Artium scriptores

211쪽

ματα καὶ ουτ οι περὶ EO PON καὶ ΘυΣΠΜAXO κα 'ANT DNTA σπουδος ξιον ουδενευρον λ γ OKPATH και 'ANAEIΜΕΝΗΣ καὶ 'AA KDAMAE υτε οἱ τουτοις συμβιωσανγτες τοι ἀνδράσι παραγγελμάτων τεχνικῶν συγγραφεῖς καὶ ἀγωνιστα λόγων πορικῶν οι

Quae ad Alexaminii scripta Aristotelis nomen seri res huic abiititieandum esse et alii viderunt et facile iis*ie agnoscat sis enim ui vomis Aristoteles in die loricis tradit Plura sunt contIaxia; Iumina liversa, pauca et apud hunc et illui iuvenilintur, Iod non negligendum; sic est io Ari

stoteles pag. 8 . ,ε -

εν τέχν καὶ την ἐπιείκειαν του λέγοντος ως ουδεν συμβαλλομένην προς το πιθανόν ἀλλα σχε- δῖν ς εἰπεῖν κυριωτάτην εχει πίστιν - ῆθος,

e quor an lunaei o auctor noster qui ulem fere praecipit excludendus, cap. 38 pag. 163.

χρη δε κα την επιμέλειων ποιεῖσθαι μὴ μόνον περὶ τους λόγους, αλλὰ καὶ περὶ τον βέον του αυτos , διακοσμουν- ταῖς ἰδέαις ταῖς προειρημέναις συμ- β. V εται ro η περὶ τον βίον παρασκευὴ καὶ προς το πείθειν καὶ προς et δόξης πιεικοῆς τυγχάνειν.

illi tui fue1 in me nescia fateor TlIIasyma Cho fortasse maxime convenit; et si hoc Volliemini, rem ipsani de via

' De Aesentne quom eloquentiam docuisse tradunt nihil ostriliod loceainus; nam saDula de sua es Demost lienis oratione orator Elio prorsus indigna ne Pie ciuin uni miniri d Iairiationes, τὰς λεγομένας μελέrας και α λύσματα τῶν ζητημά ων Proma iam eloquentiae aetate muylentatas, invenisse. Haud Mio an fons sit in eis viaerendiis qua Appollonius in ius vita ἐν δε καιετερος θέτωρ Αἰσχίνης Ἐλευσίνιος ὁ κα τέχω λέγειαι ροτορικῶς γεγραφέναι.

212쪽

agatur et hanc solam nevae praeter eam aliud esse attentendam, ne praestigiis alimiis circumdetur, iure dixeriint. Piae in utraque vero arte discrepant, si iis on nia asseree. velit,

longus est vii legerant, ipsi iam videriint. Et Victorius Anaximen esse tribuendam aliis ut e accedentibus primus perspexit. Apud uintilianuin enim auc-loguntur II 4, Pag. 227: A XLm S iudieitilem et concionalem generalesyartra emioliat Otran autem vectes, artandi, de mirendi, laudandi, itumωndi, amasandi, defindendi, exquirmidi, quod ἐξεταστικὰ dictiuris quamam dirae

rimae delibrealitin duae semim te demo utrativi, multimae iudicialiis generis vi Paries.la argumento usus Victorii in praefatione ad Aristotelisnnetorica non in octo Anaximenem nutus libelli auctorem esso verissinio monet, sed Fanii etiam verius Inondum illesse suspicatus est, Gliura Pie genus , demonstrali uIn excississes non opus esse uitlatii dicit Bunlius homo in Paucis ineptus, iliua Spal lingio meliora doctus sententiam suam Ostea retractavit ad Aristotclis pi ae sal toni V pag. VI. Spaldingius vero qualis maxime uintadiano placuerit vox et mi in loco siti eponenda incerius de emendationis Victoria veritate ipsa noni ut,itat. Sed ut fieri solet in nostris retriis vias cortissimas

dicimus opiniones, nil nisi δόξαι sunt, longe ab ἐπιστημης

aucupatione distantes. irintiliani enim ema sana sunt nillil ouo ac cimi lira est, quoi si non singula illa voeanula, sed totius Ioci ii extini perpendissent, Dsiae ulla lini cullate pex spexissent noc dicit auctor tria metorice gotiora Aristoteles distinxit leni prope nines secuti alii veri plura, aliinlin nrai Anaximenes duo tantum, iudiciale et concionale, quae in septem dividit species, Protagoras Pllilii D ' Isocrates in omni genere inesse ait te in ac vitupertitionem existimavit; ipse vera plurimos sequitur. Inde a Liuintiliano tria Anaxi Inenis geneIasiae volunt eadem atque Aristotelis liti talari non posse, sed novum a nutus livisione divorsum exliibenduin esse patet, id ioci exstat in romani unctoris libris. Haec Fabius; ita vero soliuntur quare in diisse . . . cines, et inpriinis doctos .i stippienda in lacunam IOVelunt, aut aliena

213쪽

manu assuta aut ab auctore nonis Anaximenis rationem

dissecta sunt, sed ex sua ipsius sententia viam protiabat, id est Aristotelis, adsecta Ieguntur nihil enim de nis in graecis reperitur. At havit nonne auctor graecus ipso Victorium verreni vidisse docet cuius lissim initium no est:

quae Omnia mea supri dicta redarguunt. Audio et nunc ita legi scio, sed veteres non legisse et locum interpolatum esse alvie aliter cu:ngcnditrii itoni scio, ne viae de sententiae apud quintilianum nexu locutus sum repetani. Vide, odo qua Anonymus inoditus in murmogonem meo Cod. onac.

επιδεικτικὼν, οι δε τρία δ ικανικὼν συμβουλευτικὼν πανηγυρ ικόν εἰσι δ' ι και τεταρ-

Apud uini iliaciun , alibi glossemata inveniunthu' V. c. paulo post III 6 pag. 36 quod nos statum, id quidam constitutionem uocant alii quaestionem, alii quod ex quaestion amareat Theodorus generale cviit , id est κεφάλαιον γενικώτατον ad quod referantuin omnia. Illud generale Dio omnes carent libri scripti ex inopia est incit latione Hegia, Quod infra pag. 42. egitur g-rale via de Oileia Tlicodoi o idein pag. 251 Resiliet lv orba cupiant, sensura lingligiint. Nain γενικον κεφάλαιον ipsa est iii a Maia so sPecies, altera διχώ, ut Herinagorae rῶσις i/ομικοῦ, και λογική sei troe in loco nitae latus nomen notanaum est ita quo cortissinae illud γενικώruro dolendum est nonstro sum; et ne sit diit italioni lociis, ille Augiistini principia no tor Pag. 23. t ea iercyrae consisti , cimiis quod ante Hisbat, tintis ei quaestioni stallis nomen inUosi iam est. Hoc idern neodorat κεφάλαιον almella translatatione risus Melices m ne aliptiri cor ora, , prod in hoc etiant complexu duoraran, prae uim n.

214쪽

τον τουτοις προ ιΘέασιν, ἱστορικόν ' PDE TOTOm iuras γένη φησιν εἶναι των πολιτικῶν λόγων δικανικόν τε και δημηγορ ι-κὼν εἴδη δἐ επτὰ, προτρεπτι - , ἀποτρεατικὰν εγκω μιαστ ικὰν νεκρικὰν κα τη γ OZικὰν ἀπολογηρικὰν ἐξεταστάκό, τὰ μενου εξ εν φ λέγοντι φησι θεωρεῖσθαι, τοδε βδομο, εν τοῖς ἀκροωμένοις οι περτων λεγομένων κάστων ἐξετάζουσάν. ρίζεται de αυτ ουτως ἐξεταστικόν ἐστι κρίσις

προαιρέσεων η λόγων ' πράξεων προς

αλληλα και προς Οὐαλλον βίον ὁμολογούντων η εναντιου μένω, μεν υν πὼτων γενῶν εἰς τὰ ἴδη διαίρεσις περι τουτων διαλαμβάνουσα τους κάστου προςήκοντας ἀποδίδωσι

λόγους, η δὲ π των λων εἰς ω τοιαύτη τίς

3 Utinam n auctorem liui a gententia inno In in alii QSI manus ne glexisset; nam ex omnium Tlaetorum scriptis Praecitavit pauca supersunt, quarta in hanc speciem solus trahet onon in iis περὶ ρητορικος apud Galciam pag. 188 εἴδη του ρητορικου τέσσαρα, δικανικον, συμβουλευτικον, ἐγκωμιασδικῖν, στορικὰν .... ιστορικὰ δειν, διηγουμεθα πράξεις τινὰς μετὰ κόσμου ς γενομένας rati ulsi oini ne suo nuncupatara esset inventor, e cuius technici seriptis non in ii Delliis esset excer pilis, non sine Ductu doce rei Hir quantum ex paucis illis Dogynentis coniicere licet,

Ut eo lora Gailare vestigia Praeter alios eiusPae singulas livisiones inprimis sequi videtur. At qui sunt illi mi Aristoteleni aerato pi a ce ciente acute unum genus Haetoricen, duas prospecies πραγμαrικὰν et ἐπιδεικηιλ secerint nescio, sed neo doro vel Isocrati non inepto assingi potest. 4 Anaxitnencs pag. 57, cap. λ ἐν κεφαλa isi Ουν εἰπών ἐξατασίς ἐστι προαιρέσεως η πράξεων ' λόγων προς ἄλληλα η προρτιν ἄλλων βίον ἐνανrιουμένων ἐμφάνισις ultima taec vox non est in senoli asta I ii ii triri supra eius loco κρίσις, sed ex illo auetor reddendum: ηίον μολογούντων ' ἐνανrιουμένων. Corrupta leguntur etiam Vero PBg. 6 νυν r ni των πολοίπων. τῶν τριῶν εἰδῶν ἐστι και παρὰ πάντας οὐ λόγους χρήσιμα γίνεrαι, διδάσκειν ἐπιχειρήσαμεν. Sententia qualis a gitetur constat ex pag. 59 Vs detur esso reponendum : νυν δὲ των πολοίπων περ των τριῶν α πάνrων των εἰδῶν ἐσr καὶ κ τ.

215쪽

σαν εἶναι μέρη προοίμιον. διήγησιν, αντέθεσιν, λύσιν, ἐπίλογον, οι δἐ και πλείω του- των MVν εἰς τὰ πεντε καταντῶσιν οι πάντες κἄν τοῖς νόμασι διαφίμωνται. eadem fere nimii nomine, sed compilata noster ineditus integrum 'ianum descripsisse videtur) leguntur in editis ad Hermogenem apud A uni pag. 4:O γαρ τοι περ της διαιρεσεως πραγματευόμενοι της αα των γενῶν εις εἴδη ζ ρητορικῆς γενος με εὶναι φασι την ρητορικὴν, ω ει αυτῆς οι με δύο πραγματικὰ καὶ ἐπιδεικτικὼν, οι δε τρία δικανικὰν συμβουλευτικὰν πανηγυρικόν - εἰσὶ δ' or καὶ τέταρτον

γέν των πολιτικῶν λόγων δικανικὼν και δημηγορικὰν εἴδη δε επτὰ, προτρεπτικὰν ἀποτρεπτικὰν ἐγκωμιαστικὼν ψεκτικὼν καrηγορικὰν, ἀπολογητικὼν ἐξεταστικὰν ο μόνον το ξεταστικόν φημι εν τοῖς ἀκροωμένοις στῖν ιπε των λεγομένων καστον ξετά-

αύτη του πολιτικο κ. . . nonne haec certissima auctoritas quae vera me produxisse ovincit emi mirili in grraecis exemplis tale inveniri supplementum Aristotelis enim orationis divisio omninus accepta sciolum alimieni qui duo illa genera quae in Dris invenexat, suo mutaret in tria, ne auctor Aristotelis nomen in fronte serens siDi ipsi contradicoret, movit. Illud etiam addendum

soriasse invito Πian nunc Ἀριστοτέλης vulgari iod

cum prima et postrema amDormin syllana eadem sit, amagisvie celebre, pervulgatumque esset nomen facile ex no mela α-

ι μέν, oriri potuit. Et duo gener' auctor ipse remitrit; nam pag. 31. dicit πάλιν ὁ διωρισώμεθα καὶ περὶ πόσων καὶ ποίων καὶ τίνων ἶν τε τοῖς βουλευτερίοις καὶ ταῖς ἐκκλησίας συμβουλεύσομεν. Vides et ni et sic

semper in selaenuinis ἐπιδεικτικὼν tertium illud desiderari; nempe ἰ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος sunt prae sola Anaximenes agnoscit Sed ο non sufficit ut enim interpolatum videnaus con textum, ita vel initimis vectis mancus est illa enim τὰ ἐν

216쪽

Οον ελεν φ λέγοντί φησι θεωρεῖσθαι, τὰ - δομον ἐν

τοις κροωμένοις οιπερ τῶν λεγομενων καστον ἐζετά-

ζουσιν in nac Anaximenis arte dissunt; excidemini nempe sis leni vermis τα με vel etiam τὰ ιἐν Ουν repetitis et totus . auctoris locus ita reponendus est:

Hanc Anaximenis arti ni ante ristotelis libros de dicto, rica editam ess paucis ostenda is Piactatio illa tam mira cuius finem nemo adhuc intellexit aut auctoris est aut non est. Illud si ei uin, non est quod nulli clisputemus Alexandriam enim sciatntur . satis iuvenem ut vel ac declarant ema Pag. 16:

ώσπερ γαρ σγητα σπουδάζεις την εὐπρεπεστάτην

των λοιπῶν ανθ ρώπων ἔχειν, υτ δύναμιν λόγων λαβεῖν εστί σοι πειρατέον nondum igitur nactus eriaJτην εὐδοξοτάτqν.

Egregia esset adhoriatio si iam accepto imperio veluti limitiet puelo adnuo Alexandro ut lite causasPie ageret successu, ai' oratoria Iat ediscenda idem docet locus a legitur pag. 20. seq. Iani si nae an de nilippi Dituni conscripta est, multo post semii constat Aristotelis Dros qui ut monDius vidit post Demosilienis causam lucem ispexerrant; Iae enim Victorius travis ad nunc resutanduin pratuleiunt alia sunt salsa, alii ninil demonstrant. Duod si pistola ad Alexatulinina non est auct is, Iodnadu persuasui et lautasse eadem manu est consecta quae ut inithim iiDri ita alios pioque locos interpolavit ), item anto quae alui operis adlaaeient vid. Bulato pag. 182. et iaci Ie

217쪽

annum 330 vulgatam esse hanc ariem docebimus Anaximeia

te ubique istino Tatui statum in an intra ἔ hec ex lia quae

o1atori sint dicenda dispivinit, ligarcniam quomae agnoscit Pag. 38 sem, sed alica vel nulla potius illa affert, de regno et moriarcnia in tota arte ne γρυ iidem inde iam non ad Alexandriam in eiusDe gratiani scriptam esse conclutas. Totus nivi linellus in suum oratoris N an qui ipse scIi Dore, causas agere, lites defendere studeat, magis adaptatus iiii anize Vera θεωρητικῶς explanatus males illi Aristotelisa et sic

omnes quae praecederent aries fuisse PrοDaDile est; nam etiamsi nihil sanum in illa praelatione exstat, haec tan En vera

sunt παρειληφαμεν καὶ των λοιπῶν τεχνογράφων εἴ τις τι γλαφυρὰν περ των αυτῶν τούτων γέγραφεν ἐν ταῖς

τέχναις. Inde in utramni pariem lantur Praecepta, et Iaratione si accuses, huc et Veritate qui hiis sui versarium in exitium ducas utaris, et si iure es accusatus dignus*ae qui capite plectaris nec an ulla pari Veritas to defendere valet, putriis rationiviis no meritan subeas poenam, Rugias , auditoriDiis imponas, crimina munientis in alios deportes, doliin struas, mendacii arguas, salsis veri praeueas imaginem. - Haec et similia oratori non nio do utilia, sed necessaria sunt; et tiae erat initium quovi artis ut supra de Corace vidimus. Excmpla viae in hac inveniuntur et aetatem definiendam conducunt nae sunt quae leguntia Pag. 68. Sem cap. 8.

msi deni in suspicionem veniant, uni plura iisdem laviniis supra legantur verbis. Sed lia in palica sunt quae mistra in superi-omnii requiras, . c. φιλίαν δε οπησόυεθα προς τοὐς μοιorρο-

dναγ- όν σε ιν μ ν κοινωνειν isu romύτη μάλισω συμβαίνει φιλία quae Aescianis sententia nota ex Demostia. Iri Κτησιφ. Pag. 37. B.; nec qua repetita lint, eodem Quod fieri solet

collocantur Draline, unde non consuram nae cum istis in Ams tot Bliet. III, 16, imal e superioribus translatis cons. Victor. pag. 827. Basil. hiare videndunt ne alius ire tori ei liDriclepercliti ioc liginentia in Dios Λnaximenis artis in asiliae iarens alii minus recto vernis σπερ προείρηται coniungere studet,ant. Ex hoc Anaxi inen pag. 42 πληθος η ρωμην reddenduin male vero προ θε του πολίτας egitur quod apparete Pag. 35.

218쪽

Exulum Athenas reditus in Olymp. XCIV, 1 - 403. Proeliuin ad Leuctra commissum Olymp. II, 2- 371. Dion SHacusas traiiciens Dionysium deuellat in Olymp. CV, 3 - 358.

Corinthii novem trireminus S acusanis auxilivin serentes Carthet ginii rises vincunt mil)unp. IX, 1, 340. ergo ante hunc annum non ei a scriptus ni liuer, sed circa id tempus, et paulo post viae orator ipse fingit exempla mirem alitiam demonstrandam ex 'acusano sumpta bello, deuronstrant ut pag. 101:εγώ δε υ μονον τουτων αἴτιος μῖν γενόμην, αλλὰ και ιμόθεον μέλλοντα στρατευειν φ' μῶς

διεκώλυσα.

Pag. 109r ἀνέστην συμβουλευσωἡ ως χρὴ πολεμεῖν μῆς et περ υρακουσίων ἀνεστην ἀποφανούμενος ως οὐ χρὴ βοηθεῖν μῆς Συρακουσίοις.

Pag. 125rως με δίκαιόν ἐστιν μῆς βοηθεῖν Συρακουσίοις ἐκ τῶν εἶρημένων ἱκανῶς ἀποδεδεῖχθαι νομίζω ως de και συμφέρει ταυτα πράττειν, πιχειρήσω di-δάσκειν. aliavi exenipla ad praecepta explicanda conficta PiiDus auctorem de rebus suae aetatis et Iecens gestis Iovii tacemur. Haec itanue ars intra annomii spati iii 340 α 330 ante Chr.emissa videtur.

Dioii3sius in Isaei iuncto pag. 366 Belin de Anaximene dicit: καὶ τεχνα εξ νή, Oχεν, hoc est, artem

pluribus I ris comprehensam, ut an noster Valde tenuis intelligatur liuellus in uino verseris, et inde cuipiam indnisi spissioris operis, qualis Aristotelis ais poetica est nunc superstes esse eclogo in mentoni veniat; sed ille multitudinis uin i is apiu Dionysium non arcte urgenditas ne mi ea liuin liliti hunc ipsum lieni nos legi inus in mente hanuit.

Nunc talis sit videamus. Proprium Anaximen assi quin-

219쪽

tiliano duo netorices genera et septem species attritairuntur quas qui praeter hunc attulerit nominem scio. Oratoris canaiapus cum satis si largus et genus Dodque suas quae latius sese ε xpἔindi Inli liabeas Varietate v. c. iudiciale sit diversum, ita Pierili vim so tractari deDeat ni H O si lae in singlii; Paaevieeetulunt, diligenter collecta onservantur et praeceptis enodantur, aut notoricen doceri situlent uillaria iuVari, omnes vident. Haec tam opportuna Anaximenem Iimum tractasse. non pioDaDile et haud scio ancipiis Platonis quovae naedrum ad haec excolenda rhetores admonuisse censeat idem cerie

praecipit iisi Socrates pag. 90ita. . . ἐίαιδ λόγου δυναμις τυγχάνει ψυχαγωγία υσα, τον μέλλοντα ροτορικὰν σεσθαι ἀνάγκη εἰδέναι ψυχὴ οσα εἴδη χει ἔστιν os τόσα καὶ τόσα καὶ τοῖα καὶ τοῖα, θεν οἱ ἐν τοιοίδε or ει τοιοίδε γίγνονται τούτων δ δὴ διηρημένων, λόγων αὐτόσα και τόσα εστιν Idq, τοιόνδε καστον οι μεν ουν τοιοίδε - των τοιῶνδε λόγων διὰ τήνδε την αἰτίαν ς τὰ τοιάδε εὐπειθεῖς, ι ει τοιοίδε

διὰ τάδε δυσπειθεῖς. . . . quae Pium ex minia nascantur arietate φυχης Id cognoscere oportet. Totius vero libri divisio haec est: 1a in IlIanITI Ili Ilii speciei singula concureunt, explanat tuni

Cilli be OmniDus ni communia paucis designat iam fusius de argumentationibus lisserit, περὶ πίστεων εἰκότος, nempe

περ παραδειγμάτων ' τεκμηρίων, νθυμημάτων, γνώμης,

σζμείου, λέγχου, et aae homina inter se sint disserentiae nis utiliciuntur minores, ἐπιθέτους quas Oeat, δόξα, μορτυρίαι, μάρτυρες, ρκος Seviuntur non tini Tu quidemti illi iluestrilli sed utilia saepius, προκατάληψις, αἰτήματα -

Sclioli asta ad orariog pag. 362 παὶ δ νιν in δέ ἐστιν ςZHVΩΝ φησιν γενομένου πράγμαro ἀπομνημόνευσις εἰς μοίωσιν του νυν nroμένου ἰον το μεν Gr. εἰ δει πολλῶν σοφῶν ταμαθοματα συλλέτει et δε παράδειγμα καὶ 1 μέλιττα ἐπι ολλὰ βλασrημώr ἔρπουσα τα κάλλιστα ἀπ' αὐτῶν λαμβάνει Accuratius hane desinit i istotele qui παραδείγματος esse speciem dicit eamque παραβολην nuncupat.

220쪽

- 191

λιλογία, ευωνεία, senemata iliceml et pre του στεῖα λέγειν και λόγους μηκύνειν, ni sacile relivitas sopnistariam

Veteriam agnoscas); iiDus ausolutis altera pars elocutione

ineipit, περὶ τρόπων νομάτων, περ ερμηνείας, περ του

σαφῶς δηλουν, περι αντιθετων, παρισώσεων, μοιοτζτων. Denique orationis eoaitur dispositio, περὶ προοιμίου, περὶ διηγ σεως et a ratione nae si or linanda, περ βεβαιώσεως laam excipit προκατάλ φις omina naae adversus dicta a te pro rei possint occupans quam cum sit diversa cuiustae explar a speciei. Agnae claudit ἐπίλογος, aut non tamen non pei ductus desiderantur enim pauca laedant.

Hi sunt viri de iomini in arte excolenda meritis fama ad nos per tenit, vix amni spicilegiunt ex larga illa segete

Telietum; nam Iemplo sero egregium I netorem eius aevi de Iu nos igitnus, non orationes imodo scripsisse, ei artificiose etiam scientiam tractasse, de eaPi iiDI S τεχνας Paas Vocant composuisse invenimus. Sic ivenili assiiucisnetorice Principes vii in vulgi perciti reuant ora magnum dederant iiDIrar in numerem, minime tamen via sequitur, aetatis multitudinem aemiiparantem. Et tamen aec aetas ne Vera Tet Ceamas sequentinus facilitis est explicanda'. tentii ut V. C. messicus pnilosopniam non a via oportet suntllitate enodare valet et Issae sua iam ars est, semper ad naturae leges, Oces ad observationem et ἐμπειρίαν vel invitus retrahitur nec ita sese inde liuerat ut hac remissa es ipsas απλῶς considω- Tet, Paod tempora et nistoriae pnilosoplitae Dique docent:

ita oi atorcs etiam veteres iam vis artem tractantes Via tamen magis consueta et trita grassati solemni orandi more ita erant assecti, ut in is Dris etiam exenapta usui apta exciperentatPIe raro Plaetorices intianani vini comprelienderent et vii simillitate in arto ceteros longe praecessit, Theodorus ByZantius, in orationiDiis erat ieiunus et minime mDatias ut Parissime uti unique coniunctum reperiamus eadem fortuna omnes enim Graeci notoros magis in oratorun usum Iae nisutilia sunt omnia expiaria rite elaDoi aDaiat, rei ipsi personis neglectis, philosopni stirile Detuit, io tum inaxime fieri potui lis eloquentia iam e soro secessit. Itaque Philosopni sibi

라틴어 텍스트