Artium scriptores

101쪽

Beinem codex inscrinit: ο ρ γ έο in εον τάν o, alius Toργά, ρήτορος an illo Gorgias Aetor Ciceronis de quo

p tua: apud Bunnhenium duDites' . Sed supra iam hoc nomino eum nuncupatui non Semel legimus et ex animi Go1giae est sententia ' Est autem haec oratio ante 'umn Isocrates suam Io Helene laudationem conscriDeret, polici saeta iuris haec ipsa ossini est liam respicit ea linem tractans Iem auctoremPisnon nominatum ii encomtum scripsisse arDitraretur Cin lita inesset apologia' ), leniter perstringens. Et sic in fine exstat:

ἐβουλήθην γράψαι τον λόγον Ἐλένης με ἐγκώμιον εμο ει

παίγνιον. Adduasocrates s a praecessore iam occupata non repetiturum esse et san a est quod testi onium Vetustatem orationi aDunde declarat ineptiis enim esset qui ad Isocaeatis

s Nisi hoe, ut videtur, maxime,'tare voluit Isocrates, eum non ἐγκώμιον Ἐλμης, ea sum inseri I mira cri tit Erirn sic Βουσειρις, non Βουσείριδος Ρώμιον, sic Εὐαγόρας talis In libri Εὐαγόρου ἐγκώuio contra Grammatteor in testimonia si Φίλιππος, ante Mo Φίλιππον adde Aristoti leni Bhet. III, 14 pag. 197r περ πάντες ποιουσι παράδειγμα- τος σοκράτους Ἐλένης προοίμιον ουδεν γαρ οἰκεIo υπάρχει ror ἐριστικοὶ isti Tu atli a tisit hoc Isocrates argumentum ex illo auctore qui dicit ἄνδρα δε καὶ γυναὶ κα και λόγον - ἔργον καὶ πόλιν καὶ πρῆγμα χρ τομεν ἄξιον μαίνου ἐπαί- ιμμ, τ ει ἀναξι μωμον ἐπιθεωαι'rση γαρ α μαρτια και ἀμαθία μέμφεσθαι τε ε ἐπαμνε τἀ και ἐπαινε i τά μωμητά viam ut Iongius explanaret sententiam 'oeratos in suam retulit orationem ita non per seposita est, sed ad Iudi quo quaerimus, Pertinet auctorem. et 210. οπερ σοκράτος ποιε ἐν et Φιλίππφ καὶ ἐν τῆ Ἀντιδόσει. Titulus orationis περι εἰρορος vel περ τις εἰρονος etiat vetustis audatur grammaticis alter vero Συμμαχικός magis ex Isocratis os more es a Aristotele net. III, 17 Pag. 209. agnoscitur.

102쪽

orationem imi apologim reiada fide etam et supposititiam putaret. Iam auctoris nomen si ii, notatiun exstaret, omnis evanesceret dubitatio nunc hoc ipsum est Piod quaerimus, Gorgias an alius huius iussi si auctori Antisteses iidem et isocola multaeque Murae ut Veit Iespondeat Vernum, te emensae et ad nauseam usque repetitae sunt, quod linum ut vetem illi sopnistae tribueretur efficere potula Gorgiam enim hanc initionem non conscripsisse ex ipsius Isocratis pretielatione encomi pIaemissa vincam. Invehitur in prioris et suae aetatis sophistas tuae philosopno vii in renus subtilibus atlae nullius utilitatis tempus terentes inveteraverunt nisPie adiicit:

πώ de ει με εώρων νεωστιτ περιεργίαν ταύτηνεν τοις λόγοις εγγεγενημένην και τούτους in τῆ καινότητι τῶν εὐρημένων φιλοτιμουμένους, οὐκ ανἈμοίως εθαύμαζον αυτῶν νυν δε τίς εστιν υτως ὀψιμαθὴς

οστις οὐκ οιδε Πρωταγό ραν και τους κατεκεινον τον χρόνον γενομένους σοφιστάς, οτι καὶ τοιαυτα και πολί, 'των πραγματωδέστερα

συγγράμματα κατέλιπον μῖν πῶς γαρ αν τις υπερβάλοιτο TOPTIAN τον τολμησαν ταλεγειν ς οὐδε τῶν οντων στιν μηνωνατον ταυτὰ δυνατὰ και πάλιν δύνατα πειρώια νον ἀποφαίνειν η Μέλισσο, . .. ἀλλ' δμως Ουτω φανερῶς κείνων πιδ ιξάντων τι ἡ διόνεστι περὶ αν τις πρόθηται φειδῆ μηχανήσασθαι

λόγον, ετ περ τον τόπον τούτο διατρίβουσιν. pergit Isocrates ain Miltos esse terens qui pessima viaevie

s3 Antistheneni et tot milhusdam ortasse mi rara videatur, Platonem intelligit his primis veri is εἰσι τινες ο μέγα φρονουσιν ν πόθεσιν ἄτοπον - παράδοξον ποιησάμενοι περ ταύτης ἀνεκιῶς εἰπεIν δυνηθῶσι καὶ καταγεγηράκασι, οἱ μεν δνώσκοντες ἶo τ' εἰναι ψευδο λέγειν οὐδ' ντιλέγει ou δε δύο λόγω περ τῶν αυτῶν πραγμάτων ἀν εἰπεrν, οἱ δὲ διεξιόντες ς ἀνδρία καὶ σοφία και δικαιοσύνη ταὐτόν ἐστι και φύσει με ούδεν αὐτῶν ἔχομεν, μι αδ εα στη μη καθ' πάντων ἐστίν.

103쪽

omni evenentes Iairile bona et utilia negligant auctorem vero Helenes magna signun esse litui te 14.:

διὰ και τὰν γράφαντα περὶ της Eu .Hπαινον μάλιστα των ευ λέγειν τι βουληγέντων τι περὶ τοιαυτης ἐμνήσθq γυναικὰς ' και του γένει και του κάλλει και τ' δόξη πολυ διήνεγκεν ου μην αλλὰ και τουτον μικροντι παρέλαθεν, τ λ. ex nis nostri ludi auctorem vivum adnu fuisse et Isocratem laudationem recens editarii in animo naDere constat. Illos autem viros Pittagoram, Gorgiam, Zenonem, cum haec conscriberet verDa Vitariam esse desunctos superiora Ostendunt Verea, Iuod non negligendunt Veteres enim si alioriri orationes usinus probarcii ipsi*1 eandem rei melius studerent tractare, vivos non IOI tuos carpere eramqDe tacere Viani soleDant ).Manasi Gorgias auctor est, ciua ratione et a iuro Piem paulo ante maximis prosciderit conViciis, nunc eundem laudare posset, litienter doco14 velini. Alium suae aetatis sopnistam, non Gorgiam dudum mortuum Isocrates intelligit. Tota haec laiulatio exilior et M'evior est uana D GOGgiae Dertate qui omnia undecunaue areipiebat, ut licit Aristotelesiliet. III, 17 pag. 209. ἐν δε τοι ἐπιδεικτικοῖς δειτον λόγον ἐπει διουν παίνοις οἷον Λοκράτης ποιε και

1λεγε ΓΩ ΙΑΣ τι οὐχ υπολείπει αυτὰν ὁ λόγος, τουτό ἐστιν εἰ γαρ υχιλλέα λέγει, Πηλέα ε παινεῖ, ιτα ἰακῖν, εἶτα

eto Θεόν. sed naccaribus noster ansolvit ei Dis. Addo inti ineses fremaentatas, Sed io magnum S argumentum, non ex illo Gorgiae more esse auem paulo post accuratius vide-nimus sunt enim plura anti ineseo genera Deinde tres

orationum species distinguuntur, o των μετεωρολόγων λόγοι

o αναγκαιοι δια λόγων αγῶνες - τρίτον φιλοσόφων λόγων

αμιλλαι Mimam sane si Gorgias nondum facto illo siscidionae ut usitata commemorasset. Denique Veteres de hac oriagiae laudatione ninil cognitum habent.

Taei te in hunc invehitur περ ἀντιδοσ. 3 16 sem tibi de Gorgiae dieendi ratione plura disputantur. ss viae Theophrastuni περὶ qεως apud Dion's. Halic de Lysiae iii et pag. 189, cuius vectari uix exhiinebimus.

104쪽

quod si ut nouis videmir Gorgiam auctorem huius enconisi non esse satisi Davimus, orro iis sit qui composueri erit quaerendus in Pa tantiu abeSt, ut eram meam sententiam, nihil ei iii, ira lis haec cli Iiniatur , uini uni equidem scio iaci illini est, pronunciem, ut si veritati prope accedens et piUnanil sit 1od dicati sufficiat. Auctor nutus Iaiulationis videtur Polycratos, notus sοΡnista, Praecedu)ns aetato socratem ' , quem hic itiine in moliorem traducere vim non veritus est. Illi iiii Athenis Iariam suisse Pausanias tacet

pag. 376. Π IDY ου τὰ σχατα νεγκαμενου διδασκαλείου του Ἀθην σι, τούτου του ανδρὼς πίπροσθεν PHANV γάσων ε Θεσσαλία τυραννήσας ποιησατο.

Iuthus citruantum sit tribuendum, nescio; Isocrates iidem soetu nunPIani Vivisse satetur nec si celeDei fuisset, victiis causa Cyprimi'sigriisset. Olucrates inprimis sese in laudandis levissimis Tenus Ex re ira multasPI SCPIpsisse illiditur Orationes'. Laudationem in muros asseri Aristoteles netor. II, 24 pag.

155. ἀλλος τόπος διλτὰ συμβεβηκὼς ola νυ λεγε Π APATH εἰς τους μυς τι βοηθησαν διατραγόντες τὰς νευράς, quae scuoliasta Πολέμων ἱστορεῖ τους δεισὶ Toωάδα κατοικουσας - χρησμῶν τινῶν επιχωρίους μυς βεσθαι διὰ τὰ τὰς νευρὰς των τόξων τῶν πολεμίων φαγεῶν.

Cons. scnol Venet ad Iliad. I, 9 ex Pia oratione sumptummiod idem pag 1b3. tacite εν ει τὼ παρὰ την μωνομέανώς εὐνάναι σπουδαῖον εἶναι μυν, αφ' ου' στi η τιμιωτάτη πασῶν τελευτὴ τὰ γὰρ μυστηρια πασῶν τιμιωτάτη τελετη. Aliud lauius generis legimas apii lienandi in rnetorem pag. 11. Aldi ἀμέλει Oτα χυτρα εγκωμιάζωμεν η' ψήφουςώς ΠSA PATH ου πάντως και τεθαυμακότες την χυτρα η τὰς ψηφον επαινουμεν, αλλἀ γ υμνάζο ντες ἔαυτους πιθανοῖς τισι λόγοις .

xoo Isocrat Busiris 3 50 ornittit auulem codex is prima uinuκαι νεώτερος ων, sed etiam ex Pausania Polycratem Isocraterna in rena natu fuisse apparet.

x Isocrates : των δὲ λόγ'ν τινὰς,ν,6' φας αυτος ἀνεγνωκώς. . Si quis αλῶν ἐγκώμιον e Polycrati manibus exiisse ostendero posset quo Plato in convivio pag. 379. : λλ' ἔγωγε δ τινι

105쪽

φiein ab initistis et inanibus dissoriationibus avocat, nec si nono altilisse Vuletur Polycrates vii Helenam, Agamemnonem, Thras naulum, aliosti latitare coepit. Eum ILysia dicendi genus secutum esse Dionysius Halic decisaei iudicio pag. 367 D DIM l'. sed eam Ia asseri, aliud ostendunt dicit enἱnar

NOA PATH δε κενὰς μεν ἐν τοι ἀληθινοῖς, ψυχρὰς δε και φορτικὰς ε τοῖς πιδεικτικοῖς, χαρις

δε ε τοι χαριεντισμου δεομένοις στί, et ne si iis dissili de loliendi ratione supersit, Hinc anti-ineses alia sui fre*ientasse figi uias Demetaeius pii vulgo Phaia

Iereus audit ), περ ερμενείας β 120 pag. 70. Fiscla tradite καίτοι τινές φασι δεῖν τὰ μικρὰ μεγάλα λέγειν καισημεῖον τουτο γουνται περβαλλουσης δυνάμεως.

ἐκέiυχον βιβλίω ανδρος σοφο ἐν Ἀνησαν ἀλες ἔπαινον θαυμάσιον εχοντες προς τέλειαν, και ἄλλα τοιαῶτα συχνυ λις αν ἐγκεκωμιασμένα, arturn esset do nostiria coniectura huius enim auctorem in praestatione Isocratos quoque Perstringit 3 2. των μεν γάρτο in 'o μ νυ λάοὐ ς καὶ Ους α λως και τὰ τοιαῖr βουληθέντων ἐπαινε ν Ουδρi πωπor λόγων ηπόρησεν, οἱ δε περι των ὁμολογουμένων ἀγαθῶν η καλῶν η των διαφερόντων ἐπ αρση λεγειν ἐπιχει- ροσαντες πολ καταδεέστερον των παρχόντων παντες εἰροκασιν.. Itaque idem atquo Helenes laudationis auctor esse non posset; sed i illis nemo docere valet nec proDanile Platonem hominem alienum et D schiritim, qua in vis non excitatim sententia, σοφον ἄνδρα appollasse praeter itine enim alii erant mi talia tracta rarii l. Ni allor intelligitur Alclitanias. 3 Llii lautus II ius raria aetato Iochin no Diu ceditum Pa vera n EDN iecisse doctos declarat, ex SImani commentario in Hermog περιιδεῶν Cod. bi illic. VIII sol. 16. b. seq. Proseramus εἰ δε καιδιηνοίθησάν τινες nιγραψαι τους αρακτηρας - το πόσον αυrῶκσυσrισαι, τηνάλλως ποίησαν ν i ἐστἰιν ὁ ΑΙΟΝΥΣΙΟΣ. υτος

106쪽

μιάζοντι Ἀγαμεμνοναμ εν ἀντάθετο G και μετα-- φοραῖς καὶ πάσι τοις εγκωμι αστικοῖς τρόπαις ἔπαιζε γὰρ Oυὐεσπουδαζε και αυτὰς της γρα-

φης ὁ ὁγκος παίγνιο, ἐστι παίζειν με δὴ ξέστω ς

φημι, τὰ δέ πρεπον εν παντι πράγματι φυλακτέον. Itali se tulere tantum irasossus est 1od idem in sine

nostrae orationis, ὰλ ει παίγνιον ingenii exercendi

tuae omnia Polycratem hanc orationea, serit,ere potuisse eiusmie ingeni satis aptam esse declarant , eua auitem revera non alium illam dedisse non prolaant in vioscuniae illius aetatis sopnistas paucos ait satria nonis aiulito inspexeris, praeter Polycratem vix ulli, ut V. c. Alculamanti, verisiiniliter assigi poteSt. Haeccinea sententia satis naDeu si non prorsus Dwna videatur ). t Gomiana imitari situlet in convivio Againonis orati quam cum Sopnista elocutioni proxime accedat, cuivis acculate attendendum est inprimis sinis vero est Gomianus omnia icuntulans et quo niagis stat oratio grandiloquia in antlitiosi nil nisi dicti contrarium cum negatione, ναδιπλωσεις inserens

V. c. πραότητα με πορίζων αγριότητα δ' εξορίζων, φιλόδωρος

ευμενείας, δωρος δυσμενείας, nec iniicet Socrates Γοργίου κεφαλὴν δεινου inermorat. Aliud vi poeta d, cum Gorgia certare victatur, est dictorum ἀνακεφαλαίωσις viae pialis sitiIuneis an exnineamus; etenim in principio: ἐγώ δε η βου-

λομαι πρῶτον με εὶ πεῖν, χοῆ με ειπεῖν, πειτα εἰπεῖν.

Ita vetustus et optinius eodex B, vulgo ἐνωμιάζοντι. Ἀγαμέμνονα. Scitu in ad IIelonant aesen lenciam dictuna ab Aristotcle litati atur Blictor. II, 24 pag. 155 ἄλλος τοπος παρὰ τἰν ἔλλειψιν του πότε καὶ πῶς οιον ὁt δικαίως λέξανδρος ἔλαβε τον πιένον αψεσις γὰρ αύrῆ ἐδόθ παρὰ οὐ πιιτρός οὐ γὰρ αεὶ ἴσως, αλλὰ το πρῶrow καιγἀ d seri ρ μέχρι τούτου κυριος Pio neque in Isocratis Iaudation neque in no cuiuscunque oncontio exstat fortasse ex alia de HeIene oratiione via plures fuisse videntur vid. Isocru fineJ haustum, non ex Aristotelis mento quem soniper ex aliorum laudaro scriptis exempla supra monuimus.

107쪽

- 78 iam Paul post φημὶ ου πώ . . . ρωτα . . . κάλλιστον οντα καὶ α ριστων. εστι δὲ κάλλιστος ων τοιόςδε πρῶτον με νεώτατος θεῶν . . . νέος μεν ουν ἔστι προς- τω νέφ παλός. .. νεώτατος ἐν δ εστι καὶ ἄπαλώτατος προ δε . . . περὶ μεν υν κάλλους του λου καὶ ταυτα ἱκανῶ καἰ ετ πολλὰ λείπεται περὶ δε ρετηγερωτος ταυτα λεκτέον . . . προς δε τῆ δικαιοσύ- σωφροσύνης πλείστης μετεχει. .. εὐ μεν ου νικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης μ ν δοια του αυτου εἴρηται περὶ δε

σοφίας λείπεται, et sic tota oratio ut omnia in auditorum Ili sentis firmi inhaereant, hoc autologiae genore scatet. Sed nilitanius inaltationei et ipsunt iam aiulia inlI IOPIenteni Gorgiam Do quanta sit arte inii latius Plato recte Per spicere possumus Mernotabile illud si agilientum funebitis orationis cuius supra mentionein secimus ex Dionysii iam deperiditis asservatum a scholiasta nonymo em togenis legitur Pag. 412.

BIONI IO ὁ πρεσβύτερος ' εν του δευτερν περὶ χαρακτήρων περὶ Orem λέγων τάδε φησίν δικανι

κοῖς μεν ουν αυτου in περι τυ χο ν λόγοι ς, δημηγορικοῖς δε λίγοις καί τισι καὶ τεχναις τοι δεπλειοσιν ἐπ ιδ ει κρικοῖς της ὁ ἰδέας αυτ o των

λόγων τοιούτος ὁ χαρακτῆρ' ἐγ ψωμιάζε ι δε τους εν πολέμ, ς ἀ ιπιτ ε ἄσαναπις Ἀθηναίων:T γαρ ἀπην τοις ἀνδράσι τούτοις ων δεῖ ἀνδράσι προς εῖναι τι δἐ καὶ προς ην ων υδεῖ προς εῖναι ειπεῖν δ υ ναι μηλα νούλο μαι, βουλοιμην δὲ α δ ει λαθών με την θείαν νέμεσιν, φυγών δἐ τον ἀνθρώπινον φθόνον ουτοι γαρ ἐκέκτηντο ενθεον ἐν ἀρετὴν, ανθρώπινον δὸ το θνητὰν πολλὰ ἐν δὴ τὰ

παρδν ἐπιεικὸς του αυθάδους δικαίου προ-

κρινοντες, πολλὰ δἐ νόμου ἀκριβείας λόγων

si Ita Code Monae. VIII fol. 20. b. o πρε-τερος an Ald et eod. CCCXXVII paulo post Cod. VIII. λέγει Alaus cum altero eodie sie: περ Γοργίου τάδε φησὶν or της δέας αυτοὐ των λόγων

108쪽

Oρθότητος τούτο ν ομίζοντες θειότατον κα κοινότατον νόμο, το δέον εν φ δέοντι καὶ λέγειν ' καὶ σιγῆν καὶ ποιειν, καὶ δισσὰ ἀσκησαν τε μάλιστα ν δεῖ, γνώμην την με βουλεύ- ντες, τὴνδ αποτελουντες, θεραποντες με των δίκως δυστυχουν- των κολαστα δἐ των ἀδίκως ευτυχου ντων, αυθάδεις προς το συμφέρον, ἀόργητοι 'προς- πρέπον, ω φρονίμο της γνώμης παύοντες τυ ἄφρον, βριστα εις τους υ βρ στὰς κόσμιοι εις τους κοπιμάου se φο βοι εἰς τους φοβους, δεινοὶ ἐν τοι δεινοῖς μαρτυρίας ὁ τουτων τρόπαια ἐστη- σαντο ' τῶν πολεμίων Ἀὼς με ἀγάλματ α, τούτων δε ἀναθημα α οὐκ απειροι ἴτεεμφύτου Αρεος, οὐ τε νομίμων ἐρώτων, ουτε ενοπλίου ριδος, ἴτε φιλοκάλου εἰρηνης, σεμνοὶ μεν προς τους Θεοὐς φ δικαίφ, σιοι δἐ προς τοὐς τοκέας τ θεραπεία di καιοι προς τους αστο ἡ τυ

πίστει τοιγαρούν αυτων πο γανόντων

ὁ πόθος Οὐ συ, απέθανε, αλλ' ἀθάνατάς εν οὐκ ἀσωμάτοις σώμασι ζῆ οὐ ζόντων ').

καὶ λέγειWoni Cod. VIII. Misi supra προκρίνονet habet; ibi Aldus curia altero codico sθόrητα insta ν δε ex odico altero, νε εἰ Cod. VIII., ων ο Atalis. Fori desunt καὶ ἐαν. Iia eodex CCCXXVΠ, εὐέργητοι Codex VIII, ἀόρτιτοι Aldus, ωήττητοι Vardio. Supra Codex VIII αὐθάδειος vii infra, τε γνωμης.s Fort. ἔστησαν nisi poetariam more locutus est Gorgias; stipra talis reorυρία Lysias Epitapli 3 53 τρόπαιον δὲ στοσαντες καλλίστου μὲν gior ἔργου, αἰσχίσro δὲ ror πολεμίοις, οἱ μὲν οὐκέr τοὶς σώμασιν οἱ δὲ ἔπω δυνάμενοι,. . . Codex VIII.

ο raulus ut, τοὐς θεους paulo post Cod. VIII. ut supra κόσμοι

109쪽

εννοίci ἐπιπολαιοτέρας ξαγγέλλει τοῖς τε παρίσοις καὶομοιοτελεύτοις καὶ ὀμοιοκατάρκτοις καλλωπίζων διόλου πως κόρως τον λόγον. iEx lolpica oratione prima verba leguntur apii 1 Aristotelem het. III, 14 pag. 197 λοεται δε τὰ των ἐπιδεικτικῶν προοίμια εξ επαίνου η όγου, οἷον OPUM μενε τε ιχλυμπικλλόγον Υπυ πολλῶν αξιοι θαυμάζω

σθαι A ανδρες Ελληνες ' Ἀπαινε γαρ τους πανηγύρεις συνάγοντας Υσοκράτης δἰ ψεγει. ex alia apud eundem pag. 201. τούτων δ ενεκα προοιμίου δεῖται η κόσμου

ευδαίμων. I lignus vero est ieni admiremur Gorgias mi Primus rem et difficillimam ei gravissimam aggreii 'riubar ut non modomine sit pulcra et suavis lectio, sed eum puterram minus apto collocatum nullam luit, mi vim potiusmio laedat, oppor tunitatis li: in Pi in loco iidui sit avisit erutum praecepta daret; dicit Dionysius alio de vectoriam compositione Pag. 3.

Gociter ἐπι πάντων Ioμαι δεῖν τον καιρὰν ὁρον ουτος γαρ δονης καὶ ηδίας κράτιστον μέτρον καιρο ει υτερήτωρ,οδεἰς ουτε φιλόσοφος εις τόδε χρόνου τεχνην ρισεν οὐδ' o σπερ πρῶτος εὐχείρησε περ αυτο γράφειν, OmTIA δ εοντῖνος ουειν τι και λόγου ξιον γραφεν, ουδ εχει φύσιν τὰ πράγμα εἰς καθολικὴν κανεντεχνόν τινα περιληφιν

81. ἐγώ μὲν οὐν αυτοῖς καὶ μακαρίζω του θανάτου καὶ ζηλω καὶ

μύκοις τονιοις ἰνθρωπων o cis κρεIrro εῖναι γενέσθαι orτινες ἐπειδι θνητῶν σωμάτων rvχον, ἀθάνατον νομην δια τηνωρεrἰ αυτῶν κατέλinoM. Ula Gorgiae muni ex orationis sine suinpta videntur. Infra Aldus rou δε παρίσοις . . . πρόσκορον. η Cons. Ultanld. III, 8 pag. 274. Victorii codex opti inus R. ὁλυμπικφ, ceteri λυμπιn . Scholiasta graecus ἔπαινον ἔχειτο του Γοργίου προοίμιον ἐποίησεν ἐπαινῶν τὰ 'Oλύμπια

110쪽

- 1 - περίληψιν πεσειν, οὐδ' ολως επιστήμη Θηρατός εστιν καιρῖς ἀλλα δυξ . Qua in re Gorgias iam tres omnino

partes separasse videtur, in ut accurate et ad dicentem et ad audientem et ac re in sani, in stud, us Onane Versatur deComam et ευκαιρον ad eieteretisvi praecepta sua acconuularet. Ε 'no iiDro si quid vi leo locus servatus est apud Aristotelen

nnet. III, 18, pag. 212. περὶ δε των γελοίων πειδή τινα δοκεῖ χρῆσιν πειν ν τοῖς ἀγῶσι καὶ δεῖν νη Ο ΙΑΣ τὴν μεν σπουδὴν διαφθείρειν των ναντίων γέλωτι, τυ δε γέλωτα σπουδῆ, ὀρθῶς λέγων, εἴρηται πόσα εἴδη γελοίωνε ἰν εν τοῖς περὶ ποιητικῆς, ων τὰ μεν ἄρμόττει λευθέρου,

τ οεχυ. quod si nini magni motrienti i aestitisse utetur, Principem suisse in hac re traelii nil inagna laus est simul line liss- Culta cum nae sensu Inagis et longa exercitatione quam scientia pereipi et durusicari possint, iure eum excusat. 1 ifficili in an auten Dane esse opportunitatem suae*Ie aetatis avnistas et magistros, Psibus ut saepius Gorgiam 1οPae intelligere videtiir, elae docuisse ne titI tenuisse, Isocrates laen hune locum maxime in arie sua expolivisse coniicio, in oratione Onix a sopiastas pag. 31. Bkh. tradit Iae erua et

Hem . schol pag. 379 lmulat quiuus similia dicit Hemogenes pag. 136. Ald ἔστι de τουτο μεγάλης και τελειοτατης

επιστημης οἶμαι - χρῆσθαι τοῖς καρροῖς ειδέναι καὶ δυνα- σθαι φν - ουτως Deg. οντωςJ δεινότης αυτ εστι δτοις εἴδεσι πασι του λόγου καὶ πάσαις ἔννοιαι εἰδέναι πότε δεῖ καὶ που καὶ προς- ντινα καὶ πῶς κανες ἶς χρῆ-sθαι καὶ μὴ μόνον εlδέναι ἀλλα καὶ δυνασθαι.

Liuros de arte rhetor ea . um eoInposuisse alii negant, alii a trinant Diodori quidem vel uitae ema: ουτος

πρῶτος του ρητορικλεῖδε τῆς παιδείας δυναμίν τε φραστικὴν καὶ τεχνην δωκε, non tam ad leges Issiris mandatasPIam ad aTtem Ia usus orationes suas et oranat, reserenda a Cons. Dionys. Halle ite Lusiae iudicio pag. 175. Beish. qui deni dicit Aristoteles, non φησί, ut sancto magis traulilum

et ac epitra P ἰN DX ScmPtis naustum censeas sed semptores non tan accurate distingunt ut non et illiu hoe nodo positu in inveniatur vid. Oelili. nilolaus pag. 18S.