλην εἰ μὴ συμβολικῶς. τοιαυτη γνῶσις υ καθάπτεταιτων παρακολουθημάτων, μήτι γε d τρο ποκειιανης οὐσίας, αλλ' εξωθεν ἐπικειμένην σημαίνειν μόλις οιάτ εστιν λαν το πρόςωπον ὁμολογουμενον εἰ di V αρχθν ἀγνοουμενον, ου δύναται παριστὰν τε μηκαθαπτομένη της ουσίας, ζδ των πισυμβεβηκότων αὐτῆ οἷον το ἐπικείμενον κάστ ονομα συμβολικόν 10 εστιν, o τότε μόνον σχυε προ δήλωσιν ταν μὴ ντο πρόςωπον νοουμενον εἰ δὲ τὰς βαλλαγὰς τωνατομων και την ἀποτελουμένην κ των κατὰ μέρος μορφὴν αισθήσει και μόνη καταλαμβάνομεν, δηλος ἀρα και των χαρακτήρων η μίζις. και τι ἐν ε τις 1 τοιαςδε λεζεως η εννοίας ὁ Λημοσθενικὰς παρτίζεται λογος και δυσχερἐς διαγνῶναι, το δ ολον και τηναποτελεσθεῖσαν ἐκ των κατὰ μέρος ἱζιν λύγτ παραστησαι παγχαλεπον ὁπερ γαρ ὁ ζωγράφος τα ἐν συντελουντα προς quis ἱζιν χρώματα, μανθάνοντι πα- 2 ραδίδωσι, μετὰ d τὰ πινάκιον και την γραφὴν πο- ρεῖ παραστῆσαι τον λόγον δι οὐ τοιάδε συνεκερά-

ἰδέας πρόδηλα, τὼ δἐ ποτώ.ουμενον ἀπαγγέλλειν οὐχ οἷόν τε, πλὴν εἰ μὴ βουλοιτό τις κατὰ συμβολικὰν

πολλου ἄλλον ον δματι τεχνίτου γὰρ ανδρὼς και μάλα σοφου μὴ συμβολικὰς τιθέναι του ονομασίας, αλλὰ

30 των -κειμενων εμφαντικῶς, ο ποιεῖ ἐν ὁ τεχνικῖς σπευδων, ἀπορων di διὰ τὴν προλεχθεῖσαν αιτίαν αἰτῆν μοιOτητα των παραδειγμάτων ἀνέδραμε και νεπ των τόμων ὀνομασίαν η αἴσθησις ε αυτης της ὐφεως ἔλαβε, ταυτην ἐπι τὰ τέλει, λόγον ετενεγκώνιαταφορικῶς δέα, νύμπισεν σπερ και αυτοῖς τους

232쪽

- 203 λόγους ποβαλλομενους ν ὁρατικν αισθῆσει καθἀτὰ των τόμων μορφάς εντευθεν γαρ ορμωμενοι κ φαδροῖς κάλεσαν οι παλαιοὶ χαρακτῆρας και ἰσχνοῖς και ανθηροῖς και ὁσας πεδὰν εα των σωμάτων διατυπωσεις θεάσαντο, τοσαύτας επι τους χαρακτορας ιιετήνεγκαν ἀλλα περ με τούτων λις ἀφώμεθα ετης ποκειμένης πραγματείας μικρὰ πρότερον διαλεχθέντες περ της του βιβλίου θεωρίας δε γαρ ενταίθα ζητεῖν α πολυπραγμονεῖν θος εα παντὰ βιβλίου, μα-

λιστα τεχνικοὐ σκοπὰς χρήσιμον, τις η επιγραφὴ εἰ 10 γνήσιον του αρχαίου τὼ βιβλίον τίς η τάξις τῆς να- γνώσεως ξ εἰς τα μέρη τομη ζητεῖν οἶν περθεμενοι

περ του σκοπού τοις νισταμενοι προς την πιγραφὴν ἀπαντήσωμεν λέγουσι γαρ γνοηκεναι τον τεχνικὰν si νσομασίαν του νόματος. o γαρ φιλόσοφοι βουλονται ο

μων και υ κατὰ τούτο φησὶν μόνον διήμαρτεν, σὲ ηδ που και την δίαν ἀνατρέπει δόξαν αυτὰς εαυτωμαχόμενος εἰ γαρ τὼ λον οἱ τέλειον πὰ διδασκαλίαν πεσεῖν υ δύναται, πῶς αυτὰς τε περὶ τελείων δια 20 λαμβάνων υτως ἐποιήσατο του βιβλίου ζ επιγρα- φν πρῶτον μεν οὐν εὐθυνειν τον τεχνικὰν τι μηκαι τους φιλοσόφους ἔλαβε την σημασίαν περ πολλῶν χαρακτήρων διαλεσόμενος, πλὴν γνα τι και συγχωρήσωμεν Ovdἐν ηττον και αυτ περιεκτικὴ στι καθ 25ον γαρ κατὰ τοῖς φιλοσόφους λόγους τὰ εἶδος περιέχει ' τὰ ἀτο ια, κατὰ τον αυτὼν και σεμύδης την

Λημοσθενικὴν κα την Ἀντιφωντείαν, ε τυχοι και Γλς

λοιπὼς Ἀλλὰ τούτο μεν αυτόθεν προφαινομένην χειτην λύσιν, τὼ ἡ διαπορηθεν φεξος των πάνυ ζητου- 30ιάνων στὶν τί δήποτε τὴν προς κουσαν φεi επιγραφὴν τὴν κατηγορουμένην ni τοῖς ὁλοις λαβε διαρρήδην του λόγε, προλεχ γεντι μαχόμενος και τι μεν προς τὴν ποκειμενην τῶ βιβλίω διδασκαλέαν τὴν ἐπιγραφὴν εδει ποιήσασθαι, συνωμολογήσαμεν αν, H κο- ο

Vers. 27. ita tollex.

233쪽

nὀς ῆν αὐτῶ περὶ τῶν ποιούντων διαλαβειν και μὴ

περὶ τῶν ποτελουμενων ε τος μίξεως. αλλ' πεὶ νυνὴ του τεχνικοὐ προαίρεσις ἐπὶ τὰ ἴλα νένευκε καὶ περὶ των ποιουμένων κατάλζwιν, δεῖ προς ταύτον,ἀλλον καὶ μὴ προς το κατεπεῖγον ὁρῆν εἰ γα και τὰ ποτελούμενα κατὰ περίστασιν ἀφῆκε πλην οὐκ ἐξέστη του σκοπού καν επι τὰ κατὰ μερος τράπη καίτοι φασὶν κατά γε την του τεχνικοὐ προαίρεσιν ἐχρῆν την επιγραφην εἶναι περὶ χαρακτῆρω ν αυτὰς γὰρ ν πῆ της 10 πραγματείας ποτίθεται τους επιστήμονας ταύτης δύνασθαι λόγων ἐργάτας εἶναι και τὰ ων αλλων κρέ- νει κ ἰτι καλῶς αν ἔχοι καὶ ἀκριβῶς και καθότι

μὴ ποιούμεν δηλαδὴ του χαρακτῆρας και κρίνομεν ἄσπιὲ γὰρ των σωμάτων τὰ μέν μιν ἀθρενωπε τὰ 1 δἐ μαλθακὰ, τὰ δὲ μέσα τον αυτὰ τρόπον κἀπι των χαρακτήρων εὐθήσομεν τους ἐν δ αυτῶν ψηροῖς εἰ τύχοι, τους δε μέσους, τους δὲ τραχεῖς και αδστη- ρούς δε ει περὶ τούτων κα τῆ προλωρία διδάσκειν επαγγέλλεται τι δήποτε μὴ κατὰ τὴν προαίρεσιν τὴν 20 οἰκείαν ἐποιήσατο του βιβλίου πιγραφὴν σφόδρα

θαυμασίως ατε γενικωτέρους αυτοῖς οντας και μὴ δυναμένους εκ των ποιούντων καταληφθῆναι παoῆκεν.ῶσπερ γὰρ Ἀδέα περιεκτικὴ τρ εννοίας στὶν και της μεθόδου και 'ς λέξεως και των ἀλλων πάντων ς'

τῆρες περιέχουσι τὰς ἰδέα ἀφ ων τὴν σύστασιν ἔχουσιν. αλλὰ τὰ ι ἐν ποιούντα τὴν lδέαν ατ μερικὴν καιωα διδασκαλία, πί- και λόγον καταλαμβάνεται τὰ δέ γε ποτελούντα του χαρακτῆρας ' εκφεύγει τῆν 30 n του λόγου γνῶσιν τέλεια και περιέχοντα τὴν ἔννοιαν και τὴν μέθοδον και τὰ περὶ τὴν λέξιν εἰ δετὰ ποιούντα του χαρακτῆρας ς ἴλα καθὰ μεμαθήκαμεν ὁ καταλαμβάνεται λόγφ, τὰ δ αποτελούντα τὰς lδέας π διδασκαλίαν και γνῶσιν πίπτει, προςηκόντως

3 ὁ τεχνικὰς ἐκείνην ἐν ἀπεκρούσατο τὴν ἐπιγραφὴν ἐς

234쪽

-- 20 - και τὰ ποιουν δηλον καὶ τὰ ποι μενον, ταύτην ἐπροείλετο ἄλλον η τὰ ποτελουν την ἰδέαν κατῶ τόν εἰ γὰρ ἐπέγραφε περὶ χαρακτηρων, αὐτοῖς με λό- γ παραστῆσαι τὴν απὴν in λικωτέρους οὐχ ισν τε

ην, αλλ' ἴσως ἐκ των ποιούντων δυνατὰν ν αυ- τους διαγνῶναι και μην κἀκεῖνα πάλιν καταληπτὰ καθυτέλεια και περιεκτικὰ λέξεως και εννοίας, νυν δε μέσην

βαδίσας ὀδὼν ἀνῆκε μεν τα γενικώτερα λέγω δὴ τους

χαρακτῆρας, ουτοι γαρ ἀκαταληπτο καν τα ποιουνταλάβpς, ἐπέγραψε δε περὶ ἰδεῶν reor ἄρχην κ τῶν 10 αποτελούντων γνωρίζεται. τίς ει ἡ τάξις της ἀναγνώσεως καὶ εἰ γνήσιον του αρχαίου τὰ βιβλίον εν ἐν ψ περὶ στάσεων λεκτέον λόγω, πλην υειν κωλύει και iβραχέων εἰπεῖν. τι μεν γὰρ γνήσιον πάντες συν νουσι τὰ γὰρ ἀκριβὸς καὶ λευκρινεια καὶ φλέξις βοῶ 15σιν, εἰπεI Ἐρμογένους εἶναι τὼ σύνταγμα, πλην καὶ αυτὰς ε του περὶ στάσεων μέμνηται ταύτης της πραγματείας καθὰ κἀκεῖσε δεδηλώκαμεν. τάξις της

αναγνωσεως μοίως καταφανης Ἀγουμένων γὰρ των πραγμάτων δεῖ τηνικαύτα καὶ τὰ περὶ τούτων εὐ- 20σθαι λόγον δύο δέ εἰσι τα συλμῶντα τὰ λόγον, δύναμις καὶ δονὴ καὶ η με δυναμις εν σῖς κεφαλαίοις καὶ τοῖς ενθυμήμασιν ναφαίνεται, ὴ δ' μνῆ διὰ της φράσεως λαμβάνει τὴν ἰσχύν τα γὰρ σχήματα καὶ τὰ Ηἴδη καὶ σα τερα τῆς δονῆς ἐστὶ παρεκτικὰ εξ ης 25α, ' μαθεῖν τὴν εἰς τὰ ωὐτομὴν η καὶ τούτο περίεργον αυτὰς γὰρ μῆς ὁ τεχνικὰς παρακατιών διδάξει πλὴν ἀμυδρῶς κἀπι του παροντος λελέξεται τάχα γὰρ ὴμιν συντελέσει προς ἀκριβεστέραν της επιγραφῆς κατάλυφιν τέτμηται τοίνυν τὰ βιβλιο, εὶς τα ποιουντ 30τους χαρακτῆρας, λέγω δὴ τὰς ἰδέας, καὶ εἰς αυτ αδ ποιούμενον ὐπαραδίδωσι ' καὶ ς ε γένει καὶ κατΔνδρα. σπουδὴ γὰρ αὐτὰ μὴ μόνον παραστῆσαι τὴν Πλατωνικὴν ἰδέαν τὴν Λημοσθενικὴν αλλὰ πρῶτον διδάζαι τί σεμνότης τι καθαρότης καὶ τελευταῖον μετὰ τὴν τοιαύτην διδασκαλίαν in τους χαρακτῆρας τῶν

Fol. 20. h. i

235쪽

αρχαιων ἐλθεῖν, αλλὰ λελήθαμεν αυτης - φασι τινες τον περὶ της γραφη εμβάλλοντες λόγον υπεθεμεθα

γαρ ἐπι του παρόντος καὶ τους χαρακτηρας - διδασκαλίαν πεσεῖν περ ἐν τοῖς φθάσασιν ἀππορεύ- σαμεν ε δυνατὰν λως αυτὴν λόγω καταλαβεῖν τι σου μὴ περ χαρακτήρων λεγραφεν, αλλ' υδενηττον ὁ προλεχθεὶς ἔρρωται λογος ο γαρ ἐπαγγέλλωται διδάσκειν τι - λον, αλλὰ τί το ποιουν τότε γαραν δόκει μάχεσθαι τοι προλαβούσιν, ε μετὰ τὴν Io συνελευσιν των δεῶν εὐχείρει καὶ των χαρακτήρωναπαγγειλαι τὰς μίξεις νυν ει πρότερον ἁ κα εαυ- τὰς παραδίδωσι τὰς ἰδέας οἷον τι σεμνότης η τι καθα ρότης, εἶτα τι το ἀποτελούμενον in της μίξεως ο λόγω σαφηνίζειν οι οἷόντε πλὴν εἰ μὴ συμβολικῶς' υτως 1 ουδενα του λου ποιειται λόγον, αλλὰ τι ποιούντα δολον κα εαυτὰν πρότερον παραστήσας καὶ μετὰ τὴν συνελευσιν ὁποιον απαρτίζει χαρακτῆρα διδάσκει, πῶς δ καταλάβοις αυτὰν Ο παραδίδωσι λόγω.

236쪽

επειδὴ οἱ φιλόσοφοι κάστου πράγματος ορους, γουνυπογραφὰς λαμβάνουσιν, ρίσωμεν τούτω εκάτερον. 15 λόγος τοι ν εστι ενδιά θετος διάνοια ἀνθρωπου εν διαλογιζεσθαι τι πράττειν λέγειν δει επειδὴ ουν δεῖ τους ρους ἀπ γένοος καὶ διαφορῶν συνιστασθαι, ἔχει διάν, αν με τὰ γένος καὶ γὰρ τὰ Θειον καὶ οἱ ἄγγελοι διανοουνται καὶ 20

τὰ ἄλλα ζῶα τψ δ' εlπεῖν ανθρώπου καὶ τι λέγεινη πράττειν δει τὰ διον περιείληφε καὶ μὴ θαυμάσης εἴπερ ἔστιν ἐνδιάθετος λόγος αὐτίκα γουν πολλοὶ τετμημένοι τὴν γλῶτταν η - νοσημάτων ἐμποδιζόμενοι οὐδε ηττον εῖσὶ λιγικοί ἀμέλει καὶ Πυθαγόρας 25 φιλόσοφος δέκα ετ σιγησας πολλὰ ἐποίησε συγγράμματα καὶ εὐην τῶν δογμάτων τῶν μαθητῶν σιωπὴ αρα γουν ὁ Πυθαγόρας o μαθηταὶ ut ῆσαν λοι

παιδευτω γενόμενος μεν - διάνοιαν ημε ναρ.

237쪽

- 208 - κοι ναι καὶ ὁ Θουκυ δης παι νων τον Περικλέα καὶ τουτοις αυτὰν τοῖς ἐκόσμησε καίτοι ἐμοὶ τοι

ούτω ἀνδρὶ ὀργίζεσθαι- ουδενὰς λάσσων εἰμὶ γνῶ

ναι τε τὰ δέοντα καὶ ρμηνεύσαι περὶ μυτων το γαρ

τὰ δέοντα γνῶνα ουδὸν οτερόν ἐστιν η ἐνδιάθετος λογος καὶ ὁ ἐν ἐνδιάθετος λόγος ουτως ὁ δε προφορικὰς ουτως ρίζεται δήλωσις ἀνθρωπου διανοίας δια φωνης πάλιν το δήλωσις κοινὰ Προς απαντας το δε ἀνθρωπου διον του δια φωνης 10 προς ἀντιδιαστολὴν του ενδιαθέτου εἶ επειδὴ κοινὰς ὁ λόγος, ὁ με προφορικὰς πάντων, ὁ δε δια μελέτης καὶ γνωσεως τεχνικὰς, νίκα βουλόμεθα μεταστῆσανα- του κοινολκαὶ δηλωτικου τον δια σκέψεως, λέγομεν μετὰ προςδιορισμού - εντεχνος δήλωσις 1 ἀνθρώπου διανοίας διὰ φωνης ἔντεχνος του-- Ουν τον λόγον ποδιαιρεῖν με εἰς δυο, εἰς Θεωρητικὰ και πρακτικόν. ρος ἡ του θεωρητικού υτος:λόγος επισκεπτ ικὰς πράγματος μετ' αἰτιας ὀδἐ του πρειτικο ουτος λόγος in πράξει δια- 20 δεχομένη λεγόμενος ἀνθυποδιαιρεῖται δ ὁ θεω- ρ ικος ἰς τρία ει θέσιν, εἰς ἐγκωμιον καὶ ψογων Θέσις μεν ουν εστι διάσκεψις λογικὴ τέλος εχουσα την θεωρίαν ἐγκωμιον δὲ ὁμολογουμένων γαθων αυ- ξησις ψόγος di ὁμολογουμένων κακῶν αὐξησις ἐπικοι- 2 νωνούσι δὴ εν τούτοις φιλόσοφοι τε και ρήτορες λέγεται δἐ θεωρητικὰς επειδὴ μεχρι γνωσεως στηκεν, οἷον φιλόσοφος ζητεῖ ει τὰ μισφαιριο ν - γην, εἰ κυκλοτερὴς ὁ Ουρανός καὶ τουτο καταλαβών ουδὲ πλων περιεργάζεται ,ποτίθησι γαρ εργον τούτοις Ουδέν' 30 υτ και εν λενωμέω καὶ φόνψ καὶ ὁ ἐν θεωρητικὼς υτος, ὁ δ πρακτικὰς εἰς δύο διαιρεῖται, εις συ μβουλευτικὰ καὶ δικανικὰν ορίζονται υντον ἐν συμβουλευτικὰν λόγος προτρεπτικὰς κέρ

238쪽

δους εν κα η σφαλ εἱας τον δὲ δικανικὰν ζττησις πολιτικὴ τέλος ἔχουσα την τιμωρίαν. ἐν γαρ τοι δυσι τουτοις νάν πάντων ' επεσθαι τέλος - γαρ ἀρκει τον ήτορα συμβουλεύ- ως ει βοηθειν λυνMoις αλλὰ δὴ και την πράξιν πακολουθῆσαι πάλιν υ ἀρκει κατηγορησαι αἰσχίνου του Πολυκράτον προδοσίας, ἀλλα χρὴ την προδοσίαν παρ

έπεσθαι και ταυτα μεν οντως.

TU M δὴ λόγον διεῖλον οἱ μεν Περιπατητικοι εἰς ει εἰς εικτικὼν, οἷον 10 πότνι θηναι ερυσιπτολι διαχεύων.

ον ὁ Τρόφιμος σου, προς θεῶν, νγ ib

και τὰ λοιπὰ ἀποφαντικὰν ἰλιόθεν με φέρων νεμος Κικόνεσσι πέ

λασσε.

239쪽

- 21 -υ-yετικὰν ς παρὰ Λημοσθένει εἰ γὰρ μῶς αυτοῖς δεησε τριάκοντα μόνον μερῶν και

10 ει υλλους in τυν ἀποφαντικὼν ἀνάγουσιν, καθ' ενδέχεται καὶ ψευδῆ εἰναι καὶ ἀληθῆ. υδὸν δε τερον ἐστιν ἀποφαντικὰς η όro ενδεχόμενος καὶ φευδὴς εἶναι καὶ ληθης. λλὰ τον με ενδιάθετον λόγον λ-λοι τε κοσμουσι καἰ AOλλι ανδ και Θεόφραστος,1 τουτον δὲ τον προφορικὼν λόγον δυο τέχναι διείλοντο τε γραμματικὴ και ητουικὴ ἀλλα περ μεν ους προμματικοῖς τοι ταυτην ἀκριβῶς πισταμένοις καταλείφομεν περ δε- ς ρητορικῆς πονς εστiν, ε ἀρχης προηλθε και τίς αν εἴη σκεψώμεθα. δε τοίνυν ρητο

και δικανικὼν και επεα νιφαδέσσιν ἐοικότα

240쪽

καὶ διανοίαις ἀκμάζειν οθεν εκατέρρο το προς κον Ἀμνειμε καἰ οτι Ομηρος τὰ σπερματα το τέχνης κατέβα λεν ἐδήλωσε Τήλεφος ο περ γ α μη νως στις cla quoi πραφόμενος ἐπέγραφε περὶ ζ καF υμηρον ρηιορικῆς κἀκεῖ περὶ των ο συνεγράφατο στάσεων. Iέγουσι δέ τινες δικανικὰ λόγον εἶρηκέναι πρῶτον Μενεσθέατον στρατηγὼν των Ἀθηναίων δ και αῖ Ποίαν ἀτίκετο, ἄλλοι ὁ λέγουσιν υν et ιφῶντα, τουτον ον ρήτορα κατὰ Θύσεως περὶ των Παλαντιδῶν ηκμασε ἐκατὰ Σικελἱαν Πλωνος γαρ και γέρωνος τετελευτηκό- 10των μετέπειγεν εἰς δημοκρατίαν τὰ πράγματα Κόρα ξουν τις συνετὰς ἀνὴρ και χρῆσθαι πράγμασιν ἱκανὰς

συνιδών οτι υχ μοιον τυραννω διακονεῖσθαι και q-

μου γνώμην χειρώσασθαι πεῖθών συνέθηκε τεχνον περὶ ' προοιμίων και διηγήσεων καὶ γωνων και επιλόγων 15 τουτου γεγον μαθητὴς ὁ Τισίας, και του Γοργίον la νρσιν πιδεδ μηκότος εἰς τὴν Ἐλλάδα μετέβ τὰ τη ρητορείας κα ουτως εἰς ἀκμὴν παρεγένετο των ἐΜακεδον ικῶν πραγμάτων κατισχυσάντων Αντίπατρος V reo της Ἀττικῆς ἀνεῖλε ρήτορας και - απὼ της Ἐλλάδος τότε ουν πονείδιστόν τι ὴ τέχνη ἐνομίσθη καὶ πάντες αυτὴν, σφαλερῶν ἄπεωθούνεο. Πυρρος ὁ ο Ἀλαζομένιος καὶ Αολλιανδὰ Ἐφέσιος επιγενόμενοι πάλιν ἀνέσωσαν. ρίζεται ἐτη ρ τορικὴν Πλάτων καὶ ε το Γοργία πείθους 25 δομιουργὶ δια λόγων αὐτοῖς τοι λόγοις τὼ κύρος χουσαν πειστάκῆς, Ου διδασκαλικῆς καὶ ι του ρου προωτάμενοι σαφῶς λεγουσι καὶ καλῶς ' εχειν τον ορον, διὰ μηδ ερμονείας δεῖσθαι. λέγουσι γαρ τι δια τούτο ur δια λόγων, πειδὴ 30 καὶ πολλαὶ ἄλλαι Isi αἱ δι εργων πειθοῖ. cti τι εστ δι ἔργων δήλωσεν 'χμηρος καθίσας γαρ ἐπὶ του τείχους τους δρμηγέροντας πολλὰ δι Ἐλένον πα- Θόντας κα δυσχεραίνοντας τὴν παρουσίαν μως ς ει-

Vers. 9 fori desunt quaedam. l. eod. δημοκροην. Fol. 130. a.