장음표시 사용
201쪽
ostendit ratio qua usus est. Ergo ante Aristotelis rhetoricam illum exiisse lituum haud inepte comicias vix enim si paulo post in lucena esset editus quin hoc sibi auctor cavisset aut contra Α1istotelis locuta ali tui monuisset fieri potitit. Gorgiae discipulus Alcittanias nonio Dene truditus inter alia multa artem scripsit Haetoricani ut Plutarchi docent ei Da aliis Iainlata vit Dornosin. cap. 5. pag. 699. Boisiu
K τσι νι, μέμνηται Ερμιππος λεγοντος παρὰ
Καλλίου του Συρακουσίου καί τινων αλλων τὰς
umΚPATOY τέχνας καὶ τὰς DANDAMAM TOLκρύφα λαβόντα Λημοσθεν καταμαθεῖν.
*1ae tulem nareatio utcunque est, utrumPae et Isocratem et Alc1damantem lini sole arte rhetorica composuisse dicet*1od et Dionysius Halic pag. 23. testatur. Et Alcidamas Isocratem ni fallor aetate Praeceden sermonem in viatuo 'divisit partes Diogeni IX, 53. et Suidae altilatas: Ἀλκιδά
μας δε τεττάρας λόγους φησι, φάσιν, ἀπόφασιν, ρώ
τησιν, προς αγόρευσάν, ad Protagoriae fere rationem consorinatas, de Pia Vide supra. carie ipsa vexo nusviani ali*1ul relatum legimus, sed finis quem Plaetorices esse dixit exstat in Prolegomenis in Hermogenem ineditis Collicis Mona eensis VIII sol. 130. b. unde locum egregiiii in hanc nostram uJn quantum .pus est transscIanius:
των οὐ διαλαβόντων περ ροτορικῆς οἱ μεν ρε- ωψ ἐκάλεσαν ἀπδ του μείζονος καὶ ἐλάττονος ὁρισάμενοι, ι δε κακίαν μοίως ἐκ του μείζονος καὶ ἐλάττονος το ορον παραδόντες οἱ μεν γὰρ αὐτὴν ἐκάλεσαν πιστήμην Π του μείζονος οριζόμενοι ἐπιστημην Osed ἐπιστημω το ε λέγειν οἱΣTNIKOL τ δε ε λεγειν λεγον, ἀληθη λεγειν. o δε ἀπο του λάττονος ρίζοντο λέγοντες αυτὴν διαλογικὴν εἶναι γ δ ε διαλογικὴ
ουτως ρίζεται δυναμις του οντος πιθα- νου τουτον δε το ορον οἱ περὶ τον
' AK MANTA λεγον λέγομεν ει - του ἐλάττονος ουχ τι λάττων της ζτορικος ὁ ρος ἀλλα του προλαβόντος ἐστὶν ἐλάττων λεγειν αυτὴν
202쪽
ἐπιστημην οι δὲ ἐν τοις πράγμασιν ἀρετὴ αυτὴν
λέγοντες ι με πολιτικὴν, ι δἐ ποπολιτικὴν καλεσαν καὶ πολιτικῆς μεν ορος ουτος επιστημητο ε πράττειν τά τε δια καὶ τὰ κοινά. δια μεν του εἰπεῖν τὰ κοινὰ - πολιτικὼν δηλούν- τες, διὰ δε του δια τὰ Θικὰν και lao νομικόν.υ πολιτικον δε ὁ λεγων οτὴν την αυτην μεν ἶναι, πολιτικῆ φασiν, υποβεβηκέναι δε και τον μεν πολιτικὰ και δυνάμενον φελεῖν ζῶντα, τυνει ποπολιτικὰ τον γράμματα di πόλε ι καταλιπόντα φελεῖν δυν ἔμενα. ων δ εις κακίαν καιἀρετὴν διαβαλλόντων Ο με λεγουσιν αυτὴν Oφιστικὴν καὶ ρίζονται οντως λόγων ἰσχος περὶ του cod. OLδοκωwντως πιθανου τουτου ἐ
μενος πολιτικου μορίου εἴδωλον της δικαστικῆς, τι δἐ καὶ τυραννίδος προς ὁ τούτοις και δειπειρίαν. και ταυτα με περὶ τῆς τεχνης φασί.viibus in vertiis niax ara suDit omnes antea puta vianus eadem sere an ab Alcita nante occupata viilere sed nilosoplitis ille suas sententias saepe non miniis Plan Plato priorum tuae aequalium rationibus ap- facit, pio idem in eius de arte rhetorica fine acculisse videturi
Dua eius inscriptae nomini assitu supcrsunt orationes quas a veritin novarum sunt cupi si uanivi ostendere gestiunt sagacitatein, parias nouis peIsuadere sillat quini nos
no priiritu satis alieni nullain tutatationis inventinas rationem levia en i in menda veluti Οιός τ' αν nemo a torii in pili i iii ἀληθείαις Atticis non insuetum omnino ad elocutionem quod attinet, nihil est io desideres. in Iongina proficiscemur, et imod nemini notatum traci uriis alterius enim Or1itionis argumentum κατὰ των γραπτῶν λόγων valde
ne in Oratu lignuIN. Invenitur auC O ' cum Vi Dicula in rationutius non destituta in inmonstrativi generis Inoi en Rua aetate
late evagatum 1 omnes omninus pretiestaIe vellent eos*Ie
203쪽
msidem si multum tribuatur te in pus non mala CONUOnere Ora-hio ne concedit, in loquendo vero stupidos sere esse et no-nes οφιμαθεστάτους Inde quo tempore illa scrineti libatio acceptissima erat, nae prolata esse constat ut vero in primis Isocritii in nac re laudatissimo eiusque factum sectatoribus. Ouid si tota oratio in nunc ipsum est scripta, tunc Proscin- sit Logas accurate nec inanem, sed Veram esse opinionem invenies vide . . Praelag. 676 leguntur:
δεινὼ ν δ εστ τον αντιποιούμενον φιλοσοφίας της του λέγειν και παιδευσειν τέρους πισχνούμενον,αν με ἔχη γρἀμματεῖον η βιβλίον, δεικνύναι δυνα-sθαι την αὐτο σοφίαν, αὐδἐ τουτων μοιρος γένηται, μηδἐν των παιδευτων βελτίω καθεστάναι, και χρόνου με Myέντος δύνασθαι λόγου ξενεγκεῖν, ευθέως vi περ του προτεθεντο αφωνότ ερον εἶναιτων διωτῶν και λόγων re τέχνας σταγγέλλεσθαι,
φαίνεσθαι. his et sequentibus intimum concussit soci alis, sed ut dixi perlegas orationem totam et univi ve invito in Isocmitis nomen antino innaereDit. Iam si ostendi possit Alcidamantem huius non maximum suisse amicunt, uni I saepe Vituperasse nec omnino magni fecisse, ne nuneni an orationem umbrati- leni posterioris alicuius sophistae ex fi liola exiisse, sed revera esse Alcidamantis censere uto. Et sane no traditum
invenitur a gelκ Cnil. XI, 672. vii ipse plura Alcidamantis scripta legisse fatetur, dicenter
αλλοις συρει. Isocriae frequenter de inimicomini aeritur copia quiniis suae vitae rati naud placedat ivi invidenant, et viden e contrario illum Iem mortis laudationen aliavi plura ad nutus ioduni elauoiata litteris mandasse docemur, in Helenes encontio . . seqq. Perstrinxerit. Quod si 1is dixerit id genus controversias et luc rationes declamandi causa fictas nevae ullo niost Veritatem accedentes linguam modo et voces discentium, non ingenium exercuisse veraeque .
204쪽
elovientiae perniciem adduxisse, id velim ne obliviscatur, grraecos illos praeceptores non rnetotes solum, qui in is nugis si ita placet maioribus omissis iuvenes emi liebant, Iales posteriori aetate et Graecos et Latinos legimus, sed Omnes fere oratores in soro et iudiciis versatos esse, unde et paradoxa io in Otis acute et festive expimianda essent, docerent, nec non nis levioriDiis graviora sana rnetoricos adiungerent. Horram e numero erat Alcidamantis λόγος Μεσσηνιακὰς DAristotele laudatus Bnetor 1. 13. pag. 67 seq.:
κοινδ ει νόμον, τον κατὰ φυσιν, ἴστι γὰρ μαντευονται τι πάντες, φύσει κοινὰ δίκαιον καια δικον, καν μηδεμία κοινωνία προς αλλήλοις μηδε συνθήκη ola και η OCO EOra ντιγόνη φαίνεται λέγουσα τι δίκαιον ἀπειρημενον θάψαι. τὰ Πολυνείκη ς φυσει ν τούτο δίκαιον ου γάρ τι νυν γε- χθες αλλ' εἰ ποτε ζ τουτο κου δεις οι δε ε ο του φάνη. και ως Em OKAm λεγε περ του μὴ κτείνει το ἔμψυχον τουτ γὰρ υ τισὶ μεν δίκαιον,
αλλὰ τὰ μεν πάντων νόμιμον διὰ τ ευ ρυ
αἰθέρος Ἀνεκέως τέταται, διά τ' ἀπλετου
at nihil ni sequitur ex Alcidamante itaque eius Iocus excidae nusmiani enina ita Aristoteles verna negligens alioIuri assori testimonium. Et Bulanlienius in Hist erit orator pag. LXIV. coi xigit εω δάμας, ut naec oratio naDita sit contra Callistrati lationem ἐν- Μεσσηνιακ εκκλησία quam laudat Aristoteles Iietor. III. 17. pag. 210. addetis tamen seci non Omrtet nimis me ervicacem. tenim Vana est coniectura, ut graecus nos tacet scholiasta si integriun notas setiavavit auctoris locvin:
και Ἐμπεδοκλῆς λεγε μὴ δεῖν κτείνειν τὰ εμφυχαῆτοι τὰ ζῶα ως εν το Μεσσηνιακλλέγει AAKL Ama H Μεσσηνίων ἀποστατησάντων Λακω
205쪽
δαιμονίων και μὴ πειθομενων δουλευε ιν ιμελετ α
και λέγει Ἀλκιδά μας Ἐλευθέρους νηκε πάντας Θεὰς θ' υδένα δούλον ὴ νισις
πεποιηκεν' vise ipsius Alcidamantis Vertia textu reddentia sunt. Eandem orationem infra laudat Aristoteles Metor. II. 23. pag. 141r
ἔστι δε ε ἐν τόπος των δεικτικῶν ἐκ των ναν- τέω . . . IOν τι το σωφρονεῖν γαθόν το γαρ ἀκολασταίνειν βλαβερόν η ς ε που νάεσσηνια- κοι Εἰ γαρ ο πόλεμος αἴτιος των παρόντων κακῶν, μετὰ της εἰρήνης δει πανορ-
Θωσα σθαι. Duilius aliqvis obiiciat in hanc orationen non esse Alcidaniantis; nam cum certa et im uisiae fidei non exstent scripta: id iniminis adveriendum *1od veteres eius incendi ratione nonis elimierint. Iam Aristoteles Rhetor. III. . pag. 169. plura in et exe inpla tibus eum Vel praeceptore suo Gorgia frigidiorem poeticesti a s sectanten suisse lare appareat; nam epitneta laae dicunt ornantia immani seIe surare aptavit, licit autem Aristoteles naec:
τα δέ ψυχρὰ εν τέτταρσι γίγνεται κατὰ την λέξιν ἔν τι τοῖς διπλοῖς ὀνόμασιν ... και - ώς Ἀλκιδάμας μενους' με την ψυχὴν πληρουμένην, πυ ρίχρων δ την ψιν γιγνομένην και τ ελεσφόρον ψήθη την προθυ μίαν αυ- τῶν γενήσεσθαι και τελεσφόρων την πειθώτων λόγων κατέστησε και κυανόχρων τὰ της θαλάττης δαφος Πάντα γαρ ταυzα ποιητικὰ δια την δίπλωσιν φαίνεται μία μεν υν
206쪽
αἴτη lata μία ει το χρησθαι γλώτταις. . . καὶ Ἀλκιδα μας ἄθυρμα τ ποιησε και Γντης φυσεως ἀτασθαλίαν και ἀκράτφ της διανοίας οργῆ τεθηγμενον. ρίτον δ' εν τοῖς επιθέτοις, η μακροῖς η καίροις η πυκνοῖς χρη- σθαι εν με γαρ ποιησε πρέπει γάλα λευκὰν εἰπεῖν ' εν ει λόγs τα με απρεπεστερα τα εον κατακορη, ἐξελέγχει και ποιεῖ φανερὼν τι ποίησίς ἐστιν επει δεῖ γε χρῆσθαι υτῆ Ἀξαλάττει γαρ το εἰωθὼς καὶ ξενικὴν ἀλλα δεῖ στοχά - σθαι του μετρίου, πεὶ μεῖζον ποιεῖ κακὰν - εἰκῆ λέγει ν η ἐν γαρ υκ χει - ευ, ω τὰ κακῶς. διο, Ἀλκιδαμάντος ψυχρὰ φαίνεται. ου ἀρηωσματι χρηται, λύ ς δέσιωτι τοῖς ἐπιθέτοις ουτω πυκνοῖς και μείζοσι και επιδήλοις olo ουχὶ δρωτα, αλλὰ τον γρὰν δρῶτα ' και Ουκεῖς 'Tσθμια αλλ' εἰς την των 'Iσθμίων πανηγυριν και υχὶ νόμους αλλὰ is otii των πόλεων βασιλεῖς νομίμους V κα ου δρόμω
μουσεῖον αλλὰ τὰ της φυσεως παραλαβών
εε Homeriis Iliad. , 434: μυρίαι στε πασιν ἀμελγόμεναι γάλα λευκόν. Cratinus te Cyclopitriis aptita Priscianuni toni. II pag. 27s. Hreut κυο αυδυσσευσινησθε πανημέριοι χορταζήμ ε νωι γάλα λευκόν. D Aristotelen descripsit Demetrius 3 116, ex nonro rostituendus, ut vidit ia in Victoralis Et GaIeus.
nentur ex non una inedito in Hemnogone in cod. onae.
CXXIII sol. 171 hie exhibeamus: νόμος ἐστὶ κοινον παράγγελμ φρονίμων ανδρων δόρου κουσίων και κουσίων μαρrημάτων ἐπι Προφη, πόλεως κοινο συνηθεια, θεrον ευρημα. Dei ostia. pag. 774. Reisti.Jo PYΣΙΠΠΟΣ Ουτως ψίν ὐ νόμος πάντων
ut σχρῶν και ἄρχων και γε μῶν cod. πύκτων καὶ γεμμωνὶ
και κατὰ οὐ et κανόνα τε εῖναι δικαίων καὶ δίκων κα των φυσει πολιτικῶν ζωων προστατικὰν cod. προς- π πιικον μεν ων ποιητέον, παγορευτικῆν δε ν ου ποι-
207쪽
της φυχῆς και ου χάριτος ἀλλα πανδη- μου χάριτος δημιουργός κα οικονόμος
της των ἀκουόντων δονης και υ κλάδοις
ἀλλα τοι της λης κλάδοις ἀπέκρυψε και
ου το σῶμα παρήμπισχεν ἀλλ τὴ, o sω- ματος αἰσχύνην καὶ ἀντιμιμον την της φυχῆς πιθυμιαν, τουτ δε μα και διπλουν και ἰθετον με ποίημα γίγνεται, και υτως ρε
δρον την της μοχθηριας περβολήν . . .
καὶ ἔτι τέταρτον - ψυχρὰν εν ταῖς μεταφοραῖς γίγνεται . .. και ς λκιδάμας την φιλοσοφίαν ἐπιτειχισὴ των νόμων και την'Oδύσσε ιαν καλὰν ανθρωπίνου βίου κάτοπτρον καὶ Ουδεν τοιουτον θυρμα τῆποιήσει προσφέρων απαντα γαρ ταύτα πί- Θανα δια τα εἰρημένα.
ητέον. o ne νόμος παραγγέλλο μὲν γίνεσθαι τοπαλὰν, παγορευο δε γένε σθαι το αἰσχρὰν καὶ κα σὰ τοὐτ εγεμών ἐστιν μφοτέρων Apin Marcianum in Dig. I. S. I. idem locus, his exstat ποιητέων obliqui eastis
adieetivomam vortiali ii in in si apud Alli eo non inveniun.
tur cilii enim est titulus itonis dialogi , περ του ποιητέου spurium esse inde iam apparet aliud exeinplua nunc est in Isocratis mitione περ ἀντιδόσεως eap. l. 3. 59. pag. 59. kli. ω οὐ μι παντάπασιν ἐκλυδῶ-ολλῶν ἔτι ex φων - των , αρξάμενος ἀπο ης παραγγ*ης ἀνάγνωθι τα περιορ ιγεμονίας αύrore sic etiani Bolcherus lectore non monito, sed λε- etέων Prian ut intulit ex coniectura Hiis. Volsius; lium priores omnes cum Corara codice λεκrso quod etiam utinianno auctore denuo reponendunt est. Primiti ni fauor Oecum it
apud Deiriosilienem Orat. nilipp. II. l. 28. περ με δη τωνυμ I πρακτέων καθ' υμῶς αὐroci στερον βουλευσεσθε. Multae Iiueiano exempla laudam Possunt. De Clarusippi oeo vid. Goeton ad Cicer Legg. pag. XXVII, Matiniae ad Euripidis Ileeul . v. 783 pag. 90. teriam eodex Victoria anticiatus τοις recte inittit ex eodem scripsit Victorius νομίμους, Maod salsum est reponendi in auod in relimiis, et ninia ocent exempla νόμους, et ita tacito Boee lius I. eit. 33 Fort. χαι Οὐ φροντίδα ἀλλα σκυθρωno . . . et si miniter in
208쪽
Piae cum ipse tradat Aristoteli a tem Vera dedisse nemodunitaDit, diversa vero et vulgaris tantum, accurata rasistincta elocutio in nostra inveniatur Iatione, Aleidamanton esse auctoreIn erit neganditani. Audio, sed noc nihil de fido aDro- imo eam linat iustae revera esse ostendit. Id enim viisque concedere denet, Aristoteles viae vitiiΡerat exemplae επιδείξεως genere esse ivnpta at ostentationes ab aliis Veteriti scriptis longe itistatiant ut vix anulam agnoveris nanui quod supra iam de Lusia vidimus. In hac igitur Alcidamantem talem nouis descriDit Aristoteles suisso miniine nego; at is non potuit, nec si volena debuit in oration miaci ipsit ni demonstrativum invenitur genus, hoc enim matγραπτο λόγοι, nisi ionio fuisset omnium maximo stupi liis. Iam adde auctorem ni inini se laoPI scrinere γραπτους λύ- ρους negare, imo ingenue fatetur; at o non esse iunInum
et vias ἐν παρέργωneri v. c. initio ortitionis: ἐπιχειρήσω κατηγορίαν ποιήσασθαι των γραπτῶν λόγων δ ως ἀλλοτ ρίαν ἐμαυτο την δύναμιν αυτῶν γου μενος, ἀχά ς φ ετ ροις μειζον φρονῶν και το γράφει, του μελετῆν ιόμενος χρηνα και τους ἐπ αυτ τουτ τον βίον καταναλίσκοντας ἀπολελεῖφθαι πολῶ της ρητορικqς καιφιλοσοφίας πειληφώς και πολ δικαιότερον ν ποιητὰς η σοφιστὰς προσαγορευεσθαι νομίζων.
liae toties inin mitto de se iactat Isocrates, iter ubi se excusat pag. 678.4ωως ν υν iam τις, ἄλογόν ἐστι κατηγορεῖν με της γραφικς δυνάμεως. αυτ ὀ δἐ δια ταύτης φαίνεσθαι τὰς επιδείξεις ποιουμενον, και προ- διαβάλ λειν την πραγματείαν ταύτην δι' ης εὐδυ-κιμεῖν παρασκευάζεται παρὰ τοῖς Ελλησιν, τι δὲ περὶ φιλοσοφίαν ιατρίβόντα τοὐς αυτοσχεδιαστικοὼς λόγους παινεῖν και προυργιαίτερον γεῖσθαι την τύχην της προνοίας και φρονι
posteriorimis quod semiitur παν μου χάριτος δημιουροῖς vide
n sit die tum de aetorice eadem foro supra iam occurriuat.
209쪽
μωτέρους του asi λέγοντα των μετὰ παρασκευῆς
et illi a Plura seviuntur in anc rem iiDus aueto Eni e fieipsun de iidere laod ostentationis genere aepius sit usus, apparet. Tantum igitur ni est ut illis apud Aristoteleni exemplis vacillet nosti a sententia, ut urnuo stet genuinumPIe es e
Dii sequuntur plurimi ex Isocratis exieriin schola quos omnes eius morem et rationem ut in licendo, ita in praecipiendo secutos esse facile concellas. At qualia sunt Ia n bis de nis restent Quod si Hermippi catalogiis omnes Prae- scptoris discipillos continens, esset servatus, naud dubie multa sciti non indigna doceremur nunc paucos illos Posthetoricos scripsisse leginuis ituros, etiamsi praeter orninanini dare valemus ibrevi numeremus. Zoilus rhetoris nomine laiulatus, diversus ut videtur, nam euialem esse censent veteres Dionysius, Stratio, alia ut illo qui Homeriai castigavit, artem in qua scite nulla et elocutionis et sentcntiaritan explicuerat, edidisse videtur. Inde surriptus est locus ii exstat in noeDamonis scitoris ad Alexandri senemata pag. 88:ορίζεται de MMO ουτως σχῆμα εστ ιν ετερον μεν προς ποιεῖσθαι, τερον δέ τι λεγειν ' ἄμαρτάνει δὲ Ουτος οτι υ περιλαμβάνει περὶ πάντων των σχημάτων πάντα τὰ γαρ
s Cons. P. Aug. Volsii Protegontem ad Homeriirn pag. CXCII. R Prius δὲ on titit Code Monac. VIII., alter ini Hiis idem eodex ona. υτος, et nabet παραλαμβάHι apud Alduin vero
210쪽
επιβάλλει, και γαρ λκευται και μνανικώτερον ποιεῖ τον λόγον. De Isaeo apii 1 seudo Plutarct una pag. 369. Wyllcno. nae leguntiir: καταλέλοιπε. . . και ἰδίας τέχνας.
πρῶτος δἐ και σχηματίζειν ρξατο και τρέπειν επι τὼ πολιτικὰ την διάνοιαν ὁ μάλιστα μεμίμνεται Λημοχθε-
νης. ' . Nescio an sit σχηματίζειν senemata recte distinguere et suo eollocare loco ut huc pertineant Dion Dii verba
de Isaeo Pag. 30b: και γαρ ἐφόδοις χρ τὰ και προκατασκευαῖς καιμερισμοῖς τεχνικωτέροις και τίθησιν ν οἷς δεῖ χωρίοις εκαστον κα μεχρὶ πολλου προάγει τὰς τωνεγχειρη1ώτων περγασίας σχημάτων τε μεταβολαις
εναγωνιων και παθητικῶν ποικίλλει τους λογους. Alter orat Antiption omniuuscini probatus in arte Iam an egregie elaboravit ut Demostneni a Pylnea OPPIGDIi verteretur ὁτι τὰς των λόγων T AMY τέχνας σεσίτισται et ipse
Naucratem artem scripsisse viae Quintilitariis tradit ostendere vi lentur III. 6, 3 stati Graeci στάσιν, mi Iod nomen non rimum in Hemamra tradisi ivlant, sed alii ab NAUCRATE, Boreatis diriDulo, Hi a ZOPYR Clazommi . Iam cum tunc temporis στάσις nondum esset elmorata, neDe Naucrates nevie Zopyriis de nac composuissent liDellum, tum enim sumitari non poterat, huius mentioni nusquam nisi in arte Tnetorica suisse Iocum apparet Cons. Spalding. Alios cognovimus ex Dion si loco pios Aristoteli opponit pag. 22. Beia. ινα μη του θ' υπολάβωσιν τι πάντα περιείληφεν περιπατητικὴ φιλοσοφία τα ρητορικὰ παραγγελ-