Artium scriptores

221쪽

Aetoricen vindictaant et i s Pinntur a Platone et Aristotele maloio ratione innumerabilibus dimicultatiluis impliciti Praecepta et leges, non orationes dare solebant. Hi ad philoso- Plata In Ilia ni prosessi sunt alii alio niodo accurate discemaehant, te fini di an illii latis vel es ne somniabant iidem et statimi liinine sitne ars rhetorice et si sit multum II aer ant.

222쪽

NUNC PRIMUM EDITA.

224쪽

'Aπαντα σχεδὰν os γε εἶς ημῶς κε του τεχνογράφον Ἐρμογένους συγγράμματα, θαυμαστά τε καὶ πολι

τικης ἀνάμεστα φρονήσεως πάρχει χημι δὴ τό τε

περι των στάσεων αυτου σύγγραμ ια, ο δὴ πολλοί τε και αλλοι σοφιστῶν τε καὶ των Iλατωνικῶν φιλοσόφων πομνηματίζειν ου ἀπηξiωσαν το τε περ με - δου δεινότσει και τα εἰς τον Λημοσθένην πομ- 10ματα, και αυτὰς ποιεῖται μνήμην, διαφερόντως ἐτων αλλων τὰ περὶ των δεών αυτου σύνταγμα θαυμάζειν αξιον αριστον τε και τεχνικώτατον και is

τελεωτάτης και κριτικῆς περὶ λόγους λέξεως ουδαμῶς αμοιρον. πειδὴ τοίνυν πολλὰ τῶν ἐν υτω κειμένων 15O παντὶ ρψδια συμβάλλειν, οὐδενὶ ει ιεχρὶ και τη- μερον εἰς αυτους πόμνημα γεγραφότι περιτετυχήκαμεν, αναγκαῖον φήθην, ὼ φίλτατέ μοι τῶν Εκγόνων πιέζαν- ε, βραχέα τινὰ προς την ἀκριβεστέραν ἀνάγνωσιν του βιβλίου συμβαλλόμενα κατά γε την μὴ συνθεῖναι 20 δύναμιν ει δή τις καὶ βελτίω τούτων επειςάγειν μνη- θείη λυσιτελούντα προς τὰ προκείμενον, χάριν αὐτοπαμπόλλην χόμεθα τον κοινὰν ερμῆν εργοις, οὐ λόγοις μῖν επιδεικνύοντα αλλὰ γὰρ προμυξάμενοι τοις λογίοις, ἀγαθὼν μῖν καὶ olari τοι πόνοις ἐπινευ 25σαι τὼ πέρας ἔργου ἐχωμεθα. Εἰ περισπουδαστον λως ἀνδρὶ πολιτικέ τὰς ἀρω

225쪽

τὰς του λόγου μαyεῖν καὶ, θέλειν μονον διακρίνειντους των αρχαίων χαρακτῆρας, ἀλλ' ηδη που καὶ ποιεῖν παραπλησίους, ει μεθόδους ἀναζητεῖν καὶ πονεῖν περ την τούτων ε ρεσιν ου γαρ εἰ ουτω πραγμα τῆ καταλήφει παγχάλεπον ρῆμα προπένοιτό :ν καν ηπάνυ πιστεύων τ φύσει χωρὶς γαρ τέχνης ἀνόνητατα της φύσεως ' πλεονεκτήματα, καθὰ καὶ ὁ τεχνικὼς φησiri τε, δε καὶ προπένηται της ἐπιστημης ὴ γνῶσις, συμβάλλεται μέγα, καν ὁ την τέχνην σκημένος μετρίας 1 ευτυχήση δεξιότητος αλλὰ το με επιχείρημα χαλε-ν

ἴσως ν ην, εἰ τὰς δέας αυτοὶ των λόγων πινοεῖν σπουδάζομεν νυν δε τούτων μά των πόνων ὁ τε νικὰς λευθέρωσε τάχα γαρ καὶ πολλὰ ταλαιπωρήσας

τις ουειν α εξευροι γενναιον σπερ καὶ ι προ αυ- 15 του φαίνονται τηνάλλως ποιησαντες. εἰ δε- δυσχε-

ρἐς, πρόςεστι, λέγω ' το εὐρεῖν, καὶ - παραστοσαι το εὐρεειν με εὐκρινείας τι λοιπὰ η προλύμως ἀντιλαβέσθαι της ποκειμενης πραγματείας, εἴπερ ρ φροντίζομεν λόγων οἱ κατ αυτ τουτο των λόγων 20 διοίσοντες σφόδρα γὰρ νοητους νοοῦμαι τους σπουδάζοντας περὶ τὰς σωματικὰς πράξεις και νομιζοντας μὴ τοσούτο εκ των λόγων ὁσο εκ της διαδοχῆς των παίδων μνημονεύεσθὰ τους ἐν γὰρ βραχὼς φανίζει. χρόνος, - τον λόγον ἐργασάμενος ἐδιον καὶ μετὰ 2 την τελευτὴν τοις πτυγχάνουσι καταλιμπάνει την μιμησιν, ἄστε προτιμῆν ἀναγκαῖον κα τον του λάτωνος λόγον, τὰ τ' ψυχῆς εκγονα ἄλλον η τὰ του σωματος οὐ μόνον κατὰ τ τιμιωτερον, αλλὰ δη-υ καὶ κατὰ την μετέραν αυτοπροαίρετον ἔν τοῖς λόγοις 30 διοίκησιν in μεν γὰρ των παίδων ὁ δημιουργὰς των τρόπων καὶ ὁ τῆς προαιρέσεως κύριος - δε λόγον ημεις κυβερνῶμεν κα ως ἄν βουληθείημεν, υτως αὐτὰν καὶ μεθοδεύομεν, παλείτω ὁ μηδεἰς μῖν πριν ανκαταμάθοι σαφῶς τὼ λεχθεν Ἀναλογεῖ δὲ ὁ περὶ των

226쪽

νοια, του δἐ σώματος ὁ χαρακτήρ. αλλὰ δει τον επι στήμονα, μόνον κριβῶς γνῶναι et ν ποσίτρτα τῶν χαρακτήρων, αλλἀ δὴ και την διότητα και si μίμύσιν την προς του ς παλαιούς μὴ γὰρ ἐκταράζωσιν μῆς ι παραφθεγγόμενοι και λεγοντες ς δύνατον ταυτα καταλαβεῖν ἄσπερ ἀρ υχ ιόν τε την ποσότρτα τῶν

καθέκαστα γνῶναι σαφῶς, υτω φασι και τῶν χα2ακτήρων δύνατον, εἴπερ λως ἀναλογουσι τω ζώου κατὰ τον μέτερον λόγον γ, και ὁτι υ υἱόν τε τῶν τό 10μων παραστῆσαι τὰς ἰδιότητας το γὰρ παρακολουθούντούτο γένοιτ αν και τέρου δολωτικὼν, Qq εἰ καικαταλάβοις, δηλον τὰ αἰτιον et σημανιικόν τ ς ιδιό-τζτος, και τι τὰ καθέκαστα φασιν ἀν λάβοι προς τqν αυτου μεταβάλλοι φύσιν, οἰον, Ddἐν ἀσύμφορον 15τρο ευεκτουντι καν η βλαβερόν τε, ὁ κακῶς διακειμένον πάντα του ναντίον σύμφορα καν η πήντα πωφελῆ προς γὰρ την κείνου μεταβάλλεται κούσιν ου- τως υν φασι και τὰ πιχειρουντα μιμεῖσθαι τους τῶν

αρχαίων χαρακτῆρας ἀνόνητος η σπουδὴ πάνεως γἀ 20

προς την αυτου φύσιν μεθοδεύσει τον λόγον, ου προς et ζ εαυτου μεταχείρησιν. εἰ δε και διενοή9ησάν τινες ἐπιγροφα του χαρακτῆρας και ὀ ποσδ αυτῶν συστῆσαι, τηνάλλως ποίησαν, ων εἶς εστιν ὁ λιο νυ σιος ουτος γὰρ τρεις εἶναι χαρακτῆρας φησi, ο ισχνὰν, τον oμέσον, τον ἁδρόν δ δἐ Ἀππαρχος προςτί ησι των τε γραφικὰν και τον ανθ ρόν ὀ δἐ Λημέτ μι ως ἐκβάλλειτον γραφικὰν τοι τέrρασιν ἀρεσκόμενος αλλ' εἰ καισυνέστειλαν Ουτοι φασι τους χαρακτῆρας και υισμενον τω δοκεῖν αὐτοις ριθμὼν ἀποδεδώκασιν, αλλ' u 30 δε ηττον κατάληπτοι πάλιν εἰσι πολλοῖς γὰρ ἰσχνοί ευρήσομεν πῆ με ἐπίτασιν δεξαμένους, πῆ δἐ μείωσιν πάλιν. ταν γὰρ ἐστι τον δρὼν ὁ σχνὼς προβαίνα

227쪽

μη γινομένης ἰσομόπου της κράσεως, τους χαρακτῆρας

απαρνεῖται τους γ. υτ γαρ ὁ κατὰ φυσιν ἰσχνός ἐστιν. νένευκε γαρ ἄλλο επὶ τον ναντίον, υτ μέσος, περβέβηκε γαρ τουτον Ουδ α πάλιν αδρός. υ

γαρ πάντη τὴν ἰδίαν φύσιν μετέβαλλε κἀπὸ των λοιπῶν ς μοίως os τρόπον Ἀσχνὰς νίσου γινομένης ζ μίξεως υτε μέσος εστὶν, υτε πάλιν αδρὼς, κατ τον αιτὰν τρόπον κα ὁ δρὰς κατὰ πρόςβασινερχόμενος μὴ κατὰ μίξιν ἡ συνκεραννύμενος, γιγνε- 10 ται γαρ ισχνῖς παρέρχεται ει τον μέσον, τε μόνος αυτὴς δεξάμενος τὴν πίτασιν τούτω δέ φασι τους

χαρακτῆρας τους κατὰ το ἄλλον καὶ ηττον, ποτ μενεπέτασιν δεχομένους, ποτε δὲ μείωσιν, καταλαμβάνειν αδυνατον ' ει καὶ συγχωρήσομεν τι εἶναι κατα-

15 ληπτοὐς, πόνων δεόμεθα καὶ ταλαιπωρέας πολλῆς προς τὴν πίγνωσιν, καὶ μετὰ τὴν κατάληψιν αὐθις γνῶσις ασυμφορος. τι δἐ ου διὰ των χαρακτήρων η καταληφις εντεὐθεν εἰσόμεθα τὰ τ ημῶν ποτελουμενα κατὰ ζῆλον τέρων η κατὰ φυσιν γίνεται η κατὰ τύχην η20 κατὰ τέχν ν ὴ γὰρ φφυσις δωρεῖται παραπλησίως, οἷονὴ τύχη καὶ τουτου λα επρὰν ἐφιλοτιμήσατο φωνὴν καὶ ψέ- ρρο λαλεῖν τὴν αυτὴν, σι μηδἐν διαλλάττειν αλλήλων, λέγω ο κατὰ του φωνῆς λόγου η κατὰ τὴν φυσιν μεν ου γίνεται το μοιον κατά τινα δἐ τύχην δύο τὴν αυ- 2 τῆν εὐρίσκοντα δράσαντες πράξιν ενει μήτε κατὰ φυσιν η μήτε κατὰ τύχην, αλλ' op μεθόδου τινὶ καὶ τοῖς αὐτοῖς ὀργάνοις κεχρημενοι μιμούμεθα ζωγράφον πινάκιον τοιαύτον ποτελούντα μορφήν. αλλ' ὐταν ἐν φουσικῶς η κατὰ τύχην ἡ κατὰ τέχνην ἀποτελεσθῆ τὰ 30 μοιον, κφεύγει τὰ τοιαύτα τὰ δυσχερές, ταν επροχ τις εναλλαγὴ καὶ τὰ κατὰ φύσιν ἀποτελούμενον η Gτὰ τύχην δυνηθείημεν τέχν καταλαβεῖν, τότε μνεται παγχάλεπος κατάλυσις, καὶ χεα ειπεῖν αδ γνῶσιν πεσεῖν, χν in πόθεσιν ἀφῆκε λίθον τίς

228쪽

ουτος πεσών κατὰ τυχην διαμερισθεὶς πολλὰς πετελεσε διαμορφωσεις ἄρα γουν ει ταυτας τὰς διατυπώσεις ἀπαιτήσοι τις τον πλαστουργὀν, τοι τον ειδίαν

αυτὰν ραστα ποιεῖν εκτελεσα ε του παρατυχόντος, τίς

ἐθελῆσοι ζηλουν ουτ φασὶν δυσχερες το κατὰ φύσιν η κατὰ τύχην γινομενον τεχν καταλαβειν εἰ ἡ καὶ καταλάβοιμεν, συμφορος η γνῶσις ἐπικρατεῖ γὰρ τύσις εκάστων, καὶ τους των αρχαίων χαρακτῆρος ζηλουν υ οιόν τε βιαζομενου του χρόνου πῆ με δια τονέον της λικίας, πῆ δὲ διὰ τὼ προβεβηκὼς εως υ μεν 10 γὰρἈκκαίδεκα χρόνων μεν κα μικρόν προΠάνομεν πιιτζς αυτης φυσεως καὶ οὐδεμίαν εχομεν πιτηδειότητα προς ζῆλον τέρου χαρακτῆρος ει πλησιάσομεν τοῖς μ πάλιν το παλαιὰν της λικίας φαιρειται την μίμη

ι ἐν ζ λον ' εχομεν ἐπιτηδείως, ἀλλα πόσας oi ει περιστάσεις ευρίσκεσθαι εμποδιζουσα προς την τοιαύτηνεγχείρησιν, στε συμβαίνει καὶ της τοιαύτης φύσεως ἐκπίπτειν μῆς καὶ μῆτε τον ἀρχαῖον καταλαβεῖν τύπον διὰ τὰς συμβαινουσα εν τω μεταζ περιστάσεις. 20κα τα sit μἐν ι διαπορήσαντες. ος ους εστιν κεῖν φάναι Πάντα τὰ ντα

κατὰ θεωρίαν γινώσκομεν η κατὰ πράξιν τον αυτὰ νουν τρόπον κἀπὶ των χαρακτήρων. λλ' εἰ ἐν Θεωοί. Θέλεις τούτους καταλαβεῖν, πηλλάγης του ἀσυμφόρου Ἀκαὶ του δυσχερούς, στε δεῖ μόνον τὰ δύνατον επὶ ταύτης ζητεῖν, o γινομενον καταφανὸς δείξει δηλαδηκ- των περ της πράξεως λόγων φυλαττομένης κεῖτης ζητησεως της περ του συμφορου καὶ χαλεπού, μικρὰν ουν αναδράμωιαν in την Θεωρίαν. ενδείξομεν 30 πρῶτον ἐν κατὰ τὰ πόσον καταληπτοὐς τους χαρακτορος ει γε καὶ το αρχὴν οι περὶ Λιονύσιον συστείλαντες αυτους εἰς ρισμένον ριγμὰν ἀποδεδώκασιν

229쪽

εκεῖνο γὰρ κλῆρον την εnἰταύριν του πνου καὶ τὴν μείωσιν αντὶ τέρων λαμβάνειν χαρακτήρων ώρισμένος γαρ ων V αρχὴν καν υ ζζσιν έζηται καν εἱ- ωσιν ουδἐν tτον σχνός εστιν ἀπὸ των λοιπῶν ς δμοὼ0ς οντος δε καταληπτο του ποσου πρόδηλος αυ- τῶν καὶ η διότης τοῖς κριβῶς σκοπουμένοις καὶ μὴ πλανωμένοις περὶ τὰ παρακολουθήματα των χαρακτήρων ο γαρ τον αυτὰν κἀνταυθα τρόπον σπερ επὶ της Ουσίας χερον το παρακολουθουν καὶ τερον 10 παρξις, θεν κεῖ με δυ αταληπτὰ ἰδιότης γνῶναι γαρ εἰς τὰ κριβἐς τὰς ξαλλαγὰς των παρακολου- Θημάτων δύνατον επὶ ὁ του χαρακτῆρος αυτ τὰ

παρακολουθον καὶ συστατικόν εστιν, θεν καὶ ρῆμα

καταλαμβάνεσθὰ δυναται καὶ γαρ της συσίας μένει 1 Σωκράτης καὶ αν ἀφαιρεθῆ τὰ λευκὼ - τὼ σιμὰν τὰ μέλαν ἔτερον τι τῶν ἰδιωμάτων, καὶ δ των χαρακτήρων τὼ παρακολουθούν ἀν φελ ς, ων τηντoοπικὴν η τοιάνδε λέξιν, τὼ λον διέφθειρας, στετην με ἰδιότητα τῶν αιόμων δυσκαταληπτὰ πε- 20 ποίηκε ς ἀλλη, με μεῖνα την παρξιν ἄλλα δε τὰ παρεικολου γῆμαεα, τους δε χαρακτ ρας αὐτὰ τὰ ιδιω- ματα συνίστησι καν γὰρ θν παρἔιν καταλάβοις, ἔγνως τὰ παρακοIουο ματα, καν τὰ διώρατα μάθοις, ἔγνως την παρ ιν και τι με δυνατὰ γνῶναι τἀ2 ιδιώματα ῶν χαρακτήρων, ἀρκούντως ς. ἶμαι δεδηλωται, δε ει μετελθεῖν re τὼ τρίτον ἀπόρημα. T d του εο ν Ουχ ιόν τε φασὶ ζηλῶσαι τους τῶν αρχαίων τυπους καταφερο ιένη γὰρ ἰ φύσις προς την οἰκείαν διάθεσιν μεταβάλλει προς θ εαύτης ἰδιότητα 30 την ἄσαν του λόγου διοίκησιν, καἰ τούτο εὐεπὴς αληθείας ζ λῶσαι ει ι τὼ κριβε τον χαρακτῆρατον Λημοσθενικῖν DLIλατωνικὰν δυνατον πλην ε μὴ

230쪽

- 201 - θεῖν, μῆτι γε Λημοσθενους η Πλάτωνος μὴ ουν ἀπέχου τῶν λόγων, διόει μὴ δυνατὰς ει ημοσθενης μῖν

ἐκ του παραχρημα γενέσθαι, ἀλλα σπούδασον και προς

τοῖς ἄλλους νήτορας ἀφορ. ο την ρχὴν ἐσιώπωναν, εἰ νενικήκει καὶ παρ αυτοῖς το θέλειν κατὰ μηδἐν διαλλάττοντας του Λημοσθενικου τυπου τους αυτῶν

φαίνεσθαι λόγους περὶ δἐ συμφορου και χαλεπου καὶ περὶ των λοιπῶν ζητεῖν, μάλιστα ὁ περὶ του δυσχε- ρους, περιττόν φιληδονων γάρ ἐστι το λέγειν μὴ ραδέως καταλαμβάνεσθαι τὰ καλα δυσκαταλ τὰ γαρ 10 ταυτα και πέφυκε μετὰ τῶν λοιπῶν τοῖς ἀνθρώποις περιγίνεσθαι πόνων οτι δε και μετὰ τὴν γνῶσιν υκ ἔστιν ἀσυμφορον, δῆλον εντευθεν δυνατὰ γὰρ κατὰ ταυτὀν και τὴν οικείαν φύσιν φυλάξαι και ζηλῶσαι τυπον δοχαῖον ὁ γὰρ περι τον ἰσχνὰν ἐπιτηδείως χων 15καν τουτυ δ οντως εγγυμνασθεις ἄμα και τὴν οικείαν φυσιν ἐρρωμένην φυλάττει και τον Λυσιακὰ ζηλοι χαρακ4ῆρα κἀπι τῶν λοιπῶν ως μοίως. νγα αν κα-στος ἐπιφὐεπεστερα ιδ τὴν αυτου φύσιν, περι τουτοι ἀλιστα γυμναζόμενος l ἀρχαῖον πάντως κατενεχ' - 20sεται τύπον καὶ ' τ ς ἰκείας Ου εκπεσε ιτα δεξιό-

. ούτων ὁ σαφῶς ἀποδειχθεντων καὶ ωρισμενουμεν οντος του πόσου, καταλειφθείsqς δε ζ ἰδιότητος, ἀκριβῶς και ρ μιμήσεως κατὰ το ἐγχωρουν δει του 2b παραδείγματος εχεσθαι καὶ καθ' ὁδὼν τούτου προβαί

νειν συντελεῖ ἐν γὰρ μῖν πολλαχῆ διὰ τὴν προέ

τους χαρακrῆρας μοιότητα τον γὰρ υτὼν τρόπονώσπερ κἀπι τῶν εμφύχων σωμάτων τὴν ἐν συστατικὴν ωλην αυτῶν και κατὰ μερος καταλαβειν ἰόν et εστιν, 30 τὴν ὁ μίζιν και τὴν τοιάιδε κράσιν, δύνατον λόγου διεξελθειν τι ἐν γὰρ ἐκ δ στοιχεiων σύγκειται ἄνθρωπος, πασι καταφανες, τί ἐ- αὶ ιο τ αποτελεσθματικὰ του τοιούδε χρῆματος ο καὶ διανόρους ποίησε του χαρακτῆρας, ἀπαγγέλλειν δύνατον, καἰ λως