Artium scriptores

81쪽

et alii quolio, si de suae ipsoaeuii scinatantur linguae origini lies a committunt. Mulluin iam Praestare possumus, si mal Voca Duli Migini, mi id sini et mutationi deDeatur recte cognovimus, iis qui linguana OPiuntur ae docontur', nud facito inventu. Non rauci enit in s)llalbis quac et nitri itioncs significant, novum Vectuin et originein Porci ire putant. Duotus enim musticisci liodie est, ii V. c. in consul, praesul e x Mi Latiis, Diodri consi una, no i soli1 in modo nosci iiiii l inniente non inlbeat 3 Quare nini est quod veteres mi in hoc genore Inaxina sunt salsi, a idontes accusemus, ii ipsi saepius iam Dactior dari Valentiis. Hoc vitio etia1 Platonem et oiranos sero lillosophos associos esse videas quod unus vel illici dilucido ostentia locus. Sic in sol Dista pag. 151 serio dicit Elealicus Itospes:

- Ἀλλὰ δε ν ψυχήν γε ἴσμεν ἄκουσαν ἄσαν ἄν

αγνοουσαν.

o alia multa ita autem Iati est conlparata ut Vorias viae a tonoris statim annis irriDibimus usulae longo tenentias, nostra nostri, aetatis opiniones SuDiiciamus Q propria eorum vis ex

i Platonein Iurile in liberare gestiunt falsa ironii non cani ini sentetitia , itinia in C 'al l pi Olata esse allicentcs, sed practoralia uiuit et ioc neglexerunt viri docti eas dein veri,orum originali oncs iasin Golyto in ector: in Pio lite dialogis iiDi nullusos laedilis lociis et sema omnia Ag in ur, recurrere.

82쪽

animo prorsus evanescat, ut si hanc et undo sit grossa antii aere elimis, Iaelio, sonu simillimi, sons divo sissima captemus et Serio coniungamus, nec opinione victi vemini vii I sit perspiciamus. Cuius rei excimpla non modo Graeci et Latini larga Ρraeuent manu, nos ipsi si nostromini vertiorum origines ostendimus hoc maxime Ianoramus errore. Nec limina ut enim qui egiones depingunt, numiles mae-mini sedes ad montium altorianique Iocorim naturam consisserandam, et ut numilia recte considerent montes ascendunt, vel ut principum naturam melius inferiores cognoscunt,

populi principes, sic in linguae cuius Iesu cunnologia et accuratius et rectius, Pii alia utuntur hoc est mi illiun v. c. ut nos graecam assidua doctrina ex primis liaurire coguntur principiis et sua lingua adiuti viae sint iuriusti similia 1acveaiversa, docentur, Paam si in cunaDulis inscii usu adsuetiversantur; nec Piemquam mini Alexandrinos Diectumam putolii non tantas quam nos res et erua dudum erepta et denuo in vitam revocanda traCtaDant. Id autem notandunt, illum explicandi morem omnium maxime nucvdiden adamasse, ut ipsum Platonis Pri, licuin interdum facientem Vecta audire censeas, idque non uno in

loco, pro casu fieri potuit, sed millis ut de industria haec auctorem dessisse Dateat, qua de re apud recentiores ii tam multa de nucydide eius*ie scriDendi ration declamant, ne

γρυ ridem est invenire nidi primus I Semasse Visus sum, sed antiquis quos pauca latuerant, Dene iam erat notum, etiamsi non eoemio Volumus modo prolatum egregia cnim Pleminimio ratione parum exacta et satis rudi tradunt, ut plurimi victi veritatem, nisi rem ipsi peracmitantur, raro perspiciant ideoli tomere despiciant. Exstat scholion a Vetusta manu scrip-trum apud Dulcemini in adnotati Ρag. 6 8. .: στεον οτι και

το κομφῆν της φράσεως Θου ιδ δη ς ἰσχυλο, καὶ Πινδαρο, μιμήσατο ' ), εἰς δε το γόνιμον των ἐνθυμημάτων

4 Diony ius Halic de Vernoriam eo os Pag. 300 Sch de austera incompta et vetusta dictione locutus haec addit ταύτης δέ χῆ:dρμονιας πολλοι μὲν μοντο ζηλωται κατά τε ποροιν καὶ σιορίαν

83쪽

τον αυτου διδάσκαλον Ἀντιφωντα, εἰς δὲ την λέξιν ΠΡΟΛΙKONχθεν καὶ Προδίκου λέξιν ν τω κει μένω σημειου μεθα es ει το γνωμικὼν Ους Σωκρατ ι- κους, υριπιφην καὶ τους αλλους τοῖς γαρ αυτοῖς χρόνοις σαν, εἰς ει την οἶκονομίαν τον ποιητη . Ex Maree lino Anullum hoc vidisse docemur, qui in Vita pag. XIII. Bkh.:

ἐζ λωσε δὲ ε ολίγον , ως φησιν Ἀντυλλος, καἰ τας Torem παρισωσεις καὶ τὰς αντι Θεσεις εὐδοκιμούσας κατ ἐκεῖνο καιρο παρὰ τοῖς Ελλησι καὶ μεντοι καὶ ΠPO, OYτου Κείου τὴ λεπὶ τοῖς ὀνόμασιν ἀκοιβολογίαν μάλιστα ὁ πάντων Oπερ εἴπομεν ἐζήλωσεν DIURPON καὶ της περὶ τὰ νόματα κλογ' καὶ της περὶ την συνθεσιν ἀκριβείας ζ τε ἰσχύος qς κατα θνερμηνειαν και του καλλους και του ταχους. Sed ut lictoriIn veritatem ostendat nus, istaedam id genus Ioca

I, 69. καὶ μηδεὶς μῶν ε ἔχθρα το πλεον η αἰτια μίση τάδε λεγεσθαι αιτία ἐν γαρ φίλων ἀνδρῶν 8στὶν έμαρτανόντων, κατηγορια δἐ ἐχθρων δικησάντων ').

καὶ λόγους πολιτικοῖς διαφεροντες των ἄλλων' ἐν μὲν ἐπικῆ ποιμει τε κολοφώνιος Ἀνιίμαχος και Ἐμπεδοκλῆς ὁ φυσικὰς ἐν δ μελο- ποῶ, Πίνδαρος, ἐν δε τραγωδία Λἰσχύλος, ἐν δε ιστορι Θ Ο - κιδίδης, ἐν δε πολιτικοῖς λόγοις Ἀντιφῶν. Isocrates Panegyr. cap. 36. εστ δε υχ iόν' ἀποτρέπειν των αμαρτημάτων οὐδ' ἐιέρων πράξεων πείθειν ἐπιθυμεrν, ν' τις ἐρρωμενως ἐπιτιμηση τοις μαρτάνουσι χρ δε κατηγορειν με ἡγεrσθαι τους ἐπὶ βλάβη λωι δοροῖντας, νουθε- τε 1ν δε τους n τελεία τοι αὐτα πρυττ ντας; ibi pessimo Martii. κακηγο er serit,enduin putat. Cetermincons. laticyd. III, l. τους μὲν λόγους οὐκ αν --ο εἰπε νει καὶ auro. . . . , ἐπὶ μῶς τραπόμενοι καὶ ηγορίαν ἐποιη- σανε καὶ περὶ αὐτῶν iam τῶν προκειμένων καὶ ἄμα oud' si ιαμένων πολλην την πολογίαν καὶ παινων ων Ουδεὶς ἐμέμ νατο, ut η DCristi. ΙElenes enconi. 3 14. φησὶ με γαρ ἐγκα μιον γεγε - φέναι αερι avrης τυγχάνει δ' dii vir αν εἰρηκὼς περ τῶν ἐκείνη πεπραγμένων εστι δ' οὐκ ἐκδεων ωυτῶν ἰδεῶν οὐδε περιτων vetῶν ργων λόγος ἀλλα- ῶν Ουναντίον απο- λογ ετσθαι με ναρ προς ηκε περὶ των ἀδάκa I m c αν ἐχόντων, ἐπαινε I e toυς ἐπ' ἀγαθου τινι διαφο

84쪽

- 55 I. 41. δικαιωματα μεν ουν . .. ἔχομεν - παραίνεσιν και ἀξίωσιν χάριτος τοιάνδε ην Ουκώχθροιχντες ἄστε βλάπτειν, Ουδ α φίλοι - ἐπιχρῆσθαι ἀντιδοθηναι ημῖν εν τυ παρόντι φ ἐν χρῆναι. . . φιλον τε γαρ ηγουνται 'Oν υπουργούντα ην α ι πρότερον χθρὰς I, πολλι ιόν τε τον ἀντιστάντα ην καὶ τυχ σφιλος ων, ἐπεὶ και τα οἰκεῖα χεῖρον τιθενται φιλονεικίας ενεκα της αὐτίκα. et cap. 43 τὼ δ' 'σον ἀνταπόδοτε γνόντες του-

γῶν φιλος μάλιστα, και ὁ ἀντιστὰς εχθρός. Π, 37 χρώμεθα γαρ πολιτεία ου ζηλούση τους των πέλας

νόμους. .. και νομα ἐν ι τὰ μὴ ἐρολέγους αλ ες πλείονας οἰκεῖν, δημοκρατία κέκληται μέτεστι δε κατὰ μεν ους νόμους προς τά rδια διάφορα πάσι τὼ σον, κατὰ δε την ἀζίωσιν ... ου - μερους τ

πλεῖον ε τὰ κοινα - αρετης προτιμαται.

R 62. Ιενα δἐ τοις χθροῖς ὀμόσε μὴ φρονήματι

μόνον ἀλλα και καταφρονήματι αυχημαμεν γὰρ καὶ πλα παθια ευτυχους καιδειλωτι, ι ἐγγ ιγνεται, κατὰ φρόνησά ς δὸ

τίων προεχειν, ο μῖν πάρχει. I, 122 os γὰρ δὴ πεφευγότες ταυτα επὶ την πλείστους δ βλάψασαν καταφρόνησιν κεχωρήκατε, - του πολλοῖς σφάλλειν - ναντίον νομαμφροσυνη μετωνόμασται. III, 39. τό αλλο ουτοι 'πεβούλευσάν τε καὶ ε πανέστησαν ἄλλον η ἀπεστησαν, ἀπόστασις μέν γε των βιαιόν τι πασχόντων στι, ζήτησάν τε μετὰ των πολεμιωτάτων μῶς στάντες

διαφθεῖραι.Ι 82. εἰ γὰρ ἀπαράσκευοι τοις των ξυμμάχων εγκλήμασιν ἐπειχθεντες εμουμεν αυτὴν ορμε οπως μὴ αωχιον και ἀπορώτερον τῆΠελοποννήσου πράξομεν ἐγκλήματα μἐν γὰρ και πόλεων και ἰδιωτων

85쪽

I, 1. νουσι γὰρ σπονδὰς δ οἱ ι ἐρημίαν ἀλλοις προσιόντες, ἀλλ' οἱ μὴ βοηθούντες οἷς ανξυνομόσωσι.

I, 141. μάχ μεν γαρ προς παντας Ελληνας δυνατο Πελοποννησιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἀντισχεῖν, πολεμεῖν ει μὴ προς ὁμοίαν ἀντιπαρασκευὴν δυνατοι.

II, 89 αντίπαλοι ἀν γαρ οἱ πλείους ῶσπερ ουτοι di δυνάμει τὼ πλεον πίσυνοι η ν γνώμst πεπον-ααι οἱ δ' ἐκ πολλλυποδεεστέρων καὶ μα ου καναγκαζόμενοι. μέγα τι της διανοίας τὼ βέβαιον ἔχοντες ἀντιτολμῶσιν. HI, 30. καὶ μὴ ἀποκνήσωμεν τον κένδυνον νομίσαντες Ουκἄλλο τι εἶναι τὰ κενὰ του πολέμου τὼ τοιουτον O εἴτις στρατηγὼς εν τε αὐτl φυλάσσοιτο καὶ τοις πολεμίοις ενορῶν ἔπιχειροίη, πλειστ ανὀρθοῖτο.ΠΙ, 6. καίτοι χρὴ ταὐτὰ περὶ των αυτῶν ὐμοίως φαίνωσθαι γιγνώσκοντας καὶ τὰ συμφ ρον μὴ ἀλλο τι νομίσαι η τῶν ξυμμάχων τοῖς ἀγαθοῖς ὁταν εἰ βέβαιον την χάριν της αρετῆς χωσι και τὰ παραυτίκα που δμῖν φέλιμον καθιστῆται. V, 10b. ακεδαιμόνιοι γαρ προς σφῆς μἐν αυτοῖς καὶ τα ἐπιχώρια νόμιμα πλόωτα αρετ ζ χρῶνται, προς di τοις ἄλλους πολλὰ ἄν τις ἔχων εἰπεῖν ώς προς- φέρονται ξυνελών μάλιστυ δηλώσειε δτι επιφανέσταεα ων ἴσμεν τί, ε, ηδέα καλὰ νομίζουσι, τὰ δε ξυμφέροντα δίκαια et cap. 10Touκου οἴεσθε τὰ ζυμφέρον με μετὰ σφαλείας εἰναι, τὼ δἐ δίκαιον και καλὰ μετὰ

κινδυνου δρασθαι.

I, 84. πολεμικοί τε καὶ εὐνουλοι διὰ τὼ εὐκοσμον γιγνόμεθα, τὰ μεν τι αἰδώς σωφροσύνζς πλεῖστον μετέχει, αισχύνης di εὐψυχία, εὐβουλοι di

86쪽

αμαθεστερον των νόμων της περοφίας παιδευ-

V. 111. χυ α δ επί γε την εν τοῖς αἰσχροῖς και προύπτοις κινδύνοις πλειστα διαφθείρουσαν ἀνθρώπους αἰσχύνη, τρέφεσθε πολλοῖς γαρ προορωμένοις ἔτι ες οἷ φέρονται, τυ αἰσχρὰν καλούμενον ονόματος παγωγου δυνάμει στεσπάσατο σσηθεῖσι τολμήματος, επφ ξυμφοραῖς ἀνηκέστοις εκοντας περιπεσεῖν και αισχύνην αἰσχίω μετὰ

ἀνοίας ' τύχης προςλαβεῖν.

Sed manum de tabula in uno Thucyclidestiae ei inagis inve nies De tentata, Iam in ceteris omnibus qui rarissinio nec nisi necessitate via lanx adstricti ita Ioquuntur ut locis supra laudatis Isocrates ii ipse Prodicum ait liverat, neque alienum fortasses statuere Tnucydidem Pioque eodem Praeceptore

Sed quid alios laudamus id nas ipsius Prodici exemplinii ad manus est 'uae enim apud Xenopnontem exstant, uanivis Socrates lateatur Memorata. II, 1, 21. και ΠΡΟΛΙΚΟΣ δε

ὁ σοφὼς νύτου συγγράμματι H περ του πιακλεους, περδ καὶ πλείστοις επιδείκνυται, ςαύτως περὶ της ἀρετη. πο- 'αίνεται, δέ πως λέγων σσα εγώ μέμνημαι, φησὶ γαρ . . . et 34 ου νω πως διώκει bi PODIKO την α ετης Nρακλε ιυς παίδευσιν Ἀκόσμησε μεντοι, τὰς γνώμας ετ μεγαλοτέροις ρῆμασιν λεγώ νυν, 1 dici tamen linguam

et dicendi rationem maxime obsolvant, ast iam Philostratus animetulveriit. Locum si ' accurate itispexeris, quod recentiorita nemo fecit, rodicum ut Voc ulum suo quodlio poneretur loco valde annisum esse ex his quoque perspiciemus et multa vocum sistilia visci imina latent. En adsunt illa ex Platone o Aristotelo supra laudata Vocabula, quomam neXIIS quid auctor volucri satis declaia gis . πρῶτον με γαρ υ

- διτηει quod Henistcrii et Bulanhcnius volueriinciain dudum legitur in Victorii editione morent. 155 1. 'D Vi'. Sopilist pag. 496. Olear καὶ τί ἄν χαρακτηοίζοιμεν ον τοι Προδικου γλῶτταν τε νωνῶ, νως αύτην ἱκανῶς Πογράφοντος;

87쪽

ξεις τι αν κεχαριο μένον σιτίον η ποτὰν ευροις, τιαν ἰδών - ἀκουσα τερφθείης, η τινων ὀσφραινόμενος η ἀπτόμενος σθείης, τίσι δ παὶ δικοῖς ομιλῶν μάλιστ ἄνευ φρανθείης, και πῶς αν μαλακώτατα

καθευδοις και πῶς αν απονώτατα τούτων πάντων τυγχάνοις. Alia iovi nonis alitincte ignota liscrimina ac occasione notatio β 22. κατασκοπεῖσθα ι δε αμ εαυτὴν, επι

κοπεῖν δε και εἴ τις αλλος αυτὴν Θεάται, πολλάκις ει καὶ εἰς την εαυτῆς σκιὰν ἀποβλέπειν β 29 εννοεῖς, mράκλεις ώς χαλεπὴν καὶ μακρὰν ὀδὰν in τὰς ε υτρο σενας γυνή σοι διηγεῖ α ι ἐγώ de ραδίαν καὶ βραχεῖαν δων Καὶ

την εὐαιμονίαν ζω σε. 43. καὶ οἱ μεν νέοι τοις των πρεπυτερων ἐπαίνοις χαιρουσιν, οἰειγεραίτεροι ταῖς των νέων τιμαῖς ἀγάλλονται, και η δέως ia τῶν παλαιῶν πράξεων μεμνηται, ε δἐ τἀς παρουσας εδονται πράττοντες, δι mkφ λοιμὸν θεοῖς δντες, ἀγαπητο νει Ἀλωις, τίμιοι ἡ πατράσ et supra β 28 τῶν γα δντων γα- Θῶν και καλῶν οὐδἐ ἀνευ πονου καὶ επιι ελείας θεοὶ διδόασιν ἀνθρώποις, αλλ' εἴτε τους θεου ιλεως εἶναί σοι βούλει, θεραπευτέον τους λους, ἴτε αδ φιλων θέλεις ἀγαπῆσθαι, τους φιλους εὐεργετέον, εἴτε πό τινος

πέλε ως ἐπιθυμεῖς, ιμάσθαι, την πόλιν φελητέον εἴτε ore τῆς Ἐλλάδος - πάσης ἀξιοῖ εα ρετῆ Θ α, μάζεστ ν Ἐλλάδα πειρατέον ευ ποιεῖν, τ λ. liae sima c. nmuliis aliis in illa sauiala non amantii et exornandi modo retima,

sed to et sevcie distincta, ut quod de una re usurpatiun em Dum alteri ulliaerere non posset, a Prome elata sunt. De vitae contemptione Paac leguntur apud Axiochi auctorem pag. 510. Didi uiri Socrates se quae In memoria tenuerit, prolaturum esse dicit, nulla eius qualem, Xenopnonte novimus, elocutio apparet semel tantum ipsius Pio sic ingenio dignum

λογίαν in vulgarem dictionem auctor nautasse videtur, Versibus

qui adnu latent interiectis ut pag. 512 Ἀλλ' ὐπολιτίμητος πολιτεία, πολλὰ γαρ υπερβαίνω, δια πόσων ελαυνεται δεινῶν, τῆ, με χαρὰν ἔχουσα φλεγμονῆς δίκην παλ-

88쪽

λομένην και σφυγματώδη κ. . . Ex isticum eius Didini exstat pag. 513. Oυσα δέ ποι και του Προδίκου λέγοντος οτι χάνατος ουτ περὶ τους ζῶντας ἐστιν, υτ περ τους διετηλλαχότας, τι περ με τους ζῶντας υ εστιν, οι ἐαποθανόντες ου εἰσίν ωστε Ουτε περι σννυν εστίν ου γαρ τέθνηκας, υτ ει τι πάθοις, σται περ σέ σὐ γαρ υκ ἔσει. uti non mimis Axiocn Donus 1 ossiciis Vapulat, laam qui facetissima de eius displitandi ratione trauidit, xiae auctori. Hunc sortasse ot 1i eum secuti sunt, intelligit ristotelestinetorio III, 2 pag. 16b τῶν δ' νομάτων του ιεν σοφιστῆ ὁμωνυμίαι χρήσιμοι παρ ἰ ταυτας γα κακουργεi του

ποιήτ δὲ συ, ω is αι L o Ioacydide cum supra locuti simus, id quod quo monendum Vitatur, quae singularia et απαξ λεγόμενα in no exstant, eum non de suo suilapsisse, Sed ex sopnistarum scitolis accepta esse, PIO inpriniis de Πammaticis verDorum somnis Valeat, . . eum scripsisse διαγνώμη, non διάγνωσις κωλυμη, ο κώλυσις et viae alia id genus Ioguntur in illo scriptore accuratius pertractanda. Sopnistas in octariun interpretatiohe haud paritin elat,o-Passo constat Phitruod de Proclico diserte confirmaturi lcginius apud nemistium orat. IV pag. 113. επε και Πρόδικος και

Πρωταγόρας ὁ βδηρίτης, ὁ μεν ὀρθοεπειάν τε καιδρθοὐρημοσυνον μισθου διδάσκων τους νέους, ὁ δ τα Σιμωνίδου τε και ἄλλων ποιήματα ἐξηγου μενος,

σοφισταὶ μως και στην και ἐλεγέσθην quae mmVis inii-husciam ex solo latonis Protagora ducta videantur, res tanton omni exenipla est duDitations vel in iis viae supersunt in AxiOcnoiag. 511 eius pociarum anior elucet, Epicnamni Verbum supra Iaudatum ' seniper in ore albuit, Arendocniversum apud Eryxiae auctorem Pag. bb2. Promit. Erat autoni homo satis mouum tonens ut nunc innocentissi--li omnium fuisse sopnistam lixeris, quod in arto iovie eum lacisse monioraDilis docet Platonis locus in Pliaedro

pag. 81 Tio αν δὲ Γοργίων τε ἄσομεν υλιν , προ ἐῶν ἀληθῶν τὰ εἰκότα εἶδον υ τιμητέα ἄλλον, τά τε

89쪽

α σμικρὰ μεγάλα καὶ τὰ μεγάλα σμικθὰ φαίνεσθαι ποιουσι διὰ ρώμην λόγου, καινά τ' αρχαίονς τά- εναντία καινῶς, συντομίαν τἐ λόγων καὶ ἀπειραι γ περὶ πάντων ἀνευρον ταυτα δε ἀκουων ποτέ μου ΠΡΟΛΙΚΟΣ ἐγέλασε καὶ μόνος αυτ δ ευρηκέναιεν ων δεῖ λόγων τέχνην δεῖν ἡ υτ μακρῶν οὐ τε βραχέων, αλλὰ μετρίων. GAL. Σοφώτατά γε

Πρόδικε. Similia de Hippia Eleo tramintui, maena cum iri πάνσοφος ἀνὴρ totam iam nos dicere solemus antillitatem mente

comprenensetu auditores suos doceret, ling iam pioque tractasse, necessario inae conseviniar. at apud Platonem in

Hippia Maiore Socrates dicit pag. 418 ἀλλα δοτα ἐκεῖνα δώδακριβεστατ επέστασαι ανθρώπων διαιρειν περί τε γραμμάτων δυνάμεs καὶ συλλαβῶν καὶ ρμονιῶν καὶ ρυθμῶν eadem in minore pag. 10, nisi quod 1Di loco δυνάμεως legitii ἀρθότητος. Ergo is iam vio ne nunc auia

dein persectum, ab initio exiens de vectomini compositione quaetam certe notavit; nunc tumologian et sminxi attingunt, de tertia grariori parte, compositione, silent. ulla d litteris omnino ad prima grammatices tilimenta pertinent, c. privativum et intensimam. Plato naud dissile accentinii Guomio doctrinam, Dam Hippiam nasiuni inprimis exercitisse accepimus ' in animo habuit illa enim aetate homini signis notulum Inventis nae et sinuli singulis litteris et vectorum

aenultimo erant adnumeram a.

Dialomm coimposuit Hippias, ρωικὼς illacriptum ', pio Nestor eoptolemo ea praecipit 1ae sacere debeat ut bonus et soriis sit et rideatur; sic sopistae inici suoquo generis explanandi initium feceriint. Auctor ipso apud Plato nem in ippi Maiore pag. 419. orationis argumentum dilucide ostendit: περί γε ἐπιτηδευμάτων καλῶν καὶ ἔναγχος αὐτόλ

Vid. Wolf. l. I. pag. CLXVIII, alia th:

90쪽

- 61 - ειν ἔστι γάρ μοι περ αυτῶν παγκαλος λόγος συνκείμενος καὶχλλως ευ in ανε ι με νος καὶ τοις ονόμασc πρόσχημα δέ μοί εστι καὶ ρχὴ τοιάδε τις του λόγου επειδὴ ὴ ροία ηλω, λεγε ὀ λόγος τι δε εοπτόλεμος εστορ εροιτο ποῖά στικtiλὰ επιτηδεύματα α αν τις ἐπιτηδεύσας νέος λευδοκιμώτατος γένοιτο μετὰ ταυτα δε λεγωνίστὶν ὁ Νεστωρ καὶ ποτιθέμενος αὐτῶ πάμπολλα νόμιμα καὶ μάγκαλα τουτον δὴ καiεκε επελιβάμην καὶ εὐάδε μελλω επιδεικνύναι. De locutione eius Philostratus dicit, quod tacito exspectes Ἀρμήνευε δεχυ ελλιπῶς, αλλὼ περιττῶς καὶ κατὰ φυσιν,εις λίγα καταφευγων τῶν ε ποιητικης νομάτων ).

Nevi Pericleni, neote Alcdsiaden quidquani littetis inandatum 1 eliquisse, doceti niten hiist. ciit pag. XXXVIII. Piaceaden repetita exstant in nova editione F hic bibliotn tona. 2. pag. 26. Pericle iidem cuius orationes Cicero ambiguo assem liasvi iam quintilianus spumas indicavit quamvis ronon ea qua deibebat arie tractata emini vidit. ' Fieri enim potuit ut quae quintiliano ad manus erant commentitiae essent, nec Periclum uni scripsisse inde vincas. Et facile omnia Bunnkensi dicta labefactantiu , ne dicam omnino concidunt, si Aristotelem Periclis sunebrem orationem laudasso memineris,

Blietor. I, 7, pag. 39. καὶ το μεγάλου μεγιστα μέρος okν Περικλης τον επιτάφιον λέγων, την νεότητα ε της πόλεως ἀνηρῆσθαι ῶσπερ λεαρ εκ ου ενιαυτουε ε ξαιρεθείη, et ne esse μνημονικὰν μάρτημα credas laena III. 10 pag 185 Paem locum Diovsius Iaudat pag. 33, των μεταφορῶν τεττάρων ουσῶν ευδοκιμουσι μάλιστα αἱ

κατὰ ἀναλογίαν σπερ Περικλης ἔφη την νεότητ α τηνἀπολομενην ἐν τ* πολέμ* ουτως φανίσθαι κ

της πολεως σπερ ε τις τὰ α εκ ου νιαυτουεξέλ ιμ). Nonne hic plenus fidei et omissius posteriorem

8 Si quis Dialis eius in PIatone appareat attendit, eam antithosi non carere Inveniet ut Pag. 411 εωθα μέντοι ἔγωγε τους παλαιούς τε καὶ προτέρους μῶν προτέρου ς τε - μῶλλον ἐγκωμιάζειν η τους νυν, εὐλαβου μένους μὲν φθόνον τῶν ζώντων, φοβούμενος δὲ μηνιν τῶν τετελε υ τη κέτ. M. 8a Cons. Manso Pag. .