Herodoti Historiarum libri 9. curavit Henr. Rudolph Dietsch

191쪽

ξης, ηζε μεν τὰ μέσον αὐτέων, στρατηγοὐς δε παρείχετο 122 Σμερδομένεά τε καὶ Μεγάβυζον. O μεν νυν ναυτικὰς στρατὸς ώς απείθη υπὸ Σέρξεω καὶ διεξέπλωσε την διώρυχα την ἐν τω υθω γενομένην, διέχουσαν δὲ ἐς κόμπον, ἐν τω υσσα τε πόλις καὶ Πίλωρος καὶ Σίγγος καὶ Σάρτη οἴκηνται, ἐνθεῶτεν, ώς καὶ ἐκ τούτων των πολίων στρατιην παρέλαβε, ἔπλωε ἀπιέμενος ἐς τον Θερμαῖον κόλπον, κάμπτων δε υμπελον την Τορωναίην ακρην παραμείβετο Ἐλληνίδας τάσιε πόλις, ἐκ των νέας τε καὶ στρατιην παρελάμβανε, ρώνην, Γαληψὸν, Σερμυλην, Mηκυβερναν, πιλυνθον. η μέν νυν χώρη αυτη Σιθωνίη 123 καλέεται. Ο δὲ ναυτικὸς στρατὸς ὁ Ξέρξεω συντάμνωναπ' πέλου ακρης επὶ Καναστραῖον ακρην, τὰ δη πάσης της Παλληνης ἀνέχει μάλιστα, ἐνθεμεν νέας τε και στρατιην παρελάμβανε ἐκ Ποτιδαίης καὶ Ἀφυτιος καὶ Νέης πόλιος καὶ Αἰγης καὶ Θεράμβω καὶ Σκιώνης καὶ Μένδης καὶ Σάνης. αυται γάρ εἰσι αἱ την νῶν Παλλήνην, πρότερον δὲ Φλέγρην καλεομένην νεμόμεναι. παραπλώων δὲ καὶ ταύτην την χώρην ἔπλωε ἐς τὸ προειρημένον,

παραλαμβάνων στρατιην καὶ ἐκ των προσεχέων πολίων

τη Παλλήνη, ὁμουρεουσέων δε τω Θερμαίω κόλπω, τῆσι οὐνόματά ἐστι τάδε, Λίπαξος, Κώμβρεια, Λίσαι, Γ - νος, Κάμψα, Σμίλα, Αἴνεια. η δὲ τούτων χώρη Κροσσαίη ἔτι καὶ ἐς τόδε καλέεται. απὸ δε Αἰνείης, ἐς την ἐτελεύτων καταλέγων τὰς πόλις, απὰ ταύτης ῆδη ἐς αυτήν

τε τον Θερμαῖον κόλπον ἐγίνετο τω ναυτικῶ στρατῶ ὁ πλόος καὶ γην την Μυγδονίην, πλώων δὲ ἀπίκετο ἔς τε την προειρημένην Θέρμην καὶ Σινδόν τε πόλιν καὶ - λέστρην ἐπὶ τον Mξιόν ποταμὸν, ἔς ουρίζει χώρην την Μυγδονίην τε καὶ Βοττιαιίδα, τῆς ἔχουσι τὸ παρὰ θάλασσαν στεινὸν χωρίον πόλιες 'Iχναι τε καὶ Πέλλα.

192쪽

I. I B. VII. O A P. 121 - 127.

Ο μὲν δη ναυτικος στρατὸς αυ-s περὶ 'Aξιὰν ποτα- 124 μδυ καὶ πόλιν Θερμην καὶ τὰς μεταξὐ πόλις τούτων περιμένων βασιλέα ἐστρατοπεδεέετο, Σέρξης δε καὶ ὁ πεζὸς στρατῖς ἐπορεύετο ἐκ της Ἀκάνθου την μεσόγαιαν τάμνων της οδοs, βουλόμενος ἐς την Θερμην ἀπικέσθαι. ἐπορευε το δε διὰ τῆς Παιονικῆς καὶ Κρηστωνικῆς ἐπὶ ποταμὸν ''είδωρον, ος ἐκ Κρηστωναίων ἀρξάμενος οδειδιὰ Μυγδονίης χώρης καὶ ἐξίει παρὰ τὸ ελος το ἐπ' 'Aξιῶ ποταμῶ. Πορευομένω δὲ ταύτη λέοντές οἱ ἐπεθήκαντο 125 τῆσι σιτοφόροισι καμήλοισι. καταφοιτέοντες γὰρ οἱ λέοντες τὰς νύκτας καὶ λείποντες τὰ σφέτερα εθεα ἄλλου μὲν ουδενὸς ἄπτοντο ουτε υποζυγίου ουτε ανθρώπου, οἱ δὲ τὰς καμηλους ἐκεράπον μούνας. θωυμάζω δὲ τὀ αἴτιον, o τι κοτὲ η' των ἄλλων τὰ ἀναγκάζον ἀπεχομένους τοὐς λέοντας τῆσι καμήλοισι ἐπιτίθεσθαι, τὸ μήτε πρότερον ὀπώπεσαν θηρίον μήτ ἐπεπειρέατο αυτοs. Εἰσὶ δε κατὰ Ita ταῶτα τὰ χωρία καὶ λέοντες πολλοὶ κάὶ βόες ἄγριοι, των τὰ κέρεα υπερμεγάθεά ἐστι τὰ ἐς Ελληνας φοιτέοντα. οὐρος δὲ τοῖσι λέουσί ἐστι ο τε δι' ' δήρων ρέων ποταμὸς Νέστος καὶ ὁ δι 'Aκαρνανί ς ρέων 'Aχελῶος. Οἴτε γὰρ τὸ προς την ήῶ τοs Νέστου ουδαμόθι πάσης τῆς ἔμπροσθε ρώπης χοι τις αν λέοντα, ολε πρὸς ἐσπέρης xos 'Aχελώου ἐν τῆ ἐπιλοίπω ἡπείρω, ἀλλ' εν τῆ μεταξὐ τούτων των ποταμῶν γίνονται. 'sὸς δὲ ἐς την Θέρμην I 27 ἀπίκετο ὁ Σέρξης, ωρυσε αυτos την στρατιήν. ἐπέσχε δὲ

ὁ στρατὸς αυτοs στρατοπεδευόμενος την παρὰ θάλασσαν

χώρην τοσήνδε, ἀρξάμενος απὸ Θέρμης πόλιος κώὶ τῆς

Μυγδονίης μέχρι Λυδίεώ τε ποταμοs κάὶ Ἀλιάκμονος, οῖ0υρίζουσι γῆν την Βοττιαιίδα τε καὶ Μακεδονίδα, ἐς τὼυτὸ ἐέεθρον τὸ Γδωρ συμμίσγοντες. ἐστρατοπεδεύοντομεν δη ἐν τούτοισι τοῖσι χωρίοισι οἱ βάρβαροι, τῶν δὲ καταλεχθέντων τούτων ποταμῶν ἐκ Κρηστωναίης ρέων

193쪽

4 174Η E R O D 0 T IEχείδωρος μουνος ουκ ἀντέχρησε τῆ στρατιll πινόμενος, ἀχλ' ἐπέλιπε. 128 Σέρξης δὲ ὁρέων ἐκ της Θέρμης Ουρεα τὰ Θεσσαλικὰ,

τόν τε Ουλυμπον καὶ τὴν πισσαν, μεγάθεῖ τε υπερμηκεα ἐόντα, διὰ μέσου τε αυτῶν αυλῶνα στεινὸν πυνθανόμενος εἶναι, δι' ου ἐδει ὁ Πηνειὸς, ἀκουων τε εἶναι ταύτyoδὸν ἐς Θεσσαλίην φέρουσαν, ἐπεθυμησε πλώσας θηήσασθαι την ἐκβολην του Πηνειου, ἔτι την ἄνω οδὼν ἔμελλε ἐλῆν διὰ Μακεδόνων των κατυπερθε οἰκημένων ἐς Περραιβους παρὰ Γόννον πόλιν ' ταυτη γὰρ ἀσφαλέστατον ἐπυνθάνετο εἶναι. ώς δὲ ἐπεθυμησε, καὶ ἐποίεε ταυτα ' ἐσβὰς ἐς Σιδωνίην νέα, ἐς την περ ἐσέβαινε αἰεὶ ὁκως τι ἐθέλοι τοιουτο ποιῆσαι, ἀνέδεξε σημηζον καὶ τοῖσι ἄλλοισι ἀνάγεσθαι, καταλιπὼν αυτου τὸν πεζὸν στρατόν. ἐπεὶ δὲ ἀπίκετο καὶ ἐθηήσατο Σέρξης την ἐκβ λην του Πηνειου, ἐν θώυματι μεγάλω ἐνέσχετο, καλέσας δὲ τοὐς κατηγεμόνας της ὁδοί είρετο, εἰ τὸν ποταμὼν I 29 ἔστι παρατρέψαντα ετέρη ἐς θάλασσαν ἐξαγαγεω. 'ν δὲ Sεσσαλίην λόγος ἐστὶ τὸ παλαιὸν εἶναι λίμνην, ἄστεγε συγκεκληγένην πάντοθεν υπερμήκεσι ουρεσι. τὰ μὲν γὰρ αυτης πρὸς την ηῶ ἔχοντα τό τε Πήλιον ουρος καὶ ηπισσα ἀποκληῖει συμμίσγοντα τὰς υπωρέας ἀλλήλοισι, τὰ

δὲ πρὸς βορέεω ἀνέμου Ουλυμπος, τὰ δὲ πρὸς ἐσπέρην

Πίνδος, τὰ δὲ πρὸς μεσαμβρίην τε καὶ ἄνεμον νότον η' θρυς, τὐ μέσον δὲ τούτων των λεχθέντων ουρέων η Θεσσαλίη ἐστὶ λῶσα κοίλη. ῶστε ών ποταμῶν ἐς αυτην

καὶ ἄλλων συχνῶν ἐσβαλλόντων, πέντε ετων δοκίμων μάλιστα τωνδε, Πηνειου και μιμνου καὶ υνοχώνου καὶ Ανιπέος καὶ Παμίσου, οἱ μέν νυν ἐς τὸ πεδίον τομοσυλλεγόμενοι ἐκ των ουρέων των περικληῖόντων την Θεσσαλίην ουνομαζόμενοι δι ενὸς αυλῶνος και τούτου στεινοs ἔκροον ἔχουσι ἐς θάλασσαν, προσυμμίσγοντες τὸ

194쪽

υδωρ πάντες ἐς τἀυτό. ἐπεὰν-συμμιχθέωσι τάχιστα, ἐυθεὐτεν ήδη ὁ Πηνειὸς τῶ οὐνόματι κατακρατέων αννύμους τοὐς αλλους ποιέει εἶναι. - δὲ παλαιὸν λέγεται Ουκ ἐόντος κω ras αὐλῶνος καὶ διεκρόου τούτου τοὐς ποταμοὐς τούτους, καὶ προς τοῖσι ποταμοῖσι τουτοισι την Βοιβηῖδα λίμνην ουτε ουνομάζεσθαι κατά περ νυν, ρέειν τε Ουδὲν εσσον ῆ ν, ρέοντας δὲ ποιέειν την Θεσσαλίην πῆσαν πέλαγος. Λυτοὶ μέν νυν Θεσσαλοί φασι Ποσειδέωνα ποιῆσαι τον αυλῶνα, δι ου ρέει ὁ Πηνειὸς, οἰκότα λέγοντες. ὁστις γὰρ νομίζει Ποσειδέωνα την γην σείειω καὶ τα διεστεῶτα -δ σεισμos τοs θεοs τούτου ἔργα εἶναι, καὶ αν ἐκεῖνο ἰδὼν φαίη Ποσειδέωνα ποιῆσαι.

ἐστι γὰρ σεισμοs ἔργον, ως ἐμοὶ ἐφαίνετο εἶναι, ἡ διά

στασις των ουρέων.

οἱ δε κατηγεόμενοι εἰρομένου Σέρξεω, εἰ ἔστι ἄλλη l30 ἔξοδος ἐς θάλασσαν τp Πηνειῶ, ἐξεπιστάμενοι ἀτρεκέως εἶποw Βασιλεs, ποταμῶ τουτω οὐκ ἔστι ἄλλη ἐξήλυσις ἐς θάλασσαν κατηκουσα, ἀλλ' ῆδε αυτή ' Ουρεσι γὰρ περιεστεφάνωται πῆσα Θεσσαλίη. αρξεα-λέγεται εἰπεῖν προς ταλα ' Σοφοὶ ἄνδρες εἰσὶ Θεσσαλοί. ταῶτ' ἄρα προπολλοs ἐφυλάξαντο γνωσιμαχέοντες κα2 τἄλλα καὶ ὁτι χω - ρην ἄρα εἶχον εὐαίρετον τε καὶ τατυάλωτον. τον γὰρ ποταμῖν πρῆγμα ἀν ὴν μουνον ἐπεῖναί σφεων ἐπὶ την χω- ρην , χωματι ἐκ ras αὐλῶνος ἐκβιβάσαντα καὶ παρατρέψαντα δι' ων νυν ἐέει ἐεέθρων, ἄστε Θεσσαλίην πῆσαν ἔξω των ουρέων υπόβρυχα γενέσθαι. Ἀλα δὲ ἔχοντα ἔλεγε ἐς τοὐς Ἀλευεω παῖδας, ἔτι πρῶτοι 'Eλλήνων ἐόντες Θεσσαλοὶ ἔδοσαν εωυτοὐς βασιλέr, δοκέων ὁ Σέρξης οπὸ παντός σφεας του ἔθνεος ἐπαγγέλλεσθαι φιλίην. εἴπας δὲ ταλα καὶ θηησάμενος ἀπέπλωε ἐς την Θέρμην.

ο μὲν δὴ περὶ Πιερίην διέτριβε ημέρας συχνάς τὐ i31

γὰρ δὴ ουρος τὰ Μακεδονικὰν ἔκειρε τῆς στρατιῆς τρι-

195쪽

ΗΕ RODOTI τημορὶς, λα ταύτη διεξίη ἄπασα 4 στρατιὴ ἐς Περραιβούς , οἱ δε δη κήρυκες οἱ αποπεμφθέντες ἐς την Ελλάδα ἐπὶ γης αἴτησιν ἀπίκατο, οἱ μὲν κεινοὶ , οἱ δε φέροντες

I32 γην τε καὶ υδωρ. Tων δε δόντων ταὐτα ἐγένοντο οἶδε, Θεσσαλοὶ, Θόλοπες, Αἰνιῆνες, Περραιβοὶ, Λοκροὶ , --γνητες, Μηλιέες, Ἀχαιοὶ οἱ Φθιῆται καὶ Θηβαῖοι καὶ οἱ ἄλλοι Βοιωτοὶ πλὴν Θεσπιέων τε καὶ Πλαταιέων. ἐπὶ τουτοισι οἱ Ελληνες ἔταμον ορκιον οἱ τω βαρβάρω πόλεμον ἀειράμενοι. το δὲ ορκιον ωδε εἶχε ' υσοι τω Πέρσύ εδυ- σαν σφέας αυτους Ελληνες ἐόντες μη ἀναγκασθέντες καταστάντων σφι ευ των πρηγμάτων, τούτους δεκατεῶσαιτω εν Αελφοῖσι θεῶ. τὸ μεν δη ορκιον ωδε εἶχε τοῖσι Ἐλ-

133 λησι, ἐς δὲ 'Aθήνας καὶ Σπάρτην ουκ ἀπέπεμψε αρξης

ἐπὶ γης αἴτησιν κηρυκας τῶνδε εῖνεκεν ' πρότερον is ρείου πέμψαντος επ' αυτὸ τοὐτο οἱ μὲν αυτῶν τους αιτέοντας ἐς τὸ βάραθρον, οἱ δ' ἐς φρέαρ ἐσβαλόντες ἐκέλευον γην τε καὶ υδωρ ἐκ τούτων φέρειν παρὰ βασιλέα. τούτων μὲν εῖνεκεν ουκ ἔπεμψε Σέρξης τους αἰτήσοντας. ο τι δε τοῖσι 'Aθηναίοισι ταυτα ποιήσασι τους κηρυκας συνήνεικε ανεθέλητον γενέσθαι, ουκ ἔχω εἶπαι, πλην ἔτι σφέων η χώρη καὶ η πόλις ἐδηrώθη. ἀλλα τοsτο ου διὰ 134 ταύτην την αἰτίην δοκέω γενέσθαι. Toῖσι δε ων Λακεδαιμονίοισι μῆνις κατέσκηψε Ἀλθυβίου τos 'Aγαμέμνονος

κήρυκος. ἐν γὰρ Σπάρτη ἐστὶ Ἀλθυβίου ἱρὸν, εἰαὶ δὲ

καὶ ἀπόγονοι Ἀλθυβίου Ἀλθυβιάδαι καλεόμενοι, τοῖσι αἱ κηρυκηῖαι αἱ ἐκ Σπάρτης πῆσαι γέρας δέδονται. μετὰ δὲ ταῶτα τοῖσι Σπαρτιήτῖσι καλλιρῆσαι θυομένοισι ουκἐδυνατο. τοὐτο δ' ἐπὶ χρόνον συχνὰν ῆν σφι. ἀχθομένων δὲ καὶ συμφορῆ χρεομένων Λακεδαιμονίων, ἁλίης τε πολλάκις συλλεγομένης καὶ κήρυγμα τοιόνδε ποιευμένων, εἰ τις βούλοιτο Λακεδαιμονίων προ τῆς Σπάρτης ἀποθνήσκειν, Σπερθίης τε ὁ 'Aνηρίστου καὶ Bosλις ὁ κόλεω

196쪽

L. ΙB. VII. C A P. 131 - 136.

ανδρες Σπαρτιῆται, φυσι τε γεγονότες ευ καὶ χρήμασιανήκοντες ἐς τὰ πρῶτα, ἐθελονταὶ υπέδυσαν ποινην τίσειν Σέρξη των Θαρείου κηρυκων των εν Σπάρτy ἀπολομένων. ουτω Σπαρτιῆται τουτους ῶς ἀποθανευμένους

ἐς Μήδους ἀπέπεμψαν. Αυτη τε ἡ τόλμα τούτων τῶν ἀν- 135 δρῶν θώυματος ἀξίη καὶ τάδε προς τούτοισι τὰ ἔπεα. πορευόμενοι γὰρ ἐς Σοsσα ἀπικνέονται παρὰ Τδάρνεα. ὁ δε Τδάρνης ἐν μεν γένος Πέρσης, στρατηγος δὲ τῶν παραθαλασσίων ανθρώπων τῶν ἐν τη Ἀσίρ, δε σφεας ξείνια προθέμενος ἱστία, ξεινίζων δὲ εἴρετο λέγων τάδε '--δρες Λακεδαιμόνιοι, τί δη φεύγετε βασιλέr φίλοι γενέσθαι; ορατε γὰρ, ῶς ἐπίσταται βασιλεὼς ἄνδρας αγαθοῶς τιμῆν, ἐς ἐμέ τε καὶ τὰ ἐμὰ πρήγματα ἀποβλέποντες. ου- τω δη καὶ υμεῖς εἰ δοίητε υμέας αὐτοὐς βασιλέr, δεδόξωσθε γὰρ προς αὐτ ανδρες ειναι αγαθοὶ, εκαστος ἀνυμεων αρχοι γης Ἐλλάδος δόντος βασιλεος. Προς ταυταυπεκρίναντο τάδε Tδαρνες, οὐκ ἐξ ἴσου γίνεται η συμβουλίη η ἐς ἡμέας τείνουσα. του μὲν γὰρ πεπειρημένος συμβουλευεις, του δὲ ἄπειρος ἐών. το μὲν γὰρ δοsλος εἶναι ἐξεπίστεαι, ἐλευθερίης-ουκω ἐπειρηθης, ουτ' εἰ ἔστι γλυκῶ ουτ' εἰ μη. εἰ γὰρ αυτῆς πειρήσαιο, οὐκ ἀνδουρασι συμβουλευοις ἡμῖν περὶ αυτῆς μάχεσθαι, ἀλλακαὶ πελέκεσι. Tαυτα μεν 'Τδάρνεα ἀμείψαντο, ἐνθευτεν 136δε ώς ἀνέβησαν ἐς Σοῶσα, καὶ βασιλέr ἐς μιν ῆλθον,

πρῶτα μεν τῶν δορυφόρων κελευόντων καὶ ανάγκην σφι προσφερόντων προσκυνέειν βασιλέα προσπίπτοντας οὐκ ἔφασαν ἀθεόμενοι προς αυτῶν ἐπὶ κεφαλὴν ποιήσειν ταυτα ουδαμὰ, ουτε γάρ σφι ἐν νόμω εἶναι ἄνθρωπον πρ0σκυνέειν ουτε κατὰ ταυτα ῆκειν, ῶς δὲ ἀπεμαχέσαντο

τοὐτο, δεύτερά σφι λέγουσι τάδε καὶ λόγου τοιοsδε ἐχ μενα ' βασιλεs Μήδων, ἔπεμψαν ἡμέας Λακεδαιμόνιοι ἀντὶ τῶν ἐν Σπάρτη ἀπολομένων κηρυκων, ποινὴν ἐκελ

197쪽

HEROD 0 ΤΙ νων τίσοντας. λέγουσι δὲ αυτοῖσι ταυτα Σέρξης υπὸ μεγαλοφροσύνης Ουκ εφη ὁμοῖος ἔσεσθαι Λακεδαιμονίοισι ' ἐκείνους μεν γὰρ συγχέαι τα πάντων ἀνθρώπων νόμιμα, ἀποκτείναντας κήρυκας, αυτὸς δε τὰ ἐκείνοισι ἐπιπλή σει, ταυτα ου ποιήσειν, ουδ' ἀνταποκτείνας ἐκείνους 137 ἀπολυσειν Λακεδαιμονίους τῆς αἰτίης. Oυτω ἡ Ἀλθυβίου μῆνις καὶ ταυτα ποιησάντων Σπαρτιητέων ἐπαυ--το τὸ παραυτίκα, καί περ ἀπονοστησάντων ἐς Σπάρτην Σπερθίεώ τε και Βουλιος. χρόνω δε μετέπειτεν πολλῶ ἐπηγέρθη κατὰ τον Πελοποννησίων καὶ 'Aθηναίων πόλεμον, ῶς λέγουσι Λακεδαιμόνιοι. τουτό μοι ἐν τοῖσι θειότατον φαίνεται γενέσθαι. ἔτι μεν γὰρ κατέσκηψε ἐς ἀγ-

γελους ἡ Ἀλθυβίου μῆνις ουδὲ ἐπαυσατο, πριν ῆ ἐξῆλθε,

τὸ δίκαιον ουτω ἔφερε, τὸ δὲ συμπεσεῖν ἐς τους παῖδας των ἀνδρῶν τουτων των ἀναβάντων προς βασιλέα διὰ την μῆνιν, ἐς Νικόλεών τε τον Βουλιος καὶ ἐς 'Aνήριστοντον Σπερθίεω, δς εIλε υλιέας τοὐς ἐκ Trρυνθος ὁλκάδι καταπλώσας πλήρεῖ ἀνδρῶν, δῆλον ων μοι, ἔτι θεῖον ἐγένετο τὸ πρῆγμα ἐκ τῆς μήνιος. οι γὰρ πεμφθέντες υ Λακεδαιμονίων ἄγγελοι ἐς την 'Ἀσίην, προδοθέντες δευπὀ Σιτάλκεω του Πρεω Θρηῖκων βασιλέος καὶ Νυμφοδώρου του Πυθέω ἀνδρὸς 'Aβδηρίτεω, ῆλωσαν κατὰ Βισάνθην την ἐν Ἐλλησπόντω, καὶ ἀπαχθέντες ἐς τηνώττικὴν ἀπέθανον υπὰ 'Aθηναίων, μετὰ δὲ αυτῶν καὶ 'Αριστέας ὁ 'Aδειμάντου Κορίνθιος ἀνήρ.

Ἀμα μέν νυν πολλοῖσι ἔτεσι υστερον ἐγένετο τos βασιλέος στόλου, ἐπάνειμι-ἐπὶ τον πρότερον λόγον.

IM ,-στρατηλασίη ἡ βασιλέος οὐνομὰ μεν ειχε, ῶς ἐπ

'Ἀθήνας ἐλαυνει, κατίετο δὲ ἐς πῆσαν την 'Eλλάδα. πυνθανόμενοι δὲ ταυτα προ πολλos οἱ Ελληνες Ουκ ἐν ὁμο- πάντες ἐποιευντο ' οἱ μὲν γὰρ αυτῶν δόντες γην τε κάὶυδωρ τῶ Περσῖ εἶχον θάρσος ώς Οὐδὲν πεισόμενοι ἄχαρι

198쪽

L. I B. VII. C A P. 136 - 139.

προς του βαρβάρου, οἱ δὲ οὐ δόντες ἐν δείματι μεγάλωκατέστασαν ἄτε Ουτε νεῶν ἐουσέων ἐν τῆ Ἐλλάδι αριθμὸν αξιομαχων δέκεσθαι τον ἐπιόντα ουτε βουλομένων των πολλῶν ἀντάπτεσθαι του πολέμου, μηδιζοντων δὲ προ- θυμως. θαυτα ἀναγκαίa ἐξέργομαι γνώμην ἀποδέ- l39ξασθαι ἐπίφθονον μὲν προς των πλεόνων ανθρώπων,ομως δὲ, m γ' ἐμοὶ φαίνεται εἶναι αληθὲς, ουκ ἐπισχήσω. εἰ 'Aθηναῖοι καταρρωδήσαντες τον ἐπιόντα κίνδυνον ἐξέλιπον την σφετέρην, η καὶ μη ἐκλιπόντες, ἀλλα μείναντες ἔδοσαν σφέας αυτους Σέρξη, κατὰ την θάλασσαν --δαμοὶ δν ἐπειρῶντο ἀντιευμενοι βασιλέr. εἰ τοίνυν κατὰ την θάλασσαν μηδεὶς ηντιουτο Σέρξη, κατά γε ἀν τηνηπειρον τοιάδε ἐγίνετο ' εἰ καὶ πολλοὶ τειχέων κιθῶνες ῆσαν ἐληλαμένοι διὰ του 'Dθμου Πελοποννησίοισι, προδοθέντες ἀν Λακεδαιμόνιοι υπὸ των συμμάχων Ουκ εκον- των αλλ' υπ' ἀναγκαίης, κατὰ πόλις ἁλισκομένων υπὸ του ναυτικου στρατου του βαρβάρου, ἐμουνώθησαν, μουρονωθέντες δὲ ἀν καὶ ἀποδεξάμενοι ἔργα μεγάλα ἀπέθανον γενναίως. η ταντα ἄν ἔπαθον, η προ τos ὁρέοντες ὰν καὶ

τους ἄλλους Ἐλληνας μηδίζον ας ὁμολογίη ἀν ἐχρήσαντο προς αρξεα. καὶ Ουτω ἀν ἐπ' ἀμφότερα η Ελλὰς ἐγίνετο

υπὸ Πέρσησι. την γὰρ ωφέλειαν την των τειχέων τῶν διὰ τοm γψμου ἐληλαμένων ου δυναμαι πυθέσθαι ητις ἀνην βασιλέος ἐπικρατέοντος τῆς θαλάσσης. νυν δὲ 'Aθηναίους ἄν τις λέγων σωτῆρας γενεσθαι τῆς Ἐλλάδος ουκμ ἀμαρτάνοι τἀληθέος Ουτοι γὰρ ἐπὶ ὁκότερα τῶν πρηγμάτων ἐτράποντο, ταυτα ἐέψειν ἔμελλε. ἐλόμενοι δὲ την Ελλάδα περιεῖναι ἐλευθέρην, τουτο τὸ Ἐλληνικὸν παντῖ λοιπὸν, ἔσον μη ἐμήδισε, αυτοὶ Ουτοι ἰσαν οἱ ἐπεγείραντες καὶ βασιλέα μετά γε θεους ἀνωσάμενοι. ουδέςφῆας χρηστήρια φοβερὰ ἐλθόντα ἐκ Θελφῶν καὶ ἐς δελμα βαλόντα ἔπεισε ἐκλιπεῖν την Ἐλλάδα, αλλα κατα-

199쪽

σθαι.

140 Πέμψαντες γὰρ οἱ 'Aθηναῖοι ἐς Λελφους θεοπρόπους χρηστηριάζεσθαι ἡσαν ετοῖμοι. καί σφι ποιήσασι

περὶ τὰ ἱρὸν τα νομιζόμενα, ῶς ἐς τὸ μέγαρον ἐσελθόντες Rοντο, χρῆ η Πυθίη, τη ουνομα ἡν Ἀριστονίκη, τάδε 'ra μέλεοι, τί κάθησθε; λιπὼν φεΘ' ἔσχατα γαίης

χώματα καὶ πόλιος τροχοειδέος ἄκρα κάρηνα.Oντε γὰρ η κεφαλὴ μένει ἔμπεδον ουτε τὸ σῶμα Ουτε πόδες νέατοι οὐτ' ἄν χέρες, ουτε τι μέσσης Λείπεται, ἀλλ' ἀχηλα πέλει. κατὰ γάρ μιν ἐρείπει Πυρ τε καὶ Oξὐς υρης, Ῥσιηγενὲς ἄρμα διώκων. Πολλὰ δὲ κἄλλ' ἀπολεῖ πυργωματα, κοὐ τὸ σὸν οἶowmλλους δ' ἀθανάτων νηοὐς μαλερῶ πυρι δωσει, οῖ που νυν ἱδρῶτι ἐεούμενοι ἐστήκασι, Αείματι παλλόμενοι, κατὰ δ' ἀκροτάτοις ὀρόφοισι Αἷμα μέλαν κέχυται, προωὸν κακότητος ἀνάγκας. 'Aλλ' ἴτον ἐξ ἀδύτοιο, κακοῖς δ' ἐπικίδνατε θυμόν. 141 Ἀλα ακούσαντες οἱτῶν 'Ἀθηναίων θεοπρόποι συμφορῆτη μεγίστη ἐχρέοντο. προβάλλουσι δὲ σφέας αυτοὐς υπὴτos κακοs του κεχρησμένου Πόρων ὁ Ανδροβούλου, των

Λελφῶν ἀνὴρ δόκιμος ὁμοῖα τῶ μάλιστα, συνεβουλευέ

σφι ἱκετηρίας λαβοsσι δεύτερα αυτις ἐλθόντας χρῆσθαι τῶ χρηστηρίω ες ἱκέτας. πειθομένοισι δὲ ταλα τοῖσι Ἀθηναίοισι καὶ λέγουσι ' Mναξ, χρῆσον ἡμῖν ἄμεινόν τι περὶ τῆς πατρίδος, αἰδεσθεὶς τὰς ἱκετηρίας τάσδε, τάς τοιῆκομεν φέροντες ' ἡ Ου τοι ἄπιμεν ἐκ του ἀδυτου, ἀλλ'

αυτos τῆδε μενέομεν, ἔστ' αν καὶ τελευτήσωμεν ' ταὐταδὲ λέγουσι ἡ πρόμαντις χρῶ δεύτερα τάδε 'ου δύναται Παλλὰς Ac Dλύμπιον ἐξιλάσασθαι, Λισσομένη πολλοῖσι λόγοις καὶ μήτιδι πυκνῆ.αὶ δὲ τόδ' αυτις ἔπος ἐρέω, ἀδάμαντι πελάσσας '

200쪽

LI B. VII. C A P. 139 - 143. 181T- αλλων γὰρ ἁλισκομένων, ὁσα πικροπος ουρος πιτος ἔχει κευθμων τε Φαιρῶνος ζαθέοιο, δεῖχος Tριτογενεῖ ξυλινον διδοῖ εὐρυοπα Ζευς--οναπόρθητον τελέθειν, τὸ σὲ τεκνα τ' ὀνήσει. δὲ σύ γ' ἱπποσυνην τε μένειν καὶ πεζὸν ἰόντα Πολλὰν απ' ηπείρου στρατὀν ησυχος, ἀλλ' υποχωρεῖν νῶτον ἐπιστρέψας ' ἔτι τοί ποτε κἀντίος ἔ-n. Ω θείη Σαλαμὶς, απολεῖς δὲ - τέκνα γυναικων Η που σκιδναμένης Θημήτερος η συνιουσης.

-υτά σφι ἡπιώτερα γὰρ των προτέρων καὶ se καὶ 142 ἐδόκεε. εἶναι, συγγραψάμενοι ἀπαλλάσσοντο ἐς τὰς Ἀθήνας. ως δε απελθόντες οἱ θεοπρόποι ἀπήγγελλον ἐς του δῆμον, γνῶμαι καὶ ἄλλαι πολλαὶ ἐγίνοντο διζημένων τὸ

μαντήων καὶ αἶδε συνεστηκυῖαι μάλιστα ' των πρεσβυτέρων ἔλεγον μετεξέτεροι δοκέειν σφι τον θεὸν την ἀκρόπολιν χρῆσαι περιέσεσθαι ' η γὰρ ἀκρόπολις τὸ πάλαιτων Ἀθηνέων ὐηχω ἐπέφρακτο. οἱ μεν δὴ κατὰ τον φραγμὸν συνεβάλλοντο τουτο τὰ ξυλινον τεῖχος εἶναι, οἱ δ' - ἔλεγον τὰς νέας σημαίνειν τον θεὸν, καὶ ταυτας παραρτέεσθαι ἐκέλευον τὰ ἄλλα ἀπέντας. τοὐς ών δὴ τὰς νέας λέγοντας εἶναι τὰ ξύλινον τεῖχος ἔσφαλλε τὰ δύο τὰ τελευταῖα ρηθέντα υπὸ τῆς Πυθίης, Ω θειη Σαλαμὶς, απολεῖς δὲ συ τέκνα γυναικῶν Η που σκιδναμένης Θημήτερος ῆ συνιούσης.

κατα ταὐτατα ἔπεα συνεχέοντο αἱ γνῶμαι τῶν φαμένωντας νεας το ξυλινον τεῖχος εἶναι. οἱ γὰρ χρησμολύγοι ταυτη ταυτα ἐλάμβανον, ῶς ἀμφὶ Σαλαμῖνα δέει σφέας

εσσωθῆναι ναυμαχιην παρασκευασαμένους. Ην δὲ τῶν τις IMAθηναιων ανηρ ες πρωτους νεωστὶ παριών, τῶ οὐνομα

μὲν ἰν Θεμιστοκλέης, παῖς δὲ μοκλέος ἐκαλέετο. ουτος Mνηρ ουκ ἔφη παν ὀρθῶς τοὐς χρησμολόγους συμβάλλεσθαι, λέγων τοιάδε, εἰ ἐς 'Aθηναίους εἶχε τὸ ἔπος εἰ-