GĒrwtikŵn lógwn suggrafeîs@. Erotici scriptores Graeci, recogn. R. Hercher

211쪽

150 AMAAEΩΣ ΤΑΤΙΟΥ ἄχετο ' ἀρνουμένη γὰρ Ουκ βετο πίστιν ἔξειν ' ὁθεν οἶμαι καὶ ἐπηγγειλατο. N μὲν δη Μελίτη ράων ἐγε- 8γόνει και μόνον ἐλπίσασα ' τα γὰρ ηδέα των πραγμάτων καν μηπω παρI τέρπει ταῖς ἐλπίσιν. 5 Ἐγὼ δὲ τούτων ἐπιστάμενος ουδὲν ηθύμουν μεν 23 σκοπῶν πῶς ἄν διακρουσαίμην καὶ την ἐπιουσαν νύκτα την γυναῖκα καὶ πῶς ἀν συντυχεῖν Λευκίππη δυναίμην. Ἐδόκει δέ μοι ' κἀκείνη την ἴσην σπου- 2δην ποιεῖσθαι του ἀπελθεῖν δι' αυτην εἰς τους αγρούς, id καὶ περὶ την ἐσπέραν αυθις ηκειν. Ἐμελλε τy Λευκίππη παρέξειν ἔχημα καὶ Hμεῖς δε επὶ τον πότονημεν. υρτι δὲ κατακλιθέντων ημῶν θόρυβος πολὐς 3 κατὰ τον ἀνδρῶνα ακούεται καὶ συνδρομη, καὶ εἰστρέχει τις τῶν θεραπόντων, ἀσθμαίνων ἄμα καὶ

i5 λέγων ' Θέρσανδρος ζη καὶ πάρεστιν ' υν δε ὁ Θέρ- 4σανδρος ουτος ὁ της Μελίτης ἀνηρ, δν ἐνόμιζε τεθνηκέναι κατὰ θάλασσαν. Tῶν γὰρ συνόντων αὐτῶ τινες οἰκετῶν, ως περιετράπη το σκάφος, ' σωθέντες καὶ νομισαντες ἀπολωλέναι, τοὐτο ἀπαγγείλαντες

20 ἔτυχον. υμα οὐν ὁ οἰκέτης εἶπε και ὁ Θέρσανδρος κατὰ πόδας εἰστρέχει ' πάντα γὰρ τὰ περὶ ἐμου πυθόμενος κατὰ την οδόν, ἔσπευδε φθάσας καταλαβεῖν με. Η μεν δη Μελίτη ἀνέθορεν υπ ἐκπληξεως του 5παραλόγου καὶ περιβάλλειν ἐπεχείρει τὸν ἄνδρα ' ὁ δε25 την μεν ώς εἶχεν ωθεῖ μάλα ἐρρωμένως, ἐμὲ δε ἰδὼν καὶ εἰπών 'ὁ μοιχὸς ουτος' ἐμπηδα καὶ ραπίζει με κατὰ κόρρης πληγην θυμου γέμουσαν, ἐλκύσας δε τῶν τριχῶν ράσσει προς τουδαφος καὶ προσπίπτων κατακόπτει με πληγαις. Ἐγὼ δε ἄσπερ ἐν μυστηρίω 6

an μηδὲν μήθ' ὁστις ὁ ἄνθρωπος ην μήθ' ου

χάριν ἔτυπτεν, υποπτεύσας δὲ μανικὸν εἶναι ἐδεδοίκειν ἀμύνασθαι, καίτοι δυνάμενος. 'Επεὶ δε ἐκάμο- 7

212쪽

E151μεν ὁ μεν τύπτων , εγὼ δὲ φιλοσοφῶν, λεγω πρὸς αυτὸν ἀναστὰς 'τίς ποτε εἶ, ὼ ἄνθρωπε, και τί μεουτως ηκίσω ' Vis ἔτι μῆλλον ὀργισθεὶς ὁτι καὶ φωνην ἀφηκα, ἐαπίζει πάλιν καὶ καλεῖ δεσμὰ καὶ πέδας. Θεσμεύουσιν ουν με καὶ ἄγουσιν εἴς τι δωμάτων. ε24 'μ ω δὲ ταῶτα ἐπράττετο , λανθάνει με διαρρορυεῖσα η της Λευκίππης ἐπιστολή ' ἔτυχον γὰρ αυτον εἴσω του χιτωνίσκου προσδεδεμένην ἐκ των της οθόνης θυσάνων ἔχων ' καὶ η Μελίτη αναιρεῖται λα- θοὐσα' ἐδεδίει γὰρ μη τινα των πρός με αυτης γραμ' ista μάτων ην. Dς δὲ ἀνέγνω καθ' εαυτην γενομένη καὶ τὸ της Λευκίππης ευρεν ὀνομα, βάλλεται μεν εὐθέως

την καρδίαν γνωρίσασα τοὐνομα, ου μην αυτην ἐνόμιζεν εἶναι τῶ πολλάκις αυτην ἀκοῶσαι τετελευτη-3 κέναι. Mς δε προῖοὐσα και τοῖς λοιποῖς των γεγραμ

μενων ἐνέτυχε, πῆσαν μαθοsσα την ἀληθειαν ἐμεμέριστο πολλοῖς ἄμα την ψυχην, αἰδοῖ καὶ οργη καὶὶ ἔρωτι καὶ ζηλοτυπία ' ησχυνετο τον ἄνδρα, ἀργίζετο τοῖς γράμμασω, ὁ ἐρως ἐμάραινε την οργην, ἐξῆπτε τον ἔρωτα η ζηλοτυπία, καὶ τέλος ἐκράτησεν asso ἔρως.25 Ην δὲ προς εσπέραν, καὶ ἔτυχεν Θέρσώνδρος ἐκτης πρώτης οργης προς έταῖρόν τινα των ἐγχωρίωνεκθορών. υ δὲ διαλεχθεῖσα τω την φυλακην τηνἐμην πεπιστευμένω εἰσέρχεται προς με λαθοῶσα τοὐς ab αλλους, θεραποντας δυο τοὐ δωματίου προκαθίσασα, 2 καὶ καταλαμβάνει χαμαὶ καταβεβλομένον. Παραστῆσα οὐν πάντα ηθελεν εἰπεῖν ὁμοs, καὶ τὸ σχηματos προσώπου τοσαὐτα ειχεν, ὁσα εἰπεῖν ηθελεν.Ω δυστυχης ἐγὼ καὶ ἐπὶ τω ἐμαυτης κακῶ τεθεα- 30μένη σε, τὸ μὲν πρῶτον ἀτέλεστα ἐρασθεῖσα καὶ μετὰ πασης ἀνοιας, η καὶ μισουμένη τὸν μισοῶντα φιλῶ

213쪽

εγέλα, ἡ δὲ ἀπῆλθε κομιοsσά μοι φίλτροw εγὼ δὲ

ι ἡ κακοδαίμων ἡγνόουν αἰτουσα παρὰ των ἐχθίστων κατ εμαυτῆς φάρμακον V Kαι ἄμα την ἐπιστολὴν ετης Λευκίππης μοι προσέρριψεν. γδών ουν καὶ γνωρίσας ἔφριξα καὶ ἔβλεπον εἰς γην ως ἐληλεγμένος η δε ετραγωδει πάλιν οἴμοι δειλαία των κακῶν ' καὶ id γὰρ τον ἄνδρα ἀπώλεσα διὰ σέ, οὐδὲ αν ἔχοιμι σε τοs λοιποs χρόνου κῶν μεχρι των ὀμμάτων των κενῶν , ἐπεὶ μη δεδυνησαι τούτων πλέον. οἶδα ὀτι ὁ 5ἀνηρ με μισεῖ καὶ μοιχείαν κατέγνωκεν ἐπὶ σοί, μοιχείαν ἄκαρπον, μοιχείαν ἀναφρόδιτον, ης μόνον την i5 λοιδορίαν κεκέρδακα. Αἰ μὲν γὰρ ἄλλαι γυναῖκες μισθὸν της αἰσχύνης ἔχουσι την της επιθυμίας ηδο-

νην , εγὼ δὲ η δυστυχὴς την μεν αἰσχύνην ἐκαρπωσάμην, τὸ δε της ηδονῆς ουδαμοs. υπιστε καὶ βάρ- 6βαρε ' ἐτόλμησας οὐτως ἐρῶσαν γυναῖκα κατατῆξαι,20 καὶ ταῶτα Ερωτος καὶ συ δοὐλος ών; οὐκ ἐφοβήθης αυτοs τὰ μηνίματα; οὐκ ρδέσθης αυτοs το πsρ; ουκ ἐτίμησας αυτοs τὰ μυστήρια; οὐ κατέκλασέ σε ταῶτα τὰ ἔμματα δακρύοντα; 'n και ληστῶν ἀγριώ- 7τερε' δάκρυα γὰρ καὶ λyστὴς αισχύνεται. οὐδενra σε ἡρέθισεν εἰς ἀφροδίτην κὰν μίαν, ου δέησις, ου χρόνος, οὐχ ἡ τῶν σωμάτων συμπλοκή, αλλά, τὸ

πάντων υβριστικώτατον, προσαπτόμενος, καταφιλῶν

οὐτως ἀνέστης ως ἄλλη γυνή. Tia αὐτη τῶν γάμων 8 ἡ σκιά; οὐ μὲν δη γεγηρακυία συνεκάθευδες οὐδ'

30 ἀποστρεφομένη σου τὰς περιπλοκάς, αλλὰ καὶ νέα καὶ φιλούση, εἴποι δ' ἀν ἄλλος ὁτι και καλῆ.

214쪽

E153νοΘε καὶ ἀνδρόγυνε καὶ κάλλους βάσκανε, ἐπαρῶμαί σοι δικαιοτάτην ἀράν' οὐτω σε ἀμύναιτο ὁ Κρως

26 nsτα ἔλεγε καὶ ἄμα ἔκλαεν ' ώς δὲ ἐσιώπων

ἐγὼ κάτω νενευκώς, μικρὸν διαλιποsσα λέγει μεταβαλουσα Πα μεν εἶπον, ω φίλτατε, θυμὸς ἔλεγε καὶ λύπη α δὲ νυν μέλλω λέγειν, ἔρως λέγει. Καν ὁρ- 2 γίζωμαι, κάομαι' καν ἡβρίζωμαι, φιλῶ. Σπεῖσαι καν νυν, ἐλέησον' ουκέτι δέομαι πολλῶν ημερῶν καὶ γάμου μακροῶ, ον η δυστυχης ἀνειροπόλουν ἐπὶ σοί 'αρκει μοι καν μία συμπλοκη ' μικροs δέομαι φαρμάκου προς φλικαύτην νοσον. Σβέσον μοι ολίγον του πυρός ' εἰ δέ τί σοι προπετῶς ἐθρασυνάμην, συγγνωθι,3 φίλτατε ' ἔρως ατυχῶν καὶ μαίνεται. 'Aσχημονοῶσα Οἶδα, ἀλλ' οὐκ αἰσχύνομαι τα τοs Ερωτος ἐξαγορεύουσα μυστηρια. Προς ἄνδρα λαλῶ μεμυημένον' οἶδας τί πασχω ' τοῖς δε ἄλλοις ἀνθρώποις ἀθέατα τὰ βέλη του θεου, καὶ οὐκ ἄν τις ἐπιδεῖξαι δύναιτο τὰ τοξευματα, μόνοι δε οἴδασιν οἱ ἐρῶντες τὰ τῶν ὁμοιων τραύματα. 'Ετι μόνον ἔχω ταυτην την ημέ- ραν ' την ὁποσχεσιν απαιτῶ. υναμνήσθητι της σιδος, αἰδέσθητι τοὐς ὁρκους τοὐς ἐκεῖ. Εἰ μεν γὰρ καὶ συνοικεῖν θελες, ωσπερ ἄμοσας, οὐκ αν ἐφρόντισα Θερσάνδρων μυρίων' ἐπεὶ δὲ Λευκίππην εὐρόντι σοι γάμος αδύνατος ἄλλης γυναικός, ἐκοsσά σοι τοsτο παραχωρῶ ' οἶδα νικωμένη ' οὐκ αἰτῶ πλέον η δύναμαι τυχεῖν ' κατ ἐμοὐ γὰρ πάντα καινά ' ἀνα-5 βιομι καὶ νεκροί. θάλασσα, πλέουσαν μέν με διέσωσας, σωσασα δὲ μἀλλον ἀπολώλεκας, δύο ἀποστείλασα κατ ἐμοs νεκρούς' ηρκει γὰρ Λευκίππη

215쪽

154AXIAAEΩΣ TAPIOΤμένη ζησασα, ῖνα μηκέτι λυπῆται Κλειτοφῶν ' νυν δὲ καὶ ὁ ἄγριος Θέρσανδρος ἡμῖν πάρεστι. δετυπτη- 6σαι βλεπουσης μου, καὶ βοηθεῖν η δυστυχης οὐκ ἡδυνάμην' ἐπὶ τοὐτο τὸ πρόσωπον πληγαὶ κατηνέ-5 χθησαν, ω θεοί. Αοκῶ, τυφλὸς Θερσανδρος ἐν.'Aλλὰ δεομαι, Κλειτοφῶν δέσποτα δεσπότης γὰρ ει Τψυχῆς τῆς ἐμῆς , ἀποδος σεαυτὸν τήμερον πρῶτα καὶ υστατα ' ἐμοὶ δὲ ἡμέραι τὸ βραχὐ τοὐτο πολλαί.Ουτω μηκέτι Λευκίππην ἀπολέσειας, ουτω μηκετι tu μηδὲ ψευδῶς ἀποθάνοι. μὴ ἀτιμάσης τον ἔρωτα τον 8

ἐμόν, δι' ον τα μέγιστα ευτυχεῖς. Ουτός σοι Λευκίππην ἀποδέδωκεν. Εἰ γάρ σου μὴ ἡράσθην ἐγώ, εἰ γάρ σε μὴ ἐνταυθα ῆγαγον, ἐν αν ἔτι σοι Λευκίππη νεκρά. Εἰσίν, ω Κλειτοφῶν, καὶ Τυχης δωρεαί. 9 i5 Ηδη τις θησαυρῶ περιτυχὼν τον τόπον τῆς ευρέσεως ἐτίμησε, βωμὸν ἡγειρε, θυσίαν προσήνεγκεν, ἐστεφάνωσε τὴν γῆν ' σὐ δὲ παρ' ἐμοὶ θησαυρὸν Ἐρωτος ευρὼν ατιμάζεις τὴν ευεργετήσασαν. Νόμιζε σοι τον loἘρωτα δι' ἐμos λέγειν ἐμοὶ χάρισαι τοsτο, Κλειτο- ο φῶν, τῶ σω μυσταγωγῶ ' μὴ ἀμύητον τὴν Μελίτην ἀπέλθης καταλιπών ' καὶ το ταύτης ἐμόν ἐστι πῶρ υκουσον δε ως καὶ τἄλλα μοι μέλει περὶ σοs. Aυ- liθηση μὲν γὰρ ἄρτι τῶν δεσμῶν, κἀν Θερσάνδρω μὴ

δοκῆ ' καταγωγῆς δε τευξη τοσούτων ημερῶν, οσων αν24 θέλης, προς ἐμὸν σύντροφον ' ξωθεν δὲ και τὴν Λευκίππην παρέσεσθαι προσδόκα. Aιανυκτερεύσειν γὰρ 12

ἔλεγεν εἰς τον ἀγρὸν βοτανῶν ἔνεκεν χάριν, ως ἐν ὀψει τῆς σελήνης αυτὰς ἀναλάβοι. Ουτως γάρ μου κατεγέλα ' ρτησα γὰρ φάρμακον παρ' αυτῆς ώς Θεττα- ah λῆς κατὰ σοs. Π γὰρ ἡδυνάμην ἔτι ποιεῖν ἀποτυγχάνουσα ἡ βοτάνας ζητεῖν και φάρμακα; αυτη γὰρ τῶν ἐν ἔρωτι δυστυχούντων ἡ καταφυγή. Ο Θέρ- lδ

216쪽

σανδρος δε, ῶς καὶ περὶ τούτου θαρρησης, ἐξεπήδησε προς έταῖρον αυτου, ἐξιστάμενος ἐμοὶ της οἰκίας υπὸ οργης ' δοκεῖ δ' ἔμοιγε θεός τις αυτον ἐντευθεν ἐξεληλακέναι, ἶνα σου τα τελευταῖα ταυτα δυνηθῶ τυχεῖν. υλλά μοι σαυτον ἀποδος 527 Tαυτα φιλοσοφήσασα διδάσκει γὰρ Ο Ερως και λόγους - τὰ δεσμὰ καὶ τὰς χεῖρας κατεφίλει καὶ τοις ὀφθαλμοῖς καὶ τη καρδία προσέφερε καὶ εμεν

ορας πῶς πηδα καὶ πάλλει πυκνὸν παλμον αγωνίας γεμοντα καὶ ἐλπίδος γένοιτο δε καὶ ηδονης) και io2 εοικεν ικετευειν σε τῶ πηδηματι ' Dς ουν με ἔλυσε καὶ περιέβαλε κλάουσα, ἔπαθόν τι ανθρώπινον, καιαληθῶς ἐφοβηθην τον Ερωτα μη μοι γένηται μηνιμα ἐκ του θεου καὶ ἄλλως ὁτι Λευκίππην ἀπειληφειν, καὶ οτι μετὰ ταυτα της Μελίτης ἀπαλλάττεσθαι ibἔμελλον, καὶ οτι ουδὲ γάμος ἔτι το πραττόμενον ην, ) ἀλλα φάρμακον ωσπερ ψυχης νοσουσης. Περιβαλου σης ουν ηνειχόμην καὶ περιπλεκομενης προς τὰς περιπλοκὰς ουκ ἀντέλεγον' καὶ ἐγένετο oσα ὁ 'ρρως ηθελεν ουτε στρωμνης ημῶν δεηθέντων ουτε ἄλλου 203 τινος τῶν εἰς παρασκευην ἀφροδισίων. Aυτουργος γὰρ O 'Eρως καὶ αυτοσχέδιος σοφιστης καὶ πάντα τόπον αυτῶ τιθέμενος μυστηριον. I ο δ' ἀπερίεργον εἰς 'Aφροδίτην ηδιον μῆλλον του πολυπράγμονος ' Vτ0φυη γὰρ ἔχει την ηδονην. ab

Ἐπεὶ Ουν την Μελίτην ἰασάμην, λέγω προς αυτην 'ἀλλ' οπως μοι της φυγης παράσχΓς την ἀσφά-

217쪽

AXIAAEs bE TAPIOTλειαν καὶ τἀλλα ὁσα υπέσχου περὶ Λευκίππης. Μηφροντίσyς' εἰπε ' του γε κατ εκείνην μέρους, ἀλλ' ἐδη νόμιζε Λευκίππην ἔχειν ' συ δὲ ἔνδυθι τηνἐσθῆτα την ἐμὴν καὶ κλέπτε τὸ προσωπον τω πέπλω.5 Ηγήσεται δέ σοι της ἐπὶ τὰς θύρας οδοs Μελανθώ, 2

περιμένει δέ σε καὶ νεανίσκος ἐπ αυταῖς ταῖς θύραις, ω προστεταγμένον ἐστιν ἐξ ἐμου κομίσαι σε εἰς την οἰκίαν, ου και Κλεινίαν καὶ Σάτυρον ευρησεις και Λευκίππη σοι παρέσται. Tαυτα ἄμα λέγουσα ἐσκεύ- 310 ασέ με ώς ἐαυτὴν καὶ καταφιλοῶσα V ώς ευμορφότερος' ἔφη ' παρὰ πολυ γέγονας τy στολῆ. Tοιουτονυχιλλέα ποτε ἐθεασάμην ἐν γραφῖ. 'Aλλά μοι, φίλτατε, σωζοιο, καὶ την ἐσθῆτα ταύτην φύλαττε μνη-μην ' ἐμοὶ δὲ την σην κατάλιπε, ῶς αν ἔχοιμι ἐνδυο - 15 μένη σοι περικεχύσθαι. Αίδωσι δέ μοι καὶ χρυσους εκατὸν καὶ καλει την Μελανθὼ ' θεράπαινα δε ην αυτη των πιστῶν καὶ ἐφήδρευε ταῖς θυραις. Ως δε εἰσῆλθε, λέγει περὶ ἐμου τα συγκείμενα και κελεύει πάλιν ἀναστρέφειν προς αυτήν, ἐπειδὰν ἔξω γένωμαι

20 των θυρῶν.

ργὼ μὲν δη τοὐτον τον τρόπον υπεκδυομαι, και 2

ὁ φύλαξ τοs οἰκήματος ἀνεχώρησε νομίσας την δέσποιναν εἶναι, νευσάσης αυτω τῆς Μελανθοsς ' καὶ

διὰ των ἐρήμων τῆς οἰκίας ἐπί τινα θυραν Ουκ ἐν 25 ὁδω κειμένην ἔρχομαι, καί με ὁ προς τῆς Μελίτης ταύτI προστεταγμένος απολαμβάνει. 'Aπελεύθερος 2Oυτος των συμπεπλευκότων ὴν ἡμῖν και ἄλλως ἐμοὶ κεχαρισμένος. τὸς δὲ ἀνέστρεψεν ἡ Μελανθώ, καταλαμβάνει τον φρουρὸν ἄρτι ἐπικλείσαντα τὸ 30 οἴκημα, καὶ ἀνοίγειν ἐκέλευσεν αυεις. YZς-ἀνέωξε, 3 καὶ παρελθοῶσα ἐμήνυσε τῆ Μελίτη την ἔξοδον την ἐμήν, καλεῖ τον φύλακα ' κἀκεῖνος, ῶς τὸ εἰκός,

218쪽

θέαμα ἰδὼν παραδοξότατον ἐξεπλάγη καὶ ἔστη σιω- 4 πῆ. Λέγει ουν προς αυτὸν Πουκ ἀπιστοῶσά σοι μηουκ ἐθελήσης ἀφεῖναι Κλειτοφῶντα, ταύτης ἐδεήθηντης κλοπῆς, ἀλλ' ἶνα σοι προς Θέρσανδρον η της 5 αἰτίας ἀπόλυσις η ώς ου συνεγνωκότι. μυσοῖ δέ σοι ουτοι δῶρον δέκα, δῶρον μεν, αν ἐνταυθα μεί- νῖς, παρὰ Κλειτοφῶντος ' ἐὰν δε νομίσyς φυγεῖν βέλτιον, ἐφόδιον Καὶ ὁ Πασίων τοὐτο γὰρ ην ' ονομα τῶ φύλακι) 'πάνυ' ἔφη ' δέσποινα, το σοὶ δο-6 κουν καμοὶ δοκεῖ καλῶς ἔχειν ' Ἐδοξεν ουν τη --λίτη τὰ νυν ἀναχωρείν' οταν δ' ἐν καλῶ θῆται ταπρος τον ἄνδρα καὶ γένηται τα της οργης ἐν γαλήνΓ,

τότε μετιέναι.

3 Kαι ὁ μεν ουτως ἔπραξεν ' ἐμοὶ δὲ ἡ συνήθης τύχη

πάλιν ἐπιτίθεται καὶ συντίθεται κατ ἐμου δρῶμα και - νόν' ἐπάγει γάρ μοι τον Θέρσανδρον αυθις ἐπανελθόντα. Μεταπεισθεὶς γὰρ υπὸ του φίλου, προς ονωχετο, μη ἀπόκοιτος γενέσθαι, δειπνήσας πάλιν et ἀνέστρεφεν επὶ την οἰκίαν. 'μ δε τῆς 'Αρτέμιδος ἱερομηνία, καὶ μεθυόντων πάντα μεστά, ῶστε καὶ δι' ὁλης τῆςJ νυκτὸς την αγορὰν ἄπασαν κατεῖχε πλῆθος ανθρώπων. Κἀγὼ μεν ἐδόκουν τοὐτο μόνον εἶναι δεινόν ' ἐλελήθει δὲ και ἄλλο τεχθέν μοι χαλε-3 πώτερον. V γὰρ Σωσθένης ὁ την Λευκίππην ἀνησάμενος, ον ἡ Μελίτη τῆς των αγρῶν ἐκέλευσεν ἀποστῆναι διοικήσεως, μαθὼν παρεῖναι τον δεσπότην τούς τε αγροὐς ουκέτι ἀφῆκε την τε Μελίτην ἡθε- λεν ἀμύνασθαι. καὶ πρῶτον μὲν φθάσας καταμηνύει μου προς τον Θέρσανδρον ' ὁ γὰρ διαβαλὼν αυτὸς

I post παραδοθότατον r τῆς κατὰ την ἔλαφον ἀντὶ παρθένου παροιμίας

219쪽

ην' ἔπειτα καὶ περὶ Λευκίππης λέγει τι πάνυ πιθανῶς πλασάμενος. Ἐπεὶ γὰρ αυτὸς αυτης ἀπεγνώκει τυχεῖν, μαστροπεύει προς τον δεσπότην, ώς αναυτὸν της Μελίτης ἀπαγάγοι, 'κόρην ἐωνησάμην, ο ὐ δέσποτα, χρημά τι κάλλους ἄπιστον. Οἴτως αὐ- bra ν πιστεύσειας ἀκούων, ἰδών. Tαύτην ἐφύλατ- τόν σοι ' καὶ ηκηκόειν ζῶντά σε, καὶ ἐπίστευον, διόπερ ηθελον ' ἀλλ' οὐκ ἐξέφαινον, ῖνα τὴν δεσποι-

ναν έα ' αυτοφώρω καταλάβοις, και μη σου καταγε

εο μοιχὸς ἄτιμος καὶ ξένος. 'Aφρρηται δὲ ταύτην si δέσποινα και ἔμελλεν ἀποπέμψειν ἡ

ἐτηρησέ σοι, ἄοτε τοσοsτον καλλος λαβεῖν. Εστι δὲ νυν ἐν τοις ἀγροῖς, ουκ οἶδ' ὁπως προς αυτης απεσταλμένη. μιν οὐν αὐθις επανελθειν, εἰ θέ- id λεις, κατακλείσας αυτην φυλάξω σοι, ώς υπὸ σοὶ Ἐπηνεσεν ὁ Θέρσανδρος καὶ ἐκέλευσε τοὐτο 4 ποιεῖν. Ἐρχεται δη σπουδη μάλα ὁ Σωσθένης εἰς τοὐς αγρούς, καὶ την καλύβην ἐωρακως, ἔνθα ἡ Λευ-eto κίππη διανυκτερεύειν ἔμελλε, δύο των ἐργατῶν παραλαβων, τοῖς κελεύει τὰς θεραπαινίδας, αἶπερῆσαν ἄμα τη Λευκίππη παροῶσαι, περιελ ω δόλωκαὶ καλεσαμένους οτι πορρωτάτω διατρίβειν ἔχοντας σφ' oμιλία δύο δὲ ἄλλους ἐπαγαγών, ώς εἶδε την rab Λευκίππην μόνην, εἰσπηδησας καὶ το στόμα ἐπισχὼν συναρπάζει και κατὰ θάτερα της των θεραπαινίδων ἐκτροπης χωρεῖ, φέρων εἴς τι δωμάτιον απόρρητον, καὶ καταθέμενος λέγει προς αυτην 'ηκω σοι φέρων σωρὸν αγαθῶν, αλλ' ὁπως εὐτυχησασα μη ἐπιλησύδο μου. Mai γαρ φοβηθyς ταύτην την αρπαγην,

5 post δέσποτα: καλην, ἀλλα