Artium scriptores

71쪽

1HIoi , ex Aristotele intelligimus. Hic onii inmnetor. III, 5 pag. 174 dc graecae lingua dictione vel Da faciens inter alia necessaria IIa Pioque adiecit: τέιαρτον in ΓΑΓΟΟΣ

μη δοκεῖν, καθάπερ ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ Ελεγεν εἰ ὁ τμι ς καὶ Oπη λχ ξψρρεν ἐστίν δ με γαρ λέγων ουλομένη, σολοικίζειμεν κα ε κεῖνον, Ου αἱ ται δε τοι ἄλλοις ὁ δεχυλόμενον φαίνεται, ἀλλ' ου σολοικίζει.

Inde Protagoram de nominitan generiDus et confirmetione, sive quod idcui est, articulo, relativo i ii inde existant, soloecisiuis igitur de Iolnis grammaticis sci ipsisse ronatur,

pia ipsa mihi eius ἀρθοέπεια suissc vitatur. Et de articulo Anaxiniones in metu ag 104 unle τυ δέ προσέχειν τοις reoΘροις ὁπως εν, δέοντι προ ιθῆται , επὶ τωνδε ρα οὐ τυς ὁ α νθ ρ πος τουτον τον ἄνθρωπου ἀδικεῖ νυν μεν Ουλεγγινό3 ιενα τὰ ἄρθρα σαφη ποιεῖ την λέβιν εξαιρεθέντα δε ἀσαφη ποι ζω his διε δε συμβαίνει καὶ εὐανάπαλιν Talia quoque Pi lagorae fuisse credo piaccepta; cons. totum hoc Anaxini caput. Illani graecae vocis vina VeteriDus non ignotam fuisse, Quintiliani ostendit locus, egregius in hanc rem, I, 6 pag. 75 Durari.

duplices soloecismos eno, pian et camna muliaritet Πω--mun nescisDamia enim ac non consiletudini et decori

servis mus, sicut ira lurimis, otia Tullius in oratore divine ut omnia exsequit aer. Sed agrastus quosve inmistolis ad C. Caesarem scr tis emendat, uod

CALIDUM dicere quam CALDUM natius non quia illud non si lastinum, sed quia, Odiosi et ut jugraec vere signi avis περίεργον. tori hanc aui-

72쪽

excludo. Quid enim tam necenarium quom recta locutio 'Hic vero non possum quin paululum a via mea discedani et ali iid, aod monuisse non Poeuiteat, in meinoi iam 1eVOcean; nam ut salsa sit mea ὀρθοεπείας cxplicatio, ex Aristotelis locis Pi ut lienio vulit, Iratagorai et ii hunc secuti, ab Aristo-pliane amaxime perstringi intelligimus, cuius in ulnDus verDa nunc demum sales nauent, si ii ridem aliquoi et iis illo satCOgnovimus. V. 632 Sem. Socrates doctus Sticpsiassi quae lancenuineiat e tibiis sita quod inaxime placeat eligat:

αγε δὴ τί βουλε πρῶτα νυν μανθάνειν, ων Ου εδιδάχθης πώποτ υδεν, εἶπε μοι,

πότερα περὶ μέτρων φρυθμῶν η περ επῶν M');

ἔπη vero non sunt ut putant VerSus et carmina, Sed ut sequontia docent singula vocaDula. AEthepsia loni enina, qui prinium περὶ μετρων, elegit, cum in lio minu Dene esse Versatuni Socrates perspexisset, ad alteri in tiansit περὶ ρυθμῶν V. 642, quod ipsum cum male seni succedicium ad posticinui deliique Venit sopnista, VIa Oaninatum, nomina genere suo recte distincta V. 65, αλλ ετερα δει σε πρότερα τουτων μανθάνειν τῶν τετραπόδων ciet ἐστιν Os λάς αρρενα. iani illa de vociDus κάρδοπος, λεκτρυών sis Imisitio sequitiii

quas non caSi a Contico araepta Ρuto, Sed Protagorae fortasse

praecepta de his cita respicii corio in clioliis exstat οἱ 'Ἀττικοὶ δε υτω καὶ τὰς θηλείας ἐκάλουν καὶ Θεόπομπος . . . λεγουσι δ' αυτὴν καὶ λεκτρυ σι α ν laod si ristoplianis actate usu eniSset, Vix PuctatOI uiri queInquatit movisset totus hic locus naud scio an non parvunt ad sta ili-ondetum nostrant de ἀρθοεπεί sententiam laciat. Ο Ila recte Uemnannus scripsit, quod totius sententiae noxare satis conmini R iri, id optirn ς ἐπῶν Vulgo πεο ἐπῶν o Douῶν; in Longini fragna pag. 164 'Veislse η περὶ ἐπῶν Pertinet lociis qui exstat in Hippia Minore pag. 210 καὶ περὶ τῶν τεχνῶν δίνων ἄρτι ἐγὼ ἔλεγον ἐπιωέμων ἰφικέσθαι διαφερόντως τῶν ἄλλων, και περ ρυθμῶν - περι ρ μα ν - και γραμμάτων ὀρθότητος, και ἀλλα ετ πρ Ἀούτοις πάνυ πολλὰ, ς ἐγὼ δοκωμνημονευειν Cons. IIipp. Maior pag. 418 Bla. .

73쪽

-- 44 Sed non reticendiis Platonis Iociis in Gaulo pag. 20 Blah. vii colatrarius nostraesi'ationi Videatuae: πειδὴ θλου εγκρατὴς ει των πατρωων, λιπαρεῖν χρὴ τολαδελφὰν και δεῖσθαι αυτου διδάξαι σε et ην ρθότητα περ των τοιουτων νεμαθε παρὰ Π TALOPOY inde nini aliud tamen nimeunt ρθοέπειαν magno docuisse protio colligas, Nam illo Platonis sensu Originationis via elaDOratam esse minime sequitur et si iid video tota est Sopnistae, qui magna permittens levia piaestiterit cavillatio respondet enim Hermogenes

θειαν την Πρωταγόρου λως ου αποδέχομαι deinde Platonem non περὶ τουτων sed quod rem ipsam Mnest, περὶ

τοιουτων dicere adVertendum.

Apud Diogeium Gest. IX, 53 et Suidam de Protagora haec exstant: λόγων αγῶνας ποιήσατο . . . V διάνοιαν

ἀφεὶς προς του νομα διελεχθη. .. διεῖλέ τε τον λόγου πρῶτος εἰς τέσσαρα, εὐχωλὴν, ρώτησιν, πόκρισιν, ντολὴν οι δἐ εἰς πτὰ, διηγησι, ερώτο ι ν, ἀπόκρ ισιν,4ντολὴν ἀπαγγελίαν, εὐχωλὴν κλῆσι ν ους και πυθμένας εἶπε λόγων AAKIAAMA δε τετταρας λόγους φησί, ν άλιν, πό- σιν, ρώτησιν, προς αγόρευ σι ν quaeritur haec laid sini velint ad artem grammaticam pertinere dicit Bellinus pag. 8 Piemadmodum Aristoteles tria nomen, ve uni adiserDitam, Maliis deinceps dilatata invenerit. Sed Vereor ne lalsa sit naec opinio Arii oratoriae adnumeravit Quintilianus III, 4 pag. 228, ii cum tria Aristotelis et duo Anaximenis elidisset, pergit Protagoran Urim Me o I ii ici, tia rogi cili, respondendi Ina Irilal Hi

precari di quod ευ χωλὴ, dixit, paries solas putat. Quod si vemini, ευχωλὴ illiid a Jove principium servans, ad deos fortasse fuit, Plana primis oratOIibus spretam aeta POSterio est viando recepit, sic Demosin περὶ στεφάνου Πρῶτον μεν. . . τοις θεοῖς ευχομαι πῶσι και πάσαις Oσην ευνοιανεχων εγώ διατελῶ τη τε πόλει και πῶσι υμῖν,.τ. λ. Lycumas

κατὰ Aεωκράτους Λίκαιον g ἄνδρες θηναῖοι και ευσεβῆ και H ημῶν και περ τῶν θεῶν τVν αρχὴν της κατηγορίας

-ον. και τοι ἄλλοις θεοῖς και τοι ηρωσι τοι κατὰ τὴν

74쪽

- 45 - πόλιν Μαιτὴν χώραν ἱδρυμένοις, εἰ μἐν-l γγελκα, τ λ. item

incerius is aemialis Oretitor apud Dionys Halic de Dinarchi

quamvis naec ευχωλὴ Ρmocmii vicem sol ens latioris esse deDcro signivinationis nec sola deoriam, mi operi inque propitii sint, invocatio, mani triuiis conficias vernis. Et Sublas sive potius undis ni sun psit licit πάντα λόγον, omnem Semnonent, ab eo in quatuor divisas esse paries, et postea τέτταρας λόγους, nisi potius ii λόγου reponendum. Sanc Diagoras cuivis sermoni nanc dispositionem, non quean nos proprie orationis nuncupamus nomino infingendan censuit, anilio in poeseos Piovi transtulit opera. Sic Homeriam vituperat, qui επιτύξει non υχωλῆ initiunt secerit. Hadit haec Aristotelo της λεξεως σχήματα esse affirmans, Poet. cap 21 pag. 2 7. Bunle: Tων δε περιτὴν λέξιν εν μεν εστιν εἶδος θεωρίας, τα σχήματα της λέξεως, α στιλῶδένα τῆς, κριτικῆς και τουπην τοιαυτην χοντος αρχιτεκτονική, οἷον τί εντολὴ και τι. εὐχὴ και διήγησις και απειλὴ και ρώτησις και πόκρισις και ει ετι*' ἀλλο τοιουτον παρὰ γαρ την τουτων γνῶσιν Ἀγνοιαν ουδεν εἰς την ποιητικὴν πιτίμημα φέρεται τι και α ιον σπουδῆς τί γα αν τις υπολάβοι ημαρτῆσθαι cii TALOPAE πιτιμω υτι εἴχεσθαι Oιόμενος επιτάττει εἰπών

Μῆνιν δειδε θεάτο γαρ κελεύσαντ σι ποιεῶν τι η μὴ πίταξίς εστι δίο παρείσθω ως ἀλλης και υ της ποιητικῆς ον Θεώρημα. Inde

Aristotclem partos allatas Privagorae ipsi uiuisisse, non iniuria concivitas apud Sitidam ex o με legitur μετὰ δε τουτονε τεροι . . , διεῖλον cum Variutate τερος. . . διεῖλεν.minicam Protagorrae orationem in Platonis dialogo cogno-D1ilio PDilosti aliis intelliali vit sopn pag. 494 Pio editorem intactuin vii nescio initii ex neaeteto omitat, sugit; νους

ει τον Πρωτα γεραν ὁ Πλάτων σεμνῶς με ερμηνεύοντα, υπτιάζοντα δε τῆ σεμνότητι καί που και μακρολογώτερον του συμμέτρου την ἰδέαν αυτου μύ- μακρῶ χαρακτήρισεν confHein l. ad Protag. pag. 505 scd vita ne illa oratio, quae et

ο- rata x si ii iii Iegendum pro vulg. εἶ τι ἄλλο intelligit vero Plaui supra ex Diogene dedimus παγγελίαν.

75쪽

Schleierinacheri viri in nis sagacissimi est sententia, non modo ad Protagora sit ei aeris ingenii ina, sed ipsius ex scriptis hausta tales enim res tractare solet an sopliistae, utra ro- dico Hippia scinitis, allegoi in forina induta illa aetate et fabillas allegoricas ingenant et Honierunt ita osse explicam umdocebant M'. Totum artis graccoruni sophistariti siviliuni Funi Iarcstituenda ἀργοεπεί eonsistoret, brevi lactum, ut singula Paomi Vcvla investigarentur, propria armari is notaretu PIAS IU Varietates nutationesque o somna et significatio perpessae, traderetur et discrimen inter Verba Plae eadem Vulgo significare putantia doceretiir , io uno alterove ostendere exemplo facile vidcatili , scd inator iam exsistit difficultas, si

comini cinae tibi disceri e acta mittitinio vel numerem exsuperet, Inaxima Vero si systenta synonurniae eiusmae doctrimam profitearis. Haec sentiri et etvitiologia rici istulat nec nisi origines Vori ortimque radices iaVeneris, sensus recto demonstravi potest. DuaIn rein ne Pi ridiculam nec parvi esse niornenti, nostra demuiri aetate, qua liae in ud Ut ni examinata sunt, laxini DPerspectum eSt.

Prodicus Coius, quantilii scinius, de iri Iustui et magna dedita opera, iiiiiii vethorini potestates discriniinans, I prium sensuin usu antilaathun et oblitteratum investigare et donuo noulini Diis tradere stiliauit, leni subtili et sagaci iudicio verDoriun vini distinxisse nevae oneri nati imparem fuisse, pauca diligentiae adhuc restantia monumenta testantur. Demonini paulo doctius luani Osteriores, iOmni tu nos Venit notitia, ad litteraria misi linem Vocabula congerentes, aggressius est. Notiora os ille singulas solegisse et viaecunque de his pro- nuritiantiir Voces COInpositas ad Verani rationem, qua alia illi tui

signis caret, reduxisse videtur; sic v. c. do ν ς notionem in plui os lis tinxit partes, de quibus Aristoteles Topic II 6 pag.

διηρεῖτο τὰς δονὰς εἰς χαρὰν και τέρψιν καιευ φροσφνην ταύτα γαρ πάντα του αυτου, της δονῆς,

ὀνόματά εστιν ει Ουν τις τυ χαίρειν τω ευφραίνεσθαι γει

76쪽

Verbor Iam doctrina, tuan ut primum omnibus commendaverat ββ), privatisfinitis dedit Iectiones tinviaginta reticlinus ab

eo uestimarus, ut Socrates diei in Gabi pag. 4 καὶ δὴ καὶ et περ των νομάτων ου tu κρὰν τυγχάνει ν ά λημα εἰ

πεπαιχε ῖσθαι, ως φησιν κεῖνος, ουδεν αν ἐκώλυέ σεαυτίκα μάλα Mεναι την ἀλήθειαν περὶ νοματον ὁ ο Θότητος νυν δε υκ ἀκήκοα, ἀλλα την δραχμιαίαν ου κουν οἶδα πη ποτε το ἀληθες εχε περὶ των τοιουτων Hae

alterae lectiones nainoris aestimatae, pulaticas enim indicaro non, sopiti star in nrore fuit ali litorinus interitum ieiunioressuisse Videntur, nios somniculosos o illa maiore aliquarii lemonstrationis partem se iniectumana esse promittens, ad audi

nato xΡres sum esse dicit illam enim νομάrων ρθότητα non liuite scit Pi Otagoi an docuisse scit scire Velina an non synony- nia quo que Veilaor in eo ni Pertineat; tiim nescio quo- moilo sugum viritin il Octuin illo in Crat Io Iocus, in quo tamen alia sup est dimetutas; iani enim Dic audisso negat vel Dorum recti tu, incin Socrates, alii, in Cliamni de pag. 322. o Protagora Pag. 20S a Pro ilico, sexcolita listinguento, accepisso dicit. At Soci'ciles δραχμιmici tantuni altilivit. Talia vero inini in in Iatone te inenda esse puto, et sequens nota totam hanc πορίαν solvit. ββ Aristotolos uiol. III pag. 200. καί μοι προ σέχε ε τον νουν

77쪽

beret magnaPae cum gloria in ea versaretur, ii I naim in si idem sitioi omnes artiuin inventores sibi initi a it Pi Odie in IuOPie secerit, eius*ae artiore Dusus ut Gorgias antitneses, ita vocum discriniiii inmaverit maxime enim immodicum LI Suna, nunqPan Suo inspers loco, non mala in eius semilitatem

vias scia et inania uiuscemodi essent, rei docet perstringit Plato. Tuin id intomi non negligendum Platonem et oculduino nimis auxisse et in Proclieum omni cadere iure, quae Dionys itineam. om. VI pag. 56. ue noc aliisque monuit. I iocus ille notus et valdi sestivus nic ut res magis sit perspimia,

γαρ του ς ε τοιοῖςδε λόγοις παραγιγνομένους κοινους μεν

εἶναι ἀμφοῖν τοῖν διαλεγομενοι ἀκροατὰς, σου ει μὴ ἔστι γαρ υ ταυτόν κοιν με γαρ ἀκουσαι δεῖ ἀμφοτ/ρω ν, μὴ rσο δ νεῖμαι κατέρω, ἀλλα τομεν σωφ- τέρφ ιλλι , τὰ δὲ ἀμαθεστέρου λαττον ' Ἀγώ μἐν και αὐτος, Πρωταγόρα τε κα Σώκρατες,

M Acuta et untilis distinctio mi κοινον ad altiliendii n, ἴσον adesscion tum pertinet euici mistria semptoriam usum, maen ipsuIn Prodicus corrrigor voluit, Di ieiunt , athen ad Amin pag. 107. et Astiit ilo vita ot empl. Iat pag. 72. Solemnis et atra H

dictio ἐξ σου ἀκροῶσθαι in Lycias de Aristoph. bonis pag.

509. Ich eons seliol in Aeschinen pag. 47. Illi Alia exempla sunt Hegesipp. περὶ ἁλον Pag. 78. Bias. ἐπιτρέπειν φησι περιτούων τοιμος εῖναι ἔσω και κοιν δικαστηρίου Demost. περιτος των ροδίων ἐλευθ. Pag. 179. οἱ νόμοι κοινην την συνουσίαν ἔδοσαν και ἴσην τοὶς ασθενέσι πια or ἰσχυροrς. PlutaretIi sept. sapient conviV. tona. VIII, Pag. 24. H. μηδ' ἄριστίνδην, αλλ' ἴσου πασα ῶσπερ ἐν δημοκρατέα νέμεσθαι και Eo ν ων εἰναις

78쪽

Tαυτ υν εἰπόντος του Προ δέ κου πολλοὶ πάνυ των παρόντων ἀπεδέξαντο. Beliqua exempla in Platonis dialogis servata, ab aliis pleriamque iam hulicatam hac sunt rin enone pag. 336 πειράσομαι δὴ και πώ σοι ουτως εἶπεΤν λεγε γάρ μοι τε λευ την καλεῖς τι τοιόνδε λόγω Io, περας και σχατο, πάντα ταυτα ταυτόν τι λεγω

που καλεῖς πεπεράνθαι τι και τετελευτηκέναι τοτοιουτον βουλομαι λεγειν, Ουδεν ποικιλον. in Lacnete pag. 290. Nicias ἀλλ' οιμαι το φοβον και Oἀνδρειον ου ταυτόν εστιν ' γ δ ανδρίας με και προμηθείας πάνυ τισiν λέγοις οἶμαι μετεινα Θρασυτητος ὁ και τόλμης και του φόβου μετὰ προμηθείας πάνυ πολλοῖς και ανδρῶν και γυναικῶν καιπαίδων και θηρίων ταυτ υν- συ καλεῖς ἀνδρε

Herodis l. 85 μεr dira των δικαίων ἴσοι κριταὶ ροκα ταγνώσεσθέ μου. φη Item in rotagora pag. 40. την Mε Προδίκου τοῖον διαίρεσιν των νομάτων παραιτοὐμαι εἴτε γαρ ν δ εἴr τερπνὰ λέγεις εἴτε χαρτὰν εἴτε μόθεν και ἔπως χαίρεις τα τοιαὐτα νομάζων, ββέλτιστε Πρόδικε, τοὐτο - προς- βουλομαι ἀπόκριναι, os mi initori in Bil l liiii iniit pag.. 84 Iaconsio ad Laeli et Pag. 238, Astio I. I. pag. 72. cons. PIat. Resp. Pag. 254. SPRNORI, συναγωγ τεχνων.

79쪽

φρονιμα περι ων λεγω.

μηδέ γε εἴπνς ὼ άχης και γάρ μοι δοκεῖς οὐδε μὴ

ῆσθῆσθαι ὁτι οδε ταύτην την σοφίαν παρὰ Λάμωνος του μετερου ταίρου παρείληφεν, ὁ δὲ Λάμων Προδίκο πολλὰ πλησιάζει ος δὴ δοκεῖ των σοφιστῶν

κάλλιστα τὰ τοιαυτα Oνόματα διαιρεῖν. Inde to mini egregium Piem Protagoras ipse in dialogo cognomine dicit Pag. 227 ex Ρrossici doctrina haustum esse docemur:

ταυτα δε εμού ὁμολογησαντος ἐξείη αν σοι χρου ἐνωτοις αὐτοῖς τεκμηρχις τουτοις λέγειν ς κατὰ την μὴν ὁμολογίαν ὴ σοφία εστιν ἶσχύς εγώ δἐ ουδ o ου δ' ἐνταὐθαίμολογῶ τους δἰ ἡ τοὐχ σχυ ρου ς εἶναι, τους μέντοι ἰσχυ ρου ς δυνατούς - γα ταυτὼν εἶναι δύναμιν τε και ἰσχὼ, αλλὰ το με, και ἀπδπημης γίγνεσθαι, την δύναμιν, και ἀπό μανίας τε και ἀπδ θυι ολ σχὼ ν δε ἀ- φύσεως και εὐτροφίας τῶν σωμάτων - ἴτω δε-0κεῖ, ταυτὰν εἶναι θάρσος τε και ἀνδρίαν, στε συμβαίνει τους ιιεν ἀνδρείους θαρραλέους εἶναι, μὴ μέντοι τους

γε θαρραλέους ἀνδρείους πάντας Θύρσος μεν γὰρ και ἀπδ τέχνης γιγνεται ἀνθρώποις και ἀπδΘυμου τε κα ἀπ μανίας σπερ ὴ δύναμις ἀνδρία δέ ἀπ φύσεως και εὐτροφ ας τῶν

θυχων λιγνεται. tiuae vero auloni dixit Socrates Pag. 207. εστ δε οὐ ταυ δνῶ Πρωταγόρα, ῶς φησι Πρόδικος δε εο ῖναι και τογενέσθia loeose monuit; paulo supra enim ex eo hace quaerit:

οὐ γὰρ A Πρόδικε προαπόφηναι τὴν σὴν γνώμην ταυτόν σοι δοκεῖ εἶναι - γενέσθαι και τὰ εἶναι η ἄλλο ἀλλο νὴ ι, ἔψη ὁ Πρόδικος. in Charinule pag. 321 Gitias: ἐγώ γάρ που, δ' - του θ' ὁμολόγ κα ς οι τὰ τῶν ἄλλων πράττοντες

σωφρονούσιν η τους ποιου τος μολόγησα εἰπεμοι ν ο εγώ οὐ ταυτὰ καλεῖς τὰ ποιειν και τὼ πράττει, οὐ μέντοι, ἔφη, ουδέ γε τὼ εργάζεσθαι και τὼ ποιεῖν. .' Ἀριτί- ην δ' πώ καὶ

80쪽

ευμ αρχομένου σου σχεδὰν uάνθανον τον λόγονοτι τὰ οικειά τε και τά αυτου ἀγα ὰ καλοίης και τὰς των γαθων ποιήσεις πράξεις και γαρ Προδίκου μυοία ινὼ ἀκήκοα περ ονομάτων λαιρουντος. in ut ii in quae leguntii pag. 405 inccritin an ex Ρm licillioni sint dictit πρῶτον γὰρ ως φησι Iρόδικος περὶ νομάτων θ', υτ τος μαθεῖν εῖ υ δὴ και ἐνδείκνυσθόν σοι τω ξένω υτι υ ξδησθα et μανθάνειν οτι ι ἄνθρωποι καλούσι μεμεα τωτοιωδε οε αντις ε αρχῆς

μηδεμίαν χων πιστῆμην περ πράγματος τινος επεις υστερον αυχού λαμβάνη την επιστήμην, καλούσι ἐταυet τουτο και επειδὰν χων δ τὴν πιστήμην ταύτHτῆ επιστήμρ ταυτὰ τους πρῆγμα επισκοπῆχπραττόμενον ῆ λεγόμενον ι ἄλλον μεν αυτ ξυνι-εναι καλούσιν ni ανθά νειν, στι σίτε και μα- Θά με ι, ' . denique ne voce δεινὼ cuius originem in significatione arcte tenondam censet, in Protagora pag. 208. περὶ es του δεινου Πρόδικός με Ουτοσι νουθετεῖ κάστοτε Oταν ἐπαι-

νων εγλη σε ἄλλον τινὰ λέγω τι Πρωταγόρας

σοφὼς και δεινος εστιν ἀνήρ, ἐρωτῆ εἰ υκ αἰσχυνο ια ταγαθὰ δεινὰ καλῶν το γὰρ δεινὼ ν φησὶ, ακό, ἔστιν Ουλις γουν λεγει κάστοτε δει - νου πλουτου οὐδἐ δεινῆς εἰρήνης Ουδ δεινῆς υγιείας, αλλὰ δε νῆς νόσου και δεινου πολέμου και δεινῆς πενίας ς του δεινου κακούοντος.

Ubia laeti tunc teinporis alii qua solici auspicio Prodicus inceΡisset, sitnili fortuita longius produxissent sic enim iam illa aetate su non uni liii et etymologiae strusium, agnos secisset ProgreSSus multaque memoratu digna essent tradita, in quibus Posteriores, Ire caecutiunt, quamvis qui de suae aetatis lingua dis*1imant mi minus veriti videant plurimis impedia, opini niDu nega I ne IiIeii eosmi simili vo lini sonu ita allici ut quae diversissi,na sunt totoque listari coelo, simillima es Paene eadem esse amitrentur. M vitium et Graeciis intini '' Lapsus est Λstius pag. 417, 1 quum vulgi usus et opinio Mo

notatur, ex Prodici animi sententia liaec proniIntiata arnil ratur