Artium scriptores

51쪽

, latam deprirruet. Nemae iniuria nac enim arte admissa quae cuivis Iaevis Pro Dissi ilia redidere studet nominesvi in Iovientis sententiam tranere, Illa remndi civitatem sorina vetera a maiorissius accepta instituta religiosissitne eoans nec untiam ab Dis decedens niuitque novi vel si vera elias eluceat utilitas inserens, funditus evertitur, Io factuin ut cum ariem sculptoriam, pictoriam aliasvie relivi Graeci non ni inus foverent, I at Imarn ne H inde detrimenti caperent prorsus respuerent ). Populus Vero iis viae possidet non contentus, in v nihil isti GDaDditer diiudicandi iacultate a liutus et viae ab eo inventa et diiudicata sunt, periteor cupidissimus, audacia et spe vel retriis infeliciter gestis non destitutus neque malo generosis consiliis persea aendis detereitus, nihil, aio ripstititio et amore potest amplecti iam artem, quae ori nium maxime ad gloriam incendit, multitudinem implet ingenti ex speetatione et innumeras ad persuadendum et disceptandum camsas a Ie ratione quasi tigitis Dene ornate Iue enumerare docet. i ollisi nata erit Pi ilicat naec non opus esse nec niu It in

desiderari eum Certae res privatae et eausae a singulis inter se actae campiun a sese Xerceat orator, satis lat anilim eat, ne naee ivilicialia iidem et O ruentia ubiquo pature, et, quia llucri lcinium gratia agi naus id neqDe ea curamus solertia ne-vie ea sere fortuna et successu Pram Si utilitii Pine ex nostvo profluit tussio, non uni alterive, sed toti conciliacit vilὲiti.

ipsi p1od illic raro vel niuripiam si ex iis olet, nonore olla o Milinemur. Vera amem elotaentia et libertatatis socia et alunIna est, Iae M occide fit oratori provincia an a Suniata est '. Quod si Plaerimus unde ars maioria sit egressa, Siciliam esse patriam , ii de nac re aliPii tradunt , omnes uino conclamant ore, cuius veritas apparet nec auctoritate indiget;

36 Si trinxnta virorum uaput Critias, Xenoph. Memor. I, 2 SIIxor νόμοις ἔγραψε λόγων τέχνην μὴ διδασκειν et Sextus Eni

pir. Hi v. Illit, Dre Pag. 292 seqq. tali istinii a Philosophos, ah optima laque civitate oratores expulsos esse, opproDrio A

i l. ignoti Philosophi auctori aequalis muli do hae re apud Longinum περ υψους cap. 44. Pag. 148. V

52쪽

naec enim Griiecoriam colonia, et impii ianis Syracusae, felici

non in nac, sed aliis item artunis caeteros longe praecessit. Hi ad lo*1endi facultatem Empedictem p r in lin quaedam contu Iisso ex Aristotele δ' notatum est ut enim graecae goonistices origo ex Ionurn diu ta nilosopnia, ita naud scio. Siculaei ita iuri ex Italorum placitis tum iam satis notis

fieri potuit iit, Iod de Gorgia certo constat, Empedita paucis emissilius, 1 talia non despiceret, etiamsi ipse

arto oratoriadiuros non ediderit, Coracem aliosvi rhetorices praeceptis inviueret Democratiam restitutam laior et cli- et agena secuta est liuertas simulaue novo civitatem xeae inducto, via eloquentiam multum in foro Bemien- magna Iauae dignam existimarent, rationem praeceptionis ad exercitationem accomodarent atque omnem ingenii vimo stud uni ad causas disceptandas converterent, OppOItuna exstitit occasio. Veteres enim agromini OSSeSSores egum imperio iam repudiato res suas iae in turannorum Veneriinciationem, repetentes naud Parvam litium copiam insereDant,

unde, ni magnopere allor, evenit ut generi iudiciali inprimis

faverent, artistae in entores, Iem Siculorum morem Graeci o*1 ad socratis et Aristotelis sole tenipora servabant et multo post Apollodoriis aenuo solis iussicialibus contentus suio, noc nocessitate maxime flagitatum solum utrolio et deali erativo et demonstrativo neglecto indiuris explanarent. Tun priniunx Coracem Syracusanum arti praecepta composuisse aucto gravissimus est Aristoteles Ini Iegg. in Hemnog. res nae multis narratur locus longior iidem sed dignus 33 Diogon Laert VIII, 57 εριστοτέλης δὲ ἐν et Σοφισι φησὶ

πρῶτον Ἐμπεδοκλέα ρητορικὸν εὐρε ν, ἐνωνα δε διαλεπιικὐν; rectius apud Sext. Empir Pag. 370 Fμπεδοκλέα μὲν γάρ φησιν Ἀριστοτέλης πρῶro ρητορικην κεκινηκέναι et apud Quintil.

III, 1 pag. 212. Bumn. Nam Primus Post eos quos merus tradidamnemo Disse aliqua cisae rhetoricen Er edoctis dicitiaruis Arist. lesophisti elench pag. 38. ισιας μὲν μει τους πρωτους vix alios qua in Enipedoclei et Coracem in nient Italauisse vitie.

53쪽

vii in plurium Iectorum veniat manus itaque integriim ex-

ωλ' να γνῶμεν την αρχαίαν αυτης παρξιν, πάντως τινα περιστατικὰ ζητήσωμεν κεφάλαια πρόςωπον, τόπον, χρόνον τρόπον, αἰτίαν Περιστατικὰ δε λέγονται παρὰ τὼ περιιστασθαι αυτὰ εκάστου πράγματι ταυτα δἐ δι στοριῶν ν φηγησώμεθα:Πλα πόλις ἐστι Σικελίας ' ταυτης τύραννος ἐγένετο

Ἱπποκράτης τις τουτων πέρι δυναστεύουσι i. e. τουτου παραδ. J δυο τινες Πλων καὶ Ἐναίσι ιος. α δὴ ποθανόντος του Ἱπποκράτους επεθύμqσαν Ουτονοι παραδυναστεύοντες της τυραννίδος, καὶ ὁ ἐν Ἐναίσιμος ἔρχεται εἰς τὴν αδον κ κε τυραννεῖ των ἰδίων πολιτῶν ἐν γὰρ ρόδιος ὁ δε ἔχων ἔμεινε βασιλευωνέν τ' ἔλα-ρ πόλει. 'στεno δε εἰς εὐτυχίαν της τραννίδος αυτῶν και των πραγμάτων κατασταθέντων, Οὐκέτι ἔμεινεν ἐν τ' πόλει τ' ἐλα αλλ' ἔρχεται εντ Συρακουσσ' ἔστι δε η Συράκουσσα μητρόπολις τος Σικελίας, κρικε διέ-ιβε τυραννῶν. Μετὰ θάνατον του ἔλωνος ετυράννησεν Ἱέρων, οι δἐ λέγουσιν αδελφὼ αυτου , ἀλλοι λέγουσιν δ ιδ αυτου Παρεδυνάστευε ει τούτων

ROPAE τίς. υτος, Κόραξ, περ αν ἐβούλετο παρὰ το βασιλεῖ μεγάλως κούετο.

Μετὰ θάνατον τούτου του Ἱέρωνος τυραννεῖσθαι υκ ἔτιχθελον οἱ Συρακούσσιοι λέγεται γάρ τί τοσούτον GO- τροι ἐχρήσαντο κατ αυτῶν, στε προστάβα τοις Συρακου σιοις qd φ λέπεο θαι το παράπαν, αλλὰ διὰ ποδῶν καὶ χειρῶν και μμάτων ' ιαίνειν τὰ πρόσφορα, και ν ἀντις εν χρεια γένοιτο εν' εν κα την ὀρχηστικ6 λαβειν τὰς ἀρχάς τῶ γὰρ ἀποκεκλεῖσ2αι λόγου του Συρακου σίους ἐμηχανῶνι σχηματι δεικνυε ιν τὰ πράγματα Λεδιώς

οὐν ό των Συρακουσσίων γος μή πως εἰς μοιον ἐμπέ-

αι Arristoteles, petum sublatis in Sicinia brannis resim Data longo interuallo tiriciis re eterentur, tum primum peto esset meta rim ris et controversa natiram artem et praeemt Siculos CORACEΜet TISIA VI ton trajasisse: nam antea nemroem Sositum Di nec arte, sed accirrat tarneis et cmyto dicere, scr*tasaiae fuisse et anatas a PROTAGORA remum illustrarent iuratationes, ouas ranc com munes Amitantur loci. Cons. Taulo ad Lys. vii pag. 116 B. Hein lori ad Phaedr Pag. 336.

54쪽

- 25 σοι τύραννον οδ ετ τυράννου τὰ πράγματα κατεπίστευσαν. Αοιπὼν ἐγίνετο δη μοκρατέα πάλιν εν τοις Συρακουσσίοις

και ἔθελεν ουτος ὁ Κόραξ πείθειν καὶ τονίχλον, καὶ ἀκούεσθαι καθάπερ και επὶτου γέρωνος κουετο σκοπησας θλώς ὁ δῆμος ἀστάθμητον καὶ ἀτακτο, πέφυκε πρἄγμα καὶ ἐννοήσας οτι λύγος εστιν o ρυθμίζεται ανθρώπου τρόπος, εσκόπησε διὰ λόγου

ἐστι τὰ πρόσφορα τον δῆμον και προτρέπειν και αποπεπειν.

ηρξατο λέγειν πρότερον θεραπευτικοῖς και κολακευτικοῖς τονεκκλησίαν και το θορυβῶδες καταπραώναι του δήμου, τινα και προοίμια κήλεσε ιατὰ δὴ τὰ καταπραύναι και κατασιγῆσαι τον δῆμον ρξατο περὶ ἔδει συμβουλεύειν δή με, και λέγειν ς ε διηγή, ι και μετὰ ταυτα

δν α κεφαλα ιούσθαι και ναμ ιμνήσκειν ν συντομω περὶ των φθασάντων και α' o te ιν ἄγειν τὰ

λεχθέντα τλδήμφ απερ ἐκάλεσε προοίμιον, διήγησιν, αγῶνας, παρέκβασιν, πίλογον διὰ τούτων γὰρ μηχανεῖτο τον δῆμον πείθειν καθάπερ ενα ἄνθρωπον Προοιμι, δε λέγεται τὰ προτιθέμενον του λόγου

οιμος γάρ στιν Ἀδός, διήγησις νθα τις τὴν του

πράγματος ποικιλίαν διηγειται, αγῶνες δε νγα παράγειδι εναγῶν i. e. ἐναγωνίων Γαποδείξεων ὁ ἐπιδεικνυμενος οτι ἀληθεύει παρέκβασις δέ εστιν ἰνίκα τις προς ἐπικουρίαν τῶν λεγομένων παρ αυτου , πειρώμενος δεῖξα υτι ληθεύει και τὰ του πράγματος διηγεῖται ' πίλογος ἐχ ἀνακεφαλαίωσις τῶν καιρίων πραγμάτων τῶν προςτεθέντων - ωῶ λόγs ταυτα δἐ διὰ παραδείγματος σαφηνίσωμεν προοίμιον ἐστιν DOταν τις ἐξευμενιζόμενος τους δικαστάς κατά τινος ποιούμενος τους λόγους εἴπst: ἄνδρες δικασται καιοσα ετερά εἰσιν ἐζευφανιζόμενα τους δικαστάς διήγησις δέ ἐστιν ς υταν itast κατηγορῶν του τυχόντος πως παρηκολούθησαν τὰ κατ αυτὰ Ola χρυσὼν παρακατεθέμην τῶν δεῖνι κα βούχεταί με τούτου στερίσκειν και ἁπλῶς διήγησίς εστιν ἰκα τις διηγειται τὴν του πράγματος πόθεσιν 'αγῶνες δέ εἰσιν οταν ο κατηγορῶν ἀγωνίζqται δε αι ληθῆ τὰ παρ' αυτολλεγόμενα παρέκμσι δέ εστιν νίκα παρεξέρχεται του πράγματος καὶ φέρε εἰπεῖν διηγεῖται καὶ τὴν προτέραν του εναγομένου διαγωγὴν πειρώφανος δεῖξαι αυτὰ και

55쪽

προ τούτου κάκιστον υπάρχοντα. πίλογος δέ ἐστι των καιρίων πραγμάτων νακεφαλαίωσ- πεντε δέ εἰσί τινα περι-

στατικὰ εκάστου πράγματος ταύτα ει διὰ τος ἱστορίας καὶ επὶ της ρητορικῆς ἐμάθομεν, πρόςωων,τὼν Κόρακα τὰ νεφευρόντα 'ν ρητορικὴν, τόπον, την Σικελίαν, χρόνον οτι μετὰ Θάνατον Γέλωνος καὶ γέρωνος ἐφεύρεν ὁ Κόραξ την ρητορικὴν, τρόπον, τὰ μέρη et πέντε του λόγου, αἰτίαν διὰ το

Ουτος ὁ Κόραξ ου φθόνω κρατούμενος την ζ ρητορικῆς, ρύττει διδασκαλίαν πάντας διδάσκειν ἐπαγγελλόμενος Κανώρισμένων ποσῶν. ΙΣΟΣ ο δέ τις ἀκούσας οτι τ πει- ιν επαγγέλλεται διδάσκειν φρητορικὴ προσέρχεται αὐτωως μαθεῖν βουλόμενος την τέχνην και δὴ πάσαν εἰς κρον διδάσκεται στερίσκει δἐ ἐπεχείρει - Κόρακα του μισθού, διὰ και δικαςηριον συνεκροτῆσθ' ἐν δὲ το δικας ρω φησὶν ὁ ισίας προς το Κόρακα βψιλημμάτων σχήματι χρησά- ιενος διλημμάτων ἡ σχῆμά ἐστι λόγος κ δύο προτάσεωνεναντίων το αυτὀ πέρας συνάγων. Ω Κόραξ, τί πηγγείλω διδάσκειν δ ει Κόραξ φησὶτ πείθειν ον ανθέλης προς ταλα δἐ ο ισίας εἰ μεν το εἰ θει, με ἐδίδαξας, do, πείθω σε μηδἐν λαμβάνειν εἰ τοπείθειν με οι ἐδίδαξας, και οὐ τως ὁ δέ σοι παρέχω, ἐπειδὴ υκ ἐδίδα ζάς με τὼ πείθειν Προς ταλα λέγουσι φῆσαι τον Κόρακα φ αὐτου σχήματι χρη-μενον εἰ μεν τὰ πειθε ιν διδαχθεὶς πείθεις με μὴ

λαβεῖν, δούναι αείλεις τον μισθὼν ως διδαχθεὶς τὰ πείθειν εἰ ὁ και πάλιν οὐ πείθεις με μὴ λαβεῖν, και ὁτως φείλεις δούναι τον με

θόν. ρος ταλαὰ δικασταὶ αντὶ φέφου εἶπον κακου

. . ,

56쪽

κόρακος κακά ά' ἄσπερ γαρ ὁ κόραξ καὶ τα τουτου ἀσχρηστα μῖν εἰσι πρὼς βρῶσιν, ουτως καὶ μεῖς ἄχρηστοί ἐστε προ διοικησιν πραγμάτων δια την ἄκραν δεινότητα.

ουτως, σπερ οἱ νεοττο των κοράκων βρῶσιν κανννπαρ των γονέων φλαμβάνοντες τους γονεῖς σθίουσιν, ουτως καὶ ivi ἀλλήλους σθίετε. έρουσι δε τινες τε προυπηρχεν αυτη γ παροιμια κα προσφόρως οἱ δικασταi

αὐτη ἐχρήσαντο. Tισέας δ ἐκεῖνος ἀπελθών ρξατο διδάσκειν καιπλατυ ιν την ρητορικὴν Γοσω δε τις εοντῖνος, Αεοντη δέ ἐστι πόλις, ς Σικελίας, μαθητεύει τε ι ισία καἰ μετὰ τὰ μαθεῖν ποστρέφει οἴκαδε.Yἴπωμεν ὁ και πῶς εν Ἀθηναι ηκμασεν η ροορι γενομένου πολέμου μεταξὼ εοντίνων και ἄλλων ἐπιχωρίων, εδεήθησαν ι εοντῖνοι συμμαχία των Ἀθηναίων, και δ' βουλεύονται τίνα φελον στεῖλαι κανὼν προς αυτοῖς καιπέμπουσι τον Γοργίαν προς Αθηναίους ς εἰδότα τὰ πείθειν. Ἐλθόντος δε Γοργίου εις τὰς Ἀθήνας, ἐπεδείξατο ἐκει λόγον καὶ επιδοκίμησε πάνυ, ωστεηνίκα επεδείκνυτο λόγον δ Γοργίας, ἐορτην ἄπρακτον ἐποίουν ἐσθηναῖοι, καὶ λαμπάδας τους λόγους αυτοδώνόμασαν κατέσχον es αυτὰ ενωθῆναι καὶ συμμαχίαν πεμψαντες ἔν τ' εοντίνων κατ ἐκειν ει καιρούπολλοὶ τῶν Ἀθηναίων τῶν in φιλοσοφία διαπρεwάντων ἐάσαντες αυτὴν την φιλοσοφίαν την ρητορικὴν επαιδευοντο διόπερ φασὶ καὶ Πλάτωνα διαφθονσυντα is τλτοιούτοποι γαιάδἐ J Γοργίαν τον διάλογον εν φ πολλὰ κατατρέχει της ρητορικῆς.

Eadem haec sis ab aliis ' Protagoaeae et Euathlo eius dis cipulo assicia legitur nec pauci emini, liri Vel ideo, ut multa

alia, sic totam hanc nar rationem, amiqui non memor alam

impro uiri alnitas pie recentioriam fertilitate inveritas piae- heri claniatnint. Sedit overbium illiu etiam Cicero agnoscit' et de arte quae praeclicantur, I Vera esse negenans, Iullain Diog. Ineri. IX, 56 Apuleius Flor. II, 8; mellitis V, 10;

57쪽

pro tu taleii Video rationem, Vox ipsa προοψιον peregrina aliunde Alli rivis deportata, it 'DMyta aeuinen milui in liae causa apparet tullo lo Siculis eripi velim iiiiiii non dissimile eiusdem Coracis in istae, Platonis Confirmatum auctoritate,

tur. Lan clare Plu Eal. I alii Lot tu in eiul smn, illitas rei nomineptun exemplum, ex Siculis in hunc Uriaeetina transferrent factum viditur. Duniosum Vero noc argumentum et quod explicanile visum, temporis spatium adiectum solvit et discindit; nimis diu enim Tisias Coiacis auditor et assectato fuit, ut institatio iidem facundiae Dunde promoveret, Causas tamen non reciperet te usque iam Iongum transcurreret Monet hoc

Sopater qui ipse Siculos tradis, nis vernas admei mog pag. b9:

Ἐν δε τω ἀναστρέφοντι εὐετέρρο και τέρφ καιρρο συμβαίνει τό εναντιοφα ομοιον τουτου καὶ το κατὰ EOOKAκαὶ αὐ καὶ ο κροκοδειλίτης, αλλὰ καὶ τὼ τοιουτοπλάσμα Μάντεως θυγάτηρ nyσταῖς γενετο λθεν μάντις αἰτῶν την παῖδα οιδδώμοσαν αὐτο δώσειν εἰ ἀληθῆ μαντευσαιτο περὶ του πότερον λήψεται ου' ου λήψομαι, ἔφη, καί βουλευονται οιὼ σται εἰ γα δοῖεν αυτου την κόρην, ψευδομένω δώσουσιν, ἔφη γαρ, Οὐληφομαι εἰ δε- δοῖεν, οὐκ επιορκήσουσιν ἀληθεύοντι ' πληοούντες,ποσχεσεις v- σταίη δ αν ταυτα πάντα τον επιτου χρόνου λαβόντα διορισ- μὰν οἰον καταυλεξάνδρου ονειρον Φλο exemplum Hermog. dedera ουτως υνειρον πιεζανδρος εἶδεν τοι μετὰ ταύταονείροις η τοι μεγήμέραν η πιστεύει τὼ δἐ κατὰ Γι- σίαν καὶ Κόρακα, εἰ λέγοι εἰ εὶ σω των δύο τῶν νικησω τῆ, πρώτην δίκην, τὰ δε επὶ του μαντεως, εἰ si ποι σήμερον δε υκ ἀποδοίητε, αυριον δέ.

Postquam Gelon decesserat Hiel imperium accepit

Olymp. ILXXX, 3, ii ipse teste Diodo , obsit Olymp.

LXXVIII, 2 vix paucos menses regnum tenui ThrasyDulus, 44 Aristotel Bbet. II, 24 pag. 156. καὶ et τον τω δε λουον κρείτ ωποιεὶν τουτ' ἐσει, καὶ ἐκτεμεν δικαίως δυσχέοαινον οἱ ἄνθρωnost Πρωταγόρω ἐπάγγελμα Quintil. II, 16 pag. 186. Bentleia viisc. Ρltilolose Pag. 44. LiPs.

58쪽

ut elo*Ientiae artificiosa initiunt, si inite ala Divn . LXXVIII, 3 vel 4 Ponamus, tulit exemtim videaturi Princeps erat Corax mi arton rnetoricam τέχνην ροτο- ρικην semptati reliquit tanta soleturia, ut rem quam defenden-clain suscepissen, Verani aut proDalutem certe redideret omnesque, ii secuti sint, ad Aristotelem usmio ex orias starent vestigiis et ni quidem de Sopnist. lenon. cap. 34 mai prima invenissent principia non Diiilluni praestitisse dicit, οι ἐν τάς

αρχὰς ευρόντες παντελῶς ἐπὶ μικρόν τι προήγαγον, at lena

nec ceteros magni quid piani ad alicusse momenti resori et sit,isolus artem netoricam docuisse videtur illos enim inaae extrarem essent, Ocita tractasse rem ipsa in partim tetigisse Duodni illil Illi a pnilosopnis a fori, alienis castigatuni nevie ita scitia ne pie talignitate, sed inlicio es intellectu factum est totus enit oratoris uue tendere debet, ut lena tui propo- sum it linem, assequatur, ut est ut iudices vel axi litores, apud wios Vero facit in inani trahero sententiam SPie Persuadere annitatur, iam cum omnis oratio fiat ad hontines ii dere cli scepta itala uilici irati sororites industria ili licentis aut PIG-l ahunt aut condemnaniint, non modo naeo argumentis si na II lased in illis apud Pios agit, ut ipsi est utile, singendis, iudicum

subibus linii 'Din Inoit: ita proserenti magnun .erit studium Ponen-ilinii. Cuius rei necessitas Aristoteli etiam perspecta ' Io- illia lili AH ii Ventores ut consorinationem et ornatum orationis non minus se Iani munientomina Vim DSomarent, honIinitInque mores quod multum conducenat, qua essent Tatione traetandi, attenderent et leges aulue praecepta, sine quibus stare nora poterant, suDtiliter excogitata Conderent, novit Socrates

quidem aput Platonem cum naevi orae Coraco et Tisia disputans, ipsoruni ut videtur,ei Dis quae docendi modum egregie explicant, Iiae pronuntiat pag. 92 Bias: ασὶ τοίνυν υεινουτω ταυτα δεῖν σεμνυνειν, ουν ἀνάγειν ἄνω μακρὰν περιβαλλομενους παντάπασι γαλο και κατ αρχὰς εlπομεν του δε

γαρ τἀ συμβουλα κοίνουσι και ἡ δίκη κρίσις ἐσtίκ' ἀνάγκη μη μόνον προς ὀν λόγον δειν πως ἀποδεικτικὼς ἔσται καὶ πιστὰς, cui isti αυνόν πολύν τινα καὶ τον κριτην καraσκευάζειν. Ont. Quint. III, 2 pag. 220. .

59쪽

του λόγου oτι Ουειλαληθείας μετεχειν δέοι δικαίων φαγαθῶν πέρι πραγμάτων η και ανθρώπων γε τοιούτων φύσει οντων η τροφst, τον μέλλοντα κανῶς ρητορικὰ εσεσθαι τὰ παράπαν - ουδἐν ε τοῖς δικαστηρίοις τούτων ἀληθείας μέλει οὐδενι αλλὰ του πιθανος τούτο δ' εἶναι το εἰκός φ δεῖν προ χειν τον ἁλλοντα τέχν ἐρεῖν Ουδ γαρ αδ α πραχθέντα δεῖν λέγειν ενίοτε ώ μη εἰκότως η πεπραγμένα, αλλὰ

τα εἰκότα εν τε κατηγορια και απολογία και πάντως λέγοντα

το δὴ εἰκὰς διωκτέον εἶναι, πολλὰ εἰπόντα χαίρειν τψ ἀληθεT τούτο γὰρ δια παντὼς του λόγου γιγνόμενον την πασαν

τέχνην ποριζειν. Itaqwe omnis norma ars ἐκ του εἰκότος constitu sed quidquid Plato contradici nunquam o Paetia illud εἰ istini eripi patietur. Cum enim in causis raro veritas eri

appareat, ut laesi Sola ex se litteruli ast iuvet alteriam plane

destituat nec amplius ivilicinus si diiudicandum, semper ad prouisite, το εἰκός istud refugiendum est M'. Iurices autem in

piscian pie re GDia id quod accidisse verisioule est perpen- ω atmi ilule viscernunt; 'ios a veri sinutilitisines nouet nolle ullam proDanilitatis speciem continet, etiamsi verum esse possit, raro accipiunt, quod cum acuti illi Siculi attendissent, hanc ἰδέαν non sine causa fusius in Id his uactanant i ramentissimo iiii auditant noniines iniippe anae ipsorinna sensu et opinioni ita in fovent, Optime conmiit. Tres vero species Anaxit ne ne cum quid sit λέκος explicuisset, quamam origo is, Plato in Plia odone pag. 75. D. πολ μῶλλον ἔφη ἐκμον in κρατες οδε μεν γάρ μοι γέγονεν ἄνευ ποδείξεως μετὰ

αυτοῖς, φυλά- τηται, εὐμάλα ἐξαπατῶσι και ἐν γεωμετρία και ἐν rori ἄλλοις π α ιν o i περι oue ἀνα- μνμεως και μαθί. σεως λόγος δι υποθέσεως ξίας ἀποδέξασθαι εἴρηταῖeons Sympos pag. gg. Pag. 28s, Resy l. pag. 77, 72, 48sta , iniminis quae, nescio cuius. serunt Vestigia laetoris, pag. 72 seq.

Ieguntii et totus ἐρωrικὰς Lysiae ἐκ των εἰκότων constat.

60쪽

- 31 soriasse ipsum Coracen attingit, listinguit pag. 61 me '; διαιρουμεν δε αυτὰ εἰς τρεῖς δέας μία με ν ουν εστι - τὰ πάθη τὰ κατὰ φύσιν κολουθούντα τοῖς ἀνθρώποις παραλαμβάνειν εν του κατηγορεῖν η ἀπολογεῖσθαι Οιον εὰν τύχωσι

τινες καταφρο σαντές τινα χείσαντες η και αυτ τούτο το

πρῆγμα πολλάκις πεποιηκότες η πάλιν ησθέντες η λυπηθέντες

η πιθυμουντε η πεπαυμένοι των επιθυμιῶν η πλουτουντες η τι τοιουτον τερον πεπονθότες πάθος ταῖς ψυχαῖς η τοῖς σώμασιν η τινι τευ αλλων αἰσθήσεων ις συμπάσχομεν. ταυτα γὰρ και τὰ τούτοις μοι κοινὰ της νθρωπείας

φύσεως οντα πάθη γνώριμα τοῖς ἀκουουσίν στι τὰ μενουν κατὰ φύσιν τοῖς ἀνθρωπίνοις εἰθισμένα γίνεσθαι τοιαυτα ἐστιν, α φαμεν δεῖν συμπαραλαμβάνειν εν τοις λόγοις. ετερον δε μέρος ἐστι τῶν εικότων ε ς ο κατὰ συνήθειανεκαστοι ποιουμεν τρίτων δε κέρδος πολλάκις γἀ διὰ τούτου την φυσιν βιασάμενοι και τὰ θη, προειλόμεθα πράττειν.

Et naec laicient scite excogitata nec unito luin Anaxi- inelie multo Iathis, ii Dreviter nisu res indicare solet, priores explicuerint, totum Veio Oc caput Valde memoratu dignum; singula enii et accusatili et defensenti ἐκ του εικότος sit prapi accepta seqviantur quae in Primis ruetoriim astutiam docent, itaque miles egregium nunc locitan apti l auctoren ipsum, ion agis dictoriani Veritaterii sentiant, inspicere velim uae ad rectam viati in orchnen suum redhieuntur, si Pilinis no vel illi fieri deDeuat, additntii causae, noc est, si non πλῶς

est εἶκὼς vel μὴ iκὼς, ut Aiistotelis utar Vernis, sed κατά τι liod veteres ipsi non negligenant sed alteri parti piae sese

dolandit atrie accusationem refelle re studini, resereaDant, quali ne sycopliantiae si locus statim haec requirit Aristoteles. Corax entnymemata captiosa adversario Diiciens, conditiones quae appositae inluni diseiaterent, rem explanarent saeuitatemmae allendi eriperent, sedulo et callide siluit, et rem tam dextre tractavit ut iit mriri illi erimina et argumenta aluus ipse

refutaretur adversarius. suppeditare cogeret maec legimus apud Aristotelem Bnetor. II, cap. 24, pag. 156:

δὲ Cons. Quint. V, 10. Pag. 399 Bumn.